Printable View
Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Είδες που κάποιος που χε διαβασει θυμάται; στάματησα την ψυχοθεραπεία 2 βδομάδες μετά.δεν ξέρω αν βοήθησε.δεν ασχολήθηκα. οτι αισθάνομαι είναι αληθινό. ακόμα... και ότι θυμάμαι είναι στάσιμο...και πάντα η ζυγαρία γέρνει προς το αληθινό........
Quote:
Originally Posted by Sepia
Και τι του απαντάς...φίλε ναι σε βίασε ο παππούς σου μπράβο! Για ψάξτο και άλλο προσπάθησε να θυμηθείς. Μπορεί να σε βίασαν και η γιαγιά σου και η θεία σου και άλλοι πολλοί και να μην το θυμάσαι. Α μπράβο έτσι θα είναι. Ψαξτο ποιος σε βίασε και άλλο. Μπορεί και να αποτρελαθείς εντελώς αλλά δεν πειράζει χαλάλι.
Στο είπα για να σε κάνω να σκεφτείς αν όντως αξίζει αυτό που περνάς, γιατί αν έμπαινες σε τέτοιο τριπάκι πιθανότατα θα χειροτέρευες. Και προφανώς όταν μπαίνεις σε ένα public φορουμ δεν περιμένεις όλοι να σου κάνουν γουτσου-γουτσου. Το τι ισχύει επιστημονικά έγραψα χωρίς να πω κάτι κακό. Ούτε και σε μείωσα προσωπικά. Ένα φορουμ συμβουλών και απόψεων είναι, από εκεί και πέρα αν σου αρέσει κάτι το κρατάς αν δεν σου αρέσει το πετάς. Όπως και σε όλα τα φορουμ.
Quote:
Originally Posted by PETRAN
ΣΕ ΕΝΑ ΦΟΡΟΥΜ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΩΝ ΔΕΝ ΤΕΜΑΧΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΙΣ. ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ! ΑΠΛΑ ΜΙΛΑΣ.
ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΣΚΕΨΟΥ ΤΗΝ ΠΡΩΤΑ.
ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΡΙΟ ΜΕΘΑΡΥΡΙΟ ΕΡΤΘΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΟΥ ΠΕΙ ΟΤΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΕ ΤΡΑΒΑΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΥΜΝΗ ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΤΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟΤΕ Π Ε Σ Τ Ο Υ Ν Α ΤΟ Ξ Ε Χ Α Σ Ε Ι Κ Α Ι Ο Τ Ι ΤΟ Π Α Ρ Α Κ Α Τ Ω ΠΟΥ Θ Υ Μ Η Θ Η Κ Ε ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ...
ΑΛΛΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΣ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ Ε?
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΦΙΛΕ....ΑΠΛΑ...
Quote:
Originally Posted by Sepia
Μα πως "τεμαχίζεις" την ψυχολογία του άλλου αφού ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΟΥΜ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΩΝ (είδες γράφω και εγώ κεφαλαία). ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΕΕΙ ΑΥΤΑ ΦΟΡΟΥΜ ΕΙΝΑΙ. Δηλαδή κάθε άποψη που ακούς και δεν πάει με αυτό που πιστεύεις και μάλιστα στο www "τεμαχίζεται" η ψυχολογία σου? Δηλαδή δεν μπορείς να ακούς πράγματα που δεν θες να ακούσεις? Εσύ ανταλλάσσεις απόψεις μόνο με αυτούς που συμφωνούν μαζί σου. Οι άλλοι που δεν συμφωνούν σου σου "τεμαχίζουν την ψυχολογία".
και τι ειναι αυτο - η επιστημη ξερει?Ποια επιστημη ενοεις πετραν? την επιστημη της ψυχολογιας? η την συμπεριφοριστικη σχολη που σπουδαζεις?
Στην ψυχολογια νομιζω, υπαρχουν κ αλλες προσεγγισεις,μηπως η δικη σου ειναι η καλυτερη?Πως εισαι τοσο απολυτος για τον τροπο που θα ξεπερασει η σεπια η η καιτουλα η οποιοσδηποτε μια κακοποιηση?με τι εχεις να κανεις με ποδια που χρειαζονται γυψο η με ψυχες-χαρακτηρες που πρωτα απολα χρειαζονται ενσυναισθηση!! και μετα κατηχηση κ διδασκαλια.
Κατα την αποψη σου δηλαδη πετραν δεν ειναι ευαισθητος χωρος ενα φορουμ ψυχολογικης υποστηριξης? Ειναι απλα χωρος ανταλλαγης αποψεων περι ψυχολογικων προσεγγισεων? Οση κακοποιηση κι αν εχει υποστει κανεις, οσο ευαλωτος κι αν ειναι ψυχικα σε αυτη τη φαση, σκοπος ειναι να του αραδιαζουμε θεωριες για το πως η ακομη και το για το αν βιωσε ο,τι βιωσε?
και τι ειναι αυτο - η επιστημη ξερει?Ποια επιστημη ενοεις πετραν? την επιστημη της ψυχολογιας? η την συμπεριφοριστικη σχολη που σπουδαζεις?Quote:
Originally Posted by oboro
Στην ψυχολογια νομιζω, υπαρχουν κ αλλες προσεγγισεις,μηπως η δικη σου ειναι η καλυτερη?Πως εισαι τοσο απολυτος για τον τροπο που θα ξεπερασει η σεπια η η καιτουλα η οποιοσδηποτε μια κακοποιηση?με τι εχεις να κανεις με ποδια που χρειαζονται γυψο η με ψυχες-χαρακτηρες που πρωτα απολα χρειαζονται ενσυναισθηση!! και μετα κατηχηση κ διδασκαλια.
Quote:
Originally Posted by oboro
Παραμένει ένα φόρουμ όμως. Το πως θα λειτουργήσει ο καθένας είναι δικαίωμα του, αρκεί να μην προσβάλλει και να μην θίγει τους συνομιλητές του. Εγώ έτσι κάνω, "αραδιάζω σειρές" και αν σε κάποιον δεν του αρέσει αυτό η οτιδήποτε άλλο, ρολλάρει με το ωραίο ασύρματο mouse προς τα κάτω και διαβάζει το επόμενο ποστάκι.
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ POSTAKI ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ....Quote:
Originally Posted by PETRAN
Πραγμάτικα .....ΚΥΝΙΚΟΣ....
xeexexxe!! ναι ετσι ο επιστημονας
αχχ!! ευτυχως που δεν κατεβασες τα σεντονακι σου παλι ,θα βαριομουν να τα διαβασω οπως παντα μπραβο προοδο βλεπω
πολυ το χαρηκα λολ :)
εχεις ενα τροπο και αυτος ειναι μεσα απο αυτα που εχεις διδαχτει ,Ξερεις κατι εναν ψυχολογο δεν τον καθοριζει μονο η γνωση ,αλλα και πολλα αλλα πραγματα μαζι Αλλα αυτα δεν σε ακουμπαν εσενα ποτε
δεν μπηκα μονο εγω ,αλλα εχουν μπει και αλλα κατα καιρους μελη ,που με τις αποψεις σου εχουν παρει δρομο μακρυ ,και αλαργινο
Και μετα απο ενα χρονο διαδαζω απο σενα ακριβως τα ιδια πραγματα ,την εγκυκλοπαιδεια προσωποποιημενη .Και ολα αυτα που ειπωθηκαν για σενα ηταν απλα ,μπαινακης ,βγαινακης ,Αχχ!! καλε μου αυτες οι ευαισθησιες σου !!!!
Και αν αυτο μπορεις να το καταλαβεις ,καλα θα ηταν να μην γραφεις σε αυτο το θεμα ,γιατι βλεπω οτι εχεις ενα θεμα να πεισεις τον αλλον οτι τα συναισθηματα και οι αναμνησεις του δεν ειναι real ,και η βαση παντα στη ερευνα στα βιβλια και στις στατιστικες μμμ!!!
