Δεν εχω φιλους

[_Vassilis]

Ναι αλλα ανεξαρτητως ηλικιας εχεις καποιον κολλητο. Εγω δεν εχω κανεναν.

Απλα δεν ειναι γραφτο μου (το ξαναλεω γιατι το πιστευω. Μεχρι να βρω μια σωστη παρεα, ΑΝ βρω, μονο τοτε θα αλλαξω γνωμη. Προσπαθησε οσο θες Βασιλη χαχα).

Μονο ζωη και χαρα με τοση γκρινια πως περνεις ομως; Και δεν γκρινιαζα ποτε τοσο πολυ. Γιατι παντα περιμενα οτι θα βρεθει καποιος. Τωρα απλα δεν.

Δεν έχω κολλητό. Σου είπα πως είχα «κολλητό». Έχει διαφορά. Τον λέω «κολλητό» γιατί κάναμε πολλή και κολλητή παρέα με αυτόν οικογενειακώς όλοι επί χρόνια. Τώρα όχι. Αλλά και πάλι, παρότι τον αγαπάω και με αγαπάει πολύ, «αδελφές ψυχές» δεν υπήρξαμε ποτέ. Όπως σου είπα είναι άνθρωπος περιορισμένων δυνατοτήτων. Τον αγαπάς για αυτό που είναι, δεν έχει παραπάνω.. Ένας αγαθός, απλός, καλόκαρδος άνθρωπος, η «καλή χαρά» για να δούμε ξερωγώ μπάλα ή να βγούμε να φάμε κλπ αλλά δεν έχει δυνατότητες για άλλα πράγματα.. Μια χαρά τα περνούσαμε πάντως.. Θα τον πάρω κανα τηλέφωνο καμιά μέρα να τα πούμε. Της γυναίκας του της κρατάω μούτρα.. :p Γιατί αυτή έχει δυνατότητες για πολύ πολύ παραπάνω και μου έδειξε σύμπτωμα στενοκεφαλιάς. Δεν το δέχομαι γι αυτήν αυτό, δεν το περίμενα.. Εξάλλου έταξε ότι θα με πάρει κάποια στιγμή εκείνη οπότε την περιμένω να κάνει κίνηση όποτε θελήσει...

Εγώ όπως σου είπα κολλητούς δεν είχα ποτέ. Είτε λόγω κάπως κλειστού και reserved χαρακτήρα (κάποια πράγματα είναι μόνο για μένα..) είτε γιατί απλά δεν βρέθηκε κάποιος για να ταιριάξω για το κάτι παραπάνω. Σου λέω πάντως πως την έλλειψη κολλητού δεν τη νιώθω.. Φίλων, ναι, τη νιώθω. Πάντως κάτι πάει να γίνει τώρα σιγά σιγά.. Γι αυτό σου λέω.. αναθάρρησε κι εσύ λιγάκι σε παρακαλώ.. Ούτε σε πήραν τα χρόνια για νέες παρέες ούτε τίποτα… :)

Δεύτερο quote: Κι εγώ το πιστεύω ότι δεν είναι γραφτό σου.. Το ίδιο λέμε. Όντως πιστεύω πως «δεν είναι γραφτό σου» να ξεμείνεις πεντάμονη forever χωρίς καμία παρέα. Τη γνώμη δεν με νοιάζει να την αλλάξεις, δε με ενοχλεί, δικιά σου είναι κράτα την. Εξάλλου έχει ημερομηνία λήξης, το ξέρω (θα λήξει «ΟΤΑΝ» βρεις.. :) Θα βρεις. )
Δεν προσπαθώ καθόλου.. Μην ανησυχείς.. Στο «ρελαντί» είμαι και περιμένω απλά.. Απολαμβάνω κιόλας τη συνομιλία μας όπως σου είπα.. Ελπίζω εσύ όμως να μη με βαρεθείς.. :)
(οδηγάς καθόλου καλέ ή όχι ακόμα? )

(Τρίτο Quote) >> Αγάπη μου, πίστεψέ το που σου το λέω πως δεν εισπράττω καμία γκρίνια.. Όχι μόνο από σένα αλλά από κανέναν εδώ μέσα.. Εγώ μπαίνω φόρουμ γενικά για να ξεφύγω λίγο από τα δικά μου που ζω εδώ, είναι το καταφύγιο για μένα από τα πραγματικά μου προβλήματα που είναι αρκετά και κάπως δύσκολα.. Μόνο καλά πράγματα έχω πάρει μπαίνοντας εδώ, μακάρι να έχω καταφέρει κι εγώ να δώσω πίσω κάτι.. Μη σου πω κιόλας πως είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια της εδώ δραστηριότητάς μου η μεταξύ μας επικοινωνία.. Στη μοιρασιά πάντως εσύ είσαι η ριγμένη, σου το λέω να το ξέρεις.. :) Εγώ όπως σου είπα παίρνω χαρά, παίρνω νιάτα, παίρνω καθόλου γκρίνια, βρήκα και έτοιμο επισκευασμένο σπίτι στο χωριό να μένω δωρεάν, βρήκα και τον μπαμπά να έχω παρέα για καμιά ρακή, όλα τέλεια..
(Οι κοτούλες που έχω βάλει στον νέο κήπο μου είναι σούπερ, κάθε μέρα πάω και τις ταΐζω και βρίσκω φρέσκα αυγουλάκια.. :) )

Και το αγόρι σου να ‘ναι καλά, κι εσύ να ‘σαι καλά, κι όλα θα γίνουν, μη μου αγχώνεσαι, περίμενε και θα το δεις.. Αλλά να μην κάθεσαι παθητικά στη γωνιά της μοναξιάς σου «γλαστρούλα» και απλά περιμένεις το μοιραίο.. Σήκω, πάρε τις ριζούλες σου και ξεκίνα να περπατάς με αυτές. Γλάστρα? Γλάστρα. Αλλά γλάστρα με πόδια.. Να πας να «παρελάσεις» στην κάθε δυνατή ευκαιρία που παρουσιάζεται, έστω και μόνη σου, λίγο ακραίο βέβαια αλλά ξεκίνα να κάνεις έστω και αυτό, ναι, γιατί όχι.. Δηλαδή τι θα πάθεις αν βρεθείς έστω και μόνη σου να δεις την παρέλαση? Θα συγκινηθείς που θα θυμηθείς «τα παλιά» (από πρόπερσι.. :p ) και δε θα ‘χεις ώμο για να κλάψεις?? :)

Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια της «γκρίνιας». Δεν έχεις ιδέα τι ωραίο κι ανακουφιστικό «τραγούδισμα» είναι στα αυτιά μου το «κελάηδημά» σου σε σχέση με κάτι αγριοφωνάρες που γκαρίζουν συνέχεια εδώ που είμαι..

(Υ.Γ. Κι εγώ είχα φάει bullying για ένα διάστημα στο σχολείο. Ευτυχώς αργότερα σταμάτησε. Δυστυχώς όσοι είναι ήσυχοι σαν χαρακτήρες στοχοποιούνται συχνά..)

[Idkwhattosaytho]

Δεν έχω κολλητό. Σου είπα πως είχα «κολλητό». Έχει διαφορά. Τον λέω «κολλητό» γιατί κάναμε πολλή και κολλητή παρέα με αυτόν οικογενειακώς όλοι επί χρόνια. Τώρα όχι. Αλλά και πάλι, παρότι τον αγαπάω και με αγαπάει πολύ, «αδελφές ψυχές» δεν υπήρξαμε ποτέ. Όπως σου είπα είναι άνθρωπος περιορισμένων δυνατοτήτων. Τον αγαπάς για αυτό που είναι, δεν έχει παραπάνω.. Ένας αγαθός, απλός, καλόκαρδος άνθρωπος, η «καλή χαρά» για να δούμε ξερωγώ μπάλα ή να βγούμε να φάμε κλπ αλλά δεν έχει δυνατότητες για άλλα πράγματα.. Μια χαρά τα περνούσαμε πάντως.. Θα τον πάρω κανα τηλέφωνο καμιά μέρα να τα πούμε. Της γυναίκας του της κρατάω μούτρα.. :p Γιατί αυτή έχει δυνατότητες για πολύ πολύ παραπάνω και μου έδειξε σύμπτωμα στενοκεφαλιάς. Δεν το δέχομαι γι αυτήν αυτό, δεν το περίμενα.. Εξάλλου έταξε ότι θα με πάρει κάποια στιγμή εκείνη οπότε την περιμένω να κάνει κίνηση όποτε θελήσει...

