Μα σε οσους στελνω δεν μπορουν. Θελω να τα ξεκινησω ολα απο την αρχη και να κανω αλλες επιλογες αληθεια. Αν ηταν γραφτο θα μπορουσε καποιος. Δεν ειναι σημαδι αυτο;Quote:
Originally Posted by _Vassilis
Printable View
Μα σε οσους στελνω δεν μπορουν. Θελω να τα ξεκινησω ολα απο την αρχη και να κανω αλλες επιλογες αληθεια. Αν ηταν γραφτο θα μπορουσε καποιος. Δεν ειναι σημαδι αυτο;Quote:
Originally Posted by _Vassilis
Άσε τα σημάδια και τα γραφτά… «Γράφτα..»
Ορίστε.. Σου απαντώ λοιπόν και στο άλλο με το 57. Και για μένα είναι «σημάδι» και «γραφτό» να κάνω «κολλητό» τον κάθε 57χρονο. Έχω συνηθίσει κιόλας από τα τόσα χρόνια. Με βολεύει γιατί δεν με «ξεβολεύει».
Μικρό μου απογοητευμένο και πεισματάρικο, σου είπα είμαι πιο ξεροκέφαλος και επίμων από σένα. Έτσι ήμουν πάντα και τώρα ξεκίνα να προσθέτεις και το «γεροντικό πείσμα» σιγά σιγά. Συνέχισε όσο θες να μου λες πεισματικά για το «γραφτό» σου και μετά χαράς θα συνεχίσω να σου τονίζω ποιο είναι το πεπρωμένο σου σε αυτή τη ζωή.. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να το κάνω αυτό. Ξέρω ότι θα σε νικήσω στο τέλος :)
Ίσα ίσα, εγώ μόνο ζωή και χαρά έχω να παίρνω από το να συνομιλώ με έναν νέο άνθρωπο..
Ναι αλλα ανεξαρτητως ηλικιας εχεις καποιον κολλητο. Εγω δεν εχω κανεναν. Το αγορι μου ναι μεν ειναι στη διπλανη πολη αλλα εχει 100 δουλειες και πολλες παρεες (δεν ειναι οτι δεν με συμπεριλαμβανει στις παρεες του αλλα οταν πχ κανονιζει με καποιον στο χωριο και εγω ειμαι στην πολη που απουδαζω 1,5 ωρα μακρια δεν μπορω να παω. Η καποιες φορες θελουν να ειναι μονο αγορια. Κατανοητο αλλα και εμενα μου λειπει το αντιστοιχο γιατι δεν εχω την κοριτσοπαρεα μου καταλαβατε. Και ειναι για ολους/ολες τοσο ευκολο. Μονο εμενα με δυσκολευει τοσο).Quote:
Originally Posted by _Vassilis
Ειναι παρα πολυ περιεργο ολες μου οι παρεες να εξελιχθηκαν ετσι γιατι ολοι τελικα κατεληξαν σε μια παρεα που ενιωθαν οκ μονο εγω νιωθω ακομα περιεργα και μονη μου. Δεν ειναι δυνατον 21 χρονια να μη δεθηκα με κανεναν και τα 1-2 ατομα που ηρθαν κοντα μου (που ηταν και μικροτεροι απο εμενα γιατι στο σχολειο δεν μπορουσα με τιποτα, οποτε ηταν τα ξαδερφια μου και οι παρεες τους), να ηταν χειριστικοι και ψευτικοι. Και αυτοι ας πουμε εχουν τις παρεες τους. Εγω παλι εμεινα μονη μου. Δεν βγαζει νοημα απο οπου και να το πιασεις ειμαι απλα ατυχη. Αν δεν ημουν ατυχη θα ειχα βρει φιλους. Απο τοσα μερη που εχω περασει. Απλα δεν ειναι γραφτο μου (το ξαναλεω γιατι το πιστευω. Μεχρι να βρω μια σωστη παρεα, ΑΝ βρω, μονο τοτε θα αλλαξω γνωμη. Προσπαθησε οσο θες Βασιλη χαχα). Ας πουμε τωρα πηγα στην πολη μου για 28η και δεν εχω κανεναν να παω στην παρελαση μαζι του.
Μονο ζωη και χαρα με τοση γκρινια πως περνεις ομως; Και δεν γκρινιαζα ποτε τοσο πολυ. Γιατι παντα περιμενα οτι θα βρεθει καποιος. Τωρα απλα δεν.
Δεν ειναι φουλ περιεργο να κολλαω στα λαθος ατομα; Ολοι η στο σχολειο η στο πανεπιστημιο κανουν τους κολλητους τους. Εγω ακομα. Δεν παιζει να ειναι τοσο δυσκολο. Εχω στειλει γενικα καποια μηνυματα αλλα τιποτα. Ολοι προτιμουν αλλους. Ενας που να προτιμαει εμενα δεν υπαρχει ρε παιδια. Ουτε ενα σχολιο στο ινστα δεν μου κανουν. Που αυτο λες οτι γινεται και τυχαια που λεει ο λογος. Αλλα αν ρωτησετε λενε καλα λογια. Τι φαση;
Ενα παιδι που ειχαμε μιλησει οταν ξεκοψα με την ξαδερφη μου μου ελεγε οτι την επελεξα και οτι εγω φταιω γιατι ειχα το σχολειο για να κανω φιλους. Και ολοι φαινεται οτι εκαναν φιλους στο σχολειο. Και εγω προσπαθησα. Αλλα μου εκαναν μπουλινγκ (οχι τρελο αλλα μου εκαναν) και ημουν πολυ ησυχη για να βρω τους κολλητους μου εκει. Παντα καποιος θα με εκανε περα. Η θα μιλουσα με καποιον εκει οσο ημασταν στο σχολειο αλλα το σκ η το καλοκαιρι δεν θα εστελνε τιποτα. Και αμα εστελνα εγω θα ηταν πολυ απομακροι. Πηγαινα και κολλουσα παντα σε τοξικους για να μην ειμαι μονη μου. Που τωρα δεν εχουμε επαφη. Ολοι δουλευουν και σπουδαζουν και οταν θελουν να βγουν προτιμουν τους παλιους τους φιλους. Πειτε μου πως να κανω φιλους ετσι σκατα που εχουν γινει τα πραγματα. Δεν προκειται. Ποτε. Ειχα ευκαιριες και τις εχασα. Τελος τωρα. Να ναι καλα το αγορι μου βασικα.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Quote:
Απλα δεν ειναι γραφτο μου (το ξαναλεω γιατι το πιστευω. Μεχρι να βρω μια σωστη παρεα, ΑΝ βρω, μονο τοτε θα αλλαξω γνωμη. Προσπαθησε οσο θες Βασιλη χαχα).
Δεν έχω κολλητό. Σου είπα πως είχα «κολλητό». Έχει διαφορά. Τον λέω «κολλητό» γιατί κάναμε πολλή και κολλητή παρέα με αυτόν οικογενειακώς όλοι επί χρόνια. Τώρα όχι. Αλλά και πάλι, παρότι τον αγαπάω και με αγαπάει πολύ, «αδελφές ψυχές» δεν υπήρξαμε ποτέ. Όπως σου είπα είναι άνθρωπος περιορισμένων δυνατοτήτων. Τον αγαπάς για αυτό που είναι, δεν έχει παραπάνω.. Ένας αγαθός, απλός, καλόκαρδος άνθρωπος, η «καλή χαρά» για να δούμε ξερωγώ μπάλα ή να βγούμε να φάμε κλπ αλλά δεν έχει δυνατότητες για άλλα πράγματα.. Μια χαρά τα περνούσαμε πάντως.. Θα τον πάρω κανα τηλέφωνο καμιά μέρα να τα πούμε. Της γυναίκας του της κρατάω μούτρα.. :p Γιατί αυτή έχει δυνατότητες για πολύ πολύ παραπάνω και μου έδειξε σύμπτωμα στενοκεφαλιάς. Δεν το δέχομαι γι αυτήν αυτό, δεν το περίμενα.. Εξάλλου έταξε ότι θα με πάρει κάποια στιγμή εκείνη οπότε την περιμένω να κάνει κίνηση όποτε θελήσει...Quote:
Μονο ζωη και χαρα με τοση γκρινια πως περνεις ομως; Και δεν γκρινιαζα ποτε τοσο πολυ. Γιατι παντα περιμενα οτι θα βρεθει καποιος. Τωρα απλα δεν.
Εγώ όπως σου είπα κολλητούς δεν είχα ποτέ. Είτε λόγω κάπως κλειστού και reserved χαρακτήρα (κάποια πράγματα είναι μόνο για μένα..) είτε γιατί απλά δεν βρέθηκε κάποιος για να ταιριάξω για το κάτι παραπάνω. Σου λέω πάντως πως την έλλειψη κολλητού δεν τη νιώθω.. Φίλων, ναι, τη νιώθω. Πάντως κάτι πάει να γίνει τώρα σιγά σιγά.. Γι αυτό σου λέω.. αναθάρρησε κι εσύ λιγάκι σε παρακαλώ.. Ούτε σε πήραν τα χρόνια για νέες παρέες ούτε τίποτα… :)
Δεύτερο quote: Κι εγώ το πιστεύω ότι δεν είναι γραφτό σου.. Το ίδιο λέμε. Όντως πιστεύω πως «δεν είναι γραφτό σου» να ξεμείνεις πεντάμονη forever χωρίς καμία παρέα. Τη γνώμη δεν με νοιάζει να την αλλάξεις, δε με ενοχλεί, δικιά σου είναι κράτα την. Εξάλλου έχει ημερομηνία λήξης, το ξέρω (θα λήξει «ΟΤΑΝ» βρεις.. :) Θα βρεις. )
Δεν προσπαθώ καθόλου.. Μην ανησυχείς.. Στο «ρελαντί» είμαι και περιμένω απλά.. Απολαμβάνω κιόλας τη συνομιλία μας όπως σου είπα.. Ελπίζω εσύ όμως να μη με βαρεθείς.. :)
(οδηγάς καθόλου καλέ ή όχι ακόμα? )
(Τρίτο Quote) >> Αγάπη μου, πίστεψέ το που σου το λέω πως δεν εισπράττω καμία γκρίνια.. Όχι μόνο από σένα αλλά από κανέναν εδώ μέσα.. Εγώ μπαίνω φόρουμ γενικά για να ξεφύγω λίγο από τα δικά μου που ζω εδώ, είναι το καταφύγιο για μένα από τα πραγματικά μου προβλήματα που είναι αρκετά και κάπως δύσκολα.. Μόνο καλά πράγματα έχω πάρει μπαίνοντας εδώ, μακάρι να έχω καταφέρει κι εγώ να δώσω πίσω κάτι.. Μη σου πω κιόλας πως είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια της εδώ δραστηριότητάς μου η μεταξύ μας επικοινωνία.. Στη μοιρασιά πάντως εσύ είσαι η ριγμένη, σου το λέω να το ξέρεις.. :) Εγώ όπως σου είπα παίρνω χαρά, παίρνω νιάτα, παίρνω καθόλου γκρίνια, βρήκα και έτοιμο επισκευασμένο σπίτι στο χωριό να μένω δωρεάν, βρήκα και τον μπαμπά να έχω παρέα για καμιά ρακή, όλα τέλεια..
