Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

Προσοχή σ’ εκείνους που αναζητούν τα πλήθη, γιατί είναι ένα τίποτα μόνοι τους. Προσοχή στο μέσο άντρα. Τη μέση γυναίκα. Προσοχή στην αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια, αναζητά το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν αντέχουν τη μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά. Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν ο,τιδήποτε… O,τιδήποτε διαφοροποιείται απ τα δικά τους μέτρα. Ανίκανοι όπως είναι να δημιουργήσουν Τέχνη, ανίκανοι είναι και να την καταλάβουν θα εκλάβουν την αποτυχία τους ως δημιουργών μόνο ως αποτυχία του κόσμου συνολικά. Ανίκανοι όπως ειναι να αγαπήσουν πλήρως, θα θεωρήσουν και τη δική σας αγάπη ελλειπή και θα σας μισήσουν. Γι’ αυτό και το μίσος τους θα είναι τέλειο. Όπως ένα αστραφτερό διαμάντι, όπως ένα μαχαίρι, όπως ένα βουνό, όπως μια τίγρη, όπως το δηλητήριο… Η πιο τελειοποιημένη Τέχνη τους. ~ Charles Bukowski, "H διάνοια της μάζας"

Δε ξερω αλλα το παραπανω κειμενο πιστευω οτι ταιριαζει πολυ εδω μεσα... Σε αυτο το φορουμ εχω "συναντησει" ανθρώπους που πραγματικα ξεφευγουν απο τον λεγομενο "μεσο ορο". Ανθρωπους πραγματικα πανεξυπνους ψαγμενους και φοβερα σοβαρους... Τοσο που ωρες ωρες σκεφτομαι οτι σ αυτη την κοινωνια το να ...ξεφεύγεις απο τον "μέσο όρο" στο τέλος καταλήγεις ..."ψυχοκουδουνισμένος" που λέει και η Blue9791

Καλημέρα, οι κρισεις πανικού είναι πολύ άσχημες,με ταλαιπωρούσαν χρόνια και πολύ άγχος μέχρι που άρχισαν να μου πέφτουν τα μαλλιά.Πήγαινα και γω σε ψυχολόγο και με την βοήθεια βιβλίων αυτοβοήθειας και medidation μεσω youtube ήρθα στα καλά μου. Τελικά όλα είναι στο μυαλό μας πάλεψε το λίγο και κάνε πρακτική με βιβλια.Το πολύ το αγχος το είχα στη δουλειά λόγο του περιβάλλοντος, δεν ήθελα να πάω με την καμία.Μετά τα έριξα στον κόκκορα και ηρέμησα.Είπα ε δεν θα με στείλουν αδιάβαστη!!!
Βέβαια,τελευταία έχω πάλι άγχος και όταν ταράζομαι ή αγχώνομαι έχω διάροιες :(:(:(:(. Νομίζω ότι έχει γίνει ψυχοσωματικό πλέον.Δεν ξερω τι άλλο να κάνω. Δηλαδή το σώμα μου αντιδρά, θα αρχίσω και γω το διαβασμα πάλι μήπως να ξανασυνελθω. Πρέπει και συ να βρείς την αιτία που έχεις τισ κρίσεις για να διαβάσεις και να δουλέψεις το ανάλογω κομμάτι. Υ.Γ. Άν κάποιος έχει διάροιες λόγο άγχος παακαλώ βοηθείστε. Ευχαριστω.

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Προσοχή σ’ εκείνους που αναζητούν τα πλήθη, γιατί είναι ένα τίποτα μόνοι τους. Προσοχή στο μέσο άντρα. Τη μέση γυναίκα. Προσοχή στην αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια, αναζητά το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν αντέχουν τη μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά. Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν ο,τιδήποτε… O,τιδήποτε διαφοροποιείται απ τα δικά τους μέτρα. Ανίκανοι όπως είναι να δημιουργήσουν Τέχνη, ανίκανοι είναι και να την καταλάβουν θα εκλάβουν την αποτυχία τους ως δημιουργών μόνο ως αποτυχία του κόσμου συνολικά. Ανίκανοι όπως ειναι να αγαπήσουν πλήρως, θα θεωρήσουν και τη δική σας αγάπη ελλειπή και θα σας μισήσουν. Γι’ αυτό και το μίσος τους θα είναι τέλειο. Όπως ένα αστραφτερό διαμάντι, όπως ένα μαχαίρι, όπως ένα βουνό, όπως μια τίγρη, όπως το δηλητήριο… Η πιο τελειοποιημένη Τέχνη τους. ~ Charles Bukowski, "H διάνοια της μάζας"

---

Φοβερο ε!!!! Λατρεψα!! Λατρευω Τσαρλς Μπουκοφσκι!!!! :)

Quote:

---

Originally Posted by vallina

Καλημέρα, οι κρισεις πανικού είναι πολύ άσχημες,με ταλαιπωρούσαν χρόνια και πολύ άγχος μέχρι που άρχισαν να μου πέφτουν τα μαλλιά.Πήγαινα και γω σε ψυχολόγο και με την βοήθεια βιβλίων αυτοβοήθειας και medidation μεσω youtube ήρθα στα καλά μου. Τελικά όλα είναι στο μυαλό μας πάλεψε το λίγο και κάνε πρακτική με βιβλια.Το πολύ το αγχος το είχα στη δουλειά λόγο του περιβάλλοντος, δεν ήθελα να πάω με την καμία.Μετά τα έριξα στον κόκκορα και ηρέμησα.Είπα ε δεν θα με στείλουν αδιάβαστη!!!
Βέβαια,τελευταία έχω πάλι άγχος και όταν ταράζομαι ή αγχώνομαι έχω διάροιες :(:(:(:(. Νομίζω ότι έχει γίνει ψυχοσωματικό πλέον.Δεν ξερω τι άλλο να κάνω. Δηλαδή το σώμα μου αντιδρά, θα αρχίσω και γω το διαβασμα πάλι μήπως να ξανασυνελθω. Πρέπει και συ να βρείς την αιτία που έχεις τισ κρίσεις για να διαβάσεις και να δουλέψεις το ανάλογω κομμάτι. Υ.Γ. Άν κάποιος έχει διάροιες λόγο άγχος παακαλώ βοηθείστε. Ευχαριστω.

---

Να ξερεις οτι στους περισσοτερους ανθρωπους με αγχωδη διαταραχη το πρωτο πραγμα που πληττεται ειναι το γαστρεντερικο.
Απο απλες περιπτωσεις μεχρι σπαστικη κολιτιδα κλπ κλπ.
Το παλικαρι μας ο ti einai touto pali ξερει πολυ καλα και μπορει να σου τα πει και ο ιδιος.
Γνωμη μου ειναι να προσεξεις οταν ψαξεις μεσα σου μονη ή με ειδικο να μην μπλεχτεις στα διχτυα του παρελθοντος.
Δλδ αν βρεις τι σου προκαλεσε αρχικα τοσο αγχος, οκ και μακαρι!
Αλλα τη λυση θα τη βρεις στο τι διαιωνιζει αυτη την κατασταση (που σιγουρα ειναι κατι απο το περιβαλλον σου / τη ζωη σου / ακομα και εσυ η ιδια).
Και οταν το βρεις αυτο που σε χαλαει, αλλαξε το.

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Προσοχή σ’ εκείνους που αναζητούν τα πλήθη, γιατί είναι ένα τίποτα μόνοι τους. Προσοχή στο μέσο άντρα. Τη μέση γυναίκα. Προσοχή στην αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια, αναζητά το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν αντέχουν τη μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά. Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν ο,τιδήποτε… O,τιδήποτε διαφοροποιείται απ τα δικά τους μέτρα. Ανίκανοι όπως είναι να δημιουργήσουν Τέχνη, ανίκανοι είναι και να την καταλάβουν θα εκλάβουν την αποτυχία τους ως δημιουργών μόνο ως αποτυχία του κόσμου συνολικά. Ανίκανοι όπως ειναι να αγαπήσουν πλήρως, θα θεωρήσουν και τη δική σας αγάπη ελλειπή και θα σας μισήσουν. Γι’ αυτό και το μίσος τους θα είναι τέλειο. Όπως ένα αστραφτερό διαμάντι, όπως ένα μαχαίρι, όπως ένα βουνό, όπως μια τίγρη, όπως το δηλητήριο… Η πιο τελειοποιημένη Τέχνη τους. ~ Charles Bukowski, "H διάνοια της μάζας"

Δε ξερω αλλα το παραπανω κειμενο πιστευω οτι ταιριαζει πολυ εδω μεσα... Σε αυτο το φορουμ εχω "συναντησει" ανθρώπους που πραγματικα ξεφευγουν απο τον λεγομενο "μεσο ορο". Ανθρωπους πραγματικα πανεξυπνους ψαγμενους και φοβερα σοβαρους... Τοσο που ωρες ωρες σκεφτομαι οτι σ αυτη την κοινωνια το να ...ξεφεύγεις απο τον "μέσο όρο" στο τέλος καταλήγεις ..."ψυχοκουδουνισμένος" που λέει και η Blue9791

---

Πουλακι μου τοσες ψυχουλες κλαμμενες εδω μεσα...
Τοση αγωνια και τοσος πονος, τοση αγανακτηση και απελπισια,
τοσος φοβος...
Αλλα και τοση στηριξη, τοσο ενδιαφερον, τοση τρυφεροτητα για ανθρωπους αγνωστους.
Τιποτα μετριο εδω μεσα πουλακι.
Γι'αυτο συγκινουμαι και αυτη τη στιγμη τρεχουν τα ματια μου (ναι οκ ειναι που εκοψα και το εφεξορ)
και διαβαζω τα παντα και οταν εχω τη δυναμη απαντω, λεω μια γνωμη, προσπαθω να βοηθησω.
Στις 16/5 εκλεισα 1 χρονο συνεχους παρουσιας εδω.
Ειχα μπει και παλιοτερα και οταν συνερχομουν (χα! ετσι νομιζα το ζωο) ξεχνιομουν.
Υποσχεθηκα τοτε και καπου ειναι στα πολυ αρχικα ποστς αυτου του θρεντ οτι δεν θα το ξανακανω.
Το τηρησα.
Χθες ελεγα στη λατρεια οτι 3 πραγματα με βοηθησαν και με βοηθουν να βγω απο το σκοταδι.
Εκεινη, εσεις ολοι που καθε κουβεντα σας ηταν βαλσαμο στην ψυχη μου, και οι εκπομπες της ellen degeneres στο youtube (!!).
Και για να καταλαβουν ολοι τι σημαινει η βοηθεια αυτη, περυσι τετοιο καιρο επαιρνα 150 μιλιγκραμ εφεξορ την ημερα.
Ενα χρονο μετα παιρνω 75 μιλιγραμ την εβδομαδα και αυτο οχι για πολυ ακομα.

Επετειακα και εκ βαθεων, ευχαριστω!

Δίκιο έχεις, πρεπει να προσέχουμε.Ευχαριστώ:)

......................

Quote:

---

Originally Posted by vallina

Καλημέρα, οι κρισεις πανικού είναι πολύ άσχημες,με ταλαιπωρούσαν χρόνια και πολύ άγχος μέχρι που άρχισαν να μου πέφτουν τα μαλλιά.Πήγαινα και γω σε ψυχολόγο και με την βοήθεια βιβλίων αυτοβοήθειας και medidation μεσω youtube ήρθα στα καλά μου. Τελικά όλα είναι στο μυαλό μας πάλεψε το λίγο και κάνε πρακτική με βιβλια.Το πολύ το αγχος το είχα στη δουλειά λόγο του περιβάλλοντος, δεν ήθελα να πάω με την καμία.Μετά τα έριξα στον κόκκορα και ηρέμησα.Είπα ε δεν θα με στείλουν αδιάβαστη!!!
Βέβαια,τελευταία έχω πάλι άγχος και όταν ταράζομαι ή αγχώνομαι έχω διάροιες :(:(:(:(. Νομίζω ότι έχει γίνει ψυχοσωματικό πλέον.Δεν ξερω τι άλλο να κάνω. Δηλαδή το σώμα μου αντιδρά, θα αρχίσω και γω το διαβασμα πάλι μήπως να ξανασυνελθω. Πρέπει και συ να βρείς την αιτία που έχεις τισ κρίσεις για να διαβάσεις και να δουλέψεις το ανάλογω κομμάτι. Υ.Γ. Άν κάποιος έχει διάροιες λόγο άγχος παακαλώ βοηθείστε. Ευχαριστω.

