Με το καλό να παντρευτείς και να αποκτήσεις παιδάκι γιατί το παιδί θα βελτιώσει την ψυχολογία σου...
Αλλα ρώτα και την ιατρό που σε παρακολουθεί αν τα φάρμακα που λαμβάνεις επηρεάζουν την εγκυμοσύνη...
Printable View
Με το καλό να παντρευτείς και να αποκτήσεις παιδάκι γιατί το παιδί θα βελτιώσει την ψυχολογία σου...
Αλλα ρώτα και την ιατρό που σε παρακολουθεί αν τα φάρμακα που λαμβάνεις επηρεάζουν την εγκυμοσύνη...
σε ευχαριστω πολυ βαγγελη με το καλο να μας ελθεις.εχω ρωτησει την γιατρο αλλα αυτο που μου την δινει ειναι οτι κατι μου λεει οτι αυτη η θεραπεια δεν προκειται να τελειωσει ποτε γιαυτο θελω τισ συμβουλες των ανθρωπων εδω μεσα καλο θα ηταν να βοηθουσε και κανενας ψυχολογος αν γινεται για τα περι εγκυμοσυνης και τα μετα
Και εμένα μου έχουν πει ότι η θεραπεία μπορεί να είναι εφ΄όρου ζωής αλλά έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα και δεν με πειράζει αρκεί να είμαι καλά...Βασικά οι βενζοδιαζεπίνες περνούν με το μητρικό γάλα στο παιδί...
..και απο τον πλακούντα στο έμβρυο, νομίζω. Γι αυτό, προσοχή!!
πωπω.ρε τινα εσυ που εχεις παιδια αντεξες 9 μηνες χωρις φαρμακα?ξερω οτι οι ορμονες τρελλενονται οταν εισαι εγκυος.και εμενα βαγγελη κατι τετοια μου ψιλοειπε.μακαρι να τα καταφερω γιατι συζω εδω και 2 χρονια με τον αρραβωνιαστικο μου και ολο παιδακια ονειρευομαστε,,,......
μαρία, πριν αποκτήσω τη κόρη μου, είχα μείνει έγκυος και από την αρχή της εγκυμοσύνης δεν αισθανόμουν καλά σωματικά.στη συνέχεια και ψυχολογικά.τότε δε γνώριζα πως πάσχω από διπολική.το αποτέλεσμα ήταν στο 5ο μήνα εγυμοσύνης να χάσω το μωρό.δεν το έψαξα τότε, γιατί ήν=μουν σε μαύρο χάλι.τώρα λέω πως καλύτερα που έγινε έτσι.γιατί όταν έμεινα έγκυος στη κόρη μου ήταν από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου.πιστεύω πως γι΄αυτό είναι και μια γλύκα.
40 ορμονες να σου ρχονται κ να σου πεφτουν με την 1 ????ξερεις πως ειναι ρε μαρια δεν ειναι ολα ζαχαρενια...κ μετα μην νομιζεις οτι το παιδι ειναι κουκλακι?εσυ μπορεις να καλυψεις τις δικες σου ευθυνες κ αναγκες για να επωμιστεις και ενος μωρου που ειναι κρεμασμενο πανω σου??το ορμονικο?40 μερες λοχεια....δεν ειναι τοσο ροδινα...λυπαμαι που σου το λεω κ στο λεω σαν μανα με διαταραχη και με παιδι δυσκολο κ ζωηρο...
δεν ειναι εγωιστικο να λες θελω παιδι αντι αφου ξερεις(κι εγω δεν ηξερα ακριβως τη διαταραχη μου οταν ημουν εγγυος κι ουτε φαρμακα ειχα βαλει στο στομα μου..
επανερχομαι στον οιρμο μου λυπαμαι πολυ που στα λεω αλλα θα λυπομουν ακομα πιο πολυ αν σου χαιδευα τα αυτια για να ακουσεις αυτο που θες κι ας ειναι λαθος
Εχει δίκιο η ιντερ, πρέπει πρώτα να ισορροπήσεις τον εαυτό σου. Τα παιδιά είναι ευθύνη, σε κάνουν να βάζεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα. Αυπνίες, αρρώστιες,κλάματα, πείσματα, πασαλείμματα (παντός είδους),΄διαβάσματα, ακαταστασία στο σπίτι, ανασφάλειες, υπερενεργητικότητα που θέλουν να διοχετεύσουν (όλο σε πάρκα θέλουν να τα τρέχεις!!),24/24 απίκο πρέπει να είσαι!!!
