αρρυθμίες - αγχος???

Καλά είναι αυτά που λέτε κι εγώ τα ίδια έλεγα, να μην τα σκέφτομαι, άγχος είναι, αγνόησε τα, είχα σταματήσει να μπάινω και στο φόρουμ
γιατί λέω άμα διαβάζω γι αυτά μετά τα σκέφτομαι και τα παθαίνω, σταμάτησα και τον καρδιολόγο γιατί δεν είχε τίποτα να μου πει πια...
Έλα όμως που μετά από πολυ καιρό πήγα να τρέξω..Κι όσο έτρεχα όλα καλά...Όταν όμως σταμάτησα και ετοιμαζόμουν να φύγω νιώθω την
καρδιά μου να χάνει το ρυθμό της για μερικά δευτερόλεπτα, μια και δυο φορές...Και μετά πανικός για μένα!!
Άντε τώρα δώσε εξήγηση εσύ ότι δεν είναι καρδιακό πρόβλημα που δεν το έχουνε βρει γιατί όποτε κάνω εξετάσεις (και τα έχω κάνει όλα) είναι όλα σουπερ καλά!!
Άμα δεν είχα πάει για τρέξιμο όμως τίποτα δε θα είχε συμβεί...Άρα ότι έγινε έγινε γιατί υπήρξε καταπόνηση...Τρέχα πάλι στους γιατρούς τώρα, αλλά πάλι προφανώς δε θα
βρούνε τίποτα και φυσικά όταν θα κάνω κοπώσεως δε θα μαι πιάσει τίποτα για να καταγραφεί....Μύλος!! Φαύλος κύκλος!! Κι ένα πρόβλημα που δε φεύγει ποτέ ποτέ ποτέ!!!

Quote:

---

Originally Posted by trelokotsos

Καλά είναι αυτά που λέτε κι εγώ τα ίδια έλεγα, να μην τα σκέφτομαι, άγχος είναι, αγνόησε τα, είχα σταματήσει να μπάινω και στο φόρουμ
γιατί λέω άμα διαβάζω γι αυτά μετά τα σκέφτομαι και τα παθαίνω, σταμάτησα και τον καρδιολόγο γιατί δεν είχε τίποτα να μου πει πια...
Έλα όμως που μετά από πολυ καιρό πήγα να τρέξω..Κι όσο έτρεχα όλα καλά...Όταν όμως σταμάτησα και ετοιμαζόμουν να φύγω νιώθω την
καρδιά μου να χάνει το ρυθμό της για μερικά δευτερόλεπτα, μια και δυο φορές...Και μετά πανικός για μένα!!
Άντε τώρα δώσε εξήγηση εσύ ότι δεν είναι καρδιακό πρόβλημα που δεν το έχουνε βρει γιατί όποτε κάνω εξετάσεις (και τα έχω κάνει όλα) είναι όλα σουπερ καλά!!
Άμα δεν είχα πάει για τρέξιμο όμως τίποτα δε θα είχε συμβεί...Άρα ότι έγινε έγινε γιατί υπήρξε καταπόνηση...Τρέχα πάλι στους γιατρούς τώρα, αλλά πάλι προφανώς δε θα
βρούνε τίποτα και φυσικά όταν θα κάνω κοπώσεως δε θα μαι πιάσει τίποτα για να καταγραφεί....Μύλος!! Φαύλος κύκλος!! Κι ένα πρόβλημα που δε φεύγει ποτέ ποτέ ποτέ!!!

---

Ακριβως οπως τα λες ειναι . Και εγω ημουν δηθεν καλα . Και εγω εκανα πολυ αγωνα να ξεπερασω την καταθλιψη , τα καταφερα χωρις να παρω κατι . Εφτιαξα την ευθραστη ψυχολογια μου , τα ξαναβρηκα με τον αντρα μου . Τον ξαναερωτευτικα απο την αρχη και ενοιωθα υπεροχα . Τις αρρυθμιες δεν τις εδεινα σημασια. Δεν ηταν και πολλες , ισα ισα να μου θυμιζουν καποιες φορες την υπαρξη τους . 1-2-3 τη μερα το πολυ πολυ . Καποιες μερες καμμια . Τι υπεροχο διαστημα . Ενοιωθα καλα , ευλογιμενη και ευτυχισμενη μετα απο ενα πολυυυυυ δυσκολο καλοκαιρι . Και καπου εκει μενω εγκυος στο 4ο μας παιδι . Στο καταλαθος εγινε , απο την πολυ .....ευτυχια μας . Δεν το ειδαμε με κακο ματι , γιατι οχι ειπαμε . Και αποφασησαμε να προχωρησουμε . Λιγες μερες μετα η καταθλιψη αρχησε να μου ξαναχτυπαει την πορτα μου . Η μεγαλογχολια μου μεγαλωνε και οι αρρυθμιες αυξανανε ρυθμο . Οχι σπουδαια βεβαια . Δεν εκανα ποτε πανω απο 10 αρρυθμιες τη μερα . Για αυτο το διαστημα μιλαω γιατι εχω βιωσει ξεσπασματα στις παλιες μου εγκυμοσυνες με ατελειωτες ωρες αρρυθμιων . Και αρχιζει μια απο τις δυσκολοτερες μου φασεις . Ολη τη μερα σκεφτομουνα αρρυθμιες , τιποτα αλλο δεν υπηρχε στο μυαλλο μου ειτε συνεβαιναν ειτε οχι . Δυστηχως η εγκυμοσυνη χαθηκε , παλλινδρομησε την 8η βδομαδα . Προχωρησαμε στην θεραπευτικη αποξεση . Απο εκεινη τη μερα εγινε ξανα ..... η αποκαλυυψη στο μυαλλο μου . Στην αρχη το επαιζα ανακουφισμενη και οτι ταχα καλα εγινε και εξελιχθηκε ετσι και οτι δεν μπορουσα τελικα να στηριξω την εγκυμοσυνη και οτι η φυση διαλεξε για μενα και λοιπες τετοιες μαλακιες . Ομως απο την αλλη υπεφερα και ενοιωθα οτι ηθελα να εξελιχθει καλα . Ενοιωθω το 4ο παιδακι ενα απιαστο ονειρο . Και καπου εκει ξεκινησε μια βραχεα περιοδος αναρρωσης φουλ σε συμπτωματα παντος ειδος . Πλεον το μονο που σκεφτομαι ειναι φυσικα οι αρρυθμιες . Δεν μπορω να κανω τιποτα . Ουτε να περπατησω . Ουτε να τρεξω . Ουτε καν απο τον καναπε να σηκωθω . Στην αποξεση οταν μου εβαζε τη ναρκωση η αναισθησιολογος χτυπησα 160 σφυγμους . Και η φοβια απο τοτε ειναι κατι επαθε η καρδια μου . Ετοιμαζομαι να επισκεφτω εναν καινουργιο καρδιολογο καθηγητη , δευτερη φορα παω σε αρρυθμιολογο εκτος του δικου μου καρδιολογου . Φοβαμαι οτι δεν προκειτε ποτε , μα ποτε να βρω γιατρεια .

