τι θες να πεις ότι είμαι βλάκας;
Printable View
Όλοι έχουμε φάει απόρριψη σε φάσεις της ζωής μας. Συμβαίνει. Δεν αρέσουμε σε όλους, δεν αρκεί να τους θέλουμε για να μας θέλουν κι αυτοί. Έτσι είναι η ζωή - πας παρακάτω.
Όλγα κάθεσαι και κλαις πάνω από το χυμένο γάλα. Τρώγεσαι με το τι ΘΑ μπορούσε να είχε γίνει, το εξιδανικεύεις (λογικό είναι, όταν δεν μας πάει όπως θέλουμε ο δρόμος που διαλέξαμε η τάση μας είναι να νομίζουμε ότι ο δρόμος που δεν πήραμε θα ήταν ιδανικός - βέβαια συνήθως αυτό δεν ισχύει παρά μόνο στο μυαλό μας).
Το θέμα είναι ότι το γάλα χύθηκε και δεν ξαναμπαίνει στο μπουκάλι. Όλα αυτά που έγιναν στο παρελθόν, πάνε, έγιναν. Δεν μπορείς να τα πάρεις πίσω. Ναι *ίσως* αν είχες παντρευτεί τον αστυνομικό να ήταν όλα όπως τα φαντάζεσαι (ίσως και όχι). Το θέμα είναι ότι δεν το έκανες. Καλώς, κακώς, αυτή την απόφαση πήρες, τώρα βρίσκεσαι στο παρόν, όχι στο τότε. Μπορεί να αλλάξει αυτό? Όχι. Οπότε πας παρακάτω. Κοιτάς τι έχεις εδώ που βρίσκεσαι, στο τώρα, τι μπορείς να διορθώσεις από αυτά που δεν σου αρέσουν, ΞΕΧΝΑΣ όσα δεν διορθώνονται - δεν υπάρχει λόγος να τρώγεσαι για κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει, και αναπροσαρμόζεις τα όνειρά σου. Εδώ που είσαι τώρα, τι μπορείς να πετύχεις που να σου είναι ευχάριστο και επιθυμητό? Σε αυτό θα εστιάσεις και προς αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθείς.
Ναι οκ, δεν θα είναι η τέλεια, απόλυτα ιδανική ζωή του ονείρου. Αλλά ξέρεις κάτι? Ποτέ η ζωή δεν είναι τέλεια και ιδανική. Κάν'την όσο πιο ευχάριστη μπορείς, και μην την πετάς κολλημένη στα αν και στα ίσως που δεν μπορείς να αλλάξεις.
Σκέψου την προοπτική σε καμιά εικοσαριά χρόνια να σκέφτεσαι "τι χαζή μου ήμουν στα 39 μου, που ακόμα είχα όλη τη ζωή μπροστά μου αν είχα προσπαθήσει, κι εγώ δεν έκανα τίποτα, και μπορεί να είχα άντρα, παιδιά, δουλειά κλπ". Και ξεκίνα να φρικάρεις με αυτό που κάνεις στον εαυτό σου.
Πάντως από τότε που έκλεψα τον γκόμενο της φίλης μου απομακρυνθήκανε πολύ από μένα και άλλαξε όλη η ζωή μου προς το χειρότερο!
Καταστράφηκα πραγματικά!!!!Ούτε οικογένεια δεν μπορώ να κάνω ούτε δουλειά να βρώ και από τα ψυχολογικά έχω γίνει σαν μπάζο!!!!!
Δελφίνι γειά,
Αυτή την περίοδο πηγαίνεις σε κάποιον ειδικό για συζήτηση? Ψυχοθεραπεία ή κάτι σχετικό?
Αν όχι, εγώ θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις να κάνεις κάποιες συζητήσεις (σε φάση ψυχοθεραπεία) με κάποιον ειδικό ώστε να σε βοηθήσει να τα βρεις λίγο με τον εαυτό σου και να σου αναπτερώσει την αυτοεκτίμησή σου. Από αυτά που γράφεις (όσο αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό μέσω γραπτού λόγου στο διαδίκτυο), νομίζω ότι σε έχει καταβάλει η θλίψη και δεν μπορείς να δεις σφαιρικά κάποια πράγματα.
