Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

[anonymous_1]

Εχεις δικιο μωρε ποτε δεν ειναι μονοδιαστατοι οι λογοι..Ειναι κ γονιδιακο ισως..
Εμενα ισως οτι με γλιτωσε απο αυτα ειναι οτι που κ που ξεσπαω και σε ενα καβγα. Αντε κουραγιο και ολα θα περασουν :)

[αλεξανδρος_77]

λοιπον... δε το διαβασα ολο γιατι εχω γκαβωθει τοσες ωρες στο νετμπουκ ειχα και εγω το ιδιο προβλημα γυρω στα 17 μου και κατι και μου εφταιγε κυριος η μοναξια αλλα με τη πορεια το ξεπερασα και εγω βρισκοντας φιλους μιλοντας για οσα με ανυσιχουσαν κλπ

[Blue9791]

λοιπον... δε το διαβασα ολο γιατι εχω γκαβωθει τοσες ωρες στο νετμπουκ ειχα και εγω το ιδιο προβλημα γυρω στα 17 μου και κατι και μου εφταιγε κυριος η μοναξια αλλα με τη πορεια το ξεπερασα και εγω βρισκοντας φιλους μιλοντας για οσα με ανυσιχουσαν κλπ

Εχω την τυχη και την ευτυχια να εχω πολυ καλους φιλους και παντα ημουν ευγνωμων γι'αυτο.
Απλα θεωρω οτι οσο και να τους εχουμε αναγκη καλο ειναι να μαθαινουμε να ειμαστε και λιγο μονοι μας.
Γιατι ακομα και αυτο ειναι μια εξαρτηση απο μονη της.
Το να μην μπορω πχ να ειμαι μονη μου και μολις ειμαι με παρεα να ειμαι καλυτερα ειναι μεν λογικο αλλα δεν γινεται να υπαρχει παντα καποιος διπλα μας.

[ti einai touto pali]

Εχω την τυχη και την ευτυχια να εχω πολυ καλους φιλους και παντα ημουν ευγνωμων γι'αυτο.
Απλα θεωρω οτι οσο και να τους εχουμε αναγκη καλο ειναι να μαθαινουμε να ειμαστε και λιγο μονοι μας.
Γιατι ακομα και αυτο ειναι μια εξαρτηση απο μονη της.
Το να μην μπορω πχ να ειμαι μονη μου και μολις ειμαι με παρεα να ειμαι καλυτερα ειναι μεν λογικο αλλα δεν γινεται να υπαρχει παντα καποιος διπλα μας.

Blue κατα την γνωμη μου οχι μονο "καλο ειναι να μαθαινουμε να ειμαστε και λιγο μονοι μας" αλλα ειναι και ενα απο τα "κλειδια" για να βγουμε καποια στιγμη απο το...ψυχοκουδουνισμενο τουνελ που βρισκομαστε.Θελω να πω οτι ενα απο τα βασικα πραγματα που πρεπει να γινουν ειναι κυριολεκτικα να τα βρουμε με τον ιδιο μας τον εαυτο. Ενα απο τα καλα πραματα που μου "περασε" η ψυχολογος μου ειναι να αρχισω να ενδιαφερομαι για τον εαυτο μου. Αυτο που κανουμε ολοι (και που πιστευω οτι ισχυει) ειναι οτι το μεγαλυτερο μερος της ημερας να "συζηταμε με τον εαυτο μας". Οι σκεψεις που κανουμε, καλες η κακες, στην ουσια ειναι κουβεντα με τον εαυτο μας. Και τελικα αυτο που κανω μια ζωη ειναι να "βομβαρδιζω" τον εαυτο μου με κακες σκεψεις και αρνητικα σεναρια τοσο που τον εχω κουρασει...
Πλεον εχω μπει σε νεο σταδιο...εχω βαλει εικονικα τον εαυτο μου διπλα μου και προσπαθω να τον ρωταω τι του αρεσει τι θελει να κανουμε για να ειναι πιο καλα του δειχνω κυριολεκτικα οτι τον καταλαβαινω και οτι ενδιαφερομαι γι αυτον. Και οταν δεν ειμαι τοσο καλα προσπαθω να δωσω θαρρος στον ιδιο μου τον εαυτο οτι "εδω ειμαι εγω να μη φοβαται μαζι θα περασουμε και αυτην και την οποια αλλη δυσκολια". Δε ξερω αλλα αυτο το "εγκεφαλικο" ενδιαφερον για τον ιδιο μου τον εαυτο πιστευω οτι ειναι ενα τεραστιο βημα για να αποκτησω ψυχολογικη δυναμη

