Printable View
νταιανα μου υπαρχει η πιθανοτητα να ξεκινησω δωρεαν γκρουπ-θεραπι απο οκτωβρη (στο νοσοκομειο απ'οπου παιρνω τα φαρμακα)
εγω το κινηγυσα και το θελω διακαως!!!
περασα απο δυο συνεντευξεις και μου ειπαν οτι εαν τελικα πραγματοποιηθει, θα ειμαι σιγουρα μεσα στα ατομα που θα λαβουν μερος.
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!!!
ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!
αλλα μου ειπαν οτι δεν ειναι σιγουρο, γιατι ψαχνουν να βρουν ατομα που να ταιριαζουν οσων αφορα την ψυχοπαθολογια τους και την ηλικια τους.
αυτο το τελευταιο ειναι το πρωτο και πιο σημαντικο πραγμα που πρεπει να κανεις. Δεν ξερω πως, μαζεψε ολο το κουραγιο τη δυναμη το θαρρος τις ελπιδες και κανε κατι. Μονο τα ψυχοφαρμακα και οι τρελογιατροι δε βοηθανε. Για αυτο λεει συν Αθηνα και χειρα κινει.. Ξερω φαινεται δυσκολο αλλα ειναι το μονο που μπορεις να κανεις για να βγεις απο αυτη την συγκεκριμεη, ασχημη το καταλαβαινω, κατασταση.. Και στο λεει καποια που ειναι κυκλοθυμικη με αρκετα οριακα στοιχεια.Quote:
Originally Posted by fragile
το γκρουπ-θεραπι που κυνηγαω δεν ειναι ενα πρωτο βηματακι για να βγω απο το τελμα της μοναξιας και της μιζεριας που με δερνει?
πια ειναι η αποψη σου?
αλλα θα γινει??? :(
Quote:
Originally Posted by fragile
Σου εύχομαι να γίνει αυτό που θες Φράτζιλ,μακάρι να σε επιλέξουν-αν δεν σε επιλέξουν εκεί μην τα παρατάς,υπάρχουν άλλες ομάδες που κάνουν ωραία πράγματα.
Καλή αρχή σου εύχομαι.!
σε ευχαριστω πολυ :)
Ευχαριστώ, κορίτσι μου, για την απάντηση!!!!Quote:
Originally Posted by fragile
Τι σπούδαζες? Τελείωσες τις σπουδές?
Θέλεις να μοιραστείς τι έγινε μετά?
Τι εννοείς "άρχισε να την παίρνει η κάτω βόλτα"?
Σε ρωτάω γιατί θέλω πολύ να καταλάβω τι σε οδήγησε σε αυτήν την "συνειδητή επιλογή", που λες!
Quote:
Originally Posted by fragile
Καλή μου, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να σε επιλέξουν!
επεσα θυμα μπουλινγκ στη δουλεια και την παρατησα.Quote:
Originally Posted by Fairy Godmother
στο πανεπιστημιο δεν μου αρεσε καθολου το αντικειμενο και το παρατησα κι αυτο.
δεν ηταν τεμπελια.
παραιτηση ισως...
ναι παραιτηση...
ειχα πιεστει ομως αφορητα, τοσο στη σχολη, οσο και στη δουλεια!
αχ κοριτσια σας ευχαριστω πολυ!Quote:
Originally Posted by Fairy Godmother
απο το στομα σας και στου θεου το αυτι!!!
Ναι... είναι πολύ τραυματικό να πηγαίνεις στη δουλειά σου και γίνεσαι δέκτης βίας (ακόμα και ψυχολογικής) και τρομοκρατίας!Quote:
Originally Posted by fragile
Και δυστυχώς είναι πολύ συχνό φαινόμενο ειδικά τα τελευταία 3-4 χρόνια....
Όμως αυτές είναι τακτικές που χρησιμοποιούνται από ανθρώπους με πολύ χαμηλό επίπεδο!
Δεν χρειάζεται εσύ να επηρεάζεσαι από τέτοιες τακτικές και συμπεριφορές!
Στην χειρότερη περίπτωση, φεύγεις και πας παρακάτω!
Υπάρχουν και καλοί άνθρωποι! Δεν είναι όλοι σκάρτοι... Έτσι δεν είναι?
Και με την σχολή? Πώς και δεν επέλεξες να ασχοληθείς με κάτι που σου αρέσει?
Αλήθεια... τι σου αρέσει να κάνεις?
Fairy μου με βοηθουν πολυ τα λογια σου!
(οπως και ολων σας βεβαια )
ειλικρινα ομως!!!
συγγνωμη που δεν σου απαντησα χθες αλλα ημουν βουτηγμενη στην καταθλιψη και δεν ειχα ουτε καν τη δυναμη να γραψω...
anyway...περασε και αυτο :)
σημερα ειμαι σχετικως καλυτερα....
