Πέστα γλυκέ μου περαστικέ!Quote:
Originally Posted by περαστικός
Printable View
Πέστα γλυκέ μου περαστικέ!Quote:
Originally Posted by περαστικός
Και εσύ όμως περαστικέ έχεις γράψει απίστευτες βλακείες και χαζομάρες.Ξεπέρασες και τον whyalwaysme? στη φαντασία των βασανιστηρίων..
Και σένα τι σε νοιάζει? Σου τρώει το οξυγόνο?Quote:
Originally Posted by admforall
Είχα ζητήσει πριν λίγες μερες δημόσια συγνώμη σε ένα thread , η διαφορά είναι ότι εγώ μίλησα περί ανέμων και υδάτων απλά για ξέσπασμα, ο κύκνος παρατηρώ ότι στοχοποιεί συγκεκριμένα μέλη ενώ απλά μπορεί να τα βάλει σε λίστα αγνοησης και να μην ξανααχοληθεί μαζί τους...Εγώ λυπάμαι για όσα άσχημα έχω πει κατα καιρους....Quote:
Originally Posted by admforall
Φυσικά και όχι.Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Έτσι ακριβώς!Quote:
Originally Posted by περαστικός
Αν έκανα όσα με κατηγορείτε θα είχα φάει κι εγώ μπαν, μαντέψτε όμως δεν έφαγα ποτέ στα 6 χρόνια...γιατί άραγε;
Οπότε αφήστε τα αυτά γιατί εμένα κατηγορούν για συκοφάντρια αλλά άλλος έχει το όνομα κι άλλος τη χάρη...
Τους διέφυγες!!! Καιρός να πάρεις τώρα!!!!Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Με την όρεξη θα μείνεις...Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Αν δεν γίνει θα είναι μεγάλη αδικία. Εσύ θα μας τρελάνεις εδώ μέσα!!!Quote:
Originally Posted by Κύκνος
εεε εγω πηρα ποινη για λιγοτερα από οσα ειπατε και οι 2 σημερα.... πιστευω θα φατε ποινη και οι 2 και ισως και ο μακ απλα περιμενουν να ηρεμησουν τα πνεύματα να δουν ποσες θα ριξουν... χα
Τι εγινε ρε παιδια , κατι για καυγα πηρε ταυτι μου .................καυγαδισε ανεις και τοχασα ?
Ελα Κυκνε , κουλαρε , δεν τρωει κανεις μπαν , ενας καυγας ηταν , αναψαν τα αιματα λιγο , ε, και ? χανεις την ψυχραιμια σου , κακο αυτο , εγω ειμαι παντα κουλ , ας καυγαδιζω , δεντα παιρνω σοβαρα , χαζα ειναι .........Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Στοπα , νουμακ , την επομενη φορα , ελπιζω να τα προλαβες τα ποπ κορν !!!Quote:
Originally Posted by noumac
Αυτό είναι καλό, εγώ χαπακώθηκα λιγάκι για να ηρεμήσω και τώρα κούλαρα κι εγώ κάπως...σ' ένα άλλο θέμα σε ρώτησα κάτι, αν θες μου απαντάς...σε ρώτησα γιατί μου απάντησες για τα seroquel αφού αν κατάλαβα καλά δεν με συμπαθείς πια...μου έκανε εντύπωση...Quote:
Originally Posted by Macgyver
Kαλε , δεν κρατω κακιες , καυγαδες ειναι , συμβαινουν , λειτουργω διαφορετικα , και ισως δεν μπορεις να καταλαβεις την ιδιοσυγκρασια μου , σημερα εγινε , αυριο το ξεχασα ................ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου , αδυνατω να κρατησω κακιες για ασημαντα πραματα ....................αν συνεβαινε κατι σοβαρο , πχ. να πειραξει καποιος τους γονεις μου , καποιον δικο μου , η κι μενα , εκει θα γινοταν μακελειο , εχει συμβει , αλλα εδω δεν εγινε και τιποτα , αναψαν τα αιματα , ανταλλαξαμε μερικα λογια , λογια ειναι στο κατω κατω , ανθρωποι ειμαστε , αρπαχτηκαμε , ε , και ? δεν ειναι τιποτα για μενα , ειμαι πολυ ψυχραιμος , αφου δεν σε γνωριζω καν .................αυριο ειναι business as usual ............τι αυριο , σημερα κιολας ..........αγαπητε Κυκνε ! και Δελφινι φυσικα ..........Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Α οκ τότε... :) Μπορώ να βάλω χαμογελάκι...Quote:
Originally Posted by Macgyver
Πάντως μερικές φορές αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν ξαφνικά δεν υπήρχε το αύριο και πόσα πράγματα θα έμεναν μισοτελειωμένα και πόσα (καλά) λόγια ανείπωτα...ποιος ξέρει πότε δεν θα ξημερώσει πια γι' αυτόν; Αλλά δεν μπορείς στα καλά του καθουμένου ν' αρχίσεις να λες σε όλους ότι τους αγαπάς, θα τους φανεί παράξενο...
