Εντωμεταξυ στην κουβεντα μας συμμετεχει ολο το ζωικο βασιλειο..βοδια προβατα ορνια..μια χαρα :D
Printable View
Εντωμεταξυ στην κουβεντα μας συμμετεχει ολο το ζωικο βασιλειο..βοδια προβατα ορνια..μια χαρα :D
Για ποικιλια λολ :DQuote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Φωτεινη μου αυτο ειναι και το πιο σημαντικο κομματι ,να αφηνουμε πισω αυτες τις συμπεριφορες ,και να προχωραμε
Καλημέρα Φωτεινούλα. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ασφαλέστεροι δίνοντας όταν βρίσκονται σε μία σχέση. Ίσως αυτό να συνέβαινε και στη δική σου περίπτωση. Νομίζω πως έμαθες να νιώθεις πως δεν αξίζεις να έχεις ανάγκες, κι έτσι τις καταπίεζες για καιρό. Πιθανότατα ο σύζυγος να βρίσκεται στην άλλη πλευρά, και να νιώθει ασφαλέστερος όταν λαμβάνει, έτσι ίσως αυτή η ιδιόρρυθμη (αλλά αρκετά κοινή) ισορροπία ήταν αυτό που ζούσες για καιρό, και όχι μόνο σε αυτή τη σχέση, μπορεί και σε πολλές άλλες. Στα παιδικά μας χρόνια διδασκόμαστε τους τρόπους κάλυψης των αναγκών μας και όταν οι υπεύθυνοι για την κάλυψή τους δεν είναι και τόσο -γκουχ- υπεύθυνοι, τότε μας μένουν κληρονομιά κάποια θέματα που έχουν να κάνουν με το πώς ζητάμε οι ανάγκες μας να καλυφθούν. Το ζητάμε καθαρά? Μας το αρνούμαστε? Το ζητάμε έμμεσα? Τσαντιζόμαστε που το ζητάμε έτσι κι όχι αλλιώς? Νιώθουμε πως δε δικαιούμαστε να έχουμε ανάγκες και μάλιστα να μας καλύπτονται? Έχουμε ενοχές κάθε φορά που ζητάμε κι εμείς? Είναι θέματα ελέγχου, απώθησης και πλησιάσματος, φόβων και βαθιά θαμμένων ζητημάτων που δεν ξέρουμε τις απαρχές τους μέχρι να τις ψάξουμε.
Ξέρεις όμως? Παρόλο που μπορεί ένα άτομο να κλαίγεται για το ότι έδινε έδινε και δε ζήταγε, και θύμωνε και με το ίδιο και με τους άλλους που έπαιρναν έπαιρναν και δεν έδιναν, ουσιαστικά κι εκείνο κάλυπτε ανάγκες του, έστω και μ' αυτόν τον μη υγιή τρόπο. Τις κάλυπτε έτσι γιατί έτσι διδάχτηκε και αυτό το κουβαλά και στην ενήλικη ζωή του. Αυτό που έρχεσαι και κάνεις τώρα είναι πολύ υγιές κατά την άποψή μου και χαίρομαι πολύ για σένα. Που αναρωτιέσαι, ΑΛΛΑΖΩ? Φυσικά και αλλάζεις. Τώρα ενηλικιώνεσαι πραγματικά. Όταν μαθαίνεις να αναρωτιέσαι, τι έγινε ρε φίλε, γιατί λειτουργώ έτσι? Γιατί το κάνω αυτό κι εκείνο, αν δε με βολεύει μήπως να το αλλάξω, πώς θα γίνει αυτό, πώς θα το μάθω κτλ.
Να σου θυμίσω πώς κάθε φορά που αισθάνεσαι την αγάπη να υποχωρεί, αυτό αγγίζει παιδικούς φόβους μέσω της συναισθηματικής μνήμης, ακόμη κι όταν έχουν φύγει από τη ζωή μας οι πόνοι η μνήμη τους είναι μέσα μας, επιβιώνει πέρα από τα γεγονότα. Αυτή τη συναισθηματική μνήμη που κουβαλάνε, την ηχώ του παρελθόντος τους νομίζω πως γνωρίζουν καλά όλα τα κακοποιημένα άτομα.
ρειν καταλαβαινω τι λες..το εχω σκεφτει αυτο απειρες φορες..το βολεμα στην νοσηρη αυτη κατασταση..
Δεν με βοηθησε ομως..
Να σου πω γιατι..
Οταν εξυπηρετεις και τις δικες σου αναγκες μεσα σε αυτο,δεν εισαι ουτε θλιμμενος ουτε θυμωμενος!!
Επαναστατουσα συνεχως,αλλα με λανθασμενο τροπο,κι ετσι οταν εβλεπα οτι δεν με βοηθαει αυτη η αντιδραση απογοητευομουν..