Απο την άλλη σου δίνουν τεράστια χαρά, κι ένα σκοπό στη ζωή.
Γι αυτό η γνώμη μου είναι, αν θες παιδιά, βάλε στόχο να γίνεις καλά όσο πιο γρήγορα μπορείς. Συζήτησέ το με το γιατρό σου, κάνε πλάνο και πάλεψε να το υλοποιήσεις.
Φιλιά και καλή επιτυχία, στο εύχομαι ολόψυχα
μαρια σου μιλανε μανες δωσε βαση..
Μαρία καλημέρα,
Μάνα μπορεί να μην είμαι και από ψυχολογικά λέω πως δεν πάσχω,αλλά αν θές άκουσε και την δική μου γνώμη.
3 φορές τη μέρα η αγαπημένη μου που πάσχει από καταθλιψη και έντονους σωματικούς πόνους επαναλαμβάνει αυτό που είναι ο τίτλος του thread σου. ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΑΝΑ. Ναί έχουμε ένα άγγελο 7,5 χρονών. Αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος. Θέλει ένα δεύτερο άγγελο στο σπίτι μας. Θέλει να γεμίσει ξανά από μητρότητα. Από αγάπη. Από το αίσθημα του να δίνεις. Θέλει να νιώσει ξανά ότι έχει να προσφέρει. Και νιώθει ότι μπορεί. Και ο γιατρός της (με θεραπεία effexor, xanax, και άλλα που τώρα δεν θυμάμαι) της είπε ότι μπορεί. (???????) Τα ερωτηματικά είναι δική μου απορία. Πως μπορεί?????. Οι οδηγίες στα φάρμακα είναι σαφείς.
Όμως το θέμα είναι ότι ένα παιδί δεν είναι μόνο ΘΕΛΩ. Πρέπει και να ΜΠΟΡΩ. Πρέπει και να έχω τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ. και μάλιστα περισσότερες δυνάμεις από το κανονικό. Γιαυτό μόνο οι γυναίκες κάνουν παιδιά. Μόνο οι γυναίκες ξεπερνάν το κανονικό και υπερβάλλουν τον ευατό τους και γεννάν και μεγαλώνουν τα παιδιά. Σίγουρα οι άντρες (όπως και εγώ) βοηθάνε. Κάνουν ότι μπορούν. Αλλά όταν το μορώ κλαίει, ακόμα και αν ο άντρας σηκωθεί να το ταίσει, να το κοιμήσει, να το κουνήσει,..... ακόμα και αν όλα τα κάνει ο άντρας η μάνα δεν κοιμάται. Ακούει το μωρό. Λαγοκοιμάται και χτυπάει το καμπανάκι μέσα της.
Το θέλω και εγώ αυτό το μωρό. Πολύ . Και νιώθω πόσο πολύ το θέλει η αγαπημένη μου και αναλόγως και εσύ. Νιώθω την ανάγκη της για ένα μωρό. Νιώθω την φοβία της πως δεν θα ξεπεράσει αυτό που περνάει. Νιώθω αυτό που λές \"από σεπτέμβρη σε σεπτέμβρη πάμε\". Νιώθω όμως και την ανάγκη του μώρού.
Μην ξεχνάς πως το μωρό θέλει την μάνα του. την μάνα του 100%. Να την έχει δίπλα του. ΠΑΝΤΑ. Την ανάγκη αυτή του μωρού πρέπει να την σεβαστείς πριν την δική σου ανάγκη.
Μπορεί να αισθάνεσαι πως αν δεν το κάνεις τώρα το μωρό θα είναι αργά. Όμως δεν είναι έτσι. Ότε (και όχι ΟΤΑΝ χωρίς το αν το ότε είναι μόνο χρονικό) θα κάνεις το μωρό σου θα νιώθεις δυο φορές χαρούμενη. Ότε περάσει το έντονο πρόβλημά που περνάς και μείνει μόνο η ευαισθησία σου που θα ελέγχεται τότε θα δεις πως 4 μήνες ή ακόμα και ένας σεπτέμβρης δεν είναι τίποτα.
Μην νιώθεις (παράλογο να μην νιώθεις αυτό που νιώθεις) αλλά έστω μην σκέπτεσαι ότι περνάει ο καιρός άδικα. Παλεύεις και προσπαθείς για τον σκοπό σου. Και το θέλω σου θα γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Και θα νικήσει το θέλω το δεν μπορώ. Και τότε δεν θα γράψει thread με τίτλο θέλω ένα μωρό αλλά θα γράψεις ΕΧΩ ΕΝΑ ΜΩΡΟ.