Λυπάμαι πολύ που έχασες την εγκυμοσύνη αφού λες κιόλας ότι είχε αρχίσει να σου αρέσει η ιδέα ενός παιδιού ακόμα.
Ίσως στην δικιά σου περίπτωση όλη αυτή η κατάσταση να σε επιβαρύνει περισσότερο.
Σε βρίσκει ένα τέτοιο σοκ και μετά ξαναπέφτεις σε όλο αυτό και αναμένεις να περάσει και αυτή η κακή περίοδος και να έρθει άλλη μια πιο ήρεμη
στην οποία νομίζεις ότι το ξεπέρασες..και μετά τσουπ ξανάρχεται ο εφιάλτης, έτσι δεν είναι?
Τι να πούμε, υπομονή κι ελπίδα!!

Δεν ξερω αμα ειναι η αρρυθμιες καθαυτου το προβλημα μας τελικα . Ειμαι σιγουρη οτι εκει ξεσπαει το ... συστημα μας . Ομως γιατι ? γιατι να ταλαιπωρουμαστε ετσι ? ελεος δηλαδη . Ποσες φορες εχω πει ας πεθανω να τελειωνω και παλι εκει να π[ροσπαθω να απαλλαγω απο αυτες . Τα τελευταια 10 χρονια της ζωης μου δεν εχω χαρει τιποτα .

Παιδιά καλησπέρα!πολύ καιρό είχαμε να επικοινωνήσουμε..εδώ στον αγώνα κατά των έκτακτων..viki38 πραγματικά έχεις πολύ κουράγιο,3 εγκυμοσύνες και ήσουν διατεθειμένη και για τέταρτη.εγώ ούτε λόγος για δεύτερη,φοβάμαι πολύ λόγω των αρρυθμιων..ήθελα να σας ρωτησω κάτι που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό λόγω των ιωσεων και της γριπης.καταρχήν ελπίζω όλοι να είστε καλά,αλλά εάν κάποιος πέρασε ή περνάει κάτι,υπήρξε κάποια επιδείνωση στις αρρυθμίες κατά την περίοδο της ασθένειας και για όσους έχουν αυξημένους παλμούς,τους αυξήθηκαν πολύ με τον πυρετό;εμενα, για παράδειγμα μ'ενα 37,8 που έκανα πριν 2 μήνες πήγαν στους 100 οι παλμοί και δε ξέρω με φοβίζει ακόμη και ν'αρρωστησω..οι εμπειρίες σας θα μου ήταν πολύτιμες.!

Quote:

---

Originally Posted by litoa

Παιδιά καλησπέρα!πολύ καιρό είχαμε να επικοινωνήσουμε..εδώ στον αγώνα κατά των έκτακτων..viki38 πραγματικά έχεις πολύ κουράγιο,3 εγκυμοσύνες και ήσουν διατεθειμένη και για τέταρτη.εγώ ούτε λόγος για δεύτερη,φοβάμαι πολύ λόγω των αρρυθμιων..ήθελα να σας ρωτησω κάτι που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό λόγω των ιωσεων και της γριπης.καταρχήν ελπίζω όλοι να είστε καλά,αλλά εάν κάποιος πέρασε ή περνάει κάτι,υπήρξε κάποια επιδείνωση στις αρρυθμίες κατά την περίοδο της ασθένειας και για όσους έχουν αυξημένους παλμούς,τους αυξήθηκαν πολύ με τον πυρετό;εμενα, για παράδειγμα μ'ενα 37,8 που έκανα πριν 2 μήνες πήγαν στους 100 οι παλμοί και δε ξέρω με φοβίζει ακόμη και ν'αρρωστησω..οι εμπειρίες σας θα μου ήταν πολύτιμες.!

