θα σου απαντησω το βραδυ αν βρω χρονο. σε γενικες γραμμες, το σκεπτικο ειναι οτι κανεις ΛΑΘΟΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ και απο αυτες, ξεκιναει ενα ΛΑΘΟΣ ΣΚΕΠΤΙΚΟ που οδηγει σε αγχη και ταλαιπωρια.
Printable View
θα σου απαντησω το βραδυ αν βρω χρονο. σε γενικες γραμμες, το σκεπτικο ειναι οτι κανεις ΛΑΘΟΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ και απο αυτες, ξεκιναει ενα ΛΑΘΟΣ ΣΚΕΠΤΙΚΟ που οδηγει σε αγχη και ταλαιπωρια.
Καλημερα. Οχι δεν με ενοχλεις. Αν ενοχλουσες δεν θα απαντουσα καν. Εχω μιλησει τοσο πολυ για αυτο που κατανταει κουραστικο πια. Το εχω πιστεψει γιατι σε ολα τα περιβαλλοντα που βρισκομουν (σχολειο, σχολη κλπ) επεφταν παντα πανω σε τοξικους (το ελεγαν και αλλοι γυρω μου δεν ειμαι απλα ψωνισμενη). Αυτο δεν υο εχω ξαναδει να συμβαινει. Ουτε εχω δει καποιον εντελως μονο του χωρις μια τυπικη εστω παρεα. Αυτος ειναι ο λογος που εχω απογοητευτει πληρως. Δεν αλλαζει το mood παιδια. Ειναι απλα απογοητευση να γυρναω στην πολη μου και να μην εχω κανεναν. Θελω να κανω αλλα πραγματα αλλα με καταβαλει ολο αυτο και δεν ξερω πως να αρχισω
μα αν δεν βοηθαει να το πολυψαχνουμε, τι κανουμε εδω , ακομα; κι εσυ μας επαναλαμβανεις συνεχως αυτα που ηδη ειπες και πιστευεις οτι δεν καταλαβαινουμε και εμεις σου απανταμε με χιλιους τροπους τα ιδια και πιστευουμε οτι δεν τα αντιλαμβανεσαι εφοσον επανερχεσαι με τα ιδια..
στην ποια φορα θα καταλαβουμε ο ενας τον αλλον αν δεν το καναμε μεχρι τωρα; στην χιλιοστη;
Για να υπάρχουν 54 σελίδες στο θρεντ σου, σημαίνει ότι μπορείς και είσαι σε θέση να αρχίσεις και να πάρεις μέρος σε μια συζήτηση. Ο λόγος σου είναι δομημένος και πολύ ώριμος για την ηλικία σου.
Συνεπώς, η ίδια απέδειξες στον εαυτό σου ότι δεν είσαι "IDK what to say tho". Εγώ πάντως θα σε ήθελα για φίλη μου, αν και στα 36, οπότε θα με βλέπεις με το ένα πόδι στον τάφο, όπως έβλεπα κι εγώ τους 35+ στην ηλικία σου (αστειάκι)! Είσαι πολύ ενδιαφέρον άτομο, από τις απόψεις που εκφράζεις και τις αποδίδεις στον γραπτό σου λόγο.
Ελπίζω και εύχομαι να κάνεις παρέα με το κορίτσι του φίλου του αγοριού σου και αργότερα με τα άλλα κορίτσια των φίλων του. Δεν το αποκλείω πάντως, κάποια στιγμή να κάνεις "συντεκνιά" με κάποιον κολλητό του αγοριού σου και ξέρω ότι στην Κρήτη αυτά τα κρατάτε ακόμα. Οπότε θα περνάς αρκετό καιρό με την "συντέκνισσα" και θα χτίσετε σχέση φιλίας.
Εγώ μια χαρά κοπέλα σε ακούω, μην έχεις τόση ανασφάλεια. Είσαι πολύ πιο πάνω από τον μέσο όρο των συνομηλίκων σου σε ωριμότητα σκέψης. Ίσως κι αυτός να είναι ένας από τους λόγους που αισθάνεσαι ότι δυσκολεύεσαι στην επικοινωνία.
Καλή τύχη σε ό,τι επιλέξεις!
Γνωριζω οτι ειμαι κολλημενη με καποια πραγματα και δυσκολευομαι να αλλαξω σκεπτικο. Το να μην το πολυψαχνουμε οκ λαθος διατυπωση. Αυτο που με ενοχλει ειναι οτι το θεωρειται ευκολο (το να βρω παρεα οχι πραγματικους φιλους αυτο ειναι αλλη κουβεντα) επειδη ολοι καπως καπου κοινωνικοποιουνται. Εγω εκτος σχολειου η σχολης δεν κοινωνικοποιουμαι τοσο (βασικα σχεδον καθολου). Δεν ειναι οτι πρεπει να βρω τους λιγους μεσα στους πολλους. Για να το ξεκινησουμε αυτο πρεπει να βρω ατομα. Μετα τα ξαναλεμε. Οσοι βρισκω εχουν αποψεις με τις οποιες εγω δεν συμφωνω (πχ ομοφοβικες). Δεν λεω οτι πρεπει να συμφωνουμε σε ολα αλλα δεν μπορω να καθομαι να εξηγω ακομα και τα αυτονοητα ανθρωπινα δικαιωματα. Δεν καταλαβαινω γιατι ολοι που μου τυχαινουν ειναι ετσι.
Απαντώ για μένα, τι ισχύει για το Βασίλη, δεν εκπροσωπώ κανέναν άλλον. Εμένα σου λέω ότι δεν έχεις ξεκινήσει καν να με κουράζεις. Μόνο ξεκούραση έχω πάρει και ζωντάνια και νιάτα μέσα από τη δικιά μας επικοινωνία. Αλήθεια. Και λίγο έτσι πως να το πω.. ένα ενδιαφέρον και μια διάθεση να πω κάποια πράγματα σε ένα νέο κορίτσι για να το βοηθήσω που το βλέπω τόσο απογοητευμένο και νιωθω μέσα μου πως είναι κρίμα ρε γμτ να νιώθει έτσι.. Δεν ξερει(/βλεπει/νιωθει/πιστευει..) ότι παρακάτω θα φτιάξουν τα πράγματα.. Εγώ ξανά δράττομαι της ευκαιρίας να τονίσω πως μόνο καλα πράγματα έχω πάρει από τη (σχετικά πρόσφατη..) ενασχόληση μου με το φόρουμ. Παρεούλα που δεν την είχα στα προβλήματα μου βρήκα από εδώ, και από αυτούς με τους οποίους συνομιλώ και από τους άλλους που δεν έχει τύχει να μιλήσουμε και απλά διαβάζω ένα post ή ένα thread. Ξεχνιέμαι από τα εδώ μου τα προβλήματα, της πραγματικής ζωής μου, πως να στο πω. Και παίρνω και κουράγιο να διαβάζω ότι είναι κι άλλοι που έχουν ο καθένας το δικό του «βασανακι» κι ότι δεν είμαι μόνο εγώ που παιδεύομαι με πράγματα.. Ίσα ίσα που έχω διαβάσει και πράγματα τα οποία με έχουν παρηγορήσει από τα δικά μου, λέω «εσύ Βασίλη δεν έχεις τίποτα μπροστά σε αυτό που ακούς τώρα». Πρόχειρο παράδειγμα.. η Remedy (καλημέρα..) είπε κάτι τις προάλλες που όταν το άκουσα με έκανε «κιμά», ξέχασα τα πάντα όσα εγώ έχω (και είναι αρκετά..) μπροστά σε αυτό.
(Remedy αν διαβάζεις τώρα νομίζω θυμάσαι τι εννοώ..Λέω για αυτό που είπες για τον «δικό σου», την πρώην σχεση σου τη μακροχρόνια, αυτό που συνεβη στον άνθρωπο και μόλις το άκουσα με έκανε αυτοστιγμει να ξεχάσω τη «δικιά μου» (την πρώην..) που δόξα τω Θεω χαίρει άκρας υγείας…)
Αλλάζει. Παρακάτω θα αλλάξει. Πίστεψε με που σου το λέω. Εσύ τώρα κάτσε και κάνε υπομονή μέσα στα «σκατα» (κακό mood..) και θα δεις ότι μπορεί να ξυπνήσεις μια μερα (κάπου αργότερα) που μπορεί να νιωθεις κάπως καλύτερα, έστω κι αν οι υπόλοιπες συνθήκες σου δεν έχουν αλλάξει ακόμα.Quote:
Δεν αλλαζει το mood παιδια.
Αυτό το ποστ ήταν παρένθεση, θα συνεχίσω την απάντηση μου εκεί που την άφησα από το προηγούμενο λίγο πιο μετά γιατί τώρα δεν έχω πολύ χρόνο να γράψω αλλα.
