Πώς αισθάνεστε τώρα;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Θέλω να πω τι αισθάνομαι.. Δεν θα σχολιάσω τίποτα μετα. Θα κάνω πως δεν μίλησα ποτέ μου. Αλλά έχω ανάγκη να το κάνω.

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που δεν είχα κανένα ουσιαστικά δίπλα μου. Κανένα. Για κάθε λάθος που έκανα άκουγα φωνές, βρισιές και ξύλο. Παρά πολύ ξύλο. Δεν με ρώτησε ποτέ κανένας αν είμαι καλά, πως ήταν η μέρα μου.. Τίποτα. Ήμουν ένας σάκος του μποξ. Έχω δεχτεί όλων των ειδών βίας. Έχω περάσει μια δύσκολη αρρώστια, ζω ακόμη με τους τοξικους ανθρώπους και ακόμη είμαι όρθιος. Έχω τα λογικά μου. Όλα όσα έζησα θεώρησα ότι τα έθαψα και προχωρούσα την ζωή μου. Με σχέσεις, χόμπι, εκδρομές, ταξίδια.. Όλα. Δεν είχα κανένα πρόβλημα. Η συμπεριφορά μου απέναντι στους άλλους ήταν απότομη, σκληρή γιατί αυτό έμαθα από το σπίτι μου και το θεωρούσα φυσιολογικό. Λέω οκ είμαι ωραίος, σιγά μη τους νοιάζει για τον χαρακτήρα μου. Και έτσι γινόταν. Σε πολλούς ανθρώπους τους φτάνει να έχουν απλά ένας όμορφο άνθρωπο δίπλα τους. Τους είναι αρκετό. Ώσπου μια μέρα όλα ήταν μαύρα.. Όλα όσα έθαψα ήρθαν μπροστά μου. Βουνό και έδωσα μια με το κεφάλι. Έπεσα σε κατάθλιψη. Ημουν απλά ένα ζόμπι. Χωρίς κανένα δίπλα του. Φοβος για όλα. Για τους θορύβους, για τις αρρώστιες, για τους ανθρώπους.. Για όλα. Μόνο ένας άνθρωπος μπορούσε να με καταλάβει γιατί πέρασε τα ίδια. Με άκουγε.. Άρχισα ψυχοθεραπεία χωρίς να πω σε κανένα τίποτα. Τότε άρχισα να πέφτω κι άλλο. Να μη μπορώ τα έντονα χρωματα, να φοβαμαι τα μικρόβια... Τα πάντα. Γιατί; Γιατί άρχισα να ξαναζω όλα όσα έζησα για να μπορέσω να τα φύγω από μέσα μου. Κατάφερα μετά από 2 χρόνια σχεδόν να μην είμαι σκληρός. Απολυτος. Να μη φωνάζω. Να ακούω, να καταλαβαίνω, να δινω ευκαιρίες, να νιωθω, να τρώω τα μούτρα μου. Έγινα καλύτερος από ότι περίμενα.

Γιατί τα γράφω; Αν μπείτε και δείτε στο προφίλ μου. Δεν έχω ανοίξει κανένα θέμα για να μιλήσω για μένα. Μόνο για ένα μικρό πρόβλημα που έχω. Δεν ζήτησα από κανένα βοήθεια. Όσες φορές έχω μιλήσει για την ζωή μου το κάνω μόνο και μόνο για να δώσω δύναμη στους άλλους χωρίς να έχω κανένα ωφελος.
Μπαίνω εδώ, διαβάζω την ιστορία του καθένα ξεχωριστά.. Σχολιάζω θεματα που έχω έστω ένα κοινό σημείο. Χωρίς κανένα ωφελος.. Κανένα!!!!!!!!! Και μαθαίνω (αν ισχύει) ότι μιλάνε πίσω από την πλάτη μου.. Λένε πράγματα για μένα. Είμαι σχεδόν 30 χρόνων και παντα είμαι ειλικρινής με όλους τους ανθρώπους της ζωής μου. Δεν μαρεσει να χτίζω σχέσεις πάνω σε ψέματα. Όποιος και αν είσαι, σε ευχαριστώ. Μου έδωσες ένα γερό χαστούκι.

Εγώ σήμερα θα βάλω πολλές τελείες.. Γιατί όταν είσαι καλός.. Σε περνάνε για μαλ..

---

Όποιος σέβεται τον άλλον μα πάνω απ όλα τον εαυτό του πρέπει να σου πει τα πράγματα κατάματα...
Όποιον δεν έχει αρ@@@ια να τα πει μπροστά σου απλά δεν έχεις καμία σχέση μαζί του. Τα πράγματα είναι απλά. Ότι έχει μέσα του ο καθένας αυτό καθρεφτίζει. Του είναι αδύνατον να ανέβει επίπεδο και να είναι καθαρός...

Πότε θα σταματήσει όλο αυτό; Κουράστηκα. Φτάνει. Γέμισαν τα χείλη και η μύτη μου έρπη, αρρώστησα από τις 27 του μήνα και όσο περνάνε οι μέρες χειροτερεύω. Χθες ήμουν σε καφετέρεια 9 ώρες με συμφοιτήτρια, διαβάζαμε και με έπιασε ημικρανία (τις προηγούμενες μέρες δεν το είχα πάθει). Αναγκάστηκα να πάρω ΠΑΛΙ παυσίπονα. Σήμερα έκανα μπάνιο, σκεφτόμουν μια συγκεκριμένη εργασία που ξεκίνησα το πρωί και με έπιασε ξαφνική ζάλη, αστάθεια, τάση για λιποθυμία. Κατάφερα να βγω, ξάπλωσα αμέσως, πέρασαν 2 ώρες και δεν πέρασε ακόμη. Έχω πυρετό και ξαναπήρα φάρμακα.

Έκανα 1.5 εργασία μέσα στις γιορτές. Την Πέμπτη έχω εξέταση. Στις 13 εξέταση που μετράει 100%, παρακαλούσα εδώ και 4ις βδομάδες τον καθηγητή να μας βάλει τις λύσεις των δοκιμαστικών εξετάσεων που κάναμε (ο οποίος δεν μπορεί να μας λύσει απορίες) και ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ και ούτε σκοπεύει να το κάνει, έχω να κάνω μαθήματα σε 2 μαθητές μου και ξέρω πως ακολουθούνε και ένα σωρό άλλες εργασίες μετά και είμαι να τρελαθώ. Πώς να αναρρώσω αφού το καταρεμένο άγχος με ρίχνει κι' άλλο; Με βλέπουν φίλες της μαμάς μου και μου λένε "σταμάτα ρε κορίτσι μου, έλεος, μην δίνεις τόση σημασία". Οκ, ΤΟ ΞΕΡΩ. Ξέρω πως είναι βλακείες όλα και το μόνο που έχει σημασία είναι να είμαι υγιής και όλα αυτά θα τα σκέφτομαι και θα γελάω, αλλά ένας αγχώδης άνθρωπος με διαταραχή ναι μεν μπορεί να σκεφτεί λογικά αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να ελένξει τα πάντα στο μυαλό του. Και στο μυαλό του συμβαίνουν πολλά. Αν μπορούσε δεν θα είχε ούτε την διαταραχή. Ειλικρινά κουράστηκα με τον εαυτό μου και ήθελα να γράψω να ξεφορτώσω... Αύριο ελπίζω να είμαι καλύτερα και να καταφέρω να ξαναστρωθώ. Ελπίζω χωρίς πανικό.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Πότε θα σταματήσει όλο αυτό; Κουράστηκα. Φτάνει. Γέμισαν τα χείλη και η μύτη μου έρπη, αρρώστησα από τις 27 του μήνα και όσο περνάνε οι μέρες χειροτερεύω. Χθες ήμουν σε καφετέρεια 9 ώρες με συμφοιτήτρια, διαβάζαμε και με έπιασε ημικρανία (τις προηγούμενες μέρες δεν το είχα πάθει). Αναγκάστηκα να πάρω ΠΑΛΙ παυσίπονα. Σήμερα έκανα μπάνιο, σκεφτόμουν μια συγκεκριμένη εργασία που ξεκίνησα το πρωί και με έπιασε ξαφνική ζάλη, αστάθεια, τάση για λιποθυμία. Κατάφερα να βγω, ξάπλωσα αμέσως, πέρασαν 2 ώρες και δεν πέρασε ακόμη. Έχω πυρετό και ξαναπήρα φάρμακα.

Έκανα 1.5 εργασία μέσα στις γιορτές. Την Πέμπτη έχω εξέταση. Στις 13 εξέταση που μετράει 100%, παρακαλούσα εδώ και 4ις βδομάδες τον καθηγητή να μας βάλει τις λύσεις των δοκιμαστικών εξετάσεων που κάναμε (ο οποίος δεν μπορεί να μας λύσει απορίες) και ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ και ούτε σκοπεύει να το κάνει, έχω να κάνω μαθήματα σε 2 μαθητές μου και ξέρω πως ακολουθούνε και ένα σωρό άλλες εργασίες μετά και είμαι να τρελαθώ. Πώς να αναρρώσω αφού το καταρεμένο άγχος με ρίχνει κι' άλλο; Με βλέπουν φίλες της μαμάς μου και μου λένε "σταμάτα ρε κορίτσι μου, έλεος, μην δίνεις τόση σημασία". Οκ, ΤΟ ΞΕΡΩ. Ξέρω πως είναι βλακείες όλα και το μόνο που έχει σημασία είναι να είμαι υγιής και όλα αυτά θα τα σκέφτομαι και θα γελάω, αλλά ένας αγχώδης άνθρωπος με διαταραχή ναι μεν μπορεί να σκεφτεί λογικά αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να ελένξει τα πάντα στο μυαλό του. Και στο μυαλό του συμβαίνουν πολλά. Αν μπορούσε δεν θα είχε ούτε την διαταραχή. Ειλικρινά κουράστηκα με τον εαυτό μου και ήθελα να γράψω να ξεφορτώσω... Αύριο ελπίζω να είμαι καλύτερα και να καταφέρω να ξαναστρωθώ. Ελπίζω χωρίς πανικό.

