Chesire οι απόψεις σου μου φαίνονται πολύ σωστές και μου δίνουν κουράγιο, μήπως θέπρεπε να αρχίσουμε μαζί την ψυχοθεραπεία? Κανένας γιατρος δεν μου τα χει πεί τόσο σωστα!Ευχαριστω!!!
Printable View
Chesire οι απόψεις σου μου φαίνονται πολύ σωστές και μου δίνουν κουράγιο, μήπως θέπρεπε να αρχίσουμε μαζί την ψυχοθεραπεία? Κανένας γιατρος δεν μου τα χει πεί τόσο σωστα!Ευχαριστω!!!
Εγω πιστευω οτι η ταση να κανουμε κακο σε καποιον αλλο μπορει να βγει απο αισθηματα ανημποριας να βοηθησουμε τον εαυτο μας, ιδεα που δημιουργει εξαιρετικο αγχος, και αντανακλαστικα μας δημιουργειται επιθυμια να βλαψουμε καποιον αλλο, ισως για να μετακινηθει η προσοχη μας και ο θυμος μας σε ενα αλλο ον, που θεωρητικα θα τιμωρησουμε αφου ειναι καλυτερα απο μας και το ζηλευουμε.. Ενα ενστικτο ισως ειναι κι αυτο, που μετα απο πολυ αγχος, αισθηματα ανικανοποιησης απο τον εαυτο μας και ανημποριας μας εκδηλωνεται με αυτο τον τροπο..
carrie οντως αυτο πηγαζει απο αδυναμια χαρακτηρα και ανημπορια να στηριξεις με θαρρος τον εαυτο σου..νομιζω γενικα με ελλειψη αυτοπεποιθησης(σε ολους τους τομεις)..ειναι ικανο αυτο ομως να οδηγησει σε κατι ακραιο η το μονο που καταφερνει ειναι να δημιουργει φοβο και αγχος;
κωνσταντινε οντως και γω οπως ειπα νιωθω καλυτερα οταν ακουω γνωμη καποιου που περναει τα ιδια γιατι νιωθω πως εχει εξηγηση αυτο.το εχω μοιραστει και με φιλους μου αλλα μου λενε"σταματα να αγχωνεσαι,ολα μεσα στο μυαλο σου ειναι,εισαι μια χαρα"..οχι και πολυ βοηθητικο αλλα κατι ειναι και αυτο..οσα σου ειπα ειναι απλα πραγματα που σκεφτομαι μετα απι διαβασμα και λιγες συζητησεις με ψυχολογο.το καλο απο αυτη την ιστορια ειναι πως αν τελικα δεν πασχω απο κατι σοβαρο οπως φοβαμαι,ξερω οτι το δευτερο πτυχιο μου μολις αποφοιτησω απο τη σχολη που ειμαι τωρα θα ειναι πανω στην ψυχολογια.εχω βρει ενα παθος γι αυτη την επιστημη μεσα απο ολα αυτα..χαιρομαι πολυ αν σε βοηθησα,αυτο ηθελα :) :) θελω ομως να μου πεις λιγο πιο συγκεκριμενα τι σου εχουν πει οι ειδικοι στους οποιυς μιλας ολο αυτο το καιρο..
Κανεις δεν μου το ανέλυσε τόσο σωστα όσο εσυ, όλοι μου έλεγαν το αυτονόητο, πιέστηκες και ξέσπασες έτσι, ειναι απλές ιδεοληψίες που είναι συμβολικές και δεν πρόκειται να τις κάνεις πράξη, η πιο σωστή συμβουλή που μου έδωσε ο τελευταίος μου γιατρός ειναι οτι δεν πρέπει να καταπιέζουμε τα συναισθήματα μέσα μας αλλα να τα εξωτερικεύουμε τη σωστή στιγμή, να μη τα κρατάμε δλδ μέσα μας, αν μας ενοχλεί κατι να το δηλώνουμε εκείνη τη στιγμή και να μη το θάβουμε μέσα μας, αυτο ειναι καταπίεση, γενικά εγώ μια ζωή έτσι λειτουργούσα, τα κρατούσα όλα μεσα μου
τοτε μαλλον απο εκει πηγαζει και ο θυμος που θαβεται προσωρινα και ξεσπαει με την πρωτη ευκαιρια που θα βρει με παραξενη μορφη.το οτι δεν τον εκδηλωνουμε δεν σημαινει οτι τον ξεπερναμε μαλλον και οτι θεωρουμαστε ψυχραιμοι.εγω προσπαθω να μην νιωθω καν θυμο τον τελευταιο μηνα που μου παρουσιαστηκαν αυτα τα συμπτωματα..καλα ιδεοληψιες ειχα απο τα 13,απλα τελευταια μου ηρθαν και κρισεις πανικου κα μια ηπια καταθλιψη.υπερενταση σε στιγμες που δεν το περιμενω,διακυμανσεις στη διαθεση,νευρικοτητα και αυτες οι εμμονες.φυσικα ολα αυτα εχουν παρει τεραστια διασταση απο το φοβο μου μηπως ειμαι ψυχοπαθης κλπ.πριν απο αυτα υπηρχε ενασ χρονος γεματος απογοητευση,στενοχωρια και πιεση.και αθφονο θυμο για ενα συγκεκριμενο ατομο..εχω την εντυπωση οτι ειναι καλυτερο να λες στον εαυτο σου"δεν πειραζει,μη θυμωνεις..δες την αλλη πλευρα"...ισως ετσι αποβαλλεις το θυμο σαν συναισθημα..το να νιωσεις ομορφα νομιζω ειναι το πιο ευκολο πραγμα,γιατι καποιες φορες επιλεγουμε αυθορμητα το αντιθετο ομως? ειναι περιεργο...θελω να σε ρωτησω τη συμβουλη σου σε σχεση με το αν πρεπει να επιδιωξω οπωσδηποτε θεραπεια με ψυχολογο η αγωγη..το προβλημα ειναι οτι δεν διαθετουν οι γονεις μου χρηματα για κατι τετοιο(συστηματικο) αλλα μονο που το σκεφτομαι αυτο ερχονται παλι οι σκεψεις"και αν οντως ειμαι ψυχασθενης??"..ειναι λες και θελω καποιον να μου εξηγησει με λεπτομερεια αυτα που δεν μπορω εγω.αλλα αυτο για λιγους μηνες δεν θα ειναι ευκολο(μεχρι να βγαλω δικα μου χρηματα και να ξεκινησω θεραπεια)..γι αυτο σε ρωτησα τι σου λενε..
