Printable View
Kαλώς ή κακως το μοτιβο που μαθαινουμε σαν παιδια με τους γονεις μας τεινουμε να το επαναλαμβανουμε στο μελλον. Γιαυτο εχοντας τον πατερα που ειχα με ειλκυαν ανθρωποι που εμοιαζαν με τον πατερα μου. ΜΟΝΟ ετσι ηταν το παρελθον μου, αλλα τωρα αλλαξε.. Γιατι το συνειδητοποιησα και παλεψα πολυ για να ειμαι μαζι με ανθρωπους που με αγαπανε και με σεβονται. Αλλαζοντας οτν εαυτο μου, αποκτωντας συναισθηση και αυτοπεποιθηση.Quote:
Originally Posted by KENO
ΚΕΝΟ ειπα για τη Broken γιατι αυτη ανεφερε για τον εαυτο της. Μπορω να μιλησω και για τον εαυτο μου ομως αν το θετεις ετσι. Το να ψαχνομαι σαν ανθρωπος δεν εχει να κανει με το αν κατσω να δω μια σαχλαμαρα στην τηλεοραση για χαβαλε ας πουμε, οι κοπελες συνηθως σ'αυτα εχουν πιο ευρεια γκαμα, γι'αυτο εσυ το βλεπεις τοσο αφοριστικα ισως.
Μπορει να γουσταρει κανεις ολων των ειδων τις ταινιες κι οχι μονο αυτες που εγραψε η κοπελα που ανοιξε το θεμα. Μπορει να ακουει μουσικη ολων των ειδων. Μπορει να διαβαζει περιοδικα ολων των ειδων. Καταλαβαινεις το point ελπιζω.
Το πως επιλεγει κανεις και διασκεδαζει ειναι κατα τη γνωμη μου αυτο που κανει τη διαφορα, το σε τι μαγαζια θελει να βγει και το τι θεωρει σημαντικο στη ζωη του για να ειναι καλα. Απο κει κρινονται πολλα σχετικα με τους ανθρωπους. Θα διευκολυνεις πολυ τον εαυτο σου αν εστιαζεις στο τι θεωρει κανεις διασκεδαση πιο πολυ κι οχι στα γουστα, σχετικα με τους ανθρωπους που ερχονται στη ζωη σου.
Η Θεσσαλονικη εχει και τετοιο κοσμο, οπως εχει και η Αθηνα, οπως εχουν ολα τα μερη. Πιστευω ομως οτι το γενικοτερο στυλ της πλειοψηφιας ειναι ιδιο οπου κι αν παει κανεις, γιατι εχει να κανει με το πως ειναι διαμορφωμενη ολοκληρη η κοινωνια. Και συνηθως αν ειναι καπως διαφορετικος καποιος, δεν υπαρχουν και πολλες επιλογες.
Δεν ειμαι του απολυτου...κι εγω θα κατσω να δω καμια σαχλα στην τηλεοραση ή να δω καμια ταινια εντελως καμμενη απλα γιατι εχω ορεξη για κατι αναλαφρο. Ουτε ειμαι το εντελως alternative σαν τους τυπους με τις τζιβες, αναρχια, μαυρο κτλ. Ξερω κατηγοριοποιω αλλα ειναι μερικα ατομα που εχω γνωρισει και ειναι οι ιδιοι πολυ απολυτοι γι αυτο και το κανω αυτο με τις κατηγοριες.
Το σημειο που απλα τονισα ειναι οτι απο ορισμενες επιλογες ατομων καταλαβαινεις αντιστοιχα το γενικο στυλ τους και βλεπεις αν σου ταιριαζει ή οχι. Πχ το αγορι με το τσιγαρο και το κομπολοι που το παιζει πολλα βαρυς ή ο τυπος που φοραει μαυρα με αρβυλες και δερματινο...μη μου πειτε τωρα οτι εχω αδικο. :P
αλλα αν ηξερα οτι η Σαλονικα εχεις τοσες πολλες κουλτουριαρες παιζει να μετακομιζα εκει! και ΜΠΡΑΒΟ που ψαχνεσαι κι εσυ με τον κινηματογραφο, με τη μουσικη, και με ολα αυτα. τωρα σου δινω περισσοτερο δικιο, εχεις καθε δικαιωμα να εχεις ψηλα στανταρντς, εν αντιθεση με ολες τις υπολοιπες που δεν ξεχωριζουν απ'τη μαζα, αντιθετως προσπαθουν να γινουν ενα με αυτη!
μετα λυπης, καταληγω στο συμπερασμα οτι οι ψαγμενοι κι εξυπνοι ανθρωποι, σαπιζουν πιο ευκολα μονοι...