---

Δεν μπορούμε να είμαστε παντού τέλειοι.. Το άγχος τις περισσότερες φορές το έχουμε γιατί θέλουμε σε όλα να είμαστε άψογοι.. Θέλουμε να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα και εκεί πελαγωνουμε. Σε παρακολουθεί κάποιος ειδικός; είσαι δασκάλα και σπουδάζεις ταυτόχρονα;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν μπορούμε να είμαστε παντού τέλειοι.. Το άγχος τις περισσότερες φορές το έχουμε γιατί θέλουμε σε όλα να είμαστε άψογοι.. Θέλουμε να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα και εκεί πελαγωνουμε. Σε παρακολουθεί κάποιος ειδικός; είσαι δασκάλα και σπουδάζεις ταυτόχρονα;

---

Πέρσυ δούλευα 12ωρα (κυρίως νυχτερινά), σχόλανα πήγαινα για μάθημα στο πανεπιστήμιο (έγραφα και τεστ, συμμετείχα στα μαθήματα, ήμουν στον αυτόματο) και κοιμόμουν μετά από 2 μέρες. Ταυτόχρονα έκανα μάθημα και σε ένα κορίτσι γυμνασίου. Διδάσκω μαθηματικά και φυσική. Σπουδάζω μαθηματικά. Ήμουν με burn out ολόκληρο το ακαδημαϊκό έτος.

Ε φέτος είπα πως δεν υπήρχε περίπτωση να κανω το ίδιο. Ανέλαβα μόνο έναν μαθητή για 2 φορές την βδομάδα και δεν ήμουν πιεσμένη. Μέσα στις γιορτές και για 2-3 μαθήματα μετά κάνω και στην περσινή. Δεν είναι αυτό το θέμα μου ούτε χρειάζομαι κάποιον ειδικό για το θέμα άγχους. Το διαχειρίζομαι. Μην με βλέπεις τώρα που με έπιασε ο πανικός. Πήρα χάπια για ιδψ για 6 μήνες και δεν είδα την παραμικρή διαφορά. Την παραμικρή όμως. Με το μυαλό μου κάνω πολύ καλύτερη δουλειά. Απλά επειδή είμαι 26 χρονών και δεν έχω πτυχίο στα χέρια μου, και επειδή θέλω να τελειώνω επιτέλους και να κρατήσω την υποτροφία μου πάσει θυσία, με πιάνει η τρέλα γιατί υπάρχει πίεση με τους βαθμούς που πρέπει να παίρνω και με όλες τις εργασίες και εξετάσεις. Πιο πολύ αγχώθηκα και νευρίασα με την αναισθησία/γαϊδουροσύνη και ασχετοσύνη ενός συγκεκριμένου καθηγητή. Δεν θέλω να χάσω την υποτροφία εξαιτίας του. Θα καταρρακωθώ. Και μετά λέω γαμώτο φτάνει. Στην χειρότερη περίπτωση δεν θα πάρεις ποτέ πτυχίο και μεταπτυχιακό, δεν θα κάνεις αυτά που θέλεις και απλά θα σκοτώνεσαι σε άσχετες δουλειές ίσα για να επιβιώνεις. So what? Γιατί να έχω υψηλές προσδοκίες και να απογοητεύομαι και να αρρωσταίνω; Καλοί οι στόχοι και όλα αυτά αλλά καλύτερη είναι η υγεία. Και πρέπει να εκτιμώ την γενική μου αξία ανεξάρτητα από όλα τα άλλα (πτυχία, υποτροφίες, δουλειές/κατορθώματα κτλ) γιατί αλλιώς θα το βγάζω προς τα έξω και θα νιώθω μειονεκτικά.


Αύριο θα είμαι καλύτερα. Τις δύσκολες μέρες με πιάνει αυτό και επίσης θέλω να ξεσπάω γιατί με βοηθάει το γράψιμο.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Πέρσυ δούλευα 12ωρα (κυρίως νυχτερινά), σχόλανα πήγαινα για μάθημα στο πανεπιστήμιο (έγραφα και τεστ, συμμετείχα στα μαθήματα, ήμουν στον αυτόματο) και κοιμόμουν μετά από 2 μέρες. Ταυτόχρονα έκανα μάθημα και σε ένα κορίτσι γυμνασίου. Διδάσκω μαθηματικά και φυσική. Σπουδάζω μαθηματικά. Έπαθα υπερκόπωση. Ε φέτος είπα πως δεν υπήρχε περίπτωση να κανω το ίδιο. Ανέλαβα μόνο έναν μαθητή για 2 φορές την βδομάδα και δεν ήμουν πιεσμένη. Μέσα στις γιορτές και για 2-3 μαθήματα μετά κάνω και στην περσινή. Δεν είναι αυτό το θέμα μου ούτε χρειάζομαι κάποιον ειδικό για το θέμα άγχους. Το διαχειρίζομαι. Μην με βλέπεις τώρα που με έπιασε ο πανικός. Πήρα χάπια για ιδψ για 6 μήνες και δεν είδα την παραμικρή διαφορά. Την παραμικρή όμως. Με το μυαλό μου κάνω πολύ καλύτερη δουλειά. Απλά επειδή είμαι 26 χρονών και δεν έχω πτυχίο στα χέρια μου, και επειδή θέλω να τελειώνω επιτέλους και να κρατήσω την υποτροφία μου πάσει θυσία, με πιάνει η τρέλα γιατί υπάρχει πίεση με τους βαθμούς που πρέπει να παίρνω και με όλες τις εργασίες και εξετάσεις. Πιο πολύ αγχώθηκα και νευρίασα με την αναισθησία/γαϊδουροσύνη και ασχετοσύνη ενός συγκεκριμένου καθηγητή. Δεν θέλω να χάσω την υποτροφία εξαιτίας του. Θα καταρρακωθώ. Και μετά λέω γαμώτο φτάνει. Στην χειρότερη περίπτωση δεν θα πάρεις ποτέ πτυχίο και μεταπτυχιακό, δεν θα κάνεις αυτά που θέλεις και απλά θα σκοτώνεσαι σε άσχετες δουλειές ίσα για να επιβιώνεις. So what? Γιατί να έχω υψηλές προσδοκίες και να απογοητεύομαι και να αρρωσταίνω; Καλοί οι στόχοι και όλα αυτά αλλά καλύτερη είναι η υγεία. Και πρέπει να εκτιμώ την γενική μου αξία ανεξάρτητα από όλα τα άλλα (πτυχία, υποτροφίες, δουλειές/κατορθώματα κτλ) γιατί αλλιώς θα το βγάζω προς τα έξω και θα νιώθω μειονεκτικά.

---

Διαβάζω διαβαζω.. Κουράστηκα στην ιδέα και μόνο να τα κάνω. Χρόνο για σένα έχεις; Να διασκεδάσεις;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Διαβάζω διαβαζω.. Κουράστηκα στην ιδέα και μόνο να τα κάνω. Χρόνο για σένα έχεις; Να διασκεδάσεις;

---

Φέτος ναι, είμαι πολύ καλύτερα.

Απλά ξέρεις τι; Για μένα το να έχω ελεύθερο χρόνο είναι χειρότερο. Πέρσυ δεν είχα, δεν σκεφτόμουν. Απλά έκανα ότι έπρεπε, ό,τι ερχόταν. Ήμουν στον αυτόματο. Οκ μετά από ένα σημείο το σώμα και ο εγκέφαλος σταματάει να ανταποκρίνεται γιατί χρειάζεται ξεκούραση. Αλλά τώρα που έχω ελεύθερο χρόνο (είχα βασικά, ακολουθεί ζόρικη περίοδος με τα μαθήματα) σκέφτομαι όχι μόνο αυτά που έχω να κάνω (που τα κάνω) αλλά και ό,τι άλλο ακολουθεί. Πριν ήξερα πως δεν με έπαιρνε και για να προλάβω έκανα αυτό που ερχόταν και πλησίαζε ή διάβαζα κουρασμένη μετά την δουλειά για το τεστ της επόμενης ή μεθεπόμενης. Τώρα επειδή είχα ελεύθερο χρόνο τα διάβαζα όλα μαζί, σκεφτόμουν και φυσικά τον έκαψα πάλι τον καημένο τον εγκέφαλο αφού όπως είπες είμαι τελειομανής (το κύριο γνώρισμα του ιδεοψυχαναγκαστικού).

Κάνεις ψυχοθεραπεία;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Κάνεις ψυχοθεραπεία;

---

Έκανα 6 μήνες στο πανεπιστήμιο δωρεάν συνεδρίες.

Κοίτα δεν θεωρώ πως βοηθάει όλο τον κόσμο η ψυχοθεραπεία. Ούτε πώς το χρειάζομαι. Άσε που έχουν δει πολλά τα μάτια μου από δήθεν ειδικούς. Πώς συμπεριφέρονται, πώς αντιμετωπίζουν οι ίδιοι τα θέματά τους. Και φυσικά από άποψη χρημάτων είναι πανάκριβα. Αλλά δεν θέλω να επεκταθώ εδώ μήπως επηρεαστούν άλλοι. Είμαι πολύ καλύτερα από ότι παλαιότερα και αυτό το οφείλω σε μένα. Επίσης ο κάθε άνθρωπος αν έχει ένα επίπεδο αυτογνωσίας, μόνο ο ίδιος γνωρίζει τι τον βοηθάει και τι όχι, ή με ποιό τρόπο.

Και ειδικά για την δική μου διαταραχή έχω βρει τι με βοηθάει. Άμεσα και πρακτικά πράγματα, και φυσικά λογική και αυτοεκτίμηση για να μειωθεί και η τόση ενασχόληση με την τελειομανία. Η ανάλυση και το μπλα μπλα ακόμα και με ειδικό, φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Γι' αυτό δεν γίνεται καλά ο κόσμος. Μεγάλη κουβέντα. Αλλά δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες προφανώς.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Έκανα 6 μήνες στο πανεπιστήμιο δωρεάν συνεδρίες.