[novia35]

Novia εισαι επι πτυχιω βλεπω...
Νταξ...ουτε καρδιολογος τετοια λεπτομερεια! Να'σαι καλα σε ολους μας χρειαζονται οι πληροφοριες αυτες.

Ας "κλαφτω" λιγο (ολοι εχουμε δικαιωμα που και που!).
Μετα απο 3 εφιαλτικες νυχτες αϋπνιας, χθες κοιμα καλα και σερι μεχρι τις 6:30 το πρωι ομως οχι πιο πολυ.
Κοιμηθηκα καλα γιατι ηρθε η λατρεια και ολα αμβλυνονται οταν ειναι εδω.
Κακο αυτο... δλδ καλο ειναι απλα δεν γινεται να μην μπορω να κοιμηθω παρα μονο οταν κοιμομαστε μαζι.
Θα το κοιταξω.
Ξυπνησα με το γνωστο αγχος, το οποιο οργιαζει οταν το αφηνω.
Θα μου πεις, "μην το αφηνεις"... ε, προσπαθω!
Μου ειπε και ο γιατρος μου να κοψω τελειως το εφεξορ γιατι μαλλον αυτο κανει την ενταση μου πιο εντονη (!!).
Με τρομαξε λιγο που μου ειπε να το κοψω ντιπ ενω με ειδα αγχωμενη αλλα οπως μου εξηγησε, το φαρμακο που ισιωνει το στρες ειναι το ζαναξ και απο αυτο ειμαι καλυμμενη.
Προσπαθω να συγκρινω αυτο που συμβαινει τωρα με το ιδιο ακριβως που επαθα περυσι που ανοιξα αυτο το θρεντ.
Ας τα πω για να τα εμπεδωσω!
Φετος εχω την εμπειρια και την αισθηση της "νικης" λογω του οτι περυσι παρα το οτι δεν την παλευα καθολου, πηγαινα σαυτην την τρισαθλια δουλεια 12 ωρες τη μερα.
Φετος δεν εχω το εφεξορ ενω περυσι το ειχα αλλα και που το ειχα παλι τα ιδια εγιναν αρα δεν βοηθησε.
Φετος εχω και παλι τη λατρεια η οποια και περυσι ηταν στηριγμα και μαννα εξ'ουρανου.
Φετος η δουλεια ειναι καλυτερη αν και παρτ ταιμ.
Φετος εχω τη στηριξη ενος πολυ καλου γιατρου ενω περυσι ημουν στο ελεος.
Φετος θα μαθω να εξασκουμαι στα καλα που συμβαινουν και δεν θα κρυβομαι στα σκοταδια μου που τοσο καλα ξερω.
Φετος θα ανοιξω περισσοτερο το ρηγμα που ανοιξα περυσι στο τοιχος του αγχους με την ελπιδα καποια στιγμη να ριξω και το τοιχος ολοκληρο.
Φετος ειμαι "γεματη" απο ολες αυτες τις υπεροχες ψυχες αυτου του φορουμ.
Φετος θα συνεχισω να προσπαθω για να ειμαι καλυτερα.
Φετος, οσο κι αν με αγχωνουν ολα γυρω μου, θα κανω τη διαφορα.
Κλαιω απο ενταση, φοβο, συγκινηση, χαρα, προσμονη, ελπιδα.
Του χρονου θα κλαιω μονο απο χαρα.

Τι να κανω;; Αφου οι αχαιρευτοι γιατροι μας εχουν γραμμενους αναγκαζεται ο καθενας να ψαχνεται και να μαθαινει μονος του. Πιο πολυ για να μη μας πιανουν κοροιδα οχι τιποτα αλλο. Αλλωστε εχω δυο γονεις με υπερταση και διαβητη οποτε για να μπορω να προστατευσω πρωτα κεινους και να μη γινουμε ερμαια των πειραματισμων του καθε γιατρουδακου οφειλω να ενημερωνομαι.

