Αλλαζω?

[ανεμος]

Ναι οντως μοιαζει να ειναι ετσι.Ξερεις?Εγω προσωπικα εφτασα σ ενα σημειο να δω πως μια ολοκληρη ζωη εκανα λαθος επιλογες ανθρωπων,ακολουθωντας ενα μοτιβο μου.Οταν συνειδητοποιησα τι συμβαινει μου ηρθε κεραμιδα στο κεφαλι.Αρχισα να θυμωνω και να συγκρουομαι με μενα στην αρχη και μετα με τους αλλους.Στην πραγματικοτητα ομως υπηρχε μεσα μου μια βουβη λυπη για την συναισθηματικη κακοποιηση που δεχτηκα και που ομως εγω δεν ημουνα αμοιρος ευθυνων.Η απογοητευση που ενιωσα για μενα σιγα σιγα γινεται αυτο το πολυ ομορφο που περιγραφεις αυτη η αναβαση απο το υπογειο στο ρετιρε.......Η ιδια η οικογενεια μου φροντισε να με καθηλωσει και στην συνεχεια εθιστηκα στην μιζερια γιατι νομιζω οτι κανεις δεν γεννηθηκε δυστυχισμενος...............Οι γονεις μου ποτε δεν αποδεχτηκαν τις αλλαγες μου και φυσικα δεν τις στηριξαν αντιθετα δεχομαι σφοδρη επιθεση απο τοτε που ημουνα παιδι.Οταν το παιδι αρχισε να γινεται αντρας πανικοβληθηκαν και αρχισαν τα χειριστικα σεναρια ο εκφοβισμος και η τρομοκρατια και με χτυπουσαν εκει που ηξεραν πως θα πονεσω.Οταν ξεκινας με τετοια ακυρωση φυσικο ειναι να επιλεγεις και την ακυρωση απο τους αλλους ανθρωπους που θα σχετιστεις στην ζωη σου....καπως ετσι εθιστηκα στην μιζερια γιατι μονο αυτην γνωρισα και ηταν ενα καποιο καταφυγιο και ας ηταν καταγωγιο.....
Ολος ο δρομος και η πορεια προς την αυτονομια και το φως που υπαρχει μεσα μας ειναι ενα ταξιδι στην πραγματικοτικοτητα αφου αφηνουμε το <<λιμανι>> και οδηγουμαστε μεσοπελαγα για να φτασουμε σ ενα προορισμο που δεν ξερουμε στην πραγματικοτητα αλλα ελπιζουμε οτι θα ειναι καλλιτερα για εμας.Εγω τουλαχιστονματικη ετσι το βιωνω σαν ταξιδι στο αγνωστο με βαρκα την ελπιδα....
Σκεφτομαι οτι αν στην ζωη μου ειχα δεχθει πραγματικη αγαπη χωρις χειριστηκοτητες,χωρις εκβιασμους,χωρις σ αγαπαω μονο οταν μου δινεις αυτο που θελω, δεν θα επελεγα ανθρωπους με τα παραπανω χαρακτηριστικα,αυτο εμαθα αυτο εκανα.....
Δεν ξερω αν απανταω στις ερωτησεις σου αλλα χαιρομαι σημερα που εισαι εδω.....................

[ανεμος]