Κοίτα δεν θεωρώ πως βοηθάει όλο τον κόσμο η ψυχοθεραπεία. Ούτε πώς το χρειάζομαι. Άσε που έχουν δει πολλά τα μάτια μου από δήθεν ειδικούς. Πώς συμπεριφέρονται, πώς αντιμετωπίζουν οι ίδιοι τα θέματά τους. Και φυσικά από άποψη χρημάτων είναι πανάκριβα. Αλλά δεν θέλω να επεκταθώ εδώ μήπως επηρεαστούν άλλοι. Είμαι πολύ καλύτερα από ότι παλαιότερα και αυτό το οφείλω σε μένα. Επίσης ο κάθε άνθρωπος αν έχει ένα επίπεδο αυτογνωσίας, μόνο ο ίδιος γνωρίζει τι τον βοηθάει και τι όχι, ή με ποιό τρόπο.

Και ειδικά για την δική μου διαταραχή έχω βρει τι με βοηθάει. Άμεσα και πρακτικά πράγματα, και φυσικά λογική και αυτοεκτίμηση για να μειωθεί και η τόση ενασχόληση με την τελειομανία. Η ανάλυση και το μπλα μπλα ακόμα και με ειδικό, φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Γι' αυτό δεν γίνεται καλά ο κόσμος. Μεγάλη κουβέντα. Αλλά δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες προφανώς.

---

Ναι όταν φέρνεις στην επιφάνεια περιστατικά που έχεις ζήσει και τα συζητάς, όντως πέφτεις ψυχολογικά... Και νομίζεις ότι όντως δεν βοηθάει. Αλλά με αυτό τον τρόπο τα αποβάλεις.. Το να βάζεις τα προβλήματα σου κάτω από το χαλί και προχωράς δεν είναι λύση. Υπάρχουν γιατροί που είναι καλοί.. Κι άλλοι όχι. Όπως και σε όλες τις δουλειές. Εμένα με έχει βοηθήσει.. Και δεν μετανιώνω. Ήταν το δώρο για τα γενέθλια που έκανα στον εαυτό μου το 2018 που ήμουν ένα σώμα που απλά περπατούσε. Το να πάρω χάπια και να μη δουλεύω τα θέματα μου είναι σαν και κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Είμαι καλύτερα από ότι ήμουν. Έμαθα τον εαυτό μου και προσπαθώ να τον δω με τα δικά μου μάτια και όχι από όλων αυτών που μου καταστρέψαν το σώμα και την ψυχή μου.. Οπότε η ψυχοθεραπεία βοηθάει.. Αλλά όχι από μόνη της. Όταν κάνεις δουλειά και εσύ... Και ναι συμφωνώ.. Είναι πολλά τα λεφτά

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Έκανα 6 μήνες στο πανεπιστήμιο δωρεάν συνεδρίες.

Κοίτα δεν θεωρώ πως βοηθάει όλο τον κόσμο η ψυχοθεραπεία. Ούτε πώς το χρειάζομαι. Άσε που έχουν δει πολλά τα μάτια μου από δήθεν ειδικούς. Πώς συμπεριφέρονται, πώς αντιμετωπίζουν οι ίδιοι τα θέματά τους. Και φυσικά από άποψη χρημάτων είναι πανάκριβα. Αλλά δεν θέλω να επεκταθώ εδώ μήπως επηρεαστούν άλλοι. Είμαι πολύ καλύτερα από ότι παλαιότερα και αυτό το οφείλω σε μένα. Επίσης ο κάθε άνθρωπος αν έχει ένα επίπεδο αυτογνωσίας, μόνο ο ίδιος γνωρίζει τι τον βοηθάει και τι όχι, ή με ποιό τρόπο.

Και ειδικά για την δική μου διαταραχή έχω βρει τι με βοηθάει. Άμεσα και πρακτικά πράγματα, και φυσικά λογική και αυτοεκτίμηση για να μειωθεί και η τόση ενασχόληση με την τελειομανία. Η ανάλυση και το μπλα μπλα ακόμα και με ειδικό, φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Γι' αυτό δεν γίνεται καλά ο κόσμος. Μεγάλη κουβέντα. Αλλά δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες προφανώς.

---

Το εχω σκεφτει κι εγω οτι το να σε βαλει ο ψυχολογος να θυμασαι δυσαρεστα πραγματα μπορει να σε παει πισω.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Το εχω σκεφτει κι εγω οτι το να σε βαλει ο ψυχολογος να θυμασαι δυσαρεστα πραγματα μπορει να σε παει πισω.

---

Πονάει πολύ αλλά πίσω δεν σε πάει.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ναι όταν φέρνεις στην επιφάνεια περιστατικά που έχεις ζήσει και τα συζητάς, όντως πέφτεις ψυχολογικά... Και νομίζεις ότι όντως δεν βοηθάει. Αλλά με αυτό τον τρόπο τα αποβάλεις.. Το να βάζεις τα προβλήματα σου κάτω από το χαλί και προχωράς δεν είναι λύση. Υπάρχουν γιατροί που είναι καλοί.. Κι άλλοι όχι. Όπως και σε όλες τις δουλειές. Εμένα με έχει βοηθήσει.. Και δεν μετανιώνω. Ήταν το δώρο για τα γενέθλια που έκανα στον εαυτό μου το 2018 που ήμουν ένα σώμα που απλά περπατούσε. Το να πάρω χάπια και να μη δουλεύω τα θέματα μου είναι σαν και κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Είμαι καλύτερα από ότι ήμουν. Έμαθα τον εαυτό μου και προσπαθώ να τον δω με τα δικά μου μάτια και όχι από όλων αυτών που μου καταστρέψαν το σώμα και την ψυχή μου.. Οπότε η ψυχοθεραπεία βοηθάει.. Αλλά όχι από μόνη της. Όταν κάνεις δουλειά και εσύ... Και ναι συμφωνώ.. Είναι πολλά τα λεφτά

---

Δεν τα βάζω κάτω από το χαλί. Τα αντιμετωπίζω με τον τρόπο που βοηθάνε ΕΜΕΝΑ καλύτερα. Ο ψυχολόγος δεν αναλαμβάνει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά; Οκ εσύ έχεις ιδψ αλλά δεν θα εφαρμόσω σε εσένα την μέθοδο που εφαρμόζω με την blackbird γιατί εσύ είσαι άλλος άνθρωπος με άλλα βιώματα και μπορεί η συγκεκριμένη μέθοδος να σε πηγαίνει πίσω. Με την αυτογνωσία εννοώ πως αν ξέρεις από πριν τι έχεις τι θέλεις με ποιό τρόπο βοηθιέσαι τότε μπορείς και μόνος σου. Η ψυχολόγος μου το είπε από την αρχή γιατί το παρατήρησε έντονα σε μένα. Και επίσης επειδή έχω αλλάξει πολλούς ειδικούς, παρατήρησα απαράδεκτα πράγματα και πέταξα πάρα πολλά χρήματα. Δεν χρειάζονται όλοι οι άνθρωποι ειδικούς για να λύσουν τα θέματά τους, που για να γίνει αυτό και να καταλάβει ο ψυχοθεραπευτής με τι έχει να κάνει, πρέπει να περάσουν αρκετές συνεδρίες και χρόνος, άρα και χρήματα. Δεν είμαι και καμιά βαριά περίπτωση κιόλας. Αυτό που κάνω τώρα είναι χειρότερο. Όσες φορές ανέλυσα σε βάθος τα πράγματα για να βρω την ρίζα, οκ τα κατανόησα, τα αγκάλιασα, με βοήθησε αλλά μέχρι εκεί. Από ' κει και πέρα η ενασχόληση με χειροτερεύει. Αν κάνω τα πράγματα που έχω να κάνω και σκέφτομαι λογικά και μετά με αγκιαλιάσω τις στιγμές που θα φρικάρω και θα με πιάσει ο πανικός (θα με αγκιαλιάσω για να μην με αφήσω να χάσω εντελώς την υγεία μου) τότε είμαι πολύ καλύτερα και σε αυτό δεν χρειάζομαι ειδικό αφού μπορώ να το κάνω μόνη μου. Ποιός άνθρωπος ειδικά σήμερα δεν έχει κακές στιγμές και δεν αγχώνεται ή δεν κάνει βλακείες; Θέλω να πω, μην βλέπουμε και τους ειδικούς σαν θεούς και σαν την λύση για τα πάντα. Ξέρω ανθρώπους που πάνε χρόνια και είναι στα ίδια χάλια - και χειρότερα. Αναλογίσου γιατί. Ναι βοηθάει η ψυχοθεραπεία δεν αντιλέγω, αλλά όχι όλους και όχι για όλες τις περιπτώσεις. Αυτό λέω. Εσένα θα σε βοηθήσει και έγραψες ήδη και τον λόγο. Δεν περιμένεις από κανένα χάπι να σε σώσει. Ούτε ο ειδικός θα σε σώσει προφανώς. Η δουλειά που θα κάνεις ΕΣΥ με τον εαυτό σου είναι που θα σε σώσει. Ε αυτή η δουλειά με σώζει και μένα. Με ή χωρίς ειδικό. Πολύ πολύ καλά έκανες και ξεκίνησες - είναι η μεγάλη επένδυση στον εαυτό σου για την υγεία σου και σου εύχομαι τα καλύτερα.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Το εχω σκεφτει κι εγω οτι το να σε βαλει ο ψυχολογος να θυμασαι δυσαρεστα πραγματα μπορει να σε παει πισω.