και ποτε στο συναισθημα
ξερεις μετα απο αυτο υπαρχουν και αλλα ,τα οποια εσυ επίμονα ακυρωνεις παντα ,απλα για να περασεις τη γνωση την τρανη σου και τη μεγαλη
ΟΚ ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ,,,,,,,,,,,, ,ΤΟ ΕΧΕΙΣ
Αλλα σε αυτο το θεμα δεν ξερω ,τι ζορι τραβας
Κανε καμια ψυχαναλυση για μενα Εχεις μια εμμονη βλεπω και μαλιστα μεγαλη να ακυρωνεις τα συναισθηματα ,και τις αναμνησεις
Οσες οσοι ,επεσαν θυματα βιασμου ειναι στη φαντασια τους και να το βλεπουν και αντικειμενικα
παλι καλα που εχουμε εσενα εδω μεσα ,για να μας πεισεις ,οτι δεν παιζει το σεναριο ,του πονου και της στιγμης που καποιος σου αφαιρει ,παιρνει κατι απο σενα ΕΥΤΥΧΩΣ ΡΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ
εγω θα πρεπει να δοξαζω τους θεους αν τυχω στο γραφειο σου
που ευχομαι και κανω ταμα να μη πεσω ποτε στη ζωη μου πανω σου
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΕς ΣΠΟΥΔΕΣ
κανα ταξιδακι δεν θα ξαναπας ?????
για να παρει λιγο το μαλο σου αερα βρε παιδι μου ,σε κανα αλλο σχολειο ???
ΠΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΜΟΙ xaxaxaxxa!!! :D
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΑΡΑΓΕ ????????
Quote:
Originally Posted by soft
Τι είναι αυτό, το ντελίριο μιας χαροκαμένης και πονεμένης εκδικητικής ψυχής με λίγο πάολο κοέλιο?
Και εγώ εύχομαι να μην πέσεις σε μένα, δηλαδή ποιος θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα με μια ανάμειξη κεφαλαίων, emoticons, θαυμαστικών, ερωτηματικών και άτακτης σύνταξης.
Μόνο για τους πολύ έμπειρους ψυχαναλυτές. :cool:
από αυτά που διάβασα σε αυτό το θέμα της σέπια, αλλά κ στα προηγούμενα που έχει ανοίξει...
ο πετράν κάποια στιγμή μίλησε για ανθρώπους που τα παιχνίδια του μυαλού τους, πλάθουν κάτι άσχημο, το κάνουν γεγονός κ ταλαιπωρούν κ κυρίως ταλαιπωρούνται.
το παρέθεσε για να βοηθήσει κ όχι για να κατηγορήσει κ να πει πως έτσι συμβαίνει κ στη σέπια.
πετράν, αν όμως όντως, υπήρξε κακοποίηση, είσαι της γνώμης πως δν είναι απαραίτητο να το θυμηθεί, να το δουλέψει με θεραπευτή κ να προχωρήσει τη ζωή της?
Quote:
Originally Posted by arktos
Γεια σου αρκτούλα. Ακριβώς γι αυτό το είπα αλλά τεσπα...
Αν όντως έχει υπάρξει κακοποίηση φυσικά και πρέπει να υπάρξει θεραπευτική δουλειά! Εννοείται! Η κλασική μέθοδος είναι να φέρνεις το γεγονός με την φαντασία σου, στην αρχή στο ασφαλές περιβάλλον του θεραπευτή, σιγά σιγά μόνος σου ώστε σιγά σιγά να μην σε "τρομάζει" πλέον. Όπως και να ξανασυζητήσεις με τον θεραπευτή το τι σημαίνει ένας βιασμός/μια κακοποίηση, πως έχει επηρεάσει την ζωή τώρα (η αν έχουν επηρεαστεί κάποιοι τομείς εδώ και χρόνια π.χ. ο ερωτικός/σεξουαλικός) και τι στόχοι μπορούν να μπουν για να αλλάξουν προς το καλύτερο οι τομείς που έχουν επηρεαστεί. Η θεραπεία είναι απαραίτητη.
Ναι και εγω δεν βλεπω να ειπε κατι μεμπτο ο Πετραν , απλως εδωσε μια αλλη διασταση που ισως να μην ισχυει , αλλα αν εισαι μεταξυ του θυμαμε...δεν θυμαμε δεν βλεπω το λογο να μην ειναι πιθανο να ισχυει.
Εχεις μια προσωπικοτητα και μια ζωη.Quote:
πό τη μία νιώθω λύτρωση...δεν ήμουν τρελή που ήμουν πάντα αντιδραστικό παιδί...δεν ήμουν τρελή που έκανα πάντα παρέα με τους περιθωριακούς...που έπινα ναρκωτικά, δεν διάβαζα, δεν μπορούσα σε τίποτα να συγκεντρωθώ και προπαντώς δεν τα πήγενα καλά με τους άντρες και δεν μπορούσα να έχω αυτοπεποίθηση
Βλεπεις την ζωη σου και την προσωπικοτητα σου αρνητικα τωρα. Απο προσωπικη πειρα υπαρχουν στιγμες που "πεταω" και στιγμες που με μουτζωνω οταν ειμαι σε καταθλιψη. Ετσι συμβαινει με ολους να μου πεις.
Εσυ πασχεις απο καταθλιψη και ψαχνεις να βρεις το αιτιο ωστε να το γιατρεψεις?
Θυμηθηκες λοιπον οτι ο παππους σου σε κακοποιουσε και αυτο σου δινει λυτρωση γιατι λες οτι δεν φταις εσυ και γιατι φουντωνει η ελπιδα μεσα σου οτι θα ξεφυγεις απο ενα αδιεξοδο.
Αυτη η υπερβολικη εσωτερικη αναζητηση ειναι χαρακτηριστικο νομιζω της καταθλιψης , πολλες φορες νομιζεις οτι εκανες τη σωστη σκεψη , βρηκες την ακρη του νηματος και ολα θα αλλαξουν.
Διαπιστωνεις ομως οτι δεν αλλαζουν ολα με μια σκεψη, με μια ανακαλυψη ή οπως θες πεστο , αλλα με την καθημερινοτητα σε ενα σκληρο αγωνα και με το χρονο.
Θεωρω πολυ δυσκολο να αλλαξει κατι με μια "μαγικη σκεψη".
Σου ευχομαι να βρεις την πορεια σου και να αρχισεις να νοιωθεις ευτυχισμενη παλι , απλως μην απογοητευεσαι μπορει να βρισκεσαι σε καλο δρομο , αλλα ολα θελουν αγωνα και χρονο.
Δεν ειμαι ειδικος οπως γραφω στην υπογραφη μου και γραφω συμφωνα με το πως τα σκεφτομαι.
Quote:
Originally Posted by keep_walking
σε ευχαριστώ για την γνώμη σου. νιώθω λύτρωση για την εμμονή που είχα τόσα χρόνια να σκέφτομαι αυτόν τον άνθρωπο. γιατί νόμιζα οτι είμαι τρελή και μυθομανής να σκέφτομαι όλα αυτά που σκεφτόμουν για το πρόσωπο τού, παρά τα χρόνια που είχαν περάσει. νόμιζα πως είχα πλάσει μια ολόκληρη ιστορία. και ένιωθα τύψεις για αυτήν. και για αυτά που θυμόμουν. ξύπναγα κάθε μέρα και έλεγα οτι είμαι τρελή. η ζώη που έκανα δεν αντιστοιχούσε στο μέγεθος των προβλημάτων που είχα. σίγουρα δεν αλλάζουν όλα με αυτό. σίγουρα θέλουν αγώνα και δρόμο. και σίγουρα δεν οφείλονται όλα σε αυτό. αλλά τουλάχιστον δεν νιώθω πια τρελή που τον κατηγορούσα.
Ας πω και γω την εμπειρία μου στο θέμα.
Ένα θέμα που με ταλαιπώρησε χρόνια και έβγαινε στην επιφάνεια σε εξαιρετικά δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις.
Υπήρχαν πολλά κοινά με όσα περιγράφεις Sepia ,όπως αρνηση στη ζωή χωρίς εξακριβωμένο λόγο στο παρόν, αποστροφή σε συγκεκριμένη ομάδα ανδρών, κάποιες εικόνες απροσδιόριστες και ασυμπλήρωτες και λοιπά.
