Printable View
Για τα αθώα μάτια των παιδιών μου.Quote:
Originally Posted by george1520
Για να μην γίνω η μάνα μου.
Για να μη μου "χτυπήσει" πάλι η μάνα μου το πόσο ανίκανη είμαι.
Από δειλία, φόβο για το μετά.
Και πιστεύω ότι δεν θα έχω ποτέ αυτό ακριβώς που θέλω οπότε δεν έχει νόημα.
Αυτά τα λίγα...
Έχεις μιλήσει ποτέ με ένα παιδί χωρισμενων γονιών; Να ακούσεις αν είναι καλά; Αν είναι ευτυχισμένο;
Εχεις μιλήσει ποτέ με ένα παιδί που οι γονείς τους δεν περνάνε καλά μαζί; Τι έχει να σου πει;
Ποιο πιστεύεις ότι είναι ευτυχισμένο; Αυτό που βλέπει δύο γονείς ήρεμους που ζουν χωριστά; Ή το άλλο που βλέπει μια μάνα δυστυχισμένη; Γιατί όσο καλά και να παίζεις τον ρόλο σου.. Το παιδί το νιώθει. Το παιδί το βλέπει.
Για μένα πάντα ήταν δικαιολογία αυτό που λένε όλοι "μένω στον γάμο για το παιδί μου". Προτιμάω να ακούσω την αλήθεια. "μένω στον γάμο γιατί συνήθισα. Μένω στον γάμο γιατί φοβάμαι μόνος. Μένω γιατί έχω οικονομική βοήθεια. Μένω γιατί κανενας δεν θα με κοιτάξει ξανά γιατί είμαι μια μαμα με δύο παιδιά.. Μένω επειδή δεν μου αξίζει κάτι καλύτερο".
Μένω για όλα αυτά που είπες εκτός από το" φοβάμαι μόνη ".Quote:
Originally Posted by george1520
Οσο για συνήθεια. Δεν ξέρω μπορεί αν και κάποια πράγματα σε μαχαιρωνουν πολύ για να τα συνηθίσεις.
Δεν γίνεται να γράψω τόσες λεπτομέρειες εδώ (είναι σοκαριστικες)
Δεν σου ζήτησα να γράψεις κάτι. Απλά θέλω λίγο να σε προβλημάτισω.
Είμαι προβληματισμενη. Μέχρι κάποια στιγμή προσπαθούσα με όποιο τρόπο να το κάνω καλύτερο αυτό το γάμο. Έχω μιλήσει ήρεμα τόσο πολύ που ούτε ψυχολόγος να ήμουν. Προσπάθησα τόσα χρόνια. Και δεν κατέθεσα ποτέ τα όπλα. Τον τελευταίο χρόνο έγινε ένα συμβάν που τελικά με έπεισε ότι δεν αξίζει ούτε καν να ρίξω πια το βλέμμα μου πάνω του.Quote:
Originally Posted by george1520
Για τα παιδιά όμως... Σκέφτομαι. Τον λατρεύουν άσχετα από το πώς μου φέρεται. Και δεν φέρεται άσχημα μπροστά τους. Κάποια στιγμή δεν θα μου ζητήσουν τα ρέστα για όλες τις δυσκολίες που θα περάσουν; γιατί αν φύγουμε δεν θα είναι όλα ρόδινα. Και το χειρότερο είναι ότι θα νιώσουν ανασφάλεια
Δηλαδή αν μένουν σε διαφορετικό σπίτι από τον πατέρα τους θα σταματήσουν να τον αγαπούν; Νομίζεις ότι όταν μεγαλώσουν κι άλλο δεν θα δουν τι γίνεται με τον άντρα σου; ειδικά τα βράδια; Έχεις σκεφτεί ότι μια μέρα ίσως σου ζητήσουν τα ρέστα που δεν έφυγες;
Κάποια στιγμή θα καταλάβεις πόσο λάθος ήταν που έμεινες.. Και τότε η δικαιολογία που λες "μένω για τα παιδιά" δεν θα έχει καμία πλέον αξία και θα είναι αργά.
Για τις αποφάσεις μας έχουμε ευθύνη μόνο εμείς..