[Blue9791]

Kαλημερα σε ολους.
6 ωρες υπνου με το ρολοϊ. Λες και καταπια ξυπνητηρι.
Μετα τα γνωστα, σφιξιματα, εντονο αγχος κλπ.
Οσο περναει η ωρα στρωνει σχετικα.
Αυτο ελεγα και με τον tieinaitoutopali στο νημα του.
Οτι δεν καταλαβαινω πως λειτουργει αυτο το "πρωι χαλια, βραδυ καλα".
Σε εναν ψυχιατρο που το ειχα πει παλια μου ειχε δωσει την επιστημονικοτατη εξηγηση με ρομαντικο υφος "η αγκαλια της νυχτας...".
Μαϊστα.
Και να φανταστεις οτι ναι μεν δεν ειμαι πρωινος τυπος αλλα μια απο τις ωραιοτερες στιγμες της μερας μου οταν ειμαι στα καλα μου ειναι να ανοιγω τα πατζουρια για να μπει το φως μεσα.
Ασε το εντερο μου που εχει φρικαρει , ασε η ορεξη μου που ειναι ανυπαρκτη αλλα αυτη τη φορα δεν επεσα στο λαθος του "αφου δεν πειναω δεν τρωω" γιατι ειναι καταστροφικο.
Τρωω εστω και λιγο συχνα για να παραγεται σεροτονινη. Εστω και λιγη για να πορευομαστε αφου τωρα δεν παιρνουμε αυτα τα κωλοχαπια που τη δινουν ετοιμη.
15 χρονια το ζω αυτο το πραγμα και ακομα οταν συμβαινει δεν μπορω να το χωνεψω...
Τοσο πολυ με ενοχλει.
Θα μου πεις καλα την παθαινεις 1-2 φορες το χρονο και παραπονιεσαι;
Ε, παραπονιεμαι και θυμωνω κιολας.
Αλλες φορες λεω αστο, μη δινεις σημασια, θα περασει. Οπως η γριπη. Κανει τον κυκλο του και περναει.
Και αυτη ειναι και η σωστη αντιμετωπιση.
Αλλα οποιος εχει εμπειρια πανω στις διαταραχες αγχους θα καταλαβει οτι δεν ειναι παντα ευκολο.
Και θα θυμωσω, και θα νευριασω και θα παραπονεθω και θα βριζω τη μοιρα μου και ολα αυτα που δεν βοηθουν σε τιποτα ισα ισα κανουν την κατασταση χειροτερη.
Χθες τι απογευμα μετα τη δουλεια (στην οποια απο το 1-10 ημουν καλα 7) πηγα σε ενα μαγαζι που το εχουν φιλοι, κατσαμε, γελασαμε, περασαμε καλα, δεν ημουν 10 αλλα ημουν 7 παλι.
Μολις μου ειπε η λατρεια οτι θα ερθει μαζι μου σπιτι εγινα 10!
Μετα τελος παντων κατι προεκυψε δεν μπορεσε να ερθει αλλα δεν επεσα πολυ, ενα 8 σταθερο ημουν.
Την πηγα και σπιτι και γυρισα και στο δικο μου μονη μου παρ'ολο που αισθανομαι ανασφαλεια οταν οδηγω σε τετοιες περιοδους και ημουν γενικα καλα.
Ημουν και με πολυ λιγο υπνο και με το που ξαπλωσα ξεραθηκα αλλα αυτο το ωραιο ξεραμα, το γλυκο. Στις 2.
8 το πρωι, χαλια μαυρα.
Και παρα το οτι παιρνω το μισο ζαναξ το πρωι και μισο το απογευμα, με νυσταζει αλλα δεν με χαλαρωνει.
Αυτο το παθαινω παντα τα πρωινα οταν δεν ειμαι καλα.
Το ζαναξ και θα με νυσταξει και δεν θα μπορω να κοιμηθω γιατι το αγχος παραμενει.
Επισης ας μου εξηγησει καποιος πως γινεται να νυσταζω και να εχω αγχος ταυτοχρονα!
Το παραλογο το ιδιο.
Το απογευματινο ζαναξ με ισιωνει.
Αλλα δεν ειναι το ζαναξ θεωρω.
Ειναι που οσο περναει η μερα ειμαι εκ των πραγματων καλυτερα.
Τελος παντων ας σκασω γιατι κουρασα ακομα και μενα.

