Επειδή νυστάζω αρκετά, ελπίζω να μη με λες ανώριμη.. Αυτό που εννοώ είναι ότι πολλές φορές κάνουμε "τα πικρά γλυκά" και αποκαλούμε μία σχέση "καλή" απλά γιατί δε μπορούμε να αντέξουμε ή να παραδεχτούμε το αντίθετο.. Ή γιατί δεν έχουμε αντιληφθεί ότι δεν είναι και τόσο καλή όσο νομίζουμε.. Μπορεί και να είναι όντως "καλή"..Το "καλή" έχει πολλές διαβαθμίσεις, δε συμφωνείς?Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
ναι σίγουρα αλλά δεν μίλησα για την σχέση αυτή καθ' αυτή αλλά για μια από τις σημαντικές παραμέτρους της που είναι ο διάλογος. Δεν σε είπα ανώριμη. Έχουμε μιλήσει ελάχιστα. Δεν γνωρίζω οκ; :)Quote:
Originally Posted by chr1986
ok, δεν υπάρχει θεμα..:) Πάω να κοιμηθώ γτ θα κοιμηθώ πάνω στο πληκτρολόγιο μου φαίνεται.. Καληνύχτα!
Καληνύχτα!Quote:
Originally Posted by chr1986
Όσες φορές και να του μιλήσω όπως και να τα πώ, δεν καταλαβαίνει!! Έχω προσπαθήσει αρκετά! Δεν αλλάζει κάτι! Πόσες ευκαιρίες να του δώσω;
Η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου είναι αυτή που έχουν οι γονείς σου για σένα. Βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από τα δικά τους μάτια. Όλα αυτά τα χρόνια έχεις κριθεί σε μεγάλο βαθμό και η εικόνα που έχεις διαμορφώσει για τον εαυτό σου είναι ακριβώς εκείνη που σου έδωσαν. Αυτό είναι κάτι πολύ φυσιολογικό. Έχουμε την ίδια εικόνα για τον εαυτό μας μ αυτή που μας έδωσαν οι γονείς μας από την παδική μας ηλικία. Όταν καταφέρεις να το δεις απ' έξω, να δεις τον εαυτό σου πώς μεγάλωσε, τι κριτική δέχτηκε από παιδική ηλικία μέχρι σήμερα και συνειδητοποιήσεις ότι οι γονείς σου αυτόν τον τρόπο είχαν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο κι ότι ουσιαστικά θέλουν να επιβεβαιώνονται μόνο μέσα από σένα, τότε θα απελευθερωθείς. Το μόνο που θα υπάρχει μετά θα είναι η αγάπη για τον εαυτό σου.
Άστο βρε κοπέλα μου. Μην το προσπαθείς άλλο. Κοίταξε τον εαυτό σου. Πόσο χρονών είσαι;Quote:
Originally Posted by move-on
Στα 30 είμαι! Ντρέπομαι που το λέω! Και απο δω και πέρα θα κοιτάω μόνο τον εαυτό μου!και έχω αργήσει αρκετά!
Ναι Καλίνα έχεις δίκαιο.Έχω συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έχει γίνει. Τώρα προσπαθώ να αλλάξω γνώμη για εαυτό μου, και να μην είμαι τόσο σκληρη μαζί του!
Συγγνώμη που θα στο πω έτσι, το ξέρω ότι ακούγεται πολύ σκληρό. Δεν νοιάζονται για σένα πραγματικά. Τον ευατό τους κοιτάνε. Δυστυχώς έτσι είναι. Μην νιώθεις ενοχές, λοιπόν, γιατί είμαι σίγουρη ότι κατα βάθος το ξέρεις αλλά φοβάσαι να το παραδεχτείς. Δεν φταις εσύ για αυτό, δεν φταις εσύ που δεν σε νοιάζονται, απλά ο τρόπος που έχουν μεγαλώσει και ζήσει δεν τους επέτρεψε να μάθουν πώς να αγαπούν. Αυτό που κάνουν το βαφτίζουν "αγάπη" κι έτσι δεν νιώθουν τύψεις. Φοβούνται να δουν την αλήθεια και ειδικά στην ηλικία που είναι όσο και να προσπαθείς να τους κάνεις να καταλάβουν δεν γίνεται τίποτα. Σίγουρα θα υπήρχαν άλλα άτομα στο κοντινό σου περιβάλλον που από τότε που ήσουν μικρή σου φέρονταν καλά. Δεν φταις εσύ για τίποτα. Απλά δεν ξέρουν να αγαπούν.