(αν θελει καποιος να μου πει πως απανταμε με quote γιατι δε το 'χω)
Ετσι νιωθω κι εγω...συχνα ειμαι η μυγα μεσα στο γαλα. Μου αρεσουν πραγματα που οι φιλες απο το χωριο κοροιδευουν και μου λενε "πω ρε συ τι ειναι αυτα που βλεπεις" ή με λενε φυτο, φλωρο, κουλτουρα κλπ. Πωπω βλεπαμε τις προαλλες αλλη μια αμερικανια ταινια, ατακες αναμενομενες, μουσικη αντεγραμμενη απιο Αρχοντα των Δαχτυλιδιων, τοσο τετριμμενο θεμα που τελειωνει και λεω "πω ρε ηταν απο τις μεγαλυτερες πατατες που εχω δει!" και μου απανταει η αλλη "τι λες ρε ηταν τελεια!μη μου πεις δηλαδη οτι αυτα που βλεπεις ειναι καλυτερα?". Ενα απλο παραδειγμα για να δειξω οτι δεν επικοινωνω με τους περισσοτερους. Και οι περισσοτεροι θα σε κρινουν αν ψαχνεσαι λιγο παραπανω. Ειναι και 1-2 ατομα που δε τους πειραζει, θα κατσουν να με ακουσουν να σχολιαζω πχ μια ταινια σχετικη με το ναζισμο ή κατι αλλο και καλα "κουλτουριαρικο" γιατι αυτα θεωρω ενδιαφεροντα κι οχι ποιος ειναι ο καινουριος γκομενος της Μενεγακη.
Σπανια θα βρεθει καποιος να μπορω να συζητησω κατι που μου τραβαει την προσοχη. Το κυριο ατομο με το οποιο κανουμε τετοιες συζητησεις με παρομοια γουστα, οπου ο καθενας εχει κατι να προτεινει στον αλλον ειναι με το μπαμπα μου...Αυτος με εκανε να μ αρεσουν αυτα που μ αρεσουν, ξερει να εντοπιζει το καλο, το ποιοτικο και μου το εχει κολλησει αυτο..... :P
χωρίς να θέλω να θίξω τον πατέρα σου, όταν βλέπει πως έχεις τέτοιο πρόβλημα για χρόνια γιατί δν απευθύνθηκε σε κάποιο ειδικό?Quote:
Originally Posted by cocomero
από τη μία λες πως μπορείς να μιλήσεις μόνο με τον πατέρας κ αυτός λέει πάντα κάτι σωστό, αλλά εδώ το χάνω...
Δεν το θεωρουσε τοσο σοβαρο, αλλα απο την καταθλιψη και μετα αρχισε να σκεφτεται οτι συμβαινει κατι με εμενα...πηγα σε ψυχιατρο οπως ειπα...απλα δεν ειχε αποτελεσματα. Εχουμε ηδη μιλησει για ψυχολογο και ειναι θεμα χρονου και λιγο χρηματων. Παλια το μονο που τους ελεγα ειναι οτι αγχωθηκα επειδη εγινε κατι με το ταδε αγορι και ελεγε ελα μωρε δεν νιωθεις κατι γι αυτον ετσι ειναι λογικο να σου βγαινει αμυνα...εγω μεσα μου το σκεφτομουν πιο εντονα μεχρι που εκδηλωθηκε ο ψυχαναγκασμος και η καταθλιψη και πλεον εχει μπει το θεμα πιο σοβαρα στο μυαλο μας.
μπα, σαπίζουν μεταξύ τους.Quote:
Originally Posted by KENO
To "ελα μωρε δεν νιωθεις κατι για αυτον ετσι ειναι λογικο να σου βγαινει αμυνα", δε μου θυμιζει quote πολυξερου πατερα, αλλα ξερολα πατερα. Αντι να ενδιαφερθει να κατσει να σε ακουσει, το τελειωνε το θεμα με μια κουβεντα, και να μετα πως εκδηλωθηκε ο ψυχαναγκασμος και η καταθλιψηQuote:
Originally Posted by cocomero
Aχ οχι καμια σχεση...το συζητουσαμε και οι 3 μαζι. Απλα σας το ειπα περιληπτικα το που καταληγαμε μετα τις συζητησεις μας. Δεν ειχε συμβει και πολλες φορες τοτε...1 αντε 2 να τους ειχα πει. Μη κολλατε σε λεπτομερειες τετοιου ειδους γιατι χανουμε τον ειρμο....δεν εχω παραπονο απο τους γονεις μου το τονιζω!
τότε να μν το αφήσεις άλλο έτσι το θέμα.Quote:
Originally Posted by cocomero
αν υπάρχει πρόβλημα με τα χρήματα, μπορείς να απευθυνθείς σε κέντρα ψυχικής υγείας.
ωραια λοιπον, μηπως μπορουμε να καταληξουμε οτι δεν εχει βρεθει ο σωστος ακομα? Οι περισσοτεροι ανθρωποι γνωριζουν πολλους λαθος πριν βρουν καποιον να τους κανει πραγματικα. Ε λοιπον εσυ αφου εχεις υψηλα στανταρντς μπορει να βρεις κατευθειαν τον εναν και μοναδικο σωστο στα 30 σου, οπως θα τον βρουνε οι περισσοτερες κοπελες, γιατι τον σωστο απο τα 21 λιγο σπανιο πια. Πως σου ακουγεται αυτο?
Καπως ετσι ειναι η μια κολλητη μου. Κλεινει τα 27 φετος και ειναι παρθενα. Ο ενας της ξινιζει ο αλλος της βρωμαει, κατι προβλημα θα βρει σε ολους, και μονο μια φορα στο λυκειο ειχε φιληθει με καποιον. Απο τοτε τπτ. Δεν βρισκει σαν κι εσενα κανεναν σωστο, ειναι κι αυτη απο χωριο και ισως παιζει καποιο ρολο, ειναι πιο παραδοσιακη, και απο οτι εχω καταλαβει θελει να βρει με τη μια τον εναν και μοναδικο. Και απο το να κανει λαθος προτιμα να μην κανει τιποτα.