Να σαι καλα πάντως που λες ότι δε σε ενοχλεί το ότι γράφω εδώ συνεχώς, γιατί η αλήθεια είναι ότι με ενδιαφέρει να απαντάω πάνω σε διαφορα που διατυπώνεις, αφενός αυτό, αλλα και κυρίως το ότι θέλω να σου διατυπώσω και κάποια πράγματα πρωτογενώς από εμένα που έχω να πω πάνω στα προβλήματα σου. Όπως σου είπα υπάρχουν στοιχεία στο χαρακτήρα μας που μοιάζουν πολύ, είναι λάθος η εντύπωση που σου έδωσα αν νομίζεις ότι αυτός ξέρω και ‘γώ είναι άνετος τη μια πάει εδώ την άλλη πάει εκεί, κόσμος, ξαδέρφια, «κολλητοί», παρέα να βλέπει ποδόσφαιρο κλπ. Δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Μελλοντικά θα σου «πρηξω» λίγο το θρεντ με spam «σεντονάκια» ώστε να σου δώσω να καταλάβεις καλύτερα τι εννοώ. Όταν βρω το χρόνο θα γράφω. Και σε ευχαριστώ που μου λες πως είμαι ευπρόσδεκτος ώστε να το κάνω..
Τα λεμε πιο μετά όταν συνεχίσω με το προηγούμενο post μου. Έτσι κι αλλιώς από ότι βλέπω έχεις κι άλλους παρεούλα εδώ να σου μιλάνε :) Μην τους προσβάλλεις και σκεφτείς πως είναι εδώ απλά και μόνο επειδή σε λυπούνται και ανέχονται τη «γκρίνια» σου.. Ούτε τον εαυτό σου να προσβάλλεις και υποτιμήσεις πάνω σε αυτό. Σου λέω πως μάλλον υπάρχει κι άλλος κόσμος σαν κι εμένα που απολαμβάνει τη συνομιλία μαζί σου και θέλει καλοπροαίρετα (υπάρχουν και κακοπροαίρετοι παντού και πάντα..) να σου γράψει πράγματα με κίνητρο να σε βοηθήσουν. Σου λέω πως είσαι «sexy» συνομιλητής, την απολαμβάνουν οι άλλοι τη συνομιλία μαζί σου.. Πάρε έστω λίγο θάρρος από αυτό, δε σε κοροϊδευω, δεν το λέω για να σε ψευτοπαρηγορήσω κάπως ώστε να νιώσεις καλύτερα, την αλήθεια απλά λέω, το τι αισθάνομαι εγώ και το τι βλέπω ότι αισθάνονται και άλλοι που γράφουν εδώ :)
Χαχα εδω πολυ ευκολα κανω συζητηση. Απο κοντα κομπλαρω. Η φοβαμαι τις γνωμες των αλλων (πχ συμφοιτητων επειδη ειναι γνωστοι. Στο ιντερνετ που ειναι και ανωνυμα δεν με νοιαζει). Ομως αυτο με τις συζητησεις ειναι κατι που τωρα καταφερνω σιγα σιγα (παλια απαντουσα μονολεκτικα σε συζητησεις αλλων και δικη μου συζητηση δεν αρχιζα καν απο τη ντροπη μου χαχα) και σε ευχαριστω πολυ που το προσεξες και το τονισες!
Ειμαι λιγο idk what to say γιατι δεν βρισκω παντα θεματα. Και οταν βρισκω με ψιλογραφουν. Επειδη δεν ειναι οι σωστοι ανθρωποι. Αλλα οκ κατι θα γινει θα τα καταφερουμε καποια στιγμη. Αωω χαιρομαι παρα πολυ που θα με ηθελες για φιλη σου. Τους 35+ δεν τους βλεπω ετοιμοθανατους οπως εσυ τοτε χαχα αλλα δεν θεωρω οτι ειμαστε και πολυ κοντα ηλικιακα. Παρολα αυτα θα ηθελα να συζητησουμε και αλλα θεματα για να δω την οπτικη αυτης της ηλικιας (μην το παρεις προσωπικα δεν λεω οτι σε πηραν τα χρονια αλλα μια διαφορα υπαρχει και εννοω οτι σε αυτη την ηλικια εχεις πολλες περισσοτερες εμπειριες που θα μπορουσες να μοιραστεις).
Update το κοριτσι του φιλου του αγοριου μου χωρισε με το παιδι οποτε παει αυτη η κουμπαρια χαχα. Επισης απο οτι εχω ακουσει η συγκεκριμενη κοπελα ειναι μια ετσι μια γιουβετσι, δεν τα εχει βρει με τον εαυτο της και ουτε εχει την προθεση να το κανει. Τετοιους ανθρωπους που δεν ειναι συνειδητοποιημενους λυπαμαι αλλα δεν μπορω να τους φερω κοντα μου. Θα με μπερδεψουν ακομα περισσοτερο. Επισης επειδη το αγορι μου ειναι μικροτερο οι σχεσεις των φιλων του (τωρα ειναι ο μονος στην παρεα με σχεση) ειναι μικροτερες. Εγω δεν εχω τοσο θεμα με την ηλικια (εχω αποκτησει βασικα) γιατι μεγαλωνοντας δυσκολευουν υπερβολικα πολυ να κανω παρεα με παιδια της ηλικιας μου και ολοι το θεωρουσαν ρεντ φλαγκ που μιλουσα με παιδια 1-2 χρονια μικροτερα. Και τωρα θα ηθελα να βρω μεγαλυτερους για παρεα (1-2 χρονια ας πουμε, την ιδια διαφορα που ειχα και με τους μικροτερους, μη φανταστειτε) για να δω πως ειναι και αν οι συζητησεις που θα κανουμε θα ειναι διαφορετικες. Ναι γνωριζω οτι ειναι θεμα ωριμοτητας και οχι ηλικιας (πχ η γειτονισσα μου ειναι 17 και συνεννοουμαστε πολυ καλα) αλλα τωρα μου εχει κολλησει γιατι παντα συναναστρεφουν με μικροτερα παιδια.
Αλλα ναι ελπιζω οτι αν κουμπαριασω με καποιον (ειτε παντρεψω/βαφτισω εγω ειτε το αγορι μου και εγω ως συντροφος του γινομαι "αυτοματως" κουμπαρα) ελπιζω να εχουμε καλες σχεσεις και να μπορουμε να κανουμε πραγματα μαζι χωρις να νιωθω αβολα οπως νιωθω με αλλο κοσμο. Αυτο με τη δυσκολια επικοινωνιας με συνομηλικους ισχυει στην περιπτωση μου γιατι (χωρις να θελω να ψωνιστω) βλεπω χαρακτηριστικα σε καποιους που νιωθω οτι θα επρεπε να εχουν παραμεινει ακομα στο σχολειο. Δηλαδη νιωθω οτι καποιοι κουβαλανε ακομα μια ανωριμοτητα και δεν ξερω πως να νιωσω για αυτο.
Σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια αληθεια! Αν θελεις ξαναγραψε στο ποστ να γινουμε ολοι μια παρεα.
Εξαρτάται από το τι θεωρεί κανείς "ομοφοβική άποψη". Είμαι υπέρ του γάμου ομοφυλοφίλων, υπέρ της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια με πολλές επιφυλάξεις, αλλά κατά της εκμετάλλευσης του γυναικείου σώματος και των γυναικείων δυνατοτήτων από ομοφυλόφιλους με την πρόσληψη μιας αλλοδαπής φτωχής γυναίκας ως παρένθετης. Όμως είμαι κατά της παρένθετης ακόμα και για στρέιτ ζευγάρια, εκτός αν είναι στενή συγγενής. Πιστεύω ότι τη μητέρα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει κανένας άνδρας, με ό,τι συνέπειες έχει αυτό για το παιδί.
Δεν ξέρω αν αυτά τα θεωρείς ομοφοβικές απόψεις.