Δεν φοβάμαι να παραδεχτώ την πραγματικότητα... Έχεις δίκαιο όσο αφορά τον πατέρα μου! Θα ήταν άδικο όμως να πώ το ίδιο για την μητέρα μου!
Απλά το πρόβλημα το δικό μου... είναι η όλη αρνητική εικόνα που μου έχει δημιουργήσει για τον εαυτό μου, να μην εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και να κάνω ένα βήμα μπροστά από φόβο μήπως αποτύχω. Προσπάθω αυτό ν' αλλάξω και όχι αυτόν ή τον τρόπο του! Κοιτάω το αποτέλεσμα να αλλάξω! Τις αιτίες τις ξέρω..
Να θυμάσαι ότι αυτή η εικόνα δεν είναι η δική σου, είναι η εικόνα του μπαμπά σου για σένα. Καλή τύχη σου εύχομαι !!!
Σ΄ευχαριστώ!
Ντρέπεσαι για τα 30; Χαζούλι! :p. H ηλικία βρίσκεται στην ψυχή!Quote:
Originally Posted by move-on
Εννοώ που είμαι 30 και φοβάμαι να πάρω τη ζωή στα χέρια μου! γι αυτό ντρέπομαι!!
Γιατί φοβάσαι να πάρεις την ζωή στα χέρια σου και τι ακριβώς εννοείς μ' αυτό;Quote:
Originally Posted by move-on
Εννοώ ότι με την χαμηλη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθεση που έχω, δεν διεκδικώ τα δικαιώματα μου, τα θέλω μου και τα όνειρα μου.
Εδώ φοβάμαι να πιάσω δουλειά. Είμαι δειλή!
γιατί φοβάσαι να πιάσεις δουλειά;Quote:
Originally Posted by move-on
Γιατι φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω.. και επειδη ζω σε μικρή κοινωνία φοβάμαι ότι θα με κοροιδέψουν αν κάνω κάποιο λάθος.Ανασφάλεια πως να στο πω; οφείλονται στην χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχω
Τι επάγγελμα θέλεις ν' ακολουθήσεις;Quote:
Originally Posted by move-on
Πιστεύω ότι από τη ζωή σου λείπει το κίνητρο. Ίσως να σου το έχουν αναφέρει ξανά , αλλά σκέψου ότι αγαπάς περισσότερο. Αν σου έλεγαν ότι αν δεν πιάσεις αμέσως δουλειά θα το χάσεις δεν θα αντιδρούσες ?Quote:
Originally Posted by move-on
Ένα διαφορετικό παράδειγμα : Γίνεται μια διοργάνωση που έχει τρομερά και πολύ ακριβά έπαθλα. Με άλλα λόγια η διαδικασία είναι: Να διανυθεί μια απόσταση 50 χιλιομέτρων (για να μην πω παραπάνω) με τα πόδια , και όποιος φτάσει πρώτος έχει €150.000 μετρητά δίχως κάποια άλλη δέσμευση. Απλά θα γίνουν δικά του. Να δεις πόσοι θα ξεχνούσαν φοβίες , καταθλίψεις, κοινωνικούς αποκλεισμούς και πάει λέγοντας.
Δεν λέω ότι το κίνητρο είναι πανάκεια παντού αλλά βοηθά σε πολλές περιπτώσεις.
Να είσαι καλά.