τα βλεπω αφοριστικα γιατι ειναι επιφανεια, το ευκολο, και οι κοπελες συνηθως δε μπορουμε να πουμε οτι ψαχνωνται. ισως φταιει που τις απασχολουν αλλα πραγματα, οπως το βαψιμο νυχιων, το κομμωτηριο, και φυσικα το κουτσομπολιο. μενουν μονο στο "φαινεται" παρα στο "ειναι". ψαξε να δεις πχ ποσες ακουνε μονο τον Ρουβα κι οτι αλλο τους πλασαρουν, και ποσες κατι αλλο εναλλακτικο. και γιαυτο δε μπορω να πω οτι ολες μου ταιριαζουν και δυσκολευομαι πολυ να βρω ταιρι, αφου ειμαι επιλεκτικος και προτιμω τις πιο ψαγμενες και ανοιχτομυαλες. πλεον εχω ριξει και τα στανταρντς που δε με νοιαζει τοσο ουτε η εξωτερικη εμφανιση!Quote:
Originally Posted by rock
υπαρχει μια διαφορα στο "δεν εχω ψαχτει με τιποτα, και βλεπω τα παντα" απο το "ειμαι τοσο ανοιχτομυαλος που εχω ψαχτει με τα παντα". δε ξερω αν μπορεις να τη διακρινεις, για μενα στο θεμα μουσικη και κινηματογραφος πιστευω πλεον ισχυει το δευτερο.
κι επειδη αναγκαστικα εχω περασει και απο διαφορους χωρους, πιστεψε με στην Αθηνα βρισκω πως ειναι λιγο πιο επιφανειακες οι γυναικες. ισως φταιει που εδω οι ρυθμοι ειναι πιο γρηγοροι, αρα δε καθονται να ασχοληθουν με τη τεχνη, γιατι και καλα ειναι για κουλτουριαρεους που το κουραζουν. σε μαγαζια πλεον δε συχναζω, κι επειδη τα σνομπαρω, αλλα και λογο ηλικιας, γενικα δε νιωθω οτι διασκεδαζω ετσι. προτιμω να κλειστω δυο ωρες σε μια αιθουσα σινεμα, παρα να στριμωχτω με διαφορους αλλους, απλα για ενα ποτακι.
δε ξερω ποια ταινια λες οτι αντιγραψε το LOTR, αλλα εμενα το να μου κολλανε ταμπελες και να με χαρακτηριζουν καπως μου συμβαινει συχνα, γιαυτο λεω οτι ξεχωριζω ακομα κι αν για καποιους μπορει να δειχνω τελειως normal εξωτερικα. μεχρι κι εδω περα προσφατα μου λεγαν οτι δεν εχω καθολου ζωη, ειμαι ολη μερα μεσα σε ενα δωματιο κλπ, λες και γινεται να ειναι ενας ανθρωπος ετσι και δεν αλληλεπιδρα ποτε με τους αλλους για να αναγκαστει να βγει εξω. απλα δεν ειμαστε ολοι το ιδιο, εκφραζομαστε και διασκεδαζουμε διαφορετικα. εγω παντως νιωθω και περηφανος που εκατσα πχ κι ασχοληθηκα το μεσημερι με τη ταδε ταινια, παρα να δω τη Λαμπιρη στη tv κι οποια αλλη (εχω να δω tv βασικα πριν απο το καλοκαιρι).Quote:
Originally Posted by cocomero
το θεμα καλο κι αξιολογο παντως ειναι καθαρα υποκειμενικο. πχ μπορω να βρω κατι το αξιολογο παντου σχεδον, αφου τα δεχομαι ολα σαν τεχνη! μεχρι και τις ταινιες ζομπι βρισκω αξιολογες τελευταια, και b-movies πολλες, αρκει να μην ειναι χαζες.
cocomero, νομίζω πως έχεις φανταστεί κάπως τη σχέση και το άλλο άτομο γι αυτό μπλοκάρεις όλες τις γνωριμίες. ξέρεις αυτά έρχονται και λίγο από μόνα τους, εκεί που δεν το περιμένουμε. ίσως να ξεκινούσες κάτι χαλαρά για να δεις πως πάει, χωρίς να το βαφτίζεις σχέση.
κενό, αν δεις μία κοπέλα με βαμμένα νύχια κ χτενισμένη από κομμωτήριο, θα την χαρακτηρίσεις αυτόματα κ ρηχή?
η εξωτερικη εμφανιση δε με νοιαζει και τοσο, αυτα που γραφεις ειναι λεπτομεριες. για μενα δε παιζει ρολο αν βαφει τα νυχια της ή οτι αλλο, αρκει να ακουμε πχ ιδιο ειδος μουσικη, ιδιο ειδος ταινιων κλπ.Quote:
Originally Posted by arktos
επειδή εσύ είπες κάτι τέτοιο παραπάνω...
για να φτάσεις να μάθεις τα ενδιαφέροντα της, προηγείται η γνωριμία, ναι?
αν λοιπόν λες πως όσες ασχολούνται με εμφάνιση τις ενδιαφέρει μόνο το κουτσομπολιό κ η λαμπίρη, κάπου πέφτεις έξω.
μήπως καταδικάζεις γυναίκες, κρίνοντας από μια περιποιημένη εμφάνιση κ τις προσπερνάς ?