Εγώ όπως σου είπα κολλητούς δεν είχα ποτέ. Είτε λόγω κάπως κλειστού και reserved χαρακτήρα (κάποια πράγματα είναι μόνο για μένα..) είτε γιατί απλά δεν βρέθηκε κάποιος για να ταιριάξω για το κάτι παραπάνω. Σου λέω πάντως πως την έλλειψη κολλητού δεν τη νιώθω.. Φίλων, ναι, τη νιώθω. Πάντως κάτι πάει να γίνει τώρα σιγά σιγά.. Γι αυτό σου λέω.. αναθάρρησε κι εσύ λιγάκι σε παρακαλώ.. Ούτε σε πήραν τα χρόνια για νέες παρέες ούτε τίποτα… :)

Δεύτερο quote: Κι εγώ το πιστεύω ότι δεν είναι γραφτό σου.. Το ίδιο λέμε. Όντως πιστεύω πως «δεν είναι γραφτό σου» να ξεμείνεις πεντάμονη forever χωρίς καμία παρέα. Τη γνώμη δεν με νοιάζει να την αλλάξεις, δε με ενοχλεί, δικιά σου είναι κράτα την. Εξάλλου έχει ημερομηνία λήξης, το ξέρω (θα λήξει «ΟΤΑΝ» βρεις.. :) Θα βρεις. )
Δεν προσπαθώ καθόλου.. Μην ανησυχείς.. Στο «ρελαντί» είμαι και περιμένω απλά.. Απολαμβάνω κιόλας τη συνομιλία μας όπως σου είπα.. Ελπίζω εσύ όμως να μη με βαρεθείς.. :)
(οδηγάς καθόλου καλέ ή όχι ακόμα? )

(Τρίτο Quote) >> Αγάπη μου, πίστεψέ το που σου το λέω πως δεν εισπράττω καμία γκρίνια.. Όχι μόνο από σένα αλλά από κανέναν εδώ μέσα.. Εγώ μπαίνω φόρουμ γενικά για να ξεφύγω λίγο από τα δικά μου που ζω εδώ, είναι το καταφύγιο για μένα από τα πραγματικά μου προβλήματα που είναι αρκετά και κάπως δύσκολα.. Μόνο καλά πράγματα έχω πάρει μπαίνοντας εδώ, μακάρι να έχω καταφέρει κι εγώ να δώσω πίσω κάτι.. Μη σου πω κιόλας πως είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια της εδώ δραστηριότητάς μου η μεταξύ μας επικοινωνία.. Στη μοιρασιά πάντως εσύ είσαι η ριγμένη, σου το λέω να το ξέρεις.. :) Εγώ όπως σου είπα παίρνω χαρά, παίρνω νιάτα, παίρνω καθόλου γκρίνια, βρήκα και έτοιμο επισκευασμένο σπίτι στο χωριό να μένω δωρεάν, βρήκα και τον μπαμπά να έχω παρέα για καμιά ρακή, όλα τέλεια..
(Οι κοτούλες που έχω βάλει στον νέο κήπο μου είναι σούπερ, κάθε μέρα πάω και τις ταΐζω και βρίσκω φρέσκα αυγουλάκια.. :) )

Και το αγόρι σου να ‘ναι καλά, κι εσύ να ‘σαι καλά, κι όλα θα γίνουν, μη μου αγχώνεσαι, περίμενε και θα το δεις.. Αλλά να μην κάθεσαι παθητικά στη γωνιά της μοναξιάς σου «γλαστρούλα» και απλά περιμένεις το μοιραίο.. Σήκω, πάρε τις ριζούλες σου και ξεκίνα να περπατάς με αυτές. Γλάστρα? Γλάστρα. Αλλά γλάστρα με πόδια.. Να πας να «παρελάσεις» στην κάθε δυνατή ευκαιρία που παρουσιάζεται, έστω και μόνη σου, λίγο ακραίο βέβαια αλλά ξεκίνα να κάνεις έστω και αυτό, ναι, γιατί όχι.. Δηλαδή τι θα πάθεις αν βρεθείς έστω και μόνη σου να δεις την παρέλαση? Θα συγκινηθείς που θα θυμηθείς «τα παλιά» (από πρόπερσι.. :p ) και δε θα ‘χεις ώμο για να κλάψεις?? :)

Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια της «γκρίνιας». Δεν έχεις ιδέα τι ωραίο κι ανακουφιστικό «τραγούδισμα» είναι στα αυτιά μου το «κελάηδημά» σου σε σχέση με κάτι αγριοφωνάρες που γκαρίζουν συνέχεια εδώ που είμαι..

(Υ.Γ. Κι εγώ είχα φάει bullying για ένα διάστημα στο σχολείο. Ευτυχώς αργότερα σταμάτησε. Δυστυχώς όσοι είναι ήσυχοι σαν χαρακτήρες στοχοποιούνται συχνά..)

Ηταν δηλαδη σαν κολλητος σου επειση βρισκοσασταν συχνα αλλα δεν τον ενιωθες κοντα σου; Πως γινεται ενω δεν ειμαστε ανθρωποι περιορισμενων δυνατοτητων να κολλαμε παντα σε αυτους; Κανονικα δεν πρεπει να προσελκυουμε ατομα που να ταιριαζουμε περισσοτερο; Οπως ελεγε ο Πλατωνας ομοιος ομοιω αει πελαζω (αν το σκοτωσα χιλια συγγνωμη πανε πολλα χρονια απο τοτε που εκανα τελευταια φορα αρχαια). Δηλαδη με τον αερα που βγαζεις δεν πρεπει να προσελκυεις κοσμο που να ειναι πανω κατω σαν εσενα; Εσυ ειχες ομως εναν απο το σχολειο. Που λες οτι ειναι παιδι διαμαντι. Εγω δεν εχω κανεναν. Ουτε καν γνωστους. Δεν με καλει κανεις πουθενα και οταν παω να κανω εγω το πρωτο βημα απλα δεν δουλευει. Που δεν ξερω αν ειναι καν ατομα που θελω κοντα μου (λογω αποψεων παλι αλλα μη μου την πειτε). Ειδες; Λες οτι τα περνουσατε μια χαρα. Δεν χρειαζεται να εμπιστευεσαι τον καθενα. Ειδικα αν εσυ δεν θελεις. Και δεν ξερω πως το σκεφτοσουν αλλα φαινεσαι σαν ατομο που οντως πολλα πραγματα τα ειχε για τον εαυτο του οποτε δεν σε ενοιαζε αυτο. Εγω ουτε σε παρεες που εχει τυχει να βρεθω 2-3 φορες δεν περναω καλα. Ειναι ατομα πολυ "μακρια" απο μενα. Ατομα που δεν εχουν καν στοχους παιδια αληθεια. Το μονο που τους νοιαζει ειναι να καπνιζουν και να παιζουν βιντεο γκεϊμς. Εγω θελω να παρω το πτυχιο μου να κανω μεταπτυχιακο και να βρω μια καλη δουλεια. Αλλα και τωρα που θεωρουνται μακρινα αυτα παλι εχουμε διαφορετικα ενδιαφεροντα. Εγω ας πουμε ενδιαφερομαι για θεατρο, μουσικη, μοδα κλπ. Επισης ειναι φουλ ανωριμοι.
Στην γυναικα του πες αυτα που ηθελες καποια στιγμη. Χαιρομαι που λες οτι κατι παει να γινει. Εμενα ακομα. Και ουτε πιστευω οτι θα γινει να σου πω την αληθεια. Θα γινω σαν τη μαμα μου απο οτι βλεπω. Που εχει μεινει μονη και συμβιβαζεται με ολες τις επιλογες των αλλων. Μου φαινεται αναποφευκτο πια.
Μα ολοι εχουν παρεες στην ηλικια μου τουλαχιστον. Για να μην τα καταφερνω κατι παει λαθος μαζι μου ρε. Αλλιως μια χαρα παρεες θα ειχα και εγω (δεν λεω για κολλητιλικια σου λεω για απλες παρεες).
Οσες παρεες και να βρω απο εδω και επειτα (αν γινει κατι) νιωθω οτι θα εχω παντα αυτο το κενο μεσα μου. Με τα παλια. Δεν θα τα ξεπερασω ποτε αληθεια. Ηταν ολοι. Οχι ενας και δυο. Ολοι. Εξελιχθηκαν σκατα. Αυτο δεν θα το δεχτω ποτε γιατι ηταν οι επιλογες μου. Εε δεν γινεται. Καποιον πιο σωστο θα επρεπε να εχω επιλεξει οχι το καθε αποβρασμα. (Οχι δεν οδηγαω ακομα αλλα θα ηθελα. Ισως του χρονου τετοια εποχη να ξεκινησω το διπλωμα).