Υ.Γ. Ο γιατρος μου ειπε μια ιστορια για μια οικογενεια στην κατοχη (απο μια ταινια ειναι) που βεβαια δεν εχουν να φανε και τρωνε καθε μερα πληγουρι.
Το πιτσιρικι ονειρευεται ψητο. Η φτωχεια ομως προσταζιε πληγουρι. Τελειωνει η κατοχη και ερχεται η ωρα του ψητου.
Οταν δοκιμαζει το πιτσιρικι το ψητο συνειδητοποιει οτι παλι πληγουρι θελει...
Αυτο ως παραδειγμα για το πως μας τρομαζουν οι αλλαγες στη ζωη μας, ποσο συνηθιζουμε στη μιζερια μας και ποσο γιγαντωνεται στο μυαλο μας η αξια αυτου που δεν εχουμε.

[Blue9791]

Αγαπημενο μου ψυχολογιο,
Χθες το βραδυ ξεραθηκα. Ημουν και κουρασμενη ψυχικα και σωματικα.
Πηγα στο pride και περασα καλα σχετικα. Η διαθεση μου ηταν 7 (απο 1-10).
Επρεπε να παω τη λατρεια σπιτι μετα. Ως γνωστον ημουν αγχωμενη για το οτι θα επστρεφα μονη μου σπιτι.
Μια χαρα πηγαν ολα. Οπως και προχθες που εγινε ακριβως το ιδιο.
Οταν γυρισα σπιτι ηταν σαν να μην ειχα τιποτα.
Το πρωι κατα τα γνωστα παλι ξυπνησα στις 7 (6 ωρες υπνου τζαστ).
Το καλο ειναι οτι μετα το πρωινο ζαναξ ψιλοκοιμηθηκα (διακεκομενα βεβαια) μεχρι τις 11.
Ενω μεχρι και χθες απλα στριφογυρνουσα.
Λες αγαπημενο μου ψυχολογιο να περναει κι αυτο το κακο με αργα αλλα σταθερα βηματα;
Ετσι νομιζω.
Ετσι ελπιζω.
Τωρα που σου μιλαω εχω διαθεση 5/10.

[Blue9791]

