Το μωρό στον βρεφικό σταθμό.Ο λόγος που μετακομίσαμε ήταν ότι στην δική μου πόλη δεν υπήρχαν δουλειές και αναγκαστικά έπρεπε να πάμε αλλού.Εχω μια καλή θέση σε μια εταιρεία αλλά όχι κάτι το σπουδαίο.Quote:
Originally Posted by Babis1974
Printable View
Το μωρό στον βρεφικό σταθμό.Ο λόγος που μετακομίσαμε ήταν ότι στην δική μου πόλη δεν υπήρχαν δουλειές και αναγκαστικά έπρεπε να πάμε αλλού.Εχω μια καλή θέση σε μια εταιρεία αλλά όχι κάτι το σπουδαίο.Quote:
Originally Posted by Babis1974
Καλυτερα μ τους γονεις σ κ ας μην ιχες δουλια . Φαγητο στεγη κ ανθρωπους ν σε αγαπανε θ ιχες
Σε αυτό είσαι λάθος αδερφέ Μ χωρίς δουλειά δν γίνεται από μια ηλικία και μετά η ζωή θέλει θυσίες και ειδικά όταν έχεις παιδιQuote:
Originally Posted by Babis1974
Τραγικός το λιγότερο θα έλεγα.και πώς τη παλεύεις με τόσο άγχος και ένα παιδί? ηρωίδα μπράβο σουQuote:
Originally Posted by Joanna K
Δυστυχώς η ψυχούλα μου το ξέρει.Κανω σκληρό αγώνα, είναι πολύ δύσκολο με την διαταραχή άγχους που έχω και τις φοβίες.Δε ξέρω αν είμαι ηρωίδα απλά είμαι στο χορό και χορεύω δεν έχω επιλογή άλλη και αυτό επιδεινώνει τα πάντα.Οσο για τον σύζυγό δεν κρατάω καμία κακία ούτε κατηγορώ γιατί ενας άνθρωπος που δεν έχει πάθει ποτέ στην ζωή του κρίσεις άγχους και πανικού και εύχομαι να μην πάθει δεν μπορεί να αντιληφθεί το πώς νιώθουμε, θεωρούσε ότι πολύ απλά επειδή ολα είναι στο μυαλο μου αν δε τα σκέφτομαι θα σταματήσουν να υπάρχουν, φυσικά αυτό δεν ισχύει ούτε μπορώ να πατήσω ένα κουμπί να σταματήσει (μακάρι βέβαια να υπήρχε) οπότε κι εγώ ζοριζομουν γιατί πίεζα τον εαυτό να κάνει πράγματα που με αγχωναν και εκείνος δεν είχε την υπομονή και την θέληση να με βοηθήσει να το ξεπεράσω.Οποτε μακριά και αγαπημένοι.Μου στοίχισε αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι αν δεν υπάρχει θέληση και από την άλλη πλευρά.Quote:
Originally Posted by shadoka
Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες δυστυχώς άμα δε το χεις περάσει δε ξέρεις πως είναι.και εγώ τα ακούω συνέχεια αυτά όλα είναι στο μυαλό σου μη τα περιμένεις όλα από τα φάρμακα μη τα σκέφτεσαι μην αγχώνεσαι τι ανάγκη έχεις το ν ψυχίατρο και άλλα τέτοια ωραία σπαστικα και εκνευριστηκα
Έτσι ακριβώς, ελπίζω στην ημέρα που θα απελευθερωθουμε από αυτό το θηρίο και εύχομαι για όλους σύντομα μια φυσιολογική και ήρεμη ζωή,δε νομίζω να ζητάμε πολλά! Όλοι το αξίζουμε αυτό.Quote:
Originally Posted by shadoka
Εγώ δε νομίζω να απελευθερωθω σύντομα πάντως.βασικα πότε το χω δεχτεί ότι πάντα έτσι θα είμαι
Πρέπει να βρούμε την αγωγή που θα μας θωρακίζει από το άγχος...Την κατάθλιψη την έχω υπό έλεγχο, αλλά με το άγχος έχω αγώνα παρά την αγωγή.Quote:
Originally Posted by Joanna K
Αχ αυτό το άγχος.παρολο την αγωγή 2 χρόνων ακόμα έχω μπόλικο.μαλλον πρέπει να αλλάξω αντικαταθλιπτικό
Το σημαντικό είναι να μάθουμε να το διαχειριζόμαστε όχι να φύγει τελείως.Quote:
Originally Posted by shadoka