Κοίταξε, όσον αφορά το άν πρέπει να πάρεις αγωγή ή να κάνεις ψυχοθεραπεία αυτο το ξέρεις εσύ, δηλαδή αντέχεις αυτες τις εμμονές? Εγώ μέχρι που ζήτησα να με κρατήσουν σε ψυχιατρείο απο το φόβο μου να μήν είμαι ψυχοπαθής πλάκα κανεις, αν δεν έπαιρνα φάρμακα δεν ξέρω πώς θάμουν τώρα.., κοινώς δεν άντεχα αυτη τη κατάσταση, ή έπρεπε να πάρω φάρμακα ή έπρεπε να κλειστώ σε νοσοκομείο, σε τέτοιο σημείο είχα φτάσει. Οι Γιατροι που πήγα εγώ δεν ήταν ψυχολόγοι ή ψυχοθεραπευτές, ήταν ψυχίατροι, δλδ κάναμε μια κουβεντούλα και μου έδωσαν φάρμακα, δεν μπορώ να σε συμβουλέψω δυστηχώς για κάτι παραπάνω απο όσα μου είπαν ( τα ανέφερα ήδη ). Εντομεταξύ όπως τα λές μου συνέβησαν και μένα, είχα απίστευτα νεύρα και θυμό για έναν άνθρωπο, κρίσεις πανικού και άγχος-πιεση και μετά το έπαθα όλο αυτο με τις εμμονές, λές να πάθαμε το ίδιο πράγμα? Εγω έχω περάσει τις κρίσεις πανικού τώρα, άγχος δεν έχω όπως έιχα τότε επίσης και ο θυμός μου για το συγκεκριμένο άτομο έχει μετριαστεί, το κακό είναι πως έμειναν οι εμμονές, σαν να έχει κολλήσει το μυαλό μου σε αυτές ρε γαμώτο, τελικά όπως πολύ σωστα μου είπε ένας φίλος, ένα ρολόϊ ειμαστε, μια λάθος στροφή των γραναζιών και τινάζονται όλα στον αέρα..
Παίρνει Dumyrox ρε παιδιά κανείς, εδώ και 20 μέρες που το παίρνω με έχει χαλάσει αφάνταστα, καλύτερα ήμουν με το Cypralex, και υποτίθεται πως το Dumyrox είναι το ιδανικό για ΙΔΨ.
Konstantinoss,
Σου γράφω μια μέθοδο που δοκίμασα για αντιμετώπιση της ΙΔΨ, την έστειλα και σ΄ αλλους εδώ και πιστεύω ότι δουλεύει, θέλει πολλή πείσμα και τίποτα άλλο για να δουλέψει:
Α) Αναγνώριση της διαστρεβλωμένης σκέψης, σα να σαι παρατηρητής της σκέψης σου, του εαυτού σου (να βλέπεις τη σκέψη που έρχεται όπως κάποιο τρίτο που πλησιαζει και τον αναγνωρίζεις ως τέτοιο).
Β) Κατανόηση ότι η σκέψη που έρχεται ή βρίσκεται σε εξέλιξη δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, είναι φανταστική, είναι κάτι το παράλογο, κάτι που υπάρχει μόνο μέσα στο κεφάλι, σαν ένα άλλο μέρος του νου σου να κάνει αυτήν τη διαπίστωση.
Γ) Απόκρουση αφού έκανες το Α και Β. Σα να της λες σταμάτα, φύγε. Τη σταματάς. Σαν απότομη κίνηση. Σα να αποκρούεις και διώχνεις τον τρίτο.
Δ) Να βάλεις στη θέση της κάποια άλλη σκέψη ευχάριστη, ένα ευχάριστο γεγονός, ένα στόχο κλπ, να φύγεις απ εκεί που βρίσκεσαι ή να κάνεις κάτι άλλο.
Κάπως έτσι....., δεν ξέρω για τα φάρμακα που λες, ίσως αυτά να αλληλοσυμπληρώνονται με τη μέθοδο που σου λέω ιδίως όταν η ΙΔΨ είναι έντονη.
