Μπορεί να βοηθήσει σε πολλά η Θέληση
Printable View
Περιμένω να με πιάσουν τα χάπια μου μήπως και καταφέρω να κινητοποιηθώ σιγά σιγά γιατί νιώθω απαίσια, ούτε να φάω δεν θέλω, τώρα θα προσπαθήσω μήπως και τα καταφέρω...
Αν μπορεί κανείς να μου δώσει λίγη δύναμη, θα το εκτιμούσα πολύ...ή έναν τρόπο να καταφέρω να σηκωθώ από την καρέκλα και να πλυθώ και να ετοιμαστώ, ούτε αυτό το πολύ απλό πράγμα δεν έχω την δύναμη να κάνω...
https://www.youtube.com/watch?v=elCIgXha-Fw αναποφάσιστη !
Ακόμα τα ίδια, δεν κατάφερα να συνέλθω...θα πάρω και τα μεσημεριανά χάπια και θα κοιμηθώ μόλις φάω μου φαίνεται, τουλάχιστον έτσι δεν θα σκέφτομαι τίποτα ούτε θα νιώθω θλίψη...
Τι εγινε κυκνακο ? πηγες για το φορεμα ? ανεβηκε η διαθεση λιγουλακι ?
Τα εχεις ολα αυτα γιατι πηρες μεγαλη φορτιση απο το σκηνικο. Σημερα εχεις συνεδρια ή την τεταρτη ? Μπορεις να της στελνεις κανα μηνυμα πανω στην ενταση ? Το εχετε συνεννοηθει ? Με γεια κυκνακι μου, εγω ευχομαι καλοφορετα. Ολα θα γινουν. Εχεις αρχισει και αντιδρας. Ξερεις ποσο μεγαλο βημα ειναι αυτο ? Ποση προοδος ? Ποση δυναμη θελει ?
Δεν σου λεω λαλακιες...
Μπορει η μανα σου να σε λατρευει αλλά να μην καταλαβαινει ποσο πονάς, μπορει να την φερθηκαν πολυ ασχημα ως παιδι και να πιστευει πως η μανα πρεπει το παιδι της να το πιεζει.
Η Ελληνικη κοινωνια ειναι λιγο μειγμα πολλων αντιφασεων.
Καλημερα Κυκνε μου.
Καιει το κεφαλακι μου απο την αυπνια... αλλα θα περασει. :(
Σήμερα έχω αλλά δεν ξέρω αν θα πάω γιατί δεν νιώθω καλά...έπεσα και ξανακοιμήθηκα μετά που έγραψα το μήνυμα και τώρα είμαι σαν ζαλισμένη κότα αλλά παρόλα αυτά έχω να δω το υπόλοιπο μιας ταινίας που πρέπει να επιστρέψω στο dvd club σήμερα κι αναρωτιέμαι πως θα καταφέρω να βγω...αλλά εντάξει ως εδώ κοντά κάπως θα το παλέψω ελπίζω...
Δεν το λέω ειρωνικά αλλά από που βλέπεις ότι έχω κάνει πρόοδο;
Δεν ξέρω για τη συνεδρία γιατί δεν ξέρω αν προλαβαίνω να δω την ταινία πριν ώστε βγαίνοντας να την επιστρέψω κι αυτό με αγχώνει...ξέρω πως είναι δυσλειτουργικό αλλά έτσι νιώθω κι αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορώ να κάνω μερικά απλά πράγματα φυσιολογικά όπως οι άλλοι...και το άγχος μου προκαλεί κρίση πανικού και μετά μπλοκάρω εντελώς γιατί αρχίζουν τα ψυχοσωματικά συμπτώματα κι ας τα να πάνε...
Μόλις ξυπνάω και νιώθω την πραγματικότητα και την μοναξιά γίνομαι χάλια...όπως και τώρα...
Κυκνάκο μου σε καταλαβαίνω γιατί πολλές φορές νιώθω κι εγώ χάλια, όπως τώρα και αγχώνομαι με το παραμικρό και γίνομαι φοβερά δυσλειτουργική. Κουράγιο βρε παιδί μου, τί να πω...