Kalhmera.Quote:
Originally Posted by move-on
den kserw an prepei na pareis farmaka. katarxas agapa ton eauto sou. kaneis den einai telios. agapa ton me ta elatwmata tou.
an den mporeis diaforetika phgaine se psychologo katarxas. an den exeis lefta phgaine se dhmosio psychologo.
oute egw exw douleia pleon.
zhta vohtheia. akoma yparxei pronia kai tha yparxei giati den ginetai diaforetika.
kalh tyxh sou euxomai.
Σ'ευχαριστώ! Αρχικά πρέπει ν΄αγαπήσω τον εαυτό μου! Ψυχολογο δεν έχει στο νησί που μένω.
Σπούδασα λογιστικά και δούλεψα πάνω σε αυτό ένα χρόνο! Δεν μου άρεσε ή να το πω πιο σωστά δεν μου άρεσε το περιβάλλον που δούλευα. Από τότε δεν θέλω να ξαναδουλέψω πάνω σε αυτό!Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
θα ήθελα να είχα ασχοληθεί με τον αθλητισμό.
Τώρα εδώ δεν έχω πολλές επιλογές...ότι προκύψει και αν προκύψει
Η αλήθεια είναι ότι δεν θα αντιδρούσα, θα στενοχωριόμουν αλλά δεν θα αντιδρούσα!Quote:
Originally Posted by Ατελέσφορος
Ναι μπορεί να μου λείπει ένα κίνητρο!
Φέτος το χειμώνα είπα ότι θα ασχοληθώ μόνο με τον εαυτό μου... Θα ξεκινήσω γυμναστική... χειμερινό κολύμπι...τρέξιμο... να νιώθω καλά...θα γεμίσω τις μέρες μου με διάφορες δραστηριότητες..έτσι ώστε να ανέβω ψυχολογικά... και σιγα σιγα θα θέτω πιο υψηλούς στόχους!
Πολύ καλό αυτό! όμως όλα αυτά θα πρέπει να λειτουργούν υποβοηθητικά στο βασικό στόχο που είναι να ξεπεράσεις τα προβλήματα κοινωνικής φοβίας κλπ και όχι να σε απορροφούν. Σε καμιά περίπτωση επίσης δεν πρέπει να λειτουργούν σαν δικαιολογία για φυγή από αυτά που σε φοβίζουν. Το πρόβλημα λύνεται όταν έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με αυτό, εκτίθεσαι στις καταστάσεις που σε φοβίζουν και με όλα τα ψυχικά σου αποθεματα υποερβαίνεις τον αρνητικό σου εαυτό και τα αντιμετωπίζεις. Τα αρνητικά συνήθως είναι στο κεφάλι μας, όχι εκεί έξω ούτε στον τρόπο που σκέφτονται οι άλλοι για εμάς.Quote:
Originally Posted by move-on
Όλα αυτά που έχω σκοπό να κάνω, δεν θα τα κάνω μόνη. Θα έχει και άλλους ανθρώπους και γνωστοι και άγνωστοι. Θα είναι μια ευκαιρία να μπορώ να βρίσκομαι με κόσμο και σιγα σιγά να αισθάνομαι άνετα. Έτσι ώστε να πάρω τα πάνω μου.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Δεν ξέρω αν είναι λάθος αυτό, αλλά πιστεύω θα με βοηθήσει αρκετά.
Ίσως αν είχες ένα χόμπι το οποίο θα μπορούσε να μετατραπεί και σε επάγγελμα.Quote:
Originally Posted by move-on
Δεν έχω τέτοιες δυνατότητες εδώ! Και με την κρίση είναι ρίσκο!