Ναι αλλα γκρινιαζω παρα πολυ και οπως ειδες δεν εχω ελπιδα πλεον. Θελω νς τα δω λιγο πιο θετικα αλλα δυσκολευομαι παρα πολυ. Δεν ειναι οτι εχασα 2-3 ατομα. Ηταν ολοι. Που δεν ηταν ποτε κοντα μου οντως ετσι κι αλλιως. Ουτε βγαιναμε πολλες φορες να πεις οτι εχω αναμνησεις. Εβγαιναν αυτοι χωρις εμενα. Αλλα καλυτερα τωρα που το σκεφτομαι ετσι οπως ειναι. Εβγαζα κατι παντα γλυκο (απο οτι μου ελεγαν δεν θα το ελεγα μονη μου για τον εαυτο μου χαχα) αλλα παλι κατεληγα μονη μου. Ουτε αυτο ενδιεφερε κανεναν.

[Idkwhattosaytho]

Συνεχεια εδω γιατι ηταν πολυ μεγαλη η απαντηση.
Δεν με πηραν τα χρονια αλλα ολοι εχουν ΗΔΗ παρεα γαμω. Χαχα δεν το λες επισκευασμενο ακομα αλλα κατι θα κανουμε.
Λεω να ειναι καλα το αγορι μου γιατι ειναι ο μονος που εχω αυτη τη στιγμη. Τρεμω στην ιδεα οτι μπορει να γινει κατι και με αυτον. Εχει βαρεθει να ακουει οτι δεν εχω παρεες χαχα
Αυτο με το μπουλινγκ τραγικο. Δεν το χωραει το μυαλο μου οτι καποιοι ειναι τοσο αδειοι μεσα τους που το κανουν αυτο. Το αστειο με εμενα ειναι οτι μια κοπελα που μου εκανε μπουλινγκ ηταν ετσι μονο μαζι μου αλλα με το υπολοιπο σχολειο εκανε παρεα. Και ολοι τη θεωρουν γλυκια.

[_Vassilis]

«Όμοιος ομοίω αεί πελάζει». Εγώ λίγο διαφωνώ με τον Πλάτωνα.. Έχω το δικαίωμα να το κάνω και ξέρω πως αν βγαίναμε μαζί για καφέ θα μπορούσα και να τον πείσω. Είμαστε και σχεδόν συνομήλικοι.. :p Να, πες στην τύχη υποθετικά τώρα πως σήμερα που είναι και τόσο ωραία μέρα είχα πρόχειρο έναν Πλάτωνα να βγούμε για καφεδάκι στην ωραία λιακάδα και να τα πούμε. Δε χάνω την ελπίδα μου ότι μπορεί στο μέλλον να τον συναντήσω στη ζωή μου τον μεγάλο φιλόσοφο.. Γιατί όχι.. Θα του λεγα λοιπόν, εντάξει ρε συ, κάπως καλά σα να τα λες, δε σε ακυρώνω αλλά εγώ έχω κάνει κάτι διαφορετικό στη ζωή μου. Έχω χρησιμοποιήσει τις παρέες/τους ανθρώπους αλλά όχι με κακό τρόπο, δεν έχω εκμεταλλευτεί.. Να εξηγήσω τι εννοώ.

Εγώ στη ζωή μου θέλω να είμαι πολυεργαλείο. Όταν (εκ χαρακτήρως) είσαι καλόβολος (είμαι) τότε μπορείς να «παίζεις μπάλα» με πολλούς. Και με τον καθέναν μπορείς να κάνεις και κάτι διαφορετικό από το σύνολο των ενδιαφερόντων σου. Έτσι, αν τους αθροίσεις όλους και τις δραστηριότητές σου μαζί τους θα έχεις καλύψει όλη τη γκάμα των ενδιαφερόντων σου και των χαρακτηριστικών σου.

Με την οικογένεια αυτή που τους λέω «κολλητούς» γιατί κάναμε κολλητή παρέα επί χρόνια, άλλα πράγματα έπαιρνα από τη γυναίκα, άλλα από τον άνδρα και άλλα ακόμα και από το κορίτσι τους (τη συνομήλική σου κόρη τους). Η παρέα τους αφορούσε όλους και περνούσαμε πολύ καλά. Με τη γυναίκα αυτή μπορούσαμε να συνεννοηθούμε με κλειστά μάτια και να συζητήσουμε βαθιά θέματα, αλλά δεν μπορούσαμε να έρθουμε πραγματικά κοντά γιατί ήταν γυναίκα κι εγώ άντρας κι αυτό το γεγονός διατηρεί μιαν απόσταση/σεβασμό στη φιλία. Πιο κοντά ήταν αυτή με τη δική μου γυναίκα παρά με μένα.. Με τον «περιορισμένων δυνατοτήτων» άντρα της, δεν είχαμε την ευρύτητα και το βάθος να συνυπάρξουμε στην παρέα όπως ίσχυε με την άλλη, αλλά απ την άλλη είχαμε την οικειότητα άντρας με άντρα. Και μια χαρά βλέπαμε τα ποδόσφαιρά μας μαζί, πίναμε τα τσιπουράκια μας, τρώγαμε τα μεζεδάκια μας και τα περνούσαμε φίνα. Με αυτόν είχαμε κι άλλο ένα κοινό πεδίο δράσης. Έπαιζε μουσική αυτός οπότε και σε αυτό μια χαρά τα βρίσκαμε και συνομιλούσαμε. Παρότι τα μουσικά μας πεδία δεν αλληλοεπικαλύπτονταν και πολύ. Με τους μεγάλους θα πηγαίναμε πχ στο θέατρο ή στο Ηρώδειο. Με τη μικρή τους θα πηγαίναμε μαζί στο σινεμά (οι μεγάλοι βαριούνταν την ταινία και άφηναν το κορίτσι μαζί μας..) πχ για να δούμε το Harry Potter που θέλαμε ή κάτι άλλο αντίστοιχο που θέλαμε.. Ή παίζαμε μαζί ρακέτες στην παραλία τα καλοκαίρια με το μικρό, όταν όλοι μαζί κανονίζαμε να πάμε για μπάνιο στη θάλασσα (εγώ δεν κολυμπάω ποτέ, έχω ζήτημα υγείας). Με άλλη παρέα μας τα ταιριάζαμε να πάμε να δούμε πχ ταινίες Marvel. Με το «παιδί διαμάντι» που τον ξέρω απο το σχολείο και είναι και κουμπάρος μου, ταιριάζουμε πολύ σε κάποια πράγματα στο χαρακτήρα και είναι και πανέξυπνος αλλά σε κάποια άλλα θέματα διαφωνούμε. Πάντως αγαπιόμαστε πολύ. Με κάτι άλλα παιδιά από το χωριό που πήγαινα κάθε καλοκαίρι τα ταιριάζαμε στο ψάρεμα που έχω για χόμπι. Με άλλα παιδιά βρισκόμασταν για μπάσκετ στο γηπεδάκι της γειτονιάς παλιά. Με τρία αδέρφια που μένουν στον κάτω οροφο από εμένα μεγαλώσαμε μαζί πρακτικά και παίζαμε ποδόσφαιρο στην πυλωτή όταν ήμασταν μικροί ή μαζευόμασταν στο σπίτι το δικό μου ή το δικό τους και παίζαμε videogames στην κονσόλα. Τώρα έχουμε χαθεί με αυτούς. Μένουν αλλού, κάναν οικογένεια και έχουν παιδιά δικά τους που είναι στην ηλικία που είχαμε εμείς όταν πρωτογνωριστήκαμε. Τον έναν τους με το γιο του τους πέτυχα πρόσφατα κάτω όταν είχε έρθει για επίσκεψη στους γονείς του. Με έναν άλλο παλιό γνωστό εδώ στη γειτονιά που οι μανάδες μας ήταν από χρόνια φίλες (έχει πεθάνει πλέον η μάνα του) έκανα πρόσφατα εγώ κίνηση να ξεκινήσουμε να κάνουμε παρέα. Αυτός κι αν είναι περιορισμένων δυνατοτήτων καθότι το παιδί (60 χρονών..) έχει σοβαρό ψυχιατρικό ζήτημα. Παίρνει και επίδομα αναπηρίας από το κράτος για αυτό. Αν όμως βάλεις λίγο νερό στο κρασί σου και προσπεράσεις το πρόβλημά του, μια χαρά άνθρωπος είναι και φιλότιμος πολύ. Και πηγαίνω εδώ πιο κατω σε δυο στενά που μένει και βλέπουμε τα ποδόσφαιρά μας μαζί μιας που έχει και το συνδρομητικό κανάλι. Κι έρχονται κι άλλοι δυο φίλοι του συνήθως, επίσης πολύ καλά παιδιά και φιλότιμα, αλλά επίσης με πρόβλημα..

