ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ!ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΣΤΗΘΩ!

Ιωάννα μου καλή χρονιά και να είσαι πάντα αισιόδοξη, όπως τώρα!! Πολύ όμορφο το ποίημά σου και ευχαριστώ για τις ευχές!!

Νικολέτα

Σ\'ευχαριστώ πολύ Νικολέτα μου!
Χαίρομαι που σου άρεσε το κειμενάκι μου
Να \'σαι και συ πάντα αισιόδοξη και χαρούμενη :)

\'\'Σήμερα αγαπάς την πλάση ολόκληρη.
Σήμερα η ψυχή και το κορμί σου φλέγονται από τον πόθο να ζησουν.
Πετάς προς το άπειρο...
Τρέχεις με διακόσια χωρίς φρένα...
Δεν βλεπεις πια μαύρο παντού παρά μόνο κόκκινο.
Δεν ακούς κραυγές και ουρλιαχτά παρά μόνο τον εκκωφαντικό χτύπο της καρδιάς σου!
Σήμερα στις φλέβες σου δεν κυλάει αίμα παρά μόνο αλκοόλ.
Ξέρεις πως ίσως αύριο προσγειωθείς άσχημα..
Ξέρεις πως ίσως αύριο τρακάρεις μετωπικά με την δυστυχία..
Ξέρεις πως ίσως αύριο να είναι όλα πάλι όπως χθες...
Μα δεν σε νοιάζει γιατί σήμερα πετάς...\'\'

το παραπάνω ποιηματάκι το γραψα την πρωτοχρονιά έχοντας πιεί αρκετά ποτηράκια κρασί...

Γεια σου και παλι ιωαννα μου!!!καλη χρονια σου ευχομαι...ευτυχισμενο το 2007!!!
Συνεχισε να μας δινεις κουραγιο με την αισιοδοξια σου...
Ωραιο το ποιημα σου και πολυ αισιοδοξο και αυτο!!
ολες μου οι ευχες για το καινουργιο ετος...

Να σαι καλά κοπέλα μου!
Τις θερμότερες ευχές μου και από μένα για τη νέα χρονιά!

παιδακιααααα τι μου κανετε?
εγω οκ ειμαι την παλευω ;)
μου λειψατε βρε τοσες μερες!
πραγματικα μου λειψατε!!!

ναι, και μένα μου λείψατε!
τι γίνεται ιωάννα; πώς πάει το διάβασμα;

καλημερα τι-ποτε μου!
το διαβασμα παει εντελως χαλαρα γιατι μαλλον με βαση τις τρεχουσες εξελιξεις(βλεπε καταληψη) η εξεταστικη μας θα μεταφερθει μαζι με αυτη του ιουνιου...θα ναι βεβαια πακετο να δινουμε δυο μηνες σερι:mad: αλλα οκ τουλαχιστον εκμεταλευομαι το οτι καθομαι τωρα και κανω πραγματα που με ευχαριστουν
φιλακια!

:D

παιδακια γεια και παλι...ειπα να σας γραψω για κατι που μου συμβαινει και με ανησυχει τον τελευταιο καιρο...
Απο τα χριστουγεννα και μετα με εχει πιασει μια ακορεστη καταναλωτικη μανια,δεν παιρνω βεβαια ακριβα πραγματα αλλα αν αθροισω το ποσα εχω δωσει απο δω και απο κει θα φρικαρω...παιρνω πχ ενα μπουφαν και ενα ωραιο πουλοβερ και τα καταφχαριστιεμαι...τα φοραω,καμαρωνω κτλ και μετα απο μια βδομαδα max τα εχω βαρεθει οποτε αντε παλι για shoping therapy...βασικα με ανησυχει αφενος γιατι βλεπω το πορτοφολι να αδειαζει ασκοπα(δεν μου τρεχουν και απο τα μπατζακια τα φραγκα...) και απο την αλλη γιατι εχω διαβασει οτι ειναι απο τα κλασικα συμπτωματα της λεγομενης υπομανιακης φασης...
ποια ειναι η αποψη σας?