Μα πως θα αλλαξει οταν δεν εχω κανεναν. Δεν εχω καποιον να βγω. Οταν λεω οτι μιλαω με καποιους μπορει να μιλησω μονο απο σοσιαλ και επειδη εγω θα εχω κανει την πρωτη κινηση. Αυτοι απο μονοι τους δεν θα ακνουν τιποτα. Δηλαδη αν δεν στειλω εγω θα χασουμε την καθε επικοινωνια. ΚΑΜΙΑ φιλια δεν δουλευει ετσι. Επισης με ατομα που μιλουσα λιγο παραπανω και ψιλοκαναμε παρεα καποια στιγμη μου εκαναν βλακεια. Και απλα δεν ξεκοψα για να μην ειμαι μονη. Τωρα που ανεβασα τα στανταρ μου νιωθω οτι επρεπε να τους ξεκοψω εντελως. Αρα πως αλλαζει το μουντ οταν δεν βλεπω κανεναν να εξελισσεται μαζι μου και δεν μπορω καθολου ευκολα να γνωρισω νεο κοσμο;
Θα σου πω. Και εγω δεν ειμαι 100% προοδευτικη και ουτε θελω να το παιζω. Ετσι ισως μπορει κατι να παρεξηγηθει η να φαινεται οτι δεν εχω κριτικη σκεψη και ειμαι η με το ενα η με το αλλο ακρο. Εγω ειμαι υπερ του γαμου (ετσι κι αλλιως οτι αποψη και να εχεις στο γαμο δεν εμπλεκεται ΚΑΝΕΝΑΣ αλλος περα απο το ΕΝΗΛΙΚΟ ζευγαρι). Υπερ της υιοθεσιας δεν θα ελεγα οτι ειμαι 100% γιατι πιστευω οτι το καθε φυλο εχει κατι διαφορετικο να σου διδαξει και (ισως να) εχει ενα διαφορετικο τροπο που βλεπει και διαχειριζεται τα πραγματα και αυτο να "χαθει" με 2 ατομα του ιδιου φυλου. Βεβαια η σωστη ανατροφη εχει να κανει πιο πολυ με το χαρακτηρα και οχι με το φυλο. Μπορει ενα στρεϊτ ζευγαρι να μην εχει απολυτως τιποτα να προσφερει σε ενα παιδι αλλα ενα ομοφυλο ζευγαρι να μπορει να δωσει τον κοσμο. Απλα για μενα χανονται καποια πραγματα στον τροπο προσεγγισης. Δεν ειμαι τοσο υπερ στο να μαθαινουν αλλα ατομα απο το περιβαλλον των γονιων πραγματα που αφορουν το ενα φυλο πχ μια θεια να μαθει σε μια κορη 2 αντρων για την περιοδο. Αυτο υποτιθεται οτι ειναι δουλεια της μητερας. Επισης δεν θεωρω οτι πρεπει να εμπλεκονται αλλοι. Το πιο κοντινο εμπιστευτικο περιβαλλον πρεπει να ειναι οι γονεις και τα παιδια και οι υπολοιποι (οσο κοντα και αν ειναι) να κρατουν μια "ευγενικη" αποσταση. Απο την αλλη βεβαια ειναι πολυ συγκινητικο να βλεπεις καποιον να προσπαθει να μαθει πραγματα μονο και μονο για να βοηθησει το παιδι του. Δεν ξερω πως να νιωσω για αυτο δεν εχω κατασταλλαξει ακομα αλλα δεν ειναι κατι που με αφορα ακριβως οποτε δεν χρειαζεται να εχω καποια ολοκληρωμενη γνωμη. Ολοκληρωμενη γνωμη ας εχουν οι επιστημονες. Ας μας πουν αυτοι αν μπορουν οι γκεϊ να υιοθετουν οντως παιδια και να μην ακουμε τον καθε πικραμενο. Σε αυτο με την παρενθετη μητερα θα συμφωνησω. Μονο αν ειναι στενη συγγενεις. Δεν θελω να ακουστει ομοφοβικο τωρα αυτο αλλα υπαρχουν τοσα παιδια σε ιδρυματα και ορφανοτροφεια. Ενα (οποιοδηποτε) ζευγαρι γιατι να μην παρει ενα παιδακι απο εκει και να του δωσει αγαπη αλλα σονι και καλα πρεπει να κανει δικο του. Και να βαλει και ενα τριτο ατομο στο "κολπο". Σε αυτο με τη μητερα θα ηθελα να συμφωνησω αλλα εγω δεν εχω υγιη σχεση με τη μητερα μου και τον "ρολο" της τον ειχε παρει ο μπαμπας μου απο παλια. Σαν να ειχε αναλαβει 2 ρολους. Οποτε δεν ξερω τι να πω πανω σε αυτο. Θα ηθελα να πω οτι η μανα ειναι πανω απο ολα αλλα δεν το εχω νιωσει και δεν μπορω. Και για να κλεισω, οχι δεν θεωρω τις αποψεις σου ομοφοβικες. Ισα ισα. Ομοφοβικες θεωρω τις αποψεις περι ανωμαλιας και οτι πρεπει ολοι οι γκεϊ να πεθανουν (ναι το εχω ακουσει και αυτο). Επισης εχω ακουσει οτι ειναι καλυτερο να εισαι δ*λοφονος παρα γκεϊ. Απο που κι ως που ρε παιδια; Στο 2024 ειμαστε μην τρελαθουμε τελειως.
Το mood θα αλλάξει όταν έρθει η ώρα του να αλλάξει, απλά θα σου συμβεί αυτό από μόνο του, εσυ απλα κανε υπομονή σε αυτο το άσχημο που νιωθεις μέχρι να έρθει η ώρα του αλλάξει, αλλά σου λέω πάρε και πιο ενεργητική στάση και κανε και πράγματα βοηθητικά ώστε να νιώσεις καλύτερα μια ώρα αρχύτερα, μη μένεις έρμαιο του κακού mood.. Παρτο μαζί σου παρέα και βγες βόλτα, έστω και μόνη σου.
Να συνεχίζεις την εξάσκηση και την «τριβή» στο να γνωρίζεις νέο κόσμο έστω κι αν δεν σου είναι καθόλου εύκολο αυτό. Με τη συνεχή προπόνηση αυτό θα τροποποιηθεί, θα βελτιωθεί, δες το σαν τους μυς που με την καθημερινή προπόνηση στο γυμναστήριο αναπτύσσονται και φτιάχνεις καλή φυσική κατάσταση σταδιακά. Κι αυτό που κανεις εδώ μέσα προπόνηση σε social skills λογαριάζεται, και σου είναι και λίγο πιο άνετο γιατί είσαι κιόλας κρυμμένη πίσω από μια οθόνη. Να το συνεχίσεις και αυτό αλλα να διευρύνεις και τον κοινωνικό κύκλο των real life συναναστροφών σου (όχι αναγκαία φίλων) Να έχεις αρκετά χαμηλά στάνταρ έστω για έναν απλό καφέ. Να πηγαίνεις για τη διαδικασία αυτή καθαυτή και για την κοινωνική συναναστροφή άσχετα από το τι πιστεύει ο άλλος πάνω σε διαφορά άσχετα πράγματα. Δηλαδή αν εγώ που μιλάμε τόση ώρα έρθω και σου πω ότι είμαι παραδείγματος χάριν αντίθετος με την ιδέα της ομοφυλοφιλίας, εσυ δηλαδή μετά μου κόβεις και την καλημέρα? :)
Δεν ξερω πλεον αν μπορει να αλλαξει. Δεν εχω απογοητευτει ποτε ξανα τοσο πολυ (θα μου πειτε οτι ειμαι και μικρη αλλα αυτος δεν ειναι ενας λογος παραπανω; δηλαδη μπορει να μην εχω βιωσει ακομα κατι μεγαλο και να θεωρω αυτο ως το πιο σημαντικο). Παντα πιστευα οτι αλλαζει αυτο το μουντ. Τωρα τελευταια εχω χασει αυτη την ελπιδα. Δεν ξερω ακριβως πως να εχω πιο ενεργητικη σταση. Προσπαθω αλλα δεν τα καταφερνω γιατι ειναι στη φυση μου το να ειμαι υπερβολικα ησυχη. Μονο με το αγορι μου γινομαι λιγο "σουργελακι" και μπορει να πεταξω καμια μπουρδα παραπανω. Πλεον μονο με αυτον εχω την ανεση.
Συμφωνω αλλα εδω ειμαι "μονη μου", μπροστα απο μια οθονη και ανωνυμα. Και το κραξιμο της ζωης μου να ετρωγα δεν θα μαθαινατε ποτε ποια ειμαι και θα πηγαιναμε παρακατω τις ζωες μας. Στις τετ α τετ κοινωνικες επαφες θεωρω οτι ειναι λιγο διαφορετικο. Μα γιατι να εχω χαμηλα στανταρ; Δεν θελω τον καθε κακομοιρη διπλα μου οσο απελπισμενη και να ειμαι. Θελω καλους και εξυπνους ανθρωπους.
δεν το θεωρουμε "ευκολο". αλλα δεν το θεωρουμε αδυνατο, οπως επιμενεις...
βλεπεις ασπρο# μαυρο μπροστα σου. εχει κι αλλες διαβαθμισεις.
ουτε ευκολο ειναι, ουτε αδυνατον.
και βεβαια δεν μπορεις να γινεις φιλος με ατομα με σκατενιες αποψεις, ειτε ειναι ομοφοβικες ειτε πουριτανικες και θρησκοληπτες. εχει πολλες σκατενιες αποψεις...
δεν ξερω γιατι σου τυχαινουν βοδια. στην κρητη εχει πολλους λεβεντομαλακες βεβαια, οπως και σε ολη την ελληνικη επαρχια. στις μεγαλες πολεις ειναι καπως καλυτερα τα πραγματα.