(Οι κοτούλες που έχω βάλει στον νέο κήπο μου είναι σούπερ, κάθε μέρα πάω και τις ταΐζω και βρίσκω φρέσκα αυγουλάκια.. :) )
Και το αγόρι σου να ‘ναι καλά, κι εσύ να ‘σαι καλά, κι όλα θα γίνουν, μη μου αγχώνεσαι, περίμενε και θα το δεις.. Αλλά να μην κάθεσαι παθητικά στη γωνιά της μοναξιάς σου «γλαστρούλα» και απλά περιμένεις το μοιραίο.. Σήκω, πάρε τις ριζούλες σου και ξεκίνα να περπατάς με αυτές. Γλάστρα? Γλάστρα. Αλλά γλάστρα με πόδια.. Να πας να «παρελάσεις» στην κάθε δυνατή ευκαιρία που παρουσιάζεται, έστω και μόνη σου, λίγο ακραίο βέβαια αλλά ξεκίνα να κάνεις έστω και αυτό, ναι, γιατί όχι.. Δηλαδή τι θα πάθεις αν βρεθείς έστω και μόνη σου να δεις την παρέλαση? Θα συγκινηθείς που θα θυμηθείς «τα παλιά» (από πρόπερσι.. :p ) και δε θα ‘χεις ώμο για να κλάψεις?? :)
Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια της «γκρίνιας». Δεν έχεις ιδέα τι ωραίο κι ανακουφιστικό «τραγούδισμα» είναι στα αυτιά μου το «κελάηδημά» σου σε σχέση με κάτι αγριοφωνάρες που γκαρίζουν συνέχεια εδώ που είμαι..
(Υ.Γ. Κι εγώ είχα φάει bullying για ένα διάστημα στο σχολείο. Ευτυχώς αργότερα σταμάτησε. Δυστυχώς όσοι είναι ήσυχοι σαν χαρακτήρες στοχοποιούνται συχνά..)
Ηταν δηλαδη σαν κολλητος σου επειση βρισκοσασταν συχνα αλλα δεν τον ενιωθες κοντα σου; Πως γινεται ενω δεν ειμαστε ανθρωποι περιορισμενων δυνατοτητων να κολλαμε παντα σε αυτους; Κανονικα δεν πρεπει να προσελκυουμε ατομα που να ταιριαζουμε περισσοτερο; Οπως ελεγε ο Πλατωνας ομοιος ομοιω αει πελαζω (αν το σκοτωσα χιλια συγγνωμη πανε πολλα χρονια απο τοτε που εκανα τελευταια φορα αρχαια). Δηλαδη με τον αερα που βγαζεις δεν πρεπει να προσελκυεις κοσμο που να ειναι πανω κατω σαν εσενα; Εσυ ειχες ομως εναν απο το σχολειο. Που λες οτι ειναι παιδι διαμαντι. Εγω δεν εχω κανεναν. Ουτε καν γνωστους. Δεν με καλει κανεις πουθενα και οταν παω να κανω εγω το πρωτο βημα απλα δεν δουλευει. Που δεν ξερω αν ειναι καν ατομα που θελω κοντα μου (λογω αποψεων παλι αλλα μη μου την πειτε). Ειδες; Λες οτι τα περνουσατε μια χαρα. Δεν χρειαζεται να εμπιστευεσαι τον καθενα. Ειδικα αν εσυ δεν θελεις. Και δεν ξερω πως το σκεφτοσουν αλλα φαινεσαι σαν ατομο που οντως πολλα πραγματα τα ειχε για τον εαυτο του οποτε δεν σε ενοιαζε αυτο. Εγω ουτε σε παρεες που εχει τυχει να βρεθω 2-3 φορες δεν περναω καλα. Ειναι ατομα πολυ "μακρια" απο μενα. Ατομα που δεν εχουν καν στοχους παιδια αληθεια. Το μονο που τους νοιαζει ειναι να καπνιζουν και να παιζουν βιντεο γκεϊμς. Εγω θελω να παρω το πτυχιο μου να κανω μεταπτυχιακο και να βρω μια καλη δουλεια. Αλλα και τωρα που θεωρουνται μακρινα αυτα παλι εχουμε διαφορετικα ενδιαφεροντα. Εγω ας πουμε ενδιαφερομαι για θεατρο, μουσικη, μοδα κλπ. Επισης ειναι φουλ ανωριμοι.Quote:
Originally Posted by _Vassilis
Στην γυναικα του πες αυτα που ηθελες καποια στιγμη. Χαιρομαι που λες οτι κατι παει να γινει. Εμενα ακομα. Και ουτε πιστευω οτι θα γινει να σου πω την αληθεια. Θα γινω σαν τη μαμα μου απο οτι βλεπω. Που εχει μεινει μονη και συμβιβαζεται με ολες τις επιλογες των αλλων. Μου φαινεται αναποφευκτο πια.
Μα ολοι εχουν παρεες στην ηλικια μου τουλαχιστον. Για να μην τα καταφερνω κατι παει λαθος μαζι μου ρε. Αλλιως μια χαρα παρεες θα ειχα και εγω (δεν λεω για κολλητιλικια σου λεω για απλες παρεες).
Οσες παρεες και να βρω απο εδω και επειτα (αν γινει κατι) νιωθω οτι θα εχω παντα αυτο το κενο μεσα μου. Με τα παλια. Δεν θα τα ξεπερασω ποτε αληθεια. Ηταν ολοι. Οχι ενας και δυο. Ολοι. Εξελιχθηκαν σκατα. Αυτο δεν θα το δεχτω ποτε γιατι ηταν οι επιλογες μου. Εε δεν γινεται. Καποιον πιο σωστο θα επρεπε να εχω επιλεξει οχι το καθε αποβρασμα. (Οχι δεν οδηγαω ακομα αλλα θα ηθελα. Ισως του χρονου τετοια εποχη να ξεκινησω το διπλωμα).
Ναι αλλα γκρινιαζω παρα πολυ και οπως ειδες δεν εχω ελπιδα πλεον. Θελω νς τα δω λιγο πιο θετικα αλλα δυσκολευομαι παρα πολυ. Δεν ειναι οτι εχασα 2-3 ατομα. Ηταν ολοι. Που δεν ηταν ποτε κοντα μου οντως ετσι κι αλλιως. Ουτε βγαιναμε πολλες φορες να πεις οτι εχω αναμνησεις. Εβγαιναν αυτοι χωρις εμενα. Αλλα καλυτερα τωρα που το σκεφτομαι ετσι οπως ειναι. Εβγαζα κατι παντα γλυκο (απο οτι μου ελεγαν δεν θα το ελεγα μονη μου για τον εαυτο μου χαχα) αλλα παλι κατεληγα μονη μου. Ουτε αυτο ενδιεφερε κανεναν.
Συνεχεια εδω γιατι ηταν πολυ μεγαλη η απαντηση.
Δεν με πηραν τα χρονια αλλα ολοι εχουν ΗΔΗ παρεα γαμω. Χαχα δεν το λες επισκευασμενο ακομα αλλα κατι θα κανουμε.
Λεω να ειναι καλα το αγορι μου γιατι ειναι ο μονος που εχω αυτη τη στιγμη. Τρεμω στην ιδεα οτι μπορει να γινει κατι και με αυτον. Εχει βαρεθει να ακουει οτι δεν εχω παρεες χαχα
Αυτο με το μπουλινγκ τραγικο. Δεν το χωραει το μυαλο μου οτι καποιοι ειναι τοσο αδειοι μεσα τους που το κανουν αυτο. Το αστειο με εμενα ειναι οτι μια κοπελα που μου εκανε μπουλινγκ ηταν ετσι μονο μαζι μου αλλα με το υπολοιπο σχολειο εκανε παρεα. Και ολοι τη θεωρουν γλυκια.
«Όμοιος ομοίω αεί πελάζει». Εγώ λίγο διαφωνώ με τον Πλάτωνα.. Έχω το δικαίωμα να το κάνω και ξέρω πως αν βγαίναμε μαζί για καφέ θα μπορούσα και να τον πείσω. Είμαστε και σχεδόν συνομήλικοι.. :p Να, πες στην τύχη υποθετικά τώρα πως σήμερα που είναι και τόσο ωραία μέρα είχα πρόχειρο έναν Πλάτωνα να βγούμε για καφεδάκι στην ωραία λιακάδα και να τα πούμε. Δε χάνω την ελπίδα μου ότι μπορεί στο μέλλον να τον συναντήσω στη ζωή μου τον μεγάλο φιλόσοφο.. Γιατί όχι.. Θα του λεγα λοιπόν, εντάξει ρε συ, κάπως καλά σα να τα λες, δε σε ακυρώνω αλλά εγώ έχω κάνει κάτι διαφορετικό στη ζωή μου. Έχω χρησιμοποιήσει τις παρέες/τους ανθρώπους αλλά όχι με κακό τρόπο, δεν έχω εκμεταλλευτεί.. Να εξηγήσω τι εννοώ.
Εγώ στη ζωή μου θέλω να είμαι πολυεργαλείο. Όταν (εκ χαρακτήρως) είσαι καλόβολος (είμαι) τότε μπορείς να «παίζεις μπάλα» με πολλούς. Και με τον καθέναν μπορείς να κάνεις και κάτι διαφορετικό από το σύνολο των ενδιαφερόντων σου. Έτσι, αν τους αθροίσεις όλους και τις δραστηριότητές σου μαζί τους θα έχεις καλύψει όλη τη γκάμα των ενδιαφερόντων σου και των χαρακτηριστικών σου.
