Η κόλαση και ο παράδεισος είναι εδώ

το φαρμακο που ειναι ασφαλεσ και καθολου εθιστικο εισαι εσυ... ο ιδιος σου ο εαυτος... η δυναμη σου..!!!

K oμως , thura7 , εγω απηλλαγην απο το συνοδευτικο αγχος της καταθλιψης , με το lyrica , δεν ειναι εθιστικο , ειναι για μεγαλη γκαμα παθησεων . Τα αντικαταθλιπτικα ουδεποτε με βοηθησαν .

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

K oμως , thura7 , εγω απηλλαγην απο το συνοδευτικο αγχος της καταθλιψης , με το lyrica , δεν ειναι εθιστικο , ειναι για μεγαλη γκαμα παθησεων . Τα αντικαταθλιπτικα ουδεποτε με βοηθησαν .

---

σιγουρα μακ.. δε ειπα οτι ολα ειναι εθιστικα ουτε οτι δε βοηθανε.. αλλα ''το μαγικο'' χαπακι ειμαστε εμεισ οι ιδιοι... τα αλλα ειναι απλωσ μπαστουνακια..

Quote:

---

Originally Posted by thura7

σιγουρα μακ.. δε ειπα οτι ολα ειναι εθιστικα ουτε οτι δε βοηθανε.. αλλα ''το μαγικο'' χαπακι ειμαστε εμεισ οι ιδιοι... τα αλλα ειναι απλωσ μπαστουνακια..

---

thura , θα συμφωνουσα πληρως , μεχρι προ 2μηνων , ( ειχα αποκηρυξει τα φαρμακα ) , αλλα αν με ενα φαρμακο , εξαφανιστηκε το αγχος , πλεον συμφωνω μερικως . Αυτο που δεν πιστευω , ειναι οτι υπαρχει φαρμακο για την καταθλιψη , γιατι ταχω δοκιμασει σχεδον ολα . Παρολα αυτα , θα ασυμφωνησω οτι το κλειδι ειμαστε εμεις οι ιδιοι , διοτι , καλο το λυρικα , αλλα δεν μπορεις να βασιζεσαι μια ζωη στα φαρμακα .

αυτο ακριβωσ... δε μπορει μια ζωη με χαπια.. πρεπει να δουλεψεισ πολυ..ξερω γιατι τι ζω λογω αγοραφοβιας κ κρισεων πανικου..δε ειναι καθολου ευκολο..ειναι πολυ επωδυνο αλλα μπορουμε..

Κ εγω το πιστευω ακραδαντα , παρ οτι τα μεχρι τωρα αποτελεσματα με διαψευδουν .

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Κ εγω το πιστευω ακραδαντα , παρ οτι τα μεχρι τωρα αποτελεσματα με διαψευδουν .

---

ετσι πιστευα κ εγω.. οτι τα αποτελεσματα με διαψευδουν.. αλλα αποφασιστικοτητα θελει..και αντοχη βεβαια... οσο περναει ο καιρος τοσο μισω τα φαρμακα..ουτε ντεπον δε παιρνω.. εκτοσ αν ειναι αναγκη βεβαια.. τοτε οκ. αλλα αν μπορω να το παλεψω το παλευω..οχι πωσ δε γονατιζω κ δε σερνομαι αλλα το παλευω..

Καταρχήν ευχαριστω για τις απαντήσεις σας. Απο το πρώτο κείμενο που δημοσίευσα ειμαι ενάντια στα φάρμακα. Ωστόσο, υπαρχουν στιγμες που ειναι πραγματικα δύσκολες και βασικός στόχος ειναι η επιβίωση. Δεν εχω να παλέψω με μια ασθένεια που εμφανίστηκε πρόσφατα. Ειναι η Τρίτη φορα και η δυσκολότερη λόγω συνθηκών. Υπαρχουν μερες και κυριως πρωινα που νιώθω τιποτα. Προσπαθω να σηκωθώ απο το κρεβάτι και να κανω το πρώτο βημα της μέρας και ειναι σα να με τραβάει πισω μια μαύρη τρύπα. Όσον αφορα τα δύσκολα πρωινα ειναι κατι που συμβαινει σε εμένα η κατι συνηθισμένο;

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Με το να το ρίχνεις στο λογοτεχνικό λόγο, απλά ξαλαφρωνεις και βιωνεις διαλείμματα γαλήνης μέσα στο πρόβλημα σου με το που το αποτυπωσες γραπτως με γλαφυρό τρόπο. Καποτε η αποτυπωση αυτη αποτελει διατυπωση των αιτιών αλλά και των διαστάσεων του προβλήματος αλλά και πιθανών λύσεων όπως η σκέψη τις επεξεργάζεται και τις αξιολογεί.
Όμως με το να καθεσαι να τα γραφεις δεν πετυχαινεις τιποτα, ειναι σε τελική ανάλυση φυγη αλλά όχι ο δρομος για τη σωτηρία. Ο δρομος αυτος ειναι οι πραξεις. Η καταθλιψη φευγει όταν εισαι εκτός σπιτιού. Η καλή συναναστροφή και οι πράξεις με θετικο για σενα περιεχομενο. Απ αυτα θα παρεις την θετική ανατροφοδοτηση. Θα πα΄ρεις επίσης αυτα που ποθει η ψυχη σου να πετυχει.
Αυτο ειναι απο τα καλύτερα φαραμακα.