Δυο σε ενα θυμος και λυπη..τι καλα!
Δεν εχω τον χαρακτηρα τον παθητικο,γι αυτο εψαχνα συνεχως τροπους αποδρασης,ομως αυτο οπως ξερεις δεν αρκει..η λυπη ριζωνει και για μενα εγινε αυτολυπηση και θυμος για την ανικανοτητα μου να βρω τι στο διαλο να κανω!!
Αυτο που λες εμαθα να νιωθω οτι δεν αξιζω να μου προσφερουν ειναι γεγονος..μου το εχουν δειξει αμετρητες φορες,μου το εχουν πει κιολας!!!αχαχχαχ η μαλακια ειναι οτι εγω το πιστεψα γιατι στα 15 που το εμπεδωσα,δεν μπορουσα να το επεξεργαστω και να το απορριψω..
Στην ουσια αυτο ηταν το αποτελεσμα της ελλειψης αμυνας.
Δεν δουλευε η μοσχαροκεφαλη,ειχε πεσει απο την κουνια?τι να σου πω..
Τελευταια διαβασα απο καποιο μελος οτι αντιστεκεται στις φιλοφρονησεις..το εγραψα και παραπανω..και εγω μια απο τα ιδια!!τωρα χαμογελαω γιατι δεν το βρισκω ανουσιο,το βλεπω σαν μια ευγενικη χειρονομια και την δεχομαι!
Καλημερουδια σας ειπα?
Αυτο ρε αγαπη δεν το πολυκαταλαβα..η αγαπη υποχωρει..και φοβαμαι?θυμαμαι την ελλειψη που με δερνει?τι?Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Θυμάσαι ένα άλλο θέμα που είχες ανοίξει, γιατί απογοητεύεσαι όταν αισθάνεσαι να ξεθωριάζει η αγάπη? Αυτό. Ε, τι είναι νομίζεις? Φόβους απηχεί. Αγγίζει ανασφάλειες - το καλό μας το παιδιόθεν. Λολ, άκου παιδιόθεν. Καλημερούδια κοριτσούδι.:)
Ε ναι και η βιασύνη μας να αγαπηθούμε, παιδιόθεν. Πάμε καλά όμως. Πετάει η ομάδα! Θα το αλλάξουμε το παιδιόθεν και θα το κάνουμε ενηλικοτρόπως. χαχαα
ούρτ μοσχαροκεφαλή, έλα να γίνουμε πολλές. Τι τραβάμε κι εμείς οι χορεύτριες...
αααα..γι αυτο λες..Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Δεν ξερω ακομα Ρειν..το σκεφτομαι πολυ!
αυτη η φλατ κατασταση με χαλαει..
Απο την αλλη αυτη η στροφη προς τα μεσα μου,με την καλη εννοια,με εχει κανει να δω τι θελω εγω πρωτα(αν εξαιρεσεις τα παιδακια μου).
Ισως αυτη η δειλα αποδοχη του εαυτου μου,με κανει να βλεπω και αλλα πραγματα..γραφω τις σκεψεις μου...
Πχ το να σε ερωτευονται για αυτο που εισαι..εγω δεν ημουν εγω για πολυ καιρο!
Το να σου λενε ΟΛΟΙ οι γυρω σου για το μεσα αλλα και για το εξω σου,αλλα εσυ να μην τα δεχεσαι!!
Καλα για την εξωτερικη εμφανιση ουτε να το φτυσω ενα καλο σχολιο,μη σου πω οτι κρυβομουν κιολας..αλλα ΚΑΙ για το μεσα μου,ενω το ξερω..
Ερωτευτηκα ποτε οντας εγω?Διεκδικησα εβερ αυτο που μου επρεπε?
Ας μουγκανισω λιγο πριν την μεγαλη αποκαλυψη!!
Nομιζω οτι οσοι ειμαστε αποδεκτες μιας τετοιας συμπεριφορας χειριστικης και οσοι την αποδεχομαστε κ συμμετεχουμε σε αυτη την διαδικασια εχουμε τους λογους μας. Δεν προκειται για στραβομαρα. Προκειται για αλλα πραγματα που μας διαστρεβλωνουν την οραση κ μαλλον και τον τροπο που αντιλαμβανομαστε εννοιες οπως αγαπη, ενδιαφερον, εκτιμηση, σεβασμος.Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Ετσι, οταν ο αλλος με χειριζεται ή προσπαθει να το κανει, δεν σημαινει οτι απαραιτητα το κανει συνειδητα ή εσκεμμενα για να με εκμεταλλευτει.Μπορει να μην αντιλαμβανεται το τι κανει, να εχει μαθει ετσι να διεκδικει αγαπη, φροντιδα, προσοχη. Το ιδιο κι αυτος που τρεχει να καλυψει αναγκες αλλων, καλυπτει με τον τροπο του κι αυτος δικα του κενα. Οχι μονο των αλλων. Νιωθει μεσα απο το τρεξιμο αυτο, σημαντικος, δυνατος. Αυτος που δεν εχει αναγκες. Μα μπορει να καλυπτει τις αναγκες των ανθρωπων που τον χρειαζονται.