Η συζήτηση θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις μπροστά χωρίς να κοιτάς πίσω σου, αποδεχόμενη πρώτα πρώτα τον εαυτό σου με το να στηρίξεις τις επιλογές σου (ψυχολογικά) που έγιναν τότε. Δεν μιλάω για συγχώρεση του εαυτού σου. Μιλάω για στήριξη του ότι έγινε. Σε αυτό το σημείο να αναφερθώ στους ηθικούς φραγμούς σου που αναφέρεις ότι είναι σε υψηλό επίπεδο. Μαζί με όλα τα άλλα, στόχος κατά τη γνώμη μου θα είναι και να δοθεί έμφαση και σε αυτό το χαρακτηριστικό του εαυτού σου και να μειώσει λίγο αυτά τα επίπεδα γιατί συνήθως καταλήγουν σε τιμωρητική στάση.
Είναι πολύ χαρακτηριστική η πολύ σκληρή λέξη «μπάζο» που αναφέρεις για τον εαυτό σου όσον αφορά το πόσο τον στηρίζεις. Αν υποθέτω σωστά στο περιεχόμενο της έννοιας «μπάζο» μέσα στα πόστ σου, τότε εγώ θα έβαζα το δικό μου περιεχόμενο και θα έλεγα ότι «μπάζα» είναι οι ηττώμενοι της ζωής που αντί να βλέπουν πώς να διορθώσουν κάποια πράγματα στον εαυτό τους, αρκούνται στη γκρίνια και τις δεύτερες σκέψεις (που κάνουν ΠΟΛΥ κακό). Βεβαίως κατανοώ ότι πίσω από κάθε άρνηση, υπάρχει και ο λόγος/λόγοι. Και βάζω το οικονομικό ακόμα και τελευταίο.
Κάποτε ένας εξαιρετικός φίλος που γνώριζε ότι είχα ΙΔΨ, μου χάρισε ένα βιβλίο του Γιάλομ «στο ντιβάνι» και μου έκανε μια αφιέρωση στις πρώτες σελίδες.
Μου έγραψε ότι, δόξα είναι η ευθύνη της δικής μας αλλαγής.
Με γονάτισε, γιατί μάλλον με έφερνε λίγο ακόμα πιο κοντά στην πραγματικότητα που φοβόμουν. Αυτή που δεν με εξυπηρετούσε.
Το γεγονός ότι συζητάς τους προβληματισμούς σου που σε αφήνουν πίσω (έστω και μέσω του διαδικτύου) καταδεικνύουν βαλβίδες ασφαλείας και αυτοσυντήρησης. Για μένα δεν ανήκεις στους ηττημένους, αλλά πρέπει να προσπαθήσεις.
Ευχαριστώ πολύ αλλά δεν ξέρω γιατί ώρες ώρες με πιάνει και θυμάμαι τα παλιά. Αυτά γίνανε πριν πολλά χρόνια αλλά ακόμη και τώρα ορισμένοι δεν με κάνουνε παρέα από τότε και αναγκαστικά τους βλέπω επειδή πηγαίνω στην ίδια εκκλησία που πήγαινα και τότε. Όμως δεν είναι μόνο αυτό είναι και το γεγονός που εγώ δεν προχώρησα στην ζωή μου να κάνω οικογένεια και παιδιά να βρω μια δουλειά. Ίσως αν τα κατάφερνα κάπου να μην σκεφτόμουνα τίποτα από όλα αυτά. Δεν ξέρω αν τελικά μπορώ να κάνω τίποτα στην ζωή μου ώστε να είμαι ικανοποιημένη και ευχαριστημένη στην ζωή μου. Περάσανε 20 χρόνια από τότε και εγώ δεν έκανα τίποτα ενώ μέχρι τότε και δούλευα και όλα πήγαιναν ρολόι.
Είμαι δυστυχώς ένα άτομο που δεν μπορεί να κάνει τίποτα στην ζωή του.:eek:
Σε μια προσπάθεια να κατανοήσω λίγο καλύτερα (επικεντρώνοντας με βάση άλλα όχι στους καθαυτούς προβληματισμούς σου) αυτά που λες, έψαξα λίγο μέσω ιντερνετ να δω τι είναι η άτυπη ψυχωσική διαταραχή. Κάπου γράφει χαρακτηριστικά ότι μπορεί μέσα στις διαταραχές της σκέψης να εμπλέκεται η εμμονή και η μονοδιάστατη ζωή που την χαρακτηρίζει. Εμμονή, αναφερόμενος στις παλινδρομήσεις με το παρελθόν και συγκεκριμένες καταστάσεις καθώς και ανώφελες σκέψεις του «αν» .