Κατάλαβες τώρα τι προσπαθώ να του πω του φιλόσοφου? Δεν είμαι «όμοιος ομοίω» επειδή «πελάζω» με αυτούς, ούτε σχιζοφρένεια έχω , ούτε τα προβλήματα που έχουν οι άλλοι δυο. Είμαι εκεί για να πάρω αυτό που θέλω, περνάμε ωραία μαζί, βολεύει που είναι δυο βήματα από εδώ που μένω, λέμε και κανα καλαμπούρι εκτός απο τα ποδοσφαιρικά, ε, όταν λίγο κολλάει η βελόνα (λόγω των ψυχιατρικών τους..) δεν πειράζει, και πάλι φίλοι είμαστε, το προσπερνάμε και πηγαίνουμε παρακάτω, στα υπόλοιπα. Τους αγαπάω και με αγαπάνε, είμαστε παρέα πλέον οι 4 μας. Θα τους πάρω καμιά ωραία μέρα με το αυτοκίνητο να πάμε και καμία εκδρομή. Ο σχιζοφρενής από αυτούς (ο δικός μου αρχικός γνωστός) είναι κινητή βιβλιοθήκη, δεν μπορείς να φανταστείς… Ξέρει τα πάντα για τα πάντα. Και είναι και πανέξυπνος συζητητής. Και έχει και χιούμορ. Απλά «σκοντάφτει» στο πρόβλημά του κάθε τόσο και κολλάει η βελόνα λίγο ώρες ώρες.. Ή το άλλο που έχει, περπατάει στο δρόμο και νομίζει ότι όλοι οι άλλοι τον κοροϊδεύουν.. Αν ακούσει τυχαία γέλια θεωρεί ότι τον αφορούν και ότι οι random ξένοι ξεκαρδίζονται σε βάρος του. Αυτό είναι το πρόβλημά του. Κατά τα άλλα το παιδί δεν έχει κανένα πρόβλημα, μια χαρά άνθρωπος είναι..

Καταλαβαίνεις τώρα τι πάω να σου πω? «Χρησιμοποίησε» (με την καλή έννοια πάντα..) τους άλλους ανθρώπους. Κάνε παρέα με όλους και από τον καθένα έχεις να πάρεις κι ένα διαφορετικό κομματάκι που απαρτίζει το δικό σου παζλ ενδιαφερόντων. Μην περιμένεις όλο το παζλ να το βρεις και να το πάρεις από ένα μόνο άτομο που θα τα ταιριάξετε σε όλα. Ούτε καν για τη σχέση σου δεν ισχύει αυτό. Εγώ ούτε με τη γυναίκα μου δεν ταιριάζαμε απόλυτα σε αυτό. Ε και? Πάθαμε τίποτα? Μια χαρά αλληλοσυμπληρωνόμασταν. Μια χαρά με έτρεχε κι αυτή να δούμε ρομαντικές ταινίες (ή κάτι άλλες περίεργες γαλλικές που της άρεσαν) κι έτσι έχω δει πλέον κι εγώ μερικά «διαμαντάκια» που αλλιώς δε θα καθόμουνα ποτέ από μόνος μου για να δω. Κι αυτή μια χαρά ερχότανε να δούμε το Hobbit ή το Lotr ή άλλα που άρεσαν σε μένα. Μέχρι και στο Kung Fu Panda την έτρεχα.. Ερχόταν και το μικρο μαζί (η κόρη των φίλων μας όταν ήταν πιο μικρή. Ύστερα που μεγάλωσε έγινε πλέον κουλτούρα και δε βλέπει παιδικά.. Έμεινα μόνος μου να τα βλέπω.. :p ) Αργότερα αρεσαν και στη γυναίκα μου τα «δικά μου» και ερχόταν γιατί το ήθελε, όχι αναγκαστικά.. Μια χαρά μου ‘μαθε κι εμένα το Μέγαρο και να ακούω την κλασική μουσική που μου αρέσει πλέον πολύ, μια χαρά άρχισε να ακούει κι αυτή κάποια από τα χιπ χοπ και τα beats κλπ που άκουγα εγώ.. Μια χαρά θα πάω και στον ξάδερφο κι ας μην ταιριάζω σαν χαρακτήρας όταν με καλεί στο εξοχικό του για να ψήσει και να φάμε μια Κυριακή. Δίπλα του μένει και ο άλλος μου ξάδερφος με τον οποίον επίσης δεν ταιριάζω σαν χαρακτήρας αλλά για διαφορετικούς λόγους από τον προηγούμενο. Και με τους δυο τέλεια τα περνάμε όταν μαζευόμαστε το σόι.. :)

Αυτό που θέλω να σου πω κλείνοντας το τεράστιο αυτό ποστ είναι να μην πέσεις στην εξής παγίδα που έπεσα εγώ στη ζωή μου. Αφορά τη σχέση σου αυτό. Όταν είσαι με κάποιον άνθρωπο που τα ταιριάζετε πολύ και αγαπιέστε και γίνεστε αυτοκόλλητοι σε όλο το διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο σας, υπάρχει ο κίνδυνος να σε απορροφήσει η σχέση να αφήσεις όλα τα άλλα και να περνάς χρόνο μόνο εκεί. Μπορεί να σου καλύπτει τα πάντα και να μη νιώθεις ανάγκη για τίποτα άλλο. Εδώ σε αυτό εσύ είσαι καλύτερη απο ότι υπήρξα εγώ. Νιώθεις την ανάγκη και για άλλους φίλους/παρέες. Αυτό είναι πιο υγιές. Εγώ έπεσα με τα μούτρα πάνω στη σχέση μας και ξέχασα και φίλους και όλα, δεν είχα ανάγκη για τίποτα άλλο. Μέχρι και τα ποδόσφαιρα μαζί τα βλέπαμε. Καθόμασταν μαζί στον καναπέ, αυτή μπορεί να είχε και το τάμπλετ να χαζεύει και λίγο στο pinterest πχ, τρώγαμε αυτά που είχαμε παραγγείλει κι έβλεπα κι εγώ την μπάλα.