Ούτε και εγώ κρατώ κακίες και δεν έχω κανένα πρόβλημα με κανέναν κατ' εξαίρεση που συμπαθώ μερικά μέλη. Όπως πχ εσένα καλέ μου φίλε και φυσικά την Μάρα την καλύτερη του φόρουμ!!!Quote:
Originally Posted by Macgyver
Στενοχωρήθηκα πολύ σήμερα γιατί συγχίστηκα και δεν τα σηκώνω αυτά γιατί είναι και η ζωή μου χάλια , σκέτη κόλαση, και δεν αντέχω στις στενοχώριες και στους καυγάδες. Εμένα δεν μου αρέσει καθόλου να καυγαδίζω, άλλωστε σε φόρουμ ψυχολογίας είμαστε και γράφουμε εδώ για να συζητήσουμε κάποια προβλήματα που μας είναι δύσκολο να τα συζητήσουμε με τους γνωστούς μας γιατί είναι πολύ λεπτά θέματα και εδώ κρυβόμαστε από την ανωνυμία για να πούμε ορισμένα πράγματα που μας προβληματίζουνε στην ζωή μας και είναι πολύ άσχημο να δεχόμαστε επίθεση από κάποια μέλη που δεν έχουνε την συναίσθηση και ήθος.
Κι εγώ βρίσκω συμπαθητική τη δελφίνι και η ιστορία της είναι ενδιαφέρουσα, πολλοί άνθρωποι δύσκολα ξεπερνούν το γεγονός μιας θιγμένης αξιοπρέπειας. Και είναι πολύ θετικό ότι το ψάχνει, θέλει να καταλάβει τον εαυτό της. Και τι σημαίνει «έχει πρήξει όλο το φόρουμ»;; Το φόρουμ -ειδικά το συγκεκριμένο- γι' αυτό το λόγο είναι. Κάτι μας πονάει, κάτι μας συμβαίνει και γράφουμε εδώ αναζητώντας έναν άνθρωπο που θα μας πει εκείνη την κουβέντα που την ψάχναμε και δεν την βρίσκαμε και που θα μας ξεμπλοκάρει την όλη σκέψη.Quote:
Originally Posted by περαστικός
Σε ευχαριστώ πολύ novia35 και εγώ σε συμπαθώ. Σε ευχαριστώ πολύ που με καταλαβαίνεις.Quote:
Originally Posted by novia35
Σήμερα πήγα στο γυμναστήριο και στενοχωρήθηκα που όλες έχουνε καλύτερο σώμα από μένα. Εγώ πολύ χάλια είμαι ένας μπόγος. Πώς θα στρώσω αυτό το σώμα;;;
Δελφίνι, μην σκάς γι' αυτό!! Τα κιλά, κιλά είναι κι όπως έρχονται έτσι και φεύγουν. Άλλα είναι τα δύσκολα. Πραγματικά, εκεί που εργάζομαι τώρα, σε μια υπηρεσία στον τομέα της υγείας ακούω φοβερά πράγματα. Γυναίκα 45 χρονών με παιδάκι 6 χρονων με εγκεφαλικό επεισόδιο.... Γι' αυτό σου λέω! Να λέμε «Δόξα τω Θεώ»! και δεν είμαι απο τους ανθρώπους που απαξιώνω τα προβλήματα ψυχισμού επειδή δεν φαίνονται, πως άλλωστε θα μπορούσα όταν υποφέρω κι εγώ η ίδια -εδώ και πάρα πολλά χρόνια- απο αυτά απλώς θεωρώ ότι είναι αντιμετωπίσιμα κι ότι μπορεί να σε κάνουν να υποφέρεις, να υποφέρεις πολύ αλλά δεν σε σκοτώνουν. Η γιαγιά μου, απο την μεριά του πατέρα μου ήταν μια γυναίκα φοβική απο μικρή κοπέλα έλεγε «θα πεθάνω και θα πεθάνω», είχε ψυχολογικά αλλά τότε δεν τα έψαχναν. Εφτασε 92 χρονών, δεν πέθανε τον καιρό που το έλεγε παρόλο που το πίστευε.Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Θα τα χάσεις τα κιλά σου. Φτάνει να μην αγχωθείς και σε πιάσει αγωνία να τα χάσεις γρήγορα. Εγω ήμουν 58 κιλά με ύψος 1.72, σ' όλη μου τη ζωή σαβούρωνα και δεν έπαιρνα ούτε γραμμάριο, όλες οι φίλες μου με μισούσαν εξαιτίας αυτού. Πέρασα μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής μου, πιέστηκα πολύ, ένα - δύο ερωτικές απογοητεύσεις διαδοχικές, κάτι στραβωμάρες με δουλειές, δεν θέλει και πολύ να σπάσει το ηθικό σου και να τσακίστει η αυτοεκτίμηση σου. Άφησα τον εαυτό μου και έφτασα 80 κιλά, 22 κιλά παραπανίσια, έχω περάσει κι απο φάση στα πρόθυρα νευρικής ανορεξίας που είχα φτάσει 51 κιλά, εμένα τα ψυχολογικά με χτυπάνε εκεί στο διατροφικό, ευτυχώς έχω ένα όμορφο πρόσωπο αλλά νιώθω πως δεν είμαι πια εγώ, δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Το κακό είναι πως έχω κι ένα περιβάλλον που δεν μ' ενθαρρύνει στο να τα χάσω αντιθέτως μου το υπενθυμίζει διαρκώς με αποτέλεσμα να με στρεσάρει. Προχθές ανέβηκα στη ζυγαριά και είδα 4 κιλά παραπάνω, είπα: «ως εδω», «καταστρέφεις τον εαυτό σου και δεν σου αξίζει αυτό». Αποφάσισα λοιπόν να ξεκινήσω διατροφή. Το πρώτο που έκανα ήταν να πάρω ένα χαρτί και ν' αρχίσω να γράφω σε καθημερινή βάση τι τρώω και ποιές ώρες το τρώω για να εντοπίσω τα διατροφικά μου λάθη, όχι πως δεν τα ξέρω, απλώς όταν τα βλέπεις καταγράφονται στο μυαλό σου. Να ξέρεις ότι το 80% για την απώλεια κιλών είναι η διατροφή και μόλις το 20% η άσκηση. Κι έτσι σιγά - σιγά ξεκινάω να στρώνω τη διατροφή μου. Επειδή με ξέρω όμως και ξέρω ότι απο μόνη μου σ' αυτή τη φάση που η ψυχολογία μου δεν είναι καλή πως ίσως δεν καταφέρω να έχω τόση αυτοπειθαρχία κι επειδή δεν υπάρχουν χρήματα για διαιτολόγο έκλεισα ραντεβού (δυστυχώς δεν είναι νωρίτερα απο τις 14 Σεπτέμβρη οπότε θα χρειαστεί να περιμένω λιγάκι) σε τμήμα παχυσαρκίας σε δημόσιο νοσοκομείο. Αν έχεις κάτι τέτοιο κοντά σου μπορείς ν' απευθυνθείς κι εσύ εκεί. Προηγουμένως πήγα και έκανα όλες τις ορμονολογικές για να ξέρω ότι δεν έχω θέμα απο εκεί. Να γνωρίζεις πως όταν στρεσαριζόμαστε ο οργανισμός εκκρίνει μια ορμόνη της κορτιζόλη η οποία ευνοεί την αποθήκευση λίπους και δεν αφήνει τον μεταβολισμό να κάνει καύσεις.
Τώρα είσαι 80 κιλά?
