Γιατί δεν εκλογικεύεις αυτά που σε φοβίζουν και σε αγχώνουν? Γιατί δεν προσπαθείς (έστω να πιέσεις τη σκέψη σου) να τα βάλει στις πραγματικές τους διαστάσεις?
Επειδή γενεσιουργός παράγοντας του άγχους είναι η υπερβολή, η υπερεκτίμηση καταστάσεων, η καταστροφικότητα, μια στερηση δλδ από εμας στον εαυτό μας της ικανότητας να δει τα πράγματα αντικειμενικά και συνεπως να τα αντιμετωπίσει στις αντικειμενικές (πραγματικές) τους διαστάσεις. Το πολλή και συνεχές άγχος για το καθετι οδηγει στην πόρωση, ήτοι μετατρέπεται σε ένα συναίσθημα έντονο το οποίο όχι μόνο αποτρεπει αυτο τον τροπο αντικρισης του θεματος (αυτο που προτεινω δλδ) αλλά μας τρωει χρονο σκέψης, προκαλει σπαταλη ψυχικων απωθεματων και κόπωση.
Αυτη ειναι μια μέθοδος που βοηθά.