Αγωγή δεν παίρνω μόνο ζαναξ περιστασιακα.Εγω πιστεύω πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψεων μας και να τα δούμε όλα με διαφορετική οπτική γωνία γιατί είμαστε κολλημένοι και φέρνουμε μόνο την καταστροφολογια.Παντα ότι και να μας συμβαίνει σωματικά τα ερμηνεύουμε αρνητικά.Πρεπει να εκλογικευουμε τα πράγματα.Δυσκολο πολύ,πάρα πολύ τουλάχιστον για μένα αλλά όχι ακατόρθωτο! θέλει αγώνα και δύναμηQuote:
Originally Posted by Yoco Choco
Χωρις ανυικαταθλιπτικα δεν θ γινεις ποτε καλα ...τα ζαναξ δεν θ σε βοηυησπυν ...ετσι ινε το μυαλι σου φτιαγμενο ...θες ανυικαταθλιπτικα σε συνδιααμο με ψυψοθεραπεοα κ ισως μετα απι χρονια ν αλλαξρι κατι ....κανεις λαθος αν πισυετεις θ το σλλαξρις ....λειτουργεις λαθος ...σ μιλαω ως παθωνQuote:
Originally Posted by Joanna K
Καλημερα και καλο μηνα ,πως εισαι σημερα ειδα ειχες δυσκολη μερα χθες .Quote:
Originally Posted by Joanna K
Οι κρισεις δυστηχως καθε φορα που θα βιωνουμε κατι δυσκολο θα μας επισκεφτονται .
Μεσα απο την θεραπεια μας ομως μαθαινουμε να τις διαχειριζομαστε γιατι δνε μας φοβιζουν .
Καμπανακια τις λεω εγω πλεον ,μην πω καμπανες καμια φορα που σου λενε ,οππππ παλι πιεζεις τον εαυτο σου κανε κατι τωρααα.
Αυτο παθαινεις τωρα και εσυ για κατι πιεζεσαι .
Πριν λιγο εγραψα σε θεμα για ενα τραυματικο παλιο γεγονος που ειχα ζησει .
Αν σου πω μουδιασε κατευθειαν το κεφαλι μου και αρχισα να ιδρώνω πρωι πρωι .
Το ξερω ομως, δεν με τρομαζει , ειναι επειδη το ξαναθυμηθηκα .
Αγγιζω πληγουλα που μου ελεγε και στη θεραπεια μου .
Σε αλλη περιπτωση θα το αφηνα και τωρα θα ημουν οπως ακριβως εσυ .
Ξερω πως σημερα ολη μερα θα ειμαι περιεργα με μουδιασματα ισως και τρελουλο ελαφρυ αλλα οκκκκκ ,θα περασει δεν θα επηρεασει ουτε το προγραμμα μου ουτε τιποτε αλλο .
Φιλαρακι μου το εχω κανει !
Καντω φιλο σου ,τους φιλους μας τους φοβομαστε ;
Οχι φυσικα !
Καλή σου μέρα και καλό μήνα! Χαίρομαι πάρα πολύ που καταφέρνεις να το διαχειρίζεσαι! Συγχαρητήρια και εύχομαι κάθε φορά όλο και καλύτερα!χάλια είμαι πάλι σήμερα με μούδιασμα και ζαλάδα και φοβάμαι μήπως λιποθυμήσω.Καποια στιγμή για πολύ λίγο χρονικό διάστημα δυστυχώς είχα μάθει να διαχειρίζομαι την κατάσταση αλλά τώρα ήρθαν τούμπα στη ζωή μου κάποια γεγονότα και ξανά πήγα στο μηδέν,πιο χαμηλά δεν έχει.Εχω πιάσει πάτο και στενοχωριεμαι τοοοοσο πολύ γιατί είχα κάνει αγώνα πριν.αλλα έτσι είναι η ζωή μια σε ανεβάζει και μια σου δίνει μια και ξανά πέφτεις.Quote:
Originally Posted by nemo
Σε καταλαβαινω ειναι απογοητευτικο το πισωγυρισμα και λες τοση προσπαθεια χαμενη ;Quote:
Originally Posted by Joanna K
Γιατι ;
Ασε το γιατι ομως ,γιατι αυτο θα σε ξαναβουλιαξει .
Παμε στο Πως ,αυτο μου ελεγε στη θεραπεια μου .
Πως το ξεπερασες τοτε ;
πως ειχες ξεκινησεις ;
Τα βηματα τα θυμασαι ;
παμε παλι απο την αρχη και αυτη την φορα θα γινει πιο συντομα γιατι το ξερεις καλυτερα ΑΡΚΕΙ να περασεις στη σωτηρια λεξουλα ΠΩΣ .