---

Γεια σου vallina. Εμενα το δικο μου αγχος δεν μου προκαλει διαρροιες , το αντιθετο μου προκαλει δυσκοιλιοτητα και σπαστικους πονους (κολιτιδες) ιδιως στα αριστερα του εντερου. Εχω καταληξει οτι αυτοι οι σπασμοι μου προκαλουν πονους στην μεση και την πλατη (κατι σαν ισχυαλγια) μεχρι και ζαλαδες ασε που δεν ξερω πως μου επηρεαζουν την ψυχολογια αρνητικα. Αυτη την περιοδο που παω σε ψυχολογο εχω αρχισει μια προσπαθεια να ξεχωρισω τους διαφορους πονους μου. Δηλαδη να καταφερω να διακρινω τι προκαλει τι. Δηλαδη πχ εχω αγχωθει ...παρατηρω ποιοι πονοι μου χειροτερευουν αρα λεω εδω παιζει ρολο το αγχος. Αλλαζει ο καιρος παρατηρω τι με ποναει πιο πολυ τοτε αρα λεω φταιει που αλλαξε ο καιρος. Δεν ξερω πως εγινε, δηλαδη δεν μου ειπε η ψυχολογος να απομονωσω τους διαφορους πονους απλα μεσα απο την συζητηση μαζι της αντιληφθηκα οτι καλο ειναι να τους ξεχωρισω ωστε να τους αντιμετωπισω εναν εναν οσο γινεται. Προς το παρον μου φαινεται οτι αυτο το ξεκαθαρισμα των πονων μου με βοηθαει να καταλαβω τι μου συμβαινει.

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Γεια σου vallina. Εμενα το δικο μου αγχος δεν μου προκαλει διαρροιες , το αντιθετο μου προκαλει δυσκοιλιοτητα και σπαστικους πονους (κολιτιδες) ιδιως στα αριστερα του εντερου. Εχω καταληξει οτι αυτοι οι σπασμοι μου προκαλουν πονους στην μεση και την πλατη (κατι σαν ισχυαλγια)
μεχρι και ζαλαδες ασε που δεν ξερω πως μου επηρεαζουν την ψυχολογια αρνητικα. Αυτη την περιοδο που παω σε ψυχολογο εχω αρχισει μια προσπαθεια να ξεχωρισω τους διαφορους πονους μου. Δηλαδη να
καταφερω να διακρινω τι προκαλει τι. Δηλαδη πχ εχω αγχωθει ...παρατηρω ποιοι πονοι μου χειροτερευουν αρα λεω εδω παιζει ρολο το αγχος. Αλλαζει ο καιρος παρατηρω τι με ποναει πιο πολυ τοτε αρα λεω φταιει που αλλαξε ο καιρος. Δεν ξερω πως εγινε, δηλαδη δεν μου ειπε η ψυχολογος να απομονωσω τους διαφορους πονους απλα μεσα απο την συζητηση μαζι της αντιληφθηκα οτι καλο ειναι να τους ξεχωρισω ωστε να τους αντιμετωπισω εναν εναν οσο γινεται. Προς το παρον μου φαινεται οτι αυτο το ξεκαθαρισμα των πονων μου με βοηθαει να καταλαβω τι μου συμβαινει.

---

Εγω δυστυχως δεν εχω καταφερει ν' απομονωσω τους πονους, τα σωματικα ενοχληματα η συμπτωματα για να μπορω να τα καταλαβω. Εχω παρατηρησει βεβαια πως αντιδρα ο οργαρισμος μου σε ορισμενα ερεθισματα. Και προς το παρον τρομοκρατουμε καθε φορα που νιωθω καποια αδιαθεσια και η αληθεια ειναι οτι σχεδον καθημερινα, με διαφορετικο τροπο και διαφορετικα συμπωματα νιωθω αδιαθετη. Αυτο που λες ειναι μια πολυ καλη ιδεα. Θα πρεπει να κανουμε μια καταγραφη των συμπτωματων σε καποιο ημερολογιο σημειωνοντας υπο ποιες συνθηκες μας συνεβησαν. Το μονο καθησυχαστικο για μενα ειναι το οτι τα διαφορα συπτωματα μου εχουν συμβει τοσες φορες που αν ηταν οντως κατι οργανικο θα επρεπε α ειχα πεθανει 100 φορες μεχρι τωρα επισης εχω καταλαβει οτι αν υπαρχει καποιο οργανικο αιτιο αυτο δε θα περιμενει συγκεκριμενη ωρα να εκδηλωθει οπως π.χ τις βραδυνες ωρες που αν νιωσω κατι με πιανει τρομος ενω αντιθετως αν το ιδιο συμπτωμα μου ειχε συμβει μερα δε θα φοβομουν τοσο. Παλι υπαρχει η ανησυχια αλλα δε συνοδευεται απο πανικο. Εκει αντιλαμβανεσαι οτι το θεμα ειναι ψυχολογικο ως προς την αντιδραση στο συμπτωμα τουλαχιστον, παρερμηνευεται δηλαδη ενα σωματικο συμπτωμα και μεγεθυνεται περαν του φυσιολογικου. Για παραδειγμα σημερα το πρωι ξυπνησα αποτομα κατα τις 5 η ωρα τα ξημερωματα με εντονη ταση για ουρηση και πονο στην κοιλια και ενα φουσκωμα στο στομαχι οπως οταν καποιος εχει μια δυσπεψια και δεν μπορει να χωνεψει. Συνειδητοποιω οτι η ουρηση μου δεν ειναι αναλογη της εντασης της τασης που ειχα προηγουμενως, κατα την κριση μου παντα, κι οτι δεν μπορει ν' αδειασει η κυστη μου. Η πρωτη μου σκεψη αμεσως μετα ηταν οτι δεν μπορουν να φυγουν τα ουρα και οτι κατι επαθε το νεφρο μου, (ειχα παθει μια σοβαρη λοιμωξη του ουροποιητικου -πυελονεφριτιδα- προσφατα κι απο τοτε παρατηρω το καθε τι σε σχεση με τη λειτουργια των νεφρων σε σημειο υστεριας ομως).

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Εγω δυστυχως δεν εχω καταφερει ν' απομονωσω τους πονους, τα σωματικα ενοχληματα η συμπτωματα για να μπορω να τα καταλαβω. Εχω παρατηρησει βεβαια πως αντιδρα ο οργαρισμος μου σε ορισμενα ερεθισματα. Και προς το παρον τρομοκρατουμε καθε φορα που νιωθω καποια αδιαθεσια και η αληθεια ειναι οτι σχεδον καθημερινα, με διαφορετικο τροπο και διαφορετικα συμπωματα νιωθω αδιαθετη. Αυτο που λες ειναι μια πολυ καλη ιδεα. Θα πρεπει να κανουμε μια καταγραφη των συμπτωματων σε καποιο ημερολογιο σημειωνοντας υπο ποιες συνθηκες μας συνεβησαν. Το μονο καθησυχαστικο για μενα ειναι το οτι τα διαφορα συπτωματα μου εχουν συμβει τοσες φορες που αν ηταν οντως κατι οργανικο θα επρεπε α ειχα πεθανει 100 φορες μεχρι τωρα επισης εχω καταλαβει οτι αν υπαρχει καποιο οργανικο αιτιο αυτο δε θα περιμενει συγκεκριμενη ωρα να εκδηλωθει οπως π.χ τις βραδυνες ωρες που αν νιωσω κατι με πιανει τρομος ενω αντιθετως αν το ιδιο συμπτωμα μου ειχε συμβει μερα δε θα φοβομουν τοσο. Παλι υπαρχει η ανησυχια αλλα δε συνοδευεται απο πανικο. Εκει αντιλαμβανεσαι οτι το θεμα ειναι ψυχολογικο ως προς την αντιδραση στο συμπτωμα τουλαχιστον, παρερμηνευεται δηλαδη ενα σωματικο συμπτωμα και μεγεθυνεται περαν του φυσιολογικου. Για παραδειγμα σημερα το πρωι ξυπνησα αποτομα κατα τις 5 η ωρα τα ξημερωματα με εντονη ταση για ουρηση και πονο στην κοιλια και ενα φουσκωμα στο στομαχι οπως οταν καποιος εχει μια δυσπεψια και δεν μπορει να χωνεψει. Συνειδητοποιω οτι η ουρηση μου δεν ειναι αναλογη της εντασης της τασης που ειχα προηγουμενως, κατα την κριση μου παντα, κι οτι δεν μπορει ν' αδειασει η κυστη μου. Η πρωτη μου σκεψη αμεσως μετα ηταν οτι δεν μπορουν να φυγουν τα ουρα και οτι κατι επαθε το νεφρο μου, (ειχα παθει μια σοβαρη λοιμωξη του ουροποιητικου -πυελονεφριτιδα- προσφατα κι απο τοτε παρατηρω το καθε τι σε σχεση με τη λειτουργια των νεφρων σε σημειο υστεριας ομως).

---

novia35 ουτε εγω εχω καταφερει να ξεχωρισω απολυτα τα σωματικα ενοχληματα, ειμαι ακομα στην προσπαθεια και δεν ξερω και ποσο χρονο θα παρει να σου πω την αληθεια...
Σε αυτο που προσπαθω πιο πολυ να επικεντρωσω ειναι να βρω τροπους ωστε να μη σκεφτομαι τοσο τα σωματικα συμπτωματα οταν συμβαινουν εντονα. Δηλαδη , πως να στο πω, προσπαθω να μη δινω τοση σημασια στους πονους που χειροτερευουν απο το αγχος και τις μαυρες σκεψεις , κατα καποιο τροπο προσπαθω να κοροιδεψω το αγχος μου.
Παραδειγμα χθες το απογευμα ημουνα ξαπλωμενος και καποια στιγμη αρχισα να μην αισθανομαι καλα να με ποναει το εντερο στ αριστερα , να υπαρχει μια δυσφορια στην κοιλιακη χωρα. Κατευθειαν "χαλαστηκα" αρχισα να κανω κακες σκεψεις, φυσικο ειναι αλλωστε αν δεν αισθανεσε καλα.
Παλαιοτερα καθομουν και υπεφερα βουτηγμενος μεσα στις μαυρες σκεψεις. Τον τελευταιο καιρο κανω ενα...κολπο, μολις αρχισει η δυσφορια και το εντονο αγχος σηκωνομαι και ψαχνω να κανω κατι ειτε αυτο ειναι μια βολτα ειτε μια οποιαδηποτε δουλεια κατι τελοσπαντων που να μου αποσπασει την προσοχη αλλου. Στην ουσια δηλαδη προσπαθω να απασχολησω το μυαλο μου με κατι αλλο και να δειξω με αυτον τον τροπο στα ψυχοσωματικα μου οτι δεν τα θεωρω και τοσο σπουδαια ωστε να μου καταστρεφουν την ψυχολογια. Ειναι φορες που το κολπο αυτο πιανει αμμεσα ειναι αλλες φορες που θελει περισσοτερο χρονο.
Αυτο που χρειαζεται παντως ειναι συνεχης προσπαθεια ωστε, οπως λεει και η ψυχολογος μου, καποια στιγμη να καταλαβει το κακο αγχος και οι μαυρες σκεψεις οτι οταν θα μπουνε μεσα στο μυαλο μου για να με χαλασουν εγω θα τους δειξω οτι δεν τα θεωρω τοσο σπουδαια και οτι προτοιμω να ασχοληθω με κατι αλλο.
Πιστευω θα εχει τυχει και σε σενα εκει που δεν εισαι καλα να συμβει κατι ετσι ξαφνικα και ολο το αγχος και η δυσφορια να περασει σε δευτερη μοιρα. Να στο δωσω με ενα παραδειγμα...πες οτι δεν σου ειναι καλα και βαζεις και χιλια δυο στο μυαλο σου...ξαφνικα γινεται ενας σεισμος...τοτε ολο το αγχος και η δυσφορια περνανε σε δευτερη μοιρα γιατι γινεται σεισμος και το μυαλο σου ασχολειται με αυτον.

