δε γινομαστε μονοι μας προβληματικοι..στις περισσοτερες περιπτωσεις αλλοι μας το προκαλουν.κανεις δεν θελει να εχει προβληματα....
Printable View
Τι εννοείς? φαντάζομαι οτι δε γεννιέται κα΄ποιος με ψυχολογικά, εκτός αν είναι θέμα γονιδίων... κατα τ' αλλα, όταν μεγαλώνεις σ ένα περιβάλλον προβληματικό, κάποιο "κουσούρι" θα αποκτείσεις κι εσύ, από εκεί κ πέρα δείχνεις το χαρακτήρα σου, το παλεύεις για να νιώσεις καλύτερα (γιατί οι άλλοι δε θέλουν να βοηθήσουν ή δε καταλαβαίνουν ότι υπάρχει πρόβλημα) ή μένεις κι εσύ στο προβληματικό περιβάλλον κ σαπίζεις..!
Ναι βρε αγάπη μου, το θέμα είναι πως αποκτάει κα΄ποιος κουσουρι? Έτσι ξαφνικά? Τι θα κάνω σημερα? Ας τυρρανήσω το μυαλό μου κ ύστερα τους άλλους?! όταν ένα παιδί μεγαλώνει στραβά... δε θα 'χει πάρει κάτι στραβά κ αυτό μέσα στο μυαλουδάκι του? Όταν κα΄ποιοι άλλοι ευθύνονται γι αυτά που σου έχουν κάνει σα παιδί... εσύ που θα ρίξεις τις ευθύνες σου? Τι θα πεις? όχι βρε εγω εχω το προβλημα από μόνη μου... δε μου φταίνε οι άλλοι! Σίγουρα μεγαλώνεις με κάποιο πρόβλημα κ ίσως το φορρτώσεις αργότερα σε κάποιον που δε φταίει... αλλά για σκέψου, ούτε εμείς που μεγαλώσαμε προβληματικά το θέλαμε.
– σ' αγαπώ..!!!
– [αψουουουου...] συγγνώμη! έχω αλλεργία στις μαλακίες! :D
λολ! αχλ.. τί δουλειά έχεις εσύ στις γυναικοσυζητήσεις και με τόσο απόλυτες απόψεις? Με κουσούρια ή χωρίς μέχρι
να βρεις τον δρόμο σου σπάς τα μούτρα σου! Αυτό είναι το πλέον βέβαιο! Απλά τα κουσούρια καθυστερούν την εξέλιξη!
Γκούφυ μου, καλά είσαι; Ρίξε τα φώτα σου!!
''shh,quiet you might piss somebody off,LIKE ME MOTHERFUCKER YOU'VE BEEN AT IT FOR TOO LONG''!!!!
ε ναι, στα λογια ετσι ειναι, ελα ομως που στην ζωη ειναι λιγο πιο δυσκολα τα πραγματα. Οσο ασχημα σου εχουν φερθει οι γονεις σου αυτο δεν ειναι τπτ σε σχεση αυτο που θα παρεις απο τα παιδια σου. Για αυτο πρεπει πρωτα να αγαπησεις τους γονεις σου με τις ατελειες τους για να μπορεσεις να δωσεις καποιον αλλον και να μεγαλωσεις δικα σου παιδια.
εδω θα μου επιτρεψεις να το συγκεκριμενοποιησω λιγο..π.χ στη δικη μου περιπτωση..το να αγαπησω τους γονεις μου φανταζει σεναριο επιστημονικης φαντασιας..πως να αγαπησω εναν πατερα που π.χ με εχει βιασει,κ μια μητερα που π.χ με κατηγορησε οτι εγω του ριχτηκα,κ συνεπως φταιω εγω?
ΜΑ αγάπη υπάρχει... Εννοείται πως δε θες το κακό του άλλου αλλά δε θεωρώ λάθος να τον χρεώσεις γι αυτά που σου έκανε, έστω κ άθελά τους διοτι κανείς δε γεννιεται γονιός αλλα όταν σου φωνάζει το παιδί σου βοήθεια, γιατί δε κάνεις κατι?!!! Κ ευχόμαστε όλοι να γίνουμε καλοί γονείς, να μαθαίνουμε από τους δικούς μας να μη κάνουμε τα ίδια... Θέλω παιδίατρο, αναγνώριση κ αγαπη... στίχοι ενός τραγουδιού που λεγεται "μικρόβια"
αγαπητε axl, ειναι πολυ ευκολο οσοι ειναι απ'εξω απο το ''χορο''να λενε πως πρεπει να συγχωρεσω κ να παω μπροστα..ναι σωστο ειναι,πρεπει να το κανω,μα για τον α η' β λογο δεν το εχω καταφερει ακομα..ο καθε ανθρωπος θελει το χρονο του για να αποδεχτει/συγχωρεσει καποια πραγματα..ετσι δεν ειναι?ε εγω δεν το εχω καταφερει ακομα
το θέμα δεν είμαι εγώ αφού δεν με έχει συμβεί αυτό.
για μένα τέτοιες πράξεις είναι ασυγχώρητες.
κοριτσάκι μου εγώ θα σου πω ένα πράγμα μόνο πάνω σ' αυτό!!! για να ελευθερωθείς απ' τους συγκεκριμένους μια για πάντα,
δεν χρειάζεται να τους συγχωρέσεις αν δεν νιώθεις εσύ έτοιμη να το κάνεις, μόνο που κάθε αρνητικό σου συναίσθημα γι' αυτούς
δηλητηριάζει κι εσένα και σε κρατά συνέχεια δεμένη μαζί τους. Εύχομαι κάποια στιγμή να καταφέρεις να σπάσεις τις αλυσίδες!!