---

Διαβάζοντας τα δυο κείμενα αναρωτιέμαι μήπως θα πρέπει να σκεφτείς την διαδρομή απο την κόλαση στον παράδεισο ?

Quote:

---

Originally Posted by gmo

Όσον αφορα τα δύσκολα πρωινα ειναι κατι που συμβαινει σε εμένα η κατι συνηθισμένο;

---

Eιναι κατι συνηθισμενο . Το πρωινο , κ για μενα , ειναι η πιο δυσκολη περιοδος της ημερας .

Fevgatos δεν αναζητώ τον παράδεισο, αν και υπαρχουν στιγμες που τον εχω βιώσει και ειναι οτι πιο ομορφο μου εχει συμβει. Αυτο που επιθυμω ειναι να βιωνω την ανασφάλεια και το φοβο στις πραγματικές τους διαστάσεις. Και να μπορω να κοιτάω στο μελλον και να ονειρεύομαι ευχάριστες στιγμες.

Ευχαριστω Macgyver οταν ήμουν πιτσιρικάς ήσουν ο αγαπημένος μου ήρωας

Quote:

---

Originally Posted by gmo

Fevgatos δεν αναζητώ τον παράδεισο, αν και υπαρχουν στιγμες που τον εχω βιώσει και ειναι οτι πιο ομορφο μου εχει συμβει. Αυτο που επιθυμω ειναι να βιωνω την ανασφάλεια και το φοβο στις πραγματικές τους διαστάσεις. Και να μπορω να κοιτάω στο μελλον και να ονειρεύομαι ευχάριστες στιγμες.

---

Ισως ειμαι εκτος θέματος αλλά το συνέδεσα με τον τίτλο --η κόλαση και ο παράδεισος είναι εδώ-- φαντάστηκα πως αυτά που βιώνεις είναι μια κόλαση και τα έκφρασες με έναν ωραία συγγραφικό τρόπο
Δλδ με βάση των δικών προσωπικών εμπειριών (και ελαχίστων γνώσεων) έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι συμπεριφορές, τα σωματικά συμπτώματα, όλα αληλοεπηρεάζονται (για την δική μου περίπτωση πάντα λέω ) όχι με την σειρά που τα έγραψα πχ λές για την επιθυμία να ζείς στις πραγματικές διαστάσεις ποιες είναι αυτές, τι σε εμποδίζει, με ποιον η ποιους τρόπους το αντιμετωπιζεις κλπ

Quote:

---

Originally Posted by gmo

Καταρχήν ευχαριστω για τις απαντήσεις σας. Απο το πρώτο κείμενο που δημοσίευσα ειμαι ενάντια στα φάρμακα. Ωστόσο, υπαρχουν στιγμες που ειναι πραγματικα δύσκολες και βασικός στόχος ειναι η επιβίωση. Δεν εχω να παλέψω με μια ασθένεια που εμφανίστηκε πρόσφατα. Ειναι η Τρίτη φορα και η δυσκολότερη λόγω συνθηκών. Υπαρχουν μερες και κυριως πρωινα που νιώθω τιποτα. Προσπαθω να σηκωθώ απο το κρεβάτι και να κανω το πρώτο βημα της μέρας και ειναι σα να με τραβάει πισω μια μαύρη τρύπα. Όσον αφορα τα δύσκολα πρωινα ειναι κατι που συμβαινει σε εμένα η κατι συνηθισμένο;

---

συνηθισμενο ειναι.. κ εγω ξυπναω με ενα στρεσ αστα να πανε.. και σερνομαι..για να συνελθω πρεπει να περασουν 3 4 ωρεσ..σε καταλαβαινω απολυτα...

Fevgatos, η δικη μου πηγη της κατάθλιψης εχει ρίζες που φτάνουν μεχρι τα γονίδια μου. Δυστυχώς, οι πρώτοι άνθρωποι που επρεπε να δουν την ιδιαιτερότητα έκαναν οτι καλύτερο μπορούσαν, οπως ο καθένας μας άλλωστε, αλλα πρακτικα διέλυσαν τα κομματια εκείνα του νου που εχουν σχέση με την αίσθηση της ασφάλειας, του φόβου, της ενοχής και όλων όσων θα μπορούσαν να μπουν κατω απο τη λέξη σθενος. Οταν μιλαω για πραγματικές διαστάσεις αναφέρομαι στον τροπο που βιώνουν τα ερεθίσματα άνθρωποι που εχουν σθενος, δεν ειναι δηλαδη ασθενείς. Επόμενως, αυτο που με εμποδίζει ειναι η ασθένεια. Ο μόνος τροπος για να το αντιμετωπίσεις αυτο ειναι καταρχήν να το διαπιστώσεις, κοινώς να κοιτάξεις τον καθρέφτη και να δεις οτι είσαι γυμνός. Στη συνεχεια ελπίζεις να εχουν δικιο, οι επιστήμονες σχετικα με τη νευροπλαστικοτητα. Και σε όλη αυτήν την προσπάθεια βασικός στόχος ειναι καταρχήν να επιβιώσεις. Η επιβίωση ειναι βασικό χαρακτηριστικό όλων των εμβιων όντων και ομως υπαρχουν άνθρωποι που πανε κόντρα στη φύση και βάζουν τελος στη ζωη τους.