Βάλτε με καλέ κι εμένα μέσα.:P
Φωτούλα και άνεμε δροσερέ, τα ίδια κι εδώ. Να με διδάξω το αλλιώς και τους άλλους στο αλλιώς μου. Αυτά πάνε μαζί. Γιατί πρώτα πρέπει να μάθουμε εμείς πώς να μην σηκώνουμε ό,τι δεν μπορούμε και μετά τους άλλους γύρω μας, που διδάξαμε ότι πάντα μπορούμε. Εμ,δε γίνεται. Δε γίνεται πρώτα γιατί δε μπορούμε πάντα, μετά γιατί δεν είμαστε υποχρεωμένοι να μπορούμε, απλά το κάναμε για καιρό και συνηθίσαμε θα έλεγα. Να μπορούμε για μας, να μπορούνε για εκείνους. Αυτό δεν είναι το ζουμί της ανάληψης ευθυνών όταν είμαστε στη θέση του ενήλικα? Όχι Φωτεινή, δε γεννηθήκαμε έτσι. Tabula rasa γεννηθήκαμε. Μετά έρχονται τα μαθήματα. Και μπορεί να ήταν κατάλληλα και απαραίτητα για μια χρονική περίοδο της ζωής μας, αλλά τώρα πια δεν είναι. Τώρα πια δεν είναι θέμα επιβίωσης, το ξέρουμε καλά. Είναι τα εμπόδιά μας. Λειτουργούν ανάστροφα πλέον. Κάποτε μας έσωσαν εκείνες οι προσαρμογές και τα εγγεγραμένα πρέπει, μαζί και έδωσαν σε άλλους έναν συνοδοιπόρο στα δικά τους μονοπάτια επιβίωσης, τώρα μας είναι φορτίο που φωνάζει πως μας βασανίζει.
Νομίζω πως πάει ως εξής. Θυσίες δε μας ζητιούνται πια, κι εμείς θυσιαζόμαστε ακόμη.
Και ξέρεις, είναι και θέμα εγκεφάλου. Ο εγκέφαλός μας φτιάχτηκε κάτω από συνθήκες που ήταν πιεστικές και έπρεπε να κάνει τα επείγοντά του για να μας δώσει τις ικανότητες να ανταπεξέλθουμε. Όμως ενώ οι συνθήκες άλλαξαν, και μας χρειάζονται νέες εγγραφές και τροποποιήσεις, ο εγκέφαλός μας λειτουργεί ακόμη με τον τρόπο που έχει πλαστεί μέσα σε χρόνο αορίστου. Άμα δεν μπει ο ενεστώτας στο παιχνίδι, δουλειά δεν κάνουμε.:P

Έτσι το πάω. Θέλω τον ενεστώτα μου και να μάθω να τον χρησιμοποιώ στη λειψή γραμματική μου. Σκέψου το κάπως έτσι. Μάθαμε μία γλώσσα για να μιλάμε κάποτε, και τώρα μαθαίνουμε μια άλλη γιατί με την παλιά δε μας κατανοούμε ούτε εμείς, ούτε οι γύρω μας, οι δικοί μας άνθρωποι. Όσο χρησιμοποιούμε όμως την παλιά, δε δίνουμε στον εγκέφαλό μας το σήμα, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΤΗ ΝΕΑ ΑΥΤΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΒΑΛΕ ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΣΟΥ.

Καλως την!!!!!
Μπραβο ρε συ Ηρω ετσι οπως τα λες ειναι,εχεις πολυ δικιο και αυτος ειναι ο αγωνας μας να μαθουμε την νεα γλωσσα της καρδιας και να μαθουμε να την ακουμε και να την αποκωδικοποιουμε σωστα..............

[Φωτεινη!]