Ανθρωπινα ολα αυτα...Οταν "ξυπναμε" ή μπορουμε να δουμε και καπως αλλιως, ας προσπαθησουμε να μην αυτομαστιγωθουμε για μια ακομα φορα για τοτε. Τοσα μπορουσαμε, οσα καναμε.
Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο, ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΑΙ
Θα τον τρελάνουμε το φίλο, ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΑΙ
Με το μουγκάνισμα και με το ζουρνά
Καλημέρα Ήλιε Καλημέρα
Γελά ο ήλιος κι αμολιέται στη σβουνιά
χορεύω κι εγώ η βλαμένη μες στα ζα
Το κόκκινο για τη ροδιά
το πράσινο για τα παιδιά
για τη Φωτούλα τη μοσχάρα μια κλωτσάαα
Μούυυυυυυυυυ
χαχαααα
Μην τα παίρνεις όλα βαριά, δε χρειάζεται.
θα σε προσέχω εγώ στο στάβλο, ξεκούνα μαρή από την ποτίστρα θέλω να πιω κι εγώ!
αχχαχαχαχ
μα το Θεο καθολου βαρια δεν τα χω παρει..
αμα σου αραδιασω ενα παρομοιο θα με πιστεψεις???
μα που να χωρεσεις μωρη χονδροκωλα που για να πιεις απ την ποτιστρα με πεταξες απο το σταυλο!!!
αντρουπίς σου μουλάρα! εγώ είμαι σαν τον αέρα, λεπτή, αραχνούφαντη και ξεσποριασμένη. Εσύ πιάνεις όλο τον χώρο και το βράδυ ροχαλίζεις!
Σιγουρα αλλαζω..
Οσο θυμαμαι τον εαυτο μου συγχωρουσα οοολεςςς τις μαλακιες απο ανθρωπους που αγαπω..Σας ορκιζομαι οτι δεν με πειραζε,εβλεπα με κατανοηση τις αδυναμιες των αλλων και δεν κρατουσα ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ κακια..Μου εμενε βεβαια μια στεναχωρια για τον κακο τους τροπο και ενιωθα αυτη την ελλειψη σεβασμου..
Καταλαβα ομως οτι η ελλειψη σεβασμου ηταν δικη μου προς εμενα,κι ετσι αλλαξα τροπαριο.
Οταν αφηνεις τους αλλους να σε προσβαλουν πχ ,με το να το ξεχασεις και να μην δωσεις συνεχεια,με το να συχωρεσεις ΑΜΕΣΩΣ,απλα δινεις χωρο για αλλη μια προσβολη!και μην νομιζετε ,ακομα και με την επομενη φορα που εβλεπα οτι κανεις δεν εκτιμαει την σταση μου,εγω αντι να δω πως εγω δεν εκτιμω εμενα,εγω ελεγα οτι ο αλλος δεν εχει ξεπερασει καποιες αδυναμιες του χαρακτηρα του και να αντιμετωπισει τις κακες συμπεριφορες του..
Αυτο ομως αλλαξε..
Ειναι κατι μηνες τωρα που τηρω μια υγιη σταση απεναντι μου και νιωθω οτι μου αρκει ο σεβασμος μου,δεν χρειαζομαι κανενος αλλου,οτι εχω αναγκη μια αλλης "παστας" ανθρωπων,αυτων που παλευουν οπως κι εγω να αγαπουν και να καταλαβαινουν τους αλλους!!
Παρολα αυτα εδω και κατι μηνες ενας φιλος που εφαγε ενα τεραστιων διαστασεων Χ,υποφερει..χαχαχαχ οσες φορες συχωρεσα τις προσβολες του,το ειδε σαν αδυναμια μου ,χαιροταν να εχει τον ελεγχο,κι αυτο με εκανε εξαλληηηηηηη!!!!!
Ποτε μα ποτε δεν εκμεταλλευτηκα τις αδυναμιες του,ποτε δεν ειπα τιποτα για τις θεματαρες του..σε αντιθεση με εκεινον..
Υπαρχουν στιγμες που λυγιζω και μπαινω στον πειρασμο να πω "ελα οκ δεν τρεχει τπτ",αλλα ξερω πως ετσι δεν θα βοηθησω ουτε αυτον..δεν θα καταλαβει ποτε οτι πρεπει να εκτιμαει μια φιλια..