Το παν είναι να κατανοήσεις ότι αυτά τα διαστρεβλωμένα δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα και σε στερούν από τις αληθινές χαρές της. Από την άλλη μην ανέχεσαι συμπεριφορές που ξέρεις ότι σου δημιουργούν μετά απωθημένα, διότι πιστεύω πως η ΙΨΔ έχει αρκετές ρίζες σ΄αυτά τα απωθημένα. Άμα διεκδικάς απο τη μια αυτά που δικαιούσαι στη ζωή και από την άλλη κάνεις πράγματα ή μιλάς με ανθρώπους που σου δημιουργούν χαρά, βάζεις στον νου θετική ενέργεια και ευχάριστες αναμνήσεις που με την πάροδο του χρόνου μειώνουν την ένταση και σταδιακά εξαφανίζουν τις διαστρεβλωμένες σκέψεις.
Ευχαριστώ Γιάννη θα το προσπαθήσω!
όταν λες σε έχει χαλάσει?Quote:
Originally Posted by Konstantinoss
Κοιμάμαι συνεχώς και δεν έχω καθαρή σκέψη, σαν να με ναρκώνει ενα πράμα, επίσης όταν κοιμάμαι βλέπω πολύ περίεργα όνειρα και μάλιστα πολύ αληθινά, σαν να είμαι μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, το νοιωθω οτι με αποβλακώνει αυτο το φάρμακο, με κάνει σα φυτό
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ.ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΑΣΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΜΜΟΝΕΣ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ?ΕΣΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΤΑΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΣΑΙ(ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ).ΕΓΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.ΕΚΕΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙΣ?ΜΕΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΣΑΝ SERIAL KILLER.ΜΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΧΙ ΜΥΡΜΙΓΚΙΑ ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΩ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΔΕΝ ΕΠΙΤΙΘΟΜΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.ΕΙΝΑΙ ΦΡΙΚΤΟ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ.ΕΓΩ ΚΑΝΩ ΑΓΩΓΗ ΠΕΡΙΠΟΥ 1 ΤΡΙΜΗΝΟ ΚΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟ ΕΧΩ ΜΕΤΡΙΑΣΕΙ ΑΙΣΘΗΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΑΠΑΛΑΓΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ.ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΣΤΡΕΣΑΡΟΜΑΙ ΜΟΥ ΞΑΝΑΒΓΑΙΝΕΙ.
Αποκλειστικά με τα παιδιά σου το παθαίνεις? Με κανέναν άλλο?
Η Ψυχοθεραπεία σε βοήθησε περισσότερο ή τα φάρμακα?
ΤΟ ΠΑΘΑΙΝΩ ΓΕΝΙΚΩΣ.ΤΗ ΜΙΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΠΝΙΞΩ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΤΙ ΘΑ ΠΗΔΗΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΕΓΩ ΝΑ ΜΑΧΑΙΡΩΝΩ.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ .ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΣΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΗΡΟ ΤΟΥ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΓΑ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΨΗΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΘΑ ΣΚΟΤΟΝΟΜΟΥΝ ΑΝ ΠΗΔΑΓΑ.ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΤΑ ΠΩ ΑΥΤΑ ?ΤΙ ΝΑ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΝΩ ΚΑΚΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ??ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΟΛΥ Η ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ.ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Η ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.ΜΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΠΕΔΕΥΕΣΑΙ ΕΤΣΙ.ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΕΡΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΥΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΦΟΥ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΥΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΣΟΥ Ο ΕΑΥΤΟΣ.
ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ?ΚΑΙ ΣΠΑΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΣΕ ΚΥΡΙΕΥΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ ΑΠΑΙΣΙΑ.ΕΝΟΕΙΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ................ΣΕ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ .ΠΗΓΑΙΝΕ ΤΟΥ ΚΟΝΤΡΑ....ΑΝ ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΔΑ ΝΤΡΕΠΟΣΟΥΝ ΓΙΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΚΕΥΤΗΚΕΣ.ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕΣ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ.
ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΛΛΑ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΛΕΩ ΤΙ ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ.ΜΕ ΤΟ ΟΡΜΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΕΣΣ ΜΟΥ ΒΓΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ.ΠΑΝΤΑ ΕΚΡΥΒΑ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΗ ΤΥΧΟΝ ΥΠΝΟΒΑΤΗΣΩ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΣΦΑΖΩ!!!!!ΤΩΡΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΑΙΣΙΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΕΝΟΧΗ ΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ.ΠΗΓΑΙΝΕ ΤΟΥ ΚΟΝΤΡΑ ΑΛΛΑ ΞΕΚΙΝΑ ΤΗΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ!!!!!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΗΡΕΜΑ ΑΤΟΜΑ ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ ΝΑ ΣΚΕΥΤΕΙΣ!!