εννοειται οτι τις καταδικαζω και τις στελνω και στο εκτελεστικο αποσπασμα, αφου μονος μου το ειπα οτι τις προσπερναω γιατι μου φαινονται ολες επιφανειακες και ιδιες. το ολο προβλημα ειναι στο να δω οτι αξιζουν, για να δοκιμασω να τις γνωρισω (οχι πως αν πλησιασω και τις πω κατι θα παρω απαντηση και θα συνεχιστει το θεμα αλλα anyways) και να κατσω και να ασχοληθω μαζι τους. σαν να πρεπει να γνωρισω τον εγκεφαλο τους και τα γουστα τους, απο πριν! στο ιντερνετ ειναι ευκολοτερο να το κανεις αυτο, αφου συνηθως μιλωντας με καποια βλεπεις κατα ποσο ταιριαζετε και θελετε τα ιδια, πρωτου τη γνωρισεις κι εξω τελικα. αλλα πλεον ειμαι τοσο κουρασμενος ψυχολογικα που δεν αξιζει το ολο θεμα σχεση ουτε να το συζηταω, δε με γεμιζει καθολου...Quote:
Originally Posted by arktos
αφού τις προσπερνάς πώς θα δεις αν αξίζουν?
για το ίντερνετ συμφωνώ.
μπορεί να σε περιμένουν όμως τεράστιες εκπλήξεις στη γνωριμία από κοντά!
Απ' όσα στοιχεία έδωσες, νομίζω πως δημιουργείς σχέσεις εξάρτησης. Όσα ανέφερες για την οικογένειά σου, τους φίλους σου και ακόμη και το ζώο σου, εκεί καταλήγουν. Δεν μπορείς να ερωτευτείς γιατί ακόμη είσαι σε στάδια παιδικά. Πχ ένα παιδί φοβάται να βγει στον κόσμο να εξερευνήσει άλλες σχέσεις εκτός από αυτές του στενού του περιβάλλοντος. Ένα παιδί τρέμει μήπως χάσει τους γονείς του, γιατί τότε αισθάνεται πως θα χαθεί και το ίδιο, πως είναι αβοήθητο δίχως αυτούς. Σου λείπουν κομμάτια κομμάτια καλλιέργειας αυτονομίας, χρειάζεται να απεξαρτηθείς από τη μαμά το μπαμπά και τ' αδέρφια σου, για να έρθεις μετά στη θέση του ενήλικα συναισθηματικά. Να καλύψεις κενά προσωπικά και μετά να δοκιμάζεις νέες σχέσεις, να βγεις στον κόσμο των ενηλίκων.
Μέτρα πόσες φορές ανέφερες τον μπαμπά σου. Κάτι παίζει εκεί, και φαίνεται και από αυτό που ανέφερες πως ό,τι πει αυτόματα θεωρείται σωστό. Πέρασες από τη φάση της εφηβείας που οτιδήποτε κι αν έλεγε το αμφισβητούσες? Η εφηβεία είναι που σηματοδοτεί το τέλος της παιδικής ηλικίας. Αν δεν την πέρασες ακόμη, αν ακόμη έχεις το μπαμπά σου ως θεό, δε θα στραφείς να γυρέψεις σχέση. Νομίζω πως σαμποτάρεις η ίδια με διάφορες δικαιολογίες το άνοιγμά σου στον κόσμο. Βρίσκεις λόγους να μένεις στη σχέση εξάρτησης με την οικογένειά σου. Γιατί φοβάσαι να "φύγεις" συναισθηματικά από το στάδιο της προσκόλλησης σε αυτήν.
#επισημαίνω πως δεν είμαι ειδικός, και ό,τι σου γράφω είναι άποψη ενός απλού μέλους.:)
Δεν καταλαβα ακριβως τι εννοεις...
Η αληθεια ειναι οτι πολλες φορες νιωθω παιδι και με τρομαζουν διαφορα πραγματα που ακουω απο φιλες οπως πχ το σεξ..κομπλαρω. Αλλα ελεγα οτι απλα ειμαι πιο συντηρητικη. Δεν ξερω. Σχετικα μ αυτα που λες για την εφηβεια..την εχω περασει. ποτε ομως δεν ενιωσα την αναγκη να αμφισβητησω τους γονεις μου με την εννοια να κανω "επανασταση". Απλα τοτε κλεινομουν πολυ στο δωματιο μου, εκλαιγα πιο ευκολα και μαλωναμε για πραγματα οπως πχ τα ψωνια..και απλα ημουν πιο αποτομη.
Επισης να πω οτι μενω μονη μου εδω και 3 χρονια (τα 2 πρωτα συγκατοικουσα με τον αδερφο μου, φετος ειμαι μονη μου), την οικογενεια μου τη βλεπω 2 φορες το μηνα περιπου.
Αν οντως παιζει κατι τετοιο οπως αυτο που λες πως το ξεπερναει κανεις? Προφανως δεν ειναι μια αποφαση που παιρνεις ξαφνικα και ολα καλα..
κ εμενα με τρομαζουν οι αγκαλιες. σε ρωτησα κτ πιο πανω αλλα δν θυμαμαι αν απαντησες. μηπως ειχες καποιο περιστατικο βιας η κακοποιησης που απωθησες?