Ουφ τα εβαλα σε μια σειρα..
καλημερα σε ολους!
Μα δεν είναι ρε συ κακία να θέλεις να σου φέρονται με σεβασμό, εφόσον δείχνεις κι εσύ τον ανάλογο. Εσύ το βάφτιζες έτσι. Σε είχες ονομάσει αγία Φωτεινή. Ε, δεν είσαι, κανένας μας δεν είναι. Ούτε και χρειάζονται τέτοιες υπερβολές. Αυτό με την αλλαγή της πάστας των ανθρώπων γύρω σου, πολύ σημαντική διαπίστωση Φωτεινούλα. Όσοι δε μπορέσουν να προσαρμοστούν στη νέα Φωτεινή, με τα φρέσκα της στοιχεία, δε θα είναι δυνατό να σε ακολουθήσουν στην πορεία σου αυτή. Και το λύγισμα στο πρόγραμμα είναι κάποιες φορές, κι όταν συμβαίνει κοίτα να μην είσαι αυστηρή μαζί σου. Να σου το συγχωρείς και να πατάς delete και να συνεχίζεις. Καλημέρα και αγκαλίτσες κι από μένα. Φιλάκια αφανάκι μου.:)
Θα το τυπωσω αυτο να το κολλησω πανω απο το κρεβατι μου να το βλεπω! Να μου θυμιζει οτι γινεται να το πετυχω κι εγω! Μπραβο βρε Φωτεινη και παλι!Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Αυτο ειναι και δικο μου προβλημα.Θελω να μην αφηνω τα λογια να με επηρεαζουν, οι προσπαθειες να με πληγωσουν και να με υποτιμησουν να πεφτουν στο κενο.Ισως οφειλεται στην μεγαλη αναγκη που εχω για αγαπη και αποδοχη κατι που δεν γνωρισα δεν εζησα δεν εμαθα.και η αγαπη των γονιων μου ηταν χειριστικη και εγωιστικη.εκανα του κοσμου τις υποχωρησεις, εκανα θυσιες και πραγματα που δεν ηθελα και πιεζα τον εαυτο μου.Νομιζω οτι εχω χασει πια το παιχνιδι και μετα τοσα χρονια δεν μπορω να διεκδικησω οσα θα επρεπε.Δυστυχως ορια δεν υπηρχαν καθως ημουν το παιδι για ολες τις δουλειες.Το χειροτερο ειναι πως τα νευρα μου εχουν σπασει και δεν μπορω να διαχειριστω με ψυχραιμια τις καταστασεις και την προσπαθεια να με μειωνουν.
Εννοειται οτι εγω ημουν η νονα της μπουρδας Ρειν..
οπως εννοειται οτι η αγια Μαλακια ημουν οχι η Αγια Φωτεινη..
Δεν ηθελα να ειμαι αγια,ισα ισα εχω κανει πολλα (σε βασικο αξονα την τσαντιλα) να δειχνω μπιτς μπας και τρομαξω κανενα καραγιοτζη/α και μαζευτουν λιγακι..αλλα που!!
Καρι μου ολα γινονται..τωρα εγω γιατι επρεπε να φτασω να γινω κουρελι για να αλλαξω καποια πραγματα δεν ξερω..και μακαρι να μπορουσα να πω πετυχημενα πως ακριβως μου συμβαινουν αυτες οι αλλαγες..γραφω παντως οτι καταλαβαινω και μακαρι να βγαλει και καποιος αλλος κατι..
Γιωτουλα κι εγω δεν ειμαι μπεμπα..ειμαι 35 χρονων..αλλα ποτε δεν ειναι αργα για να παλευεις για την γαληνη.
Να σου πω κατι?Το πιο χρησιμο πραγμα που εχω υιοθετησει ειναι να ΜΗΝ ΠΙΕΖΟΜΑΙ..απο το να μην περπαταω γρηγορα σαν κυνηγημενη..ελεος...μεχρι το να μην ακουω τον πονο της κακιογκας που με εκμεταλλευεται!!
Παλεψε να τους διωξεις απο κοντα σου..εμενα η απομακρυνση με βοηθησε ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ!!
Καλημερα σαςQuote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Φωτεινη εχω παρατηρησει απο προσωπικη εμπειρια οτι οι πρωτοι ανθρωποι που ας πουμε αντιστεκονται η αντιδρουν στις αλλαγες μας ειναι οι πιο κοντινοι...ισως γιατι ασυνειδητα γνωριζουν οτι αυτες οι αλλαγες μας θα επηρεασουν και εκεινους.......ομως παντα μπορουμε να δινουμε χωρο και χρονο στους αλλους να τις κατανοησουν και να τις συμμεριστουν αν γινεται αν δεν γινεται φευγουμε και απλα βλεπουν την σκονη μας....λολ
Θα ηθελα να γραψεις πως νιωθεις τωρα που αλλαζεις μιας ετσι νιωθω και εγω για μενα..........