Με την οικογένεια αυτή που τους λέω «κολλητούς» γιατί κάναμε κολλητή παρέα επί χρόνια, άλλα πράγματα έπαιρνα από τη γυναίκα, άλλα από τον άνδρα και άλλα ακόμα και από το κορίτσι τους (τη συνομήλική σου κόρη τους). Η παρέα τους αφορούσε όλους και περνούσαμε πολύ καλά. Με τη γυναίκα αυτή μπορούσαμε να συνεννοηθούμε με κλειστά μάτια και να συζητήσουμε βαθιά θέματα, αλλά δεν μπορούσαμε να έρθουμε πραγματικά κοντά γιατί ήταν γυναίκα κι εγώ άντρας κι αυτό το γεγονός διατηρεί μιαν απόσταση/σεβασμό στη φιλία. Πιο κοντά ήταν αυτή με τη δική μου γυναίκα παρά με μένα.. Με τον «περιορισμένων δυνατοτήτων» άντρα της, δεν είχαμε την ευρύτητα και το βάθος να συνυπάρξουμε στην παρέα όπως ίσχυε με την άλλη, αλλά απ την άλλη είχαμε την οικειότητα άντρας με άντρα. Και μια χαρά βλέπαμε τα ποδόσφαιρά μας μαζί, πίναμε τα τσιπουράκια μας, τρώγαμε τα μεζεδάκια μας και τα περνούσαμε φίνα. Με αυτόν είχαμε κι άλλο ένα κοινό πεδίο δράσης. Έπαιζε μουσική αυτός οπότε και σε αυτό μια χαρά τα βρίσκαμε και συνομιλούσαμε. Παρότι τα μουσικά μας πεδία δεν αλληλοεπικαλύπτονταν και πολύ. Με τους μεγάλους θα πηγαίναμε πχ στο θέατρο ή στο Ηρώδειο. Με τη μικρή τους θα πηγαίναμε μαζί στο σινεμά (οι μεγάλοι βαριούνταν την ταινία και άφηναν το κορίτσι μαζί μας..) πχ για να δούμε το Harry Potter που θέλαμε ή κάτι άλλο αντίστοιχο που θέλαμε.. Ή παίζαμε μαζί ρακέτες στην παραλία τα καλοκαίρια με το μικρό, όταν όλοι μαζί κανονίζαμε να πάμε για μπάνιο στη θάλασσα (εγώ δεν κολυμπάω ποτέ, έχω ζήτημα υγείας). Με άλλη παρέα μας τα ταιριάζαμε να πάμε να δούμε πχ ταινίες Marvel. Με το «παιδί διαμάντι» που τον ξέρω απο το σχολείο και είναι και κουμπάρος μου, ταιριάζουμε πολύ σε κάποια πράγματα στο χαρακτήρα και είναι και πανέξυπνος αλλά σε κάποια άλλα θέματα διαφωνούμε. Πάντως αγαπιόμαστε πολύ. Με κάτι άλλα παιδιά από το χωριό που πήγαινα κάθε καλοκαίρι τα ταιριάζαμε στο ψάρεμα που έχω για χόμπι. Με άλλα παιδιά βρισκόμασταν για μπάσκετ στο γηπεδάκι της γειτονιάς παλιά. Με τρία αδέρφια που μένουν στον κάτω οροφο από εμένα μεγαλώσαμε μαζί πρακτικά και παίζαμε ποδόσφαιρο στην πυλωτή όταν ήμασταν μικροί ή μαζευόμασταν στο σπίτι το δικό μου ή το δικό τους και παίζαμε videogames στην κονσόλα. Τώρα έχουμε χαθεί με αυτούς. Μένουν αλλού, κάναν οικογένεια και έχουν παιδιά δικά τους που είναι στην ηλικία που είχαμε εμείς όταν πρωτογνωριστήκαμε. Τον έναν τους με το γιο του τους πέτυχα πρόσφατα κάτω όταν είχε έρθει για επίσκεψη στους γονείς του. Με έναν άλλο παλιό γνωστό εδώ στη γειτονιά που οι μανάδες μας ήταν από χρόνια φίλες (έχει πεθάνει πλέον η μάνα του) έκανα πρόσφατα εγώ κίνηση να ξεκινήσουμε να κάνουμε παρέα. Αυτός κι αν είναι περιορισμένων δυνατοτήτων καθότι το παιδί (60 χρονών..) έχει σοβαρό ψυχιατρικό ζήτημα. Παίρνει και επίδομα αναπηρίας από το κράτος για αυτό. Αν όμως βάλεις λίγο νερό στο κρασί σου και προσπεράσεις το πρόβλημά του, μια χαρά άνθρωπος είναι και φιλότιμος πολύ. Και πηγαίνω εδώ πιο κατω σε δυο στενά που μένει και βλέπουμε τα ποδόσφαιρά μας μαζί μιας που έχει και το συνδρομητικό κανάλι. Κι έρχονται κι άλλοι δυο φίλοι του συνήθως, επίσης πολύ καλά παιδιά και φιλότιμα, αλλά επίσης με πρόβλημα..
Κατάλαβες τώρα τι προσπαθώ να του πω του φιλόσοφου? Δεν είμαι «όμοιος ομοίω» επειδή «πελάζω» με αυτούς, ούτε σχιζοφρένεια έχω , ούτε τα προβλήματα που έχουν οι άλλοι δυο. Είμαι εκεί για να πάρω αυτό που θέλω, περνάμε ωραία μαζί, βολεύει που είναι δυο βήματα από εδώ που μένω, λέμε και κανα καλαμπούρι εκτός απο τα ποδοσφαιρικά, ε, όταν λίγο κολλάει η βελόνα (λόγω των ψυχιατρικών τους..) δεν πειράζει, και πάλι φίλοι είμαστε, το προσπερνάμε και πηγαίνουμε παρακάτω, στα υπόλοιπα. Τους αγαπάω και με αγαπάνε, είμαστε παρέα πλέον οι 4 μας. Θα τους πάρω καμιά ωραία μέρα με το αυτοκίνητο να πάμε και καμία εκδρομή. Ο σχιζοφρενής από αυτούς (ο δικός μου αρχικός γνωστός) είναι κινητή βιβλιοθήκη, δεν μπορείς να φανταστείς… Ξέρει τα πάντα για τα πάντα. Και είναι και πανέξυπνος συζητητής. Και έχει και χιούμορ. Απλά «σκοντάφτει» στο πρόβλημά του κάθε τόσο και κολλάει η βελόνα λίγο ώρες ώρες.. Ή το άλλο που έχει, περπατάει στο δρόμο και νομίζει ότι όλοι οι άλλοι τον κοροϊδεύουν.. Αν ακούσει τυχαία γέλια θεωρεί ότι τον αφορούν και ότι οι random ξένοι ξεκαρδίζονται σε βάρος του. Αυτό είναι το πρόβλημά του. Κατά τα άλλα το παιδί δεν έχει κανένα πρόβλημα, μια χαρά άνθρωπος είναι..
Καταλαβαίνεις τώρα τι πάω να σου πω? «Χρησιμοποίησε» (με την καλή έννοια πάντα..) τους άλλους ανθρώπους. Κάνε παρέα με όλους και από τον καθένα έχεις να πάρεις κι ένα διαφορετικό κομματάκι που απαρτίζει το δικό σου παζλ ενδιαφερόντων. Μην περιμένεις όλο το παζλ να το βρεις και να το πάρεις από ένα μόνο άτομο που θα τα ταιριάξετε σε όλα. Ούτε καν για τη σχέση σου δεν ισχύει αυτό. Εγώ ούτε με τη γυναίκα μου δεν ταιριάζαμε απόλυτα σε αυτό. Ε και? Πάθαμε τίποτα? Μια χαρά αλληλοσυμπληρωνόμασταν. Μια χαρά με έτρεχε κι αυτή να δούμε ρομαντικές ταινίες (ή κάτι άλλες περίεργες γαλλικές που της άρεσαν) κι έτσι έχω δει πλέον κι εγώ μερικά «διαμαντάκια» που αλλιώς δε θα καθόμουνα ποτέ από μόνος μου για να δω. Κι αυτή μια χαρά ερχότανε να δούμε το Hobbit ή το Lotr ή άλλα που άρεσαν σε μένα. Μέχρι και στο Kung Fu Panda την έτρεχα.. Ερχόταν και το μικρο μαζί (η κόρη των φίλων μας όταν ήταν πιο μικρή. Ύστερα που μεγάλωσε έγινε πλέον κουλτούρα και δε βλέπει παιδικά.. Έμεινα μόνος μου να τα βλέπω.. :p ) Αργότερα αρεσαν και στη γυναίκα μου τα «δικά μου» και ερχόταν γιατί το ήθελε, όχι αναγκαστικά.. Μια χαρά μου ‘μαθε κι εμένα το Μέγαρο και να ακούω την κλασική μουσική που μου αρέσει πλέον πολύ, μια χαρά άρχισε να ακούει κι αυτή κάποια από τα χιπ χοπ και τα beats κλπ που άκουγα εγώ.. Μια χαρά θα πάω και στον ξάδερφο κι ας μην ταιριάζω σαν χαρακτήρας όταν με καλεί στο εξοχικό του για να ψήσει και να φάμε μια Κυριακή. Δίπλα του μένει και ο άλλος μου ξάδερφος με τον οποίον επίσης δεν ταιριάζω σαν χαρακτήρας αλλά για διαφορετικούς λόγους από τον προηγούμενο. Και με τους δυο τέλεια τα περνάμε όταν μαζευόμαστε το σόι.. :)
Αυτό που θέλω να σου πω κλείνοντας το τεράστιο αυτό ποστ είναι να μην πέσεις στην εξής παγίδα που έπεσα εγώ στη ζωή μου. Αφορά τη σχέση σου αυτό. Όταν είσαι με κάποιον άνθρωπο που τα ταιριάζετε πολύ και αγαπιέστε και γίνεστε αυτοκόλλητοι σε όλο το διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο σας, υπάρχει ο κίνδυνος να σε απορροφήσει η σχέση να αφήσεις όλα τα άλλα και να περνάς χρόνο μόνο εκεί. Μπορεί να σου καλύπτει τα πάντα και να μη νιώθεις ανάγκη για τίποτα άλλο. Εδώ σε αυτό εσύ είσαι καλύτερη απο ότι υπήρξα εγώ. Νιώθεις την ανάγκη και για άλλους φίλους/παρέες. Αυτό είναι πιο υγιές. Εγώ έπεσα με τα μούτρα πάνω στη σχέση μας και ξέχασα και φίλους και όλα, δεν είχα ανάγκη για τίποτα άλλο. Μέχρι και τα ποδόσφαιρα μαζί τα βλέπαμε. Καθόμασταν μαζί στον καναπέ, αυτή μπορεί να είχε και το τάμπλετ να χαζεύει και λίγο στο pinterest πχ, τρώγαμε αυτά που είχαμε παραγγείλει κι έβλεπα κι εγώ την μπάλα.
