για πες........
Printable View
Το καταλαβαίνω αυτό που λες.Quote:
δεν εχω συνηθησει σε αυτα και εξαλου ντρεπομαι
Μας είναι δύσκολο να μιλάμε, ακόμη και όταν αυτό γίνεται ανώνυμα, ακόμη και μέσω τηλεφώνου...
Όμως, ίσως να σου δώσουν κάποιες πρακτικές συμβουλές, κάποιες τεχνικές ως προς το πως μπορείς να προσεγγίσεις το μπαμπά σου, πως θα μπορούσες να του εκφράσεις τι πραγματικά νιώθεις. Δες το σαν μια πρόβα, στην οποία θα μιλήσεις, θα ακούσεις κάποια πράγματα που πιθανόν να μην τα είχες σκεφτεί...
Δεν θέλω να σε πιέσω...
Η μητέρα σου τι λέει για όλα αυτά; Είναι σε θέση να μιλήσει αυτή με τον μπαμπά σου;
Ίσως να έλεγες σε αυτή όλα όσα νιώθεις, χωρίς να κρύψεις το οτιδήποτε, ίσως να σου πει κάτι που θα σε ανακουφίσει...
HELP ME η ζωή δεν αρχίζει και ούτε τελειώνει στο σχολείο.
Το σημαντικότερο είναι ότι κάνεις μια αξιόλογη προσπάθεια.
Και την κάνεις καλά... έως εκεί που μπορείς φυσικά.
Μην το ξεχνάς αυτό...
ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΜΕ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗΣΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ..ΕΥΧΑΡΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ...ΜΕ ΠΗΡΕ ΗΛΕΦΩΝΟ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΑΩ ΑΥΡΙΟΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΒ ΓΙΑΓΙΑΕΚΕΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ...ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΠΡΟΦΑΝΟΣ ΜΕ ΘΕΛΕΙ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΒΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΡΕΖΙΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ Ή ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ
Φιλε μου θα πρεπει πρωτ απ ολα να συνειδητοποιησεις οτι οι γονεις σου δεν ειναι τελειοι (οπως κ ολοι οι γονεις). Ειναι κ αυτοι ανθρωποι που κανουν λαθη, οπως κανουμε ολοι μας. Ισως ο τροπος που σε προσεγγιζει ο πατερας σου σε πρωτη φαση να μην ειναι κ ο καλυτερος... Δυστυχως καλεισαι να αντιμετωπισεις λογω του διαζυγιου δυο διαφορετικες συμπεριφορες... (ο μπαμπας σου εχει αναλαβει το ρολο μαλλον του κακου κ η μαμα σου του καλου). Ισως να ανταγωνιζονται μεταξυ τους για το ποιος θα σε "κανει καλυτερο".
Ηθελα να σε ρωτησω το εξης- Εσυ εισαι ευχαριστημενος απο την αποδοση σου στο σχολειο? Εγω παντως θα διαφωνησω οτι το 14,9 ειναι καλη βαθμολογια. Ειναι μετρια προς κακη. Πρεπει να προσπαθησεις περισσοτερο. Αυτο προσπαθει κ ο πατερας σου αλλα ο τροπος του δεν σου αρεσει. Ποιος πραγματικα πιστευεις πως θα ηταν ο πιο καταλληλος τροπος απο την πλευρα του πατερα σου, ωστε να γινεις καλυτερος μαθητης?
Εχω συναντησει στη ζωη μου παρα πολλα παιδια που εχουν πει οτι "αν οι γονεις μου με ειχαν πιεσει περισσοτερο στο σχολειο, τωρα δεν θα μουν σ αυτη την κατασταση".
Αυτο ειναι ενα πολυ ωραιο αλλοθι για το μελλοντικες σου πραξεις, αλλα μηπως τελικα ανηκεις κ εσυ σ αυτη την κατηγορια?
Θα σου προτεινα λοιπον, να σταματησεις να χαζευεις στον υπολογιστη ή οπουδηποτε αλλου κ να αρχισεις σοβαρα το διαβασμα! Το 14,9 για να γινει 16 θελει πολυ προσπαθεια, δεν ειναι τοσο ευκολο! (Οι καθηγητες δεν αλλαζουν πολυ ευκολα αποψη για το βαθμο που εχουν βαλει στο α τριμηνο...)