Γιατι δεν τα γραφεις σε χαρτι ? Ναι, θες μια ανθρωπινη κουβεντα, το θυμαμαι οπως θυμαμαι οτι δεν θες να σε ακουνε σπιτι, αν πεις στον εαυτο σου θα παρω το κινητο και θα παω μια βολτα μονο και μονο για να μιλησω με μια γνωστη στο κινητο, θα βοηθησει πιστευεις ?
ή αν τις ωρες που λειπουν κανεις κλησεις χωρις καμερα στο σκαιπ ? να μιλησεις δλδ με ανθρωπους που νιωθεις ανετα. Να μην νιωθεις παντελως μοναχουλα.
Το πρώτο δεν θα βοηθήσει, θέλω να μιλάω σε κάποιον στον οποίο μπορώ ν' ανοιχτώ και να με καταλάβει όπως σ' εσένα τώρα...
Όσο για το σκαιπ δεν έχω πολλές επαφές στις οποίες να μπορώ ν' ανοιχτώ γι' αυτό εν μέρει μπαίνω κι εδώ...
Εν τω μεταξύ η μάνα μου πριν λίγο τσίριζε σαν τρελή γιατί της είπα να μου πάρει μια σοκολάτα μιας και θα βγει έξω αργότερα, δηλαδή αντί να πει ναι και να με βοηθήσει με κάτι τόσο αμελητέο με ζορίζει ακόμα περισσότερο...
Μηπως πιστευει οτι αν σε θυμωνει θα τα παρεις στο κρανιο και εσυ και θα πεις - Αμαν πια, δεν σε χρειαζομαι, θα βγω μονη μου-
Δεν ξερω καλε κυκνο μου... πως σκεφτεται η μητερα σου. Ξερω μονον οτι ειναι εξαντλητικο να νιωθεις καραβι που βουλιαζει και να σου λενε οτι εισαι ελικοπτερο.
Καλημερα Κυκνακο. Χαμογελακι, εστω και μισο για σπασιμο στην μαυριλα του μυαλου.
Μα δεν έχω λεφτά για να πάρω μόνη μου...ούτε εγώ ξέρω γιατί με ταλαιπωρεί έτσι, δηλαδή αν ήξερα ότι θα μου φέρει θα ένιωθα καλύτερα αλλά όχι, πρέπει να μου δυσκολέψει κι άλλο τη ζωή...
Δεν μπορώ να χαμογελάσω, να κλάψω μου έρχεται από κατανόηση μηδέν σ' αυτό το σπίτι...μου βγάζουν την πίστη ακόμα και για το πιο απλό πράγμα...
Υπαρχει ενδεχομενο να τους εχουν πει οι γιατροι οτι πρεπει να αποφευγεις τα γλυκα ?
Όχι, απλά έχω παχύνει από τα φάρμακα αλλά να σου πω κάτι; Δεν με νοιάζει, αυτό είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει αν πρόκειται να νιώσω λίγο καλύτερα με το να φάω σοκολάτα...μου φτάνει η δυστυχία που νιώθω κι οι τόσο λίγες χαρές που παίρνω, δεν θα στερηθώ ακόμα μία...
Πριν την φώναξα και της είπα ότι δεν της την ζητάω από πείσμα και της εξήγησα ότι με κάνει να νιώθω καλύτερα όπως το λέω και σ' εσένα (μόνο που σ' εκείνη το έχω πει πολλές φορές και θα έπρεπε να καταλαβαίνει πια) και μάλλον θα φέρει αλλά η διάθεση μου ήταν που ήταν άσχημη κι από πριν τώρα διαταράχτηκε κι άλλο, βέβαια δεν πήρα ακόμα την πρωινή μου δόση, τώρα θα την πάρω κι ελπίζω να με βοηθήσει αν και θα ήθελα να μην έπαιρνα φάρμακα...αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...
Οκ, καταλαβα ακριβως τι εννοεις.