Έχεις σε όλα απόλυτο δίκιο...Quote:
Originally Posted by george1520
Είμαι μόνη μου σε όλα όμως και έχω κουραστεί. Αν υπήρχε κάποιο στήριγμα (από τους δικούς μου) ή αν δεν είχα παιδιά ίσως να είχα φύγει ένα χρόνο πριν. Σκέφτομαι διάφορα.. Όπως ότι θα έπρεπε κάποιος να είναι με τα παιδιά μου όταν θα δουλεύω. Και είμαι μόνη μου. Δεν φοβάμαι τη ζωή αλλά στην πράξη είναι δύσκολο.
Όταν θες να αλλάξεις κάτι.. Αρχίζεις με μικρά βήματα.. Ο χρόνος περνά.. Γρήγορα.. Και δεν προλαβαίνουμε.. Αν θες να τον βλέπεις να περνάει μπροστά από τα μάτια σου χωρίς να ζεις. Τότε Σταμάτα να παραπονιεσαι. Όλοι έχουμε δικαίωμα στα λάθη, δικαίωμα στην ζωή, δικαίωμα στην ευτυχία.. Απλά πρέπει να κουνισουμε λίγο το δαχτυλάκι μας.
Το πρώτο μικρό μου βήμα είναι η δουλειά και πρέπει ακόμα να περάσει λίγος χρόνος γι αυτό... Λόγω του μικρού που όπως είπα δεν έχω βοήθεια. Ότι θα φύγω το έχω αποφασίσει ΚΑΙ του το έχω πει. Παραπονιέμαι όπως λες γιατί αυτός ο χρόνος που πρέπει να περάσει είναι μαρτύριο, τρέλα και προσπαθώ να τον περάσω "ανώδυνα"..Quote:
Originally Posted by george1520
Πόσο είναι αν επιτρέπεται το παιδί;
12 μηνών περίπουQuote:
Originally Posted by george1520
Το έχεις συζητήσει μαζί του; ότι θες να το αφήνεις κάπου για να πηγαίνεις δουλειά;
Ναι. Γενικά μέσες άκρες δεν έχει πρόβλημα με τίποτα ούτε τι θα κάνω ούτε τι νιώθω κτλ. Αρνητικός είναι μόνο στο χωρισμό.Quote:
Originally Posted by george1520
Ωραία. Βρες μια δουλειά.. Αφού αυτός δεν έχει πρόβλημα να το προσέχει κάποιος άλλος το παιδί. Μόλις μπεις σε μια σειρά όσο αφορά την δουλειά σου, βλέπεις για το επόμενο βήμα.
Αυτός ο κάποιος άλλος είναι δύσκολο να βρεθεί. Μάλλον θα ψάξω για ιδιωτικό παιδικό σταθμό γιατί δεν βλέπω άλλη λύση. Μόνο αυτό έχω σκεφτεί. Τα δημόσια δεν τον δέχονται ακόμα.Quote:
Originally Posted by george1520
Αυτό εννοούσα. Ιδιωτικό.
Ψάχνω η αλήθεια είναι... Απλά μέχρι τώρα μου φαινόταν πολύ μικρός για να τον αφήσω.Quote:
Originally Posted by george1520
Είναι μια χαρά για να τον αφήσεις. Σταμάτα να βρίσκεις δικαιολογίες.. Από 8 μηνών και πάνω είναι τέλεια ηλικία να πάει.
Γενικά φοβάμαι πολλά και διάφορα. Και ξέρω ότι η πλειοψηφία είναι δικαιολογίες ή άδικοι φόβοι. Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη ή αν είμαι περίεργη πλέον.Quote:
Originally Posted by george1520
Δεν έχει σημασία αν είσαι η μόνη.. Έχει σημασία αν θες να αλλάξεις την ζωή σου. Κάνε στην άκρη τον φόβο και θα βρεις τον δρόμο σου. Είμαι σίγουρος.