........και κατι αλλο. Κανεις πολλα ορθογραφικα λαθη. Δεν επιτρεπεται στην ηλικια σου. Πρεπει να το διορθωσεις αυτο, στο λεω φιλικα- οχι κοροιδευτικα.
Kanty
ξερουμε οτι οι γονεις δεν ειναι τελειοι,και οτι κανουν λαθη
αλλα μαλλον για μενα θα επρεπε να ξαναπας για καλυτερους βαθμους εσυ.,για μια καλυτερη μελετη γενικη
Αν αυτο εσυ το θεωρεις υποστηρικτικο ποστ σε ενα 16 χρονο Απο την αρχη μεχρι το τελος του αν και το διαβασες ολο θελω να πιστευω
εγω πραγματικα δεν ξερω τι αλλο μπορω να πω ..εδω
Υπαρχει και η αλλη κατηγορια που λεει ''αν οι γονεις μου δε με ειχαν πιεσει τοσο στο σχολειο, τωρα δε θα'μουν σ'αυτη την κατασταση''.
Οι ικανοτητες και οι αντοχες του καθενος ειναι μεχρι ενα σημειο, δε γινεσαι μονο με διαβασμα μαθητης του 18, πρεπει και να το'χεις και να προσπαθησεις.
Οι γονεις βλεπω οτι μερικες φορες μπερδευονται και νομιζουν οτι πανε αυτοι σχολειο. Μεχρι ενα βαθμο ειναι λογικο να επιμενει κανεις στο παιδι του να διαβασει κτλ αλλα η υπερβολη σε οτιδηποτε, δε βοηθαει.
Παντως θα το ξαναπω οτι η ορθογραφια και γενικα οτι σχετιζεται με εκφραση ειναι απο τα πρωτα που πρεπει να δει καποιος που εχει τετοιους στοχους.
Προσωπικά αυτό που κατάλαβα είναι πως τρως χοντρή πίεση από τον πατέρα σου HelpMe και τα έχεις παίξει. Επίσης κατάλαβα πως προσπαθείς υπερβολικά να του κάνεις το χατήρι να είσαι "καλός" και να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις του, για να έχεις την έγκρισή του.
Σου ασκείται βία. Και η απάντησή σου στη βία που υφίστασαι είναι ο φόβος (κρύβω το 10άρι στ' αγγλικά για να μη λουστώ ό,τι γνωρίζω καλά πως θα είναι ως επακόλουθο της μη-απόδοσής μου) η πίεση να ανταποκριθείς πάση θυσία και οι ενοχές που σου φορτώνονται από το μπαμπά σου (αυτό το περίφημο θες να πάω στο μνήμα? )
Κάνε όσο μπορείς, όταν το μπορείς. Ο πατέρας σου θα πρέπει να καταλάβει πως σε πιέζει. Μπορεί να το δικαιολογεί "για το καλό σου", αλλά δεν αναγνωρίζω παρά πως δεν αναγνωρίζει και δε βλέπει πόσο η ανελαστική του στάση σε κάνει να φοβάσαι, να τρέμεις την οργή του, να βάζεις τις δικές του προτεραιότητες πάνω από τις χαρές της ηλικίας σου (σχέση πχ). Δε θα σου πάρει χρόνο από τίποτε η σχέση με το κορίτσι που θες, αντίθετα, θα σου δώσει μια ανάσα πιστεύω, τη χαρά και την ανεμελιά που θα έπρεπε να ήταν προτεραιότητα για τον πατέρα σου και όχι η άνοδος της βαθμολογίας κάτω από καθεστώς τρόμου.
Αναζήτησε βοήθεια όπως αυτή που σου πρότεινε ο Κeep, και προσπάθησε να σκέφτεσαι πως ασχέτως των επιδόσεών σου των μαθητικών, είσαι κι ένας άνθρωπος που έχεις το δικαίωμα ακόμη και να μη σε αφορούν καθόλου οι γονεικές προσδοκίες. Αν σε αφορά κάτι το κρατάς, αλλιώς το πετάς και γίνεσαι καλός σε ό,τι αφορά εσένα και ό,τι εσύ επιλέγεις. Συμφωνώ σε ό,τι έγραψε και η rock, ΥΠΕΡΒΟΛΗ είναι αυτή η πρέσα που τρως και όχι υγιείς προσδοκίες γονέων. Έχεις κάθε δικαίωμα να επιλέγεις. Σε τι άλλο έχεις κλίση? Ασκήσου σε αυτό που σε ελκύει, γιατί σε αυτό θα είσαι καλός. Και μη ξεχνάς να καλλιεργείς ανθρώπινες επαφές, να έχεις φίλους, κοπέλα, κοινωνική ζωή, αυτά θα έρχονται να σου δίνουν ευχαρίστηση και να σε κάνουν χαλαρότερο και θα σε βοηθούν να ισορροπείς. Καλή συνέχεια HelpMe! :)
Τελικα ειναι πολυ καλο που ακουγονται γενικοτερα διαφορετικες αποψεις πανω σ ενα θεμα.....