Επιμενω στις ομοφοβικες για να δωσω ενα παραδειγμα. Εννοειται οτι υπαρχουν και αλλες περιεργες αποψεις. Δεν ειναι αδυνατο φυσικα αλλα ολοι εχουν καποιον εκτος απο μενα. Ειναι πολυ περιεργο εγω να μην μπορω να κρατησω σχεσεις και οι αλλοι να μπορουν. Δεν ξερω αν φταιει η επαρχια γιατι υπαρχουν ατομα που εχουν εξαιρετικους φιλους και ατομα που τους στεκονται. Οποτε δεν ξερω. Ειναι οι λαθος επιλογες μου παλι.
αλλη μια λαθος πεποιθηση σου, οτι οποιος εχει καποιον, δεν "χωραει" αλλος..
δεν ειμαστε στο δημοτικο, επαναλαμβανω. και φιλους να εχεις, αν γνωρισεις καποιον ανθρωπο που σου ταιριαζει και σου αρεσει και κανετε καλη παρεα, θα τον κανεις παρεα.
καπου αλλου εγραφες, οτι η ερωτικη σχεση ειναι πιο ευκολη απο τις παρεες. προφανως το ελεγες, επειδη εσυ εχεις ερωτικη σχεση και για να την εχεις εσυ, θα ειναι ευκολη και αναξια λογου (κατα το σκεπτκο σου).. το ακριβως αντιθετο ισχυει. η ερωτικη σχεση ειναι η δυσκολη, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ, γιατι ταυτιζομαστε, ζουμε πολυ χρονο, κανουμε πολλα και διαφορετικα πραγματα μαζι, κανουμε και σεξ, που ειναι επισης μια σοβαρη πιστα στο ταιριασμα δυο ανθρωπων, μπορει να ζησουμε και μαζι, μπορει αργοτερα να κανουμε και παιδι και πρεπει το ταιριασμα να ειναι τελειο.
ενω οι παρεες μπορει να ειναι πολλα ατομα ταυτοχρονα, μπορει να ειναι για λιγο χρονο ο καθενας, δεν χρειαζεται να εχουμε το τελειο ταιριασμα και δεν χρειαζεται να κανουμε τα παντα με τον ιδιο ανθρωπο. μπορει με καποιον να πηγαινουμε σε θεαματα, με αλλον σε καφεδες, με αλλους απλα να βγαινουμε για να μην βγουμε μονοι μας και με αλλους να τα λεμε μια χαρα, αλλα να μην καναμε σεξ μαζι τους με την καμια...
Πρωινή καλημέρα περνάω να σου πω, αν και κρίνοντας από την ώρα του μηνύματος σου πριν, αμφιβάλλω το κατά ποσο κοιμήθηκες.. (Ξε)νυχτοπουλι είσαι κι εσυ.. Κοίτα να μην καταντήσεις σαν κι εμένα με την αϋπνία κλπ.. Προς το παρόν επειδή μου προκύπτουν διαφορα πράγματα στην καθημερινότητα αναγκαία για να ασχοληθώ, μου στερούν το χρόνο για την ώρα να συνεχίσω με τις πραγματικές απαντήσεις μου εδώ. Πάντως να ξέρεις ότι το θρεντ σου το παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον και θα συνεχίσω να γράφω πάνω στο θέμα σου. Θα επανέλθω, δεν φεύγω. Απλά για την ώρα δράττομαι της ευκαιρίας να σου διδάξω λίγο το «σιωπηρή παρέα» που σου έλεγα.. Περνάω, λέω μια καλημέρα (καλό μήνα κιόλας..) και κάθομαι εδώ σε μια γωνιά του θρεντ ήσυχα ήσυχα χωρίς να λέω πολλά πολλά (όταν βρω παραπάνω χρόνο θα πω..) Έτσι κι αλλιώς παρεούλα από ότι βλέπω έχεις, και καλή παρεούλα κιόλας, άκου την τη Remedy (καλημέρα Remedy..) από ότι βλέπω σου λέει αρκετά σωστά πράγματα, προσπαθεί να σε βοηθήσει. Μην παρεξηγείς τον λίγο πιο χμμ πως να πω.. λίγο πιο «ευθύ/μονοκομματο» τρόπο που έχει στην προσέγγιση της προκειμένου να σου πει κάποια πράγματα, πιστεύω δεν το κάνει επίτηδες αυτο, ούτε το κάνει για κακό, στην πραγματικότητα πιστεύω πως είναι θέμα δικού της χαρακτήρα ο τρόπος που προσεγγίζει και γράφει. Πάντως σωστά τα λέει, σε αρκετά συμφωνώ μαζί της. Εσύ όμως επειδή είσαι λίγο πιο ευαίσθητος χαρακτήρας και τώρα είσαι και πληγωμένη/απογοητευμενη, θα σε βοηθούσε πιστεύω μια κάπως πιο ήπια προσέγγιση από τον άλλον.. Θες έναν γιατρό λίγο πιο «αλαφροχερη» για να «χειρουργήσει» πάνω στο πρόβλημα σου..
(Remedy επειδή εσυ είσαι και «τσακάλι», σε εσένα απευθύνομαι σε αυτο που μόλις έγραψα στις προηγούμενες αράδες, όχι στο κορίτσι μας από tho.. :) Αν μπορείς, κι αν μας επιτρέπεις έτσι κιολας κι εμάς να σου πούμε μια γνώμη, τότε σου λέμε πάρ’τη λίγο πιο με το μαλακό την κοπέλα.. Πες της ακριβώς τα ίδια που έχεις να της πεις αλλα λίγο πιο «στρογγυλεμένα» στις άκρες, όχι τόσο «τσεκουράτα». Εσένα πρέπει να σε κάνουμε φίλη να σε έχουμε πρόχειρη σε κανέναν καυγά, να σε στέλνουμε να καθαρίζεις για πάρτη μας.. :) Δε θα τους έσωζε τίποτα, θα τρεχαν να κρυφτούν και δε θα μπορούσαν.. :) (Sorry για το «uncalled-for» criticism… Απλά ένιωσα την αναγκη έτσι κάπως να σου πω μια γνώμη πάνω στον τρόπο που γράφεις, μπορεί να ήταν «too much/unnecessary/φαουλ» που το έκανα, το ξέρω αυτο..)
Χαιρετώ σας και πάλι.. Όλους.. :)
Δεν ειμαστε στο σχολειο (και το πανεπιστημιο το τελειωνω) για αυτο οι κυκλοι κλεινουν. Δεν ξερω απο οτι βλεπω στο περιβαλλον μου οι παρεες ειναι πολυ δεμενες (ειδικα των αντρων) και δεν σπανε για κανενα λογο. Ζηλευω παρα πολυ γιατι νιωθω οτι με οποιον και να δεθω θα συγκρινομαι και θα με συγκρινει με παλιους φιλους που θα εχουν πιο πολλες αναμνησεις. Θα μου πειτε οτι δεν ισχυει αλλα δεν μπορω να βγαλω αυτο το πραγμα απο το μυαλο μου. Δεν ξερω αν θελω να εχω καποιες παρεες "απο δω και απο εκει" η αν θελω να εχω μια σταθερη σταθερη που θα ειμαστε δεμενοι και θα κανουμε τα παντα μαζι (που αυτο πολυ δυσκολο να δημιουργηθει απο τη στιγμη που ολοι εχουν παει σχολειο και πανεπιστημιο και εχουν γνωστους ισως και φιλους παντου). Επισης με τις συνθηκες της καθημερινοτητας ποσος χρονος υπαρχει για νεες παρεες (οχι απλα γνωριμιες);
Καλα ναι σιγουρα εχω "απομυθοποιησει" τη δυσκολια της σχεσης επειδη εγω σταθηκα τυχερη (μετα απο αρκετα χρονια) σε αυτο το κομματι. Αλλα το λεω γιατι στη σχεση (υπο κανονικες συνθηκες και οχι κερατα κλπ) επικεντρωνεσαι σε ενα μονο ατομο τη φορα. Δεν υπαρχει η περιπτωση να ειστε 5 ατομα πχ και να μιλανε ολοι μεταξυ τους και να μη σου δινει σημασια ανθρωπος.
Ναι αλλα και αυτο ποσο ευκολο ειναι; Δεν ξερω αν εχω την ενεργεια για πολλες διαφορετικες παρεες. Επισης (ενας λογος που δυσκολευομαι να κανω φιλους) νιωθω υπερβολικα αβολα με ολους. Δεν με ξεμπλοκαρει κανενας. Μονο η ξαδερφη μου μπορουσε να το κανει (που ξεκοψαμε γιατι εκανε πολλα). Η αληθεια ειναι οτι θα ηθελα μια παρεα που να μπορω να κανω τα περισσοτερα μαζι τους. Η 2 παρεες ξερω γω. Δεν ξερω αν μπορω να εχω 2 ατομα για συναυλιες, 2 ατομα για καφε αλλα 2 για φαγητο κλπ. Θελω ατομα με κοινα γουστα και αποψεις (στα περισσοτερα). Επισης το θεμα ειναι πιο πολυ δικο μου εσωτερικο. Συγκρινομαι και ζηλευω. Δεν ξερω πως σταματαει αυτο το πραγμα. Η ψυχολογος που πηγαινα δεν με βοηθησε. Ισως και να μην το ανεφερα αρκετα.