Ναι οντως μοιαζει να ειναι ετσι.Ξερεις?Εγω προσωπικα εφτασα σ ενα σημειο να δω πως μια ολοκληρη ζωη εκανα λαθος επιλογες ανθρωπων,ακολουθωντας ενα μοτιβο μου.Οταν συνειδητοποιησα τι συμβαινει μου ηρθε κεραμιδα στο κεφαλι.Αρχισα να θυμωνω και να συγκρουομαι με μενα στην αρχη και μετα με τους αλλους.Στην πραγματικοτητα ομως υπηρχε μεσα μου μια βουβη λυπη για την συναισθηματικη κακοποιηση που δεχτηκα και που ομως εγω δεν ημουνα αμοιρος ευθυνων.Η απογοητευση που ενιωσα για μενα σιγα σιγα γινεται αυτο το πολυ ομορφο που περιγραφεις αυτη η αναβαση απο το υπογειο στο ρετιρε.......Η ιδια η οικογενεια μου φροντισε να με καθηλωσει και στην συνεχεια εθιστηκα στην μιζερια γιατι νομιζω οτι κανεις δεν γεννηθηκε δυστυχισμενος...............Οι γονεις μου ποτε δεν αποδεχτηκαν τις αλλαγες μου και φυσικα δεν τις στηριξαν αντιθετα δεχομαι σφοδρη επιθεση απο τοτε που ημουνα παιδι.Οταν το παιδι αρχισε να γινεται αντρας πανικοβληθηκαν και αρχισαν τα χειριστικα σεναρια ο εκφοβισμος και η τρομοκρατια και με χτυπουσαν εκει που ηξεραν πως θα πονεσω.Οταν ξεκινας με τετοια ακυρωση φυσικο ειναι να επιλεγεις και την ακυρωση απο τους αλλους ανθρωπους που θα σχετιστεις στην ζωη σου....καπως ετσι εθιστηκα στην μιζερια γιατι μονο αυτην γνωρισα και ηταν ενα καποιο καταφυγιο και ας ηταν καταγωγιο.....
Ολος ο δρομος και η πορεια προς την αυτονομια και το φως που υπαρχει μεσα μας ειναι ενα ταξιδι στην πραγματικοτικοτητα αφου αφηνουμε το <<λιμανι>> και οδηγουμαστε μεσοπελαγα για να φτασουμε σ ενα προορισμο που δεν ξερουμε στην πραγματικοτητα αλλα ελπιζουμε οτι θα ειναι καλλιτερα για εμας.Εγω τουλαχιστονματικη ετσι το βιωνω σαν ταξιδι στο αγνωστο με βαρκα την ελπιδα....
Σκεφτομαι οτι αν στην ζωη μου ειχα δεχθει πραγματικη αγαπη χωρις χειριστηκοτητες,χωρις εκβιασμους,χωρις σ αγαπαω μονο οταν μου δινεις αυτο που θελω, δεν θα επελεγα ανθρωπους με τα παραπανω χαρακτηριστικα,αυτο εμαθα αυτο εκανα.....
Δεν ξερω αν απανταω στις ερωτησεις σου αλλα χαιρομαι σημερα που εισαι εδω.....................

κι εγω μια απο τα ιδια..μη σου πω ακριβως :)

[Φωτεινη!]

τα χαστουκια μου ερχονται απανωτα καθως διαπιστωνω ποια στ αληθεια ειμαι
Εχω υπαρξει δειλη και εχω υποτιμησει απιστευτα τον εαυτο μου..
μια χαρα για σημερα!!

[Θεοφανία]

τα χαστουκια μου ερχονται απανωτα καθως διαπιστωνω ποια στ αληθεια ειμαι
Εχω υπαρξει δειλη και εχω υποτιμησει απιστευτα τον εαυτο μου..
μια χαρα για σημερα!!

ει????? τι συμβαινει? ολα καλα?

[Sofia]

τα χαστουκια μου ερχονται απανωτα καθως διαπιστωνω ποια στ αληθεια ειμαι
Εχω υπαρξει δειλη και εχω υποτιμησει απιστευτα τον εαυτο μου..
μια χαρα για σημερα!!

Φωτεινη,

αν μου επιτρεπεις...

καταρχην χαιρομαι που εβγαλες το στερητικο Α απο το Φωτεινη κ ετσι εγινες απο Α-Φωτεινη σε Φωτεινη:)

Με αφορμη το θεμα που θιγεις τωρα, ηθελα μονο να σου πω πώς εχω την εντυπωση πώς γινεσαι πολυ σκληρη με τον εαυτο σου. Το οτι ησουν καποτε δειλη ή και ακομα, δεν ειναι λογος για να αυτοκατηγορεισαι. Τοσα μπορουσες καποτε, τοσα εκανες... Το λεω και σε μενα, το λεω και σε οσους περναμε μια φαση ανασκοπησης, ψαξιματος: δεν μπορουμε τα παντα, καθε στιγμη, καθε εποχη. Μπορει να μην ακουγεται ή διαβαζεται πολυ ομορφο, αλλα νομιζω πώς ισχυει.

Σημερα λοιπον που ανακαλυπτεις πραγματα για σενα, ειναι επειδη μαλλον τωρα εισαι ετοιμη γι αυτο κ ικανη. Μπραβο σου λοιπον:) Αρα τωρα εχεις μια ευθυνη παραπανω να σε προστατεψεις, μιας κ που βλεπεις πιο καθαρα. Ευχομαι να το κανεις!

[Arsi]

τα χαστουκια μου ερχονται απανωτα καθως διαπιστωνω ποια στ αληθεια ειμαι
Εχω υπαρξει δειλη και εχω υποτιμησει απιστευτα τον εαυτο μου..
μια χαρα για σημερα!!