---

η ταχυκαρδία όταν έχεις πυρετό είναι φυσιολογική άμυνα του οργανισμού κατά του ιου. δεν θα έπρεπε να σε φοβίζει

Quote:

---

Originally Posted by litoa

Παιδιά καλησπέρα!πολύ καιρό είχαμε να επικοινωνήσουμε..εδώ στον αγώνα κατά των έκτακτων..viki38 πραγματικά έχεις πολύ κουράγιο,3 εγκυμοσύνες και ήσουν διατεθειμένη και για τέταρτη.εγώ ούτε λόγος για δεύτερη,φοβάμαι πολύ λόγω των αρρυθμιων..ήθελα να σας ρωτησω κάτι που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό λόγω των ιωσεων και της γριπης.καταρχήν ελπίζω όλοι να είστε καλά,αλλά εάν κάποιος πέρασε ή περνάει κάτι,υπήρξε κάποια επιδείνωση στις αρρυθμίες κατά την περίοδο της ασθένειας και για όσους έχουν αυξημένους παλμούς,τους αυξήθηκαν πολύ με τον πυρετό;εμενα, για παράδειγμα μ'ενα 37,8 που έκανα πριν 2 μήνες πήγαν στους 100 οι παλμοί και δε ξέρω με φοβίζει ακόμη και ν'αρρωστησω..οι εμπειρίες σας θα μου ήταν πολύτιμες.!

---

Καλημερα κοριτσι . Καλα μην φανταστεις οτι εχω και τοσο κουραγιο . Και εγω στις εγκυμοσυνες παθαινα εναν αρμαγεδων αρρυθμιων . ΟΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ . Ευτυχως οχι ολο το διαστημα γιατι τοτε δεν θα την καθαρη , οχι απο τις αρρυθμιες αλλα απο το φοβο μου και θα ειχα φουνταρει απο κανα μπαλκονι .
Κοιτα οταν εχεις πυρεττο ειναι τελειως φυσιολογικο να ανεβαινουν οι παλμοι σου . Και 100 και 110 . Κοιτα ισως να φοβασαι και λιγακι και ετσι μεγιστοποιειτε το συμπτωμα . Οποτε εχω πυρεττο δεν μετραω σφυγμους και την επομενη μερα . Μια φορα ειχα κανει 39,5 !!! εεεεε ανοιξε το κουτι της πανδωρα δεν ελεγχα καν , δεν μετρουσα γιατι θα χεζομουνα πανω μου .

litoa, όπως είπε και ο nick_electro νομίζω ότι είναι πολύ φυσιολογικό να έχεις ταχυκαρδία όταν είσαι άρρωστη κι έχεις πυρετό.
Νομίζω ότι οτιδήποτε περνάει ο οργανισμός μας (στομαχικές διαταραχές, κόπωση κλπ) αυξάνει την πιθανότητα για έκτακτες, ταχυπαλμίες κλπ.
Γιατρός δεν είμαι αλλά μάλλον είναι φυσιολογικό :)
Εγώ περνάω πάλι φάση που νιώθω να χάνω το ρυθμό της καρδιάς μου μετά από σωματική καταπόνηση. Αυτό μου δημιουργεί τρομερή ανασφάλεια!!Κι ας μου λένε όλοι ότι δεν
έχω τίποτα. Εγώ ξέρω πως κάνει η καρδιά μου εκείνη την ώρα κι αν το νιώθανε κι οι άλλοι αυτό τότε είμαι σίγουρος θα τρέμανε περισσότερπ από μένα!!

Να ρωτήσω κάτι τώρα τους συμπάσχοντες: Έχετε παρατηρήσει περισσότερες αρρυθμίες όταν είστε νηστικοί και πεινάτε? είναι πιθανό αυτό?

Γνωριζω αυτα τα συμπτωματα με πιανουν και εμενα ειναι ψυχοσωματικα απο το αγχος εμενα με βοηθησε να το ξεπερασω καποιες ασκησεις που κανω πρωι βραδυ βοηθουν στην χαλαρωση και την μειωση των συμπτωματων

Καλησπερα σε ολους!!Θελω την βοηθεια σας, μετα απο εντονη ορθοστασια, δουλεια 10ωρα καθε μερα.. για ενα μηνα, με επιασε η πρωτη μου κριση πανικου.. ειμαι 29 χρονων.., με το που τελειωσα την εργαισα μου, κοιμηθηκα, και μετα απο μια ωρα σηκωθηκα με ταχυκαρδια, ζαλαδα κρυος ιδρωτας, μου περασαν ολα σε 5 λεπτα.., μετα περασα μια φριχτη εβδομαδα.. καιγομουν απο το αγχος αυπνιες .. μετα το ξεπερασα.. η τουλάχιστον ετσι νομιζα;.. με ξαναεπιασε μια ταχυκαρδια παλι στον υπνο μου.. αλλα αυτη την φορα ημουν προετοιμασμενη και χαλαρωσα αμεσως και μου εφυγε.. απλα μετα απο αυτο οπως ακομ ακαι σημερα.. εχουν περασει 5 μερες απο την 2 κριση.. εχω καθε μερα σφιγμενο λαιμο 90 με 100 παλμους και σφιγμενα αυτια.. δεν εχω στρες απλα σαν ενταση νιωθω.. πηγα εκδρομη.. οταν ειμαι εξω νιωθω καλα οταν μενω μονη εχω τα ψυχολογικα μου.. συνεχεια με σφιγμενο λαιμο.. ανακαλυψα την βαλεριανα απο το σουπερμαρκετ και με αυτο κοιμαμαι σουπερ!! εκανα χολτερ ρυθμου, ουτε αρυθμιες ουτε απνοια, μονο ταχυκαρδια.. που την προπκαλω εγω, τριπλεξ καρδιας μονο ελαφρυ φυσημα εδειξε.. αιματος τελειες, θυρωειδη σουπερ!! και θελω να ρωτησω.. αυτα θα μου φυγουν με τον καιρο>? ειναι καταλοιπα εντονου στρεσσ που βιωσα 20 μερες τωρα? ειμαι τοσο χαρουμενο και κοινωνικο ατομο.. δεν μπορω να καταλαβω πως συνεβει αυτο.. η υπερκωποση που ισως επαθα συνοδευεται και απο αγχος? η απαντησεις ειναι πολυτιμες! α~! λετε να παω σε καποιον ψυχολογο? μενω ηλιουπολη αν εχετε καποιον καλο παρακαλω στειλτε μου inbox..xristina