Αυτό που λες με το bullying έχει το εξής χαρακτηριστικό. Όσοι είναι ήσυχοι χαρακτήρες όπως ειμαστε εμείς γίνονται υποψήφιοι «σάκοι του μποξ» που εκτονώνουν οι άλλοι δικά τους προβλήματα που έχουν. Η κοπέλα από το σχολείο που λες καθόλου αδεια δεν ήταν. Ήταν γεμάτη με δικά της προβλήματα/απωθημένα κλπ που είχε και βρήκε μια ήσυχη «γλαστρούλα» που δε μιλάει, δε λαλάει, κάθεται ήρεμα στη γωνιά της και πήγε να τα εκτονώσει όλα πάνω της. Μπορεί κατα τα λοιπά να είναι όντως ένα γλυκό κορίτσι αλλά με προβλήματα επιθετικότητας στο χαρακτήρα της. Με απωθημένα που ξεσπά πάνω σε άλλους (δυστυχώς..) Από αδυναμία της συμβαίνει αυτό, όχι από δύναμη..

Κλείνω εδώ, πάω να κάνω κάτι δουλειές γιατί σε λίγο έχω να πάω και για καφέ με το φιλόσοφο. Αλήθεια λέω ρε, δεν με πιστεύεις? Μπέσα! Καλάααα.. Εδώ στο Μαρούσι θα πάμε παραδίπλα, στο The Mall. Έχουμε να πούμε πολλά... Άμα έρθεις ποτέ Αθήνα θα σου τον γνωρίσω. Είμαι και εγώ λίγο φιλόσοφος όπως αυτός. Σοφός βέβαια δεν ξέρω αν είμαι, φίλος της σοφίας πάντως είμαι. Και της Σοφίας είμαι φίλος. Κι αυτή είναι όντως σοφή και μια χαρά κοπέλα.. :) Τα λέμεεε.. ;-)

(Τελικά έβγαλες άκρη με τα γιουτούμπια και τα λίνκ?? Αυτό με το δίπλωμα αυτοκινήτου να μην το αμελήσεις, είναι κομβικό και βοηθητικό και θα σου λύσει τα χέρια (και τα πόδια..) να πηγαίνεις περα δώθε εύκολα. Βρες ευκαιρία και κάντο. Επίσης ξέχασα να σου πω και το άλλο. Όντως σαν άνθρωπος βγαζεις μια γλυκύτητα και μια χαρά παρέα γίνεσαι αλλά και μια ωριμότητα που ίσως σε κατατάσσει ηλικιακά με λίγο μεγαλύτερα άτομα. Αυτό με την εξέλιξη και τη δουλειά που είπες είναι πολύ πολύ καλο. Κάνε focus εκεί.. Κι από εκεί θα κάνεις και νέες γνωριμίες, συν το οικονομικό που επίσης σου λύνει τα χέρια στο να κάνεις διάφορα πράγματα. Εστίασε λέω εγώ μήπως στο να γνωρίσεις και λίγο (λίγο..) μεγαλύτερα άτομα από εσένα που δε θα «καπνίζουν μόνο και παίζουν βίντεογκέιμς συνεχώς..» Σε αφήνω με σχετικό reggae ελληνικο κομματάκι από τους Locomondo.. :)

https://youtu.be/9Y2U8pgs2CE?si=eOAekMuS9nn4D8et

[Idkwhattosaytho]

Με την οικογένεια αυτή που τους λέω «κολλητούς» γιατί κάναμε κολλητή παρέα επί χρόνια, άλλα πράγματα έπαιρνα από τη γυναίκα, άλλα από τον άνδρα και άλλα ακόμα και από το κορίτσι τους (τη συνομήλική σου κόρη τους). Η παρέα τους αφορούσε όλους και περνούσαμε πολύ καλά. Με τη γυναίκα αυτή μπορούσαμε να συνεννοηθούμε με κλειστά μάτια και να συζητήσουμε βαθιά θέματα, αλλά δεν μπορούσαμε να έρθουμε πραγματικά κοντά γιατί ήταν γυναίκα κι εγώ άντρας κι αυτό το γεγονός διατηρεί μιαν απόσταση/σεβασμό στη φιλία. Πιο κοντά ήταν αυτή με τη δική μου γυναίκα παρά με μένα.. Με τον «περιορισμένων δυνατοτήτων» άντρα της, δεν είχαμε την ευρύτητα και το βάθος να συνυπάρξουμε στην παρέα όπως ίσχυε με την άλλη, αλλά απ την άλλη είχαμε την οικειότητα άντρας με άντρα. Και μια χαρά βλέπαμε τα ποδόσφαιρά μας μαζί, πίναμε τα τσιπουράκια μας, τρώγαμε τα μεζεδάκια μας και τα περνούσαμε φίνα. Με αυτόν είχαμε κι άλλο ένα κοινό πεδίο δράσης. Έπαιζε μουσική αυτός οπότε και σε αυτό μια χαρά τα βρίσκαμε και συνομιλούσαμε. Παρότι τα μουσικά μας πεδία δεν αλληλοεπικαλύπτονταν και πολύ. Με τους μεγάλους θα πηγαίναμε πχ στο θέατρο ή στο Ηρώδειο. Με τη μικρή τους θα πηγαίναμε μαζί στο σινεμά (οι μεγάλοι βαριούνταν την ταινία και άφηναν το κορίτσι μαζί μας..) πχ για να δούμε το Harry Potter που θέλαμε ή κάτι άλλο αντίστοιχο που θέλαμε.. Ή παίζαμε μαζί ρακέτες στην παραλία τα καλοκαίρια με το μικρό, όταν όλοι μαζί κανονίζαμε να πάμε για μπάνιο στη θάλασσα (εγώ δεν κολυμπάω ποτέ, έχω ζήτημα υγείας). Με άλλη παρέα μας τα ταιριάζαμε να πάμε να δούμε πχ ταινίες Marvel. Με το «παιδί διαμάντι» που τον ξέρω απο το σχολείο και είναι και κουμπάρος μου, ταιριάζουμε πολύ σε κάποια πράγματα στο χαρακτήρα και είναι και πανέξυπνος αλλά σε κάποια άλλα θέματα διαφωνούμε. Πάντως αγαπιόμαστε πολύ. Με κάτι άλλα παιδιά από το χωριό που πήγαινα κάθε καλοκαίρι τα ταιριάζαμε στο ψάρεμα που έχω για χόμπι. Με άλλα παιδιά βρισκόμασταν για μπάσκετ στο γηπεδάκι της γειτονιάς παλιά. Με τρία αδέρφια που μένουν στον κάτω οροφο από εμένα μεγαλώσαμε μαζί πρακτικά και παίζαμε ποδόσφαιρο στην πυλωτή όταν ήμασταν μικροί ή μαζευόμασταν στο σπίτι το δικό μου ή το δικό τους και παίζαμε videogames στην κονσόλα. Τώρα έχουμε χαθεί με αυτούς. Μένουν αλλού, κάναν οικογένεια και έχουν παιδιά δικά τους που είναι στην ηλικία που είχαμε εμείς όταν πρωτογνωριστήκαμε. Τον έναν τους με το γιο του τους πέτυχα πρόσφατα κάτω όταν είχε έρθει για επίσκεψη στους γονείς του. Με έναν άλλο παλιό γνωστό εδώ στη γειτονιά που οι μανάδες μας ήταν από χρόνια φίλες (έχει πεθάνει πλέον η μάνα του) έκανα πρόσφατα εγώ κίνηση να ξεκινήσουμε να κάνουμε παρέα. Αυτός κι αν είναι περιορισμένων δυνατοτήτων καθότι το παιδί (60 χρονών..) έχει σοβαρό ψυχιατρικό ζήτημα. Παίρνει και επίδομα αναπηρίας από το κράτος για αυτό. Αν όμως βάλεις λίγο νερό στο κρασί σου και προσπεράσεις το πρόβλημά του, μια χαρά άνθρωπος είναι και φιλότιμος πολύ. Και πηγαίνω εδώ πιο κατω σε δυο στενά που μένει και βλέπουμε τα ποδόσφαιρά μας μαζί μιας που έχει και το συνδρομητικό κανάλι. Κι έρχονται κι άλλοι δυο φίλοι του συνήθως, επίσης πολύ καλά παιδιά και φιλότιμα, αλλά επίσης με πρόβλημα..