Αυτό που λες με το bullying έχει το εξής χαρακτηριστικό. Όσοι είναι ήσυχοι χαρακτήρες όπως ειμαστε εμείς γίνονται υποψήφιοι «σάκοι του μποξ» που εκτονώνουν οι άλλοι δικά τους προβλήματα που έχουν. Η κοπέλα από το σχολείο που λες καθόλου αδεια δεν ήταν. Ήταν γεμάτη με δικά της προβλήματα/απωθημένα κλπ που είχε και βρήκε μια ήσυχη «γλαστρούλα» που δε μιλάει, δε λαλάει, κάθεται ήρεμα στη γωνιά της και πήγε να τα εκτονώσει όλα πάνω της. Μπορεί κατα τα λοιπά να είναι όντως ένα γλυκό κορίτσι αλλά με προβλήματα επιθετικότητας στο χαρακτήρα της. Με απωθημένα που ξεσπά πάνω σε άλλους (δυστυχώς..) Από αδυναμία της συμβαίνει αυτό, όχι από δύναμη..
Κλείνω εδώ, πάω να κάνω κάτι δουλειές γιατί σε λίγο έχω να πάω και για καφέ με το φιλόσοφο. Αλήθεια λέω ρε, δεν με πιστεύεις? Μπέσα! Καλάααα.. Εδώ στο Μαρούσι θα πάμε παραδίπλα, στο The Mall. Έχουμε να πούμε πολλά... Άμα έρθεις ποτέ Αθήνα θα σου τον γνωρίσω. Είμαι και εγώ λίγο φιλόσοφος όπως αυτός. Σοφός βέβαια δεν ξέρω αν είμαι, φίλος της σοφίας πάντως είμαι. Και της Σοφίας είμαι φίλος. Κι αυτή είναι όντως σοφή και μια χαρά κοπέλα.. :) Τα λέμεεε.. ;-)
(Τελικά έβγαλες άκρη με τα γιουτούμπια και τα λίνκ?? Αυτό με το δίπλωμα αυτοκινήτου να μην το αμελήσεις, είναι κομβικό και βοηθητικό και θα σου λύσει τα χέρια (και τα πόδια..) να πηγαίνεις περα δώθε εύκολα. Βρες ευκαιρία και κάντο. Επίσης ξέχασα να σου πω και το άλλο. Όντως σαν άνθρωπος βγαζεις μια γλυκύτητα και μια χαρά παρέα γίνεσαι αλλά και μια ωριμότητα που ίσως σε κατατάσσει ηλικιακά με λίγο μεγαλύτερα άτομα. Αυτό με την εξέλιξη και τη δουλειά που είπες είναι πολύ πολύ καλο. Κάνε focus εκεί.. Κι από εκεί θα κάνεις και νέες γνωριμίες, συν το οικονομικό που επίσης σου λύνει τα χέρια στο να κάνεις διάφορα πράγματα. Εστίασε λέω εγώ μήπως στο να γνωρίσεις και λίγο (λίγο..) μεγαλύτερα άτομα από εσένα που δε θα «καπνίζουν μόνο και παίζουν βίντεογκέιμς συνεχώς..» Σε αφήνω με σχετικό reggae ελληνικο κομματάκι από τους Locomondo.. :)
https://youtu.be/9Y2U8pgs2CE?si=eOAekMuS9nn4D8et
Εγω εδω και συμφωνω και διαφωνω με τον Πλατωνα. Βλεπεις ομως που παλι διαφερουμε; Εσυ ειχες γνωστους και παρεες. Το αν δεν μπορουσες να κολλησεις η αν ηθελες κολλητιλικια ειναι αλλο θεμα. Εγω πολλες φορες ημουν μονη χωρις καν γνωστους. Χωρις να μπορω να βγω για εναν απλο καφε. Επισης οσο χαλια και να ηταν τα πραγματα ειχες το παιδι απο το σχολειο και τον εκανες κουμπαρο. Εγω δεν εχω κανεναν απο το σχολειο. Δηλαδη λες οτι ησουν απλα πιο απομακρος. Εγω δεν ειχα καν παρεες. Περνουσα τις ωρες μου στο σπιτι. Δεν ειναι το ιδιο. Και βλεπω οτι ετσι εξελισσεται η ζωη μου. Χωρις φιλους και γνωστους. Βλεπεις οτι παλι εγω καταληγω χειροτερη σε αυτο το θεμα. Λες να χρησιμοποιησω τους γνωστους μου με καλο τροπο. Εε δεν εχω καν γνωστους. Και εσυ που λες οτι δεν ειχες ποτε κοντινους φιλους, εχεις τοσες παρεες και αναμνησεις. Εε δεν συγκρινεται τωρα. Δεν ειναι ιδια τα προβληματα μας. Εσυ ησουν απλα κλειστος χαρακτηρας. Εγω οντως δεν ειχα κανεναν.Quote:
Originally Posted by _Vassilis
Εχω προσπαθησει πολυ να γνωρισω μεγαλυτερα ατομα αλλα δεν μπορω. Παντα σε μικροτερους πεφτω. Και γινονται και μαλακιες. Απλα πρεπει να το αποδεχτω οτι δεν θα κανω φιλους ποτε. Αφου βρηκα σχεση παλι καλα (και αυτος 2 χρονια μικροτερος μου ειναι εν τω μεταξυ).
Η αλλη κοπελα εκανε παρεα με τη μιση ταξη εκτος απο εμενα. Γενικα το περιβαλλον μου ενιωθα οτι δεν. Αν ημουν σε αλλο σχολειο σιγουρα θα ειχα παρεες. Εγυγα απο ενα "δυσκολο" σχολειο γιατι δεν αντεχα τη πιεση του. Αλλα εκει ειχε ατομα με στοχους. Που τωρα σπουδαζουν, δουλευουν και κανουν τη ζωη τους. Και εγω εμεινα παλι μονη μου.
Βασιλη (και ολοι απλα ο Βασιλης εχει μιλησει περισσοτερο) σε ευχαριστω που προσπαθεις να με βοηθησεις αλλα βλεπεις οτι δεν γινεται τοσο. Το προβλημα μου ειναι πιο βαθυ απο οσο νομιζετε. Αν ειχα εστω γνωστους που πενρουσα καλα δεν θα με ενοιαζε. Αλλα ολοι φευγουν απο κοντα μου χωρις να γινει τιποτα. Τωρς δεν υπαρχει χρονος πλεον. Ουτε για γνωστους ουτε για φιλους. Τελος. Απλα δωστε μου συμβουλες για να το αποδεχτω. Μη μου λετε οτι θα φτιαξει γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να γινει τιποτα.
Οπως ειπε και η Ρεμεντυ πιο πριν δεν ειναι προνομιο μου που δεν κραταει καμια γνωριμια μου. Εε λοιπον το ξερω. Καταλαβαινω οτι το προβλημα ειναι δικο μου. Μπηκα σε αυτο το φορουμ για να δω αν μπορω να βοηθηθω εστω και λιγο. Πηρα λιγη δυναμη εννοειται και σας ευχαριστω για αυτο αλλα ταυτοχρονα καταλαβα (για αλλη μια φορα) ποσο αδεια ειναι η ζωη μου. Δεν θα νιωσω ποτε γεματη οταν εχω ενα τετοιο θεμα. Ενιωθα οτι παιρνω ενεργεια απο τους ανθρωπους και ενιωθα πολυ καλα οταν ημου εξω με συγγενεις. Τωρα ουτε με αυτους εχω τοσο σχεση. Δεν ξερω τι γινεται αληθεια. Αν ειχα γνωστους θα ημουν οκ δεν θα ερχομουν εδω να παραπονεθω. Οταν εγραψα στο πρωτο ποστ ειμαι 21 και δεν εχω φιλους εννοουσα οτι δεν ειχα κανεναν κανεναν.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Τοσο ρεντ φλαγκ θεωρειται πια να μην εχω μακροχρονιες σχεσεις; Παιδια προσπαθω παρα πολυ αλλα πεφτω σε λαθος ανθρωπους. Δυσκολευομαι υπερβολικα. Απλα ειχα περισσοτερες ατυχιες απο αλλους σε αυτον τον τομεα. Ολοι αλλαζουν και ολοι κανουν γκοστινγκ χωρις λογο. Το ακουω συνεχεια απο συμφοιτητες μου. Οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι πιο δυσκολες απο οτι στο παρελθον.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Νιωθω οτι οντως κατι παει λαθος μαζι μου και δεν τα εχω καταφερει αλλα δεν θελω να πιστεψω οτι ειναι ρεντ φλαγκ. Δεν μπορω να συνεχισω να απογοητευω τον εαυτο μου εγω η ιδια (οπως με απογοητευσαν και οι υπολοιποι). Εε παιδια οχι. Οποιος θελει να πιστεψει οτι ειναι ρεντ φλαγκ ας το πιστεψει. Υπαρχουν και οι εξαιρεσεις. Και κριμα που δεν το ειχα καταλαβει πιο νωρις για να προσεγγισω εγω (οσο και να ντρεπομουν) αλλα ατομα. Τωρα προσεγγισα τα λαθος και κατεληξα μονη. Θα σταματησω να το θεωρω ρεντ φλαγκ γιατι γινονται πολλα που οι περισσοτεροι δεν γνωριζουν. Εγω μεσα μου ξερω οτι δεν πειραξα κανεναν. Και αυτο μπορουν να το επιβεβαιωσουν νομιζω ολοι (και ας μου εκαναν μπουλινγκ)
Ρε κοπελιά, έχει κολλήσει η βελόνα μου φαίνεται. Όλο νομίζεις ότι τελείωσε η ζωή (από τόσο μικρή ηλικία?), ότι δεν θα βρεις ποτέ φίλους, ότι μόνο εσύ είσαι μόνη κλπ. Πώς λες ότι δεν υπάρχει χρόνος πλέον? Είσαι 90 χρονών? Και να σου πω, εγώ είμαι σχεδόν 40 και δεν έχω κάνει ποτέ σχέση, οκ έχω φίλους, εγώ να πω ότι "τελείωσε δεν θα κάνω σχέση"? Αν δεν πρέπει να το πω εγώ, εσύ γιατί το λες?Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Γιατί δεν υπάρχει χρόνος πλεον? Λόγω ηλικίας?Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Συμβουλές για να το αποδεχτείς: Κάθε πρωί, θα πίνεις δύο ωμά αυγά και μετά θα πηγαίνεις για έναν περίπατο, τρώγοντας ταυτόχρονα γύρο. Το απόγευμα θα κάθεσαι στο μπαλκόνι ή στην αυλή, κοιτώντας τον ουρανό. Το βράδυ, θα πηγαίνεις στο δάσος και κάτω από το φως του φεγγαριού θα χορεύεις το τραγούδι της Κοκκίνου "Masai" ανάμεσα στα δέντρα. Μπορείς να φοράς ό,τι θέλεις, δεν επηρεάζει τη διαδικασία. Τέλος, όταν θα πας για ύπνο, θα βάλεις το ένα πόδι πίσω από το κεφάλι και θα κοιμηθείς.