Παιδιά καλησπέρα κι ευχαριστώ για τις άμεσες απαντήσεις σας!Με βοηθησατε πολύ!!όσον αφορά αυτό που λέει ο trelokotsos,ναι εμένα μου συμβαίνει ορισμενες φορές,ιδίως το πρωί που το στομάχι είναι άδειο κι έχω να πιω νερό πολλές ώρες.αυτό που μου τη σπάει είναι ότι πρέπει να προσέχουμε τα πάντα,καλό φαγητό,καλός ύπνος,όχι αγχος-στενοχωρια κλπ,κλπ,γιατί το οτιδήποτε μπορεί να τις πυροδοτήσει...

Καλημερα και απο μενα . Οσο αφορα τις αρρυθμιες τρελοκοτσο , δεν εχουνε καμια συγκεκριμενη ωρα που με βρισκουν . Το κανουν μια χαρα και νηστικη και φαγωμενη και οποτεδηποτε .Παλαιοτερα παρατηρουσα μια μεγαλυτερη συχνοτητα μετα το φαγητο τωρα αυτο καταριφθηκε . Μπορει να φαω και να εχω μπορει να φαω και να μην εχω καν .

viki38 η αλήθεια είναι ότι παλαιότερα κι εγώ νόμιζα ότι με πιάνουν μετά το φαγητό όταν έχω γεμάτο στομάχι, γι αυτό πάντα υποψιαζόμουν στομαχικές διαταραχές, παλινδρόμηση κλπ.
Τώρα τελευταία με πιάνουν και νηστικό. Πράγματι είναι εντελώς ακανόνιστες. Δεν σε πιάνουν όταν περιμένεις και σε πιάνουν όταν δεν το περιμένεις!
Litoa έχεις απόλυτο δίκιο.. κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι, ότι πρέπει να προσέχω τα πάντα (διατροφή, ύπνο, φυσική κατάσταση, καφέ, τσιγάρο κλπ).
Δε μπορούμε να χαρούμε τιποτα τελικά!! Εγώ το λέω παστεριωμένη ζωή :p

Οπως το ειπες Παστεριωμενη ζωη. Πριν μια βδομαδα βγηκα εξω ηπια το κατιτης μου λαι γενικως το διασκεδασα! Τι το ηθελα εχω μια βδομαδα ασταματητες εκτακτες πρισμενη κοιλια , ξαπλωνω και η καρδια μου στην καθε εκτακτη τρανταζει το κρεβατι. Τι να πω ... Δεν ειναι ζωη αυτη...

Quote:

---

Originally Posted by Nicos70

Οπως το ειπες Παστεριωμενη ζωη. Πριν μια βδομαδα βγηκα εξω ηπια το κατιτης μου λαι γενικως το διασκεδασα! Τι το ηθελα εχω μια βδομαδα ασταματητες εκτακτες πρισμενη κοιλια , ξαπλωνω και η καρδια μου στην καθε εκτακτη τρανταζει το κρεβατι. Τι να πω ... Δεν ειναι ζωη αυτη...

---

Δεν εχει τυχει να ξαναμιλησουμε , σε διαβαζω ομως αρκετα σε οτι αφορα τα ποστ με τις αρρυθμιες . Ακριβως Νικο , αποστειρωμενη ζωη . Οποτε τολμησεις και χαρεις και οτι ολα πανε καλα , τοτε παντα μα παντα αυτες οι καταραμενες θα μας εκδικηθουνε.

Καλησπερα κι απο μενα παιδια!! Αν το ψαξετε θα δειτε οτι πολυς κοσμος πασχει απο εκτακτες...ειτε ειναι τυχεροι και δεν τις καταλαβαινουν...ή ειναι λιγοτερο τυχεροι και τις νιωθουν!! Εγω τις εχω απο τα 23 μου,μιλαμε για δυνατες και τλχ 20 την ημερα! Δεν προουμουν με τιποτα! Οσο μεγαλωνεις βεβαια τοτε ειναι που αγχωνεσαι. Εμενα στις καλοκαιρινες διακοπες μου σωματοποιηθηκε το αγχος μου και απο τοτε εζησα ενα εφιαλτικο 6μηνο. Παρατηρουσα τα παντα στον οργανισμο μου. Ειχα την ατυχια να χασω μεσα σε διαστημα 14 ημερων μεταξυ τους τους αγαπημενους μου παππουδες και εζησα πολυ εντονα ψυχοσωματικα. Κοινως με τα συμπτωματα που ειχα ενιωθα οτι οπου να ναι θα την παθω την ανακοπη. Κατεληξα να φοβαμαι να μενω μονη,να παθαινω ταχυπαλμιες ακομα κ στον υπνο μου και να νιωθω οτι ςχει θεμα η καρδια μου. Πηγα σε 2 καρδιολογους,ενα παθολογο,ενα γαστρεντερολοφο και μια πνευμονολογο. Οι καρδιολογοι μου ειπαν οτι η καρδια μου ειναι αρκετα δυνατη και αντεχει τα παντα. Λογω ενος φουσκωματος και συσπασεων στο μερος κατω απο την καρδια,βρηκαμε οτι πασχω απο ευερεθιστο εντερο και διαφραγματοκηλης που οφειλονται για τη δυσφορια μου και τις εκτακτες. Μη φοβοσαστε για τιποτα,μια επισκεψη σε καρσιολοφο αρκει για να πεισθειτε οτι ειστε υγιεις! Οι εκτακτες σε υγιει μυοκαρδια θεωρουνται ως "οι αρρυθμιες τις μακροζωιας..." ολα θα εξανισθουν οταν σταματησετε να τους δινεται σημασια!! Ελπιζω να μη σας κουρασα!