Μήπως να έφευγες σιγά σιγά από το νησί; Εκεί που είσαι ούτε δουλειά μπορείς να βρεις, ούτε να φροντίσεις το πρόβλημα σου.Quote:
Originally Posted by move-on
Καλησπέρα σε όλους, δεν ξέρω αν είναι σωστό που ποστάρω αυτό το μήνυμα εδώ πάντως το θέμα μου έδωσε αρκετή δύναμη και πήρα την πρωτοβουλία να το στείλω παρ'ολ'αυτά.(Μάλλον όμως προσπαθώ να μην φτιάξω δικό μου θέμα και να ''συγκαλυφθώ'' ,δυστυχώς νιώθω έτσι)
Η συνειδητοποίηση του προβλήματος έγινε σταδιακά και ευτυχώς τώρα επιτέλους μπορώ να καταλάβω και ίσως να καταφέρω να αλλάξω γυρίζοντας στην αφετηρία και να δω τι με οδήγησε εδώ.Το μόνο κακό είναι ότι η ίδια η συνειδητοποίηση πλήγωσε παραπάνω τον εγωισμό μου απ'ότι θα περίμενα.Αλλά παραδέχομαι ότι έπρεπε να γίνει.
Θα γίνω πιο συγκεκριμένος.Τελευταία το πρόβλημα συσσωρευόταν και έφτασε σε ένα βαθμό να μην αντέχω τις κοινωνικές συναναστροφές για παραπάνω από κάποια ώρα.Σαν να μην έφτανε αυτό άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση και ταχυπαλμίες και αυξήθηκαν και τα ψυχοσωματικά συμπτώματα που είχα εδώ και καιρό.Έχω φτάσει σε σημείο να καπνίζω 3-4 πακέτα τσιγάρα τη μέρα για να το ξεχάσω και επίσης κάνω γύρω στις 2-3 ώρες να κοιμηθώ.
Έχω σχεδόν (90%) όλα τα συμπτώματα της κφ (δε θέλω να το γράψω κανονικά).Πιστεύω ότι οι άλλοι σκέφτονται πράγματα για μένα(έστω κι αν βρίσκονται μακριά από μένα και όχι απαραίτητα πχ στην ίδια παρέα),περπατάω και κοιτάω στα παράθυρα των σπιτιών να δώ αν υπάρχει κόσμος γιατί αλλιώς νιώθω άβολα,χάνω τον ειρμό των σκέψεων στις συναναστροφές,στο πολυτεχνείο (είμαι 26 και παίρνω πτυχίο σύντομα) καθόμουν πάντα τελευταίο θρανίο (και στο λύκειο) για να αποφύγω τα βλέμματα των άλλων,ακόμα και όταν νιώθω απλά την παρουσία κάποιου άλλου στο σπίτι με πιάνει άγχος,γενικά υπήρχαν ακόμα 2 περίοδοι από 2 χρόνια η καθεμία που δεν έβγαινα έξω,επίσης πολλάα προβλήματα σε σχέσεις (δε θα γράψω αναλυτικά είναι πάρα πολλά)και ακόμα γενικά ΠΟΤΕ δεν είμαι 100% χαλαρός όταν μιλάω με άλλο πρόσωπο(μου κόβεται και η ανάσα κάποιες φορές).
Θα με ρωτήσετε πως το αντιμετώπιζα αυτό τόσο καιρό?Πιστεύω ότι έιχα ''φτιάξει'' κάτι δεν ξέρω κατά πόσο υποσυνείδητα/συνειδητά έιχε γίνει αλλά λειτούργησε σαν ασπίδα (placebo μαλλον)και τώρα αποδεικνύεται ότι πρέπει να πολεμήσω και την ίδια την ασπίδα μου.Άκουγα πολλή μουσική (avg 6-10 τη μέρα),δε λέω οτί δε μου άρεσε αλλά χρησιμοποίησα και τη μουσική επαναλαμβάνοντας κομμάτια σε γρήγορα tempo στο μυαλό μου στις κοινωνικές συναναστροφές για να ξεχάσω τα βλέμματα/καταστροφολογίες κτλ.Επίσης έχω χρησιμοποιήσει αποσπάσματα από πολιτικά/φιλοσοφικά/κτλ βιβλία επαναλαμβάνοντας τα πολύ γρήγορα,ιδεοληπτικά.