Ίσα ίσα να χαίρεσαι ακόμα περισσότερο γι'αυτό που είσαι σήμερα !

Που μπόρεσες να το δεις και ν'αρχίζεις (αν δεν άλλαξες ήδη) να αλλάζεις.
Μάλλον περήφανη πρέπει να είσαι και όχι να αυτοχαστουκώνεσαι :) ε τι λες ?

[ανεμος]

τα χαστουκια μου ερχονται απανωτα καθως διαπιστωνω ποια στ αληθεια ειμαι
Εχω υπαρξει δειλη και εχω υποτιμησει απιστευτα τον εαυτο μου..
μια χαρα για σημερα!!

συμφωνω ρε κοπελιες αλλα παντα υπαρχει κατι εκει που μας πληγωνει οσο ευχαριστο και ελπιδοφορο ειναι οτι αναγνωριζουμε πραγματα,ανθρωποι ειμαστε...........παει στη σοφια και στην αρσι αυτο που εγραψα για να μην παρεξηγηθω εχω πιει και κανα δυο ποτα.......................................... ...........

[Arsi]

συμφωνω ρε κοπελιες αλλα παντα υπαρχει κατι εκει που μας πληγωνει οσο ευχαριστο και ελπιδοφορο ειναι οτι αναγνωριζουμε πραγματα,ανθρωποι ειμαστε...........παει στη σοφια και στην αρσι αυτο που εγραψα για να μην παρεξηγηθω εχω πιει και κανα δυο ποτα.......................................... ...........

Σιγά μην και παρεξηγηθείς ! μμμ κάλη φάση τα ποτάκια :)
Προσωπικά πάντα τρώω χαστούκια, ένα πράγμα σαν σοκ όταν ανακαλύπτω κάτι στο παρόν που δε βλέπω. Κ μου συμβαίνει τώρα.
Αλλά για πράγματα που ανακαλύπτω ότι ίσχυαν στο παρελθόν και τα αντιμετώπισα (μέσα από μια διαδικασία αλλαγής που είδα ετεροχρονισμένα ) πραγματικά νιώθω πολύ περήφανη.
Οπότε από προσωπική εμπειρία μίλησα (βιωματική θα έλεγα).

[ανεμος]

καλα κανεις και μιλας μεσω βιωματικων εμπειριων,ετσι και αλλιως μονο αυτες εμπιστευομαι πια....Και εγω το δικο μου ειπα......

[Φωτεινη!]

καλημερα σας :) :)
Ετσι οπως τα λετε ειναι..
Τα χαστουκια ειναι ενα μαθημα..
Απο εκεινα που με ξυπνανε..φανταστειτε με να καθομαι αποβλακωμενη και εκει οπως ειμαι στον κοσμο μου,στραπππ μια χαστουκα :D
Καταλαβαινετε οτι καποιος μπορει να θυμωσει,να γελασει ,να στεναχωρηθει με μια τετοια κινηση.Αναλογα με τον χαρακτηρα του..
Λοιπον εμενα ξεκιναει με εκπληξη-αρνηση,ακολουθει το ξυπνημα και μετα γελαω ;)
Δεν ξερω αν σας εβαλα στην κοσμαρα μου..

Και φυσικα @Σοφακι σου επιτρεπω να λες αυτο που σκεφτεσαι..εισαι ενας ανθρωπος που με βοηθας παντα με τις εμπειριες σου..
@Αρσουλα ειμαι σε μεταβατικο σταδιο,τα βιωνω καπως εντονα ολα αυτα και στο τελος ναι χαιρομαι κι ας πονεσα,ισως ειναι και ο μονος πονος που αξιζε..
@Ανεμε με νιωθεις πολυ καλα...σε ευχαριστω :)

[ανεμος]

καλημερα σας :) :)
Ετσι οπως τα λετε ειναι..
Τα χαστουκια ειναι ενα μαθημα..
Απο εκεινα που με ξυπνανε..φανταστειτε με να καθομαι αποβλακωμενη και εκει οπως ειμαι στον κοσμο μου,στραπππ μια χαστουκα :D
Καταλαβαινετε οτι καποιος μπορει να θυμωσει,να γελασει ,να στεναχωρηθει με μια τετοια κινηση.Αναλογα με τον χαρακτηρα του..
Λοιπον εμενα ξεκιναει με εκπληξη-αρνηση,ακολουθει το ξυπνημα και μετα γελαω ;)
Δεν ξερω αν σας εβαλα στην κοσμαρα μου..

