Quote:
Originally Posted by gdgreece
Ουτε μενα , πλακα κανω .......
Printable View
Quote:
Originally Posted by gdgreece
Ουτε μενα , πλακα κανω .......
Όχι, είσαι τυχερός αλήθεια δεν είχες πατέρα όπως εγώ να σου αγριοκοιτάει και να λαμβάνεις vibes έτοιμου δολοφόνου. Και το επιβεβαίωσα. Αυτός είναι αναμφισβήτητα ικανός να πετάξει την ζωή του με απ' αόριστον φυλάκη στα σκουπίδια (άλλωστε εκεί ήδη βρίσκεται) με το να με σκοτώσει μόνο και μόνο ντε και καλά να με "ανταποδώσει" που του την λέω απο την ζορικλιά του επειδή τραβάει ζόρι που του την λέω... αυτά τα ανθρωπάρια (αλλά ούτε καν το "ανθρωπ-" δεν αξίζουν) είναι αλήθεια άρρωστα. Φοβούνται την υψηλή νοημοσύνη, φοβούνται την assertive συμπεριφορά, φοβούνται τον αδέσμευτα ελευθερότατο λόγο.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Κελας , εχω τετοιον πατερα που λες , αλλα εχω την εντονη εντυπωση οτι δεν θελει να τον ξεπερασω , και γι αυτο μεχει σε αχρηστια απο το 06 , μετα απο δημιουργια δυο δικων μου εταιριων .....να με σκοτωσει , οχι , αλλα δεν μου δινει την ευκαιρια νασχοληθω με κατι , ας ειναι για το καλο μου ....προτιμα να με βλεπει ξαπλα ολη μερα ......
Από μικρός όποτε είχα αντιπαράθεσή με τον πατέρα μου, όποτε κατάφερνα να αποδείξω με επιχειρήματα και όχι με κραυγές σαν αυτόν, πως είχα δίκιο για κάτι, το αποτέλεσμα ήταν πολύ ξύλο. Όποτε τον στρίμωχνα, με τον λόγο εννοώ και δεν ήξερε τι να απαντήσει, έτρωγα πολύ ξύλο. Αλλά πίσω δεν έκανα. Γιαυτό δεν με χώνεψε ποτέ στην ζωή του. Βασικά δεν τον έχω ακούσει ποτέ να λέει πως έκανε λάθος για κάτι ή να λέει "δεν ξέρω". Και το θέμα είναι ότι δεν έκανα κάποια επίδειξη ευφυΐας και ούτε είμαι και έξυπνος. Πως γίνεται οι γονείς να μην θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους και τα καταστρέφουν. Κάποιο κομπλεξ είναι;Quote:
Originally Posted by Κέλας
Ναι , ειναι καποιου ειδους κομπλεξ / απωθημενου απο την παιδικη ηιλικα , το εχει κι ο δικος μου αυτο , σου λεει ' ποιος εισαι συ ο ' πιτσιρικας ' που η γνωμη σου μετραει περισσοτερο απ την δικη , εγω εχω μεγαλυτερη πεορα ζωης ' ......η παλια γενια λειτουργουσε ετσι , ' ειμαι μεγαλος , αρα ξερω περισσοτερα ' , συν το τι εχουν περασει στη παιδικη τους ηλικια , η γιαγια μου εβαζε τον πατερα μου να καθαριζει με οδοντοβουρτσα τα πλακακια της κουζινας !!!! αντε μετα απο αυτο να βγεις νορμαλ .....το καλυτρο για τα παιδια τους , ειναι πολυ σχετικο , σχετιζεται με τις αποψεις των γονεων οτι ξερουν καλυτερα , λογω ηλικιας , κατι που εχει μια μικρη βαση ......αλλα να χτυπας το παιδι σου , το βρισκω απαραδεκτο ......
Πιστευω ειναι ανωριμότητα σε βαρια μορφη, παλιμπαιδισμός, για να φτάνει σε σημειο να ερχεται σε κόντρα και ανταγωνισμό με ενα παιδι, ποσο μαλλον να το χτυπάει κιολας. Σκέψου οτι παιδια μεταξυ τους ερχονται μεν σε κόντρα, αλλα βία δυσκολα θα χρησιμοποιήσουν και ας εχει καποιο το πλεονέκτημα σε δύναμη. Ε αυτος ο πατερας ειναι πιο ανώριμος απο αυτα τα παιδια, πιο μικρος ηλικιακά στο μυαλο
Πρόβλημα δεν έχουν αυτοί που τους βάραγαν οι γονείς τους αλλά αυτοί που τους βάραγαν άλλοι.