---

Έχω διαβάσει τις απόψεις σου γι' αυτό το θέμα και συμφωνώ. (Εκτός κι' αν εννοείς πως το κάνουν επίτηδες - που σε αυτό διαφωνώ). Απλά δεν έλεγα τίποτα για να μην πέσουν να μας φάνε (όχι εδώ). Πάντως σε κάαποιες περιπτώσεις αυτό βοηθάνε, φτάνει να μην γίνεται συνέχεια! Εξαρτάται και από το άτομο βέβαια

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Δεν τα βάζω κάτω από το χαλί. Τα αντιμετωπίζω με τον τρόπο που βοηθάνε ΕΜΕΝΑ καλύτερα. Ο ψυχολόγος δεν αναλαμβάνει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά; Οκ εσύ έχεις ιδψ αλλά δεν θα εφαρμόσω σε εσένα την μέθοδο που εφαρμόζω με την blackbird γιατί εσύ είσαι άλλος άνθρωπος με άλλα βιώματα και μπορεί η συγκεκριμένη μέθοδος να σε πηγαίνει πίσω. Με την αυτογνωσία εννοώ πως αν ξέρεις από πριν τι έχεις τι θέλεις με ποιό τρόπο βοηθιέσαι τότε μπορείς και μόνος σου. Η ψυχολόγος μου το είπε από την αρχή γιατί το παρατήρησε έντονα σε μένα. Και επίσης επειδή έχω αλλάξει πολλούς ειδικούς, παρατήρησα απαράδεκτα πράγματα και πέταξα πάρα πολλά χρήματα. Δεν χρειάζονται όλοι οι άνθρωποι ειδικούς για να λύσουν τα θέματά τους, που για να γίνει αυτό και να καταλάβει ο ψυχοθεραπευτής με τι έχει να κάνει, πρέπει να περάσουν αρκετές συνεδρίες και χρόνος, άρα και χρήματα. Δεν είμαι και καμιά βαριά περίπτωση κιόλας. Αυτό που κάνω τώρα είναι χειρότερο. Όσες φορές ανέλυσα σε βάθος τα πράγματα για να βρω την ρίζα, οκ τα κατανόησα, τα αγκάλιασα, με βοήθησε αλλά μέχρι εκεί. Από ' κει και πέρα η ενασχόληση με χειροτερεύει. Αν κάνω τα πράγματα που έχω να κάνω και σκέφτομαι λογικά και μετά με αγκιαλιάσω τις στιγμές που θα φρικάρω και θα με πιάσει ο πανικός (θα με αγκιαλιάσω για να μην με αφήσω να χάσω εντελώς την υγεία μου) τότε είμαι πολύ καλύτερα και σε αυτό δεν χρειάζομαι ειδικό αφού μπορώ να το κάνω μόνη μου. Ποιός άνθρωπος ειδικά σήμερα δεν έχει κακές στιγμές και δεν αγχώνεται ή δεν κάνει βλακείες; Θέλω να πω, μην βλέπουμε και τους ειδικούς σαν θεούς και σαν την λύση για τα πάντα. Ξέρω ανθρώπους που πάνε χρόνια και είναι στα ίδια χάλια - και χειρότερα. Αναλογίσου γιατί. Ναι βοηθάει η ψυχοθεραπεία δεν αντιλέγω, αλλά όχι όλους και όχι για όλες τις περιπτώσεις. Αυτό λέω. Εσένα θα σε βοηθήσει και έγραψες ήδη και τον λόγο. Δεν περιμένεις από κανένα χάπι να σε σώσει. Ούτε ο ειδικός θα σε σώσει προφανώς. Η δουλειά που θα κάνεις ΕΣΥ με τον εαυτό σου είναι που θα σε σώσει. Ε αυτή η δουλειά με σώζει και μένα. Με ή χωρίς ειδικό. Πολύ πολύ καλά έκανες και ξεκίνησες - είναι η μεγάλη επένδυση στον εαυτό σου για την υγεία σου και σου εύχομαι τα καλύτερα.

---

Αν σωζομουν χωρίς την βοήθεια του ψυχολόγου τότε γιατί δεν το έκανα πριν πάω σε αυτήν; Κάποιος πρέπει να σε βοηθήσει. Να ρωτήσει. Να σε κάνει να δεις τα πράγματα διαφορετικα. Δεν πας εκεί για να σου δώσει οδηγίες ή έτοιμη τροφή. Σε ρωτάει, σκέφτεσαι, αναρωτιέσαι.. Μήπως είμαι λάθος; μήπως έχει κι εναλλακτική επιλογή; μήπως άδικα πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό; Το να πηγαίνεις στον ψυχολόγο, να συζητάτε και μετά να πηγαίνεις στο κρεβάτι και να κλαιγεσαι δεν είναι λύση.. Λύση είναι ότι εφόδια παίρνεις από τον ψυχολόγο να τα αξιοποιείς και μόνος σου.
Αφού μπορείς μόνη σου όπως λες.. Γιατί είσαι μέσα στο άγχος συνέχεια; Γιατί θες να είσαι τέλεια παντού; Γιατί προτιμάς να γεμίζεις την μέρα σου; Γιατί φοβάσαι να μείνεις λίγο σπίτι να ηρεμήσεις; Επειδή θα σκέφτεσαι.. Θα βασανίζεσαι. Αυτή είναι η ζωή; αν είσαι ευχαριστημένη.. Εγώ πάω πάσο. Για μένα δεν θα ήθελα αυτό. Έχω στερηθεί πολλά στην παιδική μου ηλικία και δεν πρόκειται να στερηθω κι άλλα τώρα που μεγάλωσα γεμίζοντας την μέρα μου για να μη σκέφτομαι..

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Έχω διαβάσει τις απόψεις σου γι' αυτό το θέμα και συμφωνώ. (Εκτός κι' αν εννοείς πως το κάνουν επίτηδες - που σε αυτό διαφωνώ). Απλά δεν έλεγα τίποτα για να μην πέσουν να μας φάνε (όχι εδώ). Πάντως σε κάαποιες περιπτώσεις αυτό βοηθάνε, φτάνει να μην γίνεται συνέχεια! Εξαρτάται και από το άτομο βέβαια

---

Επιτηδες δε νομιζω να το κανουν, οχι οι περισσοτεροι τελος παντων, αλλα ισως δεν ειναι παντα το σωστο ταιμινγκ για βουτιες στο "σκοταδι". Βεβαια δεν ξερω αν ειναι αυτη παντα η προσεγγιση, ισως υπαρχουν ψυχολογοι προσπαθουν να σε ενθαρρυνουν να αντιμετωπισεις τις τωρινες προκλησεις, για παραδειγμα.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Πέρσυ δούλευα 12ωρα (κυρίως νυχτερινά), σχόλανα πήγαινα για μάθημα στο πανεπιστήμιο (έγραφα και τεστ, συμμετείχα στα μαθήματα, ήμουν στον αυτόματο) και κοιμόμουν μετά από 2 μέρες. Ταυτόχρονα έκανα μάθημα και σε ένα κορίτσι γυμνασίου. Διδάσκω μαθηματικά και φυσική. Σπουδάζω μαθηματικά. Ήμουν με burn out ολόκληρο το ακαδημαϊκό έτος.

Ε φέτος είπα πως δεν υπήρχε περίπτωση να κανω το ίδιο. Ανέλαβα μόνο έναν μαθητή για 2 φορές την βδομάδα και δεν ήμουν πιεσμένη. Μέσα στις γιορτές και για 2-3 μαθήματα μετά κάνω και στην περσινή. Δεν είναι αυτό το θέμα μου ούτε χρειάζομαι κάποιον ειδικό για το θέμα άγχους. Το διαχειρίζομαι. Μην με βλέπεις τώρα που με έπιασε ο πανικός. Πήρα χάπια για ιδψ για 6 μήνες και δεν είδα την παραμικρή διαφορά. Την παραμικρή όμως. Με το μυαλό μου κάνω πολύ καλύτερη δουλειά. Απλά επειδή είμαι 26 χρονών και δεν έχω πτυχίο στα χέρια μου, και επειδή θέλω να τελειώνω επιτέλους και να κρατήσω την υποτροφία μου πάσει θυσία, με πιάνει η τρέλα γιατί υπάρχει πίεση με τους βαθμούς που πρέπει να παίρνω και με όλες τις εργασίες και εξετάσεις. Πιο πολύ αγχώθηκα και νευρίασα με την αναισθησία/γαϊδουροσύνη και ασχετοσύνη ενός συγκεκριμένου καθηγητή. Δεν θέλω να χάσω την υποτροφία εξαιτίας του. Θα καταρρακωθώ. Και μετά λέω γαμώτο φτάνει. Στην χειρότερη περίπτωση δεν θα πάρεις ποτέ πτυχίο και μεταπτυχιακό, δεν θα κάνεις αυτά που θέλεις και απλά θα σκοτώνεσαι σε άσχετες δουλειές ίσα για να επιβιώνεις. So what? Γιατί να έχω υψηλές προσδοκίες και να απογοητεύομαι και να αρρωσταίνω; Καλοί οι στόχοι και όλα αυτά αλλά καλύτερη είναι η υγεία. Και πρέπει να εκτιμώ την γενική μου αξία ανεξάρτητα από όλα τα άλλα (πτυχία, υποτροφίες, δουλειές/κατορθώματα κτλ) γιατί αλλιώς θα το βγάζω προς τα έξω και θα νιώθω μειονεκτικά.


Αύριο θα είμαι καλύτερα. Τις δύσκολες μέρες με πιάνει αυτό και επίσης θέλω να ξεσπάω γιατί με βοηθάει το γράψιμο.

---

Παρομοια ειχα περασει κι εγω στην Αγγλια οταν σπουδαζα. Πιεσα πολυ τον εαυτο μου γιατι νομιζα οτι δε γινεται αλλιως, οτι δε θα περασω τα μαθηματα, οτι δεν θα παρω πτυχιο. Ανελυσα απο τοτε πολλες φορες τα δεδομενα και κατεληξα στο συμπετασμα οχι απλα οτι εκανα λαθος, οχι μονο οτι υπηρχαν παμπολλες ευκαιριες και εναλλακτικες επιλογες που δεν εβλεπα, αλλα οτι παντοτε οταν αισθανομαι ετσι στην πραγματικοτητα δεν υπαρχει λογος ανησυχιας. Θεωρω οτι ειναι κανονας της ζωης. Και χρονος υπαρχει και δευτερη ευκαιρια. Απλα το μυαλο μου εχει μαθει να προσομοιωνει το χειροτερο σεναριο και να μην αφηνει χωρο στους υπολογισμους για νεα δεδομενα...