Να'μαι παλι εδω.
Μια απο τα ιδια παλι. Λιγο χειροτερα μαλλον.
6 ωρες υπνου με εφιαλτες αυτη τη φορα αλλα χωρις διακοπη.
Ειναι και Δευτερα και το αγχος μου που δεν θα παρω καθολου εφεξορ αυτη την εβδομαδα ενιχυεται.
Ναι ειπαμε για καλο δεν θα το παρω. Ενα μερος του μυαλου το καταλαβαινει και ενα αλλο επιμενει να κανει σεναρια καταστροφης.
Διαθεση 4/10 μη σου πω 3/10.
Εν ολιγοις αν μπορουσα δεν θα εκανα τιποτα ολη μερα γιατι δεν εχω διαθεση να κανω τιποτα.
Το απογευμα ομως θα παω να παιξω τεννις, οσο μπορεσω, γιατι μεσα στο σπιτι ειμαι χειροτερα απο οτι φαινεται.
Κανω διαπραγματευσεις με τον εαυτο μου.
Αντε λιγη υπομονη και αυτη την εβδομαδα και απο την αλλη θα ειναι ολα καλυτερα.
Τη μια με ακουω και ηρεμω και την αλλη με αγνοω πληρως και πεφτω.
Το εντερο μου εχει βαρεσει διαλυση.
Χθες ηρθε η λατρεια σπιτι το βραδυ και ημουν λιγο καλυτερα (οπως και καθε βραδυ).
Ξεχαστηκα μαζι της δλδ.
Προσπαθω πολυ γαμωτο ομως.
Προσεχω τι τρωω, φροντιζω να κοιμαμαι, δεν αποφευγω κοινωνικες συναναστροφες, δεν αποφευγω να βγαινω εξω, και γενικα κανω αυτο που ολοι οι ειδικοι λενε: Εκθεση σε αυτο που σε τρομαζει και τηρηση του καθημερινου προγραμματος σαν να μην συμβαινει τιποτα.
Θυμαμαι παλια οταν ειχα κρισεις αγχους που κρατουσαν πολυ επεφτα σε ενα κρεββατι με ενα βιβλιο και σηκωνομουν μονο οταν ενιωθα καλυτερα... κι ας ηταν ενα μηνα μετα.
Να σημειωσω εδω για να το εμπεδωσω κυριως οτι τοτε οι κρισεις ηταν ιδιες και χειροτερες και επαιρνα δεκαπλασια φαρμακευτικη αγωγη.
Βαρεθηκα με αυτη τη ιστορια ειλικρινα.
Ο γιατρος μου λεει, σχετικα με το αγχος της δουλειας και τα αλλα αγχη, οτι δεν βοηθαει να λεμε οτι "πρεπει" να το κανω γιατι αυτο το "πρεπει" αυξανει την πιεση.
Λεει οτι πρεπει να το αντικαθιστουμε με την εκφραση "καλο θα ηταν".
Η αληθεια ειναι οτι ακουγεται αλλιως.
Καλο θα ηταν να δουλευω, καλο θα ηταν να ασκουμαι, καλο θα ηταν να τρωω σωστα, καλο θα ηταν να βγω με τους φιλους μου.
Καλο θα ηταν να τελειωνουμε με αυτη τη κατασταση γενικως.
Αντε να δουμε πως θα παει η εβδομαδα...
Λιγη υπομονη ακομα.

[betelgeuse]

blue , ok γιατρος δεν ειμαι αρα μπορει να μην μετραει η αποψη μου , αλλα μηπως το προβλημα βρισκεται στο οτι παιρνεις ηρεμιστικα ?
Εχω ακουσει πως αν τα παιρνεις για καιρο μετα εθιζεσαι και δεν σε πιανουν , δεν ξερω αν ισχυει , αλλα σε περιπτωση που ισχυει ισως να φταει αυτο.

[ti einai touto pali]

Blue πριν χρονια μου ειχε πει καποιος οτι δεν υπαρχει χειροτερη λεξη απο το "πρεπει". Αν το σκεφτει κανεις...καλο θα ηταν να αποφευγει την λεξη "πρεπει". Παντως αυτο με τους εφιαλτες το ειχα κι εγω οταν περιοριζα η οταν διεκοψα το εφεξορ ηταν για μερικες νυχτες και μετα σταματησε.
Μπα πιστευω οτι εισαι δυνατος χαρακτηρας ετσι εχω καταλαβει, σε μερικες μερες θα γραφεις εδω και θα δηλωνεις περηφανη που καταφερες επιτελους να γλυτωσεις απο τα χαπια. Ειπαμε ο δρομος αυτος ειναι δυσκολος πολλες φορες φαινεται αδιαβατος ομως οπως λεει η ψυχολογος μου μη κοιτας τοσο τον δρομο αλλα κοιτα τα μικρα βηματα που εχεις καταφερει να κανεις και που θα κανεις. Επισης μου λεει συχνα να μην ταραζομαι τοσο οταν για καποιους λογους δεν ειμαι καλα μια μερα γιατι θα υπαρχουν και τετοιες μερες, οπως και να το κανουμε θελει χρονο

[Blue9791]

blue , ok γιατρος δεν ειμαι αρα μπορει να μην μετραει η αποψη μου , αλλα μηπως το προβλημα βρισκεται στο οτι παιρνεις ηρεμιστικα ?
Εχω ακουσει πως αν τα παιρνεις για καιρο μετα εθιζεσαι και δεν σε πιανουν , δεν ξερω αν ισχυει , αλλα σε περιπτωση που ισχυει ισως να φταει αυτο.