Είχα την αίσθηση πως κάτι μου συνέβη που δε θυμάμαι. Δε τολμούσα καν να το σκεφτώ μα το μυαλό μου έτεινε πως είχα βιαστεί σε πολύ μικρή ηλικία και δεν το θυμόμουν.
Ότι κι αν μου λέγαν κανείς δε μπορούσε να με πείσει πως κάνω λάθος γιατί πάντα επέστρεφε η ίδια αίσθηση ή τόσο πραγματική. Και όταν βιώνεις κάτι τα λόγια είναι περιττά, όσο και τα ατελείωτα επιχειρήματα.
Φέτος λοιπόν μέσω της ψυχοθεραπείας κατέληξα στο εξής.
Πως το να πλάσω και να βιώσω την αίσθηση βιασμού μέσα μου ήταν η μόνη 'αποδεχτή' δίοδο για να επιτρέπω το θυμό μου να απελευθερώνεται και να μου δώσει το δικαίωμα να πω 'πως ναι φταίς και μου έχεις κάνει μεγάλο κακό, τότε' (πήγαινε στον πατέρα μου)
Βλέπεις συνηθισμένη σε κακοποιητικές συμπεριφορές κατά βάθος δεν υπήρχε όριο σ'αυτές (όσο κι αν ισχυριζόμουν το αντίθετο λογικά) και ήταν αποδεχτές μέσα μου (άρα δεν υπήρχε λόγος να θυμώσω !!!!!! ). Άσε που ήταν μη αποδεκτό να θυμώνω με τέτοιες συμπεριφορές στο περιβάλλον μου ! Ήταν τόσο 'νομιμοποιημένο' να θυμώνω επειδή βιάστηκα !
Βίωσα την απελευθέρωση όταν η ψυχολόγος μου, έφτιαξε ένα νοητό κύκλο όπου εκεί μέσα ήταν τα πάντα αποδεκτά (τα πάντα όμως).
Σε εκείνη τη φάση βγήκε ποταμός οργής και τέλος πάντων δεν ξέρω πως προέκυψε ακριβώς μέσω της διαδικασίας της θεραπείας αλλά τέτοιες σκέψεις δε μου ξαναήρθαν. Μάλλον εντόπισα τους πραγματικούς λόγους που απευθυνόταν ο θυμός μου.
Όλα ξεκίνησαν όταν έκανα κάποιες συνεδρίες πριν πολλά χρόνια. Ξαφνικά έφαγα κάτι απότομες φλασιές, με δήθεν περαστικές εικόνες, με την αίσθηση πως δε θυμάμαι κάτι τραγικό (που καταβάθος ήταν βιασμός σε πολύ μικρή ηλικία), με μια ανυπόφορη αίσθηση που απαιτούσε να λύσω -θυμηθώ. Ενώ είχε προηγηθεί και η ενημέρωσή μου από άρθρα σχετικά με την απώθηση (κάτι που τότε μου έκανε φοβερή εντύπωση! ).
Γι'αυτό προσωπικά βρίσκω πολύ βοηθητικά τα όσα παρέθεσε ο πετράν (για μένα τουλάχιστον περιέχουν μεγάλες αλήθειες), είναι μια άλλη άποψη αλλά ξέρω πως τίποτα δε μπορεί να σε πείσει αν δεν νιώσεις την αλήθεια.
Τώρα κάνεις θεραπείες?
Πάντως αλήθεια νομίζω πως καταλαβαίνω πόσο επώδυνη κατάσταση είναι.
Όσο για το τι ισχύει και τι όχι, αν μπορεί να συμβεί απώθηση, προσωπικά κρατάω πισινή (άλλωστε υπάρχουν τόσες προσεγγίσεις ψυχολογίας που σε πολλά αντιφάσκουν κιόλας) αλλά σε μένα αποδείχτηκε πως ήταν κατασκεύασμα από μένα η όλη ιστορία.
[QUOTE=Arsi;229358]Ας πω και γω την εμπειρία μου στο θέμα.
Ένα θέμα που με ταλαιπώρησε χρόνια και έβγαινε στην επιφάνεια σε εξαιρετικά δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις.
Υπήρχαν πολλά κοινά με όσα περιγράφεις Sepia ,όπως αρνηση στη ζωή χωρίς εξακριβωμένο λόγο στο παρόν, αποστροφή σε συγκεκριμένη ομάδα ανδρών, κάποιες εικόνες απροσδιόριστες και ασυμπλήρωτες και λοιπά.
Είχα την αίσθηση πως κάτι μου συνέβη που δε θυμάμαι. Δε τολμούσα καν να το σκεφτώ μα το μυαλό μου έτεινε πως είχα βιαστεί σε πολύ μικρή ηλικία και δεν το θυμόμουν.
Ότι κι αν μου λέγαν κανείς δε μπορούσε να με πείσει πως κάνω λάθος γιατί πάντα επέστρεφε η ίδια αίσθηση ή τόσο πραγματική. Και όταν βιώνεις κάτι τα λόγια είναι περιττά, όσο και τα ατελείωτα επιχειρήματα.
Φέτος λοιπόν μέσω της ψυχοθεραπείας κατέληξα στο εξής.
Πως το να πλάσω και να βιώσω την αίσθηση βιασμού μέσα μου ήταν η μόνη 'αποδεχτή' δίοδο για να επιτρέπω το θυμό μου να απελευθερώνεται και να μου δώσει το δικαίωμα να πω 'πως ναι φταίς και μου έχεις κάνει μεγάλο κακό, τότε' (πήγαινε στον πατέρα μου)
Βλέπεις συνηθισμένη σε κακοποιητικές συμπεριφορές κατά βάθος δεν υπήρχε όριο σ'αυτές (όσο κι αν ισχυριζόμουν το αντίθετο λογικά) και ήταν αποδεχτές μέσα μου (άρα δεν υπήρχε λόγος να θυμώσω !!!!!! ). Άσε που ήταν μη αποδεκτό να θυμώνω με τέτοιες συμπεριφορές στο περιβάλλον μου ! Ήταν τόσο 'νομιμοποιημένο' να θυμώνω επειδή βιάστηκα !
Βίωσα την απελευθέρωση όταν η ψυχολόγος μου, έφτιαξε ένα νοητό κύκλο όπου εκεί μέσα ήταν τα πάντα αποδεκτά (τα πάντα όμως).
Σε εκείνη τη φάση βγήκε ποταμός οργής και τέλος πάντων δεν ξέρω πως προέκυψε ακριβώς μέσω της διαδικασίας της θεραπείας αλλά τέτοιες σκέψεις δε μου ξαναήρθαν. Μάλλον εντόπισα τους πραγματικούς λόγους που απευθυνόταν ο θυμός μου.
Ισώς να υπάρχει ένα μεγάλο δίκιο σε αυτά που λες. τα έχω σκεφτεί και εγώ. Αυτό που τόσες μέρες όμως προσπαθώ να πώ είναι οτι όσο και εάν υπερέβαλες(α), διαστρέβλωσες(σα), φαντάστηκες(κα) τις καταστάσεις, όσο και έαν το μυαλό ταξίδεψε μακρυά..σίγουρα κάτι υπήρχε με τον πατέρα σου. και σίγουρα κάτι σου έκανε που σε ενόχλησε και σε έφτασε σε αυτό το σημείο. Το γεγονός αυτο και μόνο οτι, "Κάτι" υπήρχε έστω και αν μην είναι αυτό που πέρασα τον ιούνιο, σίγουρα καταλήγει στο ότι μου συνέβησαν διάφορα τότε που με ενοχλούσαν. ίσως να είναι μόνο αυτά που είναι και μνήμες αληθινές, αλλά να μου κόστισαν παραπάνω. Και αυτό εμένα με κάνει να μην αισθάνομαι τρελή που έχω μίσος για το προσωπό του. Και σε αυτό είναι που διαφωνώ με τον τόσο "κάθετο" Πετράν. Δεν υπάρχει κανένα ψέμα, που να μην κρύβει μέσα του και αλήθεια. Εξάλλου το ποστ γράφτηκε τη μέρα που το βίωνα. 8 μήνες μετά σίγουρα εχω σκεφτεί και αλλές εκδοχές. Το θέμα είναι εγώ τι θα πιστέψω και οτι δεν πρόκειται πότε ξανά να αμφισβητήσω (και να με κάνουν να αμφισβητήσω) οτι αυτός ο άνθρωπος με έχει στιγματίσει, με όποια μορφή και εάν είναι αυτή.