Οι πρώτοι, στην ψυχή τους ως παιδια το αποδέχονταν ως κάτι φυσιολογικό με μόνη αντίδραση τον πόνο και το κλάμα. Αυτοί, το πολύ πολύ να κάνουν και στα παιδια τους τα ίδια. Οι δεύτεροι ως παιδια υπήρξαν στην ψυχή τους θύματα μπουλιγκ και το αντίτιμο είναι ψυχολογικά προβλήματα αργότερα στη ζωη τους.
Εδώ έχεις μεγάλο λάθος και προσωπικά θεωρώ πως με προσβάλλεις και προσβάλλεις όλους όσους τράβηξαν τα ίδια και τους εξισώνεις με τέρατα. Ποτέ δεν θα έκανα στο παιδί μου ή στο οποιοδήποτε παιδί τέτοια πράγματα. Ακόμα και σε μεγάλους παρά μόνο σε περίπτωση που χρειαστεί να αμυνθώ. Και ούτε το αποδέχτηκα ποτέ ως φυσιολογικό.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Δηλαδή το να σε δέρνουν τρεις φορές την εβδομάδα πχ οι ίδιοι σου οι γονείς είναι εντάξει;
Mετα απο (σχεδον) 40 χρονια, το ξυλο που εφαγα δεν το νιωθω ως θυμηση
μαρτυριου (που θα κουβαλαω αιωνια). Μην με ρωτατε αλλα γελαω με εκεινες
τις θυμησες. ΣΙΓΟΥΡΑ δεν γελουσα τοτε. Ομως κατι γινεται με τον χρονο
(πααααααρα πολυ χρονο) και οι επωδυνες ακμες .... λειαινονται.
Κακως η καλως (εγω θα λεγα κακως).
Λοιπον, Πεμπτη Δημοτικου, με αγκαζαρει η μανα μου να παω να φερω ενα ταψι
τυροπιτα απο τον φουρνο. Τον καιρο εκεινο ζουσαμε σε χωριο, και οι φουρνοι
εκαναν ΠΟΛΥ καλυτερη δουλεια απο τις νοικοκυρες (αν θελετε, με πιστευετε !!!)
Χιλιες φορες μου ειπε η μανα μου "πιασε καλα το ταψι με τα πιαστρακια γιατι θα
σε καψει και θα σου φυγει απο τα χερια" .... χιλιες φορες την εγραψα εκει που
δεν πιανει μελανι. Υποψιν οτι το βραδυ ειχε καλεσμενους, πολλους καλεσμενους.
Παω στον φουρνο, πληρωνω, πιανω το ταψι ΟΠΩΣ-ΟΠΩΣ με τα πιαστρακια και
φευγω τρεχωντας ολο χαρα για το σπιτι. Στα μισα της διαδρομης, τα χερακια μου
ειχαν ηδη τσουρουφλιστει .... ΑΧ ... και τουμπα το ταψι, η τυροπιτα στο χωμα !!
Σαν χεσμενο κουταβι παω σπιτι να αναγγειλω τα ανηκουστα ....
.... δυστυχως ειχε ερθει και ο πατερας μου, στο μεσοδιαστημα ....
Τρωω ενα ΑΡΚΟΥΔΟΞΥΛΟ που μακαρι να τραβιοταν σε βιντεο. Απο τις σφαλιαρες
και τα χαστουκια μετρησα την περιμετρο καθε δωματιου (και του χωλ). Στο τελος
τρωω εναν καταπελτη που με στελνει απο το χωλ στην ακρη του λουτροκαμπινε
και πανω στο καθικι της λεκανης. Με την φορα που ειχα ... εσπασα το καθικι !!!!
Ε ..... μετα εφαγα ΞΥΛΟ και για το σπασμενο καθικι (χαχαχαχαχαχα).
Οταν τελειωσε το σφυροκοπημα .... τα αυτια βουιζαν. Ομως εγω, δεν πονουσα.