Help θα πρεπει μαλλον να αναρωτηθεις αν ανηκεις στην κατηγορια των ατομων που αποδιδουν μετα απο πιεση ή σε αυτους που θελουν το χωρο τους κ το χρονο τους...
...και πρεπει επισης να αναρωτηθεις αν ανηκεις σε εκεινη την κατηγορια των ατομων που μπορουν σ αυτη την ηλικια να συνδιασουν σχεση κ σχολειο ή σε αυτους "που ο ερωτας τους παιρνει τα μυαλα" κ δεν μπορουν να ασχοληθουν με τιποτ αλλο....
Γενικοτερα μαλλον πρεπει να βαλεις καποιους στοχους- αυτους που θελεις εσυ- κ να αρχισεις να τους υλοποιεις. (π.χ αυτες τις 3 ωρες που ειμαι στο σπιτι θα διαβασω, δεν θα χαζευω μπροστα στο βιβλιο μου απλα για να πεισω τους γονεις μου οτι διαβαζω κ δεν βγαινω εξω βολτα...)
το 14,9 για εμενα ειναι ενας ουτε καλος αλλα ουτε και τοσο κακος...και βεβαια δεν ειμαι ευχαρηστημενος με τον βαθμο αυτο,αλλα πιστευω οτι μπορ να τον κανω 17,18...(παλικαλα που μου εχει μεινει και λιγη αισιοδοξια γτ με αυτα που μου λεει ο πατερας μουεγω επρεπε να ημουν στο μνημα)επρπε ...μπορω να συνδιασω και σχεση με σχολειο δεν ειμαι απο τα ατομα που οταν ερωτευονται γραφουν τις υποχρεωσεις τους στα παλια τους τα παπουτσια....εαν δεν ειχα τον πατερα μου να με πιεζει τοσο πολι πιστευω πως θα ημουν πιο χαλαρος και θα ημουν ενας απλος φυσιολογικος εφηβος....υποτειθεται πως πρεπει να περναω τα καλυτερα χρονια της ζωης αλλα γινεται το αντιθετο...ο πατερας μου υποστειριζει πως μου εχει δωσει αυτον τον χορο που ηθελα για να προοδευσω στο σχολειο,επισης μου λεει πως εχει προσπαθησει να μου μιλησει αλλα εγω δεν καταλαβαινω.....ποτε τα εκανε αυτα?????οταν πηγαινα δημοτικο???????
........τα καλυτερα χρονια της ζωης σου περνας αλλα δεν το χεις καταλαβει κ συ, οπως δεν το χαμε κ μεις, στην ηλικια σου!!!
Κανεις καλα που εισαι αισιοδοξος κ ετσι πρεπει να αντιμετωπιζεις παντα τη ζωη αλλα πρεπει επισης να ξερεις πως το 17 σαν βαθμος θελει δουλεια, οποτε ξεκινα απο σημερα!
Ο τροπος σε πολλα πραγματα κανει την διαφορα. Δινει το στιγμα γι αυτο που ειμαστε κ γι αυτο που προσπαθουμε να κανουμε. Δεν ειναι η λεπτομερεια ο τροπος.
Σε οτι αφορα την βαθμολογια, εξαρταται παντα απο το σημειο αφετηριας του καθενος μας. Απο την προσπαθεια που κανουμε. Απο το πώς ειμαστε οταν προσπαθουμε. Δεν ειναι αποκομμενη απο ολα αυτα.
Και κατι ακομα: υπάρχει κ ενα οριο στην προσπαθεια. Κ στις δυνατοτητες. Κ στις ικανοτητες μας. Κ στον χρονο που αντεχουμε να προσπαθησουμε. Κ ευτυχως που υπάρχουν αυτα τα ορια.