Επισης και κατι αλλο... Το καλυτερο που εχει να κανει καποιος ο οποιος βλεπει οτι η κακη ψυχολογια το αγχος και τα ψυχοσωματικα τον καταστρεφουν ειναι να ψαχτει οσο το δυνατον πιο νωρις. Η δικια μου κακια πειρα λεει οτι ολο το αγχος ολη η κακη ψυχολογια αθροιζονται με τα χρονια και εκδηλονονται με καποια "ελαφρα" σωματικα στην αρχη και στην συνεχεια με διαταραχες πανικου και αγχους και μετα δεν ξερω κι εγω τι αλλο.
Θελω να πω οτι ,τωρα στα 45 μου και αφου εχω αρχισει να το ψαχνω καταλαβαινω οτι αυτο που εχω δεν εγινε ξαφνικα αλλα πηρε πολλα χρονια που μαζευοτανε μεσα μου. Και οσο εισαι πιο νεος ο οργανισμος ειναι πιο δυνατος και μπορει να περιοριζει τα συμπτωματα και τους πονους σε υποφερτο επιπεδο. Οσο ομως μεγαλωνεις ο οργανισμος κουραζεται, υποχωρει και το αγχος και τα ψυχοσωματικα...κανουν παρτυ.
Αυτο γιατι τωρα που ξερω πανω κατω τι μπορει να προκαλεσει το αγχος βλεπω πολυ κοσμο μικροτερης ηλικιας που ακολουθει τον "κακο τον δρομο" και εχει την εντυπωση οτι το ελεγχει... Αμ δε... θα ρθει μια μερα που θα φαει μια καταρρευση και δεν θα ξερει απο που τπου ηρθε.
Εχω προσπαθησει βλεποντας γνωστους και φιλους που παρουσιαζουν διαφορα ηπια ψυχοσωματικα να τους προειδοποιησω να ...αλλαξουν δρομο. Ομως βλεπω οτι "δεν πιανουν το νοημα" , εχουν την εντυπωση οτι ειναι δυνατοι και οτι δεν προκειτε να συμβει σε αυτους αλλα στους αλλους. Παρομοια λογικη ειχα κι εγω ομως να που ηρθε η μερα που ...οι αλλοι ημουν εγω τελικα και την πατησα χωρις να το καταλαβω...
Γι αυτο λεω οσο πιο νωρις αντιληφθεις οτι κατι δεν παει καλα και οσο πιο νωρις αντιδρασεις τοσο καλυτερα για σενα και τον εαυτο σου

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

novia35 ουτε εγω εχω καταφερει να ξεχωρισω απολυτα τα σωματικα ενοχληματα, ειμαι ακομα στην προσπαθεια και δεν ξερω και ποσο χρονο θα παρει να σου πω την αληθεια...
Σε αυτο που προσπαθω πιο πολυ να επικεντρωσω ειναι να βρω τροπους ωστε να μη σκεφτομαι τοσο τα σωματικα συμπτωματα οταν συμβαινουν εντονα. Δηλαδη , πως να στο πω, προσπαθω να μη δινω τοση σημασια στους πονους που χειροτερευουν απο το αγχος και τις μαυρες σκεψεις , κατα καποιο τροπο προσπαθω να κοροιδεψω το αγχος μου.
Παραδειγμα χθες το απογευμα ημουνα ξαπλωμενος και καποια στιγμη αρχισα να μην αισθανομαι καλα να με ποναει το εντερο στ αριστερα , να υπαρχει μια δυσφορια στην κοιλιακη χωρα. Κατευθειαν "χαλαστηκα" αρχισα να κανω κακες σκεψεις, φυσικο ειναι αλλωστε αν δεν αισθανεσε καλα.
Παλαιοτερα καθομουν και υπεφερα βουτηγμενος μεσα στις μαυρες σκεψεις. Τον τελευταιο καιρο κανω ενα...κολπο, μολις αρχισει η δυσφορια και το εντονο αγχος σηκωνομαι και ψαχνω να κανω κατι ειτε αυτο ειναι μια βολτα ειτε μια οποιαδηποτε δουλεια κατι τελοσπαντων που να μου αποσπασει την προσοχη αλλου. Στην ουσια δηλαδη προσπαθω να απασχολησω το μυαλο μου με κατι αλλο και να δειξω με αυτον τον τροπο στα ψυχοσωματικα μου οτι δεν τα θεωρω και τοσο σπουδαια ωστε να μου καταστρεφουν την ψυχολογια. Ειναι φορες που το κολπο αυτο πιανει αμμεσα ειναι αλλες φορες που θελει περισσοτερο χρονο.
Αυτο που χρειαζεται παντως ειναι συνεχης προσπαθεια ωστε, οπως λεει και η ψυχολογος μου, καποια στιγμη να καταλαβει το κακο αγχος και οι μαυρες σκεψεις οτι οταν θα μπουνε μεσα στο μυαλο μου για να με χαλασουν εγω θα τους δειξω οτι δεν τα θεωρω τοσο σπουδαια και οτι προτοιμω να ασχοληθω με κατι αλλο.
Πιστευω θα εχει τυχει και σε σενα εκει που δεν εισαι καλα να συμβει κατι ετσι ξαφνικα και ολο το αγχος και η δυσφορια να περασει σε δευτερη μοιρα. Να στο δωσω με ενα παραδειγμα...πες οτι δεν σου ειναι καλα και βαζεις και χιλια δυο στο μυαλο σου...ξαφνικα γινεται ενας σεισμος...τοτε ολο το αγχος και η δυσφορια περνανε σε δευτερη μοιρα γιατι γινεται σεισμος και το μυαλο σου ασχολειται με αυτον.

Επισης και κατι αλλο... Το καλυτερο που εχει να κανει καποιος ο οποιος βλεπει οτι η κακη ψυχολογια το αγχος και τα ψυχοσωματικα τον καταστρεφουν ειναι να ψαχτει οσο το δυνατον πιο νωρις. Η δικια μου κακια πειρα λεει οτι ολο το αγχος ολη η κακη ψυχολογια αθροιζονται με τα χρονια και εκδηλονονται με καποια "ελαφρα" σωματικα στην αρχη και στην συνεχεια με διαταραχες πανικου και αγχους και μετα δεν ξερω κι εγω τι αλλο.
Θελω να πω οτι ,τωρα στα 45 μου και αφου εχω αρχισει να το ψαχνω καταλαβαινω οτι αυτο που εχω δεν εγινε ξαφνικα αλλα πηρε πολλα χρονια που μαζευοτανε μεσα μου. Και οσο εισαι πιο νεος ο οργανισμος ειναι πιο δυνατος και μπορει να περιοριζει τα συμπτωματα και τους πονους σε υποφερτο επιπεδο. Οσο ομως μεγαλωνεις ο οργανισμος κουραζεται, υποχωρει και το αγχος και τα ψυχοσωματικα...κανουν παρτυ.
Αυτο γιατι τωρα που ξερω πανω κατω τι μπορει να προκαλεσει το αγχος βλεπω πολυ κοσμο μικροτερης ηλικιας που ακολουθει τον "κακο τον δρομο" και εχει την εντυπωση οτι το ελεγχει... Αμ δε... θα ρθει μια μερα που θα φαει μια καταρρευση και δεν θα ξερει απο που τπου ηρθε.
Εχω προσπαθησει βλεποντας γνωστους και φιλους που παρουσιαζουν διαφορα ηπια ψυχοσωματικα να τους προειδοποιησω να ...αλλαξουν δρομο. Ομως βλεπω οτι "δεν πιανουν το νοημα" , εχουν την εντυπωση οτι ειναι δυνατοι και οτι δεν προκειτε να συμβει σε αυτους αλλα στους αλλους. Παρομοια λογικη ειχα κι εγω ομως να που ηρθε η μερα που ...οι αλλοι ημουν εγω τελικα και την πατησα χωρις να το καταλαβω...
Γι αυτο λεω οσο πιο νωρις αντιληφθεις οτι κατι δεν παει καλα και οσο πιο νωρις αντιδρασεις τοσο καλυτερα για σενα και τον εαυτο σου

---

Αυτο που σε μενα εχει δημιουργηθει σχετικα με τα σωματικα συμπτωματα ως φοβια ειναι οτι με τοσα faulse alarm καποια στιγμη θα παθω κατι "πραγματικο" εννοωντας οργανικο και με την πεποιηθηση οτι ειναι ψυχοσωματικο δε θα του δωσω τη δεουσα σημασια θετωντας σε κινδυνο τον εαυτο μου ετσι. Για παραδειγμα ενας ξαδελφος μου ενιωσε ενα πονο στον αυχενα ξαφνικα, σημειωτεον ο ξαδελφος μου ειναι νοσηλευτης οπως και η γυναικα του. Ο νους του δεν πηγε στο κακο, ειπε αυχενικο κι επειδη πονουσε πολυ πηγε στο νοσοκομειο να του κανουν μια παυσιπονη κι ο ανθρωπος ειχε παθει εμφραγμα του το ειπαν εκει. Δηλαδη πως το ξεχωριζεις αν ειναι κατι σοβαρο;;; Συνηθως λενε πως σε κατι σοβαρο το συμπτωμα ειναι οξυ και με διαρκεια, δεν εχει υφεση ουτε ειναι επαναλαμβανομενο. Τι χρονο σου δινει ομως να το αναγνωρισεις χωρις να το ρισκαρεις σε μα τετοια περιπωση;;; Δηλαδη αν ο ξαδελφος μου ελεγε θα αρω ενα παυσιπονο και θα πεσω να κοιμηθω τι συνεπειες θα ειχε μια τετοα καθηστερηση για τη ζωη του;;

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Αυτο που σε μενα εχει δημιουργηθει σχετικα με τα σωματικα συμπτωματα ως φοβια ειναι οτι με τοσα faulse alarm καποια στιγμη θα παθω κατι "πραγματικο" εννοωντας οργανικο και με την πεποιηθηση οτι ειναι ψυχοσωματικο δε θα του δωσω τη δεουσα σημασια θετωντας σε κινδυνο τον εαυτο μου ετσι. Για παραδειγμα ενας ξαδελφος μου ενιωσε ενα πονο στον αυχενα ξαφνικα, σημειωτεον ο ξαδελφος μου ειναι νοσηλευτης οπως και η γυναικα του. Ο νους του δεν πηγε στο κακο, ειπε αυχενικο κι επειδη πονουσε πολυ πηγε στο νοσοκομειο να του κανουν μια παυσιπονη κι ο ανθρωπος ειχε παθει εμφραγμα του το ειπαν εκει. Δηλαδη πως το ξεχωριζεις αν ειναι κατι σοβαρο;;; Συνηθως λενε πως σε κατι σοβαρο το συμπτωμα ειναι οξυ και με διαρκεια, δεν εχει υφεση ουτε ειναι επαναλαμβανομενο. Τι χρονο σου δινει ομως να το αναγνωρισεις χωρις να το ρισκαρεις σε μα τετοια περιπωση;;; Δηλαδη αν ο ξαδελφος μου ελεγε θα αρω ενα παυσιπονο και θα πεσω να κοιμηθω τι συνεπειες θα ειχε μια τετοα καθηστερηση για τη ζωη του;;

---

Δεν θα διαφωνισω καθολου με αυτα που γραφεις. Αλλωστε κι εγω οταν αρχισα να ψαχνω τι μου συμβαινει εμφανιζα πραγματικα οργανικα προβληματα στην περπτωση μου εντονους πονους/τσουξιμο στην κοιλιακη χωρα. Κανενας σοβαρος γιατρος δεν θα αμφισβιτισει οτι οι πονοι ειναι πραγματικοι και οχι μεσα στο μυαλο μας. Και φυσικα αν με ποναει κατι θα απευθηνθω σε καποια ειδικοτητα γιατρου και δεν θα ακουω τον καθε ξερολα "ειδημονα" που θα καταληγει ευκολα οτι "ελα μωρε ειναι θεμα αγχους". Γιατι ο καθε ξερολας αν του τυχει κι αυτουνου κατι παρομοιο τι νομιζεις οτι θα κανει...θα με/σε ψαχνει να του πεις σε ποιους γιατρους πηγες.
Ομως το ζητημα ξεκιναει απο την στιγμη που δεν σου βρισκουν κατι οργανικο ουτε ο παθολγος ουτε ο γαστρεντερολογος ουτε ο μικροβιολογος ουτε ο οποιος αλλος γιατρος. Τοτε, γνωμη μου, θελει ψαξιμο με ψυχολογους/ψυχιατρους μηπως εχει να κανει με εντονο στρες που εκδηλωνεται με πραγματικα σωματικα συμπτωματα. Εγω εχω καταληξει οτι το αγχος ειναι ικανο να προκαλεσει πραγματικο οργανικο προβλημα (πχ εμφραγμα) και γι αυτο το ψαχνω ωστε να μπορω, να μαθω, να το ελεγχω οσο γινεται. Τουλαχιστον δηλαδη να μπορω να καταλαβαινω σε τι ποσοστο ευθυνεται το αγχος γι αυτο που εχω και να βρω μερικους τροπους να ξεαγχωνομαι. Παντως novia στον περιγυρο μου εχω φιλους και γνωστους που εμφανιζουν διαφορα σωματικα και επειδη εγω το εχω ψαξει οσο γινεται ερχονται και με ρωτανε τι εχουν...κι οταν τους λεω πηγαινε σε καποιον παθολογο πχ να το δεις τοτε δεν τους ερχετε καλα και προσπαθουν να κουκουλωσουν το προβλημα τους. Θελω να πω οτι για μενα ειναι "χεστηδες" φοβουνται να πανε στον γιατρο για να μην τους βρει κατι λες και αν δεν πανε το προβλημα θα παψει να υπαρχει. Κι οταν τους λεω οτι με αυτο που κανουν χειροτερευουν το προβλημα αν υπαρχει στο τελος θυμωνουν με μενα γιατι τους λεω την αληθεια.
Τελος κατι ...σχετικα ασχετο. Παροτι δεν ειμαι σκυλας στις μουσικες μου βρισκω μεγαλη βαση σε εναν στιχο που λεει "θα κανω οτι μου αρεσει τελικα". Προσπαθω να το εφαρμοσω στην ζωη μου σε διαφορα μικροπραγματα δηλαδη πχ ρωταω τον εαυτο μου αν του αρεσει /τον ευχαριστει μια μεγαλη βολτα στην φυση τοτε πλεον δεν το σκεφτομαι καθολου παω και το κανω. Αλλο παραδειγμα μου λεει καποιος να παμε για καφε αν δεν γουσταρω δεν παω και ας παρεξηγηθει κοιταω τι ευχαριστει τον εαυτο μου. Αλλο παραδειγμα βλεπω στην τιβι ειδησεις και σπαζομαι τοτε κλεινω κατευθειαν το σκατοκουτι κατι που παλαιοτερα δεν εκανα. Αι σιχτιρ πια με τις κοινωνικες υποχρεωσεις και τους καθωσπρεπισμους και τις κολοσυνηθειες καιρος να ενδιαφερθω για τον εαυτο μου