Δεν ειμαι ξενυχτοπουλι απλα δεν κοιμαμαι καλα και ξυπναω μεσα στη νυχτα χαχαχα. Η Ρεμεντυ καλα τα λεει απλα τονισε καποια πραγματα που εχουν παει λαθος και πληγωθηκα. Ενω το νοημα δεν ειναι αυτο ακριβως. Οτι εγινε εγινε δεν ωφελει να στεκομαστε σε αυτο. Τα λαθη μου τα χτυπαω εγω στον εαυτο μου συνεχεια και πληγωνομαι και αλλο δεν χρειαζεται να μου τα υπενθυμισει καποιος αλλος (δεν ξερω πως ακουγεται αλλα δεν το λεω ειρωνικα αυτο αληθεια). Συμφωνω οτι τα λεει σωστα απλα η προσεγγιση της δεν βοηθαει τοσο επειδη ειμαι πιο ευαισθητη. Ευχαριστω για το ενδιαφερον παντως
Read post #817 please :)
https://forum.psychology.gr/threads/...=1#post1258926
το διαβασα βασιλη. δεν εχω να σχολιασω κατι. ο καθενας εχει τις αποψεις του.
εχεις σκεφτει πραγματικα , τι θα ηταν αυτο που θα σε βοηθουσε;
σου εχουμε πει τοσα ατομα οτι εχεις παρει σαν δεδομενα αληθινα, πραγματα που δεν ισχυουν.
αν αυτο το δεχεσαι, θα επρεπε να συζητησεις με την ψυχ σου, τροπους να το αλλαξεις. οχι να "πληγωνεσαι". αν δεν το δεχεσαι, προφανως διαφωνουμε. να βρεις αποψεις με τις οποιες συμφωνεις αν δεν καλυπτεσαι με αυτα που πιστευουμε καποιοι εδω.
λες οτι δεν βοηθιεσαι. για σκεψου και πες ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ και χωρις λογοκρισια. τι νομιζεις οτι θα σε βοηθουσε; το να συμφωνησουμε οτι στα 20 εχεις χασει καθε πιθανοτητα να γνωρισεις καποιον φιλο;
Δεν ξερω τι θα μπορουσε να με βοηθησει απο τη στιγμη που ειναι τοσο κολλημενο το μυαλο μου. Δεν ξερω αν θα συνεχισω την ψυχολογο. Η θα σταματησω η θα αλλαξω. Απλα νιωθω ατυχη γιατι ολοι οσοι παιρνουσαν απο τη ζωη μου παντα η κατι εκαναν η εγω δεν μπορουσα να δεθω γιατι ημουν ησυχη. Μπορει να μην το πιστευετε και να νομιζετε οτι απλα κατηγορω τους αλλους, αλλα ετσι εγινε. Κατηγορω πολυ ΚΑΙ τον εαυτο μου, το εχω σκεφτει υπερβολικα και ειλικρινα δεν ξερω τι λαθος εχω κανει. Για αυτο εχω απελπιστει.
Οχι φυσικα και μπορω να γνωρισω κοσμο αλλα νιωθω οτι κανεις δεν θα μεινει μακροχρονια. Επισης κανεις δεν θα με εχει ως 1η επιλογη ολοι θα ξεχωριζουν αλλους (δεν λεω οτι δεν πρεπει να εχουν αλλες παρεες καταλαβαινετε τι εννοω. Εναν κολλητο τον χρειαζονται ολοι)
Παιδια εγω το πιστευω οτι αν ηταν γραφτο μου θα ηταν πιο ευκολο. Ολοι ειχαν δυσκολιες στο κομματι της φιλιας αλλα δεν νομιζω να καθονταν επι μηνες στο σπιτι και η μονη τους εξοδος να ηταν με τους γονεις τους. Η να εμειναν ποτε εντελως μονοι. Στους περισσοτερους φευγει ο ενας και ερχεται ο αλλος. Ποναει η προδοσια σιγουρα αλλα δεν μενουν και μονοι τους. Επισης ολοι καποια στιγμη βρισκουν το "παρεακι" τους. Εγω ακομα. Και οσοι προσπαθουσαν να με πλησιασουν η τους πλησιαζα εγω εν τελει ηταν τοξικοι. Αν ηταν να φτιαξει καποια στιγμη θα σταματουσε ολο αυτο. Βαρεθηκα πια. Πρεπει απλα να αποδεχτω οτι δεν ειναι για μενα ολο αυτο και να προχωρησω. Παλι καλα εχω το αγορι μου.
Ε ρε «κόλλημα» με το «γραφτό μου» και με την απογοήτευση… :) Κοίτα, η κατάσταση έχει ως εξής: Όσον αφορά εμένα, δεν είμαι εδώ προκειμένου να σε μεταπείσω με επιχειρήματα και ο καλύτερος «ρήτορας» από τους δυο μας να κερδίσει.. Σου λέω πως είμαι εδώ απλά για την παρέα. Ακόμα και τη «σιωπηρή παρέα» ενίοτε… :) Μου κρατάς ωραία παρεούλα σου λέω και ελπίζω (έστω λίγο..) να μπορώ να σου κρατάω κι εγώ.. Έστω μες την όποια θλίψη και την απογοήτευσή σου.. :) Συνέχισε να επιμένεις και να λες πως νιώθεις αν αυτό σε βοηθάει.. Δεν έχω πρόβλημα να το ακούω, βγάλε το από μέσα σου, μοιράσου το, μόνο καλό είναι αυτό.. Έτσι κι αλλιώς, όπως σου προείπα, εγώ το πραγματικό «γραφτό» σου το ξέρω ήδη, δεν αλλάζω γνώμη πάνω σε αυτό, απλά σέβομαι το πως αισθάνεσαι και το ότι δε θες να το ακούς κι έτσι δε σου ξαναλέω για τις 10 νέες φίλες ούτε τις 100 γνωστές που πρόκειται (σύντομα κιόλας..) να αποκτήσεις. Άμα έμενες Αθήνα θα σου έκανα ήδη «προξενιό» την καλύτερή σου φίλη, έτοιμη στην έχω.. Είναι η κόρη των δικών μου φίλων που σου έλεγα, που την περνάς κάνα δυο χρονάκια εσυ. Το καλύτερο κορίτσι σου ετοίμασα τυχερούλα.. :) Ίδιες δεν είστε ακριβώς, αλλά αυτό καθιστά το όλο matching ακόμα καλύτερο, αυτή θα έκανε και την υπόλοιπη «διαδρομή» που δυσκολεύει εσένα, θα ερχόταν αυτή κοντά σου γιατί είναι λίγο πιο κοινωνική, πιο έτσι «δυναμική».. Κι έχει και δικές της φίλες που μάλλον θα σου τις γνώριζε.. «Κορίτσι διαμάντι», το ξέρω από 5 χρονών μικρουλάκι... Και έχετε και κοινά ενδιαφέροντα με το χορό. Πήγαινε επι χρόνια κι αυτή για παραδοσιακούς χορούς («λύκειο Ελληνίδων») αλλά και μπαλέτο και μετά «σύγχρονο» χορό κλπ. Τώρα για την Κρήτη που είσαι, κι εκεί ενδέχεται να μπορώ να σου βρω κάτι που έχω υπόψιν μου, αλλά είναι λίγο πιο «τραβηγμένο» σαν πιθανότητα και δε γνωρίζω καν αν μιλάμε για την ίδια πόλη, γιατί η Κρήτη είναι και μεγάλο νησί από άκρη σ’ακρη.. Και δεν έχω και το ίδιο θάρρος όπως με την κόρη των φίλων μου που σου είπα πριν, δεν περνάει ακριβώς από το χερι μου το συγκεκριμένο… Τεσπα, θα δείξει… :)
Χαλάλι σου βρε.. :) «Αννίτα Πάνια» με κατήντησες… :p :)
Τώρα θα μου πεις εσύ με δίκιο, «μα δεν την ξέρω την «εθνική τηλεπροξενήτρα» ούτε το «Χρυσό Κουφέτο».. » :) Ε, δε φταίω εγώ που ήσουν αγέννητη τότε.. Ας πρόσεχες.. :p Ας είχες προλάβει να γεννηθείς την προηγούμενη χιλιετία (πριν το 2000). Να πα να γκουγκλάρεις και να ψάξεις και στο γιουτούμπ σχετικώς, όλα «μασημένα» μην τα θες… :p :)