Τώρα είμαι 84. 'Οταν ανεβηκα στη ζυγαρία έπαθα σόκ. Το έβλεπα ότι έχω παχύνει αλλά δεν περίμενα τόσο.Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Και εγώ είμαι 79 αλλά πιο κοντή από σένα άρα πιο χοντρή από σένα. Να κάνεις γυμναστική να γραφτείς σε γυμναστήριο και παράλληλα να κάνεις και διατροφή. Εγώ αυτά κάνω!Quote:
Originally Posted by novia35
Novia35 έχεις σπουδάσει τίποτα;;
Γυμναστική δεν έχω βάλει ακόμη, να ξέρεις πως η αεροβική περισσότερο βοηθάει στην καύση λίπους, μην κάνει μόνο διάδρομο γιατί θα βαρεθείς γρήγορα, καλό είναι για τον πρώτο καιρό ένα μισάωρο και για ζέσταμα αλλά προτίμησε ένα ελαφρύ πρόγραμμα αεροβικής ή zumba που έχει και μουσική και περνάει και ευχαριστά η ώρα και φτιάχνει και η ψυχολογία. Το περπάτημα προτίμησε να το κάνεις έξω, στο δρόμο, στην παραλία, σε κανένα πάρκο... Έγω έχω ένα πρόβλημα με τη μέση μου, έχω πάθει σπονδυλόλυση και πρέπεια να κάνω φυσιοθεραπείες πρώτα και σιγά-σιγά να βάλω περπάτημα, κάποιους κοιλιακούς και ραχιαίους κι έπειτα την πιο ενισχυμένη γυμναστική.
Γραφίστρια είμαι. Αλλά είναι άσχετο μ' εκεί που δουλεύω τώρα.
Επίσης βάλε και ψυχαγωγία μέσα στο πρόγραμμα σου, πήγαινε ένα θεάτρο, κάποια συναυλία γίνονται πολλές αυτή την περίοδο υπάρχουν και κάποιες χωρίς κόστος, με ελεύθερη είσοδο. Έστω και μόνη σου... Εγώ το έχω κάνει αρκετές φορές. Κι αν δεν με είχαν πιάσει πάλι κάτι κρίσεις πανικού που μ' έχουν αποδιοργανώσει θα πήγαινα σε περισσότερες. Βρες κάποια σεμινάρια κοντά σου ζωγραφική θες;; μουσική;; χορό;; φωτογραφία;; μια δημιουργική απασχόληση κι εκεί θα γνωρίσεις και καινούργιο κόσμο και θα ξεκολλήσεις απο τους μαλάκες του παλαιού. Ξέρω ότι σε πονάει.. Ξέρω ότι δεν μπορείς να το δεχτείς μέσα σου.. Ξέρω ότι αισθάνεσαι αδικημένη... Ξέρω ότι έχεις θυμό για όλα αυτό που σου έκαναν... Ξέρω ότι σκέφτεσαι «γιατί σε μένα»... Μου συμβαίνει κι εμένα κάτι ανάλογο αυτή την περίοδο και μάλιστα μου έχει συμβεί εις διπλούν μέσα στα τελευταία 3 χρόνια... η ίδια ιστορία επαναλαμβανόμενη με διαφορετικά πρόσωπα και με την ίδια εξέλιξη όπου εγώ έχω βρεθεί εκτεθειμένη, ντροπιασμένη, να σχολιάζομαι πίσω απο την πλάτη μου και απομονωμένη. Πρέπει να ψάξω να δώ τι φταίει.