πχ. Θυμαμαι οτι επρεπε να υλοποιησουμε την εργασια σε μια συγκεκριμενη γλωσσα προγραμματισμου. Το παιδι που ειχε αναλαβει την υλοποιηση τα φορτωσε στον κοκκορα και δεν μελετησε τα βιβλια που μας εδωσε η supervisor με αποτελεσμα να φτασουμε μια εβδομαδα πριν την ημερομηνια παραδοσης και να μην εχει γινει η υλοποιηση η οποια επιανε 20 μοναδες. Εγω για μια ακομη φορα νομισα οτι την πατησαμε, αλλα τελικα η supervisor, μας επετρεψε να κανουμε την υλοποιηση σε αλλη γλωσσα προγραμματισμου που τη γνωριζαμε.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αν σωζομουν χωρίς την βοήθεια του ψυχολόγου τότε γιατί δεν το έκανα πριν πάω σε αυτήν; Κάποιος πρέπει να σε βοηθήσει. Να ρωτήσει. Να σε κάνει να δεις τα πράγματα διαφορετικα. Δεν πας εκεί για να σου δώσει οδηγίες ή έτοιμη τροφή. Σε ρωτάει, σκέφτεσαι, αναρωτιέσαι.. Μήπως είμαι λάθος; μήπως έχει κι εναλλακτική επιλογή; μήπως άδικα πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό; Το να πηγαίνεις στον ψυχολόγο, να συζητάτε και μετά να πηγαίνεις στο κρεβάτι και να κλαιγεσαι δεν είναι λύση.. Λύση είναι ότι εφόδια παίρνεις από τον ψυχολόγο να τα αξιοποιείς και μόνος σου.
Αφού μπορείς μόνη σου όπως λες.. Γιατί είσαι μέσα στο άγχος συνέχεια; Γιατί θες να είσαι τέλεια παντού; Γιατί προτιμάς να γεμίζεις την μέρα σου; Γιατί φοβάσαι να μείνεις λίγο σπίτι να ηρεμήσεις; Επειδή θα σκέφτεσαι.. Θα βασανίζεσαι. Αυτή είναι η ζωή; αν είσαι ευχαριστημένη.. Εγώ πάω πάσο. Για μένα δεν θα ήθελα αυτό. Έχω στερηθεί πολλά στην παιδική μου ηλικία και δεν πρόκειται να στερηθω κι άλλα τώρα που μεγάλωσα γεμίζοντας την μέρα μου για να μη σκέφτομαι..

---

Γιώργο είναι μεγάλη συζήτηση αυτό και με συγχωρείς αλλά δεν θέλω να την κάνω. Δεν ξέρω τι ψυχολογικό θέμα έχεις εσύ (μάλλον κατάθλιψη και όχι ιδψ) οπότε απλά θα σου εξηγήσω περιληπτικά για να καταλάβεις και μέχρι εκεί γιατί αν μπεις ακόμα και εδώ στην ενότητα της ιδψ θα δεις πως για έναν ιδεοψυχαναγκαστικό η ανάλυση είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να του κάνεις. Γι' αυτό απλά τα γράφω, ξεσπάω και δεν θέλω περαιτέρω αναλύσεις.


Οι ίδιοι οι ψυχίατροι λένε πως η ιδψ είναι χρόνια ασθένεια. 9 στις 10 περιπτώσεις οι εμμονές/ιδεοληψίες δεν γιατρεύονται. Δεν εξαφανίζονται. Πολλές φορές ούτε με φάρμακα! Μα ούτε και με ψυχοθεραπεία. Δεν κάνει θαύματα. Σε βοηθάει να διαχειρίζεσαι το άγχος σου. Δεν το εξαφανίζει! Πως μου το λες τώρα εσύ γιατί αγχώνεσαι;! Μα προφανώς επειδή έχω μια χρόνια διαταραχή με εξάρσεις και υφέσεις! Ε τώρα είμαι σε έξαρση. Τι κάνω; Μεθόδους ψυχοθεραπείας που έμαθα και δικές μου (κυρίως) που είδα πως δουλεύουν ΣΕ ΜΕΝΑ και στην δική μου διαταραχή - στις δικές μου ιδιαίτερες εμμονές (γιατί η φύση της διαταραχής είναι τέτοια που ο κάθε άνθρωπος βιώνει με δικό του τρόπο και με διαφορετική ένταση και διάρκεια τις εμμονές και τους ψυχαναγκασμούς του - που δεν μιλάμε απλά για την τάξη που θες και την καθαριότητα - υπάρχουν πολύ πιο πολύπλοκα πράγματα - ακόμα και να φοβάσαι μήπως σκοτώσεις τον εαυτό σου).

Δεν θέλω να είμαι τέλεια παντού. Απλά έχω την διαταραχή του άγχους που με κάνει συνεχώς να έχω εμμονές. Και έμαθα να με αγκαλιάζω, να βάζω την λογική μπροστά, να βγαίνω από πάνω. Δεν δικαιούμαι να κλάψω, να ξεσπάσω, να γκρινιάξω όπως όλος ο κόσμος που βιώνει άσχημες στιγμές; Είναι κάτι παράλογο αυτό; Δεν είναι κι' αυτά μέσα στη ζωή; Επίσης όσο πάλευα να εξαφανίσω την διαταραχή και έτρεχα σε γιατρούς και ψυχολόγους, απογοητευόμουν μιας και ισχύει (με λεγόμενα γιατρών) αυτό που σου είπα, και το έχω δει και στην πράξη. Οπότε συμβιβάστηκα με αυτό και ότι απλά η καθημερινότητά μου θα είναι πιο δύσκολη από έναν μέσο άνθρωπο που δεν έχει κάποια διαταραχή. Οκ τι να κάνουμε.

Είπαμε όμως πως αυτό εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο και το είδος των προβλημάτων/διαταραχών που αντιμετωπίζει. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως η κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη και μόνο που θες να βοηθήσεις τον εαυτό σου έκανες ήδη το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα, άρα μόνο καλά θα δεις από 'δω και στο εξής.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Επιτηδες δε νομιζω να το κανουν, οχι οι περισσοτεροι τελος παντων, αλλα ισως δεν ειναι παντα το σωστο ταιμινγκ για βουτιες στο "σκοταδι". Βεβαια δεν ξερω αν ειναι αυτη παντα η προσεγγιση, ισως υπαρχουν ψυχολογοι προσπαθουν να σε ενθαρρυνουν να αντιμετωπισεις τις τωρινες προκλησεις, για παραδειγμα.

---

Ναι ισχύει. Υπάρχουν όμως και άλλες θεραπείες που επικεντρώνονται στο παρόν. Π.χ η γνωσιακή-συμπεριφορική. Το θέμα είναι να βρεις ΣΩΣΤΟ και καλό-εκπαιδευμένο ειδικό και να σου κάνει κάθε φορά ερωτήσεις to the point. Και φυσικά να θες και εσύ και να κάνεις την περισσότερη δουλειά για να αξιοποιήσεις σωστά ό,τι ακούς, αλλιώς θα σου πάρει περισσότερο χρόνο και χρήματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς όχι μόνο δεν έχουν αυτογνωσία, αλλά δεν θέλουν καν να προσπαθήσουν όσο απαιτείται και στο τέλος περιμένουν "το θαύμα" (χάπι, ειδικός, χρόνος, άλλοι άνθρωποι κτλ).

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Παρομοια ειχα περασει κι εγω στην Αγγλια οταν σπουδαζα. Πιεσα πολυ τον εαυτο μου γιατι νομιζα οτι δε γινεται αλλιως, οτι δε θα περασω τα μαθηματα, οτι δεν θα παρω πτυχιο. Ανελυσα απο τοτε πολλες φορες τα δεδομενα και κατεληξα στο συμπετασμα οχι απλα οτι εκανα λαθος, οχι μονο οτι υπηρχαν παμπολλες ευκαιριες και εναλλακτικες επιλογες που δεν εβλεπα, αλλα οτι παντοτε οταν αισθανομαι ετσι στην πραγματικοτητα δεν υπαρχει λογος ανησυχιας. Θεωρω οτι ειναι κανονας της ζωης. Και χρονος υπαρχει και δευτερη ευκαιρια. Απλα το μυαλο μου εχει μαθει να προσομοιωνει το χειροτερο σεναριο και να μην αφηνει χωρο στους υπολογισμους για νεα δεδομενα...

πχ. Θυμαμαι οτι επρεπε να υλοποιησουμε την εργασια σε μια συγκεκριμενη γλωσσα προγραμματισμου. Το παιδι που ειχε αναλαβει την υλοποιηση τα φορτωσε στον κοκκορα και δεν μελετησε τα βιβλια που μας εδωσε η supervisor με αποτελεσμα να φτασουμε μια εβδομαδα πριν την ημερομηνια παραδοσης και να μην εχει γινει η υλοποιηση η οποια επιανε 20 μοναδες. Εγω για μια ακομη φορα νομισα οτι την πατησαμε, αλλα τελικα η supervisor, μας επετρεψε να κανουμε την υλοποιηση σε αλλη γλωσσα προγραμματισμου που τη γνωριζαμε.

---

Μπράβο βρε Ορέστη. Έτσι ακριβώς.
Στο μυαλό μας τα κάνουμε όλα δύσκολα και τραγικά ενώ τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και όταν ηρεμήσουμε τα βλέπουμε.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Γιώργο είναι μεγάλη συζήτηση αυτό και με συγχωρείς αλλά δεν θέλω να την κάνω. Δεν ξέρω τι ψυχολογικό θέμα έχεις εσύ (μάλλον κατάθλιψη και όχι ιδψ) οπότε απλά θα σου εξηγήσω περιληπτικά για να καταλάβεις και μέχρι εκεί γιατί αν μπεις ακόμα και εδώ στην ενότητα της ιδψ θα δεις πως για έναν ιδεοψυχαναγκαστικό η ανάλυση είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να του κάνεις. Γι' αυτό απλά τα γράφω, ξεσπάω και δεν θέλω περαιτέρω αναλύσεις.