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Δεν θα διαφωνισω καθολου με αυτα που γραφεις. Αλλωστε κι εγω οταν αρχισα να ψαχνω τι μου συμβαινει εμφανιζα πραγματικα οργανικα προβληματα στην περπτωση μου εντονους πονους/τσουξιμο στην κοιλιακη χωρα. Κανενας σοβαρος γιατρος δεν θα αμφισβιτισει οτι οι πονοι ειναι πραγματικοι και οχι μεσα στο μυαλο μας. Και φυσικα αν με ποναει κατι θα απευθηνθω σε καποια ειδικοτητα γιατρου και δεν θα ακουω τον καθε ξερολα "ειδημονα" που θα καταληγει ευκολα οτι "ελα μωρε ειναι θεμα αγχους". Γιατι ο καθε ξερολας αν του τυχει κι αυτουνου κατι παρομοιο τι νομιζεις οτι θα κανει...θα με/σε ψαχνει να του πεις σε ποιους γιατρους πηγες.
Ομως το ζητημα ξεκιναει απο την στιγμη που δεν σου βρισκουν κατι οργανικο ουτε ο παθολγος ουτε ο γαστρεντερολογος ουτε ο μικροβιολογος ουτε ο οποιος αλλος γιατρος. Τοτε, γνωμη μου, θελει ψαξιμο με ψυχολογους/ψυχιατρους μηπως εχει να κανει με εντονο στρες που εκδηλωνεται με πραγματικα σωματικα συμπτωματα. Εγω εχω καταληξει οτι το αγχος ειναι ικανο να προκαλεσει πραγματικο οργανικο προβλημα (πχ εμφραγμα) και γι αυτο το ψαχνω ωστε να μπορω, να μαθω, να το ελεγχω οσο γινεται. Τουλαχιστον δηλαδη να μπορω να καταλαβαινω σε τι ποσοστο ευθυνεται το αγχος γι αυτο που εχω και να βρω μερικους τροπους να ξεαγχωνομαι. Παντως novia στον περιγυρο μου εχω φιλους και γνωστους που εμφανιζουν διαφορα σωματικα και επειδη εγω το εχω ψαξει οσο γινεται ερχονται και με ρωτανε τι εχουν...κι οταν τους λεω πηγαινε σε καποιον παθολογο πχ να το δεις τοτε δεν τους ερχετε καλα και προσπαθουν να κουκουλωσουν το προβλημα τους. Θελω να πω οτι για μενα ειναι "χεστηδες" φοβουνται να πανε στον γιατρο για να μην τους βρει κατι λες και αν δεν πανε το προβλημα θα παψει να υπαρχει. Κι οταν τους λεω οτι με αυτο που κανουν χειροτερευουν το προβλημα αν υπαρχει στο τελος θυμωνουν με μενα γιατι τους λεω την αληθεια.
Τελος κατι ...σχετικα ασχετο. Παροτι δεν ειμαι σκυλας στις μουσικες μου βρισκω μεγαλη βαση σε εναν στιχο που λεει "θα κανω οτι μου αρεσει τελικα". Προσπαθω να το εφαρμοσω στην ζωη μου σε διαφορα μικροπραγματα δηλαδη πχ ρωταω τον εαυτο μου αν του αρεσει /τον ευχαριστει μια μεγαλη βολτα στην φυση τοτε πλεον δεν το σκεφτομαι καθολου παω και το κανω. Αλλο παραδειγμα μου λεει καποιος να παμε για καφε αν δεν γουσταρω δεν παω και ας παρεξηγηθει κοιταω τι ευχαριστει τον εαυτο μου. Αλλο παραδειγμα βλεπω στην τιβι ειδησεις και σπαζομαι τοτε κλεινω κατευθειαν το σκατοκουτι κατι που παλαιοτερα δεν εκανα. Αι σιχτιρ πια με τις κοινωνικες υποχρεωσεις και τους καθωσπρεπισμους και τις κολοσυνηθειες καιρος να ενδιαφερθω για τον εαυτο μου

---

Α, αυτο πια το κανω κι εγω. Δεν κραταω τιποτα μεσα μου, απο πλευρας θυμου εννοω, αν μου τη δωσει κατι θα το πω, θ' αντιδρασω.... Καποια στιγμη ειχα στειλει πολυ κοσμο στο διαολο και πραγματκα ηταν η καλυτερη περιοδος της ζωης μου. Σκεφτομαι "οι αλλοι πως πετανε τη μακακια τους χωρις να τους νοιαζει οι συνεπειες που θα χει στους αλλους κι εγω να πρεπει να μετραω τις κουβεντες μου μην παρεξηγηθει κανεις". Οτι μ' ενοχλει το λεω πλεον. Απλως αυτο που δεν μπορω να διαχειριστω ειναι το αγχος στο κομματι τω δικων μου προσδοκιων και φιλοδοξιων στη ζωη μου. Ομολογω πως ειμαι ατομο ενοχικο απεναντι στα πραγματα που ηθελα να κανω. Απλα εμενα μου εχουν βρει καποια πραγματα. Μου εχουν βρει υπερταση, πολυκυστικες ωοθηκες και ινσουλινοαντισταση κι αυτα αφου πλακωθηκα με 100 γιατρους και για τουλαχιστον ενα 6μηνο που εψαχνα. Επειδη ειπες πριν περασεις στον ψυχολογο η στον νευρολογο ψυχιατρο θα πρεπει να εχεις παει στους χ γιατρους σε πληροφορω απο προσωπικη μου εμπειρια οτι δεν ενδιαφερεται κανεις, χρειαστηκε να παιξω μπουνιες για ν' ασχοληθουν. Εγω ηθελα να φτιαξω ενα πληρες ιστορικο για να ξερω τη λειτουργεια του οργανισμου μου ασχετως αν εχ καποιο παθολογικο αιτιο πριν παω στον ψυχολογο. Δυστυχως επρεπε να ψαχνω μονη μου, να μαθαινω πραγματα απο το ιντερνετ αλλιως δεν θ' ασχοληθει κανεις γιατρος απο μονος του, για να σε κατευθυνει. Οι περισσοτεροι σε ξεπετουν, χωρις εξετασεις, χωρις τιποτα, σου γραφουν 2 φαρμακα κι εξω απ' την πορτα απλα για να σε εχουν πελατακια. Εμενα αυτο το πραγμα με θυμωνει. Δε με νοιαζει αν πρεπει να παρω καποιο φαρμακο αρκει να ξερω οτι κανω τη σωστη θεραπεια κι οχι να εχω κατι αλλο και να με φουσκωνουν με χαπα που στην τελικη μονο το συμπτωμα καταπολεμουν. Θεωρω οτι ιατρικο ιστορικο πρεπει να εχουμε ολοι μας κι απο μικρη ηλικια και θεωρω οτι στην Ελλαδα τουλαχιστον ειμαστε πολυ πισω στην προληψη αλλα πιστευω οτι δεν υπαρχει ενημερωση κι ενδιαφερον απ' τους γιατρους και γενικοτερα τους προμηθευτες υγειας.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Καποια στιγμη ειχα στειλει πολυ κοσμο στο διαολο και πραγματκα ηταν η καλυτερη περιοδος της ζωης μου. Σκεφτομαι "οι αλλοι πως πετανε τη μακακια τους χωρις να τους νοιαζει οι συνεπειες που θα χει στους αλλους κι εγω να πρεπει να μετραω τις κουβεντες μου μην παρεξηγηθει κανεις". .

---

Πραγματικα αυτα που γραφεις παραπανω με βρισκουν απολυτα συμφωνο και να σου πω την αληθεια ειμαι σε ενα σταδιο οπου εχω αρχισει να το κανω αργα αλλα σταθερα. Εγω το βλεπω σαν ενα ειδος ξεκαθαρισμα ολων αυτων που ζω ωστε καποια στιγμη να ΖΩ αυτα που ενδιαφερουν εμενα. Αυτο ιδιως με την ταση που εχουν καποιοι να "πετανε την μακακια τους" κι οποιον παρει ο χαρος το εχω πλεον σιχαθει. Τις προαλλες μπινελιασα εναν φιλο συνδικαλιστη στην δουλια ο οποιος ηρθε και αρχισε να μου αραδιαζει χιλια δυο για τα προβληματα των εργαζομενων για το που οδηγηται η κατασταση με την κριση για για για... Του ειπα "μου ερχεσε εδω αρχιζεις να δημιουργεις μια αρνητικη κατασταση για ολα μου "φορτωνεις" τον αρνητισμο σου και μου σπας τα..ουμπαλα μονο και μονο για να μου δειξεις οτι εισαι συνδικαλιστης και οτι ενδιαφερεσε". Λοιπον του ειπα εμενα η προτεραιοτητα μου πλεον ειναι να προστατεψω τον εαυτο μου απο το να αγχωνεται για μακακιες οπως εκανα παλια και τα ζητηματα αυτα ναι μεν με ενδιαφερουν αλλα οχι να κατσω να πεθανω ή να πανικοβληθω. Στο κατω κατω παντα ημουν και θα ειμαι πρωτος στις απεργιες αλλα δεν θα κατσω να σκασω γιατι οι αλλοι ουτε απεργουν ουτε αντιδρουν παρα μονο κλαιγονται για οτι τους κανουν.
Τελος παντων...περιαυτολογισα αλλα γαμοτο πραγματικα αγανακτησα.
Novia μιας και σε "πετυχα"... Πηγα χθες να δωσω αιμα και μου βρηκαν την πιεση 15 /10. Απο οτι ειδα πριν απο 4 μηνες παλι ηταν ανεβασμενη 14/9. Δηλωνω ασχετος με το θεμα πιεση αλλα μηπως να παω να το ψαξω. Ο γιατρος στηναιμοληψια μου ειπε απλα να περιορισω το αλατι. Οταν εχουμε αυξημενη πιεση τι κανουμε για αρχη εξεταση αιματος?
Novia κι εγω οταν ψαχνωμουν σε διαφορους γιατρους ανακαλυψα διαφορα προβληματα οπως περα απο την υπερσπαστικοτητα γαστρεντερικου , πολυποδες στην χολη και κηλη η οποια οφειλεται μαλλον στην δυσκοιλιοτητα και την οποια προετοιμαζομαι ψυχολογικα να παω να την εγχειρισω.
Θελω να πω οτι οταν ψαχνεις κατι λεπτομερως τοτε συνηθως θα σου βρεθει κατι αλλα προσπαθω πλεον να μην με τρελενουν και να μου ριχνουν την ψυχολογια γιατι πλεον για μενα η καλη ψυχολογια ειναι το νουμερο ενα.
Εχω και ψυχολογο σε λιγη ωρα και εχω και καποιες αποριες που θελω να συζητησω μαζι της...

Χαιρετω τους απανταχου αγχωμενους!
Νεα λοιπον:
Την Κυριακη μου εγινε μια προταση για παρτ ταιμ δουλεια.
Δεχτηκα.
Δευτερα και Τριτη (Τριτη θα ξεκινουσα) και μεχρι και σημερα τιγκα στο αγχος.
Γνωστο το σεναριο...
Συμβαινει κατι καλο και εγω τι κανω; Αγχωνομαι.
Πηγα στο γιατρο μου σημερα.
Ακουσα τα εξης και τα μοιραζομαι γιατι ειμαι σιγουρη οτι συμβαινει το ιδιο σε πολλους:
"Εσυ δεν τρομαζεις με τη συμφορα, τρομαζεις απο τη χαρα σου. Γιατι; Γιατι στην αποτυχια και τη θλιψη ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ για να αντεξουμε. Καιρος λοιπον να εκπαιδευτεις και στη χαρα".
Speechless...

Πουλακι πανε κανε καμια εξεταση και μετα πανε και σε κανεναν καρδιολογο. Ετσι για να ειμαστε ησυχοι γιατι δεν το λες και παρα πολυ το 15, το λες τσιμπημενο.

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Novia μιας και σε "πετυχα"... Πηγα χθες να δωσω αιμα και μου βρηκαν την πιεση 15 /10. Απο οτι ειδα πριν απο 4 μηνες παλι ηταν ανεβασμενη 14/9. Δηλωνω ασχετος με το θεμα πιεση αλλα μηπως να παω να το ψαξω. Ο γιατρος στην αιμοληψια μου ειπε απλα να περιορισω το αλατι. Οταν εχουμε αυξημενη πιεση τι κανουμε για αρχη εξεταση αιματος?