Οποτε Help me θα σου ελεγα να κανεις οτι μπορεις κ να προσπαθησεις μεχρι εκει που πιστευεις οτι μπορεις. Αυτο αρκει.Η ζωη δεν τελειωνει στο σχολειο.Αλλα μπορεις να βοηθησεις τον εαυτο σου και να προσπαθησεις να μαθεις μεσα σ αυτο μεχρι που μπορεις κ ποσο θελεις να κανεις τί:).
Πάντως, πέρα από την ουσία του θέματος του HELP ME, έχει ενδιαφέρον το πως προσεγγίζονται οι ανησυχίες ενός 16χρονου παιδιού (και όχι μόνο μαθητή)... (με υπογραμμισμένο το "16χρονου παιδιού")...
........................
..... ................
εγω θα βαλω και το help μεσα σε αυτα τα παιδια ,και καθε 16 χρονα
που οι γονεις απαιτουν ,χωρις να αντιλαμβανονται ισως την πιεση που ασκουν (ισως και να μην το κανουν σκοπιμα ,αλλα η πιεση μεγαλη ) στα παιδια
για να δικαιωθουν οι δικες τους προσδοκιες στα ματια της κοινωνιας ,και στο περιγυρο
Και επειδη και γω εδω ζω και βλεπω .Εχω να πω οτι ,οτι το απαιτητικο το δικο τους βρισκει ολα και τα περισσοτερα παιδια απροετοιμαστα μπροστα σε αυτη τη πιεση
Εσυ help μην επαναπαύεσαι .Κανε τη δικη σου προσπαθεια αυτη που νομιζεις οσο μπορεις
αλλα να ειναι συνειδητοποιημενη απο μερους σου
και θα σου πω και γω να αναζητησεις βοηθεια σε γραμμες υποστηριξης
:)
Ο Bill Gates σε μια προσφατη ομιλια τουσε ενα γυμνασιο, μιλησε για 11 κανονες ζωης που δεν εμαθαν κ δεν θα μαθουν στο σχολειο.
1) Η ζωη δεν ειναι δικαιη- συνηθισε το!
2) Ο κοσμος δεν ενδιαφερεται για την αυτο-εκτιμηση σου. Περιμενει πρωτα να επιτυχεις εσυ ο ιδιος κατι ΠΡΙΝ αισθανθεις καλα με τον εαυτο σου.
3) Δεν θα κερδισεις 60.000 ευρω το χρονο τελειωνοντας το σχολειο. Δεν προκειται να γινεις αντιπροεδρος με δωρεαν αυτοκινητο κ κινητο τηλεφωνο μεχρι να τα κερδισεις κ τα δυο
4) Εαν νομιζεις οτι ο καθηγητης σου ειναι σκληρος, περιμενε μεχρι να δεις το αφεντικο.
5) Το γυρισμα των μπιφτεκιων δεν σου μειωνει την αξιοπρεπεια. Οι παππουδες σου ειχαν μια διαφορετικη λεξη για αυτη την εργασια- την ελεγαν ευκαιρια.
6) Εαν τα μουσκεψεις, ΔΕΝ ΣΟΥ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. Γι αυτο μην κλαψουριζεις για τα δικα σου λαθη, αλλα μαθε απο αυτα.
7) Πριν γεννηθεις, οι γονεις σου δεν ηταν τοσο βαρετοι οσο ειναι σημερα. Εγιναν ετσι πληρωνοντας τους λογαριασμους σου, καθαριζοντας τα ρουχα σου κ ακουγοντας σε να λες ποσο "cool" εισαι. Πριν λοιπον σωσεις τα δαση απο τα παρασιτα της γενιας των γονιων σου, προσπαθησε να καθαρισεις την ντουλαπα στο δωματιο σου.
8) Το σχολειο μπορει να εχει βρει τον τροπο να εξαλειψει τις διαφορες μεταξυ κερδισμενων κ χαμενων, αλλα η ζωη ΟΧΙ. Μερικα σχολεια εχουν απορριψει τις αρνητικες βαθμολογιες κ θα σου δωσουν οσες θελεις για να βρεις την σωστη απαντηση. Αυτη η κατασταση δεν μοιαζει ουτε στο ελαχιστο με την πραγματικη ζωη.