με ρωτησες τι με ευχαριστει να κανω.
με ευχαριστει και με ηρεμει πολυ η ενασχοληση με το ιντερνετ.
επισης μου δινει μεγαλη χαρα το να ερχονται φιλοι μου σπιτι μου (εχω 4 καλους φιλους) και να συζηταμε πινοντας μπυριτσες (2-3 κουτακια για να μην παρεξηγηθω :P)
αλλα δυστυχως η χιλιομετρικη αποσταση που με χωριζει με τους φιλους μου ειναι πολυ μεγαλη και δεν ερχονται συχνα.(ασε που τωρα και οι 4 ειναι διακοπες...)
Καλησπέρα, fragile!
Χαίρομαι που σε βοηθώ! Αυτό είναι το πιο σημαντικό! Να βοηθάμε ο ένας τον άλλον!
Και το κομμάτι της επικοινωνίας είναι το εργαλείο! Όπως κάνεις και με τους φίλους σου!
Επικοινωνούμε για να κάνουμε αυτό που λέει η λέξη "το επί της κοινωνίας"...
Πότε επιστρέφουν οι φίλοι σου? Φαντάζομαι θα έχετε πολλά να πείτε! :-)
Γεια σου fragile!!Δεν έχω διαβάσει κάποιο άλλο θέμα σου αλλά λίγο που διάβασα νομίζω πως κάπου εκεί κρύβεται ένας ευχάριστος χαρακτήρας με χιουμορ κ ζωντάνια που λόγω της πάθησής του περνάει δύσκολα κ έχει μια καθοδική πορεία.
Πιστεύω πως το πρόβλημα δεν είναι τα χρήματα,είναι κ αυτό ένα πρόβλημα αλλά σε σύγκριση με άλλα που συνυπάρχουν πιστεύω είναι το μικρότερο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα πιστεύω είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης και συναισθηματικής ανταπόκρισης που ίσως δεν έχεις από τους γονείς σου.Ίσως πάντα αυτό να ήταν το πρόβλημα.Διάβασα λίγο για την πάθησή σου γιατί δεν ήξερα τι παίζει γενικά και πιστεύω πως είναι αναγκαίο να σκεφτείς την αλλαγή ψυχιάτρου.Η καλή συνεργασία και εμπιστοσύνη είναι αναγκαία στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας πόσο μάλλον στην πάθησή σου που σε κάνει περισσότερο κυκλοθυμική και ίσως δυσκολεύεσαι να εμπιστευτείς τον περίγυρό σου.Η δοσολογία του φαρμάκου είναι πολύ μεγάλη.Να φανταστείς εγώ που το έπαιρνα στην αρχή της ψύχωσής μου έπαιρνα αν θυμάμαι καλά 20mg.Δεν ξέρω αν είχες κάποια συμπτωματολογία παλιότερα που να πλησίαζε την ψύχωση.
Σου εύχομαι καλό κουράγιο και μακάρι να ξαναβρείς τον παλιό σου εαυτό.Ίσως με το να ασχοληθείς με κάποιο πάθος που είχες παλιά,δεν ξέρω αν σου αρέσει η φωτογραφία πχ.Θα μπορούσες να πας κάπου στην εξοχή που δεν θα έχει και πολύ κόσμο και σε συνδιασμό με περίπατο να έβγαζες κάποιες ωραίες φωτογραφίες.Να έπαιρνες κ την αδερφή σου μαζί να κάνετε κάτι παρέα αγοράζοντάς της κάτι με την αξία του 10ευρου χαχα :P
Aυτά απο μένα.....εύχομαι να ξαναβρείς σύντομα τα πάνω σου!!!
ελπιζω συντομα....δεν ξερω ακριβως...μου ελλειψαν!!!Quote:
Originally Posted by Fairy Godmother
serios σε ευχαριστω θερμα τοσο για τα καλα σου λογια ,οσο και για τις ευστοχες διαπιστωσεις σου :)
και ναι οπως ειχε πει ευστοχα και η mnimonio δεν πρεπει να εστιαζω τοσο στο ποσα λεφτα μου εδωσαν οι γονεις και αν θα πιω 5 ή 10 κοκα-κολες, αλλα στην επιλυση πολυ βαθυτερων προβληματων.
αυτο το κομματι το δουλευουμε με την ψυχολογο μου.
οσων αφορα το φαρμακευτικο ειπα στον γιατρο μου να κανουμε τα 30 mg, 20.
βασικα μου ειπε να γινει σταδιακα δλδ μου το πηγε στα 25.
εγω ομως παιρνω (με ιδια μου ευθυνη) 20 mg και νιωθω υπερκαλυμενη απο το συγκεκριμενο φαρμακο.
δεν εχω καμια ενδειξη ψυχωτικη.
μονο αγχος και θλιψη...βαθεια θλιψη....