Όχι δεν κάνω θεραπείες. Σταμάτησα τον Σεπτέβριο.
Συμφωνώ με όσα γράφεις κι ότι σίγουρα υπάρχει αιτία ακόμα κι αν κατασκεύασες τον βιασμό.Quote:
Originally Posted by Sepia
Δε χρειάζεται να νιώθεις ένοχες για τις σκέψεις σου αλλά να δεις πως θα λύσεις το θέμα.
Συνέχισε τις θεραπείες, γιατί σταμάτησες?
*όσο για τον πετράν δεν τον είδα κάθετο για το αν υπάρχει αλήθεια στο θέμα, μάλλον αμέτοχο θα έλεγα σχετικά για το λόγο που μπορεί να δημιουργήθηκε η όλη κατάσταση από ψυχολογικής άποψης, απλά είπε τη γνώμη του σε σχέση με αυτά που γνωρίζει από την επιστημονική άποψη μιας θεωρίας και το ποστ του είχε καθαρά στόχο να βοηθήσει, άσχετο αν απέτυχε σε σένα. (Λίγο κάθετο τον βρήκα για την ύπαρξη της απώθησης αλλά μάλλον έχει τους λόγους του μέσα απ'αυτά που γνωρίζει.)
Απ'την άλλη έγινε η αφορμή να επεκταθεί η κουβέντα :)
sepia διαβασα αυτα που εγραψες και θυμιζει τοσο αυτα που νιωθω εγω. εγω ημουνα μεγαλητερη ομως και το θυμαμαι. ειναι απιστευτο που τελικα το μυαλο απωθει σαν να σε προστατευει απο καποια κατασταση. στηνει εναν τοιχο κ περιοριζει μεσα του αυτο που θα σε εκανε δυστυχισμενη, ομως εχει μεινει η σταχτη απο την φωτια. και η σταχτη αυτη σου θυμιζει πως η φωτια υπηρχε.
αντιδραση και ευκολη προσβαση στους αλλους να εκμεταλευτουν το σωμα σου. εντελως κλασικο...εντελως.......ετσι ισως αυξανοντας τον αριθμο των εραστων ξεχασεις εκεινον τον εναν βιαιο ''εραστη''
νιωθεις πως ξαλαφρωσες η νιωθεις ενα κενο και μια απαθεια?
Quote:
Originally Posted by BrokeN_DoLL
με βολεύει καλύτερα το οτι είναι ψέμα. δεν μπορώ κάπως αλλιώς να λειτουργήσω..
εισαι σιγουρη πως ειναι τελικα αληθεια???
Quote:
Originally Posted by BrokeN_DoLL
καποιο συγκεκριμενο γεγονός που θυμήθηκα τον ιούνιο οχι. δεν είμαι σίγουρη. είμαι σίγουρη οτι ήρθε και με πήρε απο το σχολείο εκείνη τη μέρα. θυμάμαι το σπίτι. και οτι θα έρχόντουσαν οι γονείς μου να με παρουν αργότερα.θυμάμαι ότι μου έφιαξε ένα κακάο και ένα μολύβι, μέχρι εκέι, είναι μνήμες πραγματικές.θυμάμαι τις πολαρόιντ και τα καλοκαίρια, διάφορα που μου έκανε και συνέβαιναν όταν με κρατούσε. και αυτά ανέφερα και στον ψυχολόγο και έγινε όλο αυτο. συν του οτι μυθομανούσα γύρω απο το προσωπό του για πράγματα που μου χε κάνει. (και για αυτό πηγα σε ψυχολόγο, νόμιζα πως είμαι μυθομανής, έλεγα συνέχεια οτι μου χει κάνει κάτι ) Αλλά το γεγονός που θυμήθηκα τον ιούνιο, δεν ξέρω ακόμα αν είναι αληθινό.
άυριο φεύγω για εξωτερικό...αντί να πετάω, νιώθω μεγάλη θλίψη και δεν ξέρω γιατί....
αχουυυυυυ τι μπερδεμα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!κ μενα μ συνεβη το ιδιο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!μπλεκομ� �ι με την αληθεια και τις μνημες!που θα πας?διακοπες?
σέπια, σου εύχομαι να περάσεις καλά εκεί που θα πας...
φρόντισε να το δουλέψεις το θέμα σου με ψυχοθεραπεία ώστε να φύγει από πάνω σου.
Quote:
Originally Posted by arktos
δεν ξέρω αν θέλω...να το "δουλέψω"
ευχαριστώ...:)
alors dance ;p
Σε καταλαβαίνω. Έχω περάσει τα ίδια. Μόνο που εγώ θυμόμουν από τεσσάρων χρονών. Κυρίως θυμήθηκα στα 7 μου χρόνια. Στα 12 μπερδεύτηκε το μυαλό μου και νόμισα πως έγινα κι εγώ θύτης έβλεπα περίεργα όνειρα - αναμνήσεις (ότι πήγα να κάνω κι εγώ τα ίδια). Ένιωθα ενοχές πως πήγα να γίνω θύτης. Αυτό που περιγράφεις ονομάζεται δυσθυμία (Χρόνια ήπια κατάθλιψη). Έγινα αυτοκαταστροφικός. Έγινα κυνηγός του HIV. Κόλλησα κι έγινα οροθετικός. Μετά τη διάγνωση διαπίστωσα ότι η αίσθηση ότι πήγα να γίνω θύτης ήταν αντιστροφή ρόλων στο μυαλό μου. Τώρα απλώς παλεύω για την ζωή μου. Με παρακολουθεί ψυχολόγος. Είμαι δυσθυμικός, βίωσα καμιά εικοσαριά χρόνια μετατραυματικό στρες και είμαι επιζών κακοποίησης σεξουαλικής (θωπείες) από άρρενα συγγενή α βαθμού. Οι επιζώντες έχουν συναισθηματικό κενό, αυτοκαταστροφικότητα, παίρνουν ναρκωτικά και έχουν πληθώρα σεξουαλικών συντρόφων. Είμαι straight και μόνο 42 ετών.