Θυμαμαι μου ειχε κανει ενα χαρτι με δυο λεξεις το ΓΙΑΤΙ και το ΠΩΣ .
Το Γιατι το ειχε βαλει ενα χ με κοκκινο μαρκαδορο και το ΠΩΣ διπλα με ενα σημαδακι τικ με πρασινο μαρκαδορο και το κολλησα στο ψυγειο μου .
Καθε πρωι το εβλεπα και θυμομουν παντα τις θεραπειες μας ,με βοηθησε να μην βουλιαζω σε αυτο το γιατι σε εμενα ;;;
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις όμορφες συμβουλές σου.Ψαχνω λίγο φως ώστε να πιαστώ και να ξεκινήσω από την αρχή, αυτή την στιγμή είναι όλα μπερδεμένα στο μυαλό μου.Πιστευω όμως οτι θα τα καταφέρω κάποια στιγμή, έχω πείσμα,και πιο πολύ για το μωράκι μου.Quote:
Originally Posted by nemo
Τιποτα,μην με ευχαριστείς ολοι μαζι ειμαστε σε αυτο , να προσεχεις και να σου ζησει το μωρακι σου .
Παρτω αγκαλια μυρισε το φιλεσε το απολαυσε το ,εχεις το καλυτερο φαρμακο αυτη την στιγμη διπλα σου .
Αυτη η μυρωδια τους οσο την θυμαμαι μονο γαληνη και ηρεμια μου φερνει ξανα στο μυαλο .
Αχ πραγματικα αχ !
Ποσο ευλογημενο πραγμα η μητροτητα ,σε "ζηλευω " να ξερεις αυτη την στιγμη χαχα .
Είναι ασύλληπτο συναίσθημα η μητρότητα, είμαστε τυχεροι όσοι την έχουμε βιώσει.Ειναι όλη μου η ζωή, σίγουρα αν δεν ήταν αυτό δε ξέρω τι θα έκανα.Απο ότι κατάλαβα έχεις κι εσύ παιδάκια,να σου ζήσουν και πάντα τα καλύτερα εύχομαι.Quote:
Originally Posted by nemo
Σε ευχαρσιτω πολυ !!!Ναι εχω και εγω ενα μικρουλη το οποιο ομως αρχιζει και χανει αυτη την μυρωδια τη μωρουδηλα που λενε χαχα
Μετα τα 3 η αληθεια ειναι αρχιζει και γινετε οντως παιδακι !!!
Ειναι απιστευτο μαγικο ευλογια οπως το λεω και οπως καταλαβαινεις αν αρχιζουμε και μιλαμε εμεις οι μανουλες γι αυτο το συναισθημα θα ξημερωσουμε !!
Θα πρεπει να παμε μετα στο σαιτ με τις μανουλες χαχα
Γιατί όχι,ας μιλάμε μόνο για αυτά και να αφήσουμε όλα αυτά τα αρνητικά που μας κάνουν με κρίσεις πανικού μακριά.Quote:
Originally Posted by nemo
Δεν εχω κανενα θεμα ξερεις ,ισα ισα οταν δεν ειμαι και εγω στα καλα μου με βοηθαει να μιλαω για αλλα πραγματα γιατι ετσι το μυαλο μας ξεφευγει και νιωθουμε πιο ομορφα.Quote:
Originally Posted by Joanna K
Αλλωστε και στη θεραπεια μου λεει να μη συζηταω μονιμα γι αυτα ή να θελω να βοηθησω τοσο πολυ γιατι ουσιαστικα προβολες κανουμε του εαυτου μας και δεν μας βοηθαει να ειμστε συνεχεια σε υατο το μουντ
Δεν νομίζω ότι αλλάζει κάτι ουσιαστικά αλλάζοντας θοτ πατερνς ή συνειδητοποιώντας το τι περνάς...Θέλει αλλαγή δραστηριοτήτων και καθημερινής ρουτίνας διαφορετικά θα κάνεις 10 χρόνια ψυχοθεραπεία και δεν θα θεραπευτείς.Quote:
Originally Posted by Joanna K
Εχει δίκιο ο Μπαμπης1974 ότι τα ζάναξ δεν θεραπεύουν κάτι μόνο προσωρινή ανακούφιση σου δίνουν.
Μην είσαι αρνητική με τα φάρμακα...Αν δεις οτι δεν την παλέυεις μόνη σου πηγαινε σε γιατρό να σου γράψει αντικαταθλιπτικό να ανακουφιστείς.