Αυτο να το κάνεις για δέκα μέρες και θα δεις τρομερή αλλαγή. Θα το αποδεχτείς.
Τελικά ούτε απόψε πρόλαβα να σου μιλήσω που έλεγα.. Είχα πάει μπουζούκια σ’ένα θρεντ εδώ κοντά.. Θα τα πούμε όμως, υπόσχομαι..Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Καλησπέρα και καλή βραδιά..
Δεν τελειωσε η ζωη προφανως αλλα δεν εχω ελπιδα πλεον πανω σε αυτο το κομματι. Γιατι εχω περασει σχολειο, πανεπιστημιο και εξωσζολικες δραστηριοτητες και δεν βρηκα κανεναν πραγματικο φιλο. Τωρα βλεπω οτι ολες οι παρεες ειναι δημιουργημενες. Και ολοι μου τη λενε που δεν εχω μακροχρονιες σχεσεις. Εε εγω φταιω για αυτο ρε γαμωτο; Ναι σιγουρα φταιω και εγω αλλα στο μικροτερο ποσοστο. Γιατι εγω ξερω μεσα μου οτι ημουν παντα αληθινη και οτι δεν ειχα σκοπο να βλαψω κανεναν. Λεω οτι θα μεινω μονη γιατι δεν ευδοκιμει καμια γνωριμια μου. Αυτο. Η σχεση βρισκεται πιο ευκολα νομιζω. Ενα τιντερ ανοιγεις και βρισκεις.Quote:
Originally Posted by Eagle guy
Χαχα τι αστειο... Καταλαβαινω να μην το καταλαβαινεις γιατι ειναι σπανιο καποιος να ζοριζεται τοσο πολυ σε αυτο το κομματι επειδη οι περισσοτεροι το εχουν ευκολο. Αλλα εμενα μου εχει δημιουργησει τρελες ανασφαλειες οποτε δεν μπορω να γελασω με αυτο. Επισης κανω πολλους περιπατους και γυμναστικη μην αγχωνεσαι. Εχω δουλειες και τη σχολη μου δεν μπορω ολη μερα καθε μερα να περιπλανιεμαι χιλια συγγνωμη που δεν μπορω να κανω αυτο που μου ζητας.Quote:
Originally Posted by george1520
Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Μα λες ότι δεν υπάρχει χρόνος πλεον ενω είσαι τόσο μικρή και ζητάς από εμάς να σου δώσουμε συμβουλές να αποδεχτείς κάτι που εμείς δεν πιστεύουμε.
Σου έδωσα τόσες συμβουλές και έδειξα να μην καταλαβαίνω? Δεν έκανα πλάκα με το "πρόβλημα σου" αλλά με το γεγονός ότι θες να αποδεχτείς ότι δεν θα βρεις ποτέ. Ενώ πχ δεν έδωσες χρόνο στη ψυχοθεραπεία, δεν βρήκες κάποια δραστηριότητα για να γνωρίσεις κόσμο.
Αυτό δεν ισχύει. Πολλοί άνθρωποι έχουν φίλους και δεν έχουν σχέση. Μπορεί να μην έκαναν και ποτέ σχέση. Να το θέλουν πολύ και να μην μπορούν.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
σοβαρα τωρα;Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
εχεις μια ερωτικη σχεση, πολυ ικανοποιητικη απ οτι λες, αλλα δεν σταματας να την ακυρωνεις, παρολο που περιστασιακα ζητας συγνωμη γι αυτο.
δεν μπορω να εννοησω να νοιωθεις τετοια εγκαταλειψη και απελπισια ενω εχεις ΚΑΛΗ ερωτικη σχεση. ειναι πολυ περιεργο.
η ψυχ σου τι λεει για το θεμα;.
νομιζω οτι ειναι εμμονη δικη σου κι οχι αληθινο προβλημα.
δεν ειπα οτι αν εχεις συντροφο δεν μπορει να εχεις/ θελεις φιλους, αλλα να νοιωθεις ΜΟΝΟΣ , ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΜΕΝΟΣ κενος, αποτυχημενος (λες και διαγωνιζομαστε ποιος θα κανει φιλους) και απελπισμενος , δεν κολλαει. κατι δεν παει καλα εδω, ΟΧΙ στο γιατι δεν κανεις φιλους. πολλοι δεν κανουν φιλους. το περιεργο ειναι που νοιωθεις τοσο ακραια ασχημα που δεν κανεις φιλους ενω εχεις ΣΧΕΣΗ (ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ).
Μα ειστε μεγαλυτεροι. Τοτε αλλαζαν οι παρεες πιο ευκολα. Η μαλλον οχι πιο ευκολα. Πιο συχνα. Τωρα τα παιδια εχουν παρεες απο το σχολειο και τις διατηρουν. Δεν ενδιαφερονται καν για νεες γνωριμιες και μου το εχουν πει και 2-3 ατομα. Αυτο με τη δραστηριοτητα ναι οκ λαθος μου, για την ψυχοθεραπεια δεν εχω κατι να πω μαλλον δεν μου εκανε η ψυχολογος (για λογους που δεν μπορω να αναφερω προφανως αλλα δεν εχουν να κανουν μονο με εμενα)Quote:
Originally Posted by george1520
Ωραια ναι εχεις δικιο απλα εμενα μου ειναι δυσκολο να βρω παρεα και κολλαω εκει. Αλλα ποσοι χωριζουν και βρισκουν σχεση αργοτερα; Στη σχεση θεωρω οτι ειναι λιγο πιο ευκολο γιατι εχεις να κανεις μονο με ενα ατομο και επικεντρωνεσαι εκει. Δεν ειναι παρεα που μπορει να ειναι και 3-4 ατομα. Συνηθως παιρνεις χρονο απο τις υπολοιπες υποχρεωσεις σου για να κατσεις να γνωριστεις με τον αλλο. Στις παρεες δεν συμβαινει αυτο. Ειναι πιο κλειστες. Επισης η πλειοψηφια δεν εχει σχεση η φιλους; Σχεση. Μπορει η πλειοψηφια να ειναι ελευθερη αλλα φιλους εχουν ολοι. Και πολλες φορες χωρις καν προσπαθεια.Quote:
Originally Posted by george1520
Ειναι ικανοποιητικη η σχεση μου αλλα γενικα στις σχεσεις μου (ανθρωπινες εννοω οχι συγκεκριμενα ερωτικη, φιλικη κλπ) θελω και να βλεπω τον αλλο. Οταν δεν τον βλεπω και μου λειπει νιωθω καπως αδεια. Επισης οταν τα παιρνεις ολα προσωπικα και κατακαρδα οπως εγω δεν μπορεις να χωνεψεις τοσες αποτυχιες. Ζηταω συγγνωμη γιατι πραγματικα εκτιμω τη σχεση μου και σιχαινομαι που δεν μου γεμιζει το κενο της φιλιας (μονο οταν ειμαστε μαζι). Επισης αν θελεις φιλους φιλους οτι αλλο και να εχεις καταφερει θα σου λειπει. Ειναι πολλοι που βαζουν τη φιλια πολυ ψηλα και λενε οτι ειτε με σχεση ειτε χωρις δεν θα μπορουσαν χωρις φιλους. Ειναι διαφορετικα πραγματα γιατι δεν το καταλαβαινετε; Ειμαι πραγματικα ευγνωμων για τη σχεση μου αλλα δεν μπορω να χωνεψω το πως μου φερθηκαν καποια ατομα χωρις να τους κανω τιποτα. Δικο μου προβλημα αλλα δεν μπορω να το δεχτω.Quote:
Originally Posted by Remedy
Επιπλεον το αγορι μου ειναι απο τη διπλανη πολη και σπουδαζει και δουλευει. Τωρα θα ξεκινησουν και κατι εργασιες στο σπιτι τους οποτε μπορει να μην εχει χρονο και χρηματα να ερθει. Δεν ειναι ολα οσο ευκολα φαινονται. Θελει να ξεκινησει και διπλωμα οδηγησης. Που χρονος; Εννοειται οτι θελω να τα κανει ολα αυτα γιατι ειναι επενδυσεις χρησιμες για το μελλον του αλλα θα μου στοιχησει να μην τον βλεπω. Εγω τωρα νιωθω οτι χρειαζομαι φιλους για να ειμαι ευτυχισμενη. Παντα ειχα τη φιλια ψηλα στις αξιες μου και στενοχωριομουν που δεν μπορουσα να τα καταφερω. Οποια επιτυχια και να ερθει αν συνεχισω να το εχω τοσο ψηλα και δεν τα καταφερνω παλι ετσι θα νιωθω. Ειναι σαν να θελεις παρα πολυ μια δουλεια να προσπαθεις να την παρεις και να μην τα καταφερνεις οσο και να προσπαθεις. Αν το θελεις πολυ δεν θα στενοχωρηθεις. Ειναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ.