9) Η ζωη δεν ειναι χωρισμενη σε εξαμηνα. Δεν υπαρχουν ολοκληρα καλοκαιρια διακοπων κ πολυ λιγοι υπαλληλοι ειναι διατεθειμενοι να σε βοηθησουν να "βρεις" τον εαυτο σου. Αυτο μπορεις να το κανεις στον ελευθερο χρονο σου.
10) Η τηλεοραση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πραγματικη ζωη. Στην πραγματικη ζωη οι ανθρωποι ειναι στις δουλειες τους κ οχι στα μπαρ κ στα καφενεια.
11) Να εισαι ευγενικος με τους σπασικλες. Στο τελος μαλλον θα καταληξεις να δουλευεις για εναν αποι αυτους.
Bρε δεν καταλαβα,Δλδ οι γονεις σου σαγαπανε μονο οταν βγαζεις καλο βαθμο?Ελεος οταν βλεπω κατι τετοια τα παιρνω.Και εγω εχω γιο στο σχολειο τον πιεζω αλλα μεχρι εναν βαθμο.Δεν θα το τρελλανω ειδη υπαρχει τοσο αγχος στην κοινωνια.
Και στο κατω κατω οτι βαθμο κιαν βγαλει μπορει μεν να απογοιτευτω αλλα δεν θα αλλαξουν τα αισθηματα μου απεναντι στο παιδι μου.
Διάβασα διαγώνια το πρώτο ποστ.
Μερικές φορές στις οικογένειες που έχουν χωρίσει οι γονείς (και σε αυτές που είναι μαζί αλλά υπάρχει μια μικρή διαφορά) οι γονείς και ιδίως εκείνος που φεύγει θέλει να κάνει μια υπεραναπλήρωση γονέα. Βέβαια μπορεί και να μην έχει καθόλου σχέση και να είναι έτσι.
Στην ηλικία που είσαι, βέβαια οι σπουδές είναι το πιο σπουδαίο. Όχι όμως σε σημείο να τρελένεσαι.
Στο σχολείο που πήγαινα, το οποίο θεωρούνταν από τα κορυφαία, είχαμε μαθητές που μιλούσαν μεταξύ τους αρχαία ελληνικά, λύναν γεωμετρικές ασκήσεις για διασκέδαση σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Υπήρχαν μερικοί που ήταν απίστευτοι στο μέσο όρο βαθμολογίας. 19,8 - 19,9 απαρέκλιτα, για χρόνια.
Οι δύο καλύτεροι λίγο πριν τις πανελλήνιες πάθαν νευρικό κλονισμό... όχι ιατρική δεν περάσανε αλλά κάνανε χρόνια να ανακάμψουν.
Απλώς να υπάρχει κι αυτή η παράμετρος στη σκέψη μας.
Οι σπουδές σου είναι το πιο σπουδαίο. Αλλά με μέτρο.
Αυτο δεν λεω και εγω αλεξ?Μην τρελλαθουν τα παιδια κιωλας?Εγω στις πανελληνιες ειχα την πρωτη κρηση πανικου!δεν θελω ο γιος μου να παθει τα ιδια!
Oi περισσοτεροι γονεις θελουν τα παιδια τους να γινουν γιατροι δικηγοροι για την ικανοποιηση του δικου τους εγω
Και γω θα σου οτι λυπαμαι πολυ ,για αλλη μια φορα. Γιατι δεν μπηκες καν!!! στο κοπο να του ριξεις μια δευτερη ματια εστω και τωρα.
Kαι να αναρωτηθεις τι ποσταρες και που, και με βαση ποιας λογικης
Beg your pardon?:p
Ναι !!οφειλω να ομολογησω οτι η αναλυση σου,και οι λογοι ηταν κατατοπιστικοι ,και κατανοητοι τουλαχιστον απο μενα
Και με καλυψες με τις τοσες γνωσεις σου, πανω στη υποστηριξη .
hehehehe :)
μα ειδες?χαχαχαχ.
Αγαπητη Kandy,
ευχομαι για ολα τα παιδια του κοσμου κ το καθενα χωριστα, οταν θα εχουν ενα προβλημα, να νιωθουν οτι υπάρχει χωρος στην οικογενεια για αυτα τα ιδια.Οτι υπάρχει χωρος για να αναπτυχθουν,να εξελιχθουν, να μπορουν να αναζητησουν αυτο που ειναι, να το ανακαλυψουν κ να εχουν τα εφοδια να πραγματωθουν ως ανθρωποι. Κι οχι να νιωθουν πώς δεν ειναι τιποτα αλλο παρα ο δουρειος ιππος των χαμενων φιλοδοξιων, των απιαστων ονειρων, των συμπλεγματων των γονιων τους. Και ευχομαι για τους ιδιους τους γονεις να βλεπουν οτι εχουν στα χερια τους παιδια που δεν ειναι ιδιοκτησια τους, ουτε υποχρεωμενα να υπηρετησουν τους αλλοτινους δικους τους σκοπους. Μα ανθρωποι με τις ολοδικες τους αναγκες.
