Καλημέρα Όλγα μου κ καλή εβδομάδα. Δε θυμάμαι αν το ανέφερα αλλά είχα δύσκολη παιδική ηλικία, με "πείραζαν" κάποια ξαδέρφια μου κ με φόβιζαν να μη πω τίποτα, ο πατέρας μου που του είχα αδυναμία, ήταν απών κ ας ήταν μέσα στο σπίτι, στην έκτη δημοτικού γλύτωσα από κάποιον ανώμαλο που μου επιτέθηκε με άγριες διαθέσεις κ όλα αυτά με κάνανε αντιδραστική, αγοροκόριτσο, χτυπούσα ΄τα αγόρια κ χωρίς λόγο, απλά δεν ήθελα να με πλησιάζουν. Φοβόμουν ότι κάτι θα μου κάνουνε κ έκανα εγώ πρώτη, τσακωνόμουν κ όλα τα σχετικά. Απλά μου βγήκε σε αντίδραση, δε θα με πειράξει κανένας έλεγα, είχα βαρεθεί να φοβάμαι. Εγωισμός! Ποιοί είναι αυτοί που θα μου κάνουνε κακό? Πολλές φορές φοβήθηκα για τη σωματική μου ακεραιότητα αλλά δε φοβήθηκα άνθρωπο, παρότι ξέρω ότι μπορούν να μου κάνουνε κακό. Ακόμη κ σήμερα μου έχουν μείνει κάποια "κόμπλεξ", για παράδειγμα, δε μπορώ να περάσω από κάπου που έχει πολλούς άνδρες, εννοώ στο δρόμο αν δω παρέες, αλλάζω πεζοδρόμιο ή σε κανα μαγαζί που θα πάω να πιω το ποτό μου κ μπορεί να με κοιτάνε με πιάνει ένας ψιλο τρόμος αλλά σκέφτομαι ότι είναι δικό μου πρόβλημα. Δεν είναι όλοι ίδιοι.. πρέπει να απομονώσουμε τις περιπτώσεις. Ξεπέρασα τους φόβους (κάποιους από αυτούς) αντιμετωπίζοντάς τους. Πχ. Φοβόμουν το σκοτάδι, ξεκίνησα να κοιμάμαι χωρίς φως, όταν έμεινα μόνη σπίτι μου, φοβόμουν ότι θα μπεί κάποιος σπίτι κ με το κάθετι πεταγόμουν με αποτέλεσμα να μη κοιμάμαι καθόλου, τελικά κάθησα κ σκέφτηκα, αν είναι κάποιος να μπει... ας μπει.. το πολύ πολύ να με λυπηθεί κ να μου αφήσει κ κάτι, δεν έχω τίποτα αξίας, ούτε καν τηλεόραση αξίας... Γενικά, σκέφτομαι ότι δε μπορώ να προδικάζω καταστάσεις κ να βγάζω ιστορίες από το μυαλό μου.. ".. κ αν γίνει αυτό? κ αν μου επιτεθούνε? κ αν το ένα κ αν το άλλο?" εε... παύεις να ζεις στη πραγματικότητα κ ζεις σ ένα κόσμο τρομακτικό που έχεις φτιάξει εσύ ο ίδιος! Δε ξερω να σου πω κάποιο κολπάκι, σου είπα απλά εμένα μου βγήκε σε αντίδραση που ίσως να μην είναι καλό, σε κάποιες περιπτώσεις ίσως να πρέπει να σιωπήσεις αλλά εγώ τσαμπουκαλεύομαι! Μάλλον το κάνω για να δείξω ότι δε φοβάμαι! Νομίζω ο κάθε άνθρωπος, ξεσπάει διαφορετικά. Για τον ανώμαλο της γειτονιάς σου, θεωρώ ότι θα πρέπει να δείξεις αδιαφορία κ να πάρεις απόφαση ότι αυτός θα είναι εκεί, το χόμπι του είναι να τρομοκρατεί κυρίως κορίτσια, αποδέξου πως το γεγονός ότι είναι ένα άρρωστος άνθρωπος κ δε θα σου χαλάσει εσένα τη ζωή! Αφού η αστυνομία κ η κοινωνία γενικά είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει τέτοιους ανθρώπους κ να λάβει κάποια μέτρα, κάνε εσύ κάτι για τον εαυτό σου. Κατ' αρχήν, τη φοβία που έχεις μη μπει κάποιος μέσα στο σπίτι κ σε βιάσει, εκλογίκευσέ τη! Ο κόσμος πλέον πεινάει, αν είναι να μπει κάποιος θα μπει για να κλέψει! (ελπίζω να μη σου δημιουργώ νέες φοβίες) Οκ... στο δρόμο είναι πιο πιθανό να συμβεί κάτι αλλά κ πάλι δε μπορείς να ζεις με αυτό το φόβο!Quote:
Originally Posted by olga92