Μακάρι να βγει έτσι όπως το λες... Νιώθω σαν να έχω χαθεί κάπου. Μόνο για δύο πράγματα είμαι σίγουρη. Ότι δεν θα πεθάνω και ότι δεν αφήνω τα παιδιά μου. Όλα τα άλλα είναι σαν λαβύρινθος με καθρέφτες...Quote:
Originally Posted by george1520
Έστω κι γιαυτα που είσαι σίγουρη είναι κάτι.. Κάποιοι έχουν αμφιβολίες κι γιαυτό.
Ναι διστυχως. Το έχω περάσει και αυτό . Το μυαλό και η ψυχή παίζουν επικίνδυνα.Quote:
Originally Posted by george1520
Άντα ως γυναικα μαμα κατανοω οτι βρισκεις μικρουλι το βρεφος για να το αφήσεις. Συνηθως για κάποιες ωρες τα αφήνουν μονον σε αυτη την ηλικία. Ακομα δεν έχουν βγει καποια απο το σταδιο αποχωρισμου μητερας. Επισης η λατρεια των παιδιών στον πατέρα ναι ειναι μαχαιριά οταν εσυ μονον ξερεις πως σου φέρεται. Εγω προσωπικα σκεφτομαι πρωτα δικο μου εισοδημα κατοπιν ασφαλεια παιδιού. Θελει φουλ γκαζια απο πλευρα μητερας και δεν ειναι καθολου ευκολο οταν ο συζυγος το βλεπει εγωιστικα και κινείται με αντιδικια σε ενα διαζύγιο. Οσο για το τι θα σκεφτουν τα παιδια αργοτερα......... Άγνωστο. Καποια συμφωνούν μεγαλωνοντας καποια κανουν παραπονα συνεχως μεχρι να καταλάβουν τι θα πει Μανα. Ο πατερας θα εχει επαφη αλλά το πακετο το εχεις εσυ και το ξερεις. Η μανα αναθρεφει παρηγορει υπερασπιζεται κανακευει κρατάει οσα μπορεί εν ταξη. Ευχομαι να πετύχεις την προσωπικη σου γαληνη παραλληλα με την κατανοηση των παιδιών. Ολοψυχα.
Καλησπέρα καλές γιορτές!Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Ναι όλα αυτά που λες τα σκέφτομαι γι αυτό και θέλω πρώτα ασφάλεια. Επειδή ξέρω ακριβώς (μετά από τόσα χρόνια) τον άνθρωπο που έχω "δίπλα" μου είμαι σίγουρη ότι θα τα βρω πολύ σκούρα στο δικαστήριο μαζί του σε όλους τους τομείς και ειδικά στο θέμα της διατροφής. Δεν θα το κάνει από τσιγκουνιά αλλά για να μην μπορώ να φύγω.
Και προφανώς (πάλι ξέροντας τον) για οτιδήποτε πουν τα παιδιά θα ακούσουν το "η μάνα σας διάλεξε να φύγει εγώ την αγαπούσα)
Αν ήμουν χωρίς παιδιά δεν θα ήμουν καν εδώ τώρα
Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Καλησπέρα Άντα.