Άρχισα κάποιες ασκήσεις χαλάρωσης για να ξεπεράσω λίγο αυτές τις ιδεοληπτικές τάσεις αλλά το μόνο που κατάφερα είναι να τις μετριάσω γιατί πχ έχω μάλλον δημιουργήσει έτσι τον εαυτό μου που όταν είμαι με κόσμο παίζει αυτόματα ένα μουσικό χαλί στο μυαλό μου.Απλά με τις ασκήσεις έχω καταφέρει να είναι πιο χαμηλά και να μην με επηρρεάζει πολύ.
Πάντως έχω λύσει πολλούς γρίφους στη ζωή μου, αυτό μου φαίνεται μάλλον το πιο δύσκολο, ευτυχώς έχω τη συμπαράσταση του κολλητού μου και δε θέλω να πάω σε ψυχολόγο ακόμα ,θα το προσπαθήσω πρώτα μόνος μου, ίσως να υπάρχει και λίγο βοήθεια σε αυτό το φορουμ θέλω να ελπίζω και ευχαριστώ που ακούσατε την πολυλογία μου.
Move-on έχουμε παρόμοια/ολόιδια προβλήματα σε πολλούς τομείς(γονεις/μικρη πολη και πολλα αλλα).Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι παρότι τελείωσα τις σπουδές μου σε πόλη μεγαλύτερη από αυτή που μεγάλωσα(λίγοι κάτοικοι),στην μεγαλύτερη πόλη το πρόβλημα υπήρχε ακόμα(αναγωγή αν και σε μικρότερο βαθμό) και τώρα που γύρισα μάλλον έχει φουσκώσει λόγω της μικρής κοινωνίας.Θέλω να πώ ότι δε γίνεται να σκέφτεσαι ότι το πρόβλημα θα εκμηδενιστεί ως δια μαγείας σε μεγαλύτερη πόλη ,σίγουρα ότι θα είναι μικρότερο ναι,αλλά πίστεψε με αξίζει να το παλέψεις στη γέννησή του,στη μικρή πόλη εκεί που η κοινωνία είναι πιο κλειστή και είναι πιο δύσκολο(αν σε επηρρεάζει ο πατέρας σου τόσο πολύ πρέπει να πιστέψεις ότι είσαι πολύ καλύτερη από αυτόν και τις αποφάσεις τις παίρνεις 100% μόνη σου,αν και ακόμα πιστεύω ότι είναι η 2η λύση μετά τη φυγή).Επίσης τα χόμπι είναι ένα πολύ καλό μέσο (όπως σε μένα η μουσική) θέλει προσοχή γιατί έπεσα σ'αυτή την παγίδα να απομακρυνθώ από την ρίζα του προβλήματος.Εγώ τους γονείς μου μετά το στρατό θα τους διαγράψω(αποφασισμένο από νεαρή ηλικία) και θα φύγω εξωτερικό με ότι και αν συνεπάγεται αυτό.Δε γίνεται αλλιώς.πια.
PS.Το όνειρο μου από μικρός ήταν όταν μεγαλώσω να ζήσω μόνος μου σε ένα κάστρο, σαν τον Ψαλιδοχέρη (είναι λογικό για κάποιον σαν εμένα,δε συμφωνείτε?:))
:)
Καλησπέρα!!! Να ξέρεις η μισή λύση ενός προβλήματος είναι να εντοπίσεις το πρόβλημα! Πρέπει να δεχτείς ότι έχεις κοινωνική φοβία, να βρείς τις αιτίες της και να το πολεμήσεις! Εγώ τόσο καιρό ένιωθα όπως ένιωθα και δεν ήξερα γιατί, μέχρι που μπήκα εδώ. Βρήκα και άλλους με το πρόβλημα μου και ένιωσα καλύτερα, μια ανακούφιση ότι δεν είμαι μόνη. Το ότι έχεις μουσική στο μυαλό σου δεν νομίζω ότι είναι τόσο κακό, από τη στιγμή που σε κάνει να χαλαρώσεις και να ξεχνιέσαι!