Οχι γιατι δεν πονουσα αλλα γιατι η αδρεναλινη που ερεε μεσα μου (απο το αγχος
ποτε θα τελειωσει το ξυλο) υπερκαλυπτε καθε αισθημα πονου, μικρου η μεγαλου.
Βρισκομουν σε readiness 2 δευτερολεπτων ... για την επομενη σφαλιαρα.
Που χρονος να αισθανθω .....
Το ξυλο (η τα ξυλα) σταματησαν στην Α Γυμνασιου.
Τωρα διαβαζω οτι υπαρχει και "λεκτικη βια"....
Νομιζα οτι μονο σωματικη και ψυχολογικη υπαρχει.
Μερος της ψυχολογικης θα πρεπε να ειναι και η λεκτικη.
Μονο με τα ματια και την σταση σωματος φοβεριζεις ενα παιδι ?
Δεν χρειαζεται να πεις και κατι ?
(εδω μεσα που μπηκα θα επιμερισω το ΕΝΑ και αδιαιρετο ως γονικη σταση
σε ΑΠΕΙΡΑ πολλα και μικρα .... για να δουμε .... θα με ωφελησει πουθενα ?)
Και κατι ακομα που ισως εξηγει γιατι ηταν αδυνατο οι γονεις μας
(οι δικοι μας γονεις, οι γεννηθεντες το 1930) να μην χειροδικησουν ....
Ο πατερας μου, οταν με εστειλε ψυχολογο το 1996 (ΦΥΣΙΚΑ και δεν πιστευε σε
ψυχοθεραπειες, η μανα μου εβαλε τα μεγαλα μεσα) εκμυστηρευθηκε εντελως
αναπαντεχα στον ψυχολογο μου (ο οποιος ΑΠΑΙΤΗΣΕ επαφη με τους δικους μου,
κατ'ιδιαν) πολυ αποκρυφη και τραυματικη ιστορια απο τα παιδικα του χρονια.
Το εμαθα 10 χρονια μετα (αν το μαθαινα νωριτερα θα του το χα τριψει στην
μουρη με τετοια δυναμη που εγω θα ημουν στο χωμα και αυτος στην φυλακη).
Κατοχη ...
το φαγητο λιγοστο, οι οικογενειες πολυμελεις, ο παππους (τοτε μπαμπας) ανημπορος
να εξασφαλισει τα βασικοτερα των αναγκαιων. Καποια στιγμη το χωριο εμαθε οτι
κατω στην "πολη" τα γερμανικα καμιονια πηγαινοφερναν ψωμι και τροφιμα.
Εαν πανε να αρπαξουν τιποτα οι γονεις .... τους φαγαν λαχανο (οι γερμαναραιοι).
Εαν ομως πανε τα πιτσιρικια ? Ε, το πιστευετε η οχι, οι γερμανοι ΔΕΝ σπαταλουσαν
σφαιρες για πιτσιρικια (οχι παντα). Οποτε αρκετα απο αυτα ... γυρνουσαν σπιτι με
τα χερια γεματα (και την οικογενεια ανακουφισμενη απο την οδυνηροτατη πεινα).
Καποια αλλα (πιο ατυχα) οι γερμανοι οπλιτες τα συλλαμβαναν και τα δερναν σαν
σκυλια και χειροτερα. Το καναν συστημα λοιπον (οι δικοι μας μπαμπαδες αλλα και
παππουδες) και οι γερμανοι για ενα διαστημα (μηνων) δεν εδειξαν να πολυνοιαζονται.
Καποια στιγμη, ο μπαμπας (τοτε πιτσιρικι, 12 ετων η εκει κοντα) αργησε να γυρισει
σπιτι με τα "κλοπιμαια" ..... οταν γυρισε ...... ΕΦΑΓΕ ΤΟ ΞΥΛΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ......
απο τον παππου. Οχι γιατι ανυσηχησε ο παππους (ποιος ηρθε ?) αλλα γιατι ΑΡΓΗΣΕ
να ρθει ο το ψωμι .... και η οικογενεια πεινουσε.
Αντε τραβα να πεις σε ΤΕΤΟΙΟΝ πατερα .... οτι υπαρχει διαχωρισμος βλεμματικης
απο λεκτικη βια ..... δεν ειναι οτι θα σε χλευασει ..... απλα ΔΕΝ θα καταλαβει τι λες !