…Κορίτσι μου.. :) Προσπάθησε λίγο να χαλαρώσεις αυτό το «πονάει η προδοσία» κομμάτι… Μην πας τόσο μονοκόματα με φόρα πάνω στους ανθρώπους.. Ξέρω, από τη λαχτάρα σου για φίλους το κάνεις, το καταλαβαίνω αυτό, αλλα όταν οι άνθρωποι κάνουν κάτι (από δική τους αδυναμια..) και σε απογοητεύσουν, εσυ που «πήγες και επενδυσες όλα τα λεφτά σου πάνω τους» νιώθεις μετά «προδωμένη» και απογοητευμένη.. Προχώρα χωρίς να χάνεις το κουράγιο σου με τους ανθρώπους, αλλα σου λέω κιόλας κράτα και μικρό καλάθι όσον αφορά του τι έχεις να περιμένεις από αυτούς.. Πήγαινε για την απλή γνωριμία και την παρέα, τη συναναστροφή βασικά, άσε τη φιλία στην άκρη.. Ακόμη κι όταν τη βρεις τη φιλία, να μην πέσεις με τα μούτρα πάνω της και μετά απογοητεύεσαι.. Να θυμάσαι πάντα ότι ακόμη και την τέλεια υποψήφια φίλη να βρεις όλο και κάτι θα χει κι αυτή ως ελαττωματα, δεν μπορεί, θα φανούν παρακάτω αυτά, αλλα σου λέω κιόλας πως δεν πολυπειράζει, κανείς άλλωστε δεν είναι τέλειος, ούτε εσυ είσαι τέλεια.. Μάλλον έχεις υπάρξει και αρκετά άτυχη με το τι είδους άνθρωποι βρέθηκαν στο δρόμο σου απ ότι φαίνεται.. Σου «χρωστάει» η τύχη πάνω σε αυτό.. Θα το βρεις παρακάτω, θα στο «ισοφαρίσει».. Ήδη λες πως βρέθηκε μια καλή σχεση (το αγόρι σου..) που όμως κι εκεί είχατε την ατυχία να μην βρίσκεστε στην ίδια πόλη να ‘χετε άνεση να περνάτε πιο πολύ χρόνο μαζί…
Σε χαιρετώ :)
Εχω κολλημα με το γραφτο γιατι τα πιστευω αυτα. Οτι ειναι να γινει θα γινει. Τωρα επιμενω στην "αρνητικη" του εννοια γιατι δεν μου εχει παει καλα αυτο. Δεν εχω γνωρισει κανεναν που να του εχουν παει ετσι τα πραγματα σε αυτο το κομματι. Ουτε εχω γνωρισει καποιον να νιωθει τοσο αβολα οσο εγω. Δεν πιστευω οτι δεν μπορω να γνωρισω καποιον τωρα αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα εχει ηδη πολλες παρεες η 1-2 κολλητους και εγω νιωθω τοσο αβολα που δεν θα ξερω πως να τον προσεγγισω. Εε δεν θα με θεωρησει ενδιαφερουσα και θα παει παρακατω. Δεν θα τον νοιαξει απο τη στιγμη που εχει ηδη σταθερες παρεες. Ακομα και εσυ που λες οτι ησουν πολυ εσωστρεφης και καποιοι σου εκαναν bullying εναν φιλο απο το σχολειο (και κουμπαρο) τον εχεις. Και ειναι και διαμαντι οπως λες. Στην Κρητη σε ποια πολη εχρις γνωστους;
Δεν θελω να ακουστω κακια αλλα γιατι ολοι ειναι μικροτεροι μου και δεν μπορω να γνωρισω καποιον στην ηλικια μου; Κυριολεκτικα οποιος γνωριζω τυχαια ειναι ΣΙΓΟΥΡΑ 2 χρονια μικροτερος μου. Και οι περισσοτεροι το κρινουν αυτο. Χαιρομαι παντως που η κοπελα εχει τις παρεες της και ειναι δυναμικη.
Δεν ξερω πως να χαλαρωσω στο κομματι προδοσια γιατι ολοι κατα καποιο τροπο με εχουν προδωσει. Θα επρεπε εστω ενας να μην. Επισης τα σχολεια ειναι γεματα παιδια. Γιατι δεν τα καταφερα εγω; Με μικρο καλαθι παω δεν περιμενω να γνωρισω καποιον και την επομενη μερα να γινει ο κολλητος μου αλλα παντα καταληγω να ακουω ρατσιστικες και ομοφοβικες αποψεις. Προφανως και εχουν ολοι ελαττωματα και εγω εχω ενα σωρο. Δεν περιμενω το τελειο. Περιμενω απλα μια καλη φιλη. Οπως θεωρω οτι ειμαι και εγω. Τουλαχιστον ετσι θεωρω οτι σταθηκα και στην ξαδερφη μου και ας μην το εκτιμησε ποτε. Δεν πειραζει. Θα το βρει μπροστα της καποια στιγμη.
Μου το χρωσταει η τυχη αλλα τωρα με δουλειες και υποχρεωσεις πως θα βρεθει η καταλληλη παρεα; Και η καταλληλη παρεα που θα μου δινει σημασια. Πως μπορει να ισοφαρισει τωρα; Θα πρεπε να χει γινει στο σχολειο που ειχαμε χρονο.
δεν ξερω ποσες φορες πρεπει να στο πω.
παιρνεις σαν ΔΕΔΟΜΕΝΑ πραγματα που υποθετεις/ φανταζεσαι/ νομιζεις, αλλα στην πραγματικοτητα ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ. κι απο κει ξεκιναει η δυστυχια σου.
αν δεν βρισεκις επικοινωνια με την ψυχ, αλλαξε την, αλλα μην σταματησεις, γιατι θα εισαι αβοηθητη , ενω χρειαζεσαι βοηθεια.
εκτος αυτων, αν αυτο ηταν στην αρχη επιθυμια, επιδιωξη κλπ, τωρα εχει γινει εμμονη (το λες κι εσυ) κι αυτο το κανει ακομα πιο δυσκολο να λυθει, γιατι πας σε καθε νεα γνωριμια τρομερα επιβαρυμμενη με τα κολληματα σου και δεν μπορεις να χαλαρωσεις, να λυθεις, να επικοινωνησεις οπως πρεπει για να κανεις μια ζεστη και ενδιαφερουσα επαφη. εγω πιστευω οτι πρεπει να σταματησεις τις προσπαθειες εντελως και να επικεντρωθεις στο πας απο το "κολλημα" σε πιο ηρεμες και απενοχοποιημενες φασεις και μετα να ξαναπροσπαθησεις.
τον φιλαρακο σου, τον εχεις. κανε υπομονη, εχε την δικη του παρεα και ασε τις νεες γνωριμιες για καπου στο μελλον (δεν λεω να τις αποκλεισεις στο μυαλο σου). απλα, ετσι οπως εισαι τωρα φορτισμενη και απογοητευμενη, θα πηγαινεις σε καθε γνωριμια σαν ενα αγχωμενο και σιως και νευρωτικο πλασμα που περιμενει την θανατηφορα ετυμηγορια της απορριψης. ε, δεν νομιζω οτι ειναι μια γοητευτικη γνωριμια και για τον αλλον αυτη.
βρες τροπους και βοηθεια να ηρεμησεις.
και αν θες να στο πω και πρακτικα, τι μπορεις να κανεις, ΝΑΙ, αν ειναι να συνεχισεις σε αυτο το μοτιβο που βλεπουμε εδω, καλυτερα αποδεξου οτι δεν θα γινει ποτε και προχωρα παρακατω οπως λες και εσυ. ισως τοτε περιεργως δεις να αλλαζουν τα πραγματα...
υ.γ. δεν ειχες κανει λαθος. απλα δεν ταιριαζατε με οσους γνωρισες το λαθος το κανεις τωρα, που εχεις φαει κολλημα και εισαι τοσο ζορισμενη, που γνωριμια δυσκολα γινεται.