καλημερα :)
Ανεμε φαινεται πως περναμε οντως παρομοια φαση,γιατι θιγεις και επισημαινεις σημεια που εχω κι εγω στο μυαλο μου..
Πχ αυτο με τα κοντινα μας προσωπα...
Γιατι αντιδρουν λοιπον?Εγω ΔΕΝ ημουν καλυτερα πριν,αλλα δεν παραπονεθηκε κανεις..τωρα ομως που αρχιζω και εγω να περνω ανασες κλωτσανε?γιατι?φοβαμαι την απαντηση...
Τους βολευε λοιπον να μην ειμαι καλα?Δεν θελω να πιστεψω κατι τετοιο,δεν θελω!!!με ποναει κατι τετοιο...
Διαλεγω λοιπον αυτο που λες..θελουν τον χρονο τους να κατανοησουν και να συμμεριστουν τις αλλαγες..δεν κλεινω τα ματια ,δεν φοβαμαι να πονεσω,εξαλλου εχω ταυτιστει με τον πονο πλεον..
Θελω ομως να ειμαι δικαιη με τους αγαπημενους μου,να νιωθω οτι εγω βαδισα συμφωνα με αυτο που ειμαι,κι ας αποδειχτει και το χειροτερο σεναριο!
Πως νιωθω ανεμε?
Νιωθω οπως ειπα εχθες σε μια φιλη,οτι δεν μου λειπει πια αερας να αναπνεω..οτι μια φωνουλα μεσα μου μου λεει "ευχαριστω,το ειχα αναγκη επιτελους!!",νιωθω σαν ημουν σε καταγωγιο και τωρα ανεβηκα και λιαζομαι...απορω γιατι δεν αντεχα τον ηλιο,γιατι ΗΘΕΛΑ να ειμαι σε ενα σκοτεινο δωματιο..γιατι?ετσι γεννηθηκα?
ελπιζω να σου προσφερω κατι με αυτα ..,αλλα περισσοτερο ελπιζω να νιωθεις και εσυ αντιστοιχα καλυτερα :)
Βάλτε με καλέ κι εμένα μέσα.:P
Φωτούλα και άνεμε δροσερέ, τα ίδια κι εδώ. Να με διδάξω το αλλιώς και τους άλλους στο αλλιώς μου. Αυτά πάνε μαζί. Γιατί πρώτα πρέπει να μάθουμε εμείς πώς να μην σηκώνουμε ό,τι δεν μπορούμε και μετά τους άλλους γύρω μας, που διδάξαμε ότι πάντα μπορούμε. Εμ,δε γίνεται. Δε γίνεται πρώτα γιατί δε μπορούμε πάντα, μετά γιατί δεν είμαστε υποχρεωμένοι να μπορούμε, απλά το κάναμε για καιρό και συνηθίσαμε θα έλεγα. Να μπορούμε για μας, να μπορούνε για εκείνους. Αυτό δεν είναι το ζουμί της ανάληψης ευθυνών όταν είμαστε στη θέση του ενήλικα? Όχι Φωτεινή, δε γεννηθήκαμε έτσι. Tabula rasa γεννηθήκαμε. Μετά έρχονται τα μαθήματα. Και μπορεί να ήταν κατάλληλα και απαραίτητα για μια χρονική περίοδο της ζωής μας, αλλά τώρα πια δεν είναι. Τώρα πια δεν είναι θέμα επιβίωσης, το ξέρουμε καλά. Είναι τα εμπόδιά μας. Λειτουργούν ανάστροφα πλέον. Κάποτε μας έσωσαν εκείνες οι προσαρμογές και τα εγγεγραμένα πρέπει, μαζί και έδωσαν σε άλλους έναν συνοδοιπόρο στα δικά τους μονοπάτια επιβίωσης, τώρα μας είναι φορτίο που φωνάζει πως μας βασανίζει.
Νομίζω πως πάει ως εξής. Θυσίες δε μας ζητιούνται πια, κι εμείς θυσιαζόμαστε ακόμη.