Κατάλαβες τώρα τι προσπαθώ να του πω του φιλόσοφου? Δεν είμαι «όμοιος ομοίω» επειδή «πελάζω» με αυτούς, ούτε σχιζοφρένεια έχω , ούτε τα προβλήματα που έχουν οι άλλοι δυο. Είμαι εκεί για να πάρω αυτό που θέλω, περνάμε ωραία μαζί, βολεύει που είναι δυο βήματα από εδώ που μένω, λέμε και κανα καλαμπούρι εκτός απο τα ποδοσφαιρικά, ε, όταν λίγο κολλάει η βελόνα (λόγω των ψυχιατρικών τους..) δεν πειράζει, και πάλι φίλοι είμαστε, το προσπερνάμε και πηγαίνουμε παρακάτω, στα υπόλοιπα. Τους αγαπάω και με αγαπάνε, είμαστε παρέα πλέον οι 4 μας. Θα τους πάρω καμιά ωραία μέρα με το αυτοκίνητο να πάμε και καμία εκδρομή. Ο σχιζοφρενής από αυτούς (ο δικός μου αρχικός γνωστός) είναι κινητή βιβλιοθήκη, δεν μπορείς να φανταστείς… Ξέρει τα πάντα για τα πάντα. Και είναι και πανέξυπνος συζητητής. Και έχει και χιούμορ. Απλά «σκοντάφτει» στο πρόβλημά του κάθε τόσο και κολλάει η βελόνα λίγο ώρες ώρες.. Ή το άλλο που έχει, περπατάει στο δρόμο και νομίζει ότι όλοι οι άλλοι τον κοροϊδεύουν.. Αν ακούσει τυχαία γέλια θεωρεί ότι τον αφορούν και ότι οι random ξένοι ξεκαρδίζονται σε βάρος του. Αυτό είναι το πρόβλημά του. Κατά τα άλλα το παιδί δεν έχει κανένα πρόβλημα, μια χαρά άνθρωπος είναι..

Καταλαβαίνεις τώρα τι πάω να σου πω? «Χρησιμοποίησε» (με την καλή έννοια πάντα..) τους άλλους ανθρώπους. Κάνε παρέα με όλους και από τον καθένα έχεις να πάρεις κι ένα διαφορετικό κομματάκι που απαρτίζει το δικό σου παζλ ενδιαφερόντων. Μην περιμένεις όλο το παζλ να το βρεις και να το πάρεις από ένα μόνο άτομο που θα τα ταιριάξετε σε όλα. Ούτε καν για τη σχέση σου δεν ισχύει αυτό. Εγώ ούτε με τη γυναίκα μου δεν ταιριάζαμε απόλυτα σε αυτό. Ε και? Πάθαμε τίποτα? Μια χαρά αλληλοσυμπληρωνόμασταν. Μια χαρά με έτρεχε κι αυτή να δούμε ρομαντικές ταινίες (ή κάτι άλλες περίεργες γαλλικές που της άρεσαν) κι έτσι έχω δει πλέον κι εγώ μερικά «διαμαντάκια» που αλλιώς δε θα καθόμουνα ποτέ από μόνος μου για να δω. Κι αυτή μια χαρά ερχότανε να δούμε το Hobbit ή το Lotr ή άλλα που άρεσαν σε μένα. Μέχρι και στο Kung Fu Panda την έτρεχα.. Ερχόταν και το μικρο μαζί (η κόρη των φίλων μας όταν ήταν πιο μικρή. Ύστερα που μεγάλωσε έγινε πλέον κουλτούρα και δε βλέπει παιδικά.. Έμεινα μόνος μου να τα βλέπω.. :p ) Αργότερα αρεσαν και στη γυναίκα μου τα «δικά μου» και ερχόταν γιατί το ήθελε, όχι αναγκαστικά.. Μια χαρά μου ‘μαθε κι εμένα το Μέγαρο και να ακούω την κλασική μουσική που μου αρέσει πλέον πολύ, μια χαρά άρχισε να ακούει κι αυτή κάποια από τα χιπ χοπ και τα beats κλπ που άκουγα εγώ.. Μια χαρά θα πάω και στον ξάδερφο κι ας μην ταιριάζω σαν χαρακτήρας όταν με καλεί στο εξοχικό του για να ψήσει και να φάμε μια Κυριακή. Δίπλα του μένει και ο άλλος μου ξάδερφος με τον οποίον επίσης δεν ταιριάζω σαν χαρακτήρας αλλά για διαφορετικούς λόγους από τον προηγούμενο. Και με τους δυο τέλεια τα περνάμε όταν μαζευόμαστε το σόι.. :)

Αυτό που θέλω να σου πω κλείνοντας το τεράστιο αυτό ποστ είναι να μην πέσεις στην εξής παγίδα που έπεσα εγώ στη ζωή μου. Αφορά τη σχέση σου αυτό. Όταν είσαι με κάποιον άνθρωπο που τα ταιριάζετε πολύ και αγαπιέστε και γίνεστε αυτοκόλλητοι σε όλο το διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο σας, υπάρχει ο κίνδυνος να σε απορροφήσει η σχέση να αφήσεις όλα τα άλλα και να περνάς χρόνο μόνο εκεί. Μπορεί να σου καλύπτει τα πάντα και να μη νιώθεις ανάγκη για τίποτα άλλο. Εδώ σε αυτό εσύ είσαι καλύτερη απο ότι υπήρξα εγώ. Νιώθεις την ανάγκη και για άλλους φίλους/παρέες. Αυτό είναι πιο υγιές. Εγώ έπεσα με τα μούτρα πάνω στη σχέση μας και ξέχασα και φίλους και όλα, δεν είχα ανάγκη για τίποτα άλλο. Μέχρι και τα ποδόσφαιρα μαζί τα βλέπαμε. Καθόμασταν μαζί στον καναπέ, αυτή μπορεί να είχε και το τάμπλετ να χαζεύει και λίγο στο pinterest πχ, τρώγαμε αυτά που είχαμε παραγγείλει κι έβλεπα κι εγώ την μπάλα.

Αυτό που λες με το bullying έχει το εξής χαρακτηριστικό. Όσοι είναι ήσυχοι χαρακτήρες όπως ειμαστε εμείς γίνονται υποψήφιοι «σάκοι του μποξ» που εκτονώνουν οι άλλοι δικά τους προβλήματα που έχουν. Η κοπέλα από το σχολείο που λες καθόλου αδεια δεν ήταν. Ήταν γεμάτη με δικά της προβλήματα/απωθημένα κλπ που είχε και βρήκε μια ήσυχη «γλαστρούλα» που δε μιλάει, δε λαλάει, κάθεται ήρεμα στη γωνιά της και πήγε να τα εκτονώσει όλα πάνω της. Μπορεί κατα τα λοιπά να είναι όντως ένα γλυκό κορίτσι αλλά με προβλήματα επιθετικότητας στο χαρακτήρα της. Με απωθημένα που ξεσπά πάνω σε άλλους (δυστυχώς..) Από αδυναμία της συμβαίνει αυτό, όχι από δύναμη..