Εγω σας παρακολουθω ολους :) μπαινω σχεδον καθε μερα και βλεπω αν υπαρχει κατι καινουργιο απο ολους τους συμπολεμιστες στης ζωης.

Παιδιά καλησπέρα! Κι εγώ υποφέρω από κρίσεις πανικού εδώ και 10 μήνες περίπου. Ταχυπαλμίες, αίσθημα λιποθυμίας και έντονος φόβος. Άρχισα να περιορίζω τις δραστηριότητές μου, να αποφεύγω τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (γιατί εκεί με έπιασαν πρώτη φορά) και γενικά να κλείνομαι στον εαυτό μου. Εδώ και ένα τρίμηνο περίπου βλέπω ψυχολόγο. Άρχισα να νιώθω σιγά σιγά καλύτερα μέχρι που πριν λίγες μέρες έχασα έναν φίλο μου από δυστύχημα και έπιασα πάλι πάτο! Στενοχώρια, έντονος φόβος, απελπισία και οι κρίσεις η μία μετά την άλλη. Τι να πω, ελπίζω πως θα βρούμε όλοι μας τη δύναμη και τον τρόπο να τις απομυθοποιήσουμε, να πατήσουμε στα πόδια μας, να νιώσουμε αισιοδοξία για το μέλλον και με αυτά τα στοιχεία να τις αντιμετωπίσουμε οριστικώς! :)

Γειά σας κι απο μένα! είχα κάποιο διάστημα ηρεμίσει ,φυσικά χωρίς να φύγουν οι έκτακτες ποτέ δε μου έχουν φύγει εντελώς, απλά να νιωθω καμμιά δεκαριά εικοσαριά χωρίς να το θεωρώ κάτι αφού είμαι 33 και τις έχω απο τα 17, με κάποια χρόνια που είχαν εξαφανιστεί εντελώς...Η τουλαχιστον δεν τις ένιωθα.
Δυστυχώς έμαθα για ένα γνωστό μου στην ίδια ηλικία με μένα που έπαθε έμφραγμα του μυοκαρδίου, ενω γυμναζόταν,ήταν αδύνατος, και απλά κάπνιζε πολλά περίεργα τσιγάρα (για όποιον κατάλαβε)..Μετά απο μερικές μέρες πάλι μετά απο πολύ καιρό οι έκτακτες ξαναγύρισαν και μερικές πολύ δυνατές που με πονάνε κιόλας και σα να ξεκινάει βίαια η καρδιά..Σα να νιώθω ένα χτύπημα καπως..
Αυτό μάλλον δείχνει το ψυχολογικό κομμάτι του θέματος αφού συνέχεια σκεφτόμουν πως παιδί 33 έπαθε έμφραγμα και πόναγε πολύ,ζαλίστηκε,παγωσαν τα χέρια του, θολωσε η ορασή του ,τον έπιασε κρυος ιδρωτας και έχασε τις αισθήσεις του στο γυμναστήριο.. Εκτοτε οι έκτακτες μου εκαναν μπαραζ πάλι...

manos32 η πρώτη μου κρίση έκανε την εμφάνισή της όταν έμαθα για έναν φίλο μου ότι εμφάνισε μία βλάβη στην καρδιά ενώ ήταν 22 χρονών ο οποίος γυμναζόταν από μικρό παιδί. Η βλάβη βέβαια ήταν θέμα κατασκευαστικό. Οι φοβίες για την υγεία μας είναι ένας από τους παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση των κρίσεων.

Quote:

---

Originally Posted by Prag

manos32 η πρώτη μου κρίση έκανε την εμφάνισή της όταν έμαθα για έναν φίλο μου ότι εμφάνισε μία βλάβη στην καρδιά ενώ ήταν 22 χρονών ο οποίος γυμναζόταν από μικρό παιδί. Η βλάβη βέβαια ήταν θέμα κατασκευαστικό. Οι φοβίες για την υγεία μας είναι ένας από τους παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση των κρίσεων.

---

Δεν ξέρω τι να σου πώ φίλε μου,αυτό το θέμα είναι ισως ο πιο σοβαρός λογος που η ζωή μου έχει πάει πίσω σε πολλά πραγματα,είναι σα να περιμένω πότε θα ερθει το ασθενοφόρο να με πάρει για μπαλονάκια και μπάι πας δεν ξέρω τι..Κουράστηκα και το έχω δεχθεί ότι είναι στη φύση μου αυτές οι ενοχλήσεις..Αν σκεφτείς οτι το καλοκαίρι στις διακοπές αντί να ηρεμίσω μονίμως σκεφτόμουν πότε θα έρθει η αρρυθμία η το έμφραγμα η ανακοπή δεν ξέρω και γω τι,μπορείς να καταλάβεις...