Η ψυχολογος μου λεει να ψαξω το τι θελω απο τις συναναστροφες και μετα να ψαχτω. Πχ αν θελω πολυ κοσμο απλα για να βγαινω να ψαξω αυτο. Αν θελω πραγματικη φιλια να ψαξω λιγα ατομα και να ειμαι πολυ επιλεκτικη. Εχω καταλαβει οτι θελω 2-3 ατομα κοντα μου (σαν κολλητους ας πουμε) αλλα και στις εποφανειακες παρεες να ειναι πιο νορμαλ ατομα απο αυτα που συνανταω (λεω πιο νορμαλ γιατι συνανταω ατομα η με ακραιες αποψεις η με καθολου αποψεις)
Θα μας τρελάνεις εσύ. Κολλημένη στο "δεν ευδοκιμεί καμία γνωριμία". Λες και το δοκιμάζεις δεκαετίες και δεν πιάνει! Κι εγώ στα 21 ελάχιστους είχα. Με τον καιρό γνωρίζεις κι άλλους. Όσο για το "ένα τίντερ ανοίγεις και βρίσκεις", τι να πω? Είσαι σε άλλο, παράλληλο σύμπαν, αν νομίζεις ότι ο εσωστρεφής άντρας βρίσκει κοπέλα εύκολα μέσω τίντερ.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Το δοκιμαζω απο το δημοτικο βασικα. Ειχα "παρεα" μονο στο σχολειο. Κανεις δεν ηταν διπλα μου πραγματικα. Με καποια ατομα που μιλουσα λιγο παραπανω η χαθηκα η μου εκαναν κατι μετεπειτα και η παρεα μας δεν μπορουσε να συνεχισει. Επισης δεν μπορουσα σχεδον καθολου να κανω παρεα με παιδια της ηλικιας μου και μιλουσα πιο πολυ με παιδια 1-2 χρονια μικροτερα. Και ολοι με κοροϊδευαν για αυτο. Και εμενα μου φαινεται λιγο περιεργο να σας πω την αληθεια αλλα το προσπερναω.Quote:
Originally Posted by Eagle guy
Με τον καιρο γνωριζεις κοσμο φυσικα αλλα πως γινονται φιλοι; Εχουν αλλες 100 παρεες οπως ολοι και δεν νοιαζονταν καν. Επισης για το τιντερ ειπα να δωσω μια λυση. Δεν θεωρω οτι ειναι οτι πιο ευκολο. Ειναι ενας τροπος ομως γιατι ξερεις πανω κατω τι ψαχνει ο αλλος. Επισης αντικειμενικα μιλωντας οι περισσοτεροι ειναι πιο ευχαριστημενοι με τις φιλιες τους παρα με τις σχεσεις τους. Για καποιο λογο φαινεται φουλ ευκολο να βρεις φιλους. Για τη σχεση δεν λενε κατι γιατι ολοι λενε οτι ειναι δυσκολο. Αλλα αν πεις οτι δεν εχεις φιλους και παρεες σε κοιτανε σαν εξωγηινο.
Γενικεύεις πάλι. Πολλοί είναι ευχαριστημένοι με τις σχέσεις που είχαν γενικά και όχι με τις φιλίες τους..Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Δεν θα έπρεπε να σε νοιάζει που όταν λες ότι δεν έχεις φίλους σε κοιτάνε κάποιοι σαν εξωγήινο. Συνήθως οι άνθρωποι που τους νοιάζει τι κάνει ο άλλος στη ζωή του, είναι αυτοί που θα βρουν τι δεν έχεις και θα σε κοιτάξουν "έτσι". Μπορεί να έχεις σύντροφο και να μην έχεις φίλους. Μπορεί να είσαι παντρεμένη και να μην έχεις παιδί. Μπορεί να έχεις παιδί και να θεωρούν λάθος που δεν κάνεις κι δευτερο. Μπορεί να είσαι κοντή και να σε θέλουν ψηλοί.. Χίλια δυο. Το θέμα είναι ότι έχεις κολλήσει σε κάτι που δεν είναι το βασικό σου πρόβλημα. Όπως είπε ο Eagle guy εκανε φιλους μετα τα 21. Εσύ πιστεύεις πως οι άνθρωποι που έχουν φίλους δεν μπορούν να κάνουν καινούργιους.
Τη ψυχοθεραπεία την σταμάτησες? Δεν κατάλαβα τι εννοούσες πιο πάνω.
εμ βρε πουλακι μου, αν λογω των ασχολιων και των φιλων του και της αποστασης σου λειπει ο δικος σου, και ενω νοιωθεις τελεια οταν ειστε μαζι και δεν ψαχνεσαι, αλλα νοιωθεις μονη οταν δεν ειστε, τοτε το προβλημα ειναι οι συνθηκες της σχεσης σου κι οχι οι φιλοι που δεν εχεις...Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
μηπως δεν τολμας να παραδεχτεις οτι εχεις προβλημα με την σχεση σου και ριχνεις την δυστυχια σου στους ανυπαρκτους φιλους;
οταν δεν μπορεις να χωνεψεις το πως σου φερθηκαν καποιοι φιλοι στο παρελθον και γι αυτο νοιωθεις μονη και αδεια, το προβλημα ειναι το τι εγινε με αυτους και οχι το οτι δεν εχεις φιλους.
βρες πρωτα το προβλημα και μετα την λυση.
αν θελεις φιλους και δεν εχεις, ναι θα το επιδιωκεις, αλλα δεν θα νοιωθεις και κενη, δυστυχης , απελπισμενη και ολα αυτα τα τραγικα που νοιωθεις εσυ!
κατ αρχας, ο,τι και να συμβαινει , ΚΕΝΗ δεν νοιωθεις ποτε γιατι εχεις παντα τονε αυτο σου. Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ.
επομενως ξεκινα απο εκει...
για αλλους λογους νοιωθεις κενη. οχι επειδη δεν εχεις φιλους...
και ναι, καταλαβαινω οτι αν θελεις φιλους, τους θελεις και δεν σταματας να τους θελεις. αυτα τα ακραια βασανιστικα που αισθανεσαι ομως, δεν ειναι απο την ελλειψη φιλων . αυτα ειναι που δεν δικαιολογουνται και οχι το οτι θελεις φιλους.
αφου εχεις ψυχ, ψαξε να βρεις γιατι νοιωθεις τοσο χαλια που δεν βρισκεις φιλους.
Δεν θα επρεπε να με νοιαζει οντως αλλα αυτο ειναι θεμα αυτοπεποιθησης (που δεν εχω τοσο). Οι περισσοτεροι απο οσο ξερω ειναι ευχαριστημενοι απο τις φιλιες τους και τις παρεες τους και οχι απο τις σχεσεις τους. Το γενικευω αλλα λεω αυτο που εχω δει εγω. Δεν λεω οτι δεν υπαρχουν και οι εξαιρεσεις. Οι περισσοτεροι κρινουν βασικα. Κατι θα βρουν να πουν. Οποτε δεν πρεπει να μας νοιαζει. Αλλα αυτο θελει δουλεια για να γινει. Εγω νιωθω οτι παντα πρεπει κατι να αποδειξω.Quote:
Originally Posted by george1520
Δεν πιστευω οτι δεν μπορω να κανω φιλους και τωρα αλλα δεν ξερω πως να γινω ενδιαφερον για τον αλλο που εχει ηδη παρεες και δεν με "χρειαζεται" απαραιτητα. Αν ειμαι ενδιαφερουσα μπορει ολος ο κοσμος να θελει να με κανει παρεα (που δεν ειναι το ζητουμενο μου εγω θελω καποια ατομα πιο κοντα μου, οχι την ευνοια ολου του κοσμου. Οσο και αν ανησυχω για την αποψη των αλλων για μενα). Εχω δει οτι ατομα μεγαλυτερης ηλικιας (πχ ατομα στην ηλικια των γονιων μου 50+) εκαναν κολλητες παρεες σε μεγαλυτερη ηλικια. Στα παιδια της ηλικιας μου δεν το βλεπω. Βλεπω οτι τους κολλητους τους τους εχουν και δεν ενδιαφερονται για αλλες σχεσεις. Αυτο με αγχωνει. Δεν πιστευω οτι χαθηκαν οι γνωριμιες και οι καλοι ανθρωποι. Απλα με εχει φοβισει αυτο το θεμα.
Την ψυχοθεραπεια μαλλον θα τη σταματησω γιατι αν το μυαλο μου ειναι κολλημενο ειναι τζαμπα λεφτα. Παω εκει και συζηταω τα ιδια και τα ιδια οποτε δεν εχει νοημα. Επισης νιωθω οτι η συγκεκριμενη ψυχολογος δεν μπορει να με βοηθησει για αλλους λογους (που δεν μπορω να αναφερω εδω αλλα τους θεωρω valid). Μου το ειπε και η ιδια η ψυχολογος οποτε δεν ξερω αν εχει νοημα να πηγαινω. Θα προσπαθησω αλλιως. Δεν μπορω να πεταω τα 50αρικα ετσι δεν ειμαι εκατομμυριουχος.
Ξαναλεω δεν πιστευω οτι οι ανθρωποι δεν μπορουν να κανουν καινουριους φιλους. Απλα βλεπω οτι δεν θα φτασω ποτε το δεσιμο των παλιων μακροχρονιων φιλων. Αυτο με φοβιζει. Παρεα μπορει να βρω και στο καπη που λεει ο λογος.
Ειναι και οι συνθηκες σιγουρα. Απλα ο χαρακτηρας μου (φουλ κλειστη και ντροπαλη) δεν με αφηνει να δημιουργησω σχεσεις που δεν θα αγχωνομαι αν βλεπω τον κοσμο η οχι. Επισης στις αρχες πρεπει και να βρισκεσαι με τους αλλους. Οποτε αν γνωρισεις καποιον και δεν εχεις χρονο δεν θα δεθειτε ποτε. Αυτα φοβαμαι. Οχι οτι δεν θα γνωρισω κανεναν. Δεν εχω κανενα προβλημα με τη σχεση μου ισα ισα. Απλα με πληγωνει που δεν τον βλεπω. Ξερω ομως οτι δεν θα κρατησει για παντα αυτο.Quote:
Originally Posted by Remedy
Ισχυει η 2η παραγραφος. Με εχουν απογοητευσει και φοβαμαι ακομα περισσοτερο. Το ειχα που το ειχα στο χαρακτηρα μου τωρα παει χαχα. Μου λειπει το να νιωθω ανετα με καποιον (το ειχα μονο με την ξαδερφη μου ολα αυτα τα χρονια αλλα μου φερθηκε σκατα)
Κανονικα θα επρεπε να μην νιωθω κενη και να μου αρκει η παρεα του εαυτου μου μεχρι να βρω τους σωστους ανθρωπους (σε ολες τις ηλικιες). Αλλα εδω μιλαμε για μενα που ειμαι ενα ατομο που επιζητα παρα παρα πολυ την αγαπη και την αποδοχη των αλλων. Πολυ λαθος μου αλλα δεν εχω την αυτοπεποιθηση που χρειαζεται για να μην το κανω. Αρα λογικα μπορω να νιωθω κενη νομιζω. Δεν λεω οτι ειναι ωραιο προσπαθω να το δικαιολογησω. Οταν εβγαινα με την ξαδερφη μου και τους φιλους της (για κανα χρονο εγινε μονο και ηταν ολα τα παιδια μικροτερα μου μη νομιζετε οτι γιναμε παρεα) ενιωθα γεματη. Και ενιωθα οτι "εφτιαξα" καπως το θεμα με τις παρεες μου. Αρα μαλλον αυτο ειναι που με κανει να νιωθω το κενο. Τιποτα αλλο δεν εχει αλλαξει ριζικα στη ζωη μου απο τοτε.
