Originally Posted by
αν?
Δεν ξερω τι μου φταίει..Θα θελα για μια βδομάδα να μη χρειάζεται να κάνω τίποτα.να μπορώ να μιζεριάσω με την ησυχία μου, να σκεφτώ πράγματα. από την άλλη αυτός ο χρόνος νομίζω ότι θα πήγαινε χαμένος τελικά. δεν ξέρω αν ο τρόπος που σκέφτομαι είναι λάθος ή το τι επιτρέπω στους αλλους. δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι με τον Φ. είναι οριστικό. αναρωτιέμαι τι μπορεί να με βοηθήσει να το συνεοδητοποιήσω.όσο γνωρίζω άλλο κόσμο , τόσο πιο ερωτευμένη νιώθω μαζί του.τόσο πιο πολύ αναπολώ τη ζωή μαζί του.λίγο ανάποδο δεν είναι?