Τα φαρμακα σου σε παρακαλω να προσεχεις να τηρεις τις ωρες τις δοσολογιες και οσο και να στη βαραει να σκεφτεσαι οτι καπου βοηθουν.
Για τη σοκολατα ελπιζω να καταλαβει οτι την εχεις αναγκη και απλα ειναι μια βοηθεια εκ μερους της.
Τα κιλά δεν ειναι το θεμα τοσο οσο εαν μεταβολιζεις καλα την ζαχαρη.
Ελπιζω να νιωθεις καλυτερα κυκνακο μουυυυυ
Τα προσέχω όσο μπορώ αλλά νομίζω ότι μου φέρνουν υπνηλία μερικές φορές, ας πούμε σήμερα ξύπνησα στις 8 έχω πιει 3 καφέδες από εκείνη την ώρα και πάλι νυστάζω, είναι φυσιολογικό αυτό; Μου τη δίνει...
Τι εννοείς να μεταβολίζω καλά την ζάχαρη;
Εξακολουθώ να νιώθω μοναξιά, προσπάθησα να πάρω μια φίλη μου που έχω καιρό να μιλήσω τηλέφωνο αλλά μάλλον δεν έχει σήμα το τηλέφωνο ή έμεινε από μπαταρία...
Ναι κυκνακι ειναι πολλα φαρμακα που αυτο φερνουν - υπνηλια - αλλα ταυτοχρονα βοηθουν στο να μην νιωθουμε πανικους.
Νομιζω πρεπει να κανουμε ελεγχο στο κατα ποσο σακχαρο εχουμε, τι επιπεδο, γιατι καμια φορα δεν αποβαλλουμε τη ζαχαρη ευκολα.
καλησπερα ...ειμαι καινουρια σε αυτο....δεν ξερω απο που να αρχισω
σωστα για να ειμαι εδω νιωθω μαλλον θα ελεγα απαισια...οτι ολα γυρω μου καταστρεφονται...δυαλιοντα� � και δεν ξερω τι να κανω για να μπορεσω να ξεφυγω να βρω κατι που θα με βοηθησει να ανεβω ψυχολογικα και να με κανει να ειμαι λιγο ευτιχισμενη
Καλημέρα cc!
Καλά, το να κάνω έλεγχο στο σάκχαρο είναι το μόνο εύκολο ο πατέρας μου είναι διαβητικός και έχει μηχανάκι που το μετράει...το είχαμε χρησιμοποιήσει και σε μια από τις γατούλες μου που δεν ζει πια, τη Μίλλυ, γιατί κι εκείνη ήταν διαβητική κι αναγκαζόμασταν να της τρυπάμε το πατουσάκι της... :(
Από διάθεση πάλι δεν είμαι ιδιαίτερα καλά, νιώθω μελαγχολία κι ανησυχία και βαριέμαι, δεν μου τραβάει τίποτα το ενδιαφέρον κι έτσι μελαγχολώ περισσότερο...
Κυκνακο μου, καμια τεχνικη αντιμετωπισης σου προτεινε η ψυχολογος ?
Περαστικουλια... κυκνακο μουυυυ.
καλημερα κυκνα.
στο περιστατικο με την σοκολατα, γιατι εβαλε φωνες η μητερα σου?
για το οτι τα γλυκα παχαινουν, για το οτι την ξοδευεις η για το οτι δεν πας να την παρεις μονη σου?
Μελαγχολική...θέλω συνέχεια να κοιμάμαι για να μην υποφέρω, πού θα πάει αυτό;
χαλίεξ!.........
Ανασφαλής κι αναποφάσιστη κι ελαφρώς πανικοβλημένη...το αναποφάσιστη το λέω γιατί δεν ξέρω αν τελικά θέλω να βγω έξω (αν βέβαια βολέψει)...έχω παρατηρήσει κι άλλες φορές ότι αρχικά σκέφτομαι να κάνω κάτι αλλά μετά μου φεύγει η διάθεση...