Τότε λοιπόν αφού τα πιστεύεις αυτά σου καταλογίζω (με πολλή αγάπη.. :) ) δεισιδαιμονία χωριατοπούλας και σου λέω να προσπαθήσεις να την αποβάλλεις αυτήν σου την πίστη. Εσυ είσαι πολύ ώριμη και προχωρημένη κοπέλα, δε θα κάθεσαι να πιστεύεις σε τέτοια χωριατίστικα.. Όπως είσαι «προχώ» σε άλλου είδους θέματα (πχ σεξιστικά, ομοφοβικά κλπ ) έτσι σου λέω να γίνεις (όσο μπορείς..) προχώ και σε αυτό. Τι «ότι είναι να γίνει θα γίνει..». Όχι. Ότι είναι να ΚΑΝΕΙΣ θα γίνει.. :) Και όλα τα υπόλοιπα που διατυπώνεις στην υπόλοιπη παράγραφο («δε με θέλει κανεις, δεν είμαι ενδιαφέρον άτομο, όλοι οι άλλοι έχουν τις παρέες τους» κλπ) κι αυτά όλα λάθος είναι. Είναι απλά η δική σου αντίληψη/ματια στο πως νομίζεις ότι έχουν τα πράγματα. Μιλάει ο φόβος και η απογοήτευση σου, όχι εσυ. Δεν ισχύουν όλα αυτά στην πραγματικότητα. Ισχύουν μόνο επειδή τα πιστεύεις, εσυ τους δίνεις την υπόσταση. Συν του ότι δεν εχεις καταφέρει να βρεις ακόμα στη ζωή σου αυτά που διακαώς ψάχνεις.. Αυτό ναι, ευθύνεται κατά κάποιο τρόπο που είσαι έτσι αποκαρδιωμένη..
Σου λέω λοιπόν ότι είσαι μια χαρά κορίτσι και μια χαρά ενδιαφέρουσα και πως πολλοί θα ήθελαν να σε κάνουν παρέα αν είχαν την ευκαιρία :) Ίσως υπήρξες κάπως άτυχη στις συγκυρίες της ζωής σου πάνω σε αυτό, μην κατηγορείς τον εαυτό σου ότι κάτι κανεις εσυ και έφταιξε. Το μόνο που ίσως κανεις και αυτό ναι, φταίει, είναι που επιτρέπεις στην απογοήτευση να σε καθηλώνει από το να διεκδικήσεις και να βρεις εκεί έξω αυτά που ψάχνεις. Συν το ότι πιστεύεις στην ειμαρμενη, στο κισμέτ, αυτό σου λέω να προσπαθήσεις να το αποβάλλεις. Έρμαια είμαστε μόνο των συγκυριών που βρεθήκαμε, αλλά ακόμα και αυτές μπορούμε ενδεχομένως με ενεργητική προσπάθεια δική μας να τις τροποποιήσουμε και να τις αλλάξουμε. :) Η τέλος πάντων είναι απλά μια λίγο πιο δύσκολη αφετηρία. Εσύ ξεκινα και περπατα, δεν είναι ανεπανόρθωτη η ζημιά.. Μην παραμένεις έρμαιο στο τι σου συνέβη στο παρελθόν και το κρατάς αγκαλιά σαν βαρίδι/ καταδίκη και βουλιάζεις/πνιγεσαι μαζί του. Κάνε το εφόδιο και όπλο στη φαρέτρα σου και βγες εκεί έξω είκοσι χρονων κοπέλα και χρησιμοποίησε την εμπειρία σου αυτή (και τη θετική και την αρνητική εμπειρία των 21 ετών) ώστε να κανεις αυτή τη φορά τα πράγματα λίγο καλύτερα.. Συνέχισε με ήρεμη καθημερινή προσπάθεια να εξασκείς τα social skills σου. Ακόμη και εδώ μέσα μπορείς να το κανεις αυτό. Πες πως τώρα εμείς εδώ πίνουμε καφεδάκι μαζί (να, εγώ έχω μια κούπα με καφέ εδώ πέρα τώρα..) βάλε κι εσυ μια δικη σου κούπα με τον καφέ που προτιμάς και κάτσε να κάνουμε παρέα. Ένα διπλό τζαμάκι μας χωρίζει μόνο (δυο οθόνες) , κατά τα αλλα τα ‘σωψυχα μας τα συζητάμε ήδη.. :) Εγω πράγματα που έχω συζητήσει με κόσμο εδώ δεν τα ξέρει κανεις άλλος, ούτε οι κανονικοί μου φίλοι… Για σκέψου το λίγο αυτό.. Συν του ότι κιόλας εδώ, ελλείψει ελεύθερου χρόνου, μπορείς απλά να βρεις μια στιγμή, μια «τρύπα» χρονική, να γεμίσεις λίγο ελεύθερο χρόνο που εχεις ανά πάσα ώρα, δεν χρειάζεται να χάσεις χρόνο που λες δεν εχεις (όπως πχ για να κανονισεις μια κανονική έξοδο). :)
Συνέχισε να μιλάς για το ποσο απογοητευμένη αισθάνεσαι, by all means κανε το αυτό, ούτε κουραστική γίνεσαι ούτε τπτ, ίσα ίσα που εχεις και αναγκη να το βγάλεις από μέσα σου όλο αυτό, να το μοιραστείς. Συνέχισε να το μοιράζεσαι το πως νιώθεις τώρα. Παρεούλα στα δύσκολα σου κάνουμε και μας κανεις, όχι αντίλογο επιχειρημάτων.. :)
Τι καφέ πίνεις? Εμένα είναι με γεύση καραμέλα τώρα.. :) Συνήθως ή αυτό ή με άρωμα φουντούκι παίρνω. Ή σκέτη γεύση, τον κλασικό. :)
Θα έχεις ευκαιρίες κοπέλα μου, μην απογοητεύεσαι τόσο. Θα κανεις πράγματα, σπουδές, μεταπτυχιακό, δουλειά, θα δεις κι άλλες ευκαιρίες να γνωρίσεις κόσμο, δεν τελειώνει ποτέ αυτό..
Τον φίλο διαμάντι τον κουμπάρο έχω να τον δω χρόνια, από πριν την πανδημία, λόγω σοβαρότατου ζητήματος υγείας δικού του. Είναι κλεισμένος σπίτι και απλά μιλάμε από το τηλέφωνο. Κι αυτό μια στο τόσο, όχι συχνά..
Στην Κρήτη δεν έχω κανέναν γνωστό. Εε, το είπα απλά γιατί είναι μια γνωστή εδώ που ενδεχομένως να πάει στο κοντινό μέλλον για Κρήτη (δε γνωρίζω που) αλλά ούτε κι έχω ακριβώς το θάρρος να της πω. Πάντως αν είναι και πάει τελικά ίσως το συζητήσω μαζί της και σου πω.
Ο κουμπάρος μου αγαπάει πολύ τον Ξυλούρη. Κι εμένα μου αρέσει πολύ. Σου αφιερώνω αυτό που λέει εδώ σαν ευχή να συμβεί στη ζωή σου.. :)
https://images.app.goo.gl/f2uorMWP9YY5hDot6
Μα ολοι εχουν εστω ενα ατομο χρονια. Η τουλαχιστον εχουν αναμνησεις μαζι του. Και αν δεν τον εμπιστευονται τουλαχιστον περνανε καλα μεσα στην παρεα μαζι του. Αυτο εγω δεν εχω και προβληματιζομαι. Προβληματα με παρεες και friendship breakups εχουν ολοι. Δεν παιρνω ως δεδομενο οτι ολοι εχουν πραγματικους φιλους. Αλλα μια μακροχρονια παρεα η μια παρεα για να βγουν την εχουν. Αυτο ειναι που με στενοχωρει εμενα.
Η συγκεκριμενη ψυχολογος επαιρνε 25€ μονο. Δεν μπορω να δινω ενα 50€ τη βδομαδα δε βγαινω.
Εχει γινει εμμονη γιατι νιωθω μονη μου πια. Και δεν μπορω να διαχειριστω την "ατυχια" μου. Με τα υπολοιπα συμφωνω. Οτι ετσι ειναι πολυ δυσκολη μια νεα γνωριμια. Οσο για το υγ δεν ειναι οτι δεν ταιριαζα απαραιτητα ειναι οτι ηταν τοξικοι.
Δεν ειναι θεμα προοδευτικοτητας. Εχει σημασια και η τυχη. Εννοειται οτι πρεπει να παρεις τη ζωη στα χερια σου και να μην λες απλα ειμαι ατυχος ειμαι ατυχος αλλα αν κατι ειναι να συμβει θα συμβει. Δηλαδη αν η τυχη μου ειναι να κατεβω σημερα τις σκαλες του σπιτιου και να σπασω το ποδι μου που λεει ο λογος θα συμβει. Εχω 2 επιλογες (μετα το νοσοκομειο χαχα). Η να αρχισω να γκρινιαζω και να λεω ποσο γκαντεμο ειμαι η να πω οτι οκ οτι εγινε εγινε θα περιμενω να γιανει και ολα καλα. Αλλα το γεγονος σαν γεγονος δεν μπορω να το αλλαξω. Αυτο ειναι το γραφτο, αυτο εννοω. Για αυτο λεω οτι αν ηταν γραφτο μου τωρα θα ειχα εστω εναν αληθινο φιλο. Η θα εβρισκα περισσοτερο κοσμο στην ηλικια μου χαχα. Ο σεξισμος και η ομοφοβια εχουν να κανουν με μισος και το μισος ειναι κατι που δεν θελω καθολου στη ζωη μου. Για αυτο και τα απεχθανομαι βαθια. 100% προοδευτικη ομως δεν ειμαι και το παραδεχομαι.
