Διαζύγιο-Χωρισμός

οπως και να εχει για τα παιδια που ζουν με τον ενα γονεα ειναι πολυ δυσκολο.Δεν ξερω τι κ αν ειναι κατι απο τα 2 χειροτερο...γιατι κ εμενα ο τρπος που εχασε τον πατερα του αν καποια στιγμη μαθει την αληθεια εγκαταλειψη θεωρειτε για να μην πω αδιαφορια για τη ζωη του οντας πατερας.Λυπαμαι που το πενθος μου μετατρεπεται σε θυμο αλλα τελος παντων το θεμα δεν ειναι αυτο το θεμα ειναι οτι ο πιο ευσυνειδητος γονιος παραμενει στο ρολο του οσο δυσκολο κι αν ειναι...πρεπει να γινει κατι 2 σε ενα.Το κενο δεν θα καληφθει εντελως..αλλα.. θελω να ευχηθω σε ολους τους γονεις που για οποιοδηποτε λογο μεγαλωνουμε μονογενειακα τα παιδια μαςνα μπορεσει ο καθενας μας να δωσει τον καλυτερο εαυτο του κ να ανταπεξελθει στο ρολο του οσο το δυνατο καλυτερα..οσο μπορει

Quote:

---

Originally posted by yourgia
Πώς πιστεύετε οτι επιδρά ο χωρισμός των γονιών στα παιδιά (στην προσωπικότητα τους,στις επιλογές τους,στην ψυχική τους υγεία,κτλ)?
Γιατί εμένα μου έχει κάτσει οτι για πολλά απο τα σημερινά προβλήματα των νέων ευθύνονται οι πολύ κακές οικογενειακές σχέσεις και το \"λάθος\"περιβάλλον στο οποιο μεγαλώνουν τα παιδιά και κατόπιν, αυτη η μόδα(γιατί μόδα τίνει να γίνει)των διαζυγίων?Γιατί δεν ακούω να γίνεται πολύς λόγος για αυτό το θέμα?Μήπως είμαι κούφη να πάω σε ενα ΩΡΛ?Μήπως δεν παίζει ρόλο?Μήπως θέλω να ρίχνω το φταίξιμο στους άλλους?Μήπως τελικά μας βολεύει?

Μη σπέυσετε οι χωρισμένοι και οι χωρισμένες του forum να πέιτε οτι δεν αντέχατε άλλο,άρα καλύτερα το διαζύγιο.. Φυσικα και καλυτερα το διαζυγιο για να τελειωνει μια ασχημη κατασταση.Οταν ομως αυτο παραγινεται...ειναι ενα προβλημα που κατι δειχνει και για τους γονεις και τη γενια τους και για τα παιδια και τη γενια τους...

Υ.Γ Οσοι εχουν καποιο προβλημα ψυχικης φυσεως και θελουν, ας γραψουν αν εχουν ζησει τετοια κατασταση,αν και πως αυτη τους εχει επηρεασει...

---

Και τα παιδιά των μη χωρισμένων μια χαρά...υποφέρουν....Τελικά δεν έχει να λέει χωρισμένοι γονείς ή μη.....Πάντως τα περισσότερα αγόρια που γνώρισα και ζούσαν μόνο με την μητέρα,είχαν έναν κάποιο προβληματισμό ας τον πω.....αλλά δεν κατέληξαν ναρκωμανείς ή ψυχοπαθείς.

Συμφωνώ απόλυτα με τον Νίκο, το παιδί σίγουρα θα ταραχθεί καθώς το διαζύγιο είναι μια \"μορφή κρίσης\" και χρειάζεται χρόνος για να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση. Στο επίπεδο όμως που βλέπει τους γονείς του καλά και κανένας δεν κατηγορεί τον άλλον,βλέπει να μιλάνε φιλικά και ο ένας να υποστηρίζει τον άλλον στο παιδί και να χρησιμοποιούν κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης, το παιδί μπορεί να έχει ψυχική ισορροπία..Δηλαδή καλύτερα είναι να μένουν στον ίδιο χώρο, να κάνει ο καθένας τη ζωή του και να μην μιλάνε σχεδόν μεταξύ τους?Το παιδί τότε δηλαδή δεν καταλαβαίνει,δεν πληγώνεται?Το διαζύγιο περίμενε? Γελοίο...