αυτη για μενα ειναι η γλωσσα της βαρεμαρας! :)
Printable View
σκεφτομαι πως ολη τη ζωη μου εκανα πραγματα που ευχαριστουσαν τους αλλους, πιεστηκα φοβερα και για το ευχαριστω πηρα το παρασημο της ανοιχτης παλαμης και μια απεραντη μοναξια.
σκεφτομαι οτι θα ηθελα να ειχα μια δευτερη ευκαιρια στη ζωη να αγαπησω τον εαυτο μου οσο του αξιζε.
Koυραστηκα να διαβαζω για πιπες.. Ποναω να διαβαω για εκλεισμους. Δεν το αντεχω το φορουμ σημερα. ΕΙμαι χαλια. Θελω ηρεμια και αγαπη. Αυτα.
στοιχιομένο φόρουμ... θέματα κλειδώνουν και μετά ξεκλειδώνουν :ΡΡΡ
σκεφτομαι αν απ'το 2004 και μετα ολα ειναι ενας ψυχαναγκασμος. αν το κοιταξει καποιος αντικειμενικα χωρις να με ξερει και να εχουμε μιλησει, δεν εχω κανει τπτ ουσιαστικο, αφου δεν βρισκω τπτ ενδιαφερον και δε νιωθω. μοναδικη παρηγορια βρισκω στη μουσικη και τις ταινιες. ειμαι ενας κατεστραμμενος χωρις συναισθηματα, αδειος... πραγματικο ΚΕΝΟ!
σε ευχαριστω, αλλα επετρεψε μου να ξερω καλυτερα τον εαυτο μου. αν κοιταξεις τη πορεια μου στο χρονο, θα διαπιστωσεις ενα ΚΕΝΟ απο το 2004 και μετα, λες κι εξαφανιστηκα απο παντου. ειναι λες και μου πηραν τη ψυχη, καθε θεληση να κανω το οτιδηποτε εκει εξω. ουσιαστικα αυτο που "γεμισε" ηταν το μυαλο μου κι οχι η ζωη μου αυτη καθαυτη. και πραγματικα δε ξερω πως να επιστρεψω στο "φυσιολογικο" και να ξαναγινω λειτουργικος κανωντας πραγματα καθημερινα, αφου και μια απλη εργασια πλεον μου φαινεται κοροϊδια και χωρις ουσια εδω στην Ελλαδα...
Oτι για καποιο λογο διαλεγω λαθους ανθρωπους να ερωτευτω............
Σκέφτομαι την αχαριστία, ο Θεός ή όπως αλλιώς τον λένε τα δίνει όλα σε κάποιους ανθρώπους και αυτοί έχουν πάλι παράπονο. Δεν θέλουν παραπάνω γιατί τα έχουν όλα και δεν ξέρουν τι να ζητήσουν. Καθημερινά προσπαθούν να βάλουν μόνοι τρικλοποδιά στον εαυτό τους για να κλαφτούν για ψύλλου πήδημα. Και σαν να μην φτάνει αυτό πάνε οι κουφάλες και κλαίνε στον ώμο των πεινασμένων, παραπονούμενοι για το αλάτι που έπεσε λίγο παραπάνω στο φαγητό!