Κλείνω εδώ, πάω να κάνω κάτι δουλειές γιατί σε λίγο έχω να πάω και για καφέ με το φιλόσοφο. Αλήθεια λέω ρε, δεν με πιστεύεις? Μπέσα! Καλάααα.. Εδώ στο Μαρούσι θα πάμε παραδίπλα, στο The Mall. Έχουμε να πούμε πολλά... Άμα έρθεις ποτέ Αθήνα θα σου τον γνωρίσω. Είμαι και εγώ λίγο φιλόσοφος όπως αυτός. Σοφός βέβαια δεν ξέρω αν είμαι, φίλος της σοφίας πάντως είμαι. Και της Σοφίας είμαι φίλος. Κι αυτή είναι όντως σοφή και μια χαρά κοπέλα.. :) Τα λέμεεε.. ;-)

(Τελικά έβγαλες άκρη με τα γιουτούμπια και τα λίνκ?? Αυτό με το δίπλωμα αυτοκινήτου να μην το αμελήσεις, είναι κομβικό και βοηθητικό και θα σου λύσει τα χέρια (και τα πόδια..) να πηγαίνεις περα δώθε εύκολα. Βρες ευκαιρία και κάντο. Επίσης ξέχασα να σου πω και το άλλο. Όντως σαν άνθρωπος βγαζεις μια γλυκύτητα και μια χαρά παρέα γίνεσαι αλλά και μια ωριμότητα που ίσως σε κατατάσσει ηλικιακά με λίγο μεγαλύτερα άτομα. Αυτό με την εξέλιξη και τη δουλειά που είπες είναι πολύ πολύ καλο. Κάνε focus εκεί.. Κι από εκεί θα κάνεις και νέες γνωριμίες, συν το οικονομικό που επίσης σου λύνει τα χέρια στο να κάνεις διάφορα πράγματα. Εστίασε λέω εγώ μήπως στο να γνωρίσεις και λίγο (λίγο..) μεγαλύτερα άτομα από εσένα που δε θα «καπνίζουν μόνο και παίζουν βίντεογκέιμς συνεχώς..» Σε αφήνω με σχετικό reggae ελληνικο κομματάκι από τους Locomondo.. :)

https://youtu.be/9Y2U8pgs2CE?si=eOAekMuS9nn4D8et

Εγω εδω και συμφωνω και διαφωνω με τον Πλατωνα. Βλεπεις ομως που παλι διαφερουμε; Εσυ ειχες γνωστους και παρεες. Το αν δεν μπορουσες να κολλησεις η αν ηθελες κολλητιλικια ειναι αλλο θεμα. Εγω πολλες φορες ημουν μονη χωρις καν γνωστους. Χωρις να μπορω να βγω για εναν απλο καφε. Επισης οσο χαλια και να ηταν τα πραγματα ειχες το παιδι απο το σχολειο και τον εκανες κουμπαρο. Εγω δεν εχω κανεναν απο το σχολειο. Δηλαδη λες οτι ησουν απλα πιο απομακρος. Εγω δεν ειχα καν παρεες. Περνουσα τις ωρες μου στο σπιτι. Δεν ειναι το ιδιο. Και βλεπω οτι ετσι εξελισσεται η ζωη μου. Χωρις φιλους και γνωστους. Βλεπεις οτι παλι εγω καταληγω χειροτερη σε αυτο το θεμα. Λες να χρησιμοποιησω τους γνωστους μου με καλο τροπο. Εε δεν εχω καν γνωστους. Και εσυ που λες οτι δεν ειχες ποτε κοντινους φιλους, εχεις τοσες παρεες και αναμνησεις. Εε δεν συγκρινεται τωρα. Δεν ειναι ιδια τα προβληματα μας. Εσυ ησουν απλα κλειστος χαρακτηρας. Εγω οντως δεν ειχα κανεναν.

[Idkwhattosaytho]

Εχω προσπαθησει πολυ να γνωρισω μεγαλυτερα ατομα αλλα δεν μπορω. Παντα σε μικροτερους πεφτω. Και γινονται και μαλακιες. Απλα πρεπει να το αποδεχτω οτι δεν θα κανω φιλους ποτε. Αφου βρηκα σχεση παλι καλα (και αυτος 2 χρονια μικροτερος μου ειναι εν τω μεταξυ).

[Idkwhattosaytho]

Η αλλη κοπελα εκανε παρεα με τη μιση ταξη εκτος απο εμενα. Γενικα το περιβαλλον μου ενιωθα οτι δεν. Αν ημουν σε αλλο σχολειο σιγουρα θα ειχα παρεες. Εγυγα απο ενα "δυσκολο" σχολειο γιατι δεν αντεχα τη πιεση του. Αλλα εκει ειχε ατομα με στοχους. Που τωρα σπουδαζουν, δουλευουν και κανουν τη ζωη τους. Και εγω εμεινα παλι μονη μου.

[Idkwhattosaytho]

Βασιλη (και ολοι απλα ο Βασιλης εχει μιλησει περισσοτερο) σε ευχαριστω που προσπαθεις να με βοηθησεις αλλα βλεπεις οτι δεν γινεται τοσο. Το προβλημα μου ειναι πιο βαθυ απο οσο νομιζετε. Αν ειχα εστω γνωστους που πενρουσα καλα δεν θα με ενοιαζε. Αλλα ολοι φευγουν απο κοντα μου χωρις να γινει τιποτα. Τωρς δεν υπαρχει χρονος πλεον. Ουτε για γνωστους ουτε για φιλους. Τελος. Απλα δωστε μου συμβουλες για να το αποδεχτω. Μη μου λετε οτι θα φτιαξει γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να γινει τιποτα.

[Idkwhattosaytho]

Βασιλη (και ολοι απλα ο Βασιλης εχει μιλησει περισσοτερο) σε ευχαριστω που προσπαθεις να με βοηθησεις αλλα βλεπεις οτι δεν γινεται τοσο

Οπως ειπε και η Ρεμεντυ πιο πριν δεν ειναι προνομιο μου που δεν κραταει καμια γνωριμια μου. Εε λοιπον το ξερω. Καταλαβαινω οτι το προβλημα ειναι δικο μου. Μπηκα σε αυτο το φορουμ για να δω αν μπορω να βοηθηθω εστω και λιγο. Πηρα λιγη δυναμη εννοειται και σας ευχαριστω για αυτο αλλα ταυτοχρονα καταλαβα (για αλλη μια φορα) ποσο αδεια ειναι η ζωη μου. Δεν θα νιωσω ποτε γεματη οταν εχω ενα τετοιο θεμα. Ενιωθα οτι παιρνω ενεργεια απο τους ανθρωπους και ενιωθα πολυ καλα οταν ημου εξω με συγγενεις. Τωρα ουτε με αυτους εχω τοσο σχεση. Δεν ξερω τι γινεται αληθεια. Αν ειχα γνωστους θα ημουν οκ δεν θα ερχομουν εδω να παραπονεθω. Οταν εγραψα στο πρωτο ποστ ειμαι 21 και δεν εχω φιλους εννοουσα οτι δεν ειχα κανεναν κανεναν.

[Idkwhattosaytho]

Οπως ειπε και η Ρεμεντυ πιο πριν δεν ειναι προνομιο μου που δεν κραταει καμια γνωριμια μου. Εε λοιπον το ξερω.

Τοσο ρεντ φλαγκ θεωρειται πια να μην εχω μακροχρονιες σχεσεις; Παιδια προσπαθω παρα πολυ αλλα πεφτω σε λαθος ανθρωπους. Δυσκολευομαι υπερβολικα. Απλα ειχα περισσοτερες ατυχιες απο αλλους σε αυτον τον τομεα. Ολοι αλλαζουν και ολοι κανουν γκοστινγκ χωρις λογο. Το ακουω συνεχεια απο συμφοιτητες μου. Οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι πιο δυσκολες απο οτι στο παρελθον.