---

Κοιτα εγω το εχω ψαξει πολυ με την υπερταση γιατι την πηρα απο φοβο. Το 15/10 ειναι υπερταση ηπιας μορφης. Το 14/9 ειναι μια προυπερταση ως τιμες οι συγκεκριμενες ομως ανηκουν στο ανωτατο φυσιολογικο οριο. Η ιδανικη πιεση -μιλαμε σε καταταση ηρεμιας- ειναι 12/8 κατω απο το οριο αυτο θεωρειται υποταση. Για να πουμε ομως οτι καποιος ειναι υπερτασικος θα πρεπει να εχουμε μια σειρα μετρησεων για ενα χρονικο διαστημα. Η πιεση μας ανεβοκατεβαινει συνεχεια. Πανω σ' εναν καβγα για παραδειγμα η σε μια στρεσογονο κατασταση η πιεση μπορει ν' ανεβει και 18 και 20 και μετα απο λιγο να ερθει στα φυσιολογικα της, αυτο βεβαια δεν κανει καποιον υπερτασικο. Υπερτασικος ειναι καποιος που ακομη και σε κατασταση ηρεμιας εχει υψηλη πιεση, καποιος που η πιεση του ειναι συνεχεια ανεβασμενη πανω απο τα επιτρεπτα ανωτατα φυσιολογικα που ειναι το 14/9 γι' αυτο και η μετρηση της πιεσης πρεπει να γινεται σε πολυ συγκεκριμενες συνθηκες για να εχουμε σωστες ενδειξεις κι οχι μια ψευδουπερταση πυ μπορει να μας οδηγησει σε λαθος συμπερασματα και λανθασμενη αγωγη. Ο αρμοδιος γιατρος ειναι ο καρδιολογος για την υποθεση της υπερτασης και καλυτερα να πας συγκεκριμενα σε καποιο υπερτασικο τμηνα καποιου δημοσιου νοσοκομειου να κανεις την εξεταση. Δυστυχως εμεις οι αγχωμενοι εχουμε περισσοτερες πιθανοτητες να εκδηλωσουμε ιδιοπαθη υπερταση, δηλαδη που δεν οφειλεται σε οργανικα αιτια, λογω του οτι το στρες μας κρατα σε υψηλα επιπεδα την πιεση. Κανουμε δηλαδη τη λεγομενη νευροπιεση που ομως χρειαζεται ρυθμισει κι ας ειναι καθαρα απο αγχος γιατι μακροχρονια η υπερταση κανει ζημια σε διαφορα οργανα οπως καρδια, νεφρα, ματια γιατι καταστρεφει τα αγγεια δημιουργωντας αθηροσκληρωση. Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι υπερτασικοι και δεν το ξερουν γιατι η υπερταση ειναι ασυμπτωματικη και το αντιλαμβανονται αφου τους εχει κανει πρωτα τη ζημια. Οποτε οσο πιο γρηγορα το βρουν και το ρυθμισουν τοσο καλυτερα. Σε περιπτωσεις προυπερτασης οι γιατροι συστηνουν απωλεια βαρους, διαιτα Dash ειναι μια διαιτα χαμηλη σε νατριο ειδικα για υπερτασικους και οπωσδηποτε φυσικη δραστηριοτητα και περιορισμο του στρες, μιλαμε παντα για την ιδιοπαθη υπερταση που οφειλεται σε ψυχολογικους παραγοντες, αγχος κτλ. Αν δε βοηθησει αυτο η ρυθμιση ειναι με φαρμακευτικη αγωγη οπου εχεις να επιλεξεις μεταξυ των αντιυπερτασικων του καρδιολογου η των αγχολυτικων/ηρεμιστικων του νευρολογου/ψυχιατρου. Την οδο θα την επιλεξεις εσυ. Εγω να σου πω την αληθεια μεταξυ των δυο θα προτιμουσα του ψυχιατρου επειδη τα αντιυπετασικα μπορει να σου κανουν υποταση μεχρι να βρεις τη σωστη ρυθμιση. Πριν ομως φτασεις εκει θα πρεπει, αν βρεθει υπερτασικο ευρημα, να εχεις κανει πληρη καρδιολογικο ελεγχο (triplex καρδιας, test κοπωσεως), πληρη νεφρολογικο (triplex νεφρικων αρτηριων, υπερηχο νεφρων και μια εξεταση με συλλογη 24ωρου ουρων για να φανει η λειτουργια των νεφρων), πληρη αγγειολογικο (triplex αρτηριων ανω και κατω ακρων, triplex καρωτιδων και κοιλιακης αορτης), πληρη ενδοκρινολογικο (θυροειδη, αλδοστερονη, ρενινη, διαβητικο ελεγχο με καμπυλη σακχαρου, αντισταση στην ινσουλινη, γλυκοζυλιωμενη αιμασφαιρινη), οφθαλμολογικο (βυθοσκοπηση και ελεγχο για πιεση στα ματια) για να αποκλεισεις το οποιο οργανικο αιτιο. Σε καποιες περιπτωσεις μπορει καποιος να χρειαστει ΩΡΛ και Ορθοπεδικο γιατι για παραδειγμα μια ιγμοριτιδα η ενα αυχενικο συνδρομο με τη λογικη οτι ευθυνονται για πονοκεφαλους και ο πονοκεφαλος αυξανει την πιεση (κι οχι οπως λανθασμενα πιστευουν καποιοι οτι η πιεση προκαλει πονοκεφαλο) οπως και καθε σωματικος πονος αλλωστε. Οπως καταλαβαινεις λοιπον αν μπλεξεις με την υπερταση θα πρεπει να κανεις εναν εξονυχιστικο ελεγχο πριν φτασεις στον νευρολογο, που μπορει να σου δωσει και μια μαγνητικη να κανεις, ο οποιος θα ειναι ο τελευταιος που θα απευθυνθεις. Ομως ετσι θα εχεις ενα πληρες ιατρικο ιστορικο και θα ξερεις τι σου γινεται κι οτι ακολουθεις τη σωστη θεραπεια. Απλα θα πρεπει να βρεις καλους γιατρους που να εχουν και τη διαθεση να σε ψαξουν γιατι εμενα μου βγηκε η πιστη αναποδα μεχρι να βρω το σωστο γιατρο να μου κανει το μανατζαρισμα των εξετασεων.

Δεδομένου ότι η υπέρταση είναι ασυμπτωματική νόσος σε πρωϊμο στάδιο δεν είναι εύκολο να διαγνωσθεί παρά μόνο όταν εμφανιστούν οι πρώτες επιπλοκές στον ανθρώπινο οργανισμό. Κάποιος μπορεί να εμφανίζει υπέρταση ακόμη και σε ηλικίες κάτω των 20 ετών χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει.

Η υπέρταση χωρίζεται σε δύο κατηγορίες την ιδιοπαθή/πρωτοπαθή και τη δευτεροπαθή υπέρταση.



Ιδιοπαθής είναι η υπέρταση που δεν έχει οργανικά αίτια οφείλεται κυρίως στον τρόπο ζωής που έχουμε επιλέξει. Η καθιστική ζωή, η παχυσαρκία, η κακή διατροφή, οι μεγάλες ποσότητες αλατιού, η έλλειψη ύπνου, το στρές, το κάπνισμα κ.α. Ο τρόπος ζωής έχει καθοριστική επιρροή στον κίνδυνο που διατρέχουμε για να προσβληθούμε από υπέρταση.

Δευτεροπαθής υπέρταση αντιθέτως είναι εκείνη που έχει οργανικά αίτια όπως ασθένειες των νεφρών (πολυκυστικοί νεφροί, στένωση νεφρικής αρτηρίας), συγγενείς καρδιοπάθειες, ενδοκρινολογικές ασθένειες (σύνδρομο Cushing), υπερλιπιδαιμία, σακχαρώδης διαβήτης, πολυκυστικές ωοθήκες, σε κληρονομικούς παράγοντες όπως ένα υπερευαίσθητο νευρικό σύστημα, ψυχολογικούς παράγοντές όπως χρόνιο στρες, αγχώδη διαταραχή.

Ενοχοποιούνται ακόμη για αύξηση της αρτηριακής πίεσης οι διάφορες φλεγμονές, φαρμακευτικά σκευάσματα όπως κορτικοστεροϊδή (πχ. σπρέϊ για την αλλεργική ρινίτιδα που περιέχουν κορτιζόνη), μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη αναλγητικά, αντισυλληπτικά χάπια, αντικαταθλιπτικά, φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του κοινού κρυολογήματος κ.α.

ΠΩΣ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΤΗΝ Α.Π.

Υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος για να μετρήσουμε σωστά την αρτηριακή πίεση και να μην οδηγηθούμε σε λάθος αποτέλεσματα και κατά συνέπεια συμπεράσματα, όπως π.χ. μια ψευδουπέρταση, κι έτσι ο ασθενής να καταλήξει να λαμβάνει περισσότερα φάρμακα χωρίς να τα χρειάζεται με αρνητικές, κάποιες φορές, συνέπειες.

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΛΑΘΗ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΗΣ Α.Π.

Είναι λάθος να μετράμε την πίεση:
- σε καθημερινή βάση κι ακόμη περισσότερο να τη μετράμε 3 ή 4 φορές την ημέρα. Για να διαπιστώσει κανείς ότι είναι υπερτασικός θα πρέπει να μετρά την πίεση του 1 φορά τη βδομάδα για διάστημα τουλάχιστον ενός μήνα.

-όταν είμαστε αγχωμένοι, κουρασμένοι, εκνευρισμένοι ή έχουμε κάποιο σωματικό πόνο ή ενόχλημα π.χ. πονοκέφαλο ή οποιαδήποτε σωματική πίεση όπως τάση για ούρηση κτλ.

-αμέσως μετά από άσκηση ή όποια άλλλη φυσική δραστηριότητα, φαγητό, κατανάλωση αλκοόλ, κάπνισμα ή καφέ. Θα πρέπει να παρέλθει τουλάχιστον διάστημα 2 ωρών πρίν κάνουμε τη μέτρηση.

-μετά από λήψη φαρμάκων όπως κορτικοστεροϊδή, μη στεροειδής αντιφλεγμονώδη αναλγητικά, αντισυλληπτικά χάπια κ.α που αύξάνουν την αρτηριακή πίεση.


Ο ΣΩΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΗΣ Α.Π.

Για να έχουμε μια σωστή και σαφή εικόνα της αρτηριακής πίεσης θα πρέπει κατά την μέτρηση:

-να καθήσουμε βαθιά στο κάθισμα, με ίσια πλάτη σε στάση ορθής γωνίας, τα πόδια ν' ακουμπούν και τα δύο στο πάτωμα (ποτέ σταυροπόδι), να μην γέρνει το σώμα μας προς τα εμπρός ή στο πλάϊ.

-το χέρι ν' ακουμπάει σε μια σταθερή επιφάνεια και να μην κρέμεται. Το μπράτσο να είναι ελεύθερο απο τα ρούχα και η περιχειρίδα να βρίσκεται στο ύψος της καρδιάς κι όχι πολύ σφιχτή.

-το περιβάλλον στο οποίο τη μετράμε πρέπει να είναι ήσυχο κι ευχάριστο από πλευράς θερμοκρασίας, δηλαδή ούτε να κρυώνουμε ούτε να ζεσταινόμαστε πολύ.

-να μετράμε την αρτηριακή πίεση σε συνθήκες ηρεμίας, γι' αυτό περιμένουμε 5' λεπτά χαλαροί πριν κάνουμε τη μέτρηση. Επίσης κατα τη διάρκεια της μέτρησης απαγορεύεται να μιλάμε.

-να κάνουμε τρεις μετρήσεις, «ξεχνώντας» την πρώτη και να κρατάμε τον μέσο όρο της δεύτερης και της τρίτης.

-να τη μετράμε μεταξύ 07:00 - 10:00 το πρωϊ και 19:00 - 22:00 το βράδυ που θεωρούνται οι κατάλληλες ώρες μέτρησης.

να ελέγχουμε πάντα τις μπαταρίες -αν χρησιμοποιούμε ηλεκτρονικό πιεσόμετρο- γιατί μπορεί να δώσει λάθος ενδείξεις.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ - ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Σε πιερίπτωση τυχαίου ευρήματος αρτηριακής υπέρτασης ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να υποβληθεί σε μια σειρά εξετάσεων για ν' αναγνωρίσει το είδος και τα αίτια της αρτηριακής υπέρτασης.
Ο καθ' ύλην αρμόδιος γιατρός για τον έλεγχο και την ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης είναι ο καρδιολόγος - υπερτασιολόγος. Ωστόσο ο ενδιαφερόμενος ενδέχεται να χρειαστεί ν' απευθυνθεί και σε άλλες ειδικότητες για να υποβληθεί σε επιπλέον εξετάσεις για τη διερεύνηση της υπέρτασης όπως ενδοκρινολόγος-διαβητολογος, νεφρολόγος, αγγειολόγος, νευρολόγος και οφθαλμίατρος πριν καταλήξει στη θεραπευτική αγωγή που θ' ακολουθήσει.


-Ηλεκτροκαρδιογράφημα, σπινθηρογράφημα μυοκαρδίου, test κοπώσεως.

-Triplex καρδιάς, νεφρικών αρτηριών, φλεβών και αρτηριών άνω και κάτω άκρων, κοιλιακής αορτής, καρωτίδων και περιφερικών αρτηριών, πυλαία φλέβα, νεφρικές φλέβες και υπέρηχο νεφρών, κύστης, ουρητήρα, άνω και κάτω κοιλίας.

-Βυθοσκόπηση

-Πλήρη ενδοκρινολογικό έλεγχο (έλεγχος για θυροειδή, επινεφρίδια, υπόφυση, σακχαρώδη διαβήτη, μεταβολικό σύνδρομο, πολυκυστικές ωοθήκες, ινσουλινοαντίσταση)

--Γενική αίματος και ούρων. Καλλιέργεια ούρων - Αντιβιόγραμμα. Έλεγχος για τυχόν φλεγμονώδεις καταστάσεις.

