Επίσης - πολύ σημαντικό - μην τους δείχνετε ότι είστε ενοχλημένοι!
Printable View
Επίσης - πολύ σημαντικό - μην τους δείχνετε ότι είστε ενοχλημένοι!
Να κάνω κι εγώ ένα update για τη δική μου περίπτωση μιας και ζωντάνεψε κάπως το θρεντ. Στο διάστημα των τελευταίων τριών μηνών που αποφάσισα να απομακρυνθώ, υπήρξε μια κάποια επαφή. Αρχικά την πήρα για γενέθλια (ξέρω δεν έπρεπε, αλλά ήθελα να δείξω ότι δε με επηρέασε ό,τι έγινε και είμαι καλά και όντως είμαι καλύτερα από τότε). Μετά από λίγες μέρες επικοινώνησε μαζί μου και τη στήριξα σε ανθρώπινο επίπεδο για μια δύσκολη κατάσταση που πέρασε. Μετά από λίγες μέρες ξανάστειλε και είπε ότι νιώθει πως δεν τη συναισθάνεται κανείς (άσχετο με το προηγούμενο αυτό, το συσχέτισε με την όλη φάση της καραντίνας) και ότι κόβει επαφές και με φίλες κτλ. Είπα απλά 2-3 πραγματάκια γενικά για το ότι πρέπει να τα 'χουμε καλά με τον εαυτό μας για να δημιουργούμε χώρο για τους άλλους και δεν το συνέχισα. Αυτά πριν ένα μήνα, από τότε τίποτα. Αυτό που έχει αλλάξει στην οπτική μου είναι ότι προφανώς, όπως μου είχατε πει, δεν πρέπει να μπω σε διαδικασία ούτε φιλικής προσέγγισης για τους γνωστούς λόγους. Από κει και πέρα πιάνω τον εαυτό μου να τη σκέφτεται πότε με αισθήματα οργής, πότε με στοργικότητα. Οπότε δεν μπορώ να πω ότι το έχω ξεπεράσει πλήρως. Αυτό που συνειδητοποίησα ήταν ότι εν τέλει ήταν από ένα σημείο και μετά πιο πολύ θέμα εξάρτησης, όπως λειτουργεί ο οποιοσδήποτε εθισμός σε κάτι. Θα τελειώσει όλο αυτό κάποια στιγμή αν δεν επιδιώκω επαφή; Πώς το αντιμετωπίζω όταν θα επικοινωνεί εκείνη (έστω και πολύ αραιά);
Kαλώς τον OD. Ξαναγύρισα στα παλιά και ξαναδιάβασα και τη δική σου ιστορία. Καπου στη σελ.23 βρήκα ένα μήνυμα που λες ότι είχατε συγκατοικήσει για 4 μήνες περίπου. Πως κατάφερε να σου κρυψει ότι είναι παντρεμένη και πως έκρυψε μια συγκατοίκηση από τον άντρα της;!
Τους έχω βέβαια ικανούς για όλα...
Σου έχω στείλε απάντηση σε μήνυμα στον λογαριασμό σου....
Σου έχω στείλε απάντηση σε μήνυμα στον λογαριασμό σου....
Ναι, θα τελειώσει, αλλά μόνο αν της αφαιρέσεις τα εργαλεία με τα οποία της επιτρέπεις να σε ελέγχει. Δεν είναι αρκετό απλώς να μην επιδιώκεις την επαφή. Πρέπει να σαμποτάρεις κάθε δυνατότητα επικοινωνίας. Μην την αφηνεις να σε πλησιάσει. Μπλόκαρε τη παντού. Αν το κάνεις, το πιο πιθανό είναι να τη δεις κάποια στιγμή γι αυτό που πραγματικά είναι και να αισθανθείς πιο ισχυρός, οπότε θα διακρινεισ και θα αντιμετωπίσεις δυναμικά οποιαδήποτε χειριστική συμπεριφορά. Εγώ αυτό έκανα και με βοήθησε. Της επέτρεψα βέβαια μετά από δυο και πλέον μήνες να με πλησιάσει άπαξ για στρατηγικούς λόγους (για να ξερει τι συνέπειες θα υπάρξουν αν μου δημιουργήσει πρόβλημα στο χώρο εργασίας. Είχε ήδη αρχίσει να κάνει βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση...). Δεν αισθάνομαι πλέον κάτι γι αυτήν. Πώς το λένε οι Αμερικανοί; «Δεν διαπραγματευόμαστε με τρομοκράτες!» :)
Ναι, μ' έχει πάει πίσω το ότι δεν την έχω σβήσει από παντού. Το μόνο που κατάφερα ήταν να διαγράψω συνομιλίες γιατί φρίκαρα όταν έβλεπα πώς με χειραγωγούσε.