Δικαιολογουνται ολα απο τη στιγμη που βασιζω οριακα ολη μου την υπαρξη σε αυτο. Ο περισσοτερος κοσμος δεν το καταλαβαινει καθως παντα θα εχει μια κοινωνικη συναναστροφη εστω με γνωστους που ισως τον γεμισει και δεν θελει αλλες επαφες για εκεινη τη μερα (μπορει και βδομαδα χαχα). Εγω δεν ειμαι ατομο που κανει παρεες ευκολα. Ουτε για εναν απλο καφε. Αυτο που ηθελα παντα ηταν να εχω τους σωστους ανθρωπους γυρω μου. Δεν τους εχω ακομα (μονο το αγορι μου εχω) οποτε ακομα νιωθω περιεργα
Καλησπέρα. Το θέμα είναι πιο απλό από όσο φαίνεται και έχει πάρει αρκετα μεγάλη έκταση για αυτό που είναι. Δεν κρίνω κάτι απλά λέω.
Είναι ξεκάθαρα θέμα αυτοπεποίθησης δηλαδή ναι μεν δεν έχεις ξεπεράσει όσα έγιναν και σε πλήγωσαν τα έχεις εσωτερικεύσει και κάπως προσπαθείς να προστατέψεις τον εαυτό σου από μελλοντικές γνωριμίες και ενδεχόμενα φιλίες.
Το main πρόβλημά σου είναι η αυτοπεποίθηση αυτό βλέπω εγώ γιατί πάνω από όλα είναι η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου λίγο σαμποτάρεις τις γνωριμίες σου
Πρώτα πρώτα να πω ότι είναι απολύτως φυσιολογικό στην ηλικία αυτή να βιώνεις κάτι τέτοιο οπότε να μη νιώθεις περίεργη
Είσαι σε μία φάση που ψάχνεις ακόμα ποια είσαι και τι θέλεις να κάνεις και σε έχει πιάσει λίγο η στεναχώρια
Προσπάθησε να ξεχάσεις ό,τι έγινε ή τουλάχιστον να μη σε επηρεάζει σε καθημερινή βάση. Το πιο σημαντικό είναι πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου και ο τρόπος είναι να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούνε είναι πολύ κλισέ αλλά αυτή είναι η λύση
Θα δεις ότι μέσα από χόμπι και δραστηριότητες και γενικά πράγματα και συνήθειες που σου αρέσει να κάνεις θα αρχίσεις σιγά-σιγά να τη βρίσκεις με τον εαυτό σου να περνάς καλά και τουλάχιστον να μην νιώθεις ότι δεν σε θέλουν να μη νιώθεις ανεπιθύμητη ή αυτή που δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον για να τραβήξει παρέες. Αυτό πρέπει να επιλυθεί με τις δραστηριότητες και τα χόμπυ που είπαμε. Διάλεξε ό,τι τραβάει η όρεξή σου και προσπάθησε να μείνεις σε αυτό για μερικούς μήνες μην τα παρατήσεις πρέπει να βρεις τον ενδιαφέρον μέσα από πράγματα
Αυτό δεν σου εγγυάται ότι θα βρεις παρέα μέσα από χόμπι αλλά το πιο σημαντικό είναι αυτό που είπα πιο πριν να τη βρεις με τον εαυτό σου. Να περνάς καλά μερικές ώρες με αυτό που εσύ διάλεξες να κάνεις να παίρνεις τη σκέψη σου από τα αρνητικά και να την βάζεις σε κάτι θετικό.
Μόλις αρχίσεις να νιώθεις μία ανάκαμψη τότε θα σου ανέβει η διάθεση και θα θέλεις να βγαίνεις έξω βέβαια ούτε και τότε θα είναι ιδανικά τα πράγματα αλλά αυτό θα πάρει αρκετό καιρό για να μπορέσεις να αρχίσεις να εμπιστεύεσαι σιγά-σιγά. Μόλις δεις ενδιαφέρον από κάποιους ανθρώπους όλα τα άλλα θα κυλήσουν απλά πρώτα πρέπει να βρεις εσύ το ενδιαφέρον στη δική σου παρέα. Όχι να πιέζεσαι με το να φαίνεσαι ενδιαφέρουσα γιατί αυτό θα είναι απλά μία καταπίεση.
Πρέπει να θυμάσαι ότι το χιούμορ είναι πολύ δυνατό εργαλείο για να ξεπεράσεις δύσκολες στιγμές και επίσης πρέπει να σκεφτείς και το ενδεχόμενο ότι οι παρέες δεν είναι μόνο παίρνω αλλά και δίνω. Αυτό το λέω γιατί όταν θα βρεις παρέες θα πρέπει να έχεις και όπλα για να τις διατηρήσεις και αυτό είναι ένα πολύ δυνατό όπλο να δίνεις την απαραίτητη σημασία και εν συναίσθηση στον άλλον το επόμενο level. Ουσιαστικές φιλίες και κολλητιλίκια απαιτούν την απαραίτητη προσοχή σου.
Οπότε κράτα αυτό πρώτο βήμα είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου να σκέφτεσαι θετικά να βρεις χόμπι να περνάς καλά θα γνωρίσεις άτομα και μετά έπεται η συνέχεια
Το θεμα σιγουρα δεν ειναι τραγικο. Τραγικο ειναι που δεν βρισκονται οι σωστοι ανθρωποι. Οποιος ερχεται κοντα μου η τον γνωριζω "αναγκαστικα" (χωριο, σχολη κλπ) εχει ακραιες αποψεις τις οποιες δεν μπορω να αποδεχτω η να συγχωρεσω (πχ σεξισμος, ομοφοβια). Νομιζουμε οτι αυτα τα λενε μονο κατι 50αρηδες θειοι αλλα δυστυχως υπαρχουν πολλα μικρα παιδια με αυτες τις αποψεις. Αυτο με δυσκολευει περισσοτερο νομιζω στις φιλιες. Που ολοι οσοι βρισκω ειναι ετσι. Οι υπολοιποι που απαντησαν στο θρεντ μαλλον πιστεψαν οτι ειναι πανευκολες οι γνωριμιες οποτε απο εκει κατι θα προκυψει μαλλον. Αλλα δεν ειναι ετσι.Quote:
Originally Posted by Here
Δεν ξερω αν ειναι μονο θεμα αυτοπεποιθησης. Ναι αν ειχα περισσκτερη θα ειχα ξεπερασει πολλες καταστασεις. Αλλα γιατι ολοι οι "προβληματικοι" ερχονται σε εμενα. Ο ενας μετα τον αλλο ετσι καταληγει. Αν ερχοταν και καποιος πιο σωστος ισως με διευκολυνε. Με στενοχωρει που δεν εχω εξελιχθει με τον ιδιο τροπο με παλιους γνωστους για να τους προσεγγισω εστω και τωρα αφου παλια δυσκολευομουν. Αλλα δεν θα μπορεσω να συνυπαρξω με ατομα που δεν μπορουν να κανουν μια συζητηση η με ατομα με ακραιες πεποιθησεις.
Τα χομπυ και να μη μου δωσουν παρεες, θα μου δωσουν κατι να ασχολουμαι. Τουλαχιστον να μη σκεφτομαι για εκεινο το διαστημα. Φυσικα και οι παρεες δεν ειναι μονο παιρνω. Νομιζω οτι ειμαι δοτικη οταν χρειαζεται οποτε δεν υπαρχει θεμα. Δεν μου φαινεται γιατι ειμαι κλειστη αλλα αν μου ζητησεις βοηθεια θα κατσω να σπασω το κεφαλι μου για να σου βρω λυση και ας μη σε ξερω καλα. Θελω οι αλλοι να νιωθουν καλα μαζι μου και να μη τους κανω να αισθανονται αβολα με το ποσο κλειστη ειμαι. Οποτε προσπαθω να ειμαι με χαμογελο. Για να βλεπουν οτι τουλαχιστον χαιρομαι που τους ειδα.
Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση!
αυτο λεω κι εγω. οτι εχεις προβλημα που δεν τον βλεπεις. δεν ειπα οτι δεν τον γουσταρεις.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
αν εχεις προβλημα που δεν τον βλεπεις, βρες τροπους να τον βλεπεις, μην το ριχνεις στο "δεν εχω φιλους", ριξτο στο "δεν βλεπομαστε αρκετα"...
αν γνωρισεις καποιον μεσα σε μια δραστηριοτητα, θα εχεις χρονο να τον βλεπεις μεχρι να δειτε αν ταιριαζετε για παρεα, γιατι θα συναντιεστε σητν δραστηριοτητα. βεβαια, οπου και να συναντησεις καποιον, αν δεν ταιριαζετε, δεν γινεται τιποτε...
φυσικα και υπαρχει λογος που νοιωθεις κενη και μονη. δεν ειπα οτι δεν υπαρχει λογος.
ειπα οτι ο λογος δεν ειναι το οτι δεν εχεις φιλους οπως φωναζεις εδω και μερες, αλλα ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΘΕΜΑΤΑ, εντελως ασχετα με το αν εχεις φιλους η δεν εχεις.
αυτοπεποιθηση μπορεις να χτισεις και εμ αλλους τροπους εκτος απο το να κανεις φιλους. μμπορεις να το κανεις με την επαγγελματικη η την ακαδημαικη επιτυχια.
στρεψε και σε αλλους τομεις τις προσπαθειες σου για να αποκτησεις αναγνωριση και επιτυχια. δεν εισαι στο δημοτικο να ψαχνεις "φιλεναδα"...
εσυ εχεις μεινει στον καιρο του δημοτικου σε επιδιωξεις...
Ετσι οπως το διατυπωνες ειχα καταλαβει κατι διαφορετικο. Οτι και καλα δεν τον εκτιμαω αρκετα. Οποτε επρεπε να το διευκρινησω. Προσπαθουμε να βλεπομαστε οσο πιο συχνα μπορουμε αλλα το οτι δεν εχω φιλους ειναι ξεχωριστο προβλημα. Θα ξαναπω οτι αλλο κενο γεμιζει αυτος και αλλο η παρεα. Νιωθω ανικανη να δημιουργησω σχεσεις μονη μου μετα απο ολα αυτα που εχουν συμβει. Γνωριζω εναν ανθρωπο και ειναι ακραιος στις αντιληψεις του οποτε δεν μπορω να το συνεχισω. Δεν μπορω να γνωρισω κανεναν νορμαλ που να εχει "χωρο" για εμενα στη ζωηQuote:
Originally Posted by Remedy
του και στις ηδη υπαρχουσες παρεες του. Δεν ειναι οτι απλα γνωριζα τοξικους ανθρωπους. Την περισσοτερη εφηβεια μου την περασα μονη μου στο σπιτι. Δεν ειχα καν κοινωνικες επαφες. Δεν ειναι οτι ειχα παρεα και εκοψα. Δεν ειχα καν παρεα. Αυτο με ριχνει πολυ γιατι ειναι διαφορετικο απο την εμπειρια των περισσοτερων και δεν μπορω να το διαχειριστω. Θα ηθελα μια ζωη "φυσιολογικη" οπως ολων των αλλων παιδιων και ο χαρακτηρας μου δεν μου το επετρεψε.