ιωάννα!
η ασθένεια αυτή που έχεις είναι πολύ σοβαρή!την έχουμε κολλήσει κι εμείς!
λέγεται παγκοσμιοποίηση:
μας ενθαρρύνουν να ξοδεύουμε και ξοδεύουμε, τι να κάνουμε...:)
έχω περάσει από την ασθένειά σου και εγώ.
έβρισκα όμως πρόσχημα και αγόραζα και για τους άλλους...
τώρα δεν πολυαγοράζω, διότι φράγκα γιοκ, και πολλές δουλειές οπότε δεν βγαίνω.
μπορείς να βοηθηθείς να πηγαίνεις να ψωνίσεις από τη λαϊκή, καμιά φορά οι λαϊκές έχουν απίστευτα ωραία πράγματα, ή από τους κινέζους. αυτό σημαίνει ότι τα φράγκα σου θα μετριούνται πιο λίγα...
εγώ όταν έχω κατάθλιψη πάω στο κομμωτήριο
(τις άλλες μέρες ούτε καν χτενίζομαι, και από κατάθλιψη πάσχω 2 φορές το χρόνο...) -είναι και το άτιμο το πορτοφόλι βλέπετε...:(

είχε να με πιασει κριση πανικου πολυ καιρό,σήμερα όμως με έπιασε για τα καλά!
το πρωι όλα ηταν οκ.ξυπνησα με κεφακια,πήγα κομμωτήριο και οταν γυρισα αρχισαν οι γονεις να μου τη λενε εφ\'ολης της ύλης:για τα περιτα κιλα μου,για το οτι το στιλ μου παραειναι ροκ και trendy για την ηλικια μου(εχω βαψει κατακοκκινα τα μαλια μου και γενικα ντυνομαι με τζινακια αθλητικα παπουτσια και ετσι.,.) και τελος και σημαντικοτερο οτι δεν πρεπει να παιρνω το zyprexa(αντιψυχωτικο) γιατι αυτο ευθυνεται για τα κιλα μου.τους εχω εξηγησει οτι δεν την βρισκω να χαπακωνομαι απλα οτι τα φαρμακα για μενα ειναι αναγκαιο κακο.τι θελουν δλδ να τα κοψω και να χουμε παλι τις παλιες ιστοριες???εχουν περασει 12 χρονια απο οταν αρρωστησα και δεν λενε να χωνεψουν οτι το παιδι τους εχει προβλημα!το βλεπουν καθαρα εγωκεντρικα το ζητημα του στυλ\'\'το δικο μου παιδι να ειναι αρρωστο,να παιρνει φαρμακα,πως ειναι δυνατον?\'\'τον σεπτεμβρη ημουν τελειως σκατα,περναγα βαρια καταθλιψη και τους δηλωσα οτι θα δωσω στη σχολη λιγα μαθηματα και ειχαν αρχισει να οριονται!το μονο που τους νιαζει ειναι να τελιωσω τη σχολη,να βρω μια καλη δουλεια(απο την οποια αλιμονο αν απουσιασω μια μερα λογω ψυχολογικων προβληματων),για να μην αναφερω το μονιμο αγχος τους να βρω ενα καλο παιδι να παντρεφτω και να δουν εγγονακια!ΕΛΕΟΣ!εχω που εχω τα προσωπικα μου αγχη ρε παιδια πρεπει να με φορτωνουν και με τα δικα τους ρε γαμωτο μου?!
ασ καταλαβουν επιτελους οτι ειμαι μια γυναικα 32 χρονων που παλευει καθημερινα με το μεσα της.ασ με νιωσουν λιγακι.ασ καταλαβουν τις αδυναμιες μου και ασ αναγνωρισουν επιτελους τον καθημερινο μου αγωνα!!!!

υγ.τα εχουμε συζητησει ολα αυτα αλλα δεν βγαινει ακρη.μου λενε το κλασικο \'εμεις μονο το καλο σου θελουμε\' και δεν αντιλεγω σε αυτο,απλα ασ μου το δειξουν με αλλο τροπο!!!

