Originally Posted by
ioannis2
Άλλο το έχω αποτυχίες στη δουλεια μου κι αυτο με ρίχνει ψυχολογικά σε βαθμο που να θελω να την εγκαταλείψω και να θεωρω τον εαυτο μου αχρηστο γι αυτη κι άλλο η ίδια η δουλεια στη φύση και στον πυρήνα της δε μ' αρεσει και ουσιαστικά βρίσκομαι εκει λόγω έλειψης εναλλακτικής επιλογης ή λόγω εγκλωβισμού λόγω επιπολαιότητας ως προς την επιλογη της χρονια πριν. Κάνε μια ενδοσκοπηση να δεις σε ποιο απ τα δυο ανηκεις.
Ισχύουν και τα δύο ταυτόχρονα Γιάννη. Από τη μία πράγματι δε με θεωρώ ικανή για αυτή τη δουλειά, δεν πιστεύω ότι μου ταιριάζει και από την άλλη μέχρι στιγμής σαν κλάδος μου έχει δείξει το χειρότερό του πρόσωπο. Δηλαδή κακοί εργοδότες, λίγα χρήματα, υποτίμηση και σύγκριση με άλλους συνεδέλφους κ.ο.κ.
Πιστευω πως προσφευγεις εδω στο φορουμ ανοιγοντας τετοια θεματα για το άτομο σου μετα από καποιο συγκεκριμένο συμβαν στον επαγγελματικό σου χωρο που εσύ το κρινεις για εσενα ως κτυπητη και επιβεβαιωτική των αρνητικων σου σκεψεων για το επαγγελμα αποτυχία, σαν αυτο που λεμε να το πω καπου να ξεσπάσω.
Αυτό ισχύει ;-) Συνηθώς έχω μια αφορμή ή δεν είμαι εγώ η ίδια στις καλές μου. Εν προκειμένω, η αφορμή ήταν μια κακή συμπεριφορά από τον προϊστάμενό μου..οπότε πάλι μπήκα στη διαδικασία να θέλω να αποδείξω ότι είμαι καλή, ή τουλάχιστον ότι μπορώ να γίνω καλή, παρά τις αντίθετες προβλέψεις των γύρω μου...σκέφτηκα λοιπόν ότι θα βοηθούσε να κάνω ένα μεταπτυχιακό. Αλλά εκεί με έπιασε πάλι ο φόβος της αποτυχίας, η έλλειψη διάθεσης για διάβασμα..παράλληλα δε άρχισα πάλι να σκέφτομαι τι έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια, ή μάλλον τι δεν έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια..που ποτέ δε βάζω στόχους, μου ήρθε και ένα συγκεκριμένο παράδειγμα φίλης την οποία έχω κάνει πέρα γιατί, ντροπή μου ξέρω και δε με τιμάει, αλλά μετουσιώνει όλα αυτά που πάντα ήθελα να έχω ή να είμαι...νιώθω ακόμα πιο άχρηστη λοιπόν. Αυτή ήταν η αφορμή.
Κι αμα γινονται πράγματα που για σενα συνιστουν επιτυχια τα περί ζαχαροπλαστικής και χειρωνακτικών επαγγελμάτων είναι αγνωστα στη σκέψη σου.
Αυτό δεν το πολυκατάλαβα ..:-)
Ίσως το προβλημα έγκειται στην ιδιαιτερη ευαισθησια που σε διακρίνει που ειναι καπως πιο πάνω από το μέσο όρο που απαιτειται για το επάγγελμα. Αν η απαντηση στο πιο πάνω ερωτημα που σου θέτω είναι το πρωτο σκελος της ερωτησης μου, άποψη μου, τοσο καιρό που σε διαβαζω, περιορισε όσο μπορεις το συναισθημα, αποσυνδεσε το αν μπορεις από το επάγγελμα, μαθε να μη σε παιρνει το κατακαρδα σε ότι παει στραβα και γινε γενικα στη ζωη σου πιο διεκδικητική. Από τη μια μερα στην αλλη δε γινεται, γινεται όμως με καθημερινη σταθερη άσκηση. Άλλοι εκανα λαθος επιλογες στον τομεα, όχι εσύ.