Και φυσικα @Σοφακι σου επιτρεπω να λες αυτο που σκεφτεσαι..εισαι ενας ανθρωπος που με βοηθας παντα με τις εμπειριες σου..
@Αρσουλα ειμαι σε μεταβατικο σταδιο,τα βιωνω καπως εντονα ολα αυτα και στο τελος ναι χαιρομαι κι ας πονεσα,ισως ειναι και ο μονος πονος που αξιζε..
@Ανεμε με νιωθεις πολυ καλα...σε ευχαριστω :)

Φωτεινη Καλημερα.Πολλες φορες οταν τρωω χαστουκια με πιανει ως επισης εκπληξη και αρνηση επισης μπαινω στην διαδικασια να αναρωτηθω πως το αφησα εγω να γινει αυτο.Απογοητευομαι και στεναχωριεμαι αλλα ειναι ενταξει αισθανομαι οτι αυτη ειναι η διαδικασια των πραγματων.Το θεμα εδω ειναι να μην κολλαμε στο <<γιατι>> και να προσπαθουμε αφου αναγνωρισουμε τα λαθη μας και αφου κανουμε περα τον θυμο μας να προσπαθουμε να βαζουμε ορια στον εαυτο μας.Δηλαδη να λεμε θα προσπαθησω την επομενη φορα να μην κανω το ιδιο λαθος και ξερεις το <<θα προσπαθησω>> ειναι μεγαλη κουβεντα γιατι δεν γινομαστε σκληροι με τον εαυτο μας αλλα αντιθετως δινουμε χωρο να αφομοιωσει αυτο που του συμβαινει και καποια στιγμη να βγαινει απο μονο του χωρις να προσπαθουμε ιδιαιτερα,ετσι νομιζω εγω......

[Φωτεινη!]

ετσι το σκεφτομαι κι εγω..
Το θεμα μου δεν ειναι να μεινω στο γιατι..
αλλααααα
στην περιπτωση που δεν καταλαβω ΑΚΡΙΒΩΣ αυτο το γιατι,δεν θα προχωρησω..αυτο ειναι κατι που ισχυει γιαμενα..
Ομωωωςςςς το θεμα μου ειναι να προχωρησω,εκει επικεντρωνομαι.
Διαπιστωνω ομως οτι το "γιατι" δεν ειναι Ο ΠΟΝΟΣ αλλα η ΛΥΤΡΩΣΗ μου.
Το προσπερνουσα γρηγορα γιατι το φοβομουν..τωρα το ζω,δεν το φοβαμαι πια..

[arktos]

καλημέρα, φωτεινούλα!
χαίρομαι να σε ακούω έτσι!

[Θεοφανία]

Φωτεινή....νομίζω πως μερικά πράγματα τα έχουμε πει τόσες φορές εδώ μέσα που πια επαναλαμβανόμαστε σε βαθμό που βαριόμαστε, (εγώ προσωπικά), και να με διαβάζω.
ΟΜΩΣ, πρέπει να εμπεδώσουμε πως δεν υπάρχει τίποτα πιο έξυπνο και ισσοροπημένο από το να θέτουμε τα όρια μας. Εκεί βρίσκεται το κλειδί των ανθρωπίνων σχέσεων σε όλα τα επίπεδα. Όταν περνάμε αυτή τη νοητή γραμμή που με τόσο κόπο πολλές φορές ορίζουμε, τότε μπουκώνουμε και νιώθουμε προδομένοι. Τότε είμαστε ανακόλουθοι πρώτα απ όλα στον εαυτό μας και μετά στους άλλους.
Είσαι σε καλό δρόμο, αν και μερικές φορές νιώθω πως περισσότερο από συνήθεια παρά από θέλω, περνάς αυτή τη γραμμή και ξαναμπαίνεις στο ίδιο τρυπάκι.