Καλησπερα σε όλους και χρόνια σας πολλά με υγεία. Epsilon και aeolus74, σας χαιρετώ ιδιαιτέρως.
OD1, συμφωνώ σ'αυτά που γράφεις και είναι καλό που αποκαλύφθηκαν κάποια πράγματα,ώστε να απομυθοποιήσεις πλήρως αυτή τη κοπέλα και να τη ξεπεράσεις πιο εύκολα. Σου έτυχε λουκούμι. Καλή δύναμη.
Θα ήθελα να σχολιάσω αυτές τις σκέψεις που παραθετεις και θα τις πάρω με τη σειρά.
Νομίζω ότι πολλοί survivors ,αν όχι όλοι,που μπλέκουν με άτομα που έχουν διαγνωστεί με κάποια διαταραχή του Β πλέγματος,περνούν από το στάδιο "Μήπως είμαι εγώ ο οριακός, νάρκισσος κτλ.;" Αυτό ίσως οφείλεται στη πλύση εγκεφάλου που δεχθήκαμε, στις προβολές και στις κατηγορίες. Πιστεύω ότι παίζει κάποιο ρόλο και η προσωπική έλλειψη αυτοεκτίμησης του καθενος μας.Οταν δεν είσαι για κάτι σίγουρος ή δεν έχεις σαφη εικόνα,μπορεί πανεύκολα ένας master της χειραγώγησης να σε κάνει να πιστέψεις μέχρι και οτι ο ήλιος δύει απο την ανατολή.
Το δεύτερο που αναφέρεις είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της ίασης μας μέσω της ψυχοθεραπείας και αναγαγεται στα παιδικά μας χρόνια. Είναι πολύ δύσκολη διαδικασία αλλά εκεί είναι όλη η ουσία και εκεί πρέπει να εστιάσουν όλοι οι survivors. Υπάρχει λόγος που πέσαμε στη λακκούβα και δε μπορούμε να ξεκολλήσουμε.
Αυτό με το αρχείο επισης σωστοτατο. Εγώ υπήρξα θύμα ghosting, και ο μοναδικός τρόπος να πάρω κάποιες απαντήσεις ήταν μέσω της οποιας έρευνας μπορούσα να κανω, αφού δε μπορούσα να επικοινωνήσω πια μαζί της. Κι έμαθα πραγματάκια και ποιος ξέρει τι άλλο μου είχε κρυψει.
Το τέταρτο και πέμπτο που γράφεις, πάνε μαζί. Εμείς είμαστε αυτοί που δεν βάζουμε τα όρια μας κι ετσι η συμπεριφορά τους απέναντι μας είναι εκμεταλλευτική. Πολυ σωστό. Αν προστατεύσεις τον εαυτό σου δεν υπάρχει περίπτωση να σε πληγωσει ο άλλος.
Τέλος τι εννοείς, εκεί στο τέλος που γράφεις ότι βιώνουν τις συνέπειες της συμπεριφοράς τους και ας μην φαίνεται εκ πρώτης όψεως;
Καλή μας δύναμη και χρόνια πολλά!
Χρόνια πολλά. Κι εγώ είχα φτάσει στο σημείο να ρωτάω τον ψυχολόγο μου μήπως είμαι εγώ οριακή και ησύχασα μόνο όταν μου είπε κατηγορηματικά πως δεν είμαι.