Νιωθω οτι οντως κατι παει λαθος μαζι μου και δεν τα εχω καταφερει αλλα δεν θελω να πιστεψω οτι ειναι ρεντ φλαγκ. Δεν μπορω να συνεχισω να απογοητευω τον εαυτο μου εγω η ιδια (οπως με απογοητευσαν και οι υπολοιποι). Εε παιδια οχι. Οποιος θελει να πιστεψει οτι ειναι ρεντ φλαγκ ας το πιστεψει. Υπαρχουν και οι εξαιρεσεις. Και κριμα που δεν το ειχα καταλαβει πιο νωρις για να προσεγγισω εγω (οσο και να ντρεπομουν) αλλα ατομα. Τωρα προσεγγισα τα λαθος και κατεληξα μονη. Θα σταματησω να το θεωρω ρεντ φλαγκ γιατι γινονται πολλα που οι περισσοτεροι δεν γνωριζουν. Εγω μεσα μου ξερω οτι δεν πειραξα κανεναν. Και αυτο μπορουν να το επιβεβαιωσουν νομιζω ολοι (και ας μου εκαναν μπουλινγκ)

[Eagle guy]

Βασιλη (και ολοι απλα ο Βασιλης εχει μιλησει περισσοτερο) σε ευχαριστω που προσπαθεις να με βοηθησεις αλλα βλεπεις οτι δεν γινεται τοσο. Το προβλημα μου ειναι πιο βαθυ απο οσο νομιζετε. Αν ειχα εστω γνωστους που πενρουσα καλα δεν θα με ενοιαζε. Αλλα ολοι φευγουν απο κοντα μου χωρις να γινει τιποτα. Τωρς δεν υπαρχει χρονος πλεον. Ουτε για γνωστους ουτε για φιλους. Τελος. Απλα δωστε μου συμβουλες για να το αποδεχτω. Μη μου λετε οτι θα φτιαξει γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να γινει τιποτα.

Ρε κοπελιά, έχει κολλήσει η βελόνα μου φαίνεται. Όλο νομίζεις ότι τελείωσε η ζωή (από τόσο μικρή ηλικία?), ότι δεν θα βρεις ποτέ φίλους, ότι μόνο εσύ είσαι μόνη κλπ. Πώς λες ότι δεν υπάρχει χρόνος πλέον? Είσαι 90 χρονών? Και να σου πω, εγώ είμαι σχεδόν 40 και δεν έχω κάνει ποτέ σχέση, οκ έχω φίλους, εγώ να πω ότι "τελείωσε δεν θα κάνω σχέση"? Αν δεν πρέπει να το πω εγώ, εσύ γιατί το λες?

[george1520]

Τωρς δεν υπαρχει χρονος πλεον. Ουτε για γνωστους ουτε για φιλους. Τελος. Απλα δωστε μου συμβουλες για να το αποδεχτω. Μη μου λετε οτι θα φτιαξει γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να γινει τιποτα.

Γιατί δεν υπάρχει χρόνος πλεον? Λόγω ηλικίας?

Συμβουλές για να το αποδεχτείς: Κάθε πρωί, θα πίνεις δύο ωμά αυγά και μετά θα πηγαίνεις για έναν περίπατο, τρώγοντας ταυτόχρονα γύρο. Το απόγευμα θα κάθεσαι στο μπαλκόνι ή στην αυλή, κοιτώντας τον ουρανό. Το βράδυ, θα πηγαίνεις στο δάσος και κάτω από το φως του φεγγαριού θα χορεύεις το τραγούδι της Κοκκίνου "Masai" ανάμεσα στα δέντρα. Μπορείς να φοράς ό,τι θέλεις, δεν επηρεάζει τη διαδικασία. Τέλος, όταν θα πας για ύπνο, θα βάλεις το ένα πόδι πίσω από το κεφάλι και θα κοιμηθείς.

Αυτο να το κάνεις για δέκα μέρες και θα δεις τρομερή αλλαγή. Θα το αποδεχτείς.

[_Vassilis]

Βασιλη (και ολοι απλα ο Βασιλης εχει μιλησει περισσοτερο)

Τελικά ούτε απόψε πρόλαβα να σου μιλήσω που έλεγα.. Είχα πάει μπουζούκια σ’ένα θρεντ εδώ κοντά.. Θα τα πούμε όμως, υπόσχομαι..

Καλησπέρα και καλή βραδιά..

[Idkwhattosaytho]

Ρε κοπελιά, έχει κολλήσει η βελόνα μου φαίνεται. Όλο νομίζεις ότι τελείωσε η ζωή (από τόσο μικρή ηλικία?), ότι δεν θα βρεις ποτέ φίλους, ότι μόνο εσύ είσαι μόνη κλπ. Πώς λες ότι δεν υπάρχει χρόνος πλέον? Είσαι 90 χρονών? Και να σου πω, εγώ είμαι σχεδόν 40 και δεν έχω κάνει ποτέ σχέση, οκ έχω φίλους, εγώ να πω ότι "τελείωσε δεν θα κάνω σχέση"? Αν δεν πρέπει να το πω εγώ, εσύ γιατί το λες?

Δεν τελειωσε η ζωη προφανως αλλα δεν εχω ελπιδα πλεον πανω σε αυτο το κομματι. Γιατι εχω περασει σχολειο, πανεπιστημιο και εξωσζολικες δραστηριοτητες και δεν βρηκα κανεναν πραγματικο φιλο. Τωρα βλεπω οτι ολες οι παρεες ειναι δημιουργημενες. Και ολοι μου τη λενε που δεν εχω μακροχρονιες σχεσεις. Εε εγω φταιω για αυτο ρε γαμωτο; Ναι σιγουρα φταιω και εγω αλλα στο μικροτερο ποσοστο. Γιατι εγω ξερω μεσα μου οτι ημουν παντα αληθινη και οτι δεν ειχα σκοπο να βλαψω κανεναν. Λεω οτι θα μεινω μονη γιατι δεν ευδοκιμει καμια γνωριμια μου. Αυτο. Η σχεση βρισκεται πιο ευκολα νομιζω. Ενα τιντερ ανοιγεις και βρισκεις.

[Idkwhattosaytho]

Γιατί δεν υπάρχει χρόνος πλεον? Λόγω ηλικίας?

Συμβουλές για να το αποδεχτείς: Κάθε πρωί, θα πίνεις δύο ωμά αυγά και μετά θα πηγαίνεις για έναν περίπατο, τρώγοντας ταυτόχρονα γύρο. Το απόγευμα θα κάθεσαι στο μπαλκόνι ή στην αυλή, κοιτώντας τον ουρανό. Το βράδυ, θα πηγαίνεις στο δάσος και κάτω από το φως του φεγγαριού θα χορεύεις το τραγούδι της Κοκκίνου "Masai" ανάμεσα στα δέντρα. Μπορείς να φοράς ό,τι θέλεις, δεν επηρεάζει τη διαδικασία. Τέλος, όταν θα πας για ύπνο, θα βάλεις το ένα πόδι πίσω από το κεφάλι και θα κοιμηθείς.

Αυτο να το κάνεις για δέκα μέρες και θα δεις τρομερή αλλαγή. Θα το αποδεχτείς.

Χαχα τι αστειο... Καταλαβαινω να μην το καταλαβαινεις γιατι ειναι σπανιο καποιος να ζοριζεται τοσο πολυ σε αυτο το κομματι επειδη οι περισσοτεροι το εχουν ευκολο. Αλλα εμενα μου εχει δημιουργησει τρελες ανασφαλειες οποτε δεν μπορω να γελασω με αυτο. Επισης κανω πολλους περιπατους και γυμναστικη μην αγχωνεσαι. Εχω δουλειες και τη σχολη μου δεν μπορω ολη μερα καθε μερα να περιπλανιεμαι χιλια συγγνωμη που δεν μπορω να κανω αυτο που μου ζητας.