Η επιτυχια λοιπον για τον καθε ανθρωπο δεν μεταφραζεται με τον ιδιο τροπο ουτε περναει απο τον ιδιο δρομο. Θα ταν ευτυχια να προσφεραμε σε καθε παιδι την ευκαιρια να ανακαλυψει τον δικο του δρομο κ οχι να τον εκβιαζουμε με τον εναν ή τον αλλο τροπο να κανει αυτο που εμεις γουσταρουμε.Με τον τροπο που εμεις γουσταρουμε.
Γι αυτο βρισκω τοσο μα πραγματικα τοσο θλιβερα τα οσα λες (τροποι επιτυχιας στην ζωη απο τον Μπιλ Γκειτς) σε εναν εφηβο που ψαχνει τροπο επικοινωνιας με τον πατερα του...
τα λογια μου χανω .............
Εγω ρε παιδια ειμαι αναισθητη και δεν πιεζω τον δικο μου?Τον πιεζω μεχρι ενα σημειο.Θυμαμαι την πιεση απο γονοις,τα μουτρα τους οταν δεν επαιρνα καλο βαθμο και τον πονο και τη ν θλιψη που ενιωθα,!
δεν θελω να νιωθει ετσι κ ο γιος μου αν δεν γινει γιατρος δικηγορος θα γινει υδραυλικος μηχανικος.Να εχει την υγεια του μονο και ολα γινονται γιατι αν τους πιεζουμε και τους καταντησουμε να εχουν ψυχολογικα το χασαμε το παιχνιδι.
Και ειμαι απο πανω του καθε μερα 4 ωρες και τον διαβαζω αλλα αν δεν τα παει τοσο τα γραμματα δεν θα τον πιεσω μεχρι να κλαταρει.:cool:
Αγαπημενη Σοφια
Αν οι καθε γονεις ηταν τελειοι στο ρολο που ανελαβαν οι ιδιοι να διεκπεραιωσουν,...ισως τωρα να μην υπηρχε αυτο το site. Ποτε δεν συμφωνησα με την προσεγγιση των γονιων του HELP (ουτε του ενος- ουτε του αλλου), οπως κ ανεφερα σε προηγουμενο post μου.
Η προσθηκη των 11 κανονων του Bill Gates ειναι πολυ σκληρη αλλα δυστυχως υπαρχει εκει εξω κ δεν μπορουμε να στουρθοκαμηλιζουμε σε αυτη την πραγματικοτητα... Δεν καταλαβαινω γιατι να μην την παραθεσω σε εναν εφηβο ηλικιας 16 χρονων...
Η ποιοτητα του χαρακτηρα καποιου δεν εξαρταται απο τα πτυχια του. ( σ αυτο σιγουρα συμφωνουμε).Οποτε κ δεν υπαρχει λογος να συγχεουμε τη βασικη εκπαιδευση, με την ελευθερια στη σκεψη, στην εκφραση, στη ζωη. (Υπαρχουν ανθρωποι που εχουν παρα πολλα πτυχια κ ειναι συγχρονως αξιολογοι, οπως ισχυει κ το αντιστροφο.) Στην προκειμενη περιπτωση στη Β Γυμνασιου η μορφωση που του προσφερεται θεωρειται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ. Δεν πηγαινει στη Γ Λυκειου. Το γυμνασιο δεν ειναι ο μοναδικος αλλα ισως ειναι ο πιο καταλληλος τροπος για να "ανακακυψουμε το δικο μας δρομο" (οπως λες κ συ).
...Μακαρι ο HELP να βρισκεται διπλα σε αξιολογους εκπαιδευτικους που θα του παραθεσουν αυτες τις διεξοδους...
.....Εγω δεν θα κλεισω με ευχες, ουτε με θλιβερες διαπιστωσεις... (δεν πρεπει να ξεχναμε το λογο που ανοιξε αυτο το θεμα ο HELP).........
