απιστία....

Βαρέθηκα να ακούω πως όταν κάποιος απατά τον/την σύντροφό του, το κάνει επειδή δεν τον καλύπτει η σχέση τους. Η περίπτωση που ανέφερε η Θεοφανία είναι χαρακτηριστική του οτι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αυτός που απατά επιχειρεί να καλύψει δικά του κενά. Οταν έχεις κάποιο πρόβλημα με τη σχέση σου, προσπαθείς να το λύσεις και αν καταλήξεις οτι δε λύνεται, χωρίζεις. Αυτή είναι η στάση του ανθρώπου που είναι υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του και στους άλλους. Οταν δε μπορούμε να διαχειριστούμε τα βαθύτερα υπαρξιακά μας θέματα, καταφεύγουμε στις εύκολες λύσεις, όπως η επιβεβαίωση μέσα από παράλληλη σχέση. Τι σημαίνει "μου την έπεσε μιά κουκλάρα και δε μπόρεσα να αντισταθώ". Οταν μέσα σου έχεις λύσει το θέμα του ποιός είσαι και τι θέλεις, απλά δε σε αφορά το ζήτημα...

Quote:

---

Originally Posted by Κλειδί Σκέψης

όταν μια σχέση είναι νεκρή και δεν έχεις την τόλμη απλά να χωρίσεις και να πας παρακάτω η απιστία μπαίνει στο παιχνίδι. Γιατί απλά οι ανάγκες (σεξ, επικοινωνία, αγάπη κτλ) παραμένουν αλλά μπορεί να μην θέλεις για τους όποιος λόγους να καλύφθουν από το σύντροφο σου ή μπορεί να μη θέλει ο σύντροφος σου να σου καλύψει αυτές τις ανάγκες οπότε έρχεται το τρίτο πρόσωπο...

Βέβαια υπάρχουν και πιο ανώριμοι (δε ξέρω αν είναι η σωστη λέξη) λόγοι για απιστία όπως η επιβεβαίωση πως αρέσω, πως μετράω κτλ ... και φυσικά η απιστία δεν έχει να κάνει με το φύλο.

---

Σωστη!!
Σε γενικες γραμμες δυο είναι οι περιπτωσεις οταν απατουν οσοι είναι δεσμευμενοι (ανδρες και γυναικες):
1) Όταν εχουν ελλειψεις στην σχεση τους ,η δεν υπαρχει αρκετο παθος.
2) Όταν εχουν ελλειψεις προσωπικες, εστω κι αν ζουν τον μεγαλο ερωτα της ζωης τους με τρελλο παθος και ικανοποιηση εκατερωθεν (βλεπε ανωριμοτητα όπως λεει το κλειδι, νεαρη ηλικια, αναγκη επιβεβαιωσης, κλπ κλπ)
Επεξηγησεις και υποπεριπτωσεις απειρες και στις δυο περιπτωσεις, αλλα ο βασικος διαχωρισμος είναι αυτος.

τόσα θέματα με τη λέξη απιστία και κανένας δεν βάζη το μυαλό του να σκεφτή, ποιοι θεσμοί είναι αφτοί που κερδίζουν με την πίστη, τη διατήριση της πυρηνικής μορφής οικογένειας, γιατί υπάρχη τόση κάψα για να ήμαι πιστός και να ήνε πιστή, γιατί αν δεν είσαι τιμωρείσαι από την κοινωνία. Αυτά με τα κενά και τις ψυχολογιοποιήσεις είναι πάντα το εφκολότερο, όπως σε κάθε αεροπορικό ατύχημα, ο πρώτος ένοχος είναι ο πιλότος και ουχί το αεροπλάνο, ειναι δλδ το άτομο που έχη το <πρόβλημα>, που δεν είναι μάλιστα καν πρόβλημα. Η επιθημίες δεν είναι πρόβλημα, η κοινωνία που θέλει να τις εντάξει στα πλαίσιά της είναι το προ-βλημα

Quote:

---

Originally Posted by 1-555-Confide

τόσα θέματα με τη λέξη απιστία και κανένας δεν βάζη το μυαλό του να σκεφτή, ποιοι θεσμοί είναι αφτοί που κερδίζουν με την πίστη, τη διατήριση της πυρηνικής μορφής οικογένειας, γιατί υπάρχη τόση κάψα για να ήμαι πιστός και να ήνε πιστή, γιατί αν δεν είσαι τιμωρείσαι από την κοινωνία. Αυτά με τα κενά και τις ψυχολογιοποιήσεις είναι πάντα το εφκολότερο, όπως σε κάθε αεροπορικό ατύχημα, ο πρώτος ένοχος είναι ο πιλότος και ουχί το αεροπλάνο, ειναι δλδ το άτομο που έχη το <πρόβλημα>, που δεν είναι μάλιστα καν πρόβλημα. Η επιθημίες δεν είναι πρόβλημα, η κοινωνία που θέλει να τις εντάξει στα πλαίσιά της είναι το προ-βλημα

---

Ενδιαφέρουσα η οπτική σου. Ας το δούμε λοιπόν έτσι. Υπάρχει η κοινωνική και η ατομική ηθική. Καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει. Προσωπικά εκτιμώ τος ανθρώπους που τραβούν το δικό τους δρόμο, ακόμα και αν το τίμημα είναι η μοναξιά.