Καλημερα ..εχει καιρο που διαβαζω τις ιστοριες εδω αλλα δεν ημουνα σε θεση να μοιραστω τη δικη μου μιας και εγω ...βειωνα τα αποτελεσματα μετραυματικου στρεσ αποτελεσμα προδωσιας βιασμων κ θανατου...26 χροννια μετα και μετα απο 12 χροννια ψυχοθεραπειας αφου πιεστηκα κ διωχτηκα ουσιαστικα απο τη 4 κατα σειρα ψυχολογο μου αποφασισα να ανοιξω το στομα μου δεχομενη πια την αληθεια οτι το τριγωνο της 15-3-1985...ειμασταν αλιθηνα προσωπα......κ ο θανατος που προεκυψε στης 18 -3-1985...ηταν αλιθηνος.....Θελω να πω οτι ειμαι 42 χρονων και εχω υποστει ολων σχεδον των ειδων βιας και εξαθλειωσης....Επασχα απο καταθλιψη απο τα 8 μου χροννια καθως μεγαλωνα σε ενα οικογενειακο περιβαλλον που με εκανε να αισθανομαι ασημαντη..αορατη ..τιποτα...Η μαμα μου επασχε η ιδια απο τα νευρα της περνοντας η ιδια βαρια ηρεμιστηκα...προσπαθωντας να με ζηλο να μου φορτωσει το προβλημα της...Η μαμα μου ηταν ο μεγαλητερος βιαστης τησ ζωης μου....Καθησα σε εισαγωγικα κοντα της μεχρι τα 39 μου χροννια ανεχοντας τη καθε κυκλοθυμια της ...κανοντας εν μερει την αφοσειωμενη κορη ζητωντας συνχωροχαρτι κ μερικα ψιχουλα υπαρξης ξεχνωντας οτι ηταν η αιτια της καταστροφης μου....12 χροννια εκανα ψυχοθεραπεια χωρις φαρμακα ...και το λεω...κ το τονιζω διοτι απο τα 19 μου χροννια διαγνωστηκε οτι επασχα απο μανιοκαταθλιψη η οποια αργοτερα εγεινε διπολιικη διαταραχη....με εμμονες ιδεολιπσιες πανικους φοβειες αυτοκαταστροφηκες συμπεριφορες...12 χροννια ψυχοθεραπειας προπαθουσα να απεξαρτηθω απο ενα περιβαλλον αρρωστο εμμονικο...που το μονο που εκανε ειναι να με τρομοκρατει να με χειραγωγει ...οσο μπορουσε....και οταν τελικα ελευθερωθηκα....ηρθε πια αυτη η πικρη ιστορια που κουβαλουσα μεσα μου...η τοσο καλα καμουφλαρισμενη....που δεν τολμουσα να την αγγιξω...για να...μη γινει αυτο....να συντριφτω....Απο τα 10 μου χροννια η /μαμα/????ειχε προκαθωρισει το μελλον μου..Ημουνα αυτη που θα εμπλεκε ..θα επαιρνε ναρκωτικα θα γινοταν *****...Ημουν αυτη που ημουνα ενα τιποτα....για κεινη το ονομα μου ηταν το μη και το επιθετο μου το πρεπει...οπως ..το πως εισαι ετσι ...εννοωντας την εμφανιση μου...εως εισαι ενα χαλι ...και ενα τιποτα...Με συγκρινε σε μονιμη βαση με τη ξαδερφη μου που ειχε τελειως διαφορετικη μεταχειρηση..και με ολη τη γειτονια...απο εκεινη δεν εχω ακουσει ουτε μια καλη κουβεντα...δε με χαιδεψε δε μου ειπε οτι με αγαπα...Το μονο που εκανε ηταν να μου φορτωνει τισ κρισεις πανικων της και να μου δινει ηρεμιστηκα απο τα 12...Τοτε ξεκινησα τη 1 γυμνασιου...Στο σχολειο εννιωθα αβολα..αφου ημουνα ενα τιποτα πααντα στη σκια της ξαδερφης μου που και κεινη μαζι με τη θεια μου φροντιζαν να με υποβιβαζουν..και να με κατασπαραζουν καθημερινως μιας κ μεναμε στο ιδιο διοροφο σπιτι...Ο πατερας μου ηταν στον κοσμο του,δουλεωντας μεχρι αργα το βραδυ ερωτευμενος με τις επιχειρησεις του...κανοντας τη παρουσια του αργα το βραδυ με τις αγριοφωναρες του πιεζοντας μας κ μενα κ τον αδερφο μου να πηγαινουμε στα μαγαζια του απο τα 10 μας χροννια...Στη 1η γυμνασιου λοιπον τα πραγματα αλλαξαν...Το σχολειο μου εκεινη την εποχη της δεκαετιας του 1980..ηταν γεματο αποβρασματα εξαρση της πανκ περιοδου στη θεσσαλονικη...Στη ταξη μου υπηρχαν πολλοι τετοιοι...ενας απο αυτους ηταν ενας πολυ ομορφος φατσα αγγελου...Λεγοταν στο επιθετο ΜΠΛΕΣ...Περιμενα στο σχολειο να μπορω να νιωθω λιγο πιο διαφερετικα απο οτι στο σπιτι που να ηξερα ομως οτι απο εκει θα ξεκινουσε η ταφοπλακα μου...Αυτος ο Μπλες βλεπωντας οτι ημουνα ενα αβουλο πλασμα φροντισε να ξεσεικωσει το μισο σχολειο φωναζωντας με Φλωρακι οπου βρεθω και σταθω...ειχα τελειωσει ...Η οικογενεια μου με εβλεπε σαν πραμα οι συμμαθητες μου επισης...δεν ειχα αλλη διεξοδο...επερεπε να γινω σαν και αυτους...για να με αφησουν ησυχη..αποφασισα να αλλαξω χαρακτηρα μεσα ομως σε ανεκτα πλαισια οπως και εμφανιση..με αφησε ησυχη...σε 1 χρονο με απειλησε και μου εσκισε τη μπλουζα με μαχαιρι...εκεινο ηταν....σιγα σιγα ενταχτηκα σε παρεες που δεν τολμουσε να με πλησιασει..Γυρω στα 14 συχναζοντας σε καπιο πολιτιστικο κεντρο της εποχης οπου μαζευοταν πολλα παιδια γνωρισα τον Κωστα..Ηταν 2 χροννια πιο μεγαλος απο μενα..κολλησαμε αμμεσως λογο της ομαδας που υποστηριζαμε...Ο κωστας ηταν καλο παιδι και τρυφερο.Συντομα γιναμε κολλητοι..κυκλοφορωντας ολη την ημερα μαζι..Εκεινος ηταν αφοσειωμενος φιλος σε μενα...και σιγα σιγα ειχε γινει απαραιτητος...μιας και ηταν η μονη πηγη τρυφεροτητας και αγαπης που ειχα....Ο καιρος περνουσε και οι δυο φιλοι βαφτηστικαμε αδερφια...οι ευτηχισμενες μερες της ζωης μου...Τον Κωστα τοον εβαλα στις παρεες μου που δυστηχως καποιοι απο αυτους ηταν απο το σχολειο μου...ο χωρος ομως ηταν τετοιος που απαρτιζοταν απο πολλα παιδια διαφορων στρωματων...απουσια ενηλικα..χωρος με ελευθερους εφηβους.....η παρεα με τον Κωστα ειχε αρχισει να γινεται απαραιτητη οπως το οξυγονο μου ....μεγαλωναμε μαζι...Καποια στιγμη ο Κωστας εμφανιστηκε με τελειως διαφοερικη εμφανιση...Ο
και επειδη το ιντερνετ τρελλαθηκε...θα συνεχισω και θα πω οτι με το συγκεκριμενο προσωπο τον κολλητο μου ερωτευτηκαμε....ακολουθησε μια σχεση αγνη..χωρις να εξηγουμε ο ενας τον αλλον τι μας συναιβενε..και να εξηγουμε τα συναισθηματα μας...μιας και εγω ημουνα 15 χρονων..και δεν ηξερα πως να τα ερμηνευσω...αλλα παραλληλα νιωθωντας ντροπη ..που ερωτευτηκα τον κολλητο μου...τις καθημερινεσ ειμασταν φιλοι και το ΣΚγινομασταν ζευγαρι σε οπιο παρτι πηγαιναμε...Ωσπου ο Κωστας χαθηκε για 10 μερες...τρελλαθηκα το μοναδικο ατομο ππυ ειχα για να παιρνω αγαπη ειχε χαθει...Γυρισε παρεα με τον συμμαθητη μου τον ΜΠΛΕ και τελειως αλλαγμενος...Ξεκινησαμε να ειμαστε ζευγαρι βλεποντας εναν Κωστα που δεν ηξερα κανοντας ευλαβικα οτι του ελεγε ο φιλος του και συμμαθητης μου...ΕΙχε αρχισει ο διαχωρισμος...Ο Κωστας ηθελε σεξ φυσικο ηταν στα 18 κ εγω αδυνατουσα να το προσφερω λογω το μικρο της ηλικιας ...σε 3 μηνες μςε εγκατελειψε..εγω.χαθηκα...βρ ηκε αλλη...ηταν ομως φιλος μου βρισκομασταν στο ιδιο μερος...δε του κρατουσα κακια...τον χαιρετουσα...για να αντεξω την απουσια κ αυτο το τρυφερο που ειχα μπλεχτηκα με 1 κοπελα που αρχισε να μου δινει χαπια...ηταν η μονη λυση για να αντεξω τον πονο απο την ελλειψη απουσιασ του και οτι περνουσα στο σπιτι...Με το καιρο βυθιζομουν κια πιο πολυ στα ναρκωτικα...ημουν μαστουρομενη απο το πρωι μεχρι την αλλη μερα το πρωι....καποια στιγμη κοντεψα να πεθανω παρουσια του Κωστα και εκεινοσ ουτε καν με βοηθησε...Αυτο ηταν επαψα να του μιλω..τον ειχα διαγραψει...Ειμασταν στο ιδιο μερος..καρφωνοταν επανω μου και για μενα ηταν αορατος...Μεσα σε 1μηνα χωριστα ειχαμε αρχισει να κατρακιλουμε και οι δυο....εγω ασχολιομουν με τα χαπια εξοικοιωμενη απο τη μαμα μου...και κεινος με συμπεριφορες ακραιες βαζοντας τον εαυτο του σε κυνδηνο με μεντορα τον Μπλε....