Από ΙΕΚ? Τώρα με τι ασχολήσε? Και εγώ έχω πρόβλημα με τον αυχένα μου! Πόσο χρονών είσαι? 42 μου είχες πει? Ανύπαντρη και εσύ? Χωρίς σχέση?Quote:
Originally Posted by novia35
Αχ πόσο με καταλαβαίνεις novia35 πραγματικά!!!!Quote:
Originally Posted by novia35
Ναι, απο ΙΕΚ! Τώρα δουλεύω σε μια υπηρεσία του δημοσίου με 5μηνο μέσω του ΟΑΕΔ μέχρι τον Οκτώβρη. Μετά πάλι στην ανεργία. Έχω περάσει πάρα πολύ δύσκολα τα τελευταία 4 χρόνια. Αν και δεν θυμάμαι βέβαια απο τα 19 και μετά να έχω περάσει σε τίποτα και εύκολα, υπήρχαν κάποιες καλές περίοδοι αλλά ως επι το πλείστον δύσκολα ήταν τον περισσότερο καιρό κι ακόμα πιο δύσκολα τώρα. Ναι, είμαι 42. Ναι, ανύπαντρη. Είχα μια σχέση η οποία έληξε το 2013. Εκείνος έδειχνε να μ΄αγαπάει, με την παρέα του είχα ένα θέμα, δεν τους πολυγούσταρα, με έβλεπαν ανταγωνιστικά, φοβήθηκαν ότι θα τους πάρω τον φίλο τους, επειδή εγώ δεν είμαι κι απο τα άτομα που συμβιβάζομαι, που βάζω νερό στο κρασί μου, ούτε μπορώ να παίξω το ρόλο της γλάστρας, έχω δικές μου επιθυμίες, εκείνοι είχαν φτιάξει τη φάση τους και καλώς την είχαν φτιάξει και ήθελαν να πάω εγώ και να κουμπώσω σ' αυτή. Μεταξύ μας δεν είχαμε θέμα απλώς ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίο δεν είχαμε μέλλον γιατί δεν τον ερωτεύτηκα ποτέ. Απλώς βρεθήκαμε σε μια φάση της ζωής μου και το άφησα να γίνει αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα γι' αυτό και δεν μου κόστισε ότα χωρίσαμε. Έν συνεχεία έφαγα δυο καψούρες και δύο απορρίψεις ταυτόχρονα. Μια εκ των υστέρων καψούρα και μια κεραυνοβόλα. Τώρα είμαι στη φάση που προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου γιατί η όλη φάση κι έτσι όπως εξελιχθηκε διαδοχικά ήταν σαν συνάντηση με χειροβομβίδα. Νομίζω ότι είμαι στη χειρότερη συναισθηματική και ψυχολογική φάση απο ποτέ. Και το χειρότερο είναι ότι βλέπω να έχει παγιωθεί και να μη μου περνάει. Μου γυρίζει σε άσχημη κατάθλιψη δηλαδή.Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Πάλι καλύτερα από μένα είσαι. Εγώ έπεσα σε μαύρο σκοτάδι από τότε που έγινε αυτό με τον γκόμενο της φίλης μου. Από τα 25 χρόνια έχω να ζήσω σαν άνθρωπος! Ούτε ερωτεύτηκα από τότε ούτε τίποτα. Εγώ είχα μια σχέση στα 18 μου μέχρι τα 22 περίπου. Από τότε τίποτα... κενό. Όλα αυτά τα χρόνια δεν είμαι ικανή για τίποτα. Βλέπω τους άλλους να παντρεύονται να τα φτιάχνουνε κλπ και τους ζηλεύω. Οι άλλοι ζούνε και εγώ τους κοιτάω σαν θεατής. Αυτά που γίνανε στο παλαιό με επηρέασαν πάρα πολύ. Από τα 25 μου μου κόλλησε η ιδέα ότι καταστράφηκα και ότι δεν θα παντρευτώ και κατεύθυνα την ζωή μου προς αυτό το μοτίβο. Τώρα έκανα και το σώμα μου χάλια αφέθηκα και είμαι να με κλαις!!! Από πουθενά χαρά μόνο στενοχώρια. Γιατί σε μένα??? Γιατί στα καλά καθούμενα??? Όλες οι φίλες μου παντρεύτηκαν και εγώ κοιτάω τις ζωές τους και βρίζω τους παλαιοημερολογίτες... Σαν να θέλω να αυτοκτονήσω ένα πράγμα!!! Είμαι μεγάλο θύμα τελικά!!!
Στο σχολείο ήσουνα καλή μαθήτρια???