Και ξέρεις, είναι και θέμα εγκεφάλου. Ο εγκέφαλός μας φτιάχτηκε κάτω από συνθήκες που ήταν πιεστικές και έπρεπε να κάνει τα επείγοντά του για να μας δώσει τις ικανότητες να ανταπεξέλθουμε. Όμως ενώ οι συνθήκες άλλαξαν, και μας χρειάζονται νέες εγγραφές και τροποποιήσεις, ο εγκέφαλός μας λειτουργεί ακόμη με τον τρόπο που έχει πλαστεί μέσα σε χρόνο αορίστου. Άμα δεν μπει ο ενεστώτας στο παιχνίδι, δουλειά δεν κάνουμε.:P
Έτσι το πάω. Θέλω τον ενεστώτα μου και να μάθω να τον χρησιμοποιώ στη λειψή γραμματική μου. Σκέψου το κάπως έτσι. Μάθαμε μία γλώσσα για να μιλάμε κάποτε, και τώρα μαθαίνουμε μια άλλη γιατί με την παλιά δε μας κατανοούμε ούτε εμείς, ούτε οι γύρω μας, οι δικοί μας άνθρωποι. Όσο χρησιμοποιούμε όμως την παλιά, δε δίνουμε στον εγκέφαλό μας το σήμα, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΤΗ ΝΕΑ ΑΥΤΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΒΑΛΕ ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΣΟΥ.
ειναι που ειμαι θετικη ή μολις μου ειπες κατι που μου φερνει ευχαριστους συνειρμους???
ΛΑΤΡΕΥΩ να μαθαινω νεες γλωσσες!!!
Βροχουλα μου βαζω τα δυνατα μου γιατι για πρωτη φορα νιωθω κι εγω οτι τα εχω τα δυνατα..μεχρι τωρα ηταν απλως μια διαισθηση,σιγα σιγα ομως γινεται αποδειξη!!!
Εστω και λιγο,εναν στοχο να κατακτησω θα ειμαι ευτυχης..δεν τα θελω ΟΛΑ πια!!!
Ελα μαζι μας Βροχουλα κι οσα δυνατα εχουμε να τα μοιραστουμε :)
Ναι οντως μοιαζει να ειναι ετσι.Ξερεις?Εγω προσωπικα εφτασα σ ενα σημειο να δω πως μια ολοκληρη ζωη εκανα λαθος επιλογες ανθρωπων,ακολουθωντας ενα μοτιβο μου.Οταν συνειδητοποιησα τι συμβαινει μου ηρθε κεραμιδα στο κεφαλι.Αρχισα να θυμωνω και να συγκρουομαι με μενα στην αρχη και μετα με τους αλλους.Στην πραγματικοτητα ομως υπηρχε μεσα μου μια βουβη λυπη για την συναισθηματικη κακοποιηση που δεχτηκα και που ομως εγω δεν ημουνα αμοιρος ευθυνων.Η απογοητευση που ενιωσα για μενα σιγα σιγα γινεται αυτο το πολυ ομορφο που περιγραφεις αυτη η αναβαση απο το υπογειο στο ρετιρε.......Η ιδια η οικογενεια μου φροντισε να με καθηλωσει και στην συνεχεια εθιστηκα στην μιζερια γιατι νομιζω οτι κανεις δεν γεννηθηκε δυστυχισμενος...............Οι γονεις μου ποτε δεν αποδεχτηκαν τις αλλαγες μου και φυσικα δεν τις στηριξαν αντιθετα δεχομαι σφοδρη επιθεση απο τοτε που ημουνα παιδι.Οταν το παιδι αρχισε να γινεται αντρας πανικοβληθηκαν και αρχισαν τα χειριστικα σεναρια ο εκφοβισμος και η τρομοκρατια και με χτυπουσαν εκει που ηξεραν πως θα πονεσω.Οταν ξεκινας με τετοια ακυρωση φυσικο ειναι να επιλεγεις και την ακυρωση απο τους αλλους ανθρωπους που θα σχετιστεις στην ζωη σου....καπως ετσι εθιστηκα στην μιζερια γιατι μονο αυτην γνωρισα και ηταν ενα καποιο καταφυγιο και ας ηταν καταγωγιο.....
Ολος ο δρομος και η πορεια προς την αυτονομια και το φως που υπαρχει μεσα μας ειναι ενα ταξιδι στην πραγματικοτικοτητα αφου αφηνουμε το <<λιμανι>> και οδηγουμαστε μεσοπελαγα για να φτασουμε σ ενα προορισμο που δεν ξερουμε στην πραγματικοτητα αλλα ελπιζουμε οτι θα ειναι καλλιτερα για εμας.Εγω τουλαχιστονματικη ετσι το βιωνω σαν ταξιδι στο αγνωστο με βαρκα την ελπιδα....
Σκεφτομαι οτι αν στην ζωη μου ειχα δεχθει πραγματικη αγαπη χωρις χειριστηκοτητες,χωρις εκβιασμους,χωρις σ αγαπαω μονο οταν μου δινεις αυτο που θελω, δεν θα επελεγα ανθρωπους με τα παραπανω χαρακτηριστικα,αυτο εμαθα αυτο εκανα.....