Στο τέλος, ο OD νομίζω εννοεί ότι "θα βιώσουν τις συνέπειες της συμπεριφοράς τους , αφού τελικά θα πεθάνουν μόνοι και δεν θα τους θέλει κανείς"
Εμένα δε με βοηθάει. Άλλωστε τα θυμάμαι όλα με λεπτομέρεια. Επίσης τα μοτίβα στον τρόπο σκέψης και στη συμπεριφορά είναι λίγο πολύ όμοια σε αυτές τις περιπτώσεις. Από τη στιγμή που διαπιστώσει κανείς το πρόβλημα, εξηγούνται τα πάντα αν τα βάλεις κάτω. Το βασικό είναι όπως είπε κι ο OD1 να βεβαιωθούμε ότι δεν έχουμε εμείς το θέμα.
Το θρεντ έχει τρομερό υλικό για μελέτη όντως.
Αυτό που βλέπω στη δική μου περίπτωση είναι ότι παρότι ασχολείται με χίλιαδυο πράγματα, γνωρίζει τόσο κόσμο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που την αγαπούν κτλ έρχεται συχνά πυκνά στην επιφάνεια ένα αίσθημα κενού και μοναξιάς. Η αδυναμία ψυχικής-συναισθηματικής σύνδεσης με τους ανθρώπους, λόγω βαθύτερου αισθήματος αναξιότητας και φόβου εγκατάλειψης, οδηγεί αυτά τα άτομα σε ένα φαύλο κύκλο απ' τον οποίο δυστυχώς δεν μπορούν να βγουν γιατί δε θέλουν να κοιτάξουν σοβαρά το τι συμβαίνει μέσα τους, παραμυθιάζουν τον εαυτό τους, οπότε συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο. Εκεί νομίζω έγκειται και η δυσκολία να βελτιωθεί αισθητά η κατάσταση. Είναι καλό ερώτημα το γιατί αποφεύγουν να δουλέψουν με τον εαυτό τους ενώ φαίνεται να αναγνωρίζουν ότι κάτι δεν πάει καλά.
Ο δικός μου λέει συνέχεια ότι αισθάνεται "πολύ μόνος". Εννοείται πως περιβάλλεται από αρκετούς ανθρώπους και ξέρω ότι τον αγαπούν και τον προσέχουν, αλλά ο ίδιος δεν το νιώθει έτσι. Επίσης, αν τυχόν του πω καλά λόγια λέει πως είμαι υπερβολική και πως δεν τα πιστεύει (την ίδια στιγμή με τον τρόπο του τα αποζητάει).
Θα σου απαντήσω ξεκινώντας με ένα δικό σου παράδειγμα. Μπορείς να φανταστείς την ψυχολογική ταραχή, την απόγνωση και την αβεβαιότητα στην οποία περιέρχεται κάποιος που αισθάνεται την ανάγκη να «πείσει» τον συνομιλητή του για τη δύση του ήλιου στην ανατολή μόνο και μόνο για να αυτοεπιβεβαιωθεί; Μπορείς να φανταστείς το κενό και την απώλεια που αισθάνεται αυτό το άτομο νομίζοντας πως το εχθρεύεται όλος ο κόσμος; Πόσο άσχημα αισθάνεται για τον εαυτό του; Μπορείς να φανταστείς πόσο πρέπει να προσπαθήσει κάποιος για να αυτοεκπαιδευτεί να αντιδρά με τρόπο που στους υπολοίπους φαίνεται αυτονόητος; (Αν υποθέσουμε βεβαίως πως έχει επισκεφτεί ψυχίατρο/ψυχολόγο). Σε μια από τις σχετικά ήρεμες συζητήσεις που είχα μαζί της μου είχε πει πως απορεί και αυτή με τη συμπεριφορά της (κάτι παρόμοιο ανέφερε και άλλος φίλος εδώ). Δεν ήξερε πού οφειλόταν, αλλά αυτό που ήξερε σίγουρα ήταν πως όταν διατύπωνα την παραμικρή κριτική (ή αυτό που ίδια αντιλαμβανόταν ως κριτική), αισθανόταν πως της συντρίβω το είναι! Μιλάμε για ασήμαντα ζητήματα… Τότε ήταν που άρχιζε να χτυπά κόκκινο η κατάθλιψη, που έκλαιγε χωρίς λόγο και που αισθανόταν απλώς απάθεια. Σε αυτήν την κατάσταση βρίσκονται μια ολόκληρη ζωή, από μικρά παιδιά. Το ότι πεθαίνουν με αυτά τα συναισθήματα, στην ουσία μόνοι τους, μου φαίνεται πως είναι το λιγότερο. Ίσως να είναι και λύτρωση. Ακόμη κι αν υποθέσουμε πως δεν μπορούν να βρεθούν στη θέση του άλλου λόγω έλλειψης εμπάθειας και πως είναι εντελώς απαλλαγμένοι από τέτοιες «έγνοιες» που βασανίζουν μόνον εμάς τους αδύνατους, 65-70 χρόνια ευθιξίας, θυμού, διαρκών συγκρούσεων, ψευδαισθήσεων σχετικά με το ποιοι είναι και γενικότερης ψυχολογικής ταραχής νομίζω πως είναι βαρύ τίμημα.