Οχι τιποτα τετοιο...Το μονο που θυμαμαι που με ειχε πειραξει ηταν οταν πηγαινα νηπιαγωγειο (δλδ σε ηλικια μεγαλυτερη απο τοτε που εβλεπα τον μπαμπα μου και κρυβομουν) και ειχαμε μια παρασταση με το μπαλετο και καναμε προβες, εγω ντρεπομουν πολυ για να παω να χορευω μαζι με τις μεγαλυτερες. Και μια μερα που με επιασαν τα κλαμματα και ελεγα οτι δε θελω και ντρεπομαι να παω για προβα ο μπαμπας μου αρχισε να μου φωναζει και εσχισε τη φουστα του μπαλετου απο τα νευρα του. Αυτο το θυμαμαι πολυ καθαρα. Τωρα μην αρχισετε να λετε οτι εχω βιαιο πατερα κτλ. Απλα ειναι νευρικος και οταν του σπασεις τα νευρα φωναζει αλλα ποτε δεν εχει ξεσπασει σωματικα πανω μας, ποτε κατι τετοιο, απλα θα χτυπησει το χερι του στο τραπεζι ας πουμε.
Ooops, there we go...
Θ' αρχίσουμε, θ' αρχίσουμε, και δεν πειράζει που δεν σου αρέσει που θ' αρχίσουμε.
Μήπως είσαι τόσο "καλό παιδί" από φόβο???
Γιατί έχεις αναφέρει αρκετά πράγματα που δείχνουν φόβο. Και το γεγονός ότι ο λόγος του πατέρα σου αυτόματα είναι ένας λόγος για σένα σωστός και που δεν τον κρίνεις ποτέ, φόβο δείχνει.
Το ότι μένεις σε άλλο σπίτι, δε λέει κάτι, όταν συναισθηματικά είσαι ακόμη εκεί.
Φοβάσαι τους άντρες. Αφού έχεις έναν πατέρα που τον φοβάσαι, μπορεί να έχεις συνδέσει το αντρικό φύλο με απειλή για την ατομικότητά σου. Και αυτό συνάδει με όσα ανέφερες και για το πώς σε βλέπεις σε μία σχέση, πώς αισθάνεσαι ότι ο άλλος θα έχει εξουσία πάνω σου, θα σε κυβερνά.
Μπορεί να μην το έχεις επεξεργαστεί ως τώρα, και να έχεις βρει ένα σωρό δικαιολογίες για τη στάση του πατέρα σου και όλα όσα έκανε να τα θεωρείς φυσιολογικότατα, αλλά σου λέω πως δεν είναι. Δεν κάνει το ίδιο κάθε πατέρας, δε φωνάζει και δε σκίζει ρούχα από τα νεύρα του. Σε τρομοκράτησε τότε, και άλλες φορές με τις εκρήξεις θυμού και έμαθες το μάθημα της σιωπής και της συμφωνίας με όλα για να τον κατευνάζεις.
ακριβως ιδιος ειναι κ ο δικος μ. εμμεσα τον φοβασαι παρ ολο που τωρα τα οσα ειχε κανει τωρα δεν σου φαινονται τοσο τρομακτικα κ βιαια επειδη μεγαλωσες, τοτε σαν μικρο κοριτσακι σου φαινοντουσαν στρεσσαριστικα και τρομακτικα αυτα τα ξεσπασματα του.
μου θυμιζει τον δικο μου ηταν μεχρι και πριν 5 χρονια πολυ νευρικος, αγχωτικος, ηθελε να κανει κουμαντο για τα παντα μες στο σπιτι απο το ποια πορτα θα μενει ανοιχτη η κλειστη, μεχρι και στο ποιος θα χασμουριεται. θυμαμαι μια φορα επειδη χασμουριομουν ολη μερα ειχε τσαντιστει τοσο πολυ που με εβριζε. η πιεση και το αγχος που προκαλει ο πατερας κυριως ειναι κατι που μεγαλωνει και μεσα στο παιδι πιστευω. ετσι μ χει πει κ ο γιατρος μου.
αν το περιβαλλον π μεγαλωσες ειναι ετσι αυτοματα το υιοθετεις κ εσυ και αγχωνεσαι με ολα και χωρις λογο. αγχωνεσαι με πραγματα απλα, επειδη τσαντιζοταν ο πατερας σ με πραγματα απλα κ στο περναγε κ σενα, εβω ισως σε πολυ σημαντικα να εισαι πιο δυνατη.
ο πατερας μ ετσι χτυπαγε χερια παντου κοπαναγε καναπεδες καθοταν να με διαβασει και τον ετρεμα γιατι με ελεγε αχρηστη στα μαθηματικα ειδηκα (ειναι αρχιλογιστης) και ποτε μ δεν συμπαθησα τα μαθηματικα ακομα με τα δαχτυλα μετραω.