Πρέπει να φύγω ή να μετακομίσω στην πρωτεύουσα, πρέπει όμως να μαζεψω λεφτα σιγα σιγά... άρα πρέπει να βγω δουλειά.. και αυτό είναι το δύσκολο.Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Ναι, αλλά μάλλον έχει φτάσει αυτή η μουσική να προσεγγίζει/υπερβεί(δεν ξέρω) τα όρια του ιδεοψυχαναγκασμού γιατί μερικές φορές έρχονται χωρίς να τις θέλω και να μην μπορώ να κοιμηθώ.Αλλά παρ'ολ'αυτά τώρα καταλαβαίνω ότι πρέπει να χτυπήσω το πρόβλημα στη ρίζα,την κφ.Προσπαθώ και να βγαίνω έξω και κάθε μέρα αν και αυτό είναι δύσκολο .Και γω χαίρομαι που μιλάω εδώ και έχεις δίκιο ο εντοπισμός του προβλήματος είναι πολύ σημαντικός αν και εμένα με ''ταρακούνησε'' αρκετά όταν το συνειδητοποίησα στο (~)100% πριν μερικές μέρες.Με τους γονείς μου και γώ έχω μια άθλια σχέση,σε σημείο που να μην ξέρουν βασικά πράγματα για μένα και τι κάνω(και ασφαλώς να λέγονται πολύ λίγα πράγματα και σπάνια με τσακωμούς avg 2-3/week).Και αυτό τους το έχω κρατήσει από το γυμνάσιο όταν με τις εγωιστικές τους αποφάσεις άρχισαν να θέλουν να αλλάξουν τη ζωή μου.Και μια κυρίως λέξη τριγυρίζει μέσα στο κεφάλι μου από τότε:εκδίκηση = περιμένεις την ευκαιρία και adios.
Να σταθω λιγο στο τριτο προσωπο που χρησιμοποιησες > "δεν ΕΧΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ " .Quote:
Originally Posted by move-on
Αλλα δεν στο προτεινε κι ολας ,,θα συμπληρωσω εγω .
Δυστυχως υπαρχει ενας ατυπος ανταγωνισμος μεταξυ... αυτων κ αυτων !
Οι ανθρωποι της θρησκειας στελνουν τους ανθρωπους στο γιατρο δυστυχως οταν ειναι πολυ αργα και χρειαζονται πλεον φαρμακα ,,μεχρι τοτε νομιζουν ητε οτι οι ιδιοι ειναι ανωτεροι των γιατρων ητε οτι οι ψυχολογοι ειναι εχθροι της εκλησιας ,,,η και εγω δεν ξερω τι στο καλο εχουν στο νου τους ...
ΕΣΥ ΜΟΝΗ σου θα αποφασισεις αν εχεις την αναγκη απο γιατρο κι οχι καποιος/οι αλλοι για σενα.
Το οτι δεν εχει στο δημο μου η ειμαι σε νησι ειναι περισσοτερο δικαιολογια νομιζω ,,
-Λες: με εχει βοηθησει να δω τις αδυναμιες μου ΚΑΙ ΤΙς ΑΙΤΙΕς ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΩ , ,,, εγω να σου πω οτι λες υπερβολες ,,γιατι αν ηταν ετσι δεν θα εγραφες τωρα εδω για τα προβληματα σου ,θα ειχες διορθωσει ολες αυτες τις ΑΙΤΙΕΣ και θα συνεχιζες τη ζωη σου ηρεμα και απλα ....