Το καταλαβαίνω απόλυτα γιατί κι εγώ υπέφερα! Ειδικά τον πρώτο καιρό που είχα και κάποια "καταθλιπτικά επεισόδια". Το πρώτο βήμα όταν έχει κανείς την πρώτη του κρίση είναι να κάνει έναν έλεγχο στον καρδιολόγο να βεβαιωθεί πως πρόκειται για ψυχοσωματικό σύμπτωμα. Φαντάζομαι ότι αυτό το κάνουμε όλοι. Το δεύτερο βήμα είναι να απομυθοποιήσει κανείς την κρίση. Δηλαδή να συμφιλιωθεί μαζί της και να την αναγνωρίζει όταν αυτή κάνει την εμφάνισή της. Το ξέρω πως δεν είναι εύκολο αλλά είναι βασικό για την αντιμετώπισή της. Και το κυριότερο...δεν πρέπει να περιορίζουμε τις δραστηριότητές μας. Εγώ θεωρώ πως το έκανα για αυτό και έδωσα έδαφος στον πανικό. Επίσης, η διάθεση! Έχουμε σταματήσει να ονειρευόμαστε για το μέλλον και να είμαστε αισιόδοξοι! Αυτό μας τραβάει πιο κάτω. Εμένα αυτό που μου λέει πάντα η ψυχολόγος είναι να σταματήσω να τη φοβάμαι. Χαρακτηριστικά μου λέει πως ποτέ δεν έπαθε κανείς τίποτα από την κρίση. Εσύ πώς το χεις αντιμετωπίσει?

Αγαπημενοι μου συνπασχοντες.
Εχω σχολασει απο τη δουλεια μου και καθομαι , διαλυμενος τοσο απο την κουραση της ημερας οσο και απο την τιμωρια που τρωω απο το σωμα μου εδω και μερες . Ειμαι εξαντλημενος.... Η καρδια μου χτυπαει οπως ναναι μπαραζ εκτακτες ριπες πονος ... Απελπισια... Προσπαθω να ειμαι ψυχραιμος και να μην παρανοησω καθε ανασα συνοδευεται απο αναστεναγμο .... Υποφερω υποφερω πολυ σφιγγω τα δοντια για χαρη των παιδιων μου . Αλλα σκεεφτομαι οτι αυτη τη στιγμη δε φοβαμαι το θανατο , το να ζω ετσι φοβαμαι ......, κουραστηκα

Quote:

---

Originally Posted by Prag

Το καταλαβαίνω απόλυτα γιατί κι εγώ υπέφερα! Ειδικά τον πρώτο καιρό που είχα και κάποια "καταθλιπτικά επεισόδια". Το πρώτο βήμα όταν έχει κανείς την πρώτη του κρίση είναι να κάνει έναν έλεγχο στον καρδιολόγο να βεβαιωθεί πως πρόκειται για ψυχοσωματικό σύμπτωμα. Φαντάζομαι ότι αυτό το κάνουμε όλοι. Το δεύτερο βήμα είναι να απομυθοποιήσει κανείς την κρίση. Δηλαδή να συμφιλιωθεί μαζί της και να την αναγνωρίζει όταν αυτή κάνει την εμφάνισή της. Το ξέρω πως δεν είναι εύκολο αλλά είναι βασικό για την αντιμετώπισή της. Και το κυριότερο...δεν πρέπει να περιορίζουμε τις δραστηριότητές μας. Εγώ θεωρώ πως το έκανα για αυτό και έδωσα έδαφος στον πανικό. Επίσης, η διάθεση! Έχουμε σταματήσει να ονειρευόμαστε για το μέλλον και να είμαστε αισιόδοξοι! Αυτό μας τραβάει πιο κάτω. Εμένα αυτό που μου λέει πάντα η ψυχολόγος είναι να σταματήσω να τη φοβάμαι. Χαρακτηριστικά μου λέει πως ποτέ δεν έπαθε κανείς τίποτα από την κρίση. Εσύ πώς το χεις αντιμετωπίσει?

---

Φίλε μου εχω δοκιμάσει τα πάντα,απο ηρεμιστικά,ομοιοπαθητική,ι ντεράλ που μου εδωσε 2 φορές ο γιατρός, και στην ουσία το πρόβλημα δε λυθηκε. Δε λέω τα ζάναξ και τα ιντεράλ με βοήθησαν αλλά μη φανταστείς δεν είχα καθόλου.
Και ψυχοθεραπέια κάνω,και πάλι σήμερα στη δουλειά είχα έκτακτες και μάλιστα αρκετές,μερικές με πόνεσαν κιόλας, αλλά δεν φοβάμαι πια απλά έχω απογοητευθεί γιατί δεν βλέπω να φεύγει το θέμα αυυτό οριστικά ...Θα θελα να εξαφανιστεί το θέμα με τις ενοχλήσεις καρδιάς και φυσικά οι μνήμες αυτές.
Μόλις εφαγα βραδυνό έιχα πάλι,τωρα κάπως ηρέμισα.

Δυσκολα ναι , ειναι πολυ δυσκολο και μονο οποιος το βιωνει το ξερει τοσο πολυ . Κρισεις πανικου . Θεε μου τι εφιαλτης . Και εκει που λες , ισως ειμαι λιγακι καλυτερα , τσουπ ! να σου στον υπνο για ονομα δηλαδη οι αρρυθμιες . Και να πετιεσαι τρομαγμενη . Μα γιατι ? ξερω καλα γιατι . Το θεμα ειναι πως συμμαζευονται . Συμμαζευονται ?