Δεν ξερω αν απανταω στις ερωτησεις σου αλλα χαιρομαι σημερα που εισαι εδω.....................
Καλως την!!!!!Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Μπραβο ρε συ Ηρω ετσι οπως τα λες ειναι,εχεις πολυ δικιο και αυτος ειναι ο αγωνας μας να μαθουμε την νεα γλωσσα της καρδιας και να μαθουμε να την ακουμε και να την αποκωδικοποιουμε σωστα..............
κι εγω μια απο τα ιδια..μη σου πω ακριβως :)Quote:
Originally Posted by ανεμος
τα χαστουκια μου ερχονται απανωτα καθως διαπιστωνω ποια στ αληθεια ειμαι
Εχω υπαρξει δειλη και εχω υποτιμησει απιστευτα τον εαυτο μου..
μια χαρα για σημερα!!
ει????? τι συμβαινει? ολα καλα?Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Φωτεινη,Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
αν μου επιτρεπεις...
καταρχην χαιρομαι που εβγαλες το στερητικο Α απο το Φωτεινη κ ετσι εγινες απο Α-Φωτεινη σε Φωτεινη:)
Με αφορμη το θεμα που θιγεις τωρα, ηθελα μονο να σου πω πώς εχω την εντυπωση πώς γινεσαι πολυ σκληρη με τον εαυτο σου. Το οτι ησουν καποτε δειλη ή και ακομα, δεν ειναι λογος για να αυτοκατηγορεισαι. Τοσα μπορουσες καποτε, τοσα εκανες... Το λεω και σε μενα, το λεω και σε οσους περναμε μια φαση ανασκοπησης, ψαξιματος: δεν μπορουμε τα παντα, καθε στιγμη, καθε εποχη. Μπορει να μην ακουγεται ή διαβαζεται πολυ ομορφο, αλλα νομιζω πώς ισχυει.
Σημερα λοιπον που ανακαλυπτεις πραγματα για σενα, ειναι επειδη μαλλον τωρα εισαι ετοιμη γι αυτο κ ικανη. Μπραβο σου λοιπον:) Αρα τωρα εχεις μια ευθυνη παραπανω να σε προστατεψεις, μιας κ που βλεπεις πιο καθαρα. Ευχομαι να το κανεις!
Ίσα ίσα να χαίρεσαι ακόμα περισσότερο γι'αυτό που είσαι σήμερα !Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Που μπόρεσες να το δεις και ν'αρχίζεις (αν δεν άλλαξες ήδη) να αλλάζεις.
Μάλλον περήφανη πρέπει να είσαι και όχι να αυτοχαστουκώνεσαι :) ε τι λες ?
συμφωνω ρε κοπελιες αλλα παντα υπαρχει κατι εκει που μας πληγωνει οσο ευχαριστο και ελπιδοφορο ειναι οτι αναγνωριζουμε πραγματα,ανθρωποι ειμαστε...........παει στη σοφια και στην αρσι αυτο που εγραψα για να μην παρεξηγηθω εχω πιει και κανα δυο ποτα.......................................... ...........Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Σιγά μην και παρεξηγηθείς ! μμμ κάλη φάση τα ποτάκια :)Quote:
Originally Posted by ανεμος
Προσωπικά πάντα τρώω χαστούκια, ένα πράγμα σαν σοκ όταν ανακαλύπτω κάτι στο παρόν που δε βλέπω. Κ μου συμβαίνει τώρα.
Αλλά για πράγματα που ανακαλύπτω ότι ίσχυαν στο παρελθόν και τα αντιμετώπισα (μέσα από μια διαδικασία αλλαγής που είδα ετεροχρονισμένα ) πραγματικά νιώθω πολύ περήφανη.
Οπότε από προσωπική εμπειρία μίλησα (βιωματική θα έλεγα).
καλα κανεις και μιλας μεσω βιωματικων εμπειριων,ετσι και αλλιως μονο αυτες εμπιστευομαι πια....Και εγω το δικο μου ειπα......
καλημερα σας :) :)
Ετσι οπως τα λετε ειναι..
Τα χαστουκια ειναι ενα μαθημα..
Απο εκεινα που με ξυπνανε..φανταστειτε με να καθομαι αποβλακωμενη και εκει οπως ειμαι στον κοσμο μου,στραπππ μια χαστουκα :D
Καταλαβαινετε οτι καποιος μπορει να θυμωσει,να γελασει ,να στεναχωρηθει με μια τετοια κινηση.Αναλογα με τον χαρακτηρα του..
Λοιπον εμενα ξεκιναει με εκπληξη-αρνηση,ακολουθει το ξυπνημα και μετα γελαω ;)
Δεν ξερω αν σας εβαλα στην κοσμαρα μου..