Αγαπημενε μου HELP
Επειδη (δυστυχως ή ευτυχως) δεν ειμαι μητερα, θα σου προτεινα να ακολουθησεις την αρχικη συμβουλη του keep_walking (τηλεφωνικες γραμμες εφηβων), οι οποιοι θα μπορεσουν, λογω επαγγελματος να σε προσεγγισουν καλυτερα κ γρηγοροτερα απ οτι εμεις... Θα μπορεσουν να δουν το προβλημα σου πιο σφαιρικα κ πιο αμεροληπτα.
Συνηθως η αληθεια βρισκεται καπου στη μεση... Θα σου προτεινα να παρεις απο τον καθενα μας, οχι οτι σε βολευει αλλα οτι σου φαινεται αληθινο...
Και να θυμασαι οτι........ Δεν υπαρχει συντομος δρομος για κανενα μερος που αξιζει να παει κανεις.
Τί σχεση μπορει να εχει η πραγματικοτητα του Bill Gates Kandy, με ενος εφηβου στην Ελλαδα αληθεια? Τί σημασια εχουν οι αποψεις του για το πώς βλεπει την ζωη εκ των υστερων αυτος, με εναν εφηβο που δεν ρωταει ποια ειναι τα μυστικα της επαγγελματικης επιτυχιας? Πώς πιστευεις αληθεια πως μπορει να βοηθηθει ετσι, οταν νιωθει οτι δεν βρισκει δρομο επικοινωνιας ή μια κοινη γλωσσα να μιλησει με τον πατερα του? Οταν νιωθει οτι δεν ακουγεται και οτι τον υποβιβαζει συνεχως ο μπαμπας του?
Βρισκεις οτι το πιο σημαντικο ειναι να λαβει κανεις μια οποια μορφωση (εκπαιδευση θα ελεγα εγω) με οποιο κοστος?Με οποιον τροπο? Κανεις κ σιγουρα οχι εγω, δεν μιλησα για συντομους δρομους.
Δεν εχει σημασια να ανακαλυψει κανεις τις ικανοτητες του? Τον τροπο που μπορει να τις καλλιεργησει? Δεν εχει σημασια να αποδεχτει κανεις τα ορια του? Δεν εχει αξια να πει ενας γονιος στο παιδι του ενα "μπραβο" για την προσπαθεια? Οτι ΚΑΙ αυτη εχει πολυ μεγαλο ρολο στην ζωη? Κ τί εχει σημασια δλδ: να λεει απο το πρωι μεχρι το βραδυ πώς αν δεν εισαι καλος μαθητης, δεν αξιζεις γενικοτερα? Νομιζω πώς ακριβως μ αυτη τη νοοτροπια, του "ολα τα μπορουμε", υπάρχουν αυτα τα sites και ανθρωποι τιγκαρισμενοι στα ψυχολογικα προβληματα. Γιατι ναι η βασικη εκπαιδευση κ τα πτυχια σαφως κ δεν εχουν να κανουν με την ποιοτητα του χαρακτηρα καποιου, ομως ο τροπος που μας επιβαλλεται ή μας μαθαινουν κατι, ή κ τον τροπο να ζουμε κ να παιρνουμε αξια ως παιδια εχει να κανει αμεσα με την ενηλικη ζωη μας. Εχει να κανει με τον τροπο που εξελισσομαστε ως ανθρωποι. Η αφετηρια μας...
Ετσι, εγω παλι θα κλεισω με μια ευχη: να αποδεχτουμε πώς ολοι δεν ειμαστε για ολα κ πώς κι αυτο ειναι πολυ ενταξει.
γεια σας και παλι παιδια...εχω αλλο ενα προβλημα και δεν ξερω τι να κανω
αυριο παρασκευη περνουμε βαθμους στο σχολειο και και εχω πολι αγχος...δεν ξερω τι θα πω στον πατερα μου θα αντιδρασει πολι ασχημα (οπως συνηθως) δεν ξερω τι θα πω και τι θα πει, παντος αυτο που ξερω ειναι πως δεν θα περασω καλα το πασχα..αυριο με το που παρω τους βαθμους θα με παρει τηλεφωνο ο πατερας μου για να του πω τα αποτελεσματα..αν δεν του αρεσει κατι(σιγουρΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΤΙ) θα με βρισει ασχημα