Διαβαζοντας ολο αυτο που με απασχολει και εμενα παρα πολυ θυμηθηκα κατι που μου ειχε πει ο θεραπευτης <<η σκεψη σου δεν εισαι εσυ>>.Ακουγοντας αυτο μαλλον εφυγα ανακουφισμενος και ηρεμος απο την συνεδρια χωρις να ξερω το γιατι αφου δεν τον ρωτησα τι εννοουσε.Σημερα νομιζω οτι πισω απο ολο αυτο για μενα προσωπικα κρυβοταν και κρυβεται η ελλειψη εμπιστοσυνης στα συναισθηματα μου και η αναγκη να ελεγξω τα παντα και κυριως τα συναισθηματα μου βαζοντας ταμπελες και λογοκρινοντας τα.Ο θυμος που μπορει να ερχεται εταιροχρονισμενα και να συμβολοποιειται(μαχαιρι) νομιζω οτι ειναι αποτελεσμα των παραπανω.Εγω προσωπικα σημερα προσπαθω να εμπιστευομαι περισσοτερο αυτο που νιωθω παρα αυτο που σκεφτομαι.Εχω παρατηρησει οτι το μυαλο μου εχει την ταση να γενναει σκεψεις που ενεργοποιουν αβολα συναισθηματα οπως φοβο και αλλα.Αποφευγω τους εσωτερικους διαλογους και σεναρια.Αυτο που κανω εγω ειναι κατι που εγραψε και ο Γιαννης (μεθοδος) επισης να προσπαθω να δινω χωρο μεσα μου μπαινοντας σε δραση δλδ κανοντας πραγματα που με ευχαριστουν.Επισης η μοναξια και η τβανοσκοπηση δεν βοηθουν οπως και η αρνηση(γιατι μου συμβαινει εμενα αυτο?,και αλλα τετοια).Ξερω οτι ολα αυτα δεν ειναι ευκολα καθως και εγω τα περναω(εγω δεν στρεφομαι εναντιον αλλων εστω και με το μυαλο αλλα μονο εναντιον σε εμενα.....)αλλα θελει δουλεια και αν θες την γνωμη μου η φαρμακευτικη αγωγη βοηθαει αλλα σαν την ψυχοθεραπεια τιποτε............
Κωνσταντίνε όλα αυτά που λες είναι σαν να ακούω τον εαυτό μου! Τα έχω περάσει και στο παρελθόν αλλά και τώρα! Μπορεί να σου φαίνεται απίστευτο όμως δεν πρόκειται να κάνεις κανένα κακό!!!!! Το κακό ήδη το κάνεις στον εαυτό σου βασανίζοντας τον έτσι!!!! Έχεις πολλή ένταση κρυμμένη μέσα σου και αφού δεν την έχεις βγάλει ή δεν την βγάζεις αλλιώς, δεν την αντέχει άλλο ο οργανισμός σου και ξεσπάει έτσι με το να επιτίθεσαι στον ίδιον σου τον εαυτό και να τον τιμωρείς!!!
Όσο για τα χάπια βοηθάνε πολύ αλλά ίσως αργήσεις να δεις αποτέλεσμα και όπως μου είχε πει κάποτε μια ψυχίατρος όταν είχα αρχίσει θεραπεία και είχα πάρα πολλές παρενέργειες, όσο πιο πολύ καιρό έχεις αφήσει το πρόβλημα και όσο πιο μεγάλο είναι τόσο πιο πολύ υπομονή πρέπει να κάνεις γιατί θα σου πάρει αρκετό χρόνο να δεις αποτελέσματα. Ο οργανισμός μας στην περίπτωσή μας αυτή είναι σαν ένα σπίτι που είναι πάρα πολύ βρώμικο και όταν πάμε να το καθαρίσουμε (όταν δηλαδή ξεκινάμε τη θεραπεία) σηκώνεται τόση πολλή σκόνη απο τη βρωμιά που νομίζουμε θα πνιγούμε και όσο πιο βρώμικο είναι τόση πιο πολλή η σκόνη..... στο τέλος όμως όταν το καθαρίζουμε λάμπει!!!!!!!!
παιδια με βοηθανε αρκετα ολα αυτα που ακουω γιατι θελω συνεχεια να παιρνω επιβεβαιωση οτι δε θα σκοτωσω κανεναν οτι δεν ειμαι "μελλοντικη δολοφονος"...εμενα οσες φορες με πιανει πιο πολυ σαν παροσμηση το νιωθω..σαν να λεω"τωρα θα το κανω"..οτι χανω την αισθηση της πραγματικοτητας και νιωθω να με συγκρατουν ολο και λιγοτερο οι δυναμεις που με αποτρεπουν απο αυτο.εκει με πιανει ο φοβος οτι εχασα τα λογικα μου,τρεμω,ιδρωνω και θελω να φυγω απο οπου ειμαι.μετα απο λιγη ωρα βαζω τα κλαματα και θελω να παρω αγκαλια τη μητερα μου και να της πω"αφου σε αγαπαω τοσο πολυ,γιατι θελω να σου κανω κακο?"...αυτες οι παρορμησεις ερχονται και με βρισκουν ποτε ευαλωτη κ ποτε πιο δυνατη...οταν με βρισκουν πιο δυνατη απλα τις σκεφτομαι χωρις να ταραζομαι καν κα εκεινη την ωρα νιωθω σιγουρη οτι δεν προκειται να το κανω.αλλες στιγμες ομως νιωθω σιγουρη για το αντιθετο..μαλλον καποιες στιγμες το μυαλο μας εχει καλυτερες αμυνες..το μονο που θελω ειναι να μου μιλησει ενας ψυχιατρος και να μου εξηγησει ακριβως τι γινεται μεσα στο μυαλο μου εκεινη την ωρα..αν καποιος που εχει κανει κακο σε καποιον ενιωθε το ιδιο πραγμα με μενα.αυτες οι σκεψεις με βασανιζουν πιο πολυ..προσπαθω να το εξηγησω πληρως και λεω στον εαυτο μου συνεχεια"ειναι παρορμηση οχι σκεψη..ομως παρορμηση=θεληση..αρα θες να το κανεις..αρα εισαι επικινδυνη" ε κ κει αρχιζει να χαλαει η μερα μου και να κλαιω συνεχως...
ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ....
Μια απο τα ίδια. Όταν έβλεπα στις ειδήσεις για σφαγές και σκοτωμούς μου καρφωνόταν στο μυαλό ότι θα το έκανα κι εγώ! Συγχρόνως ήμουν σε μια συνεχόμενη κατάσταση κατάθλιψης και κρίσεων πανικού και πέρασαν δυστυχώς πέντε χρόνια για να πάω σε γιατρό! Ακολούθησα φαρμακευτική θεραπεία με πάρα πολλές παρενέργειες έκανα τρομερή υπομονή και επανήλθα! Για δέκα χρόνια ήμουν καλά (συνέχιζα τα ίδια χάπια)! Όμως θα έπρεπε να είχα κάνει και ψυχανάλυση την οποία δεν έκανα για λόγους οικονομικούς. Πέρυσι παρουσίασα μια υποτροπή και ένοιωσα πάλι τα ίδια χάλια συμπτώματα και ξαναπήγα σε γιατρό και άλλαξα χάπια και μόλις πριν δέκα μέρες έκανα κι άλλη μια αλλαγή σε χάπι για να έχω ακόμα καλύτερα αποτελεσμάτα και να είμαι πάλι ο εαυτός μου!
Όταν σπούδαζα και πήγαινα στην ψυχολόγο της σχολής (γιατί δεν είχα λεφτά για έξω) μου είχε πει ότι αν ήταν να κάνω κακό θα το είχα κάνει! Εγώ αυτό σκέφτομαι όταν παθιάζομαι με τέτοιες σκέψεις και προσπαθώ να κάνω υπομονή για να συνέλθω. Τώρα με την καινούρια φαρμακευτική θεραπεία (για κατάθλιψη, κρίσεις πανικού......) την οποία έχω σκοπό να συνδυάσω αργότερα με γνωσιακή συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία πιστεύω ότι όλα αυτά θα περάσουν όπως μου είχαν περάσει και την προηγούμενη φορά (πριν δέκα χρόνια) που βίωνα παρόμοιες καταστάσεις.
ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΜΟΛΙΣ ΓΕΝΝΗΣΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΜΠΙ.ΚΑΝΩ ΘΕΡΑΠΕΙΑ 3 ΜΗΝΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ?
Απ' ότι ξέρω μετά τη γέννα πάρα πολλές γυναίκες πέφτουν σε κατάθλιψη.....!
Οι ορμόνες όλη αυτή την περίοδο κάνουν τραμπάλα.... άρα είναι πολύ φυσιολογικό να αισθάνεσαι τόσο απαίσια!
Και βέβαια θα το ξεπεράσεις!!! Θα το σκέφτεσαι αργότερα που θα έχουν μεγαλώσει τα παιδάκια σου και θα γελάς!
Εγώ πιστεύω πολύ στη φαρμακευτική θεραπεία και στην ψυχοθεραπεία!
Και εγώ που τα λέω αυτά δεν είμαι και τόσο καλά αλλά κρίνοντας απο την πρώτη φορά που με είχε πιάσει και με τη σωστή θεραπεία ξέρω ότι περνάει.
Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα στη λογική!!! Εμείς έχουμε πρόβλημα στο συναίσθημα!!!!!!
Αυτοί που κάνουν φόνους έχουν πρόβλημα στη λογική!
Εμείς πάσχουμε στο συναίσθημα γιατί είμαστε πάρα πολύ ευαίσθητα και υπεύθυνα άτομα!
Τι να πω βρε παιδιά? Και εγώ προσπαθώ να πατήσω στα πόδια μου και όλα αυτά τα έχω ακούσει απο ψυχιάτρους και τα έχω ή προσπαθώ να τα έχω βαθιά στο μυαλό μου γιατί αυτά είναι η αλήθεια! Απλώς όταν βιώνεις τέτοιες καταστάσεις πιστεύεις το συναίσθημά σου και σε παρασέρνει και δεν σε αφήνει να δεις καθαρά την πραγματικότητα!
Πίστευα πως ήμουν ο μόνος στο φόρουμ με τέτοιες τάσεις, με ανακουφίζει και μένα που κ άλλοι άνθρωποι νοιώθουν όπως ακριβώς και εγώ γιατι αρχίζω να πιστεύω πως είναι μια απλή διαταραχή και όχι ψυχωση, και για μένα το πιο τρομακτικό είναι οταν αυτες οι σκέψεις με πιάνουν έντονα, κ έντονα λέω τις παρορμήσεις, ειναι απίστευτο να αρχίζεις να τρέμεις γιατι πιστεύεις πως ήρθε η ώρα να κάνεις κακό σε κάποιον, οτι η σκέψη σου θα γίνει πραγματικότητα, τι φάρμακα πέρνετε αλήθεια εσείς και σας έχουν βοηθήσει? Εγώ έπαιρνα Cypralex με Solian οπου νομίζω τα Solian έκαναν πολύ καλή δουλεια. Επίσης πώς ξεκίνησε όλο αυτο σε εσάς, εκτός της ΡΑΚΙ που είπε, πιεστήκατε έντονα κάποια στιγμή της ζωής σας? Απο θυμό? Απο άγχος?