επισης ισως να θελε το καλο σου οπως κ ο δικος μ, αλλα τοτε πιστευα πως δεν με αγαπαει πως του ειμαι ενα αχρηστο βαρος. και λεξεις που πεταγε εναντιον μ οπως ''αχρηστη'' η ''*******'' με κανανε να εχω κομπους στο λαιμο κρισεις κλαμματων και λυσσα στα δοντια για να δαγκωνω. ηταν η απογοητευση που σε κανει να πληγωνεσαι
ιδιαιτερο δεσμο με αντρες και δεσιμο δν ειχα κ εγω ποτε μου και δεν με νοιαζαν τα συναισθηματα τους. αυτο βεβαια ισως και να ειναι κ η κακοποιηση που ειχα απο καποιον, αλλα κ ο πατερας μ απο παλια με στρεσσαρε κ ακομα το κανει. οχι απο κακο. αλλα επειδη ετσι πιστευει πως πρεπει. πως πρεπει ο πατερας ακομα κ αδικο να χει το παιδι ποτε να μην αντιμιλλαει. ΠΟΤΕ. επειδη ετσι εμαθε στο χωριο του. επισης μεχρι σχετικα μεγαλη ηλικια βαραγε για διαπεδαγωγηση
Ποτε δε με εβρισε ο πατερας μου, ποτε δε με αποκαλεσε αχρηστη η οτιδηποτε αλλο. Αλλα ναι θελει να γινεται το δικο του...εκνευριζεται οταν ειναι ψηλα το καλοριφερ ή οταν αφηνουμε ανοιχτα φωτα ή τηλεοραση που του τη δινει. Και ναι ειναι αγχωδης και σιγουρα μου το περασε κι εμενα...με ελεγε νευρικη ενω αυτος ειναι πιο πολυ απο μενα. Απλα αντιδραει υπερβολικα για ασημαντα πραγματα. Τις προαλλες μου ειπε ο αδερφος μου ειχε βγαλει να φαει κατι ελιες στο τραπεζι οι οποιες δε τρωγονται γιατι τις εκανε χωρις αλατι και οταν τους ειπε αντε φατε και καμια ελιακαι αρνηθηκαν αρχισε να λεει τα γνωστα "ε βεβαια ενω αν προκειται για πιτσες και κετσαπ και μουσταρδα τα τρωτε δεν εχετε προβλημα, κατι υγειινο να σας δωσουν ομως το σιχαινεστε"..τετοια φαση δλδ...για χαζομαρες λεει πραγματα υπερβολικα. Και ολοι το ξερουμε αυτο και η μαμα μου το επισημαινει πολλες φορες.
ρε συ μπας κ εχουμε τον ιδιο?
παντα ειναι ο σωστος και συ λαθος ε. παρ ολο που πολλες φορες να χει ιδια αποψη με σενα πανω σε κατι, θα πει τ αντιθετο ωστε να παει κοντρα.
επισης ΟΛΟΙ οι αλλοι ειναι λαθος εκτος απο κεινον.
ξερει τα παντα για τα παντα
οσο για το αν εισαι ανικανη να κανεις σχεση, μην το φοβασαι. κ εγω ειμαι ετσι αλλα δεν με απασχολησε ποτε. κατι θα βρεθει να σαι σιγουρη. αλλα δεν ειναι τοσο κακο να χεις ηρεμια!
Ε μα δεν εξηγείται γιατί ένα παιδάκι να φοβάται όταν μπαίνει ο πατέρας του στο δωμάτιο. Έτσι ήμουν κι εγώ με τη μάνα μου. Τρέμαμε όλα τα παιδιά όταν έμπαινε στο χώρο που ήμασταν. Πώς να μην έχεις φοβίες δλδ? Μπορεί να το έχεις εκλογικεύσει, αλλά το έκανες παλιότερα για να κρατήσεις την ιδέα "ο πατέρας μου με αγαπάει γι αυτό μου φωνάζει" και να προσπαθείς μάταια να γίνεσαι όλο και καλύτερο παιδί για να μη δώσεις καμία αφορμή για ξέσπασμα. Βρε τι μου θυμίζει, αχ. Είσαι θυμωμένη με τον πατέρα σου, και ποτέ δεν το εξέφρασες αυτό. Εξέφραζες υποταγή γιατί ήσουν παιδί και δεν είχες κανέναν άλλον τρόπο να επιλέξεις, αφού το παιδί εξαρτάται από τον "θυμωμένο" γονέα του. Τώρα δεν είσαι παιδί, κι όμως, ο φόβος παραμένει. Σηκώνεις το φορτίο του κι αυτό επηρεάζει τη ζωή σου και τις σχέσεις σου. Δεν εμπιστεύεσαι. Και βρίσκεις διάφορους λόγους για να μην το κάνεις, πχ τις ταινίες, τη διαφορετική μουσική, το έτσι ο ένας κι έτσι ο άλλος, αλλά δεν είναι εκεί η ουσία. Είναι στο φόβο.
συμφωνω ρειν ο φοβος εχει μεινει επειδη μικρος ακουγες και καμια φορα ''στο σπιτι μου οσο μενεις θα υπακους εμενα'' δεν μπορουσες να κανεις αλλιως και προσπαθεις με νυχια και με δοντια να γινεις καλη γιαυτους. μενει αυτο για παντα, ειδηκα αν δεν εχεις ακουσει ποτε μπραβο
Δηλαδη εχω καποιο υποσυνειδητο φοβο για τον πατερα μου και φοβαμαι γενικα τους ανδρες και τη δεσμευση μαζι τους? Δε ξερω...βασικα οταν οποιοσδηποτε θυμωνει μαζι μου εγω τα βαζω με τον εαυτο μου και προσπαθω να βρω σε τι φταιω εγω και το προκαλεσα. Κλαιω ευκολα και οταν θυμωνω με καποιον μπορει στην αρχη να λεω εχει αδικο αλλα μετα που θα το σκεφτω θα καταληξω οτι εγω εκανα κατι και εχει δικιο ο αλλος. Γενικα ειμαι πολυ ενοχικη.