ιστορία με τους γονείς \'εμείς το καλό σου θέλουμε\'...
ναι! και το πιστεύουν κιόλας! αλλά χάνουν λάδια. σόρυ κιόλας.
και έχουν χάσει και επεισόδια.
ασφαλώς και δε μιλάω για τους δικούς σου γονείς ιωάννα, αφού μάλιστα δεν τους ξέρω. αλλά μιλάω για τους γονείς που μιλάνε τόσο στερεότυπα, που όλοι λένε \'εμείς το καλό σου θέλουμε\', και μετά θέλουν να είναι ΄το παιδι τους έτσι και αλλιώς, κι αν τολμήσει να είναι διαφορετικό, αρχίζουν οι κρισάρες οι γλυκές τύπου \'τς τς τς δεν τα καταφέρνεις, άσε, θα το κανονίσω εγώ\' ή \'μα παιδί μου, πώς τα κάνεις έτσι, αν είμουνα στη θέση σου θα έκανα έτσι εγώ\', δηλαδή ειδικά μαθήματα αποδυνάμωσης των παιδιών τους. και η χαρακτηριστική βλακεία του να βρεις ένα καλό γαμπρό για να τους κάνεις ένα εγγονάκι (όχι δικό σου παιδάκι, ένα κατευθείαν εγγονάκι θέλουνε, για νά\'χουνε να παίζουνε τις κουμπάρες όταν βαριούνται), είναι κι αυτό από τα στάνταρ...
τόσο στάνταρ όλα αυτά, σαν να είναι κομμένοι σε πατρόν.
άρα, σ\'αυτά τα κομμάτια απλά δεν τους ακούμε.
τους ακούμε όταν γίνονται άνθρωποι, κι είναι απέναντί μας και μάς μιλάνε. ΌΤΑΝ, λέμε. τότε είναι γονείς. αλλιώς είναι κομμάτια από το λαζόπουλο και τους 10μικρούς μήτσους.
ουφ, τα είπα και ξεσπάθωσα. ίσως να φοβάμαι τον εαυτό μου κιόλας...

πολυ καλα τα λες Ελένη μου...προσπαθω να \"κλεινω τα αφτια\" μου και εγω οταν αρχιζουν τετοιου τυπου κηρύγματα...το προσπαθω πολυ,αλλα δεν το καταφερνω παντα,ωρες ωρες πρεπει να γραφουμε μερικα πραγματα εκει που δεν γραφει το μελανι!(σορρυ κιολας για την έκφραση)
σημερα παντως ειμαι καπως καλυτερα...τουλαχιστον προς το παρον...

Ιωάννα, έχεις σκεφτεί να κόβεις τη συζήτηση όταν έρχεται σε θέματα που ξέρεις εκ των προτέρων ότι δεν οδηγούν πουθενά; ΟΚ ξέρουμε ότι ανησυχούν για εμάς, γνωρίζουμε την άποψη τους για το κάθε θέμα ξεχωριστά αλλά όταν οι ίδιες συζητήσεις επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά το μόνο που καταφέρνουν να μας υπενθυμίζουν είναι την \"αδυναμία\" μας και την \"ανικανότητα\" μας να τα βγάλουμε πέρα.

Μαλλον πρέπει να σταματήσεις να ανέχεσαι υποδείξεις... Λέω εγώ τώρα... Λες και το έχω καταφέρει. Και εγώ την ίδια τακτική με εσένα κρατάω ως τώρα. Μάλλον σε μένα τα λέω. Προσωπικά πάντως δεν θέλω τέτοια αγάπη και η αλήθεια είναι ότι πολύ θα ήθελα να σταματήσω να μιλάω στην μητέρα μου για πάντα... αλλά δεν έχω ακόμη τη δύναμη να το κάνω. Εάν δεν υπάρχει κατανόηση ποιος ο λόγος της επικοινωνίας μας. Καλά είσαι, Καλά είμαι... ΈΛΕΟΣ...

τι-ποτε συμφωνώ τόσο πολύ μαζί σου... Εγώ έκανα το λάθος και το πρώτο \"εγγονάκι\" το έκανα γιατί με είχαν πρήξει. Ούτε να γεννηθεί δεν έκατσε η γιαγιά, την έκανε για Γερμανία γιατί δεν άντεχε τον μπαμπά μου με τον οποίο μαλλώνανε 20 χρόνια. Χάθηκε να φύγει πιο μπροστά;;; Τουλάχιστον το δεύτερο μου το κάνω γιατί το θέλω και όχι για κάποιον άλλο.

Σόρρυ κορίτσια, ξέφυγα λίγο του θέματος...