Πολυ αργοτερα εμαθε στην ζωη του, οτι ο παππους ... το "παρακανε" σε στοργη και
αγαπη. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ !
Εμένα ο πατέρας μου είχε πολλα προβλήματα ψυχολογικά διότι ο παππούς τον κοπανούσε επειδή δεν του έφερνε τσιγάρα όταν ο πατέρας μου ως μικρός τελειώνε την δουλειά του. Και καταλαβαίνω, ήταν άσχημες εποχές και εμείς έχουμε "νταντευτεί" (ας πούμε) εμείς γιατί να καταντήσουμε ετοιμοπόλεμοι και stoic; Και γιατί μια Αλβανική οικογένεια με Αλβανό πατέρα που ξέρω έχει γεννήσει μια ψυχικά δυνατή κόρη μόνο με ενθάρρυνση, μη-κακοποίηση, μη-δολοφονικές προθέσεις, μη-βρίσιμο, μη-προσβολές και με απλή πειθαρχεία και προσδοκίες, ε; Γιατί η κακοποίηση, η υπερβολική βία, η δολοφονική βία, οι δολοφονικές προθέσεις, τα βρισίδια, η εχθρικότητα εξάψεων που ξεσπούσε η μητέρα μου σε εμένα και τα παραληρήματα της όντως ΔΕΝ λειτουργούν. Δεν σε δυναμώνουν αλλά στην πραγματικότητα σε αποδυναμώνουν. Αυτό είναι η πραγματικότητα.
Το πρόβλημα είναι πως μας όντως άμυαλα και αστοιχείωτα μας αντιμετωπίζουν εξαρχής χωρίς λόγο και αιτία ως mentally weak, και πιστεύουν πως ο μόνο τρόπος να υποτιθέμενα σταματήσουμε είναι να μολυνθούμε με μια stoic κοσμοθεωρία και να έχουμε chip on our shoulders για τον κόσμο, πως είναι σκατά, και πρέπει και εμείς να είμαστε ειλικρινέστατα σκατάνθρωποι. Αλλά έτσι δεν σε πλησιάζουν γυναίκες, γιατί οι γυναίκες δεν αντέχουν υστερικούς υβριστές που να ουρλιάζουν και να πάνε να κακοποιήσουν τους άλλους.
Τι να σου πω, φιλε μου ? Οτι εχεις αδικο σ'αυτα που γραφεις ?
Οτι δεχθηκα βαθια μεσα μου εναν στωϊκισμο χειροδικιας ?
ΔΕΝ θα στο πω ! Γιατι σωστα μιλας. Γιατι αντιλαμβανομαι και γω
οτι η αληθεια ισως ειναι πολυ διαφορετικη. Οτι ειμαι ΚΑΙ ΕΓΩ
θυμα προκαταληψεων.
Αντε και το πα ...... φευγει ? ..... εκριζωνεται ? .....
Νιώθω πραγματικά εξουθενωμένη από όσα διάβασα. Όμως δυστυχώς μπορείς να σκοτώσεις με το γάντι χωρίς ξύλο και με πολλή δήθεν αγάπη εαυτούς που αναπτύσσονται. Δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Πολλές φορές ίσως και χειρότερο. Γιατί στη χειροδικία είναι πολύ εύκολη η αντίδραση , η εξέγερση, η αμφισβήτηση, η αγανάκτηση. Στην "αγάπη" όμως; Μπορείς ν αμφισβητήσεις εύκολα την "αγάπη" ..;
Sisy
Και τα δυο ειναι .... αστα βραστα.
Το ζητημα ειναι ο γονιος να ειναι λιγο ισορροπημενος ΠΡΙΝ κανει οικογενεια.
Οχι να μαθαινει στου κασιδη το κεφαλι, αφου γεννηθει το παιδι και μεγαλωσει.
Οι περισσοτεροι, ιδιως τοτε, εκαναν οικογενεια για να χουν χερια στο χωραφι
οταν γερασουν (η επειδη η κοινωνια τους περιθωριοποιουσε αργα αργα ....)
To "Κill them with love or kindness" .... απλα δεν υπηρχε τοτε.