Τωρα δε ξερω,..ο μπαμπας μου παντα με παινευε και μου ελεγε οτι απο τα 3 παιδια εγω μοιαζω πιο πολυ μαζι του κι εγω παντα χαιρομαι οταν το λεει αυτο και το πιστευω οτι μοιαζουμε πολυ...εχουμε μια αλλη επικοινωνια δηλαδη. Παντα τη γνωμη μου ζηταει και με εμπιστευεται σαν ατομο πιο πολυ απ τους αλλους 2 που λεει οτι καμια φορα ειναι στον κοσμο τους.
η αδυναμια σε ενα παιδι πολλες φορες πνιγει. κ μενα μ χει αδυναμια. φαινεται σε ολα! αλλα η υπερβολη του δεν δειχνει αυτο που πρεπει να καταλαβεις σε πραξη. εδειξε ευαισθησια μετα απο 20 χρονια σκληροτητας πριν 2 χρονια που επαθα ανορεξια. εκει ανησυχησε. μολις πηρα τα πανω μ αρχισαμε να τσακωνομαστε που κ που παλι φετος. αλλα οχι οσο παλια, εμαθε το μαθημα του καπως. αλλα το κακο ειναι αμα ειναι ξεροκεφαλος ο αλλος ανησυχει μονο βλεποντας σε σωματικα να εχεις το προβλημα. αμα δν ειχα παθει ο,τι ειχα παθει δεν νμζω να εκανε ετσι.
ναι με ετρεχε σε γιατρους και φαρμακα απο τα 10 μου αλλα ηταν τοσο συνηθισμενος σε αυτο, που ξαφνικα ειδε στο σωμα μ αδυναμια και πληγες και τοτε μιλησε η εικονα κατευθειαν στον εγκεφαλο του
μεταξυ κορης - πατερα υπαρχει ενα οιδιποδειο οπως υποστηριζει με πολλες σαλτσες ο φρουντ. ψαξτο λιγο να δεις
Ναι, έχεις θέμα με τον πατέρα σου, έτσι πιστεύω προσωπικά. Όλα όσα έχεις γράψει δείχνουν πως η σχέση σας έχει πολύ περισσότερα επίπεδα που χρήζουν ανάγνωσης για να τα δεις καθαρά.Και οι ενοχές δείχνουν ότι και για το θυμό του ένιωθες υπεύθυνη. Και προσπαθούσες να τον κάνεις να μην είναι πια θυμωμένος, καταπιέζοντας εσένα. Για να εξευμενίσεις τον πατέρα-οργισμένο θεό.
Μα και οι έπαινοι για το "καλό" του το κορίτσι, και το ότι σε ξεχώριζε και σου έδινε μία άλλη θέση, δείχνει ότι κι εκείνος σου ανέθετε το ρόλο της εξάρτησης, εσύ το ξεχωριστό κορίτσι του μπαμπά. Ευγενικό και υπάκουο.
τυχαινε να ειχες καποιο προβλημα η να δημιουργουσες φανταστικο προβλημα ωστε να το δειξεις μονο σε κεινον μηπως καταφερεις να σου δειξει ευαισθησια?
Συνήθως όταν ο πατέρας δίνει έναν τέτοιο ρόλο υποκατάστασης στην κόρη του, η σχέση με τη γυναίκα του δεν είναι η καλύτερη. Οι γονείς σου τι σχέση έχουν μεταξύ τους?
Η σχεση μεταξυ τους ειναι φυσιολογικη...και θα μαλωσουν και θα φιληθουν μπροστα μας. Παλια οταν ημουν δημοτικο ηταν 2 φορες που ειχαν μαλωσει πολυ και ηρθαν να μας πουν οτι θα χωρισουν αλλα μετα απο 1-2 μερες τα εβρισκαν...συνηθως η μαμα μου ειναι που θυμωνει με τον πατερα μου και δε του μιλαει , οταν μαλωνουν δηλαδη. Αλλα τα βρισκουν, συζητανε στο δωματιο τους και μετα ολα καλα.
Oι γονεις μου και οι δυο θα ερθουν να μας αγκαλιασουν να μας ρωτησουνε τι κανουμε πως περναμε κλτ. Δε μπορω να πω δλδ οτι ειναι ψυχρος ο πατερας μου αλλα ναι οταν επαθα καταθλιψη ηταν χαλια και μου το εδειχνε...μου ελεγε οτι εχει χασει τον υπνο του απο τη στεναχωρια κι αυτος και η μαμα μου. Ερχοταν απ τη δουλεια και με αγκαλιαζε αμεσως.. Αυτο που λες Broken doll ειναι κατι που εχω παρατηρησει να κανω και με τους 2 γονεις...τους λεω ασημαντα πραγματα οπως μου ποναει ο λαιμος ή τις προαλλες δε με επιανε υπνος γιατι καμια φορα τυχαινει να μην εχουμε κατι να πουμε. Εμενα μου αρεσει πολυ να ασχολουνται μαζι μου και οταν δειχνουν να βαριουνται και καθομαστε επι ωρα χωρις να μιλαμε θα αναφερω κατι τετοιο ή κατι ασχετο απλα για να ασχοληθουν μαζι μου..αυτο το εχω παρατηρησει οτι το κανω. Αλλα δε μπορεις να πεις οτι αδιαφορουν και δε μου μιλανε οταν δε συμβαινει κατι ανησυχητικο, δε μπορεις να το πεις αυτο με τιποτα...παντα ενδιαφερονται.