Το ίδιο πράγμα βρε δελφίνι... γιατί λες ότι είμαι καλύτερα απο σένα; Κι εμένα η ζωή μου έχει ακινητοποιηθεί. Προσπαθώ να κάνω πράγματα για να γεμίζω το χρόνο μου δημιουργικά, για να μην σκέφτομαι αρνητικά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ζωή μου αλλάζει στην πραγματικότητα;; Που είναι ο σύντροφος;; Που είναι τα παιδιά;; Που είναι οι κοινωνικές σχέσεις;; Οι άνθρωποι;; Κι εμένα αν με ρωτάς αλλιώς θα ήθελα να είμαι. Να έχω βρει τον άνθρωπο μου, να έχω κάνει την οικογενεια μου. Δεν μου συνέβη. Τι να κάνω τώρα;; Κρατάω μια μικρή ελπίδα πως ίσως αλλάξουν τα πράγματα. Το ότι ερωτεύομαι και δεν έχω νεκρώσει συναισθηματικά δεν σημαίνει πώς περνάω και καλά. Άμα δεν υπάρχει η ανταπόκριση;; Άμα συν όλα τ' άλλα βιώνεις και την απόρριψη;; Άμα εισπράττεις απογοητεύσεις;; Τι να το κάνεις;;Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Ήμουν μέτρια προς το καλή δελφίνι, για την ακρίβεια του 17, παρόλα αυτά δεν τα κατάφερα να μπω σε κάποιο πανεπιστήμιο γιατί οι πανελλήνιες ήταν πολύ στρεσογόνα κατάσταση για μένα και δεν μπόρεσε να την αντέξει η κράση μου. Άλλο δράμα της ζωής μου.... απο τότε ξεκίνησαν όλα μου τα ψυχολογικά. Συν του ότι υπέστη και bullying απο «φίλες» μου τότε που μου έκανα ψυχολογικό πόλεμο επειδή εκείνες περάσαν κι εγώ όχι. Να με λένε looser κτλ, να κοκορεύονται μπροστά μου και να το παίζουν ιστορία. Και ξέρεις τι είναι να τις βλέπεις τώρα να έχουν πετύχει στη ζωή τους, να έχουν κάνει τον κοινωνικό τους κύκλο, να έχουν βρει τον άνθρωπο τους, να έχουν τη δουλειά τους, τα παιδιά τους κι εσύ να βασανίζεσαι;; Και το χειρότερο να βλέπεις ανθρώπους κακούς, σκατόψυχους να προοδεύουν και να τους πάνε όλα καλά και βολικά;; ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΣΟΥ ΛΕΩ!!
Μπορεί να είμαστε δύσκολοι άνθρωποι, μπορεί να είμαστε εμείς που δεν γουστάρουμε κοινωνικές σχέσεις... εγώ το παραδέχομαι για τον εαυτό μου, βλέπω ότι και εγωισμό έχω, δεν μ' αρέσει να χάνω καταρχήν όταν τα πράγματα δεν μου κάθονται όπως τα θέλω μουλαρώνω. Βλέπω ότι οι σχέσεις μου με τους άντρες είναι ανταγωνιστικές, λες και κάνουμε πόλεμο, κανένας άντρας δεν θέλει μια γυναίκα που να προσπαθεί να βγεί απο πάνω. Δεν ξέρω τι φταίει σ' αυτό... ίσως να επηρεάζομαι απο τη σχέση μεταξύ των δύο μου γονέων που ήταν πάντα στην κοντρα και στην αντιπαράθεση και ακούσια να μιμούμε και ν' αντιγράφω αυτό το πρότυπο. Απ' την άλλη έχω καταλάβει ότι με κουράζει η πολλή συναναστροφή με ανθρώπους, δεν γουστάρω τις μεγάλες παρέες, δεν γουστάρω ν' ακούω τη μαλακία του καθενός, έχω γίνει στριφνή. Πολύ λίγα πράγματα ανέχομαι πια.
Εσένα ποια ήταν η σχέση σου με την οικογένεια;; Οι δικοί σου μεταξύ τους πως συμπεριφέρονταν;; με τα άλλα μέλη της οικογένειας... αδέλφια;; συγγενείς;; στο σχολείο πριν σου συμβούν όλα αυτά πως ήσουν;; Κάνε μια αναδρομή να βρεις που είναι το κομβικό σημείο στη ζωή σου που στράβωσαν τα πράγματα. Σίγουρα δεν ήταν το περισττικό στο παλαίο... αυτό ήταν η αφορμή που πυροδότησε κάτι που προυπήρχε και το έφερε στην επιφάνεια.