Λόγω περιορισμένου χρόνου, δεν έχω παρακολουθήσει με λεπτομέρεια την συζήτηση. Θέλω όμως να σου πω ότι έχω πολύ κοντινό μου παράδειγμα που η κοπέλα είχε προβληματισμούς σαν τους δικούς σου, άργησε πάρα πάρα πολύ να χωρίσει, προσπαθεί να κρατήσει στα παιδιά μία καλή και εν πολλοίς ψεύτικη εικόνα για τον πατέρα τους... Δεν θα σου πω για την μητέρα τι έχει περάσει, θα σου πω μόνο ότι η ζημιά που έχει γίνει τόσα χρόνια στα παιδιά είναι πολύ μεγάλη και σχεδόν αδιόρθωτη πλέον. Χίλιες φορές να είχε χωρίσει όταν ήταν τα παιδιά μικρά. Διότι τι πρότυπο δημιουργείς στα παιδιά σου; Ότι είναι σωστό ο πατέρας στα λόγια να είναι γαμάτος και στην πράξη πάντα απών από την οικογένεια, χειριστικός, να είναι αδιάφορος και να κακομεταχειρίζεται τη μαμά; Να κάνει τη ζωάρα του και η μαμά είναι σωστό να είναι πάντα υποχωρητική και να είναι αυτονόητο ότι πρέπει να σκίζεται για όλους και να μην έχει ανταμοιβή και να λέει κι ευχαριστώ; Τι χαρακτήρα θα αποκτήσουν τα παιδιά; Και όταν τόσα χρόνια τους λες ότι ο μπαμπάς τα κάνει όλα καλά, πως μετά να τους δείξεις ότι πρέπει να φέρονται αλλιώς ή ότι μπορεί να έχεις κι εσύ κάποιο δίκιο και κάποιες συμπεριφορές είναι λάθος;Πως είναι καλό για τα παιδιά ο ένας γονιός να δείχνει τη δύση κι ο άλλος την ανατολή και να λες ότι είναι καλές εντελώς αντίθετες συμπεριφορές και απόψεις; Ή να λες αυτό δεν είναι σωστό αλλά να κάθεσαι τόσο χρόνια και να ανέχεσαι το λάθος; Τι μηνύματα θα πάρουν; Τι άνθρωποι θα βγουν την κοινωνία με τέτοια παραδείγματα; Τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στον ψυχισμός τους; Η φίλη μου έχει 3 παιδιά και έχει σοβαρά προβλήματα και με τα 3. Δεν είναι ότι έχει αυτή προβλήματα μαζί τους. Το χειρότερο είναι ότι και τα 3 παιδιά έχουν προβλήματα τα ίδια.
Καλησπέρα SoniaQuote:
Originally Posted by Sonia
Σωστά όλα αυτά που λες και οι δικαιολογίες μου πολλές... Δεν ξέρω νιώθω εντελώς χαμένη και παγιδευμενη. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι δεν θα τα καταφέρω αν φύγω και άλλες που νιώθω ότι αν μείνω δεν θα βγω ζωντανή από δω μέσα...
Που θα αλλάξεις χρόνο; θα πάτε κάπου;Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Εκεί που είπα. Στο σπίτι της φίλης μου με τα παιδιά. Δεν ξέρω βέβαια πόσο θα κάτσω. Το πρώτο πράγμα που έκανα σήμερα το πρωί ήταν να της τηλεφωνήσω και να της πω ότι τελικά δεν έχω κέφια για το βράδυ.Quote:
Originally Posted by george1520
Εσύ τι θα κάνεις;Quote:
Originally Posted by george1520
Μία χαρά. Δεν θα είσαι σπίτι.. Χαλάρωσε και θα τα πάνε όλα καλά.Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Θέλω πολύ να μη νιώθω πανικό απόψε. Βαρέθηκα...Quote:
Originally Posted by george1520
Να σκέφτεσαι θετικά.. Και θα περάσεις όμορφα.Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Φυσικά και θα τα καταφέρεις. Θα περάσεις δύσκολα κάποιο διάστημα, αλλά μετά θα πάνε πιο καλά τα πράγματα. Αν μείνεις στάσιμη, τα πράγματα είτε θα μείνουν τα ίδια είτε το πιθανότερο θα χειροτερέψουν. Έτσι κι αλλιώς δύσκολα περνάς τώρα, χωρίς ελπίδα για καλυτέρευση. Αν κάνεις κάτι, υπάρχει η ελπίδα (και οι συντριπτικές πιθανότητες) να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο μεσοπρόθεσμα.Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Σε ευχαριστώ!Quote:
Originally Posted by george1520
Όχι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για καλυτερευση.. Και το ξέρω πολύ καλάQuote:
Originally Posted by Sonia
Δίνεις θάρρος στους άλλους στο φόρουμ και έρχεσαι και γράφεις για σένα αυτό.. Χμμμ... Καθόλου λογικό..Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Λέω ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για το γάμο μου. Δεν έχει σχέση με το ότι λέω τη γνώμη μου στους άλλους.Quote:
Originally Posted by george1520
Αα μπαρδον. Γράψε λάθος.Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Θέλω να πω τι αισθάνομαι.. Δεν θα σχολιάσω τίποτα μετα. Θα κάνω πως δεν μίλησα ποτέ μου. Αλλά έχω ανάγκη να το κάνω.