σε λιγο αρχισε να με παιρνει απο πισω με ενα μηχανακι που το ειχε κλεψει ο συμμαθητης μου κ του το φορτωσε....ηταν η αιτια ...της τελειωτικης καταστροφης μου...1 απογευμα στης 4/3/85 και κατω απο επιρροια εμπιστευτηκα στον Μπλε τα συναισθηματα μου για τον Κωστα....αποτελεσμα ηταν να με συρει σε μια οικοδομη κ να με βιασει λεγοντας μου οτι μου κανει και εξυπηρετησει για να ζηλεψει ο Κωστας οταν θα τα βρισκαμε...ΠΕΘΑΝΑ ΕΓΕΙΝΑ ΑΚΡΙΒΩς ΟΤΙ ΕΛΕΓΕ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ...μεχρι της 15 3 1985 δε θυμαμε τιποτα..εκεινη τη μερα ημουν χαλια δε μπορουσα χωρις τον Κωστα δεν ειχα κανεναν να με παρηγορησει...ωσπου μπηκε εκεινος μαζι με τον Μπλε...χαλια μαστουρωμενος ειχε αρχισει να του δινει ναρκωτικα....τον βρηκα μονο του σε μια γωνια ...του εξομολογηθεικα οτι τον αγαπουσα σαν τρελλη κλαιγοντας σχεδον σε κατασταση αμοκ...εκεινοσ μου σκουπιζε τα δακρυα και με φιλουσε κλεινοντασ με στη αγκαλια του....ωσπου ηρθε ο διαωολος ο ΜΠΛΕΣ και μας εσυρε σε μια οικοδομη για ναολοκληρωσουμε επιτελουσ τη σχεση μας λεσ και εμεις ετσι οπως ειμασταν μπορουσαμε ,,Τον ακολουθησαμε σαν προβατα στη σφαγη...εκει ο Κωστας μπηκε μεσα μου πρωτη φορα και τελευταια...σε 10 λεπτα λυποθημησε..σε δευτερολεπτα...και πανω στο μισο δικο του γυμνο σωμα ορμηξε το αρπαχτικο και με βιασε...ειχα καταληξει να εχω 2 γυμνουσ αντρεσ πανω μου....το μονο που καταφερα για να ζησω ηταν ν απιασω τοχερι του Κωστα για να αντεξω το 2ο βιασμο του τερατος...σε λιγο τον σηκωσε τον πηρε χαλια κ τον πηγε στο σπιτι..εγω εμεινα μονη και σε κατασταση σοκ να μαζευω τα κομματια μου....την κυριακη βρεθηκα τελειως τυχαια με τον Κωστα σε ενα παρκο...με κυνηγησε αρκετα για να με εχει κοντα του....πιστευα οτι δε με βοηθησε την ωρα εκεινη....εκεινοσ ηταν χαρουμενος...με κρατουσε σφιχτα σαν να φοβοταν να μη με χασει...μου ειπε οτι με αγαπουσε και οτι απο δω και περα θα καναμε σχεση....Την Δευτερα 18 /3/1985 τον περιμενα στο στεκι ...καρδιοχτυπωντας....Ο ΜΟΝΟς ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΗΤΑΝ ΜΠΛΕς ΜΕ ΑΙΜΜΑΤΑ ΣΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ....Ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΘΑΝΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΨΥΧΡΑ...ΑΤΥΧΗΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ....Δε γραφω τι επακολουθησε...στη κηδεια εκεινο που ξερω οτι η στιγμη του σοκ ηταν οταν τον θαβανε κ δεν θα τον ξαναεβλεπα...εκει τα παγωσα ολα...το κανουν τα παιδια για να επιβειωσουν απο ενστικτο....οι γονεισ μου με γραπσαν το ιδιο και οι καθηγητεσ μου...Ακομη κ η φιλη μου που εξαιτιας της κατρακυλιστηκα στα ναρκωτικα με διολοστηλε...ο μονοσ που ηταν κοντα μου νταν ο Μπλεσ που φροντηζε να κατηγορει τον Κωστα οπου βρεθει και οπου σταθει διαδιδοντας σε ολουσ οτι ειχαν συννενοηθει μαζι ναμε βιασουν....εβγαλε τον Κωστα βιαστη ενα πεθαμενο παιδι.....και εμενα παρτουζιαρα....εγω αδυναμη να τα βαλω μαζι του ειχα σκυψει το κεφαλι κυριως μπροστα στην απωλεια του μοναδικου ανθρωπου που αγαπησα στη ζωη μου...και εξαφανιστηκα απο παντου...2 χροννια μετα εστειλε καπιουσ ανθρωπους να με χτυπησουν και ενω εγω δεν ειχα καμια επαφη μαζι του...για χροννια πιστευα οτι οντως ο κωστας με ειχε εγκαταλειψει...στα χερια του Μπλε...εκαν 5 αποπειρες να πεθανω...Ειπα στη μαμα μου οτι βιαστηκα και σιωπησε πεταγωντας της φοτο του κωστα ....Ετσι για 26 χροννια εμεινα στη σιωπη στη κατθλιψη επιλεγοντας συντροφους που με χτυπουσαν και μου καιγαν τσιγαρα στα χερια ....το καλο ηταν οτι ειχα κοψει τα ναρκωτικα αμμεσως μετα το θανατο του Κωστα εκτελοντασ πιστα και ασυνειδητα στη πορεια οτι του ειχα υποσχεθει...δεν δεθηκα με κανεναν και δεν εδωσα την καρδια μου δε κανεναν...απο το 1988 πολεμω συνειδητα με τη καταθλιψη πλεμω απλα να ζησω δεν ξερω τι σημαινει αγαπη...τρυφεροτητα...το 2011 26 χροννια μετα βρηκα τον ταφο του Κωστα με τισ φοτογραφειεσ του...1 χρονο δεν κοιμαμε κλαιω εχω συντριφτει....προσπαθησα μαζι με τη ψυχολογο να ανασυρουμε ολεσ αυτεσ τις τραγικες αναμμνησεις ..Ξαναγυρισα στο πολιτιστηκο κεντρο που ηταν κλειστο και τη μερα που πηγα καθαρα για προκληση αναμνησεων ανοιξε απο καποιουσ κατληψειες κοινωνικης αλληλεγγυειης...
Δουλεψα εθελοντικα μαζι τους 6 μηνες για αναστηλωση του χωρου,,,27 χροννια μετα την ιδια ωρα ανοιξε η πορτα της οικοδομης οπου βιαστηκα...μπηκα στο υπογειο...και εκει πηρα τις απαντησεις μου Ο κωστασ αναισθητοσ και Ο ΜΠΛΕΣ ΤΟ ΔΙΠΟΔΟ ΤΕΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΜΟΡΙΟ ΤΟΥ ΑΠΕΞΩ ΜΑΣ ΕΠΑΙΡΝΕ ΜΑΤΙ ..ΛΙΓΟΥΣ ΠΟΝΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΔΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ.....ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΗΤΑ ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ...ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΣΥΝΟΙΔΗΤΟΠΟΗΣΕ ΤΟ ΤΙ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΗΓΕ Ο ΜΠΛΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙ.....Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΛΥΦΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΠΙΟΣ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΕ ΕΚΕΙ....ΣΕ 2 ΜΗΝΕΣ ΤΟ ΚΑΘΗΚΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ 2 ΠΑΙΔΙΑ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΣ....ΜΕ ΜΕΝΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΞΕΠΕΡΑΣΩ ΗΜΟΥΝ 15 Κ 3 ΜΗΝΩΝ.....ΠΗΓΑ ΣΕ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΠΗΓΑ ΣΕ ΔΙΚΗΓΟΡΟ...ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΣΟΚ....ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝ ΒΙΑΣΤΗΣ ΣΕ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΩΘΗΣΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΜΜΕΝΟ ΧΑΡΤΙ....ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΟΥ ΔΕ ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙΣ...ΕΓΩ ΤΟΝ ΚΑΝΩ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΕ ΕΠΙΘΕΤΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΟΒΑΜΑΙ....ΠΙΑ...ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΝΙΑ Η ΣΙΩΠΗ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΣΥΝΝΕΝΟΧΗ...ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ...ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙ ΜΟΥ ΠΝΟΗ ΘΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΣΩ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΕΜΕΝΑ...ΘΑ ΠΟΛΕΜΩ ΤΗ ΒΙΑ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ...ΤΗΝΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΞΑΘΛΕΙΩΣΗ ..ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΚΑΘΗΚΙΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝΗΛΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΛΙΦΑΔΙ ΠΟΥ ΖΕΙ....