Μπορεί να σε στεναχωρώ, μπορεί να τα έχεις σκεφτεί και εσύ αυτά και να μην θέλεις να τα διαβάζεις. Συγχώρεσέ με αλλά ένιωσα πως έπρεπε να σου τα πω.
Κλείνοντας πάντως θα σου έλεγα πως ΕΣΥ και ο ΑΝΤΡΑΣ σου θα αποφασίσετε και κατόπιν θα στηρίξετε με όλες σας τις δυνάμεις την όποια απόφασή σας. Είτε αυτή είναι να κάνετε τώρα τον άγγελό σας είτε να περιμένετε για αργότερα.
husband ενας αντρας οσο και να στηριζει η να θελει ουτε τις ορμονικες αλλαγες μπορει να καταλαβει,αμφιβαλλω αν καταλαβαινει τα οποια επιλοχια και λυποντας αρκετες ωρες απο το σπιτι νομιζω οτι δεν φανταζεται καν πως περναι εκεινη η γυναικα σπιτι με ενα μωρο..βεβαια αν εχεις ηδη ενα τοτε η γυναικα σου ξερει τι να περιμενει οποτε ειναι αλλιως.εγω πχ περα απο το οτι πεθανε ο αντρας μου σ\\δεν θα κανω ξανα ποτε παιδι οσο θυμαμαι την επιλοχια ψυχωση..
Μέχρι εδώ συμφωνούμε. Στο στάδιο του μωρού η γυναίκα τα περνάει τα δυσκολότερα. Αυτό εννοώ και εγώ όταν λεω ότι η γυναίκα Όμως το μωρό γίνεται παιδί, και το παιδί έφηβος. Ο σύζυγος εκεί αναλαμβάνει περισσότεραQuote:
Originally posted by interappted
husband ενας αντρας οσο και να στηριζει η να θελει ουτε τις ορμονικες αλλαγες μπορει να καταλαβει,αμφιβαλλω αν καταλαβαινει τα οποια επιλοχια και λυποντας αρκετες ωρες απο το σπιτι νομιζω οτι δεν φανταζεται καν πως περναι εκεινη η γυναικα σπιτι με ενα μωρο....
Εδώ θα διαφωνήσουμε λίγο και θα ήθελα να σου πώ :Quote:
Originally posted by interappted
εγω πχ περα απο το οτι πεθανε ο αντρας μου σ\\δεν θα κανω ξανα ποτε παιδι οσο θυμαμαι την επιλοχια ψυχωση..
1) Ποτέ μη λες ποτέ
2) Χωρίς να είμαι και ο ειδικότερος πιστεύω ότι κάθε γέννα είναι διαφορετική
3) Μη γνωρίζοντας την προσωπική σου ιστορία θα έλεγα ότι ΑΝ θελήσεις ή αν έχεις ήδη βρει ένα νέο ΣΥΖΥΓΟ (όχι αντικαταστάτη αλλά ένα νεο ξεκίνημα) ίσως αλλάξεις γνώμη
Πάντως τονίζω ότι μόνο μαζί οι δύο μελλοντικοί γονείς μπορούν να αποφασίσουν και να στηρίζουν την όποια απόφαση.
Μαρία,
θα συμφωνήσω κι εγώ ως μητέρα, οτί ένα παιδί θα ζητήσει απο σένα και τον άνδρα σου περισσότερα απο ότι περιμένετε, ενδεχομένως και να σας βάλει σε μια δοκιμασία που πολλά ζευγάρια δυσκολεύονται να την ξεπεράσουν, ακόμα και όταν οι άνθρωποι δεν υποφέρουν απο κάτι.
Για αυτό, ό,τι κάνεις, κάνε το με προσοχή και σύνεση. Ας μην υποφέρουν και άλλοι μαζί με εμάς.
ναι existir μου και οχι αλλα παιδακια με μανουλες στα πρωθυρα νευρικης κρισης
δεν προκειται να το βιωσω θα πρεπει να ειμαι κ μανα κ πατερας(κατι που δεν γινεται)Quote:
Originally posted by husband
Μέχρι εδώ συμφωνούμε. Στο στάδιο του μωρού η γυναίκα τα περνάει τα δυσκολότερα. Όμως το μωρό γίνεται παιδί, και το παιδί έφηβος. Ο σύζυγος εκεί αναλαμβάνει περισσότερα
αν κι ο γιος μου ειναι μολις 4,5
καθε γεννα απο αλλες γυναικες με 2 παιδια που ξερω οντως ειναι διαφορετικη
αντε με το καλο το 2 αγγελουδι