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που δεν είχα κανένα ουσιαστικά δίπλα μου. Κανένα. Για κάθε λάθος που έκανα άκουγα φωνές, βρισιές και ξύλο. Παρά πολύ ξύλο. Δεν με ρώτησε ποτέ κανένας αν είμαι καλά, πως ήταν η μέρα μου.. Τίποτα. Ήμουν ένας σάκος του μποξ. Έχω δεχτεί όλων των ειδών βίας. Έχω περάσει μια δύσκολη αρρώστια, ζω ακόμη με τους τοξικους ανθρώπους και ακόμη είμαι όρθιος. Έχω τα λογικά μου. Όλα όσα έζησα θεώρησα ότι τα έθαψα και προχωρούσα την ζωή μου. Με σχέσεις, χόμπι, εκδρομές, ταξίδια.. Όλα. Δεν είχα κανένα πρόβλημα. Η συμπεριφορά μου απέναντι στους άλλους ήταν απότομη, σκληρή γιατί αυτό έμαθα από το σπίτι μου και το θεωρούσα φυσιολογικό. Λέω οκ είμαι ωραίος, σιγά μη τους νοιάζει για τον χαρακτήρα μου. Και έτσι γινόταν. Σε πολλούς ανθρώπους τους φτάνει να έχουν απλά ένας όμορφο άνθρωπο δίπλα τους. Τους είναι αρκετό. Ώσπου μια μέρα όλα ήταν μαύρα.. Όλα όσα έθαψα ήρθαν μπροστά μου. Βουνό και έδωσα μια με το κεφάλι. Έπεσα σε κατάθλιψη. Ημουν απλά ένα ζόμπι. Χωρίς κανένα δίπλα του. Φοβος για όλα. Για τους θορύβους, για τις αρρώστιες, για τους ανθρώπους.. Για όλα. Μόνο ένας άνθρωπος μπορούσε να με καταλάβει γιατί πέρασε τα ίδια. Με άκουγε.. Άρχισα ψυχοθεραπεία χωρίς να πω σε κανένα τίποτα. Τότε άρχισα να πέφτω κι άλλο. Να μη μπορώ τα έντονα χρωματα, να φοβαμαι τα μικρόβια... Τα πάντα. Γιατί; Γιατί άρχισα να ξαναζω όλα όσα έζησα για να μπορέσω να τα φύγω από μέσα μου. Κατάφερα μετά από 2 χρόνια σχεδόν να μην είμαι σκληρός. Απολυτος. Να μη φωνάζω. Να ακούω, να καταλαβαίνω, να δινω ευκαιρίες, να νιωθω, να τρώω τα μούτρα μου. Έγινα καλύτερος από ότι περίμενα.
Γιατί τα γράφω; Αν μπείτε και δείτε στο προφίλ μου. Δεν έχω ανοίξει κανένα θέμα για να μιλήσω για μένα. Μόνο για ένα μικρό πρόβλημα που έχω. Δεν ζήτησα από κανένα βοήθεια. Όσες φορές έχω μιλήσει για την ζωή μου το κάνω μόνο και μόνο για να δώσω δύναμη στους άλλους χωρίς να έχω κανένα ωφελος.
Μπαίνω εδώ, διαβάζω την ιστορία του καθένα ξεχωριστά.. Σχολιάζω θεματα που έχω έστω ένα κοινό σημείο. Χωρίς κανένα ωφελος.. Κανένα!!!!!!!!! Και μαθαίνω (αν ισχύει) ότι μιλάνε πίσω από την πλάτη μου.. Λένε πράγματα για μένα. Είμαι σχεδόν 30 χρόνων και παντα είμαι ειλικρινής με όλους τους ανθρώπους της ζωής μου. Δεν μαρεσει να χτίζω σχέσεις πάνω σε ψέματα. Όποιος και αν είσαι, σε ευχαριστώ. Μου έδωσες ένα γερό χαστούκι.
Εγώ σήμερα θα βάλω πολλές τελείες.. Γιατί όταν είσαι καλός.. Σε περνάνε για μαλ..