κατα ποσον γνωριζουμε τον εαυτο μας

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Αλήθεια τί εννοείς λέγοντας κάτι τέτοιο;
εσύ με τους φυσικούς γονείς της κόρης σου,τί σχέση έχεις;
(Αν θέλεις απαντάς εννοείται-είναι προσωπικές ερωτήσεις αυτές)

Απλά θα με ενδιέφερε να μάθω κάποια πράγματα για αυτές τις σχέσεις γιατί είμαι και εγώ υιοθετημένη και θα ήθελα να καταλάβω μερικά πράγματα που ακόμα αγνοώ!
Εγώ δεν έχω κάποια σχέση με τους φυσικούς μου γονείς ούτε και με τα υπόλοιπα αδέρφια μου παρότι ζουν κοντά στην δική μου πόλη.!

---

δεν ειχα καμια σχεση,γιατι ηταν απο το εξωτερικο.
της ειχαμε πει οτι οταν θα εφτανε στα 18 και θα ηθελε να γωρισει την οικογενεια της θα πηγαιναμε να την γνωριζε.
στα 19 μας το ζητησε.
ψαξαμε και βρηκαμε και επικηνωνησαμε τοτε και τους ειπαμε οτι θα παμε.
τα πρωτα χρονια η κορη μας εκανε εκει χριστουγγενα,πασχα καλοκαιρι.
μετα απο ενα διαστημα μας ελεγε οτι δεν ειχε αισθηματα για τους βιολογικους γονεις αλλα μονο για τα αδερφια της που τα λυποταν παρα πολυ,τωρα αυτο που μου λεει ειναι οτι δεν θελει να ξερει κανεναν.
και οτι θα παει να τους δει μονο αν θα πεσουν στα ποδια της και την παρακαλεσουν.
δεν ξερω ακριβως τι εχει συμβει,η τελευταια φορα ηταν περσυ το πασχα που πηγε να τους δει φορτομενη οπως παντα με βαλιτσες απο ρουχα και τροφιμα.

Τελικά η κόρη σου,είναι ένας χαρούμενος άνθρωπος;
Νωρίτερα είπες ότι έχει πολλά κένα όσον αφορά την φυσική της οικογένεια ή τη δική σου οικογένεια;

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Τελικά η κόρη σου,είναι ένας χαρούμενος άνθρωπος;
Νωρίτερα είπες ότι έχει πολλά κένα όσον αφορά την φυσική της οικογένεια ή τη δική σου οικογένεια;

---

Οχι δεν ειναι ενας χαρουμενος ανθρωπος.
ειναι πησματαρα,ξεροκεφαλη.
της εχω πει πολλες φορες να ζητησει βοηθεια απο ειδικους ωστε να αισθανθει καλιτερα,αλλα δεν το δεχεται.
ειναι παιδι που δεν μιλαει,δεν βγαζει τα εσωψυχα της.
ηταν παντα ενα δυσκολο παιδι απο μωρο.
εφυγε απο μια 5ετη σχεση που στην κυριολεξια την ποδοπατησε ψυχικα και σωματικα,δεχτηκε βια σωματικη και ψυχικη και εχει μεσα της μεγαλο θυμο.
αυτο ομως που με στεναχωρει πολυ ειναι οτι κανει χρηση χασις και δεν ξερω πως να το διαχηρηστω.
οταν της το αναφερω μου λεει ξερω τις παρενεργειες,ειναι σαν να σου πω εγω για το τσιγαρο που κανεις εσυ!
εκει που παω (για να μην κανω σηνεχεια αναφορα και φενεται σαν διαφημηση)μου ειπαν ειμαι ο καθρεπτης της και αν εγω βγω απο την καταθλιψη και τα βρω μεσα μου θα δω τους γυρω μου
να αλλαζουν και αυτοι.
εχω δει μεγαλη διαφορα και ελπιζω να καταφερω να την βγαλω απο την δικη της θλιψη.
δεν ξερω τι αλλο να πω!

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Μαρία,χαίρομαι πολύ για αυτή την μεταστροφή...οπότε καταλαβαίνεις ότι τα θέματα υγείας που έχεις δημιουργήθηκαν από τον ανείπωτο πόνο που σου είχε δημιουργησει η αδιαφορία της μητέρας σου.....και μετά κάθε κακή πράξη των συνανθρώπων σου την εκλάμβανες σαν "μίσος".