Νομίζω πως την έχω ξεπεράσει. Δεν αισθάνομαι πως μου λείπει με κάποιο τρόπο και ανατριχιάζω στη σκέψη και μόνο πως θα μπορούσα ακόμη να είμαι μαζί της. Βεβαίως, αυτά που έμαθα γι᾽ αυτήν είναι τερατώδη, αλλά από μια άποψη δεν εκπλήσσομαι... Ασχολούμαι εμμέσως μαζί της διότι θέλω να μοιραστώ καταστάσεις που πέρασα, αισθανόμενος πως ίσως βοηθώ.
Αναφέρθηκα στη διατήρηση αρχείου όχι για να θυμάται κάποιος τι άκουσε. Αυτό δεν ξεχνιέται. Όποιος γνώρισε τέτοιο άτομο, έχει τη γνώση του κακού και του κακού. Η διατήρηση του αρχείου (αποδείξεις, τηλεφωνήματα, πληροφορίες) είναι για να αποφεύγονται κακοτοπιές σε πιο πρακτικές καταστάσεις.
Ο όρος «εμπάθεια» που χρησιμοποίησα παραπάνω, ήταν λάθος. Ο σωστός όρος στα ελληνικά είναι «ενσυναίσθηση», στα αγγλικά «empathy» εξ ου και το λάθος μου.
Ναι κατάλαβα πώς το εννοείς, έχω κρατημένα κάποια πράγματα που κάνουν μπαμ και γενικά πληροφορίες και λεγόμενα που μπορώ να χρησιμοποιήσω αν ποτέ χρειαστεί, ελπίζω να μη χρειαστεί. Απλά απαντούσα στην epsilon για το θέμα των γραπτών μηνυμάτων που διέγραψα γιατί σε μια φάση έμπαινα στον πειρασμό να ανατρέχω σε παλιότερες συνομιλίες και πάθαινα σοκ με το πώς με χειριζόταν ενώ εγώ προσπαθούσα να καταλάβω γιατί συμβαίνουν αυτά κι ένιωθα τύψεις όταν αντιδρούσα.
Εντωμεταξύ διαπίστωσα ότι στο μικρό διάστημα που επανήλθε συγκυριακά (και καλά) η επικοινωνία μας πρόσφατα, όλως τυχαίως είχε απομακρυνθεί από τον άλλον και αφού είδε ότι δεν έδωσα συνέχεια ξαναγύρισε εκεί. Αυτή η διαπίστωση με βοηθάει ακόμα περισσότερο.
Παιδιά δεν ξέρω. Ακόμα και όταν τους τα δείχνουμε γραπτα, πάλι έχουν τον τρόπο τους να τα δικαιολογούν και να τα αλλάζουν όλα. Αυτό δείχνει η δική μου εμπειρία. Γι αυτό μπορούν να σε τρελλάνουν.
Χρόνια πολλά και καλή δύναμη σε όλους! Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον τα όσα λέχθηκαν και χαίρομαι που τα πράγματα φαίνεται να εξελίσσονται θετικά. Αν αυτή η χρονιά και αυτά τα Χριστούγεννα ήταν σκατά, να ξέρετε ότι τα επόμενα θα είναι πολύ καλύτερα
Καλή χρονιά με υγεία (σωματική και ψυχική)!