Ναι αλλα τοσο καιρο που ψαχνω δεν θα επρεπε να τα εχω βρει; Δεν σου λεω με την πρωτη αλλα κυριολεκτικα ψαχνω απο το γυμνασιο. Και οσο περναει ο καιρος χαλανε και αλλα πραγματα (πχ οικογενειακα). Μου λετε να μη βασιζομαι 100% στο αγορι μου γιατι ποτε δεν ξερεις αλλα κυριολεκτικα ειναι η μονη "σανιδα σωτηριας" αυτη τη στιγμη.
Ενδιαφερουσα ειμαι μονο πισω απο το πληκτρολογιο που μιλαω μονη μου χαχα. Απο κοντα δεν τα λεω τοσο ωραια γιατι κομπλαρω χαχα. Θελω να εξασκησω τα σοσιαλ σκιλς στη σχολη αλλα βλεπω οτι ολοι εχουν τον "κολλητο" τους. Κυριολεκτικα ειναι ολοι σε δυαδες. Εχουν βρει ενα ατομο και απλα κολλανε. Εγω παλι δεν τα καταφερα σε αυτο. Τελος παντων. Ισως σε καμια δουλεια στο μελλον.
Χαχαχα και εγω αυτη τη στιγμη πινω καφε. Συνηθως πινω με καραμελα (η φιλτρου η φρεντο εσπρεσσο αναλογα αν θελω ζεστο η κρυο) αλλα τωρα εχω με βανιλια. Και εγω νιωθω οτι καποια πραγματα πιο ευκολα θα τα συζητουσα με αγνωστους η ανωνυμα παρα με φιλους μου. Δεν ξερω νιωθω οτι θα μου ηταν ισως πιο ευκολο. Και με τους φιλους θα συζητουσα κατι πιο ακυρο η κατι που ξερω οτι ενδιαφερει και τους 2. Πχ μακιγιαζ η θεατρο. Θα εχω ευκαιριες για γνωριμιες σιγουρα. Απλα βλεπω οτι ο κοσμος δεν ενδιαφερεται πλεον και αυτο με αγχωνει. Ολοι ειναι η δειχνουν ενταξει με αυτους που ηδη εχουν.
Ναι αλλα ξερεις οτι υπαρχει λογος που δεν βλεπεστε. Δεν ειναι οτι χαθηκατε η οτι τσακωθηκατε. Ειναι σιγουρα στεναχωρο αλλα ξερεις οτι τον εχεις. Εκτιμησε τουλαχιστον αυτο. Μιλατε ομως. Εγω αμα δεν στειλω δεν θα στειλει κανενας. Η θα μου στειλουν μια φορα το 2μηνο-3μηνο. Δεν ειμαι αρκετα ενδιαφερουσα μαλλον. Ενταξει δεν πειραζει με τη γνωστη σου. Αν νιωθεις αβολα αστο δεν πειραζει. Το καταλαβαινω. Ουτε εμενα θα μου ειναι ευκολο να γνωρισω ατομο υπο τετοιες συνθηκες. Δηλαδη και να βρω 50 νεους φιλους που λεει ο λογος δεν νομιζω να τους πω ποτε για το φορουμ. Το αστειο της υποθεσης ειναι οτι το αγορι μου χωρις να ξερει οτι εγραψα εδω με παροτρυνε να το κανω για να δω αν εχει καποιος παρομοιες εμπειριες μαζι μου. Μεσα στο μυαλο μου ειναι αυτο το παιδι.
Εγώ δηλαδή μόνος μου μιλάω κι εγώ τόση ώρα??Δυο παράλληλους μονολόγους κάνουμε?? Να πάω γιατρό? Ακούω φωνές? Και εδώ να σε είχα εσένα θα σου λεγα βγάλε το κινητό να τα λέμε μέσω του φόρουμ, έτσι είστε εσείς τα zoomerάκια, σας βλέπω στις καφετέριες κι αντί να επικοινωνείτε ευθέως, κοιτάτε μαζί την οθόνη. :) Δε φταίτε, γεννηθήκατε μέσα σε αυτό το πράγμα.. Εγώ έχω προλάβει την εποχή πριν εφευρεθεί ο ηλεκτρισμός.. Δεν υπήρχαν ούτε κινητά τότες…
Άμα κομπλάρεις από κοντά είσαι ακόμα πιο «ελκυστικό φιλαράκι» για αυτούς που επίσης κομπλαρουν (όπως είμαι εγώ..). Αλλα εσένα δε σε θέλω για φίλη ρε, θα σου προξενέψω την κόρη της φίλης μου για παρεα που είναι και διαμάντι και ρουμπίνι κι άμα σ’αρεσει… :p Συνομήλικα είστε, την περνάς καναδυό χρονάκια μόνο, αλλα στην πραγματικότητα είναι «μεγαλύτερη» σου.. Εδώ σκέψου μέχρι κι εμένα με κάνει diss τα τελευταία χρόνια, δεν έρχεται σινεμά να δει μαζί μου παιδικά.. Εσύ καλέ τα βλέπεις καθόλου τα καρτούνια ή είσαι της κουλτούρας κι εσυ σαν το άλλο?
Για φτιάξε ένα από αυτό με τη βανίλια να δω κάτι που θέλω.. Ωραίο ακούγεται… :p :)
Το «σπασμένο πόδι» θα φτιάξει , θα το ξαναπερπατήσεις.. Για τη γκαντεμιά δεν ξέρω, δεν παίρνω όρκο.. Πάντως η τύχη «σου χρωστάει» να ξέρεις.. :)
Ζουμεράκι όπως βλέπεις το autocorrect επιμένει, παρότι πήγα έκανα αυτά που είπες στις ρυθμίσεις.. Τεσπα, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, ξαναγυρνάω και διαβάζω τα μηνύματα κι όλο κάνω edit στα λάθη...
Εγώ είχα γνωστό όταν είχαν πρωτοβγεί τα κινητά που πήγε και κόλλησε αυτοκόλλητη ετικέτα στην πλάτη του κινητού του που έγραφε τα συχνότερα νούμερα που επικοινωνούσε για να μην τα ξεχάσει… Με τέτοιους τακιμιάζω εγώ να ξες…
Δεν ξερω αν εχει να κανει με τα σοσιαλ και την τεχνολογια. Τωρα τελευταια εκφραζομαι πιο πολυ και δεν λεω μονο τα "αυτονοητα". Γενικα ενιωθα παντα αβολα με τους ανθρωπους. Οταν ειναι απεναντι μου καποιος κομπλαρω. Δεν ξερω τι με δυσκολευει και με σταματαει. Αν δεν ημουν ετσι θα ειχα σιγουρα πολλες παρεες. Αν δηλαδη μπορουσα να εκφραστω με ανεση. Γιατι αυτο "μαγνητιζει" τον κοσμο. Η αυρα που εκπεμπεις (αλλα εγινα κριντζ τωρα χαχα). Μαλλον ειναι κοινωνικο αγχος. Αν ειχα γενικα θεμα εκφρασης θα φαινοταν. Αλλα δεν μπορω να το εξηγησω αλλιως. Αφου εδω γραφω κατεβατα χωρις καμια δυσκολια...
Πιστευω θα τη συμπαθησω την κοπελα. Αλλα αληθεισ εχω βαρεθει να γνωριζω ατομα μικροτερης ηλικιας. Δεν θελω να ακουστω κακια γιατι ο καθενας εχει κατι να σου δωσει προφανως αλλα πως γινεται να μη βρισκω κυριολεκτικα κανεναν στην ηλικια μου. Ωρες ωρες νιωθω οτι κανω παρεα με μωρα. Και οτι "υστερω" καπως σε σχεση με παλιους συμμαθητες η συμφοιτητες. Καλε εννοειται οτι βλεπω καρτουν. Αμσ μου αρεσει το κονσεπτ δεν με νοιαζει αν ειναι κινουμενο σχεδιο, ασπρομαυρο κλπ. Απλα το βλεπω. Αυτο με τη γκαντεμια θα το αποδεχτω ποτε ομως; Ειναι το πιο δυσκολο κομματι αυτη τη στιγμη πιστευω. Η τυχη ΤΟ ΞΕΡΩ οτι μου χρωσταει. ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ. Γιατι δεν εχω πειραξει κανεναν.
Τι έγινε??? Βρήκα παρέα να πάω να δω παιδικά δηλαδή?? :) Έρχεσαι?? Το άλλο το zoomerάκι η φίλη σου με παράτησε, δε θέλει λέει να δει «κουνγκ φου» πάντα, μόνο σε Παπακαλιάτη λέει άμα είναι έρχεται.. Χάρισέ μου λίγη ωριτσα κι έλα να κανεις παρέα του γερομαgoofy στο σινεμά… Να σε περιμένω?