Οι ίδιοι οι ψυχίατροι λένε πως η ιδψ είναι χρόνια ασθένεια. 9 στις 10 περιπτώσεις οι εμμονές/ιδεοληψίες δεν γιατρεύονται. Δεν εξαφανίζονται. Πολλές φορές ούτε με φάρμακα! Μα ούτε και με ψυχοθεραπεία. Δεν κάνει θαύματα. Σε βοηθάει να διαχειρίζεσαι το άγχος σου. Δεν το εξαφανίζει! Πως μου το λες τώρα εσύ γιατί αγχώνεσαι;! Μα προφανώς επειδή έχω μια χρόνια διαταραχή με εξάρσεις και υφέσεις! Ε τώρα είμαι σε έξαρση. Τι κάνω; Μεθόδους ψυχοθεραπείας που έμαθα και δικές μου (κυρίως) που είδα πως δουλεύουν ΣΕ ΜΕΝΑ και στην δική μου διαταραχή - στις δικές μου ιδιαίτερες εμμονές (γιατί η φύση της διαταραχής είναι τέτοια που ο κάθε άνθρωπος βιώνει με δικό του τρόπο και με διαφορετική ένταση και διάρκεια τις εμμονές και τους ψυχαναγκασμούς του - που δεν μιλάμε απλά για την τάξη που θες και την καθαριότητα - υπάρχουν πολύ πιο πολύπλοκα πράγματα - ακόμα και να φοβάσαι μήπως σκοτώσεις τον εαυτό σου).

Δεν θέλω να είμαι τέλεια παντού. Απλά έχω την διαταραχή του άγχους που με κάνει συνεχώς να έχω εμμονές. Και έμαθα να με αγκαλιάζω, να βάζω την λογική μπροστά, να βγαίνω από πάνω. Δεν δικαιούμαι να κλάψω, να ξεσπάσω, να γκρινιάξω όπως όλος ο κόσμος που βιώνει άσχημες στιγμές; Είναι κάτι παράλογο αυτό; Δεν είναι κι' αυτά μέσα στη ζωή; Επίσης όσο πάλευα να εξαφανίσω την διαταραχή και έτρεχα σε γιατρούς και ψυχολόγους, απογοητευόμουν μιας και ισχύει (με λεγόμενα γιατρών) αυτό που σου είπα, και το έχω δει και στην πράξη. Οπότε συμβιβάστηκα με αυτό και ότι απλά η καθημερινότητά μου θα είναι πιο δύσκολη από έναν μέσο άνθρωπο που δεν έχει κάποια διαταραχή. Οκ τι να κάνουμε.

Είπαμε όμως πως αυτό εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο και το είδος των προβλημάτων/διαταραχών που αντιμετωπίζει. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως η κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη και μόνο που θες να βοηθήσεις τον εαυτό σου έκανες ήδη το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα, άρα μόνο καλά θα δεις από 'δω και στο εξής.

---

Σου εύχομαι τον περισσότερο καιρό να είσαι ήρεμη.. Καλή χρονιά

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Σου εύχομαι τον περισσότερο καιρό να είσαι ήρεμη.. Καλή χρονιά

---

Το ίδιο εύχομαι και σε σένα!
Καλή χρονιά :)

Ξύπνησα μ' ένα τρέμουλο σήμερα και περιμένω να δράσει το ηρεμιστικό για να με βοηθήσει... Δε νιώθω καλά...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ξύπνησα μ' ένα τρέμουλο σήμερα και περιμένω να δράσει το ηρεμιστικό για να με βοηθήσει... Δε νιώθω καλά...

---

Καλημέρα
Ηρέμησες;

Quote:

---

Originally Posted by Άντα_Στε87

Καλημέρα
Ηρέμησες;

---

Καλημέρα...

Όχι εντελώς ακόμα... Αλλά θα περάσει με την ώρα λογικά... Απλά όσο αργεί ταλαιπωρούμαι...
Εσύ πώς είσαι;

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Καλημέρα...

Όχι εντελώς ακόμα... Αλλά θα περάσει με την ώρα λογικά... Απλά όσο αργεί ταλαιπωρούμαι...
Εσύ πώς είσαι;

---

Σαν να με πάτησε νταλίκα. Μάλλον έχω κρυώσει. Τι; Να μην υποφέρω εγώ λίγο;

Quote:

---

Originally Posted by Άντα_Στε87

Σαν να με πάτησε νταλίκα. Μάλλον έχω κρυώσει. Τι; Να μην υποφέρω εγώ λίγο;

---

Κατάλαβα...

Περαστικά και γρήγορα εύχομαι!

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Κατάλαβα...

Περαστικά και γρήγορα εύχομαι!

---

Ευχαριστώ πολύ!
Με εσένα τι θα γίνει; έτσι θα μείνεις;

Quote:

---

Originally Posted by Άντα_Στε87

Ευχαριστώ πολύ!
Με εσένα τι θα γίνει; έτσι θα μείνεις;

---

Όχι, θα πιάσει το ηρεμιστικό απλώς θέλει λίγο χρόνο... Η αντίστοιχη ένεση δρα πιο γρήγορα αλλά δεν θέλω να τρέχω στο νοσοκομείο, θα κάνω υπομονή...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Όχι, θα πιάσει το ηρεμιστικό απλώς θέλει λίγο χρόνο... Η αντίστοιχη ένεση δρα πιο γρήγορα αλλά δεν θέλω να τρέχω στο νοσοκομείο, θα κάνω υπομονή...

---

Σε φαρμακείο δεν τη κάνουν; Εξαρτάται και την περιοχή δεν ξέρω που είσαι.

Quote:

---

Originally Posted by Άντα_Στε87

Σε φαρμακείο δεν τη κάνουν; Εξαρτάται και την περιοχή δεν ξέρω που είσαι.

---

Δεν ξέρω για τα φαρμακεία αλλά πρέπει να βρεις εφημερεύον επειδή είναι Κυριακή... Θα κάνω λίγη υπομονή...
Η φωλιά μου είναι κάπου στη Θεσσαλονίκη, εσύ που είσαι;

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Δεν ξέρω για τα φαρμακεία αλλά πρέπει να βρεις εφημερεύον επειδή είναι Κυριακή... Θα κάνω λίγη υπομονή...
Η φωλιά μου είναι κάπου στη Θεσσαλονίκη, εσύ που είσαι;

---

Αχ έχεις δίκιο. Είναι Κυριακή. Έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου.
Εγώ Αθήνα..

Quote:

---

Originally Posted by Άντα_Στε87

Αχ έχεις δίκιο. Είναι Κυριακή. Έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου.
Εγώ Αθήνα..

---

Δεν πειράζει... :) Ήδη με τη συζήτηση νιώθω λίγο καλύτερα...
Ωραία η Αθήνα, έχω δει κάποια μέρη γιατί από εκεί ήταν ο πρώην μου που σου έλεγα...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Δεν πειράζει... :) Ήδη με τη συζήτηση νιώθω λίγο καλύτερα...
Ωραία η Αθήνα, έχω δει κάποια μέρη γιατί από εκεί ήταν ο πρώην μου που σου έλεγα...

---

Ναι ωραία είναι. Και κυρίως έχει θόρυβο. Δεν τη μπορώ την πολύ ησυχία. Με τρομάζει.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Διδάσκω μαθηματικά και φυσική. Σπουδάζω μαθηματικά.

---

Μαθηματικά :eek:; Έχεις κάποια προτίμηση (καθαρά/εφαρμοσμένα μαθηματικά); Από φυσική τι ακριβώς ξέρεις;

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Ήμουν με burn out ολόκληρο το ακαδημαϊκό έτος.

---

Η έκφραση είναι κυριολεκτική ή μεταφορική; Και ποια ήταν η κατάληξη;

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Απλά επειδή είμαι 26 χρονών και δεν έχω πτυχίο στα χέρια μου, και επειδή θέλω να τελειώνω επιτέλους και να κρατήσω την υποτροφία μου πάσει θυσία

---

Εννοείς ότι έχεις ήδη κάποια υποτροφία ως προπτυχιακή φοιτήτρια;

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Πιο πολύ αγχώθηκα και νευρίασα με την αναισθησία/γαϊδουροσύνη και ασχετοσύνη ενός συγκεκριμένου καθηγητή. Δεν θέλω να χάσω την υποτροφία εξαιτίας του. Θα καταρρακωθώ.

---

Τι σου έχει κάνει;

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Στην χειρότερη περίπτωση δεν θα πάρεις ποτέ πτυχίο και μεταπτυχιακό, δεν θα κάνεις αυτά που θέλεις και απλά θα σκοτώνεσαι σε άσχετες δουλειές ίσα για να επιβιώνεις. So what? Γιατί να έχω υψηλές προσδοκίες και να απογοητεύομαι και να αρρωσταίνω; Καλοί οι στόχοι και όλα αυτά αλλά καλύτερη είναι η υγεία. Και πρέπει να εκτιμώ την γενική μου αξία ανεξάρτητα από όλα τα άλλα (πτυχία, υποτροφίες, δουλειές/κατορθώματα κτλ) γιατί αλλιώς θα το βγάζω προς τα έξω και θα νιώθω μειονεκτικά.

---

Και πτυχίο θα πάρεις, και μεταπτυχιακό θα κάνεις, και διδακτορικό και post-doc ... :cool: Δεν υπάρχει ομορφότερο γνωστικό πεδίο από αυτό των μαθηματικών. Έτσι θα τα παρατήσεις; Και γιατί να απογοητεύεσαι και να αρρωσταίνεις; Δεν είναι θέμα υψηλών προσδοκιών μόνο. Υπάρχει και το «έτσι μ' αρέσει». Έχεις ακουστά το «Σεμινάριο Nicolas Bourbaki» :p; Όσο για το πού μπορείς να απασχοληθείς, πρέπει να ξέρεις ότι τα μαθηματικά ξεκλειδώνουν πολλές πόρτες ;). Βέβαια απαιτείται ευελιξία και διάθεση για αγώνα και για μάθηση.

