Τρεις σελίδες φάγατε να συζητάτε το requiem for a dream, που είναι κι άσχετο με το θέμα. :p
On topic: Το Good Will Hunting μιλάει για την αξία της ψυχοθεραπείας, σε μια εποχή που δεν ήταν τόσο διαδεδομένη.
Το, γνωστό σε όλους, Ρόκι για τη δύναμη του ανθρώπου να αψηφάει τις δυσκολίες προσπαθώντας να βρει τη θέση του στον κόσμο. Προτιμώ το ένα, μετά το ρίξανε στη σαπουνόπερα.
Αλλά το κορυφαίο για εμένα είναι η φωλιά του κούκου με τον Τζακ Νίκολσον.