Ενα άρθρο για την ΙΔΨ διαταραχη με βίαιες σκέψεις, δυστηχώς στα αγγλικά μόνο :
http://westsuffolkpsych.homestead.co...bsessions.html
PAKI φυσικα και θα το ξεπερασεις πιστευω αφου οντως εχει παιξει μεγαλο ρολο σε αυτο η εγκυμοσυνη.εδω εμενα μου εχουν πει οτι μεχρι και το συνδρομο πολυκυστικων ωοθηκων ειναι ικανο να προκαλεσει τετοια συμπτωματα(που το εχω) λογω ορμονων.ποσο μαλλον η εγκυμοσυνη..θα συνελθεις συντομα..γενικα αυτο που σκεφτομαι ωρες ωρες ειναι αυτο ακριβως"μηπως ειναι διαταραγμενη η λογικη και οχι το συναισθημα μου?"γιατι αυτες οι παρορμησεις με κανουν να νιωθω οτι η λογικη μου μειωνεται εκεινη τη στιγμη..η ψυχολογος με την οποια ειχα συζητησει σε μια μονο συνεδρια μου ειπε οτι εχει να κανει με το συναισθημα.κωνσταντινε,οντ ως οπως σου ειχα πει υπαρχουν παααρα πολυ ανθρωποι με τετοιες σκεψεις,μη σου πω ολοι.ας πουμε σε καποιους που το εχω πει μου λενε"σιγα μωρε κ γω τα σκεφτομαι αλλα δεν τα φοβαμαι,πως κανεις ετσι"..φυσικα κ δεν ειναι το ιδιο.. για καθε περιπτωση που ακουω σκεφτομαι οτι εγω ειμαι πολυ χειροτερα κ οτι ειμαι πιο "επικινδυνη"..οσο το δουλευω μονη μου νιωθω καλυτερα ομως τελευταια..αν δω οτι δεν τα καταφερνω θα αρχισω ψυχοθεραπεια..
Chesire κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι για μένα.
Κωνσταντίνε εγώ τώρα παίρνω entact 20mg, cymbalta 30mg, όπως έχω γράψει και σε ένα άλλο θέμα:
Εγώ είχα αρχίσει να αισθάνομαι πανικούς, κτλ..... απο τα 19 μου, ένα χρόνο αφού έφυγα απο το σπίτι και ήρθα Αθήνα για σπουδές. Σε όσους έλεγα τι αισθάνομαι δεν με πίστευαν και μου έλεγαν "αντε βγες μια βόλτα μια βόλτα έξω κι όλα θα περάσουν......" όμως δεν ήταν έτσι ακριβώς... Εγώ αισθανόμουν πολύ χάλια (με κάποια διαστήματα αναλαμπών με καλή διάθεση στην αρχή μεγαλύτερα και όσο πέρναγε ο καιρός η κατάθλιψη μου έγινε μόνιμη κατάσταση) ώσπου έφτασα στα 26 και πήγα σε γιατρό.
Πήρα effexor 225mg με πάρα πολλές παρενέργειες στην αρχή και μετά σιγά σιγά συνήλθα.
Πέρασαν 10 χρόνια και συνέχιζα να παίρνω effexor και ήμουν πάρα πολύ καλά! 'Ημουν ο εαυτός μου!!! Πέρυσι όμως το χειμώνα έπαθα μια υποτροπή...... Πάλι πανικοί, φοβίες, καμία διάθεση για τίποτα.... τάσεις περίεργες..... Η γιατρός μου άλλαξε σιγά σιγά το effexor με entact 20mg, xanax και remeron 30mg. Αλλά αυτό πήρε καιρό (τον Δεκέμβρη πρόσθεσα το remeron). Έιμαι καλύτερα απο πέρυσι αλλά όχι και πάρα πολύ καλύτερα. Δεν είμαι ο εαυτός μου όπως ήμουν με το effexor που δεν φοβόμουν τίποτα και ζούσα normal (όπως όταν ήμουν 18 χρονών πριν δηλ τις κρίσεις). Για το λόγο αυτό πριν δύο βδομάδες η γιατρός μου έβγαλε το remeron το βράδυ και μου πρόσθεσε το πρωί το cymbalta 30mg (με σκοπό απ ότι κατάλαβα να μου αντικαταστήσει σιγά σιγά το entact). Μου έιπε ότι αυτό θα με πιάσει αλλά θέλει τον χρόνο του. Δηλ. προς το παρόν παίρνω entact 20mg, cymbalta 30mg, xanax (το οποίο κι αυτό ίσως αργότερα μου το αντικαταστήσει με rivotril).
Δούλευα σε μια δουλειά πολλές ώρες και με πάρα πολλή ένταση...!!!! Δεν άντεξα την αχαριστία τους, είχα κι όλα αυτά..... και σηκώθηκα κι έφυγα!
