Originally Posted by
amelie♥
ναι σιγά.... μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα...
πέρασα και γω μια παρόμοια φάση πρόσφατα, γνώρισα κάποιον, υπήρχε έντονο φλερτ από την αρχή, βγαίναμε, φιληθήκαμε κάποιες φορές και όταν για να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά του (το γεγονός ότι δεν επικοινωνούσε καθημερινά πχ.) μου είπε ότι δεν είναι μόνος, το έκοψα μαχαίρι. υποτίθεται το έκανα επειδή αντέβαινε στην ηθική μου και δεν ήθελα να μπω σε τέτοια διαδικασία ενώ εκείνος ήθελε να συνεχίσουμε, το αποτέλεσμα όμως είναι εγώ να κάθομαι τώρα να στενοχωριέμαι, τη στιγμή που άλλες ας πούμε θα προχωρούσαν με κλειστά μάτια και χωρίς τύψεις.
πού θέλω να καταλήξω? ότι κοπέλες χωρίς ηθικές αναστολές περνάνε μια χαρά, μπορεί να κερατώνουν κιόλας και να έχουν και τις σχέσεις τους παράλληλα (μιλάω με παραδείγματα από το περιβάλλον μου, όχι τυχαία) και γω κάθομαι με την ηθική μου αγκαλιά και κλαίω τη μοίρα μου! και ο "μη κάλπης" εαυτός μου εξακολουθεί να μην έλκει τίποτα σωστό...