Καλημέρα σε όλους! Βλέπω μια απογοήτευση και είναι πράγμα που με θλίβει για όλοι είμαστε νέα άτομα. Δυστυχώς η εποχή στην οποία καλεστήκαμε να ζήσουμε και να παλέψουμε δεν είναι και η καλύτερη δυνατή και συνεπώς όλες οι δυσκολίες της συσσωρεύονται στην ψυχη και στο σώμα μας. Για τις έκτακτες επειδή είμαι παθούσα χρόνια τώρα, είναι καθαρά απο θέμα stress και άγχους. Στις περισσότερες περιπτώσεις δε θα έπρεπε να μας τρομάζουν ( έφοσον πρώτα έχουμε συμβουλευτεί γιατρο και μας έχει εξετάσει) διότι τις δημιουργούμε και μόνη μας. Όσο τις σκεφτόμαστε, μας πιάνει άγχος και ωωωωπ να τις πάλι!!! έχω περάσει και περνάω κι εγώ αυτό το λούκι...βέβαια με γυμναστική, διακοπής τσιγάρου και καφέδων...έχει μειωθεί η ένταση τους( δε νιώθω αυτό το τρομερό γκντουπ) και απλά νιώθω ένα ανεπαίσθητο σφιξιμάτακι όοοοταν κάνω. Απο τα ψυχοσωματικά μου μου έμεινε απλώς ένα ανεπαίσθητο συναίσθημα πνιγμονης, οτι κάτι μου κόβει την ανάσα ( ο οποίο το ένιωσα και τώρα καθώς κουνήθηκα) αλλά αυτό μπορεί και να προέρχεται απο το ευερέθιστο έντερο μου μου είπαν & απο την ύπαρξη ενδεχόμενης διαφραγματοκήλης. Δεν ξερώ αν θα σας βοηθήσουν τα λόγια του καρδιολόγου μου-εμένα με βοήθησαν πάντως αρκετά- σταματήστε να ασχολείστε με τις λειτουργίες τους σώματός, οι έκτακτες είναι υπαρκτές σε σχεδόν όλους μας εφόσον υπάρχει πρόληψη,δε χρειάζεται να τα μεγαλοποιούμε διότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΟΝΟΙ που τα έχουμε. Αγαπάμε τον εαυτό μας, κόβουμε κακές συνήθεις,διώχνουμε το stress, βάζουμε τη γυμναστική στη ζωή μας και μαθαίνουμε να ζούμε με τα "ελαττώματα" μας!

Quote:

---

Originally Posted by Nicos70

Αγαπημενοι μου συνπασχοντες.
Εχω σχολασει απο τη δουλεια μου και καθομαι , διαλυμενος τοσο απο την κουραση της ημερας οσο και απο την τιμωρια που τρωω απο το σωμα μου εδω και μερες . Ειμαι εξαντλημενος.... Η καρδια μου χτυπαει οπως ναναι μπαραζ εκτακτες ριπες πονος ... Απελπισια... Προσπαθω να ειμαι ψυχραιμος και να μην παρανοησω καθε ανασα συνοδευεται απο αναστεναγμο .... Υποφερω υποφερω πολυ σφιγγω τα δοντια για χαρη των παιδιων μου . Αλλα σκεεφτομαι οτι αυτη τη στιγμη δε φοβαμαι το θανατο , το να ζω ετσι φοβαμαι ......, κουραστηκα

---

Αχ καημένε Νίκο, δεν έχεις δει κάποια βελτίωση τόσα χρόνια? Δεν έχεις ούτε κάποιες περιόδους ηρεμίας? Δενσε βοήθησε ποτέ καμία θεραπεία? έστω και λίγο?
Λυπάμαι που είσαι σε τέτοια κατάσταση. Σε καταλαβαίνω βέβαια γιατί κι εγώ περνάω κατά καιρούς τις δικές μου 'σκοτεινές' περιόδους
αλλά από αυτά που γράφεις καταλαβαινω ότι αντιμετωπίζεις αυτό το πρόβλημα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από μένα.
Δεν έχω να πω κάτι γιατί ξέρω πως δεν υπάρχει ουσιαστικά λύση. Κι εγώ σήμερα ένιωσα από το πουθενά μια από τις δυνατές και τρομακτικές που λέω εγώ έκτακτες. Νόμιζα πάλι ότι χάνομαι!!
Μόνο υπομονή μπορώ να πω και προσευχή!!

Quote:

---

Originally Posted by Nicos70

Αγαπημενοι μου συνπασχοντες.
Εχω σχολασει απο τη δουλεια μου και καθομαι , διαλυμενος τοσο απο την κουραση της ημερας οσο και απο την τιμωρια που τρωω απο το σωμα μου εδω και μερες . Ειμαι εξαντλημενος.... Η καρδια μου χτυπαει οπως ναναι μπαραζ εκτακτες ριπες πονος ... Απελπισια... Προσπαθω να ειμαι ψυχραιμος και να μην παρανοησω καθε ανασα συνοδευεται απο αναστεναγμο .... Υποφερω υποφερω πολυ σφιγγω τα δοντια για χαρη των παιδιων μου . Αλλα σκεεφτομαι οτι αυτη τη στιγμη δε φοβαμαι το θανατο , το να ζω ετσι φοβαμαι ......, κουραστηκα

---

Σας συνέβη πρόσφατα πρώτη φορά ή το έχετε χρονια?

Quote:

---

Originally Posted by Prag

Σας συνέβη πρόσφατα πρώτη φορά ή το έχετε χρονια?

---

Τώρα διάβασα τα πιο παλιά posts, το έχετε χρόνια. Η ψυχολόγος δε βοήθησε...?

Quote:

---

Originally Posted by Prag

Τώρα διάβασα τα πιο παλιά posts, το έχετε χρόνια. Η ψυχολόγος δε βοήθησε...?