Ωστόσο όταν ήμουν μικρή είχαμε προβλήματα στην οικογένεια με ένα ατύχημα του μπαμπά, νοσοκομεία..... τώρα είναι καλύτερα. Και μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να φοβάμαι μην πάθουν τίποτα οι δικοί μου, ανασφάλεια,........ Ήμουν εσωστρεφής και τα κράταγα όλα μέσα μου.... ώσπου έκανα το μπαμ.....!
Παρεμπιπτόντως, αν ξέρει κανείς τίποτα για το cymbalta ας μου πει.
««Είμαστε ευαίσθητα και υπεύθυνα άτομα, εσωτρεφείς και τα κρατάμε μέσα μας»». Αυτά βγάζω συνδυάζοντας κάποια από τα δικά σας μηνύματα.
Πληγωνόμαστε εύκολα με τη συμπεριφορά των άλλων, αλλά δεν εκφράζουμε την αγανάκτηση μας, η οποία αγανάκτηση φωλιάζει μέσα μας. Και η αγανάκτηση αυτή προκαλεί μέσα μας οίκτο και έντονο μίσος. Επίσης υπάρχει η τάση να ερμηνεύουμαι το παραμικρό στη συμπεριφορά κάποιου ως εχθρική διάθεση απέναντι μας. Είμαστε δεκτικοί στο να κρατάμε μέσα μας την αρνητική συμπεριφορά των άλλων απέναντι μας παρά τη θετική.
Όλα αυτά δημιουργούν αυτές τις τάσεις που λέτε, να φτάνουμε στο σημείο να σκεφτόμαστε να βλάψουμε τους άλλους, να τους κάνουμε κακό. Δηλαδή να βγάλουμε κάθε απωθημένο προς τα έξω. Να χουμε ακόμα και τη σκέψη να βλάψουμε και πολύ δικούς μας ανθρώπους. Απωθημένα με ρίζες χρόνια πριν.
Και δεν είναι και τόσο εύκολο να τα ξεπεράσουμε. Μπορούμε όμως να ελαττώσουμε την ένταση τους και να μην προσθέσουμε και άλλα σ΄αυτά που ήδη υπάρχουν.
Πως;
Με το να γίνουμε πιο διεκδικητικοί, να μην ανεχόμαστε τον εμπειγμό και την αδικία, να μη φοβόμαστε να μιλήσουμε. Να εξασκηθούμε σ΄ αυτό. Να εξασκηθούμε στην ετοιμότητα. Να λέμε ή να κάνουμε έστω κάτι κάθε φορά που βρισκόμαστε σε τέτοια περίσταση. Λίγο λίγο, βήμα βήμα κάθε φορά! Και θα διαπιστώνουμε πόσο καλήτερα νοιώθουμε με το να αντιδρούμε παρά με το να σιωπούμε.
Αυτό θα ναι νίκη ενάντια στο παρελθόν. Και πιστεύω είναι μια αποτελεσματική μορφή θεραπείας στο πρόβλημα.
CHESIR ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.ΒΛΕΠΩ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΛΛΑ ΟΤΑ ΣΤΡΕΣΣΑΡΟΜΑΙ ΜΟΥ ΞΑΝΑΒΓΑΙΝΕΙ.ΙΟΑΝΝΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ.ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΕ ΗΑΓΩΓΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ,5 REMERON ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ 3 LADOSE TO ΠΡΩΙ.ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ ΑΣΧΕΤΟ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΩΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΝΩ ΤΣΑΙ ΚΑΦΕ COCA-COLA ΚΑΙ ΑΛΚΟΟΛ.ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ???????????ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟ ΕΙΝΑΙ?????????????ΦΕΝΙΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ.
΄Quote:
Originally Posted by PAKI
΄Χαίρομαι που μου δωσες τη ευκαιρία να κατανοήσω το θέμα σου. Σίγουρα η όποια θεραπεία σου συστήνει ο γιατρός θα βοηθά. Διακρίνω επίσης ένα τόνο αισιοδοξίας μέσα στην κατάσταση που ζεις, ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση. Η εισήγηση μου είναι να ακολουθήσεις έστω δηλά δηλά στην αρχή αυτό που σου προτείνω στην τελευταία παράγραφο του πιο πάνω μηνύματος μου, το να μαστε πιο διεκδικητικοί. Και από την άλλη να διαλέγουμε όπου αυτό είναι εφικτό τα άτομα με τα οποία θα συναναστρεφόμαστε, να ναι άτομα που μας σέβονται, τα οποία μας προκαλούν χαρά, εκτιμούν αυτό που είμαστε και τονώνουν με τον τρόπο τους την αυτοπεποίθηση μας. Τους υπόλοιπους τους αντιμετωπίζουμε όπως σου γράφω.
Ιωάννη έχεις απόλυτο δίκιο!!!
Η ψυχοθεραπεία πιστεύω αυτό σε βοηθάει να κάνεις (αν δεν μπορείς μόνος σου). Να βρεις τι φταίει και να αλλάξεις συμπεριφορά να γίνεις πιο διεκδικητικός όπως λες και να μη φοβόμαστε να εκφραστούμε! Αμαν πια!!!