Άσχετο αλλά ένας από τους καλύτερους υπνωτιστές κατά την γνώμη μου λέει κάπου μην επιχειρήσετε να κάνετε υπνωτισμό σε κάποιον που είναι οριακός διότι δεν θα συμβεί και πραγματικά αν το σκεφτεί κάποιος έχει δίκιο!
Καλή χρονιά σε όλους!
Καλή χρονιά, λέει λοιπον αυτός ο υπνωτιστής προς άλλους υπνωτιστές που τυχόν διαβάσουν το βιβλίο του ότι κάποιες αντιδράσεις είναι red flags ώστε να μην μπείτε στο κόπο να ασχοληθείτε με αυτούς και αυτά τα άτομα κάνουν:
-Παζάρι
-Αργουν συνεχώς στα ραντεβού τους
- Σου μιλάνε συνεχώς στο τηλέφωνο αλλά δεν κάνουν ραντεβού
-Περιμένουν να τους σώσεις ή νιώθουν πως είναι θύματα
Και κλείνει ως εξής: Τα άτομα που έχουν διαγνωσθεί ως οριακοί γιατί παρουσιάζουν όλα τα παραπάνω.
Καλημέρα μπορώ να σε ρωτήσω κάτι; Αν δεν θέλεις μην απαντήσεις απλώς θέλω να καταλάβω κάτι. Τι είναι αυτό που κάνει μία γυναίκα να το υπομένει αυτό; Είναι η εξωτερική του εμφάνιση και το στάτους που έχει στην κοινωνία; Θέλει να γίνει η θεραπεύτρια του; Γιατί το υπομένει όλο αυτό;
Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε μια αποτελεσματική μέθοδο προετοιμασίας παρόμοιων καταστάσεων για το νέο έτος...
https://www.facebook.com/Tony.Trujil...28016637219893
Χάχα! Απίστευτος!!! Έχει ξεκινήσει δυνατά ο aeolus74!!!
Δεν μπορώ να απαντήσω για όλες τις γυναίκες. Φαντάζομαι η καθεμιά θα έχει τα δικά της κίνητρα. Επίσης, υποθέτω ότι οι πιο πολλές γυναίκες, όπως και οι πιο πολλοί άντρες, δεν θα ξέρουν ότι έχουν μπλέξει με borderline και τι τους συμβαίνει. Εμείς που είμαστε σε αυτό το φόρουμ κάπως έγινε και ψυλλιαστήκαμε και κάτσαμε και διαβάσαμε και διαβάζουμε ακόμα. Εγώ προσωπικά τα δέχομαι όλα αυτά γιατί αφενός έχω ήδη αναπτύξει κάποια συναισθήματα και αφετέρου έχω κάποια απόσταση, οπότε ελπίζω ότι δεν θα με καταπιει αυτή η ιστορία.
Καλημέρα παιδια και καλή χρονιά σε όλους! Έχω συγκλονιστεί με όσα έχω διαβάσει εδώ μέσα πραγματικά! Έχω ακριβώς δύο μήνες που χώρισα και έχω σχεδόν πειστεί ότι ο άνθρωπος αυτός έχει ΟΔΠ. Η κακοποίηση συναισθηματική και σωματική που βίωσα, η αδικία, η αχαριστία, η εναλλαγή αυτή από την εξειδανικευση στην υποτίμηση με έκανε κουρέλι πραγματικά. Έχω μουδιάσματα στα χέρια και στα πόδια κάθε φορά που φέρνω εικόνες και λόγια του στο μυαλό μου.. Καμία σχέση με κανέναν χωρισμό που είχα στη ζωή μου μέχρι τώρα..Αναρωτιέμαι αν θα μου περάσει όλο αυτό που νιώθω ποτέ.. Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να λειτουργεί έτσι ένας ανθρωπος... Ένας ανθρωπος που του έδωσα τα πάντα μου..
Καλή χρονιά Νak και καλοσήρθες! Κι όμως είναι δυνατόν, μην απορείς γι' αυτό, απλά συμβαίνει όπως διάβασες. Θα περάσει αλλά χρειάζεται χρόνος και απόσταση. Δύο μήνες είναι πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να ανακάμψει κάποιος από τέτοια μορφή κακοποίησης ειδικά αν ήσουν καιρό σε αυτή τη σχέση.