---

Κανενας και τιποτα. Περναω τις περιοδους ηρεμιας ( αυτες δηλαδη που εχω εως π.χ. 100 εκτακτες ημερησιως) και παω σε μερες εξαρσης με επωδυνες εκτακτες και μετρημενες με holder πανω απο 700!
Ειμαι 46 τις εχω απο τα 19 παλια ειχα 1-2 τη μερα και ψαχνομουν. Τωρα..... Παρακαλαω να κοιμαμαι για να μην τις αντιμετωπιζω

Νίκο, σου έχουν πει από τι είναι? κοιλιακές ή κολπικές κάνεις? μόνο έκτακτες ή και άλλα? ριπές ταχυκαρδίες κτλ?

Quote:

---

Originally Posted by Prag

Σας συνέβη πρόσφατα πρώτη φορά ή το έχετε χρονια?

---

Αγαπητέ έχω την αίσθηση οτι αν αυτά κάνουν την εμφάνισή τους σε νεαρή ηλικία, δείχνει οτι είναι κομμάτι του εαυτού σου και μπορεί να πηγαίνεις χέρι χέρι μια ζωή μ αυτές τις αηδίες...Δυστυχώς..

Quote:

---

Originally Posted by manos32

Αγαπητέ έχω την αίσθηση οτι αν αυτά κάνουν την εμφάνισή τους σε νεαρή ηλικία, δείχνει οτι είναι κομμάτι του εαυτού σου και μπορεί να πηγαίνεις χέρι χέρι μια ζωή μ αυτές τις αηδίες...Δυστυχώς..

---

Ακόμα κι έτσι να ειναι το θέμα είναι να καταφέρουμε να μην τις φοβόμαστε. Αν σταματήσουμε να εχουμε τον φόβο, ακομα και να εχουμε έκτακτες δε θα είναι τόσο ενοχλητικές. Παρεπιμπτοντως εμένα συνήθως με πιάνει ταχυπαλμία.

Quote:

---

Originally Posted by dcat

Νίκο, σου έχουν πει από τι είναι? κοιλιακές ή κολπικές κάνεις? μόνο έκτακτες ή και άλλα? ριπές ταχυκαρδίες κτλ?

---

Δεν θυμαμαι ειλικρινα. Ναι κανω και ριπες ταχυκαρδιες οχι εχω χαμηλο ρυθμο 60-67

@manos32
Αυτο ειναι το πιο δυσκολο κομματι. Να συμβιβαστεις οτι θα τα εχεις μια ζωη

Δεν υπαρχει συμβιβασμος με οτι σε καταστραφει,η ελπιδα ειναι εκεινη που το τρεφει και εκεινη που το κανει να επανερχεται τοσο εντονο! Δυστυχως δεν υπαρχει θεραπεια ή τουλαχιστον δεν εχει προταθει κατι που να ανακουφιζει,αλλιως τοσοι ανθρωποι,τοσοι διαφορετικοι γιατροι,τοσες περιπτωσεις,θα υπηρχε μια ιδεα! Κι ομως ολοι μενουμε και υποφερουμε καθε φορα και πιο πολυ....Καποτε η υπομονη φανταζε πανακεια,τωρα μαλλον ειρωνια! Ο Θεος να μας βοηθησει!

Quote:

---

Originally Posted by Nicos70

@manos32
Αυτο ειναι το πιο δυσκολο κομματι. Να συμβιβαστεις οτι θα τα εχεις μια ζωη

---

Καλό 3ήμερο σε όλους,ρυθμικό και μη έκτακτο!
Νίκο φανταζόσουν ότι θ άνοιγες τέτοιο θρέντ και θα είχε τόσο μεγάλη απήχηση??

Quote:

---

Originally Posted by manos32

Καλό 3ήμερο σε όλους,ρυθμικό και μη έκτακτο!
Νίκο φανταζόσουν ότι θ άνοιγες τέτοιο θρέντ και θα είχε τόσο μεγάλη απήχηση??

---

Σε καμια περιπτωση! Οταν το ανοιξα ημουν 40 και περασα μια πολυ ασχημη φαση τοσο με τις αρρυθμιες οσο και με κρισεις πανικου . Παντως σε φασεις που αρχιζεις και χανεις την αυτοκυριαρχια σου αντλεις μεγαλο κουραγιο διαβαζοντας εδω τα ποστ ανθρωπων που περνανε τα ιδια

Quote:

---

Originally Posted by Nicos70

Σε καμια περιπτωση! Οταν το ανοιξα ημουν 40 και περασα μια πολυ ασχημη φαση τοσο με τις αρρυθμιες οσο και με κρισεις πανικου . Παντως σε φασεις που αρχιζεις και χανεις την αυτοκυριαρχια σου αντλεις μεγαλο κουραγιο διαβαζοντας εδω τα ποστ ανθρωπων που περνανε τα ιδια

---

Να φανταστεις ειχα ρωτησει το γιατρο μου αν τα εχει ξανακουσει αυτα και μου ειχε πει- ναι βρε μην ανησυχεις , ο μονος εισαι; Δεν εχεις κατι πρωτακουστο και καταλαβα οτι ειναι κι αλλοι σαν και μενα και ησυχασα καπως γιατι δεν ειναι κατι μη συνηθισμενο

Ρε παιδιά,με τίποτα δε μπορώ να τις καταλάβω αυτές τις έκτακτες..περνούσα μία σχετικά καλή περίοδο και είναι εδώ και 4 μέρες που απ'το πουθενά είμαι σε μία φάση εξαρσης..να έλεγα ότι έχω παραπάνω άγχος ή ότι περναω κάποια στενοχώρια,να μπορούσα λίγο να το δικαιολογήσω..να φανταστώ ότι και σε σας συμβαίνει αυτό,ε;