Οι γονείς μου μεταξύ τους έχουνε πολύ καλή σχέση! Στο σχολείο ήτανε όλα καλά ήμουνα δημοφιλής! Ήμουνα μέτρια μαθήτρια του 16-17!!!Quote:
Originally Posted by novia35
Και μετά τι έγινε;; Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ήταν μόνο το περιστατικό με το παλαιό....Quote:
Originally Posted by δελφίνι
E ναι μόνο αυτό ήτανε!Quote:
Originally Posted by novia35
Και μετα το περιστατικο πως άρχισες να κλείνεσαι;;Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Δελφινι, το φορουμ δεν ειναι το παλαιο για να τσακωνεσαι.
Novia γεια σου! στις προηγουμενες σελιδες το Δελφινι λεει αναλυτικα τι ακριβως εχει γινει... Ουσιαστικα και εφοσον εχω καταλαβει καλα, το Δελφινι και η οικογενεια της ηταν στον κυκλο του παλαιου και εκει εκαναν τα παντα, φαση τυπου γκετο, εμεις και οι αλλοι. Το Δελφινι ειχε μια συγκεκριμενη κοπελια για φιλη, η οποια δεν ηταν και πολυ νορμαλ, ας πουμε ειχε 3 φιλους παραλληλα, τους δουλευε ολους ψιλο γαζι, και στο τελος τους παρατησε, βρηκε αλλον, παντρευτηκε, εκανε τα παιδακια της και το Δελφινι αναρωτιεται το γιατί, τί πηγε στραβα....Ο ενας απο αυτους τους 3 τα εριξε στο Δελφινι ενα απογευμα και επειδη το Δελφινι ειχε επηρεαστει απο τα θετικα σχολια της φιλης ενεδωσε αλλα αμεσως μετα το μετανιωσε. Το σκηνικο το εμαθε ο θειος της φιλης, ο οποιος ξεκινησε κοροιδιες και χλευασμους στο Δελφινι με αποτελεσμα το Δελφινι να νομιζει οτι το ξερουν ολοι και την κοροιδευουν, αρα τους εβρισε ολους. Και αυτοι την απομονωσαν. Δεν την εκαναν παρεα. Και το Δελφινι επιασε πατο, κλειστηκε σπιτι. Πηγε σε ψυχιατρο, της ειπαν για ατυπη ψυχωτικη διαταραχη, επαιρνε φαρμακα αλλα τωρα ειναι αρκετα καλυτερα και ψαχνει τις απαντησεις της.
Δε το λεω με κακια κι με ολη την ευγενεια θα πω οτι πραγματικα δεν εχεις κουραστει να το σκεφτεσαι ακομη γενικα εχω διαβασει κι παλιοτερα σου μηνυματα κι ελεγαν ακριβως τα ιδια.
Εχουνε περασει 20 χρονια απο τοτε σκεψου 20 χρονια εχουνε περασει κι εσυ ακομη το σκεφτεσαι.
Ομολογω οτι δε τα εχω διαβασει ολα τα μηνυματα τωρα σε αυτο το ποστ αλλα θα τα διαβασω.
Λες οτι απο τοτε εχεις χαλασει σαν ατομο κι δε μπορεις να κανεις τιποτα , αυτα μονο στο μυαλο σου ειναι κι κοβω το χερι μου γιαυτο που λεω, δε γινεται να χαλασες σαν ατομο απο κατι τετοιο απλα ησουνα τοσο υπερευαισθητη που σε πηρε τοσο πολυ απο κατω.
Μπορει ακομη κι να σε βολευει η θεση του θυματος (δε το λεω επιθετικα) το λεω γιατι η θεση του θυματος ειναι πραγματικα πολυ βολικη (το λεω κι απο εμπειρια) κι πολυ ευκολη απο το να αλλαξεις εσυ η ιδια εσωτερικα.
Παντως αν θες να βελτιωσεις τον εαυτο σου η τη ζωη σου κανε κατι γρηγορα , υποθετω σιγουρα θα εισαι ανω των 40 κανε κατι γρηγορα , μεγαλωνεις κι ο χρονος μεχρι να πας 60-70 μπορει να φαινεται πολυς αλλα δεν ειναι και τοσο.
Μακαρι να μπορουσα με ενα τροπο να σε δω να το σκεφτεις και να το νοιωσεις οπως το βλεπω εγω,