Ζω σε νησί της άγονης γραμμής! Ένας δήμος! δεν έχει ψυχολόγο και δεν έχει και ιδιώτη ψυχολόγο! Λεφτά για να έρθω Αθήνα ή καπου πιο κοντά σε μένα, δεν έχω για να παω!Quote:
Originally Posted by path
Τώρα όσο αφορά τον πνευματικό μου, θα προτιμούσα να μιλούσες με περισσότερο σεβασμό! Ένας εξομολόγος είναι ο γιατρός των ψυχών.ΝΑι με έχει βοηθήσει να δώ τις αδυναμίες μου και τις αιτίες όλο αυτων που νιώθω. Πόσοι εδώ μέσα έχουν πάει σε ψυχολόγο και όμως εξακολουθούν να γράφουν εδώ; γιατί να γράψουν εφόσον έχουν δουλεψει με τους ψυχολόγους τους; ποια η διαφορά το ότι τους δίνουν χάπια;
Το ότι δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο ψυχολόγου δεν σημαίνει ότι μου είπε να μην παω κιόλας. Μου πρότεινε και καποιους, αν ήθελα να πάω σε αυτούς. Του είπα ότι δεν μπορώ να παω τώρα λόγω χρημάτων και ότι έχω όλη τη διάθεση να προσπαθήσω να τα ξεπεράσω αυτά. Μου εξήγησε ότι θέλει πολλή προσπάθεια και με καθοδηγεί... τόσο κακό είναι αυτό;;;
Το να ξεπεράσεις κάποια πτράγματα που νιώθεις δεν είναι εύκολο, δεν πατάς ένα κουμπί και όλα αλλάζουν.Θέλει αγώνα και διαρκής προσπάθεια. Αν γράφωντας εδώ ήταν τόσο κακό.. τότε ζητώ ταπεινά συγνώμη.
μα δουλειά θα βρεις στην πρωτεύουσα, οπότε πρέπει να φύγεις πρώτα! Αρχικά, θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν οι γονείς σου οικονομικά και μετά σιγά σιγά θ' ανεξαρτητοποιηθείς.Quote:
Originally Posted by move-on
Ο πνευματικός μπορεί να σε βοηθήσει γαληνεύοντας σου την ψυχή με τα λόγια του, να σου δώσει ελπίδα και είναι πολύ όμορφο να εμπιστεύεσαι έναν άνθρωπο ειδκά στις μέρες που ζούμε που προσπαθεί ο ένας να φάει το άλλον! αλλά δεν είναι επιστήμονας και φυσικά δεν μπορεί να βγάλει διάγνωση.Quote:
Originally Posted by move-on
Έχω δει ιερείς στην τηλεόραση που πραγματικά μου άρεσαν πάρα πολύ όπως ο πατέρας Φιλόθεος Φάρος αλλά νομίζω τόσο χαρισματικοί και ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι είναι μειοψηφία στον κόσμο της εκκλησίας. Ή τίποτα διαφθαρμένοι πορνόγεροι που κυνηγούν το χρήμα θα είναι ή συντηριτικοί μέχρι αηδίας με μυαλό κολλημένο κάπου λίγο πριν την άλωση της Πόλης... λολ
Anyway, αυτό που έχει σημασία είναι να βοηθηθείς και από ειδικό. Όσοι γράφουν εδώ δεν σημαίνει ότι δεν υποστηρίζονται και από ειδικό ή ψάχνουν την λύση μόνο στο φόρουμ. Το πνεύμα που επικρατεί εδώ μέσα είναι το πνεύμα της αλληλοβοήθειας ασχέτως αν μερικοί επιμένουν να το εξευτελίζουν. Τέλος πάντων, σου εύχομαι σιγά σιγά να βρεις την άκρη σου. :)
Το πρώτο σκαλί ήδη το έχεις ανέβει και να συνεχίσεις έτσι !Quote:
Originally Posted by move-on
Δεν μπορώ να φύγω απο την νησί ή να μετακομίσω σε νοίκι γιατί δεν έχω λεφτά και δεν μου δίνουν!!!!
Όσο αφορά του πνευματικούς πατέρες, υπάρχουν και καλοί και κακοί. Είναι άνθρωποι και εκείνοι όπως όλοι μας. Δεν είπε κανείς ότι δεν έχουν αδυναμίες ή ότι δεν αμαρτάνουν. Ας κοιτάμε ο καθένας μας τον εαυτό του και πως να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ο καθένας θα δώσει λόγο για τις πράξεις του!
μολις διαβασα για καποια cd αυτουπνωσης που κυκλοφορουν .
αν καποιος ξερει κατι ας μας πει περισσοτερα .
επειδη μενω σε μια πολη παραμεθορια δεν εχω την δυνατοτητα να ψαξω .