Εστω λοιπόν οτι η ατομική μου ηθική λέει πως η πολυγαμία είναι η φυσιολογική κλίση του ανθρώπου και δεν αποτελεί πρόβλημα. Το λέω λοιπόν στη σύντροφό μου και, εφ' όσον εκείνη το αποδεχτεί, προχωράμε έτσι και όλα καλά. Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου όταν η ατομική μου ηθική με προστάζει να είμαι μονογαμικός αλλά με την παραμικρή ευκαιρία το πνίγω το κουνέλι, το εκλογικεύω με δικαιολογίες του κώλου, το κρύβω από τη σύντροφό μου και καμαρώνω στον κολλητό μου που ξενοπηδάω. Αυτό είναι το κενό στο οποίο αναφέρθηκα: Η ασυνέπεια λόγων και έργων. Δεκάρα δε δίνω για την κοινωνική ηθική. Δεν δέχομαι όμως εκείνους που αλληθωρίζουν ανάμεσα στο κοινωνικά και ατομικά ορθό ανάλογα με το συμφέρον τους...

δε δίνω δεκάρα για τη διάσταση αυτή του αλληθωρισμού πάλι, δεν το ήξερα να τιμωρηθώ εγώ και να έχω συνέπειες για τη μαλακία που δέρνει την πλειοψοφία. ας μην είμαι και ειλικρινής, ε, δε θα πάω στον παράδησο, ε χουμ χουμ
η ηθική είναι τόσο διάτρητη σαν έννοια, και χοράει τόσα κρασά και νερά, που ουσιαστικά δεν υπάρχη.

ΟΚ, η ασυνέπεια είναι κι αυτή μιά επιλογή. Αν γουστάρεις να μην είσαι ειλικρινής απέναντι στους άλλους και δέχεσαι να μην είναι κι οι άλλοι ειλικρινείς απέναντί σου, δε χρειάζεται να πας μακριά για να βρεις την κόλαση...

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Ενδιαφέρουσα η οπτική σου. Ας το δούμε λοιπόν έτσι. Υπάρχει η κοινωνική και η ατομική ηθική. Καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει. Προσωπικά εκτιμώ τος ανθρώπους που τραβούν το δικό τους δρόμο, ακόμα και αν το τίμημα είναι η μοναξιά.

Εστω λοιπόν οτι η ατομική μου ηθική λέει πως η πολυγαμία είναι η φυσιολογική κλίση του ανθρώπου και δεν αποτελεί πρόβλημα. Το λέω λοιπόν στη σύντροφό μου και, εφ' όσον εκείνη το αποδεχτεί, προχωράμε έτσι και όλα καλά. Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου όταν η ατομική μου ηθική με προστάζει να είμαι μονογαμικός αλλά με την παραμικρή ευκαιρία το πνίγω το κουνέλι, το εκλογικεύω με δικαιολογίες του κώλου, το κρύβω από τη σύντροφό μου και καμαρώνω στον κολλητό μου που ξενοπηδάω. Αυτό είναι το κενό στο οποίο αναφέρθηκα: Η ασυνέπεια λόγων και έργων. Δεκάρα δε δίνω για την κοινωνική ηθική. Δεν δέχομαι όμως εκείνους που αλληθωρίζουν ανάμεσα στο κοινωνικά και ατομικά ορθό ανάλογα με το συμφέρον τους...

---

ετσι ακριβως νικ
οπως και αντιστοιχα, το να λεω οτι ειμαι πολυγαμικος γιατι κανεις δεν θελει μια σχεση μαζι μου, η δικαιολογια της πολυγαμιας μου επιτρεπει να κυνηγαω παντρεμενους χωρις να τρωω (πολλα) γιαουρτια, και με καθε ευκαιρια και καθε γνωριμια, να παρακαλαω να δεσμευοταν καποιος και μαζι μου και να τρωω πορτα....

μια και δεν υπάρχη κόλαση, δε με νοιάζη καθόλου

Quote:

---

Originally Posted by 1-555-Confide

μια και δεν υπάρχη κόλαση, δε με νοιάζη καθόλου

---

η κολαση ειναι εδω, γι αυτο θα επρεπε να σε νοιαζει ;)

Δε μιλάω για κόλαση με τη θρησκευτική-μεταφυσική έννοια, αλλά για έναν κόσμο όπου ο καθένας άλλα λέει, άλλα εννοεί, άλλα κάνει και άλλα ισχυρίζεται στους άλλους οτι έκανε.

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Δε μιλάω για κόλαση με τη θρησκευτική-μεταφυσική έννοια, αλλά για έναν κόσμο όπου ο καθένας άλλα λέει, άλλα εννοεί, άλλα κάνει και άλλα ισχυρίζεται στους άλλους οτι έκανε.

---

Οπότε λοιπόν, η μετάφραση της 'κόλασης' είναι η 'κόλαση του εαυτού μας'. Πάντως, όπως είπα και σε άλλο θέμα πριν λίγο, μπορεί θαυμάσια και ο μονογαμικός να είναι μονογαμικός ακριβώς γιατί δεν έχει πολλές επιλογές - το ίδιο βεβαίως και ο πολυγαμικός. Και το ίδιο ισχύει για το αντίστροφο, μπορεί δηλαδή παρά την πληθώρα επιλογών, κάποιος να επιλέξει τη μονογαμία ή την πολυγαμία, ανάλογα με τις προτιμήσεις ή και τα κενά αν θες, τη φάση ζωής, το πώς τον εμπνέει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος... Τα σκούρα έρχονται στο θέμα συνέπεια μεταξύ θεωρίας - πράξης - εικόνας...