Quote:

---

Originally Posted by Vox

Μαθηματικά :eek:; Έχεις κάποια προτίμηση (καθαρά/εφαρμοσμένα μαθηματικά); Από φυσική τι ακριβώς ξέρεις;

---

Διάλεξα στατιστική επειδή είναι παντού. Δεν μ' αρέσει αλλά υπάρχει ένας κλάδος τους που μ' αρέσει. Π.χ σε φαρμακευτικές εταιρίες. Ό,τι έχει να κάνει με φάρμακα και ελέγχους. Η έρευνα πίσω από αυτό. Τα οικονομικά, λογιστική, τράπεζες δεν με ενδιαφέρουν καθόλου. Το πρώτο μου "πτυχίο" ήταν φυσική. Δεν το τελείωσα ποτέ (έπαιξαν διάφοροι παράγοντες ρόλο, ο πιο κύριος η κατάθλιψη). Είμαι σε επίπεδο 2ου έτους ας πούμε (σε σχέση με τα περασμένα μαθήματα). Έκανα και ελάχιστα μαθήματα από το 3ο. Οπότε είμαι σε επίπεδο για να την διδάξω (Θεωρώ δηλαδή. Τουλάχιστον όσα μαθήματα έκανα, βοηθούσα τα παιδιά). Βέβαια επειδή σπουδάζω κιόλας και για να αναλάβω λύκειο θέλω προετοιμασία, σαν ψυχαναγκαστική δεν θα το έκανα χωρίς να ήμουν σίγουρη πως δεν θα ήξερα να απαντήσω σε πιθανές ερωτήσεις. Άρα μόνο γυμνάσιο προς το παρόν. Το ίδιο και για μαθηματικά. Για να αναλάμβανα λύκειο θα έπρεπε να έλυνα ΟΛΕΣ τις ασκήσεις των βιβλίων, να είχα έξτρα δικές μου σημειώσεις και ασκήσεις και φυσικά να ένιωθα άνετη. Σε γυμνάσιο δεν έχω τέτοιο θέμα.

Quote:

---

Η έκφραση είναι κυριολεκτική ή μεταφορική; Και ποια ήταν η κατάληξη;

---

Κυριολεκτικότατη. Δεν υπερβάλλω. Αφού σε διάφορες φάσεις ευχόμουνα να καταλήξω νοσοκομείο για να μπορέσω επιτέλους να ξεκουραστώ λίγες μέρες. Ε κατέληξα σε γιατρούς, φάρμακα, ενέσεις, 2 μέρες κρεβάτι, άδεια 2 εβδομάδων από γιατρό που δεν αξιοποίησα ποτέ, μείωση ωρών στη δουλειά αναγκαστικά προς το τέλους του έτους και ξεσπούσα σε κλάματα από τον πανικό και την υπερένταση.

Quote:

---

Εννοείς ότι έχεις ήδη κάποια υποτροφία ως προπτυχιακή φοιτήτρια;

---

Υποτροφία 50% λόγω βαθμών λυκείου μόλις μπήκα, την κράτησα λόγω βαθμών στα ακαδημαϊκά μαθήματα και για να την κρατήσω θέλω πάλι γενικό πάνω από 7.

Quote:

---

Τι σου έχει κάνει;

---

Είναι μεγάλη κουβέντα αυτό. Δεν έχει γνώσεις, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ να μας απαντάει σε ΚΥΡΙΕΣ απορίες, ειρωνεύεται, κάνει τις συμφοιτήτριες να κλαίνε, κάναμε δοκιμαστική εξέταση και του είπα να μας βάλει τις λύσεις για να μην τα μαθαίνουμε λάθος και δεν το έκανε ποτέ. 21 του είχα στείλει e-mail (του είχα πει από πολύ νωρίτερα και το ήξερε), δεν απάντησε και γράφουμε στις 13. Δεν θέλω να τον ξαναδώ μπροστά μου γιατί είναι ανεύθυνος και απαράδεκτος γενικά.

Quote:

---

Και πτυχίο θα πάρεις, και μεταπτυχιακό θα κάνεις, και διδακτορικό και post-doc ... :cool: Δεν υπάρχει ομορφότερο γνωστικό πεδίο από αυτό των μαθηματικών. Έτσι θα τα παρατήσεις; Και γιατί να απογοητεύεσαι και να αρρωσταίνεις; Δεν είναι θέμα υψηλών προσδοκιών μόνο. Υπάρχει και το «έτσι μ' αρέσει». Έχεις ακουστά το «Σεμινάριο Nicolas Bourbaki» :p; Όσο για το πού μπορείς να απασχοληθείς, πρέπει να ξέρεις ότι τα μαθηματικά ξεκλειδώνουν πολλές πόρτες ;). Βέβαια απαιτείται ευελιξία και διάθεση για αγώνα και για μάθηση.

---

Μακάρι να είχα το σκεπτικό σου και να το πίστευα. Σε ευχαριστώ για την σιγουριά σου και για τα λόγια σου αλλά... δεν. Δεν θεωρώ πως είμαι έξυπνος άνθρωπος. Τουλάχιστον όχι για τα μαθηματικά. Η εξυπνάδα δεν μετριέται με κάποιους βαθμούς. Ούτε καλούς ούτε κακούς. Κάποιες φορές σκέφτομαι έξυπνα (και στην καθημερινή ζωή), κάποιες άλλες σβήνω, λέω τι στο καλό λες κοπέλα μου; Τόσο χαζή; Και επίσης από την πίεση και το άγχος κάποιες φορές παραλύω. Μόνο σε ότι έχει να κάνει με επιστήμες όμως γιατί η κύρια μου ανασφάλεια αυτή είναι - ότι δεν είμαι έξυπνη. ΟΜΩΣ είναι αυτό που λες ακριβώς! Για το γαμώτο, για το πείσμα μου, για την θέληση που έχω και επειδή κυρίως ΤΑ ΑΓΑΠΩ τα μαθηματικά και την επιστήμη. Μου λένε όλοι χαρά στο κουράγιο σου να τα κάνεις όλα αυτά και να θες να προχωρήσεις. (Δεν ξέρουν βέβαια πως δεν έχω καν πτυχίο. Και γι' αυτό νιώθω μειονεκτικά). Απορώ και εγώ που είμαι τόσο αγχώδης, που έχω δύσκολη καθημερινότητα, που μου έρχεται τόσες φορές να τα παρατήσω και δεν το κάνω. Αν δεν το αγαπούσα δεν θα είχα ούτε κουράγιο, ούτε θέληση. Δεν με νοιάζει. Ας αποτύχω και ας μην πετύχω τίποτα στη ζωή μου. Τουλάχιστον ξέρω πώς είναι να επιμένεις, να θέλεις, να προσπαθείς και να γεμίζεις και με καλά αισθήματα επειδή μαθαίνεις καινούρια πράγματα και εξασκείς το μυαλό σου. Ναι μετράει το αποτέλεσμα (όλοι γι' αυτό προσπαθούμε) αλλά για να με ανακουφίσω σκέφτομαι πως το ίδιο μετράει και "το ταξίδι". Και ας μην οδηγήσει πουθενά.

Αν δεν εισαι εσυ εξυπνη ποιος ειναι;

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Διάλεξα στατιστική επειδή είναι παντού. Δεν μ' αρέσει αλλά υπάρχει ένας κλάδος τους που μ' αρέσει. Π.χ σε φαρμακευτικές εταιρίες. Ό,τι έχει να κάνει με φάρμακα και ελέγχους. Η έρευνα πίσω από αυτό. Τα οικονομικά, λογιστική, τράπεζες δεν με ενδιαφέρουν καθόλου.

---

Ωραία. Είναι αλήθεια ότι η στατιστική θα σου επιτρέψει να βρεις πιο εύκολα μια δουλειά. Ποια είναι όμως η κατεύθυνση που σου αρέσει πραγματικά; Ανάλυση; Διαφορική Γεωμετρία; Αλγεβρική Τοπολογία; Ομάδες/άλγεβρες Lie; Κάτι άλλο;

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Το πρώτο μου "πτυχίο" ήταν φυσική. Δεν το τελείωσα ποτέ (έπαιξαν διάφοροι παράγοντες ρόλο, ο πιο κύριος η κατάθλιψη). Είμαι σε επίπεδο 2ου έτους ας πούμε (σε σχέση με τα περασμένα μαθήματα). Έκανα και ελάχιστα μαθήματα από το 3ο. Οπότε είμαι σε επίπεδο για να την διδάξω (Θεωρώ δηλαδή. Τουλάχιστον όσα μαθήματα έκανα, βοηθούσα τα παιδιά).

---

Οπότε έχεις γνώσεις κλασικής μηχανικής (φορμαλισμός Newton), ηλεκτρομαγνητισμού και ίσως θερμοδυναμικής, ειδικής θεωρίας της σχετικότητας και κβαντομηχανικής. Για μαθήματα στο σχολείο αρκούν βασικές γνώσεις σ' αυτά αλλά χρειάζεσαι καλή κατανόηση της ύλης για να μπορείς να λύνεις ασκήσεις. Αλήθεια, πώς έγινε η μετάβαση από το φυσικό στο μαθηματικό; Έπρεπε να ξαναδώσεις εξετάσεις ή υπάρχει άλλος τρόπος;

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Βέβαια επειδή σπουδάζω κιόλας και για να αναλάβω λύκειο θέλω προετοιμασία, σαν ψυχαναγκαστική δεν θα το έκανα χωρίς να ήμουν σίγουρη πως δεν θα ήξερα να απαντήσω σε πιθανές ερωτήσεις. Άρα μόνο γυμνάσιο προς το παρόν. Το ίδιο και για μαθηματικά. Για να αναλάμβανα λύκειο θα έπρεπε να έλυνα ΟΛΕΣ τις ασκήσεις των βιβλίων, να είχα έξτρα δικές μου σημειώσεις και ασκήσεις και φυσικά να ένιωθα άνετη. Σε γυμνάσιο δεν έχω τέτοιο θέμα.

---

Γιατί το ίδιο και για τα μαθηματικά; Δε βρίσκεσαι ήδη σε πιο προχωρημένο επίπεδο σε σχέση με τη φυσική; Η θεωρία του σχολείου (και στα μαθηματικά και στη φυσική) είναι πολύ εύκολη, επομένως το σημαντικότερο είναι να μπορείς να λύνεις οποιοδήποτε πρόβλημα σου δοθεί.