-Βιοχημικές αίματος (Γλυκόζη αίματος, Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη, Δοκιμασία ανοχής γλυκόζης (καμπύλη σακχάρου), δοκιμασία αντίστασης στην ινσουλινη, Κρεατινίνη αίματος, Ουρία αίματος, Ουρικό Οξύ ορού, Tριγλυκερίδια Ορού, Χοληστερόλη Ορού, Χοληστερόλη LDL, Χοληστερόλη HDL, Κάλιο ορού, Νάτριο ορού, Mαγνήσιο αίματος, Θυρεοειδοτρόπος Ορμόνη (TSH), Τ3, T4, Προλακτίνη Ορού, Τεστοστερόνη ορού, FSH, Ρενίνη, Αλδοστερόνη, Κορτιζόλη, Βιταμίνη Β12 επίπεδα ορού, C-Αντιδρώσα Πρωτείνη)

-Ούρων 24ώρου (Μετανεφρίνες, Κατεχολαμίνες (ορμόνες του νευρικού συστήματος), VMA, Ουρία, Ουρικό οξυ, Νάτριο, Κάλιο, Κρεατινίνη, Γλυκόζη, έλεγχος για κετόνες στα ούρα).

Μερικές εξετάσεις αίματος, όπως είναι αυτές για τη μέτρηση της Γλυκόζης ή της Χοληστερίνης, απαιτούν νηστεία οχτώ με δώδεκα ώρες πριν την αιμοληψία.

Η μέτρηση αερίου αρτηριακού αίματος χρησιμεύει στον έλεγχο των επιπέδων του αίματος σε Διοξείδιο του άνθρακα και Οξυγόνο, που σχετίζονται με την πνευμονική λειτουργία, αλλά και στη μέτρηση του ph του αίματος και απαιτούν αίμα αρτηριακής προέλευσης.

ΔΙΑΙΤΑ DASH

Το διατροφικό μοντέλο που πρέπει ν' ακολουθήσει ο υπερτασικός για να μειώσει την αρτηριακή πίεση είναι λεγόμενη δίαιτα Dash. Η δίαιτα χαμηλή σε νάτριο συστήνεται επίσης στην αντιμετώπιση των νεφρολιθιάσεων, του σακχαρώδη διαβήτη και του εγκεφαλικού επεισοδίου. Μείωση αλατιού σε 3 γρ./ημερησίως θα πρέπει να είναι ο στόχος του πληθυσμού παγκοσμίως. 1 κουταλάκι του γλυκού ισοδυναμεί με 6 γρ. αλάτι και περιέχει περίπου 2400 mg Na, συνεπώς η ημερήσια πρόσληψη αλατιού περιορίζεται σε ½ κουταλάκι του γλυκού.

Τροφές πλούσιες σε κάλιο είναι: ημίπαχο γάλα και γιαούρτι, ψάρια άπαχα ή με Ω3 λιπαρά οξέα, πατάτες, ρύζι αναποφλοίωτο, ζυμαρικά ολικής αλέσεως, όσπρια, σπανάκι, φρέσκιες ντόματες, αγγούρια, μανιτάρια, κολοκύθια, μπανάνες, πορτοκάλια, μήλα, βερίκοκα, καρπούζι, πεπόνι, μούσμουλα, ροδάκινα, κάρδαμο, ρόκα, σέλινο, μαϊντανό.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Για τους ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια αντενδείκνυται η καλιούχος διατροφή και γενικότερα η υπερβολική λήψη Καλίου είναι επιβλαβής για τον οργανισμό.

Το διατροφικό μοντέλο που θ' ακολουθήσει ο κάθε ασθενής με υπέρταση οφείλει να είναι εξατομικευμένο και σύμφωνο με το γενικότερο ιατρικό του ιστορικό. Πάντα με συνεννόηση με το γιατρό του και με ειδικό σύμβουλο διατροφής.

Τι είναι ο αθηρωματικός δείκτης;

Αποτελεί κριτήριο που σχετίζεται με την πιθανότητα εμφάνισης στεφανιαίας νόσου. Προκύπτει από τη διαίρεση: ολική χοληστερίνη / HDL χοληστερίνη. Σύμφωνα με ορισμένες επιδημιολογικές μελέτες ιδανικές τιμές θεωρούνται κάτω από 3,5 και επικίνδυνες για τους άνδρες είναι εκείνες που υπερβαίνουν το 4,5.

ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΩ ΣΥΛΛΕΞΕΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΟΥ ΦΑΝΟΥΝ ΒΟΗΘΗΤΙΚΕΣ.

Novia εισαι επι πτυχιω βλεπω...
Νταξ...ουτε καρδιολογος τετοια λεπτομερεια! Να'σαι καλα σε ολους μας χρειαζονται οι πληροφοριες αυτες.

Ας "κλαφτω" λιγο (ολοι εχουμε δικαιωμα που και που!).
Μετα απο 3 εφιαλτικες νυχτες αϋπνιας, χθες κοιμηθηκα καλα και σερι μεχρι τις 6:30 το πρωι ομως οχι πιο πολυ.
Κοιμηθηκα καλα γιατι ηρθε η λατρεια και ολα αμβλυνονται οταν ειναι εδω.
Κακο αυτο... δλδ καλο ειναι απλα δεν γινεται να μην μπορω να κοιμηθω παρα μονο οταν κοιμομαστε μαζι.
Θα το κοιταξω.
Ξυπνησα με το γνωστο αγχος, το οποιο οργιαζει οταν το αφηνω.
Θα μου πεις, "μην το αφηνεις"... ε, προσπαθω!
Μου ειπε και ο γιατρος μου να κοψω τελειως το εφεξορ γιατι μαλλον αυτο κανει την ενταση μου πιο εντονη (!!).
Με τρομαξε λιγο που μου ειπε να το κοψω ντιπ ενω με ειδα αγχωμενη αλλα οπως μου εξηγησε, το φαρμακο που ισιωνει το στρες ειναι το ζαναξ και απο αυτο ειμαι καλυμμενη.
Προσπαθω να συγκρινω αυτο που συμβαινει τωρα με το ιδιο ακριβως που επαθα περυσι που ανοιξα αυτο το θρεντ.
Ας τα πω για να τα εμπεδωσω!
Φετος εχω την εμπειρια και την αισθηση της "νικης" λογω του οτι περυσι παρα το οτι δεν την παλευα καθολου, πηγαινα σαυτην την τρισαθλια δουλεια 12 ωρες τη μερα.
Φετος δεν εχω το εφεξορ ενω περυσι το ειχα αλλα και που το ειχα παλι τα ιδια εγιναν αρα δεν βοηθησε.
Φετος εχω και παλι τη λατρεια η οποια και περυσι ηταν στηριγμα και μαννα εξ'ουρανου.
Φετος η δουλεια ειναι καλυτερη αν και παρτ ταιμ.
Φετος εχω τη στηριξη ενος πολυ καλου γιατρου ενω περυσι ημουν στο ελεος.
Φετος θα μαθω να εξασκουμαι στα καλα που συμβαινουν και δεν θα κρυβομαι στα σκοταδια μου που τοσο καλα ξερω.
Φετος θα ανοιξω περισσοτερο το ρηγμα που ανοιξα περυσι στο τοιχος του αγχους με την ελπιδα καποια στιγμη να ριξω και το τοιχος ολοκληρο.
Φετος ειμαι "γεματη" απο ολες αυτες τις υπεροχες ψυχες αυτου του φορουμ.
Φετος θα συνεχισω να προσπαθω για να ειμαι καλυτερα.
Φετος, οσο κι αν με αγχωνουν ολα γυρω μου, θα κανω τη διαφορα.
Κλαιω απο ενταση, φοβο, συγκινηση, χαρα, προσμονη, ελπιδα.
Του χρονου θα κλαιω μονο απο χαρα.

Γλυκειά μου, μπορεί να είμαι εξαφανισμένη απο εδώ...και λιγο γενικά χαμένη..όμως σε διαβάζω και ενιωσα την ανάγκη να σου πω ότι πραγματικά χαίρομαι πολυ για σένα, το παλεύεις, εισαι σε επαφή με τον εαυτό σου, νιώθω ότι εχεις κάνει πραγματικά βήματα.
Σου στέλνω τους φιλικους χαιρετισμούς μου.

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Γλυκειά μου, μπορεί να είμαι εξαφανισμένη απο εδώ...και λιγο γενικά χαμένη..όμως σε διαβάζω και ενιωσα την ανάγκη να σου πω ότι πραγματικά χαίρομαι πολυ για σένα, το παλεύεις, εισαι σε επαφή με τον εαυτό σου, νιώθω ότι εχεις κάνει πραγματικά βήματα.
Σου στέλνω τους φιλικους χαιρετισμούς μου.

---

!!!! Που εισαι εσυ;;;!!!!
Τωρα μολις διαβαζα παλια ποστς και αναρωτιομουν που να χαθηκες!
Να εισαι παντα καλα και να περνας να σε βλεπουμε :)

Νταξει στα ζόρια μου και εγώ αλλά προσπαθώ να πατήσω γη:)θα περνάω για τις καλημέρες μου, να είσαι καλά και εσύ...

Γεια και παλι.
Υποπτες οι συχνες επισκεψεις μου ε;
Ναι...
Πισω στο καταφυγιο ψυχης λοιπον.
Οκ, χθες κοιμηθηκα σχετικα καλα και σχετικα σερι 1-6.
Απο τις 6 ως τις 11 που σηκωθηκα στριφογυρνουσα σαν τ'αρνι στη σουβλα.
Μια με εσφιγγε το στομαχι μου, μια ειχα ταχυκαρδια, μια εστριβε το εντερο μου... τα γνωστα.
Χθες λοιπον μεχρι να παω στη νεα δουλεια (δοκιμαστικη περιοδος ειπαμε) τα ειδα ολα.
Ημουν πολυ κοντα στη κρισαρα.
Κουμπωσα το ζαναξ μου, και μολις βγηκα εξω ισιωσα.
Δεν ημουν τελεια, ουτε καν πολυ καλα, ημουν οκ.
Και στη δουλεια ημουν οκ.
Γυρισα σπιτι, ηρεμη, εφαγα, νυσταξα, κοιμηθηκα.
Αυτο το πρωινο πολυ με βασανιζει.
Εχω και το αγχος οτι δεν θα ξαναπαρω εφεξορ αν και ο γιατρος μου λεει οτι μπορει να ζοριστω λιγο στην αρχη αλλα θα στρωσω μετα γιατι το εφεξορ φερνει ενταση.
Αλλωστε λεει αυτο που χρειαζομαι ακομα ειναι το ζαναξ και οχι το εφεξορ δεδομενου οτι ακομα και οταν το επαιρνα παλι υπηρχαν φασεις που ημουν χαλια, αρα δεν εκανε τιποτα.
Τα εκλογικευω ολα για να βοηθησω τη σκεψη και το σωμα μου αλλα πολλες φορες οπως ολοι ξερετε το σωμα δεν ακουει.
Θελει το χρονο του για να καταλαβει οτι δεν ηρθε το τελος του κοσμου.
Ειναι κι αυτο που ειμαι μονη μου μεχρι το απογευμα και γενικα οταν ειμαι ετσι θελω λιγη παρεα αλλα δεν μπορουμε να εχουμε οτι θελουμε οποτε το θελουμε.
Επιπλεον δεν μπορουμε παντα να βασιζομαστε στην παρουσια των αλλων για να ορθοποδησουμε.
Ολο αυτο που τραβαμε ειναι ιδιαιτερα εσωτερικο και απο μεσα ερχεται η λυση.
Απλα μερικες φορες ρε παιδι μου με πιανει το παραπονο και λεω γιατι ρε γμτ να μην μπορω να χαρω κατι καλο που συμβαινει;
Γιατι να πρεπει να περασω απο το μονοπατι αυτο πρωτα;
Βεβαια ο γιατρος μου απαντησε σε αυτο.
Περναω απο αυτο το μονοπατι γιατι απο εκει ξερω να περναω και οποιοσδηποτε αλλος "παραδρομος" φαινεται απιαστος και τρομακτικος.
Πολυ μυστηριο το μυαλο του ανθρωπου.
Θα βγω απο το σκοταδι μου (μην ανησυχεις πουλακι) αλλα ειναι αυτο το παραπονο κι αυτη η κουραση...
Σχωρνατε με για το down, ανθρωπος ειμαι, λυγιζω.

Χωρίς να είμαι ειδική πιστεύω ότι σε αυτούς που έχουν άγχος και κρίσεις πανικου κακός σύμβουλος είναι η ανάγκη τους να τα ελέγχουν όλα και να τα εκλογικεύουν. Σε αυτή τη διαδικασία σκέψεων και ανάλυσης το άγχος παραμονεύει.
Η μόνη διέξοδος νομίζω είναι να μη δίνεις σημασία και να το παραβλέπεις..
Είναι επιθυμητό να είσαι άνθρωπος και να λυγίζεις..δεν πρέπει να κρίνεις τον εαυτό σου για αυτό αλλά να τον επιτρέπεις να μην αισθάνεται καλά.