Παιρνω ζαναχ και δεν τα εχω κοψει ακομα.
Τα εφεξορ εχω κοψει που ειναι αντικαταθλιπτικα.
Προφανως εθιζουν αλλα δεν προκειται να αυξησω τη δοση.
Τουλαχιστον αν δεν παραστει αμεση αναγκη.
Βεβαια παιρνω ενα μιλιγκραμ τη μερα. Δεν ειναι πολυ δλδ αλλα δεν θελω να το ανεβασω.

[Blue9791]

Blue πριν χρονια μου ειχε πει καποιος οτι δεν υπαρχει χειροτερη λεξη απο το "πρεπει". Αν το σκεφτει κανεις...καλο θα ηταν να αποφευγει την λεξη "πρεπει". Παντως αυτο με τους εφιαλτες το ειχα κι εγω οταν περιοριζα η οταν διεκοψα το εφεξορ ηταν για μερικες νυχτες και μετα σταματησε.
Μπα πιστευω οτι εισαι δυνατος χαρακτηρας ετσι εχω καταλαβει, σε μερικες μερες θα γραφεις εδω και θα δηλωνεις περηφανη που καταφερες επιτελους να γλυτωσεις απο τα χαπια. Ειπαμε ο δρομος αυτος ειναι δυσκολος πολλες φορες φαινεται αδιαβατος ομως οπως λεει η ψυχολογος μου μη κοιτας τοσο τον δρομο αλλα κοιτα τα μικρα βηματα που εχεις καταφερει να κανεις και που θα κανεις. Επισης μου λεει συχνα να μην ταραζομαι τοσο οταν για καποιους λογους δεν ειμαι καλα μια μερα γιατι θα υπαρχουν και τετοιες μερες, οπως και να το κανουμε θελει χρονο

Ετσι οπως τα λες ειναι.
Ξερεις ομως ειναι στιγμες ή και μερες ή και εβδομαδες ολοκληρες που δεν παλευονται οσο κι αν ξερω οτι θα ξεφυγω με καποιο τροπο.
Με επιμονη και υπομονη κυριως.
Και ενα απο τα πραγματα που με χαλαρωνουν ειναι να γραφω εδω.
Αφ'ενος γιατι ειναι οντως σαν να κραταω ημερολογιο και οτι εχω στο κεφαλι μου βγαινει και αρα αποφορτιζομαι,
αφετερου γιατι ξερω οτι ολο και καποιος που θα διαβασει θα ταυτιστει με κατι απο οσα μου συμβαινει και αν μη τι αλλο δεν θα νιωσει μονος/η.
Και δεν ξερω αν αυτο που κανω ειναι λαθος ή σωστο, το οτι γραφω πως αισθανομαι δλδ.
Απο τη μια θεωρω οτι καλα κανω γιατι αισθανομαι καλυτερα και απο την αλλη αφου γραφω γι'αυτο τριγυρναει στο μυαλο μου και δεν ξεχνιεμαι.
Αυτη η μπιιιιπ η λουπα στην οποια πεφτει το μυαλο και εκει που τα εχεις ολα καπως τακτοποιημενα και εχεις ψιλοσχεδιασει τι θα κανεις για να το ξεπερασεις, εμφανιζεται και στα καταστρεφει ολα.
Καμια φορα νομιζω οτι επειδη γραφω θα θεωρησει κανεις οτι περιμενω και απαντηση.
Ειλικρινα δεν περιμενω.
Ας μην πιεστει καποιος να απαντησει, ψυχοθεραπευτικα το κανω :)

[kosto30]

blue δεν ειναι και πολυ μεγαλη δοσολογια!
ποσο καιρο τα παιρνεις??

[Blue9791]

blue δεν ειναι και πολυ μεγαλη δοσολογια!
ποσο καιρο τα παιρνεις??

15 χρονια αγαπητε (και εδω καπου μπορεις να καταλαβεις γιατι εχω φρικαρει και θελω να τα κοψω να παν στο διαολο).

[kosto30]

σε καταλαβαινω απολυτα!!!σου ευχομαι να το πετυχεις και συντομα αλλα να παιρνεις και κανενα που και που δεν τρεχει μια!!