Αυτο με τη δραστηριοτητα ακομα δεν το εχω κοιταξει να σας πω την αληθεια. Φοβαμαι γιατι δεν επαρκουν τα χρηματα. Ειμαι φοιτητρια (οπως επισης και η αδερφη μου) και ο αδερφος μου κανει φροντιστηρια για να δωσει πανελληνιες. Εε δεν μενει και τιποτα στην ακρη. Δεν ξερω αν ειναι αλλα δικα μου θεματα γιατι οσο εκανα παρεα με την ξαδερφη μου και τους φιλους της (η μονη παρεα που ενιωσα κοντα μου αλλα ηταν ολοι λιγο μικροτεροι και δεν εβρισκα πολλα κοινα) δεν ειχα κατι αλλο να με απασχολει. Ενιωθα χαρουμενη που επιτελους ειχα κοσμο γυρω μου. Ηταν αυτο που αποζητουσα σε ολο το γυμνασιο-λυκειο και δεν μπορουσα να το βρω πουθενα. Αλλα αρχισα να κανω παρεα μαζι τους οταν εγω ημουν πρωτο ετος και αυτοι ακομα λυκειο. Καταλαβαινετε οτι υπαρχουν αρκετες διαφορες εδω. Αλλα και παλι ενιωθα χαρουμενη που ειχα κοσμο γυρω μου και προσπαθουσα αρκετα να κανω περα την ηλικιακη διαφορα. Αλλα τωρα η παρεα εσπασε οποτε τι το συζηταμε καν.
Σιγουρα μπορεις να χτισεις αυτοπεποιθηση και με αλλους τροπους αλλα εμενα τωρα αυτο μου εχει κολλησει στο μυαλο και με επηρεαζει. Οσο περιεργο και αν σας φαινεται καταλαμβανει τοσο χωρο στο μυαλο μου που δεν μπορω να ασχοληθω κανονικα με κατι αλλο. Για την ακαδημαϊκη επιτυχια προσπαθω αλλα ειναι τοσο δυσκολο τωρα που νιωθω μονη μου. Ναι ειναι παιδιαστικες ανησυχιες αλλα πως θα κανατε εσεις αν ξαφνικα καταλαβαινατε οτι δεν ειχατε κανει ποτε πραγματικες σχεσεις στη ζωη σας. Ολοι υπαρχουν μεσα σε μια παρεα. Και ας μην εχουν κολλητο φιλο. Κανεις δεν ειναι μονος του μονος του. Εγω ενιωθα ετσι σε ολη μου την εφηβεια και τωρα ξανα. Οι περισσοτεροι εχετε τοσο δεδομενες τις παρεες στο μυαλο σας (πχ ειμαστε απο το ιδιο χωριο η απο το ιδιο σχολειο και κανουμε παρεα) που δεν καταλαβαινετε οτι ενα ατομο μπορει να νιωθει μονο του και να μην εχει καν προσκλησεις για εξοδους. Αν δεν ηταν το αγορι μου θα ημουν εντελως μονη.
Η Ρέμεντυ λέει πως φέρεσαι σαν και είσαι εντελώς μόνη ενώ έχεις και σχέση.
Είσαι υπερβολικά κολλημένη με αυτό το θέμα γιαυτο χρειάζεται η ψυχοθεραπεία. Ε αν πιστεύεις (εσύ, όχι ο μπαμπάς σου, ουτε ο φίλος σου, ΕΣΎ) ότι η συγκεκριμένη ψυχολόγος δεν σου ταιριάζει, να βρεις άλλη.. Χρειάζεσαι βοήθεια.
Κάτι που παρατήρησα, θυμώνεις πολύ εύκολα. Πχ όταν κάποιος δεν μπορεί να σε καταλάβει ή παίρνεις στραβά κάποια θέματα. Αυτό μπορεί να έχει να κάνει με το κομμάτι της απόρριψης. Ένας ακόμη λόγος που χρειάζεσαι ψυχολόγο.
Η Ρεμεντυ δεν λεει κατι λαθος αλλα χτυπαει εκει που ποναω κατα καποιο τροπο. Ας πουμε οταν μου ελεγε οτι δεν ειναι προνομιο μου να μην κρατανε οι γνωριμιες μου. Εε ρε φιλε αυτο το ξερω. Δεν εγραψα στο φορουμ για αυτο. Προσπαθω υπερβολικα πολυ μεσα μου για να δεχτω οτι εγινε και να ξεκινησω απο την αρχη και ολο αυτο δεν με βοηθαει. Εγω πιστευω οτι πρεπει να αλλαξω ψυχολογο αλλα με τι λεφτα ρε παιδια; Αυτη που πηγαινα τοσο καιρο τουλαχιστον ηταν φτηνη. Οντως θυμωνω πολυ ευκολα οταν δεν με καταλαβαινουν. Δεν ξερω με τι εχει να κανει ακριβως. Δεν θελω παντα να συμφωνω με ατομα αλλα οταν διαφωνουν τοσο εντονα μαζι μου δεν μπορω. Γιατι δεν μπορουμε απλα να πουμε οτι συμφωνουμε οτι διαφωνουμε και τελος;Quote:
Originally Posted by george1520
Καλημέρα σου :) Τι κάνεις?Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Εγώ καλά, ήρθε επιτέλους η ώρα να πάρω τη «δόση» μου.. :)
Πάω να ασχοληθώ με τις τελευταίες 2-3 σελίδες του θρεντ σου.. Άμα είναι και έχω να γράψω κάτι θα το βρεις πιο μετά σε νέο σχόλιο. Αλλά μπορεί να καθυστερήσει λίγο αυτό γιατί έχω κι άλλα πράγματα να τρέχουν εδώ, κάνω multitasking ενώ έχω ανοιχτή και τη σελίδα του φόρουμ.. :)
…Σαν Quote υπολόγισε ότι έχω σταχυολογήσει διάφορα πράγματα που έχεις πει στις τελευταίες 2-3 σελίδες πάνω στα οποία θέλω να πω κάτι.. Μου είναι λίγο δύσκολο να τα παραθέσω σε quote το κάθε ένα ξεχωριστά, γιατί μπαίνω από τάμπλετ, όχι από pc και μου τη σπάει λίγο και με δυσκολεύει το touchscreen για να κάνω πράγματα.. (select text/copy/paste κλπ). Για πάμε..Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Για αρχή πες μου αν σε πειράζει που συνεχίζω να σου απαντάω στο θρεντ όλη την ώρα.. Αλήθεια τώρα, θέλω να ξέρω.. Άμα είναι και σε κουράζω πες το μου ελεύθερα..
Είσαι απογοητευμένη πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.. Οκ, το ακούω αυτό και το βλέπω κιόλας.. Και επίσης δεν πολυθές να ακούς αυτή τη στιγμή να σου λένε ότι στο μέλλον (και με τις δικές σου προσπάθειες βέβαια..) θα αλλάξουν τα πράγματα. Και αυτό σεβαστό. Βέβαια εγώ εξακολουθώ να έχω την άποψη που σου είπα ήδη, αλλά δε θα συνεχίσω να σε «κοπανάω» με αυτήν αφού προτιμάς να μην ακούς κάτι τέτοιο. Την κρατάω για τον εαυτό μου. Συμβουλές όμως για το πως να αποδεχθείς την ισόβια καταδίκη σου σε μοναξιά δε θα σου δώσω. Γιατί θέλω να το ξεαποδεχθείς αυτό. Θέλω λίγο να μετακινηθείς από την απόλυτη βεβαιότητα που έχεις πάνω σε αυτό προς το «Ποιος ξέρει? Μπορεί τελικά όχι..Θα δούμε..» Αυτό τουλάχιστον μπορείς να το προσπαθήσεις σιγά σιγά να το κάνεις? Όσο μπορείς.. Αν το θες κιόλας.. Όπως νιώθεις κάνε.. Αν πάλι νιώθεις πως έχεις την ανάγκη να βγάλεις όλη σου την απογοήτευση που νιώθεις πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, τότε by all means κάν’το αυτό, συνέχισε να μας μιλάς για το πως νιώθεις. «Άδειασέ» το να φύγει από μέσα σου, «ξεφόρτωσέ» το από πάνω σου.. Δεν ενοχλείς κανέναν και σου λέω πως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σε διαβάζουν. Εγώ θα σε διαβάζω πάντως, για μένα μιλάω βασικά.
Αυτό το «τώρα δεν υπάρχει χρόνος πλέον.. Τέλος.» είναι πολύ απόλυτο.. Τροποποίησέ το. Προσπάθησε λίγο να το κάνεις αυτό. Δε σου λέω πως φταις εσύ που νιώθεις έτσι, και αφού το νιώθεις καλά κάνεις και το λες, αλλά συνέχισε τη φράση μέσα στα εισαγωγικά. Πες πως είναι μια επικεφαλίδα, μια περιγραφή του πως νιώθεις τώρα. Αλλά δε θα μείνεις εκεί. Αντιμετώπισέ το σαν ένα σύμπτωμα και το current mood σου (πες πως είναι ένας πονοκέφαλος..) αλλά κράτα την ελπίδα ότι αύριο (ακόμα και χωρίς να έχεις βρει άλλους..) το mood μπορεί να είναι διαφορετικό. Κάνε υπομονή να περάσει η μπόρα (κακό mood) και κάνε πραγματάκια που σε κρατάνε απασχολημένη και σε βοηθούνε να ξεχαστείς (πχ μπαίνε εδώ στο φόρουμ, διάβαζε ή γράφε πράγματα..).
(Για να μη βγει ένα τεράστιο ποστ, ας στείλω για αρχή αυτό εδώ, αλλά σου λέω ότι δεν έχω ακόμα ολοκληρώσει την απάντηση, πάω απλά να συνεχίσω σε νέο μήνυμα.. )