Μίλησες για ψυχαναγκασμό. Με ποιον τρόπο εκδηλώνεται στην περίπτωσή σου;

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Κυριολεκτικότατη. Δεν υπερβάλλω. Αφού σε διάφορες φάσεις ευχόμουνα να καταλήξω νοσοκομείο για να μπορέσω επιτέλους να ξεκουραστώ λίγες μέρες. Ε κατέληξα σε γιατρούς, φάρμακα, ενέσεις, 2 μέρες κρεβάτι, άδεια 2 εβδομάδων από γιατρό που δεν αξιοποίησα ποτέ, μείωση ωρών στη δουλειά αναγκαστικά προς το τέλους του έτους και ξεσπούσα σε κλάματα από τον πανικό και την υπερένταση.

---

Θα γνωρίζεις, πιστεύω, ότι αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα. Μπορεί να προκληθούν μόνιμες βλάβες στην υγεία σου. Δεν κατάλαβα όμως καλά πώς έφτασες σ' αυτό το σημείο. Είναι αποτέλεσμα εσωτερικών ή εξωτερικών προβλημάτων;

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Υποτροφία 50% λόγω βαθμών λυκείου μόλις μπήκα, την κράτησα λόγω βαθμών στα ακαδημαϊκά μαθήματα και για να την κρατήσω θέλω πάλι γενικό πάνω από 7.

---

Ακούγεται πολύ καλό. Δεν ήξερα ότι υπήρχε αυτή η δυνατότητα.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Είναι μεγάλη κουβέντα αυτό. Δεν έχει γνώσεις, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ να μας απαντάει σε ΚΥΡΙΕΣ απορίες, ειρωνεύεται, κάνει τις συμφοιτήτριες να κλαίνε, κάναμε δοκιμαστική εξέταση και του είπα να μας βάλει τις λύσεις για να μην τα μαθαίνουμε λάθος και δεν το έκανε ποτέ. 21 του είχα στείλει e-mail (του είχα πει από πολύ νωρίτερα και το ήξερε), δεν απάντησε και γράφουμε στις 13. Δεν θέλω να τον ξαναδώ μπροστά μου γιατί είναι ανεύθυνος και απαράδεκτος γενικά.

---

Τραγική κατάσταση. Και ας πούμε ότι δεχόμαστε ότι δεν έχει τις γνώσεις. Αλλά να κάνει τα παιδιά να κλαίνε και να ειρωνεύεται κι από πάνω; Αλλά θα μου πεις μπορεί μ' αυτό τον τρόπο να σκεπάζει την ανεπάρκειά του. Ως φοιτητές δεν κάνετε αξιολόγηση των μελών Δ.Ε.Π.; Εκεί μπορείτε να τον ξετινάξετε σαν βελέντζα που βγήκε από τη ναφθαλίνη :cool:.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Μακάρι να είχα το σκεπτικό σου και να το πίστευα. Σε ευχαριστώ για την σιγουριά σου και για τα λόγια σου αλλά... δεν. Δεν θεωρώ πως είμαι έξυπνος άνθρωπος. Τουλάχιστον όχι για τα μαθηματικά. Η εξυπνάδα δεν μετριέται με κάποιους βαθμούς. Ούτε καλούς ούτε κακούς. Κάποιες φορές σκέφτομαι έξυπνα (και στην καθημερινή ζωή), κάποιες άλλες σβήνω, λέω τι στο καλό λες κοπέλα μου; Τόσο χαζή;

---

Για μισό λεπτό, τι θα πει δεν είσαι έξυπνος άνθρωπος; Και μόνο το ότι βρέθηκες στο φυσικό και τώρα στο μαθηματικό λέει κάτι. Νομίζω ότι από δω και πέρα είναι θέμα αποφασιστικότητας και προσπάθειας.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Και επίσης από την πίεση και το άγχος κάποιες φορές παραλύω. Μόνο σε ότι έχει να κάνει με επιστήμες όμως γιατί η κύρια μου ανασφάλεια αυτή είναι - ότι δεν είμαι έξυπνη.

---

Άντε πάλι με το έξυπνη :p! Η πίεση και το άγχος είναι πραγματικά προβλήματα. Γιατί όμως δέχεσαι τόση πίεση;

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

ΟΜΩΣ είναι αυτό που λες ακριβώς! Για το γαμώτο, για το πείσμα μου, για την θέληση που έχω και επειδή κυρίως ΤΑ ΑΓΑΠΩ τα μαθηματικά και την επιστήμη.

---

Τελείωσε. Μην ξανακούσω για «έξυπνη» ή «χαζή» :D. Αν υπάρχει αγάπη και φυσική περιέργεια για το αντικείμενο που σπουδάζεις, τότε δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο. Θα πρέπει μόνο να βρεις τρόπο να διαχειριστείς το άγχος (και τα άλλα προβλήματα που προαναφέρθηκαν και που δεν πολυκατάλαβα τι ακριβώς είναι).

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Μου λένε όλοι χαρά στο κουράγιο σου να τα κάνεις όλα αυτά και να θες να προχωρήσεις. (Δεν ξέρουν βέβαια πως δεν έχω καν πτυχίο. Και γι' αυτό νιώθω μειονεκτικά).

---

Καλά σου λένε. Το πτυχίο, που δεν τους αφορά βέβαια, θα το πάρεις και θα πας και παραπέρα.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Απορώ και εγώ που είμαι τόσο αγχώδης, που έχω δύσκολη καθημερινότητα, που μου έρχεται τόσες φορές να τα παρατήσω και δεν το κάνω.

---

Για εξήγησέ το λίγο λοιπόν. Πώς γίνεται και έχεις δύσκολη καθημερινότητα; Πρέπει να έχει κάποια σχέση με τα εσωτερικά/εξωτερικά προβλήματα για τα οποία σε ρώτησα πιο πριν.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Αν δεν το αγαπούσα δεν θα είχα ούτε κουράγιο, ούτε θέληση. Δεν με νοιάζει. Ας αποτύχω και ας μην πετύχω τίποτα στη ζωή μου. Τουλάχιστον ξέρω πώς είναι να επιμένεις, να θέλεις, να προσπαθείς και να γεμίζεις και με καλά αισθήματα επειδή μαθαίνεις καινούρια πράγματα και εξασκείς το μυαλό σου. Ναι μετράει το αποτέλεσμα (όλοι γι' αυτό προσπαθούμε) αλλά για να με ανακουφίσω σκέφτομαι πως το ίδιο μετράει και "το ταξίδι". Και ας μην οδηγήσει πουθενά.

---

Το αν και πόσο μετράει το κάθε ταξίδι δεν το ξέρω, ξέρω όμως ότι αυτά τα ταξίδια είναι πολύ όμορφα. Αυτό και μόνο μπορεί να είναι λόγος για να συνεχίσεις και να φτάσεις σε έναν προορισμό. Και αν αρέσουν και σε σένα αυτά τα ταξίδια, μπορείς να τα συνεχίσεις για πολλά χρόνια ακόμα ενώ εργάζεσαι.

Αισθανομαι αδειος μεσα μου.

Vox, με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση αλλά τρέχω με σχολή και διάβασμα. Να με συγχωρέσεις επίσης που δεν θέλω να το αναλύσω περισσότερο για 2 λόγους. Ο κυριότερος είναι ότι σαν αγχώδης άνθρωπος, όταν αναλύω πράγματα στο μυαλό μου ξανά και ξανά, γίνομαι χειρότερα. Αυτά που είπα στη συζήτησή μου με τον Γιώργο που είχες δει. (Γράφω συνήθως όταν φτάνω στο αμήν, απλά για να ξεσπάω/ξεφορτώνω. Πετυχαίνει και μετά προχωράω κανονικά). Βέβαια θα μου πεις, όταν συζητάς μαθαίνεις να σκέφτεσαι και πιο λογικά/θετικά και να βλέπεις και την οπτική των άλλων. Και θα συμφωνούσα απόλυτα. Γι' αυτό θέλω να σε ευχαριστήσω για τα λόγια σου. Ξέρω πως έχεις δίκιο. Έτσι ακριβώς είναι. Έξυπνη ή μη, ποιός νοιάζεται γι' αυτά κιόλας; Με την προσπάθεια και την θέληση ανεβαίνουν όλοι οι άνθρωποι. Και είπαμε, δεν είμαι δα και κάτω από τον μέσο όρο IQ. Ένας άνθρωπος με ταλέντο, όταν το έχει "κοιμισμένο" και δεν προσπαθεί, θα παραμένει στάσιμος. Ένας άλλος άνθρωπος όμως μπορεί να μην έχει το μυαλό και το ταλέντο του πρώτου, αλλά με το πείσμα του και την δουλειά που θα ρίξει, να καταφέρει να τον ξεπεράσει. Αυτά σκέφτομαι, σε συνδιασμό με το ότι μ' αρέσει το αντικείμενο και η μάθηση, και γι' αυτό επιμένω. Ο δεύτερος λόγος που δεν θέλω να εμβαθύνω είναι επειδή ζω σε περιοχή (νησί) με συγκεκριμένα μετρημένα πανεπιστήμια και αν εξηγήσω αυτά που με ρωτάς, με λες και αναγνωρίσιμη... Για τα ψυχολογικά μου, τις αρρώστιες μου και την καθημερινότητά μου, μην ανησυχείς. Δεν μου άφησαν κουσούρια τα περσινά και γενικά με τα χρόνια και τα βιώματα δυναμώνω και τα αντιμετωπίζω πιο σωστά - και με περισσότερο κουράγιο. Να είσαι καλά!

(Και εσύ Ορεστάκο :) )

Αισθάνομαι..... Δεν θα πω λέξη δημόσια. Κανόνισα με ένα φίλο - κολλητό.. Να βρεθούμε να μιλήσουμε λίγο είπε. Να πούμε τα νέα μας είπε.. Και να πει και ο άλλος την γνώμη του είπε.
Μιλουσε μόνος του, είπε τα προβλήματα του, τις σκέψεις του.. Και γύρισε και είπε "εσύ τα νέα σου".. Πήγα να πω.. Και τσουπ άρχισε τα δικά του πάλι. Γενικά σαν άνθρωπος δεν ανοιγομαι. Δεν συζητάω για μένα, δεν ξέρουν πολλά για μένα. Μόνο ότι θέλω.. Σήμερα ήθελα.. Αλλά οκ. Συνήθισα..