madad......η ιστορια σου ειναι εξαιρετικα τραγικη.....δεν ξερω τι να πρωτοπιασω και τι να θεωρησω πιο σοβαρο.....την ψυχολογικη κακοποιηση σου απο την μητερα,τον θανατο αγαπημενου προσωπου,το κυλισμα στα ναρκωτικα ,τον βιασμο......θα συγκρατησω απολα αυτα τον θυμο που εχεις ακομα μεσα σου.....εναν θυμο απολυτα φυσιολογικο γιατι απο τα πιο πολλα εφυγες ισως χωρις δικαιωση ,αφηνωντας τα ανοιχτα μεσα σου να χασκουν.....
Κουβαλας μεσα σου μια ψυχη που εχει υποστει αλλεπαλληλους βιασμους....και δεν ξερω αν σε ολα αυτα τα χρονια μπορεσε καπου αυτη η ψυχη να ξαποστασει και να βρει γαληνη......
το να πεις σε καποιον με αυτα τα βιωματα....ξεπερασε το ,κοιτα τον εαυτο σου,κοιτα μπροστα απο δω και περα τι γινεται....νομιζω πως ειναι κουβεντες κενου περιεχομενου οταν ο αλλος κουβαλαει μεσα του μια τρικυμια.......
δυστυχως ,κι αυτο ειναι κατι χωρις λογικη,συμβαινει σε καποιους ανθρωπους να γινονται θυματα μιας σκληρης πραγματικοτητας....πολλες φορες εξαιρετικα σκληρης οπως στην δικη σου περιπτωση.....και σε αυτο δεν υπαρχουν λογια να απαλυνουν ουτε τον πονο ουτε το μεγεθος της αδικιας.....
το ξερω πως ειναι πολυ πολυ δυσκολο......αλλα προσπαθησε να φροντισεις τον εαυτο σου οπως δεν μπορεσε ποτε κανεις να το κανει....προσπαθησε να του προσφερεις τουλαχιστον την γαληνη και την ψυχικη ηρεμια οσο το δυνατον....ο θυμος απολυτα δικαιολογημενος βεβαια δεν μπορει ομως να σου χαρισει αυτη την ηρεμια........λυπαμαι πραγματικα πολυ....μακαρι να υπηρχε ενα μαγικο ραβδακι να μπορει κανεις να παρει μακρια ολο το πονο κι ολη την αδικια....να κανει την ψυχη σου να ανοιξει επιτελους το παραθυρο σε μια πανεμορφη θεα και να αναπνευσει..............
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ...ΟΝΤΩΣ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΡΑΓΙΚΗ..ΑΛΛΑ ΠΛΟΥΣΙΑ...ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΓΙΑ 27 ΧΡΟΝΝΙΑ ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΣΩ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ...ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΣΟΝΤΑΣ ΑΛΛΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ....Ο ΘΥΜΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΝΑΙΛΑΟ ΜΠΛΕ...ΚΑΙ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑ ΝΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΩ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ..ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΒΙΑΣΤΕΙ....ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΧΡΩΣΤΩ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΤΩ ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ....ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 27 ΧΡΟΝΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ..ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ....ΜΑΘΑΙΝΩ ...ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΣΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΙΡΕΟΤΗΤΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ...ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΔΙΚΑ ..ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΧΡΗΣΤΗΣ...Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΖΗΤΗΜΑ ΝΑ ΕΙΧΕ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ 5 ΦΟΡΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ...ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΚΕΙΝΟΣ ΘΑΦΤΗΚΑΜΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΝΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΜΠΟΥ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ....ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΛΕΣΑΝ ΤΟΝ ΒΙΑΣΤΗ 10 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ...ΘΑΝΑΤΟΥ...ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΒΑΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ....ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ΕΚΕΙ ...ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΛΕ ΣΑΝ ΤΟ ΚΟΛΛΗΤΟ ΤΟΥ...ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΜΑΘΑΝΕ ΠΡΙΝ 1 ΧΡΟΝΟ ΟΤΑΝ ΑΦΗΣΑ 1 ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ....ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΠΟΤΕ...Κ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΑΖΙ ..ΤΟΥ...ΕΞΑΛΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ....ΥΣΤΕΡΑ ΕΓΕΙΝΑ ΑΛΛΗ....ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΜΕ ΠΡΙΝ 2 ΜΗΝΕΣ...ΜΕ ΚΑΛΕΣΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ....ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΞΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ 2 ΧΡΟΝΝΙΑ ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ...ΔΕΝ ΠΗΓΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΤΟΜΑ ΣΤΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΩ ΝΑ ΠΙΟΥΝ ΚΑΠΙΟ ΠΙΚΡΟ ΠΟΤΗΡΙ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ....ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΘΩ ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΜΕ ΤΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΔΥΣΤΗΧΩς ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ Ο ΜΕΣΣΑΙΩΝΑΣ....ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΜΗ ΚΥΒ.ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΘΗΚΑ ΥΠΗΡΞΑ ΘΥΜΑ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ ΛΟΓΩ ΧΡΟΝΟΥ...ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑ ΠΛΟΥ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΦΕΤΟΣ ΣΚΟΡΠΙΣΤΗΚΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΕΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ...ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ...ΛΟΓΩ ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΝΕΝΕΡΓΗ ΒΡΕΦΟΚΟΜΟΣ ΕΙΧΑ ΓΝΩΣΕΙΣ ΑΡΚΕΤΕΣ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕΛΕΤΗΣΑ ΑΥΤΑ ΤΑ 3 ΤΡΑΓΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ...ΤΗΣ ΕΦΗΒΙΑΣ...ΕΜΑΣ ΔΗΛΑΔΗ...ΥΠΗΡΧΑΝ ΩΡΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΠΟΝΟΥ ΣΥΝΤΡΙΒΗΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΑΝ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΔΥΝΑΤΗ ΣΤΟ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΩ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΕΦΗΒΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΣΩ ΕΚΕΙΝΟΝ....ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΚΕΙΝΟΝ....ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΑΛΛΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΟ ΙΔΙΟ....ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ....Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΙΚΕΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΖΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΩ....ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΥΤΗΧΙΑ....ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΑΔΙΑΛΛΗΠΤΩΣ...ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ ΧΑΙΡΟΜΕ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ...ΘΑ ΠΟΛΕΜΩ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΠΝΟΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΣΩ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑ ...ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Βρε madad τί έχεις περάσει βρε παιδάκι μου...!
Η προσπάθειά σου μετά από όλα αυτά είναι αξιοθαύμαστη!
Να' σαι καλά και πάντα δυνατή!
Πραγματικα χαιρομαι πολυ που βλεπω τοση δυναμη και διαθεση για ζωη.....στο πρωτο μυνημα σου δεν ειχες γραψει κατι για το τωρα και το πως καταφερες να διαχειριστεις ολα αυτα.....για μενα η σταση σου απεναντι στην ζωη και η δυναμη που βλεπω στην ψυχη σου ειναι παραδειγμα για οσους εχουν υποφερει ή υποφερουν ακομα.....ειναι παραδειγμα οτι ο ανθρωπος μπορει περνωντας μεσα κι απο τις χειροτερες εμπειριες να κρατησει την ψυχη του ζωντανη κι ισως ακομα πιο δυνατη....σου ευχομαι απο την καρδια μου απο δω και περα να συναντας μονο ομορφα πραγματα στο δρομο σου....αν και νιωθω με οσα γραφεις οτι εχεις μαθει εσυ πια να τα κανεις ομορφα.....πρεπει να σου πω ενα μπραβο και το εννοω με ολη την σημασια της λεξης....
