Το ίδιο το νόημα της «σημασίας» του ανθρώπου και της ανθρωπότητας γενικά είναι υποκειμενικό, δηλαδή αποκτά αξία σχετική με αυτή που έχει αυτό που τη συγκρίνεις.
Συγκρίνεις δηλαδή κάτι πεπερασμένο, όπως την ανθρώπινη ζωή μεμονωμένα ή συλλεκτικά, με κάτι θεωρητικά άπειρο, εκτός των ορίων της ανθρώπινης νοημοσύνης, όπως το μέγεθος του σύμπαντος ή το χρονικό συνεχές, οπότε λογικό είναι να νιώθεις ασήμαντη και να υποτιμάς τους άλλους. Αλλά το γεγονός πως γράφεις σε αυτό το φόρουμ για εμένα ερμηνεύεται ως μία κραυγή απελπισίας και μία προσπάθεια για κάποιου είδους σύνδεση με κάποιον, όπως κραυγή απελπισίας και προσπάθεια για σύνδεση και κατανόηση ήταν και το πρώτο δικό μου ποστ, ίσως και πολλών άλλων, γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να αναγκάζεται να κάνει κάτι όταν ένα πρόβλημα βγει εκτός ελέγχου. Όπως ο καπνιστής που κόβει ο κάπνισμα αφού μάθει πως έχει καρκίνο, ενώ και πριν ήξερε πως υπάρχει μία καλή πιθανότητα να το πάθει.
Ακόμα και εντελώς ψυχρά να δεις το θέμα, όπως προσπαθείς να κάνεις, η θεωρία του χάους κατ' επέκταση λέει πως κάθε αλλαγή μηδαμινή σημασίας μπορεί να φέρει απρόβλεπτα τεράστιες αλλαγές στο μέλλον σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Μικροκοσμικά και μακροκοσμικά είναι όλα (το ίδιο και εμείς) κομμάτια ενός μεγαλύτερου συστήματος, το οποίο δεν επηρεάζεται από εσωτερικές δυνάμεις. Τέλος πάντων, ας μην μπλέξουμε με αυτά.
Θα έλεγα ότι είσαι κυνική, "ελάττωμα" που μου αρέσει να βρίσκω στους ανθρώπους, αλλά ακόμα και ο πραγματικός, αγνός κυνισμός είναι και αυτός στη σφαίρα της φαντασίας, γιατί όσοι αναγνωρίζουν με όλο τους το είναι την μηδαμινή σημασία του υπαρκτού (είτε αυτά είναι υλικά, είτε εμπειρίες) συγκριτικά με το σύμπαν και τον χρόνο, δεν δίνουν δεκάρα για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Επέλεξες να σπουδάσεις, να αρχίσεις την ηρωίνη, να κόψεις την ηρωίνη, να γράψεις εδώ, να απαντήσεις και γενικά, κάθε επιλογή που κάνεις αποσκοπεί κάπου, που έχει σημασία εκείνη τη στιγμή ή γενικότερη. Βάζεις στόχους, παίρνεις αποφάσεις, κάνεις προσπάθειες για κάτι, κινείσαι από συναισθήματα, έχεις φόβους. Αυτά δεν δείχνουν έναν κενό άνθρωπο κατά τη γνώμη μου, αλλά έναν μπερδεμένο άνθρωπο, ίσως ανώτερης από το μέσο όρο νοημοσύνης που δεν ξέρει πως να διαχειριστεί τα συμπεράσματα που βγάζει. Ο κενός άνθρωπος δεν θα έγραφε εδώ, δεν θα έψαχνε να πει πράγματα κάπου επειδή απλά θέλει κάπου να τα πει.
Το ίδιο ισχύει και για τους περισσότερους που λένε πως δεν πιστεύουν στον Θεό. Είναι μία έννοια για μία ανώτερη τάξη πραγμάτων εκτός του ανθρώπινου δυναμικού του μυαλού.
Υπάρχουν πράγματα που ξέρουμε, υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρουμε και υπάρχουν πράγματα που ξέρουμε πως δεν θα μάθουμε ποτέ. Ένα από τα τελευταία είναι και το θέμα του Θεού, το οποίο αφήνει ένα υπαρξιακό κενό που πρέπει να καλυφθεί κάπως, είτε από πίστη, είτε από επιστήμη, αλλά τίποτα αποδεδειγμένο. Το να λέει κάποιος πως δεν υπάρχει Θεός είναι το ίδιο λογικό ή παράλογο με το να λέει κάποιος πως υπάρχει.
Κανείς δεν ρώτησε τους σκίουρους αν θέλουμε να χτίσουμε πόλεις στα δάση τους, αλλά και που έγινε, αυτοί δεν ξέρουν γιατί και ούτε πρόκειται να μάθουν ποτέ (Fermi paradox).
Είναι εν μέρει αλαζονικό να λες πως οι άνθρωποι είναι εύκολοι στο να τους χειριστείς. Πάντα θα υπάρχει κάποιος πιο έξυπνος από εσένα που θα γνωρίζει πως να χειριστεί εσένα, πιθανόν να σε χειρίζεται ήδη χωρίς να το ξέρεις. Επίσης πάντα θα υπάρχει κάποιος ο οποίος θα είναι πολύ συνειδητοποιημένος για να καταφέρεις να τον χειριστείς. Οπότε αυτή η γενικότητα είναι λανθασμένη, κάποιους μπορείς να τους χειριστείς σε κάποια θέματα, κάποιους όχι και κάποιοι μπορούν να κάνουν το ίδιο και σε εσένα.
Όσο για το αν σε συμπαθώ ή όχι είναι άσχετο με την κουβέντα και πιθανότατα αδιάφορο για εσένα (και λέω πιθανότατα γιατί ίσως και σε ένα ελάχιστο ποσοστό μπορεί να σε επηρεάζει η γνώμη των άλλων). Δεν σε συμπαθώ, δεν σε αντιπαθώ, δεν σε ξέρω για να κάνω κάτι από αυτά. Αναγνωρίζω όμως ένα σπάνιο χαρακτηριστικό στον τρόπο σκέψης, πράγμα το οποίο εκτιμώ, όπως επίσης αναγνωρίζω και το λάθος του απόλυτου που θέτεις όρια για πράγματα πάντα συγκριτικά με άλλα απείρως μεγαλύτερα.
Για να ξεκαθαρίσω, δεν ξέρω αν φαίνομαι επιθετικός ή εχθρικός απέναντί σου με τον τρόπο που γράφω, γιατί συνήθως αν γίνεται αυτό δεν το καταλαβαίνω την ώρα που το κάνω, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.
Ίσα ίσα, ελπίζω όποιες εσωτερικές διαμάχες και ανησυχίες έχεις να επιλυθούν, γιατί στο τέλος αυτό κυνηγάμε όλοι για να είμαστε καλά με τον εαυτό μας, και στο εύχομαι πραγματικά.