γιαννη πολλα απο τα χαρακτηριστικα που ανεφερες ταιριαζουν στην περιπτωση μου με τη μονη διαφορα οτι ποτε δεν κραταω κατι μεσα μου.αν κατι με δυσαρεστησει η με στενοχωρησει θα το εκφρασω επιτοπου κ ισως με νευρικο κ αποτομο τροπο.βεβαια τωρα που το σκεφτομαι αυτο δεν συμβαινει με ολους τους ανθρωπους γυρω μου.ας πουμε εχω αποθηκευσει τη δυσαρεσκεια που νιωθω για τους γονεις μου σε καποια θεματα,χωρις να τους μιλησω ποτε.εχεις παρα πολυ δικιο στο οτι τεινουμε να αποθηκευουμε μεσα μας την αρνητικη ενεργεια των αλλων και οχι τη θετικη.ειναι λες και οτι εχω να σκεφτω απο τους ανθρωπους που εχουν περασει απο τη ζωη μου να ειναι αρνητικο και ασχημο(οτι μου εκαναν κακο),ενω ουσιαστικα το καλο που μου εκαναν μπορει να ηταν μεγαλυτερο.ετσι εγινε και τωρα μετα απο μια εντονη ερωτικη απογοητευση..καθε μερα επι 8 μηνες το μονο που σκεφτομουν καθε μερα ολη μερα ηταν οτι δεν ημουν αξια να τον κρατησω,οτι πως γινεται να μην του εκανα και να με αφησε,θα βρει μια καλυτερη απο μενα αν δεν την εχει βρει ηδη κλπ...ολο αυτο με θυμωνε και σε συνδυασμο με τις προσπαθειες που εκανα για να τον ξαναεχω που φυσικα δεν ειχαν κανενα αποτελεσμα δημιουργησαν μεσα μου ενα "ηφαιστειο"εναντιον αυτου του ατομου..αυτο ηταν απλα ενα παραδειγμα βεβαια,παροτι ειμαι μονο 20 υπαρχουν πολλα αλλα τετοια..μου κανει καλο που ακουω οσα λετε,οπως εχω πει δεν μπορω να αρχισω αμεσα θεραπεια και νιωθω οτι καταλαβαινω και ανακαλυπτω αρκετα απο οσα λετε ολοι σας.
5 remeron των πόσο?? Εγώ έπαιρνα 1 remeron 30mg το βράδυ και κοιμόμουν σαν βόδι! Για σοκολάτες και coca cola δεν μου είχε πει τίποτα!Quote:
ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΕ ΗΑΓΩΓΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ,5 REMERON ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ 3 LADOSE TO ΠΡΩΙ.ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ ΑΣΧΕΤΟ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΩΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΝΩ ΤΣΑΙ ΚΑΦΕ COCA-COLA ΚΑΙ ΑΛΚΟΟΛ.
ΚΩΝ/ΝΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΛΑΘΟΣ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΩ 0,5 REMERON TO ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ 3 LADOSE TO ΠΡΩΙ.ΤΟ REMERON ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ 30MG.ΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΩ ΣΟΚΟΛΑΤΑ!!!!!!!!
Κανεις και ομοιοπαθητική παράλληλα?
ΙΟΑΝΝΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΘ ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΟ. ΕΓΩ ΠΟΝΑΩ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΩ ΟΥΤΕ ΤΙΣ ΜΥΓΕΣ.ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ ΕΤΣΙ.ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΥΤΕΣΑΙ ΕΤΣΙ ?????ΝΤΡΟΠΗ ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ.ΕΓΩ !!!ΜΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΛΟΓΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΩ!!!!!!!ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΠΟΝΤΑΡΩ ΣΤΟ ΟΤΙ ΜΟΥ ΒΓΗΚΕ ΣΤΗ ΛΟΧΕΙΑ .ΠΑΝΤΑ ΕΚΑΝΑ ΑΦΗΡΕΙΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΔΙΝΑ ΣΗΜΑΣΙΑ.ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΘΩ ΕΠΙΛΟΧΕΙΑ ΨΥΧΩΣΗ!!!!!ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΕΛΕΓΑ!!!ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ?ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ?ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΠΩ.ΝΑ ΚΛΕΙΣΤΩ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ?ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ?ΠΕΡΑΣΑ ΠΟΛΥ ΦΡΙΚΤΑ 2 ΜΗΝΕΣ ΠΕΔΕΥΟΜΟΥΝ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΜΜΟΝΕΣ..ΟΥΦ!!!!!!!!!!!
ΚΩΝ/ΝΕ ΟΧΙ ΔΕΝ ΚΑΝΩ .ΚΑΝΩ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ 2 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗ 3.ΕΧΩ ΔΕΙ ΣΥΜΑΝΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΑΣΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ!!!!ειχα φτασει πολυ πατο δεν υπηρχε χειροτερο γιτι εχω και καταθλιψη.
Διάβαζα μόλις σε ενα site συμβουλευτικής για μια κοπέλα που είχε τις ίδιες εμμονές, νόμιζε πως θα μαχαίρωνε τη μητέρα της με έντονες παρορμήσεις, τι να πώ ρε παιδιά τι τρελές καταστάσεις ειναι αυτες, πώς να ζήσεις με τέτοιες εμμονές?Φρίκη απλα..
κωνσταντινε,ανεφερε σε αυτο το site πως το αντιμετωπιζει αυτη η κοπελα?