...ματ, έχω ανατριχιάσει με την ιστορία σου.
Δεν μπορώ να διαννοηθώ το γολγοθά που έχεις περάσει, καθώς και δεν μπορώ να μη σου πω, πως για όλα αυτά φταίει η οικογένεια σου.
Αν μέσα σε εκείνη ένιωθες ασφάλεια και αγάπη, όλος αυτός ο εφιάλτης που έζησες τοτε, θα είχε εξελιχθεί αλλιώς και μπορεί να σου άφηνε σημάδια, αλλά όχι ακρωτηριασμό....:(
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ..ΑΚΟΜΗ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΟΤΙ ΟΝΤΩΣ ΤΑ ΠΕΡΑΣΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΓΩ...Η ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ...ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΕΚΟΨΑ ΕΠΑΦΗ ΣΤΗΣ 14 /5/2011..ΟΤΑΝ ΒΡΗΚΑ ΤΟ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΣΤΑ 18 ΜΟΥ....ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΘΟΤΙ ΝΑΙ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΤΗΚΑ ...ΑΛΛΑ ΟΚ..ΘΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΚΑΙ ΜΕ ΧΩΡΙΣ ΠΟΔΙΑ...ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ....ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΕΝΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΖΟΥΣΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΝΙΑ Κ ΔΕ ΤΟ ΗΞΕΡΑ...ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΤΟ ΒΙΑΣΤΗ ΜΟΥ ΜΙΑΣ Κ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ....ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ...ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΩ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΦΕΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ....ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 26 ΧΡΟΝΝΙΑ ΚΟΙΝΟΙ ΦΙΛΟΙ...ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ...ΕΡΧΟΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΠΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΣΤΟ ΑΣΧΕΤΟ...ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ....ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΜΕ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΩ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ...ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ....ΤΟΝ ΦΑΓΑΝΕ ΤΟΝΑ ΦΑΓΑΝΕ ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΞΑΝΘΟΣ....ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΝΟΝΩ ΑΝΑΜΝΗΣΙΑΚΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ...ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΑΝΩΤΑ ΣΟΚ...ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΟΥΣΙΩΝ Η ΑΝΑΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ ΗΤΑΝ ΥΠΡΒΟΛΙΚΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΙ ΕΠΩΔΙΝΗ.....ΕΠΙΣΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΑ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΨΕΥΔΗΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΣΟΚ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑΣ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ..ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ Η ΝΕΝΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΕ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΕ ΜΕΝΑ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΓΑΠΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΤΑΝ ΕΠΩΔΥΝΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΔΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΩΝ ΔΗΘΕΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΦΡΟΝΤΙΖΟΝΤΑ ΜΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ.....ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ.....ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΑΚΡΟΤΗΡΙΑΣΜΕΝΩΝ...ΑΠΟ ΥΛΙΣΜΟ ΕΓΩΙΣΜΟ...ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ..ΔΗΘΕΝ� �Α....ΧΑΙΡΟΜΕ ΠΟΥ ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΛΛΟΝ ΑΚΡΟΤΗΡΙΑΣΜΟ ΠΟΥ ΕΓΕΙΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
ΘΑ ξεκινήσω απ το τέλος.Quote:
Originally Posted by madad
Ναι, ζούμε σε μια χώρα άδικη, που σπάνια κάποιος θα βρει το δίκιο του.
Θα μπορούσα να σου πω πάρα πολλά, αλλά είσαι αρκετά πληγωμένη, δεν θα έχει κανένα νόημα πλέον.
Αν νομίζεις πως με την εκδίκηση θα νιώσεις κάθαραση, κάντο.
Θα νιώσεις όμως?
Και τι είδους εκδίκηση θα είναι αυτή που θα σου φέρει 26 χρόνια και έναν άνθρωπο πίσω?
ματ, ο τυπος ήταν κλπαιδο με όλη τη σημασία της λέξης, αλλά αν εσύ και ο κώστας δεν είσασταν μες στις ουσίες, θα μπορούσε να κάνει ότι έκανε?
Αν εσύ και ο Κώστας είχατε μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με δυναμωμένοι με αγάπη και ασφάλεια θα πέφτατε στα χάπια και τις ουσίες και κατ επέκταση στον μπλε?
Εκεί εξω υπάρχουν εκατομμύρια καθάρματα, ελλεεινοί και κακόψυχοι άνθρωποι που περιμένουν στη γωνία τα θύματα τους.
Το ζήτημα όμως δνε είναι αυτό, είναι ποσο οχυρωμένοι είμαστε εμείς.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ....ΕΞΑΛΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΟΤΙ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΙ ΑΝ ΖΟΥΣΑ ΓΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ....ΔΕ ΘΑ ΕΙΧΕ ΝΟΗΜΑ Η ΤΟΣΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ...Η ΦΕΤΕΙΝΗ ΜΟΥ ΞΑΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΒΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ....Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ...ΕΜΕΙΣ ΣΤΙΣ ΟΥΣΕΙΕΣ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙ.....ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 2 ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ Η ΤΟ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ...ΞΕΡΕΙΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ...ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΛΕΓΑ ΧΡΟΝΝΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ....ΣΤΟ ΝΑ ΚΡΑΤΩ ΤΙΣ ΕΝΟΧΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΩ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΤΕΡΑΤΟΣ...ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΒΙΑΖΕΙ Η ΒΙΑΖΕΤΑΙ????ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟΙΧΟΥΣ ΒΙΒΛΙΑ...ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΙΟ...ΜΙΛΑΜΕ ΟΜΩΣ ΓΙΑ 3 ΕΦΗΒΟΥΣ.....ΠΑΙΔΙΑ...ΠΟΥ ΟΙ 2 ΝΑΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ...ΣΕ ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΚΥΡΙΩΣ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΕΝΑ ΚΑΙ Η ΑΠΕΙΡΙΑ ΣΟΥ ΣΕ ΣΤΕΡΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ...Η ΛΕΞΗ ΟΧΥΡΩΝΩ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗ ΓΟΝΕΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΣΕ ΩΡΙΜΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΜΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΝΗΛΙΚΑ....ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΙΝ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΜΟΥ ..ΓΕΙΤΟΝΑ ΜΟΥ....ΚΟΛΛΗΤΟ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΜΟΥ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ...ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ...ΚΑΙ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΤΟΥ ΚΟΛΛΗΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΟΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ...ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ....ΘΑ ΤΟΥ ΒΙΑΣΩ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΑΤΑΧΑΡΩΚΑΣΕ...ΔΙΑΔΙΔΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΕΣ ΜΟΥ.....Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΝΕΝΟΧΗ....ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΛΩΓΗΘΩ ΓΙΑ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ...ΤΟΤΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΟΚ....ΚΑΙ ΝΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΟΧΥΡΩΜΕΝΗ ΠΙΑ ...ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ....ΟΜΩΣ ΕΓΩ ΚΑΛΩΣ Η ΚΑΚΩΣ ΥΠΑΡΧΩ ....ΚΑΙ ΖΩ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΘΑΨΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΝΙΑ...ΘΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΡΟΠΟ....ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΒΑΛΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ..ΝΑ ΤΟΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΕΧΩ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΙΑ...ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ....ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΚΥΜΜΕΝΟ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΑΝΤΙΚΡΥΣΕΙ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΕΙΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΒΙΑΣΜΟ ΜΟΥ.....ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ .......ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΟΒΑΜΑΙ....ΑΛΛΑ ΔΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ....ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΜΟΥ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟΝ....ΑΠΟ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ....Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΜΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ......ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΠΟΛΕΜΩ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΒΙΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ...ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΩΛΟΝΟΜΟΥΣ.....