Καλώς τον/την ... (δεν διευκρινίζεις φύλο).
Αχ, σε διαβάζουμε και νιώθουμε σαν βετεράνοι στο στρατόπεδο που βλέπουν νεοσύλλεκτους...
Θα σου περάσει με τον καιρό, αλλά τώρα πονάει και θα πονάει λίγο καιρό ακόμα, μέχρι να καταλάβεις τι έγινε.
Εδώ θα είμαστε για να μας λες ό,τι θες.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!
Ενα άρθρο με σύντομη και απλή επεξήγηση γιατί οι borderline συνηθίζουν να εφαρμόζουν triangulation (να σας μιλούν για τρίτα πρόσωπα και να κάνουν σχέσεις με άλλους)
---How do people with BPD use triangulation?
People with borderline personality disorder are focused on getting reassurance that they are lovable and avoiding feelings of abandonment. They may use triangulation to manipulate a lover to feel jealous as a way of getting proof of their love or as leverage to get some form of commitment.
Example: Jim is madly in love with Marsha, who is a very needy woman with BPD. Marsha cannot really believe that anyone loves her, let alone Jim. She is more focused on getting proof she is loved than actually caring about the needs of the specific man with whom she claims to be in love.
When she met Jim, everything was blissful—at first. But no matter how Jim tried to reassure her, Marsha could not internalize the sense of being loved. Marsha kept devising new tests of his love for Jim to pass. When they had been dating for three months, Marsha wanted to get engaged. She believed that having a ring on her finger would be proof that Jim really loved her and would relieve her fear of abandonment.
However, Jim thought getting engaged after only knowing someone for three months was rushing things. He reassured Marsha that he loved her and that he hoped that their relationship would lead to marriage, but he also said that he wanted them both to have more time to get to know each other better before taking that step.
Marsha felt rejected, and she immediately started another relationship with someone else. The first Jim knew that something was wrong was when Marsha posted pictures on social media of herself and another guy. When Jim confronted her and asked what was going on, Marsha said, “Well, he wants to marry me, and you don’t. He is ready to give me an engagement ring right now.”
Jim knew intellectually that he was being manipulated and that he should run for the hills, but he was emotionally too hooked to do the sensible thing. Instead, he proposed to Marsha then and there, and they went shopping for a ring.
When I last heard from Jim, it was because Marsha had upped the ante and was threatening to leave him for another man who (drumroll) was willing to move to another state and immediately buy her the house of her dreams.
Οι περισσοτεροι σε αυτό το τοπίκ μιλάτε πολυ ασχημα για τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται απ'την όρια και διαταραχή.
Να υπενθυμίσω ότι πολλοί από εμάς εδώ μέσα έχουν οι ίδιοι διαταραχή και ψάχνουν ένα μέρος να μιλήσουν με ομοίους τους.
Το να κατηγορείται τους πρωην σας για το ποσο κακό σας έκαναν και ποσο προβληματικοι είναι οι οριακοι δεν βοηθάει κανέναν!!!
Όλοι θέλουν να έχουν μια φυσιολογικη σχέση. Και τις διακυμάνσεις δεν τις κανουν ουτε επίτηδες, ουτε θέλουν να παιξουν κάποιο παιχνιδι και να χειραγώγησουν το σύντροφο τους.
Είναι η Διαταραχή!!!
Αν αγαπάτε έναν άνθρωπο που πασχει, νοιαστειτε αρκετά και βρείτε τρόπους διαχείρισης και θα καταφέρετε να είστε μαζί.
Δεν είμαστε οι χειροτεροι άνθρωποι στον κόσμο. Και φυσικά κ καθενας με τη διαταραχή είναι διαφορετικός. Μας πληγωνει να διαβάζουμε τέτοια κείμενα.
Μπορείς απλά να μην ακολουθείς αυτό το θρεντ και να ακολουθείς κάποιο αλλο από τα δεκαδες θρεντ που υπάρχουν σ'αυτο το φόρουμ.Απλά πράγματα, δεν σε αναγκάζει κανείς