Και κατι αλλο...απο την καταθλιψη και μετα που δεν αφορουσε μονο την ελλειψη σχεσης με αγορι αλλα και μεγαλη απογοητευση απο φιλες που εγω ημουν προσκολλημενη σ αυτες ενω αυτες οχι (ειχαν τα αγορια τους, εγω εμπαινα σε δευτερη μοιρα) και δεν εβγαινα κλτ...ε απο τοτε αλλα και πριν εκδηλωθει η καταθλιψη που εμενα ωρες σπιτι ή εκλαιγα συνεχεια μου λεει μηπως εγινε κατι και δε θες να βγεις? δε μπορει να με βλεπει να καθομαι μονη μου γιατι σκεφτεται οτι ειμαι στεναχωρημενη και καθεται να μου κανει παρεα...τις περισσοτερες φορες απλα δεν εχω ορεξη να βγω ή απλα δε βολεψε γτ δε μπορουσαν οι αλλες αλλα αυτος αμεσως να το τραγικοποιησει και να σκεφτει οτι παλι ειμαι χαλια και κατι μου εκαναν....και η μαμα μου αν με δει να μην εχω πολλη ορεξη με ρωταει αμεσως "εγινε κατι?εισαι καλα?"...
Ίσως σου ακουστούν σκληρά αυτά που θα σου πω, αλλά αυτό μου βγαίνει διαβάζοντας τα μηνύματά σου.
Νομίζω ότι ο πατέρας σου είναι αυτός που κυριαρχεί στη ζωή σου και δεν αφήνει χώρο για άλλον άντρα.
Δυστυχώς, βλέπω ότι έχεις θεοποιήσει έναν άνθρωπο -με τις δικές του ευλογίες -, που είναι αρκετά ανώριμος ώστε να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες του απέναντί σου. Ναι,δεν έχει καμία ευθύνη που τον φοβάσαι και τον ντρέπεσαι, έτσι γεννήθηκες, ελαττωματικιά!
Δεν σου έχει αφήσει κανένα περιθώριο αμφισβήτησής του, μιας και αν τον αμφισβητείς, αμφισβητείς και τον ίδιο τον εαυτό σου, αφού μοιάζετε τόσο και συμφωνείτε σε όλα.
Σε χειρίζεται -άθελά του, δε λέω- όταν σου λέει πόσο σ'εμπιστεύεται και σε ξεχωρίζει από τ' αδέρφια σου.
Σίγουρα δεν μπορεί να μπει κάποιος άλλος άντρας ανάμεσά σας. Καταρχήν, θα πρέπει να δώσει μια τελείως άνιση μάχη.
Να συναγωνιστεί τον πατέρα σου.
Υ.Γ. Τη μητέρα σου δε βλέπω πουθενά.
Ο πατέρας δηλαδή ξεσπάει με θυμό κι η μητέρα με απόσυρση του ενδιαφέροντός της. Τιμωρεί με το να παίρνει τον εαυτό της μακριά από τον πατέρα σου όταν τη θυμωνει. Μετά έμενες εσύ να συζητάς μαζί του? Σου μίλαγε για τον καβγά τους πχ?
cocomero εγω θα σου πω κατι αλλο και αν θελεις να το θυμασαι αργοτερα. Οταν ερθει η ωρα και ερωτευτεις και κανεις μια σχεση που θα πηγαινει καλα , μην εξαρτηθεις απο αυτην. Προσπαθησε να μαθεις να εισαι ανεξαρτητη για να μην περασεις απο τη μια σχεση εξαρτησης με τους γονεις στην αλλη, της εξαρτησης απο καποιον αλλο ανθρωπο.
Oταν μαλωνουν δε μπορω να πω οτι το συζηταμε...εκτος κι αν ρωτησω "τι εγινε παλι και δε σου μιλαει η μαμα?" ε τοτε θα πει "να εγινε αυτο ή της ειπα αυτο και κανει ετσι" αλλα ποτε με σοβαρο υφος οτι δηλαδη εγινε κατι τραγικο..συνηθως το γυρναει στην πλακα.
Τη μαμα μου επισης την λατρευω εχουμε πολυ καλη σχεση αλλα δε ταιριαζουμε σε γουστα και ενδιαφεροντα οπως με τον πατερα μου...αυτη μικρη ήταν το ακρως αντιθετο απο μενα, επαναστατρια, καπνιζε στις γωνιες του σχολειου, εβγαινε κρυφα κτλ.
Δηλαδη το οτι μου φαινεται εξωπραγματικο να εχω σχεση οπως ολες οι φιλες μου, να κανω σεξ, να εχω τη συμπεριφορα της σχεσης, ολα αυτα εχουν να κανουν με τον πατερα μου?
αυτό θα σου το πει η ψυχολόγος.Quote:
Originally Posted by cocomero
αλλά φοβάμαι πως κάπου εκεί είναι το πρόβλημα.
επίσης να σου πω πως το σκηνικό με τη φούστα σου είναι χειρότερο κ από ένα χαστούκι!
μακάρι να σε είχε χαστουκίσει, αντί γι' αυτό.