Δεν είμαι καθόλου αρνητική με τα φάρμακα εννοείται ότι έχω πάει σε ψυχίατρο, ξεκίνησα θεραπεία και είχα τρελές παρενέργειες και με δική του προτροπή μου είπα να την σταματήσω.Εκτοτε φοβάμαι να πάρω κάποιο άλλο φάρμακο γιατί πραγματικά ήταν ότι χειρότερο έχω περάσει.Ημουν στο κρεβάτι ανήμπορη με απίστευτα σωματικά συμπτώματα.Φυσικα είχα αλλάξει αρκετά τον τρόπο ζωής μου με βοήθεια ψυχολόγου και ψυχιάτρου,είχα φτάσει σε πολύ καλό σημείο που ούτε η ίδια δε το πίστευα αλλά η ζωή είχε αλλά σχέδια αλλάζοντας γενικά πράγματα και όλα αυτά με πήγαν πάλι πίσω.Βρισκομαι σε μια μεταβατική φάση στην ζωή μου και απλά θέλει χρόνο και υπομονή να ξανά σταθώ στα πόδια μου για να μπορέσω πάλι να καταφέρω αυτό που είχα ξεκινήσει.Το άγχος και το στρες έχουν πάλι χτυπήσει κόκκινο και όλοι ξέρουμε εδώ μέσα πόσο πολύ βασανιστικός είναι όλο αυτό.Δυστυχως αυτή την στιγμή χρειάζεται να το περάσω γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα διαφορετικό από πολλές απόψεις!Quote:
Originally Posted by Yoco Choco
Υπομονή συζήτηση καλή παρέα και σιγά σιγά μακάρι να γίνουν όλα....
Ποσο καιρο εχει που γεννησες ;Quote:
Originally Posted by Joanna K
20 μηνών είναι περίπου ο μικρός.Παντα είχα κάποιες κρίσεις πανικού περιστατικά από τα 18 αλλά πολύ αραιές και δεν με επηρέαζαν καθόλου μέχρι που πριν 10 μήνες έγιναν καθημερινές με πάρα πολλά συμπτώματα και είχα πειστεί ότι πρόκειται για παθολογικό πρόβλημα.Ειχα μείνει και 2 μήνες στο κρεβάτι από ζαλάδες και αστάθεια.Quote:
Originally Posted by nemo
Είναι ρίσκο τα φάρμακα το ξέρω...Αν σου δώσει το λάθος χάπι,θα έχεις παρενέργειες και δουλειά δεν θα κάνεις.
Αλλά αν πετύχει το κατάλληλο,μέσα σε 3 εβδομάδες θα γίνεις άλλος άνθρωπος.
Πάλεψέ το όσο μπορείς χωρίς φάρμακα και βλέπεις.
για επιλοχεια το εχεις συζητησει καθολου ;Quote:
Originally Posted by Joanna K
ειδικα αν θηλάζεις οι ορμονες ακομα δεν ειναι ισορροπημενες και ως γνωστων η επιλοχεια μπορει να εμφανιστει και σε αυτο το διαστημα που εισαι εσυ ακομα .
βιταμινες λαμβανεις ,σιδηρο ασβεστιο ;
Πιστεύω ότι θα μου το έλεγε ή η ψυχολόγος μου ή ο ψυχίατρος μου.Μεχρι να με πιάσουν όλα αυτά ήμουν ευτυχισμένη,το μόνο που είχα πάντα στη ζωή μου ήταν το άγχος ακόμα και αν με πιάσει κόκκινο φανάρι στο δρόμο και αργήσω 1 λεπτο.Εννοειται ότι με τον ερχομό του παιδιού υπήρξε επιπλέον άγχος και αυτό ήρθε και μπουκωσε μέσα μου και ξαφνικά εξεράγη.Εκανα πρόσφατα εξετάσεις όλα καλά από βιταμίνεςQuote:
Originally Posted by nemo
Η αγχωδης διαταραχη εμφανιζετε με αλλο προσωπο να το ξερεις και η αιτια ειναι η επιλοχια .Quote:
Originally Posted by Joanna K
Θα μιλησεις με ειδικο στην επιλοχια οχι με κοινο ψυχολογο δεν γνωριζουν πολλα .Οταν λεω ειδικο λεω για κλινικο ψυχολογο οχι σκετο δεν εχουν γνωσεις πανω σε αυτο μονο γενικευσεις .
Είναι ενα επιπλεον αγχος το οποιο πυροδοτει και το ηδη υπαρχων μας.
Αυτο που μου ειχε πει εμενα οτι εχει πολλα προσωπα ,αν δεν μαθεις να καθυσηχαζεις εσυ το μυαλο σου ,αυτο με καθε καινουργια συνθηκη θα πυροδοτετιτε ,οποτε βιωνεις μια καινουργια συνθηκη και πυροδοτηθηκε .