Αισθάνομαι χάλια, ταραγμένη, μπερδεμένη, αγχωμένη, μόνη, αγωνιώ...η ξαδέλφη μου είναι από χθες στην εντατική με πνευμονία και πυρετό, εγώ το έμαθα τώρα το πρωί κι η μαμά μου έφυγε κακήν κακώς να πάει στο σπίτι να δει τη θεία μου μήπως χρειάζεται τίποτα κι εγώ έμεινα ξαφνικά εδώ με όλα αυτά τα συναισθήματα και δεν ξέρω τι να κάνω, έμεινα ξαφνικά μόνη μου κι αυτό μου προκαλεί μεγάλο άγχος...
Μπορεί να με βοηθήσει κάποιος;
Πολύ αγχωμένη...σε σημείο που να είναι αβάσταχτο το άγχος, μακάρι να υπήρχε ένα χάπι που να ηρεμεί αμέσως αυτό το διάστημα της αναμονής με σκοτώνει...
Μπα, στρεσαρίστηκα αρκετά στην σημερινή συνεδρία όπως συμβαίνει κάθε φορά που θίγω θέματα που με πληγώνουν...
Και γενικότερα εδώ και μια βδομάδα περίπου κάνω άσχημες σκέψεις, σκέψεις θανάτου αλλά όχι με αυτοκτονία αλλά θα ήθελα να ήταν νόμιμη η ευθανασία στην Ελλάδα για να μου κάνουν κι εμένα...η ψυχολόγος μου λέει ότι θα έχανα πολλά όμορφα πράγματα, αυτά που θα έρθουν δηλαδή αλλά εγώ δεν πιστεύω ότι θ' αλλάξει η κατάσταση, νιώθω να έχω χάσει τις ελπίδες μου...
Κυκνακι μου, στη σωστη ψυχο θεραπεια αναγκαστικα περναμε και παταμε τα αγκαθια μας. Ποια ειναι η διαφορα ? Οτι ο -η ψυχολογος δεν το κανει απο σαδισμο αλλά επειδη καλουμαστε να δουμε και να βιωσουμε ο,τι μας τσακισε. Ναι ειναι δυσκολο, ποναει πολυ, ωρες ωρες αφορητο αλλά το γεγονος πως οτι πουμε ειναι ακρως απορρητο, δευτερον θα ειναι εκει το ατομο ειτε κλαψουμε ειτε βγαλουμε νευρα ειτε αρνηση και δημιουργειται μια αισθηση του "μαζι" ειναι που κανει ολη την διαφορα.
Αν πω σε καποιον αγνωστο κανω ψυχοθεραπεια λεει - ΑΧ, ΤΙ ΚΑΛΑ !!! Εκτονωνεσαι ε? Μα τι τυχερη που εισαι εσυ ?
Ελεος. Πρωτον δεν ειναι εκτονωση αλλά θεραπεια αρα εχει πονο και λιγες φορες χαρα. Δευτερον δεν ειναι τυχη αλλά ατυχία να πληρωνεις για να τα βγαλεις περα στη ζωη με τον εαυτο και την πραγματικοτητα.
Ειναι απλη λογικη. Οταν κανείς απο το αμεσο περιβαλλον ποτέ δεν καταφερε για τον α,β λογο να σε βοηθησει και νιωθεις να βουλιαζεις μονη και ξανα μονη και ξανα δε σου μενει παρα να δοκιμασεις και την ψυχοθεραπεια.
Δεν παμε για να μας πουν ποσο αδικηθηκαμε ή μας εκαναν κατι κακο - παμε για να αναλαβουμε τον δικο μας εαυτο !!! Απλα με ενα χερι που δεν θα μας σπρωξει.
Τωρα ειτε ετυχε εγω να το βλεπω θετικα, ειτε ετυχε να πεσω σε καλη τυπισσα, ειτε φταιει οτι δεν εχω κλεισει ακομα χρονο θεραπειας.
Καταλαβα και ειδα ομως περισσοτερα απο οσα πριν πασχιζα με ανθρωπους που αγαπω.
Βαστα γερά Κυκνε μου ομορφε.