Γεια σου Sunny! Πραγματικά όταν παρατηρήσεις και καταλάβεις ότι όλες αυτές οι σκέψεις είναι απλά σκέψεις ακίνδυνες, που έρχονται και παρέρχονται, όταν δεν τις φοβάσαι πια, ούτε τις πολεμάς, αλλά τις αποδέχεσαι (ας πούμε σαν αποτέλεσμα ενός λίγο πιο στρεσαρισμένου μυαλού) χωρίς να τις κρίνεις και να τους δίνεις σημασία, χωρίς να ταυτίζεσαι μαζί τους, έχεις κάνει ένα μεγάλο βήμα, άλμα θα έλεγα, στη βελτίωση της κατάστασής σου. Παύουν πια να έχουν τη δύναμη που ασκούν πάνω σου κάποιες σκέψεις. Το πρόβλημα με μας είναι που σκαλώνουμε τόσο πολύ επάνω τους κάποιες φορές. Οπότε με το να είναι κανείς mindful και γενικά να κάνει κάποιες δραστηριότητες με συγκέντρωση, μαθαίνει να ξεσκαλώνει λίγο πιο εύκολα. Γενικά βοηθάει όχι μόνο τους ανθρώπους με ιδεοψυχαναγκαστική, αλλά όλους τους ανθρώπους, να μην σπαταλούν τόση πολύ ενέργεια για κάτι που έγινε στο παρελθόν και να το ανακυκλώνουν στο μυαλό τους και να στενοχωριούνται ή να αγχώνονται για το μέλλον.Quote:
Originally Posted by Sunny!
Μελετώντας στο διαδίκτυο βρήκα και κάποια πολύ βοηθητικά βίντεο ενός ανθρώπου του Mark Freeman που είχε έντονα τη διαταραχή αυτή, αλλά την αντιμετώπισε με ψυχοθεραπεία και με άλλα πρακτικά πράγματα και τώρα έχει αφοσιωθεί πολύ στο να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημά τους. Και είναι πραγματικά πολύ αισιόδοξο να ακους κάποιον που τα έχει περάσει όλα αυτά, νοιώθεις ότι σε καταλαβαίνει πολύ περισσότερο! Δίνει συμβουλές, σκέψεις και ιδέες και με αρκετή δόση χιούμορ, ψάξε το στο you tube. Επίσης ωραία βίντεο, πολύ κατατοπιστικά και βοηθητικά είναι της Katie D' Ath.
Πάντως χρήσιμο είναι τελικά κανείς να το μοιράζεται με ένα δικό του άνθρωπο και έναν ειδικό όταν μπορεί, το όποιο ψυχολογικό πρόβλημα έχει να μην το κρατάει μέσα του, το φόρουμ και η επικοινωνία στο ίντερνετ βοηθάει επίσης να δεις ότι δεν είσαι μόνος!! Σοφή η παροιμία που λέει "Μοιρασμένη λύπη, μισή λύπη"...