μολις το αγχος γινει φυσιολογικο ,της μητροτητας ,νομιζω θα βρεις παλι τα πατηματα σου .
Μεταξυ μας ομως τωρα τα αγχη μας δεν τελειωνουν ποτε σαν μανουλες χαχαχ
Το Θεμα ειναι να μην περναμε στο αλλο ακρο γιατι τα παιδακια μας να ξερεις το καταλαβαινουν και αθελα μας τα κανουμε ζημια .
Ξερεις τι αγχος ειχα εγω να μην το μεταδοσω ολο αυτο στο μωρο ;
Ειδικα στο βρεφακι που ολα τα καταλαβαινει .
Οταν μου ειπε η παιδοψυχολογος πως αν δεν αλλάξεις εσυ ,το παιδι δεν μπορεις να το προστατευεις απο τους φοβους σου ,ηταν σαν να εφαγα σφαλιαρα αληθεια στο λεω .
Λεω τι κανω ρε γαμωτο ,δικιο εχει ,αν εγω ειμαι συνεχεια στην τσιτα τι θα σου κανει και το παιδι μετα ;
Έχεις απόλυτο δίκιο.Κι εγώ σκέφτομαι συνέχεια αυτό να μη μεταδώσω στο παιδί τις φοβίες μου και τα άγχη μου.Το προσπαθώ και πιέζω τον εαυτό μου πολλές φορές.Οι φοβίες είναι καθαρά δικές μου.πχ έχω φόβο με τα αεροπλάνα, μπαίνω συχνά όμως, στο παιδί μου του το πέρασα σαν κάτι τέλειο και τρελαίνεται οπότε μπαίνουμε, φοβόμουν γενικά τις αρρώστιες το παιδί μου όμως το αφήνω να κυλιεται και να παίζει με τα χώματα και να κάνει οτιδήποτε χρειάζεται να κάνει το παιδί σε κάθε ηλικία.Στην αρχή ζοριζομουναλλά το βλέπω ευτυχισμένο και αυτό ξεπερναγε τον δικό μου φόβο και κάποια στιγμή άρχισα να μη με αγχωνει.Οσο κι αν δεν είμαι καλά θα το πάω στην παιδική χαρά,μια βόλτα στην παραλία με τα κουβαδάκια του και μετά μόλις κοιμηθεί μου σκάνε όλα σαν βόμβα.Ειμαι πολύ συνειδητοποιημένη τι μου συμβαίνει και το εκλογικευω.Ο μεγάλος μου φόβος τώρα είναι μην πάθω κάτι γιατί είμαι μόνη μου, αυτό προσπαθώ να παλέψω, φοβάμαι ότι θα πάθω ανακοπή και θα μείνει μόνο του το παιδί μου.Απο εκεί ξεκινάει όλο αυτό αλλά ακόμη δε μπορώ να το διαχειριστώ στο μυαλό μου.Γενικα φοβάμαι τον θάνατο πολύ και πιο πολύ αν πάθω κάτι μέσα στο σπίτι τι θα γίνει ο μικρός! Αυτό είναι ο κυρίαρχος φόβος των τελευταίων μηνών που δε με αφήνει να ησυχάσω.Quote:
Originally Posted by nemo
Κατι μου θυμιζει αυτο χαχα
και ναι γελαω γιατι με πολλες μανουλες που μιλαω ο φοβος μας πλεον ειναι μην παθουμε κατι και τι θα γινει το μωρο μας .
Αν εχεις βεβαια και ιστορικο οπως εμεις ,ε ο φοβος παιρνει εκτάσεις τρομερες γιατι κανουμε απιστευτες σκεψεις που μας παρασυρουν !
Μπραβο σου ομως που το ελέγχεις και δεν λειτουργει εις βαρος του παιδιου και αυτο δειχνει ποσο δυνατη εισαι .
Πιστευω ειναι μια κακη σου περιοδο που λενε και θα μπορεσεις να το ξεπερασεις .Συνεχισε οσο μπορεις να μην σε παρασυρει ολο αυτο !
Σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για τις κουβέντες σου και τον όμορφο διάλογο που κάνουμε.Πιστευω ότι μια μέρα θα τα καταφέρω και θα απολαμβάνω την κάθε στιγμή της ζωής είτε στα εύκολα είτε στα δύσκολα που θα έρθουν.Γιατι ζωή χωρίς δυσκολίες δεν υπάρχει.Quote:
Originally Posted by nemo