Quote:

---

Originally Posted by anonymous_1

Χωρίς να είμαι ειδική πιστεύω ότι σε αυτούς που έχουν άγχος και κρίσεις πανικου κακός σύμβουλος είναι η ανάγκη τους να τα ελέγχουν όλα και να τα εκλογικεύουν. Σε αυτή τη διαδικασία σκέψεων και ανάλυσης το άγχος παραμονεύει.
Η μόνη διέξοδος νομίζω είναι να μη δίνεις σημασία και να το παραβλέπεις..
Είναι επιθυμητό να είσαι άνθρωπος και να λυγίζεις..δεν πρέπει να κρίνεις τον εαυτό σου για αυτό αλλά να τον επιτρέπεις να μην αισθάνεται καλά.

---

Δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που θελουν να εχουν το ελεγχο... δεν ειμαι καν οργανωτικος ανθρωπος.
Η εκλογικευση βοηθαει απο την αποψη οτι αν παθω ταχυκαρδια θα σκεφτω πρωτα μηπως ειναι απο αγχος και μετα οτι παθαινω εμφαγμα για να γλιτωσω τον πανικο.
Εγω παλι νομιζω οτι κρισεις πανικου και κρισεις αγχους εχουν οι ανθρωποι που δεν εξωτερικευουν εγκαιρα το θυμο τους και τη δυσαρεσκεια ή δυνανεξια τους σε καποια πραγματα.
Επισης αγχος και φοβο περαν του μετρου εχουν οι ανθρωποι που τους εχουν μαθει να φοβουνται.
Τα προτυπα τους ηταν τετοια δλδ και στη περιπτωση μου παιζουν ολα.
Και κακο ιστορικο εχω απο πλευρας οικογενειας και δεν μου αρεσουν οι εντασεις με αποτελεσμα να το βουλωνω και δεν μπορω να διαχειριστω πολλα πραγματα ταυτοχρονα και δεν ξερω να δεχομαι τα "δωρα" της ζωης.
Ποτε δεν ειναι μονοδιαστατος ο λογος που δημιουργει τις κρισεις αγχους και γενικα τις αγχωδεις διαταραχες.
Και αν κατσω και δω το παρελθον, μονο φοβο και αγχος ειχα. Πραγματικους φοβους και πραγματικα αγχη και ημουν παιδι.
Αλλα δε θελω να κοιταζω πισω γιατι νευριαζω, πληγωνομαι και στο φιναλε η ζωη δεν ειναι πισω, ειναι μπροστα.

Εχεις δικιο μωρε ποτε δεν ειναι μονοδιαστατοι οι λογοι..Ειναι κ γονιδιακο ισως..
Εμενα ισως οτι με γλιτωσε απο αυτα ειναι οτι που κ που ξεσπαω και σε ενα καβγα. Αντε κουραγιο και ολα θα περασουν :)

λοιπον... δε το διαβασα ολο γιατι εχω γκαβωθει τοσες ωρες στο νετμπουκ ειχα και εγω το ιδιο προβλημα γυρω στα 17 μου και κατι και μου εφταιγε κυριος η μοναξια αλλα με τη πορεια το ξεπερασα και εγω βρισκοντας φιλους μιλοντας για οσα με ανυσιχουσαν κλπ

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

λοιπον... δε το διαβασα ολο γιατι εχω γκαβωθει τοσες ωρες στο νετμπουκ ειχα και εγω το ιδιο προβλημα γυρω στα 17 μου και κατι και μου εφταιγε κυριος η μοναξια αλλα με τη πορεια το ξεπερασα και εγω βρισκοντας φιλους μιλοντας για οσα με ανυσιχουσαν κλπ

---

Εχω την τυχη και την ευτυχια να εχω πολυ καλους φιλους και παντα ημουν ευγνωμων γι'αυτο.
Απλα θεωρω οτι οσο και να τους εχουμε αναγκη καλο ειναι να μαθαινουμε να ειμαστε και λιγο μονοι μας.
Γιατι ακομα και αυτο ειναι μια εξαρτηση απο μονη της.
Το να μην μπορω πχ να ειμαι μονη μου και μολις ειμαι με παρεα να ειμαι καλυτερα ειναι μεν λογικο αλλα δεν γινεται να υπαρχει παντα καποιος διπλα μας.

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Εχω την τυχη και την ευτυχια να εχω πολυ καλους φιλους και παντα ημουν ευγνωμων γι'αυτο.
Απλα θεωρω οτι οσο και να τους εχουμε αναγκη καλο ειναι να μαθαινουμε να ειμαστε και λιγο μονοι μας.
Γιατι ακομα και αυτο ειναι μια εξαρτηση απο μονη της.
Το να μην μπορω πχ να ειμαι μονη μου και μολις ειμαι με παρεα να ειμαι καλυτερα ειναι μεν λογικο αλλα δεν γινεται να υπαρχει παντα καποιος διπλα μας.

---

Blue κατα την γνωμη μου οχι μονο "καλο ειναι να μαθαινουμε να ειμαστε και λιγο μονοι μας" αλλα ειναι και ενα απο τα "κλειδια" για να βγουμε καποια στιγμη απο το...ψυχοκουδουνισμενο τουνελ που βρισκομαστε.Θελω να πω οτι ενα απο τα βασικα πραγματα που πρεπει να γινουν ειναι κυριολεκτικα να τα βρουμε με τον ιδιο μας τον εαυτο. Ενα απο τα καλα πραματα που μου "περασε" η ψυχολογος μου ειναι να αρχισω να ενδιαφερομαι για τον εαυτο μου. Αυτο που κανουμε ολοι (και που πιστευω οτι ισχυει) ειναι οτι το μεγαλυτερο μερος της ημερας να "συζηταμε με τον εαυτο μας". Οι σκεψεις που κανουμε, καλες η κακες, στην ουσια ειναι κουβεντα με τον εαυτο μας. Και τελικα αυτο που κανω μια ζωη ειναι να "βομβαρδιζω" τον εαυτο μου με κακες σκεψεις και αρνητικα σεναρια τοσο που τον εχω κουρασει...
Πλεον εχω μπει σε νεο σταδιο...εχω βαλει εικονικα τον εαυτο μου διπλα μου και προσπαθω να τον ρωταω τι του αρεσει τι θελει να κανουμε για να ειναι πιο καλα του δειχνω κυριολεκτικα οτι τον καταλαβαινω και οτι ενδιαφερομαι γι αυτον. Και οταν δεν ειμαι τοσο καλα προσπαθω να δωσω θαρρος στον ιδιο μου τον εαυτο οτι "εδω ειμαι εγω να μη φοβαται μαζι θα περασουμε και αυτην και την οποια αλλη δυσκολια". Δε ξερω αλλα αυτο το "εγκεφαλικο" ενδιαφερον για τον ιδιο μου τον εαυτο πιστευω οτι ειναι ενα τεραστιο βημα για να αποκτησω ψυχολογικη δυναμη

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Novia εισαι επι πτυχιω βλεπω...
Νταξ...ουτε καρδιολογος τετοια λεπτομερεια! Να'σαι καλα σε ολους μας χρειαζονται οι πληροφοριες αυτες.

Ας "κλαφτω" λιγο (ολοι εχουμε δικαιωμα που και που!).
Μετα απο 3 εφιαλτικες νυχτες αϋπνιας, χθες κοιμα καλα και σερι μεχρι τις 6:30 το πρωι ομως οχι πιο πολυ.
Κοιμηθηκα καλα γιατι ηρθε η λατρεια και ολα αμβλυνονται οταν ειναι εδω.
Κακο αυτο... δλδ καλο ειναι απλα δεν γινεται να μην μπορω να κοιμηθω παρα μονο οταν κοιμομαστε μαζι.
Θα το κοιταξω.
Ξυπνησα με το γνωστο αγχος, το οποιο οργιαζει οταν το αφηνω.
Θα μου πεις, "μην το αφηνεις"... ε, προσπαθω!
Μου ειπε και ο γιατρος μου να κοψω τελειως το εφεξορ γιατι μαλλον αυτο κανει την ενταση μου πιο εντονη (!!).
Με τρομαξε λιγο που μου ειπε να το κοψω ντιπ ενω με ειδα αγχωμενη αλλα οπως μου εξηγησε, το φαρμακο που ισιωνει το στρες ειναι το ζαναξ και απο αυτο ειμαι καλυμμενη.
Προσπαθω να συγκρινω αυτο που συμβαινει τωρα με το ιδιο ακριβως που επαθα περυσι που ανοιξα αυτο το θρεντ.
Ας τα πω για να τα εμπεδωσω!
Φετος εχω την εμπειρια και την αισθηση της "νικης" λογω του οτι περυσι παρα το οτι δεν την παλευα καθολου, πηγαινα σαυτην την τρισαθλια δουλεια 12 ωρες τη μερα.
Φετος δεν εχω το εφεξορ ενω περυσι το ειχα αλλα και που το ειχα παλι τα ιδια εγιναν αρα δεν βοηθησε.
Φετος εχω και παλι τη λατρεια η οποια και περυσι ηταν στηριγμα και μαννα εξ'ουρανου.
Φετος η δουλεια ειναι καλυτερη αν και παρτ ταιμ.
Φετος εχω τη στηριξη ενος πολυ καλου γιατρου ενω περυσι ημουν στο ελεος.
Φετος θα μαθω να εξασκουμαι στα καλα που συμβαινουν και δεν θα κρυβομαι στα σκοταδια μου που τοσο καλα ξερω.
Φετος θα ανοιξω περισσοτερο το ρηγμα που ανοιξα περυσι στο τοιχος του αγχους με την ελπιδα καποια στιγμη να ριξω και το τοιχος ολοκληρο.
Φετος ειμαι "γεματη" απο ολες αυτες τις υπεροχες ψυχες αυτου του φορουμ.
Φετος θα συνεχισω να προσπαθω για να ειμαι καλυτερα.
Φετος, οσο κι αν με αγχωνουν ολα γυρω μου, θα κανω τη διαφορα.
Κλαιω απο ενταση, φοβο, συγκινηση, χαρα, προσμονη, ελπιδα.
Του χρονου θα κλαιω μονο απο χαρα.

---

Τι να κανω;; Αφου οι αχαιρευτοι γιατροι μας εχουν γραμμενους αναγκαζεται ο καθενας να ψαχνεται και να μαθαινει μονος του. Πιο πολυ για να μη μας πιανουν κοροιδα οχι τιποτα αλλο. Αλλωστε εχω δυο γονεις με υπερταση και διαβητη οποτε για να μπορω να προστατευσω πρωτα κεινους και να μη γινουμε ερμαια των πειραματισμων του καθε γιατρουδακου οφειλω να ενημερωνομαι.

Kαλημερα σε ολους.
6 ωρες υπνου με το ρολοϊ. Λες και καταπια ξυπνητηρι.
Μετα τα γνωστα, σφιξιματα, εντονο αγχος κλπ.
Οσο περναει η ωρα στρωνει σχετικα.
Αυτο ελεγα και με τον tieinaitoutopali στο νημα του.
Οτι δεν καταλαβαινω πως λειτουργει αυτο το "πρωι χαλια, βραδυ καλα".
Σε εναν ψυχιατρο που το ειχα πει παλια μου ειχε δωσει την επιστημονικοτατη εξηγηση με ρομαντικο υφος "η αγκαλια της νυχτας...".
Μαϊστα.
Και να φανταστεις οτι ναι μεν δεν ειμαι πρωινος τυπος αλλα μια απο τις ωραιοτερες στιγμες της μερας μου οταν ειμαι στα καλα μου ειναι να ανοιγω τα πατζουρια για να μπει το φως μεσα.
Ασε το εντερο μου που εχει φρικαρει , ασε η ορεξη μου που ειναι ανυπαρκτη αλλα αυτη τη φορα δεν επεσα στο λαθος του "αφου δεν πειναω δεν τρωω" γιατι ειναι καταστροφικο.
Τρωω εστω και λιγο συχνα για να παραγεται σεροτονινη. Εστω και λιγη για να πορευομαστε αφου τωρα δεν παιρνουμε αυτα τα κωλοχαπια που τη δινουν ετοιμη.
15 χρονια το ζω αυτο το πραγμα και ακομα οταν συμβαινει δεν μπορω να το χωνεψω...
Τοσο πολυ με ενοχλει.
Θα μου πεις καλα την παθαινεις 1-2 φορες το χρονο και παραπονιεσαι;
Ε, παραπονιεμαι και θυμωνω κιολας.
Αλλες φορες λεω αστο, μη δινεις σημασια, θα περασει. Οπως η γριπη. Κανει τον κυκλο του και περναει.
Και αυτη ειναι και η σωστη αντιμετωπιση.
Αλλα οποιος εχει εμπειρια πανω στις διαταραχες αγχους θα καταλαβει οτι δεν ειναι παντα ευκολο.
Και θα θυμωσω, και θα νευριασω και θα παραπονεθω και θα βριζω τη μοιρα μου και ολα αυτα που δεν βοηθουν σε τιποτα ισα ισα κανουν την κατασταση χειροτερη.
Χθες τι απογευμα μετα τη δουλεια (στην οποια απο το 1-10 ημουν καλα 7) πηγα σε ενα μαγαζι που το εχουν φιλοι, κατσαμε, γελασαμε, περασαμε καλα, δεν ημουν 10 αλλα ημουν 7 παλι.
Μολις μου ειπε η λατρεια οτι θα ερθει μαζι μου σπιτι εγινα 10!
Μετα τελος παντων κατι προεκυψε δεν μπορεσε να ερθει αλλα δεν επεσα πολυ, ενα 8 σταθερο ημουν.
Την πηγα και σπιτι και γυρισα και στο δικο μου μονη μου παρ'ολο που αισθανομαι ανασφαλεια οταν οδηγω σε τετοιες περιοδους και ημουν γενικα καλα.
Ημουν και με πολυ λιγο υπνο και με το που ξαπλωσα ξεραθηκα αλλα αυτο το ωραιο ξεραμα, το γλυκο. Στις 2.
8 το πρωι, χαλια μαυρα.
Και παρα το οτι παιρνω το μισο ζαναξ το πρωι και μισο το απογευμα, με νυσταζει αλλα δεν με χαλαρωνει.
Αυτο το παθαινω παντα τα πρωινα οταν δεν ειμαι καλα.
Το ζαναξ και θα με νυσταξει και δεν θα μπορω να κοιμηθω γιατι το αγχος παραμενει.
Επισης ας μου εξηγησει καποιος πως γινεται να νυσταζω και να εχω αγχος ταυτοχρονα!
Το παραλογο το ιδιο.
Το απογευματινο ζαναξ με ισιωνει.
Αλλα δεν ειναι το ζαναξ θεωρω.
Ειναι που οσο περναει η μερα ειμαι εκ των πραγματων καλυτερα.
Τελος παντων ας σκασω γιατι κουρασα ακομα και μενα.

