Έχεις δίκιο. Ίσως πρεπει να παρω κάτι για να δω κιόλας αν θα αλλάξει κάτι. Φοβάμαι να παρω το παραμικρο μη τυχόν και ενοχλήσω η με πιάσουν πιο πολλες κλπ. Μέχρι και για το στομάχι φοβάμαι να παρω κάτι σε αντιβίωση. Με πιανουν μέχρι και όταν κάνω σεξ ρε παιδιά. Μη κοροϊδεψετε αλλά με πιάνει μετά αφου κάνω τσουπ ξεκινάνε. Νιώθω παράλληλα και το στομάχι μου σκτα. Και τι να κάνω? Να σταματήσω να ζω? Να μη κάνω τίποτα να μη τρώω τίποτα? Εχω απελπιστεί πια. Σκέφτομαι τα πάντα δυο και τρεις φορές από την ώρα που θα ξυπνήσω. Λέω δεν έχω άγχος αλλά έχω τρέλα άγχη. Τρελά. Από την ώρα που θα βγω από το σπίτι φοβάμαι μην κάνω κάποιο λάθος μη στεναχωρήσω κανέναν να τους κανω όλους περήφανους. Και καταλήγω να τρελαίνομαι ακόμα και με ιδέες μην παθω κάτι μη παθει κάποιος δικός μου κάτι όλη μέρα κάθε μέρα τα ίδια άγχη. Πως να μη κλατάρει η καρδιά μου μετα? Πως να μην έχω έκτακτες. Αλλά παλι όλος ο κόσμο έχεις χίλια δυο δεν νιώθουν όλοι έκτακτες. Γιατί δεν σταματούν?