Αλλά είδες ότι η δική σου μεταστροφή και η αναζήτηση εκ των εσω σε βοήθησε να γίνεις αγάπη για τον εαυτό σου.....
Μία παρόρμηση ακόμα....γίνε αγάπη για τον εαυτό σου και θα δεις πως όλοι θα σε αγαπήσουν,ήδη έχεις αρχίσει να το κάνεις και βλέπεις την διαφορά!!!

Μην κρίνεις ΑΓΑΠΗ

---

Δεν ειναι ετσι ακριβως τα πραγματα.
αφορμη για να εκδηλωθει η αρρωστεια μου ηταν ο αδερφος μου.
ηρθαμε στα λογια(που ποτε πριν δεν ειχε γινει αυτο σε ολη μας την ζωη) και με χτυπησε πολυ ασχημα!
στην ζωη μου ειχα φαι μια σφαλιαρα απο τον πατερα μου που του ειχα πει μια φορα οχι οταν ημουν 8 χρονων,απο τοτε δεν του ξανα ειπα!
αυτο ηταν!
μετα απο αυτο το γεγονος και απο την αντιδραση της μητερας μου, της αδερφης μου,της νυφης μου δεν αντεξα και πολυ σε 10 μερες μου βγηκε η διπολικη.
εκανα στην ακρη την μητερα μου και την αδερφη μου οπως μου συνεστησε και ο ψυχολογος μου ,γιατι το μονο που μου προσφεραν ηταν πονος.
στην νυφη μου που την ειχα σαν εδερφη μου και καλιτερα της εγαψα ενα μηνυμα με τοσα πολλα ευχαριστω και ποσο συμαντικη ειναι στην ζωη μου,το μονο που πηρα ηταν να μην την ξαναενοχλησω.
τα ανηψια μου που τα αγαπησα σαν παιδια μου τα σηναντισα,πηγα να τ αγκαλιασω να τα φιλισω και με εσπρωξαν.
ολα αυτα τα χρονια δεν υπηρχε βραδυ που να μην τους δω στον υπνο μου και μερα που να μην κλαψω για αυτους και ενα γιατι!
και βεβαια παραλληλα ενας μεγαλος θυμος!
στην μητερα μου μετα απο 2 χρονια αρχησα να μιλαω μπηκε στην μεση ο αδερφος της και μου ειπε γιατι της το κανεις αυτο/
την τυμωρεις;να πεθανει τυμωριμενη;
του εξηγησα οτι προστατευω τον εαυτο μου.
αυτη τη στιγμη δεν νοιωθω για κανεναν θυμο!
ο θυμος εφυγε,ο πονος ομως εχει μηνει για τον αδερφο μου.
δεν ξερω αν θα τον συνχωρεσω ποτε για αυτο που μου εκανε τοτε.
πλεον δεν υπαρχει γιατι για την νυφη μου και τα ανηψια μου.
δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι συναισθηματικοι,οχι υπαρχουν ανθρωποι γαιδουρια πως να το κανουμε.
ετσι ειναι η ζωη.
οσο για την μητερα μου δεν εμαθε να δηνει αγαπη,δεν ειναι οτι δεν με αγαπαει αλιμονο παιδι της ειμαι.
δεν θυμαμαι το χαδι της ουτε το φιλι της,αισθανομαι οτι μεγαλωσα μονη μου.
αλλα αυτη ειναι,εκανε οτι πιστευε σωστο για να μας μεγαλωσει.

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Απλά θα με ενδιέφερε να μάθω κάποια πράγματα για αυτές τις σχέσεις γιατί είμαι και εγώ υιοθετημένη και θα ήθελα να καταλάβω μερικά πράγματα που ακόμα αγνοώ!
Εγώ δεν έχω κάποια σχέση με τους φυσικούς μου γονείς ούτε και με τα υπόλοιπα αδέρφια μου παρότι ζουν κοντά στην δική μου πόλη.!

---

εσυ δεν ειχες ποτε την περιεργια να γνωρισεις την βιολογικη σου οικογενεια;