Υ.Γ. Ο γιατρος μου ειπε μια ιστορια για μια οικογενεια στην κατοχη (απο μια ταινια ειναι) που βεβαια δεν εχουν να φανε και τρωνε καθε μερα πληγουρι.
Το πιτσιρικι ονειρευεται ψητο. Η φτωχεια ομως προσταζιε πληγουρι. Τελειωνει η κατοχη και ερχεται η ωρα του ψητου.
Οταν δοκιμαζει το πιτσιρικι το ψητο συνειδητοποιει οτι παλι πληγουρι θελει...
Αυτο ως παραδειγμα για το πως μας τρομαζουν οι αλλαγες στη ζωη μας, ποσο συνηθιζουμε στη μιζερια μας και ποσο γιγαντωνεται στο μυαλο μας η αξια αυτου που δεν εχουμε.

Αγαπημενο μου ψυχολογιο,
Χθες το βραδυ ξεραθηκα. Ημουν και κουρασμενη ψυχικα και σωματικα.
Πηγα στο pride και περασα καλα σχετικα. Η διαθεση μου ηταν 7 (απο 1-10).
Επρεπε να παω τη λατρεια σπιτι μετα. Ως γνωστον ημουν αγχωμενη για το οτι θα επστρεφα μονη μου σπιτι.
Μια χαρα πηγαν ολα. Οπως και προχθες που εγινε ακριβως το ιδιο.
Οταν γυρισα σπιτι ηταν σαν να μην ειχα τιποτα.
Το πρωι κατα τα γνωστα παλι ξυπνησα στις 7 (6 ωρες υπνου τζαστ).
Το καλο ειναι οτι μετα το πρωινο ζαναξ ψιλοκοιμηθηκα (διακεκομενα βεβαια) μεχρι τις 11.
Ενω μεχρι και χθες απλα στριφογυρνουσα.
Λες αγαπημενο μου ψυχολογιο να περναει κι αυτο το κακο με αργα αλλα σταθερα βηματα;
Ετσι νομιζω.
Ετσι ελπιζω.
Τωρα που σου μιλαω εχω διαθεση 5/10.

Να'μαι παλι εδω.
Μια απο τα ιδια παλι. Λιγο χειροτερα μαλλον.
6 ωρες υπνου με εφιαλτες αυτη τη φορα αλλα χωρις διακοπη.
Ειναι και Δευτερα και το αγχος μου που δεν θα παρω καθολου εφεξορ αυτη την εβδομαδα ενιχυεται.
Ναι ειπαμε για καλο δεν θα το παρω. Ενα μερος του μυαλου το καταλαβαινει και ενα αλλο επιμενει να κανει σεναρια καταστροφης.
Διαθεση 4/10 μη σου πω 3/10.
Εν ολιγοις αν μπορουσα δεν θα εκανα τιποτα ολη μερα γιατι δεν εχω διαθεση να κανω τιποτα.
Το απογευμα ομως θα παω να παιξω τεννις, οσο μπορεσω, γιατι μεσα στο σπιτι ειμαι χειροτερα απο οτι φαινεται.
Κανω διαπραγματευσεις με τον εαυτο μου.
Αντε λιγη υπομονη και αυτη την εβδομαδα και απο την αλλη θα ειναι ολα καλυτερα.
Τη μια με ακουω και ηρεμω και την αλλη με αγνοω πληρως και πεφτω.
Το εντερο μου εχει βαρεσει διαλυση.
Χθες ηρθε η λατρεια σπιτι το βραδυ και ημουν λιγο καλυτερα (οπως και καθε βραδυ).
Ξεχαστηκα μαζι της δλδ.
Προσπαθω πολυ γαμωτο ομως.
Προσεχω τι τρωω, φροντιζω να κοιμαμαι, δεν αποφευγω κοινωνικες συναναστροφες, δεν αποφευγω να βγαινω εξω, και γενικα κανω αυτο που ολοι οι ειδικοι λενε: Εκθεση σε αυτο που σε τρομαζει και τηρηση του καθημερινου προγραμματος σαν να μην συμβαινει τιποτα.
Θυμαμαι παλια οταν ειχα κρισεις αγχους που κρατουσαν πολυ επεφτα σε ενα κρεββατι με ενα βιβλιο και σηκωνομουν μονο οταν ενιωθα καλυτερα... κι ας ηταν ενα μηνα μετα.
Να σημειωσω εδω για να το εμπεδωσω κυριως οτι τοτε οι κρισεις ηταν ιδιες και χειροτερες και επαιρνα δεκαπλασια φαρμακευτικη αγωγη.
Βαρεθηκα με αυτη τη ιστορια ειλικρινα.
Ο γιατρος μου λεει, σχετικα με το αγχος της δουλειας και τα αλλα αγχη, οτι δεν βοηθαει να λεμε οτι "πρεπει" να το κανω γιατι αυτο το "πρεπει" αυξανει την πιεση.
Λεει οτι πρεπει να το αντικαθιστουμε με την εκφραση "καλο θα ηταν".
Η αληθεια ειναι οτι ακουγεται αλλιως.
Καλο θα ηταν να δουλευω, καλο θα ηταν να ασκουμαι, καλο θα ηταν να τρωω σωστα, καλο θα ηταν να βγω με τους φιλους μου.
Καλο θα ηταν να τελειωνουμε με αυτη τη κατασταση γενικως.
Αντε να δουμε πως θα παει η εβδομαδα...
Λιγη υπομονη ακομα.

blue , ok γιατρος δεν ειμαι αρα μπορει να μην μετραει η αποψη μου , αλλα μηπως το προβλημα βρισκεται στο οτι παιρνεις ηρεμιστικα ?
Εχω ακουσει πως αν τα παιρνεις για καιρο μετα εθιζεσαι και δεν σε πιανουν , δεν ξερω αν ισχυει , αλλα σε περιπτωση που ισχυει ισως να φταει αυτο.

Blue πριν χρονια μου ειχε πει καποιος οτι δεν υπαρχει χειροτερη λεξη απο το "πρεπει". Αν το σκεφτει κανεις...καλο θα ηταν να αποφευγει την λεξη "πρεπει". Παντως αυτο με τους εφιαλτες το ειχα κι εγω οταν περιοριζα η οταν διεκοψα το εφεξορ ηταν για μερικες νυχτες και μετα σταματησε.
Μπα πιστευω οτι εισαι δυνατος χαρακτηρας ετσι εχω καταλαβει, σε μερικες μερες θα γραφεις εδω και θα δηλωνεις περηφανη που καταφερες επιτελους να γλυτωσεις απο τα χαπια. Ειπαμε ο δρομος αυτος ειναι δυσκολος πολλες φορες φαινεται αδιαβατος ομως οπως λεει η ψυχολογος μου μη κοιτας τοσο τον δρομο αλλα κοιτα τα μικρα βηματα που εχεις καταφερει να κανεις και που θα κανεις. Επισης μου λεει συχνα να μην ταραζομαι τοσο οταν για καποιους λογους δεν ειμαι καλα μια μερα γιατι θα υπαρχουν και τετοιες μερες, οπως και να το κανουμε θελει χρονο

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

blue , ok γιατρος δεν ειμαι αρα μπορει να μην μετραει η αποψη μου , αλλα μηπως το προβλημα βρισκεται στο οτι παιρνεις ηρεμιστικα ?
Εχω ακουσει πως αν τα παιρνεις για καιρο μετα εθιζεσαι και δεν σε πιανουν , δεν ξερω αν ισχυει , αλλα σε περιπτωση που ισχυει ισως να φταει αυτο.

---

Παιρνω ζαναχ και δεν τα εχω κοψει ακομα.
Τα εφεξορ εχω κοψει που ειναι αντικαταθλιπτικα.
Προφανως εθιζουν αλλα δεν προκειται να αυξησω τη δοση.
Τουλαχιστον αν δεν παραστει αμεση αναγκη.
Βεβαια παιρνω ενα μιλιγκραμ τη μερα. Δεν ειναι πολυ δλδ αλλα δεν θελω να το ανεβασω.

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Blue πριν χρονια μου ειχε πει καποιος οτι δεν υπαρχει χειροτερη λεξη απο το "πρεπει". Αν το σκεφτει κανεις...καλο θα ηταν να αποφευγει την λεξη "πρεπει". Παντως αυτο με τους εφιαλτες το ειχα κι εγω οταν περιοριζα η οταν διεκοψα το εφεξορ ηταν για μερικες νυχτες και μετα σταματησε.
Μπα πιστευω οτι εισαι δυνατος χαρακτηρας ετσι εχω καταλαβει, σε μερικες μερες θα γραφεις εδω και θα δηλωνεις περηφανη που καταφερες επιτελους να γλυτωσεις απο τα χαπια. Ειπαμε ο δρομος αυτος ειναι δυσκολος πολλες φορες φαινεται αδιαβατος ομως οπως λεει η ψυχολογος μου μη κοιτας τοσο τον δρομο αλλα κοιτα τα μικρα βηματα που εχεις καταφερει να κανεις και που θα κανεις. Επισης μου λεει συχνα να μην ταραζομαι τοσο οταν για καποιους λογους δεν ειμαι καλα μια μερα γιατι θα υπαρχουν και τετοιες μερες, οπως και να το κανουμε θελει χρονο

---

Ετσι οπως τα λες ειναι.
Ξερεις ομως ειναι στιγμες ή και μερες ή και εβδομαδες ολοκληρες που δεν παλευονται οσο κι αν ξερω οτι θα ξεφυγω με καποιο τροπο.
Με επιμονη και υπομονη κυριως.
Και ενα απο τα πραγματα που με χαλαρωνουν ειναι να γραφω εδω.
Αφ'ενος γιατι ειναι οντως σαν να κραταω ημερολογιο και οτι εχω στο κεφαλι μου βγαινει και αρα αποφορτιζομαι,
αφετερου γιατι ξερω οτι ολο και καποιος που θα διαβασει θα ταυτιστει με κατι απο οσα μου συμβαινει και αν μη τι αλλο δεν θα νιωσει μονος/η.
Και δεν ξερω αν αυτο που κανω ειναι λαθος ή σωστο, το οτι γραφω πως αισθανομαι δλδ.
Απο τη μια θεωρω οτι καλα κανω γιατι αισθανομαι καλυτερα και απο την αλλη αφου γραφω γι'αυτο τριγυρναει στο μυαλο μου και δεν ξεχνιεμαι.
Αυτη η μπιιιιπ η λουπα στην οποια πεφτει το μυαλο και εκει που τα εχεις ολα καπως τακτοποιημενα και εχεις ψιλοσχεδιασει τι θα κανεις για να το ξεπερασεις, εμφανιζεται και στα καταστρεφει ολα.
Καμια φορα νομιζω οτι επειδη γραφω θα θεωρησει κανεις οτι περιμενω και απαντηση.
Ειλικρινα δεν περιμενω.
Ας μην πιεστει καποιος να απαντησει, ψυχοθεραπευτικα το κανω :)

blue δεν ειναι και πολυ μεγαλη δοσολογια!
ποσο καιρο τα παιρνεις??

Quote:

---

Originally Posted by kosto30

blue δεν ειναι και πολυ μεγαλη δοσολογια!
ποσο καιρο τα παιρνεις??

---

15 χρονια αγαπητε (και εδω καπου μπορεις να καταλαβεις γιατι εχω φρικαρει και θελω να τα κοψω να παν στο διαολο).

σε καταλαβαινω απολυτα!!!σου ευχομαι να το πετυχεις και συντομα αλλα να παιρνεις και κανενα που και που δεν τρεχει μια!!