Και φυσικα @Σοφακι σου επιτρεπω να λες αυτο που σκεφτεσαι..εισαι ενας ανθρωπος που με βοηθας παντα με τις εμπειριες σου..
@Αρσουλα ειμαι σε μεταβατικο σταδιο,τα βιωνω καπως εντονα ολα αυτα και στο τελος ναι χαιρομαι κι ας πονεσα,ισως ειναι και ο μονος πονος που αξιζε..
@Ανεμε με νιωθεις πολυ καλα...σε ευχαριστω :)
Φωτεινη Καλημερα.Πολλες φορες οταν τρωω χαστουκια με πιανει ως επισης εκπληξη και αρνηση επισης μπαινω στην διαδικασια να αναρωτηθω πως το αφησα εγω να γινει αυτο.Απογοητευομαι και στεναχωριεμαι αλλα ειναι ενταξει αισθανομαι οτι αυτη ειναι η διαδικασια των πραγματων.Το θεμα εδω ειναι να μην κολλαμε στο <<γιατι>> και να προσπαθουμε αφου αναγνωρισουμε τα λαθη μας και αφου κανουμε περα τον θυμο μας να προσπαθουμε να βαζουμε ορια στον εαυτο μας.Δηλαδη να λεμε θα προσπαθησω την επομενη φορα να μην κανω το ιδιο λαθος και ξερεις το <<θα προσπαθησω>> ειναι μεγαλη κουβεντα γιατι δεν γινομαστε σκληροι με τον εαυτο μας αλλα αντιθετως δινουμε χωρο να αφομοιωσει αυτο που του συμβαινει και καποια στιγμη να βγαινει απο μονο του χωρις να προσπαθουμε ιδιαιτερα,ετσι νομιζω εγω......Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
ετσι το σκεφτομαι κι εγω..
Το θεμα μου δεν ειναι να μεινω στο γιατι..
αλλααααα
στην περιπτωση που δεν καταλαβω ΑΚΡΙΒΩΣ αυτο το γιατι,δεν θα προχωρησω..αυτο ειναι κατι που ισχυει γιαμενα..
Ομωωωςςςς το θεμα μου ειναι να προχωρησω,εκει επικεντρωνομαι.
Διαπιστωνω ομως οτι το "γιατι" δεν ειναι Ο ΠΟΝΟΣ αλλα η ΛΥΤΡΩΣΗ μου.
Το προσπερνουσα γρηγορα γιατι το φοβομουν..τωρα το ζω,δεν το φοβαμαι πια..
καλημέρα, φωτεινούλα!
χαίρομαι να σε ακούω έτσι!
Φωτεινή....νομίζω πως μερικά πράγματα τα έχουμε πει τόσες φορές εδώ μέσα που πια επαναλαμβανόμαστε σε βαθμό που βαριόμαστε, (εγώ προσωπικά), και να με διαβάζω.
ΟΜΩΣ, πρέπει να εμπεδώσουμε πως δεν υπάρχει τίποτα πιο έξυπνο και ισσοροπημένο από το να θέτουμε τα όρια μας. Εκεί βρίσκεται το κλειδί των ανθρωπίνων σχέσεων σε όλα τα επίπεδα. Όταν περνάμε αυτή τη νοητή γραμμή που με τόσο κόπο πολλές φορές ορίζουμε, τότε μπουκώνουμε και νιώθουμε προδομένοι. Τότε είμαστε ανακόλουθοι πρώτα απ όλα στον εαυτό μας και μετά στους άλλους.
Είσαι σε καλό δρόμο, αν και μερικές φορές νιώθω πως περισσότερο από συνήθεια παρά από θέλω, περνάς αυτή τη γραμμή και ξαναμπαίνεις στο ίδιο τρυπάκι.
ξερεις κατι? πολυ προχειρα το λεω.μπορει να προχωρας και να σκεφτεσαι το γιατι.Δλδ μπορεις να το βαζεις στην ακρη για να το δεις οταν μπορεις και παραλληλα να συνεχιζεις τον δρομο σου.Το <<γιατι>> ταν γινεται εντονο τις περισσοτερες φορες μας καθηλωνει!!
To να καταλαβαινουμε τις αιτιες των καταστασεων μας βοηθαει να κατανοουμε, να συγχωρουμε, να μαθαινουμε, να πηγαινουμε παρακατω :)
γεια σου αρκτουλα :)Quote:
Originally Posted by arktos
αρε αγαπη τι ορια?Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Δεν ειχα ΠΟΤΕ ορια..ξεφραγο αμπελι ημανε!!
οταν με κοβεις να ξαναμπαινω σε αυτο το τρυπακι να μου το επισημαινεις..γιατι εγω δεν το βλεπω!
Συμφωνώ πολύ με το παραπάνω ...Quote:
Originally Posted by ανεμος