Ξεκινώντας λοιπόν και γώ με ένα ΑΝ… αν είναι έτσι τα πράγματα, ίσως πρέπει να κάνεις τη ζωή σου πιο πολυδιάστατη. Ίσως αν βρεις ασχολίες στις οποίες είσαι καλή και το γνωρίζεις, να ασχοληθείς με αυτές για να αφαιρείσαι κιόλας από τις σκληρές σκέψεις.
Εν τω μεταξύ, πάνω που πήγα να γράψω κάτι σε σχέση με το τι πιστεύεις είσαι καλή, διαβάζω τώρα το τελευταίο μήνυμά σου ότι δυστυχώς είσαι άτομο που δε μπορεί να κάνει τίποτα στη ζωή του.
Να μιλήσουμε λίγο με όρους πραγματικότητας?
Δεν παίζει να μην είσαι σε θέση να κάνεις τίποτα στη ζωή σου. Αυτό δε γίνεται, όσο κι αν όλα μου δείχνουν τη σχετικότητα τριγύρω μου. Το να μη γνωρίζεις τι μπορείς να καταφέρεις, είναι κατανοητό. Αλλά το να μη είσαι και να είναι βέβαιο, δεν γίνεται.
Σε σχέση με τα ταλέντα και τις κλίσεις για παράδειγμα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τα γνωρίζουμε γιατί είναι συνήθως θέμα συγκυριών και καταστάσεων.
Εν τέλει τι σημαίνει για σένα «είμαι άτομο που δεν μπορεί να κάνει τίποτα στη ζωή του»?
Μήπως η επιλεκτική μνήμη σε εξυπηρετεί? Σε κάποιο ποστ, γράφεις ότι κάποτε δούλευες και όλα πήγαιναν ρολόι. Αυτό είναι αμελητέα επίτευξη για σένα?
Δούλευα άλλα ήτανε γνωστός και έκλεισε η επιχείρησή του από τότε με τις σημερινές καταστάσεις που επικρατούνε στην Ελλάδα δεν μπορώ να βρω δουλειά. Είμαι εδώ και 3 χρόνια άνεργη και από την τελευταία δουλειά με διώξανε. Έχω σπουδάσει νοσηλεύτρια στα τει και δούλευα πάνω στο αντικείμενό μου. Τα τελευταία χρόνια η ψυχολογία μου είναι πολύ χάλια καθότι βλάκας και δεν μπορώ να ορθοποδήσω. Όσον αφορά τον γκόμενο της φίλης μου με είχε εκνευρίσει που με κολλούσε και ήθελα να του κάνω κάτι που δεν θα το ξεχνούσε ποτέ και σκέφτηκα να το κάνω μαζί του και μετά να το πω στην φίλη μου για να χωρίσουνε και να μην το ξεχάσει ποτέ στην ζωή του. Είδες τι βλάκας που είμαι; Έπρεπε να βρω κάτι πιο έξυπνο να του κάνω χωρίς να μου στοιχήσει εμένα. Με κολλούσε αυτός μπροστά στα μάτια της φίλης μου και με κοροϊδεύανε και οι 2 μαζί οπότε εκνευρίστηκα και με τους δυο και αντέδρασα με αυτόν τον βλακωδέστατο τρόπο. Γενικώς αντιδρώ με βλακεία.
Και τώρα μου έχει γίνει εμμονή ότι έκλεψα τον γκόμενο της φίλης μου και δεν μπορώ να το ξεχάσω και νομίζω ότι και οι άλλοι το θυμούνται γιατί τίποτα δεν ξεχνιέται σε αυτήν ζωή και ντρέπομαι!!!!
Πάλι το κάνεις, Όλγα. Έγινε και δεν αλλάζει. Εστίασε σε ό,τι μπορείς να αλλάξεις, αλλιώς μια ζωή θα κλαις για λάθη του παρελθόντος και δεν θα ζεις τη ζωή σου.
Στην τελική, έκανες μια μαλακία όταν ήσουν κοριτσάκι. Όλοι έχουμε κάνει μαλακίες, άλλος μεγαλύτερες άλλος μικρότερες. Από την στιγμή που δεν έκανες μεγάλο κακό σε κανέναν άνθρωπο, και έχουν όλοι τους συνεχίσει τη ζωή τους, αποδέξου ότι έκανες κάααααποτε, μισή ζωή πίσω, ένα λάθος, και προσπάθησε να σώσεις τα λάθη που κάνεις τώρα, που έχουν και σημασία. Αν κάποιος κάτσει και σε χαρακτηρίσει 20 χρόνια μετά για κάτι που έκανες στα είκοσί σου, δεν αξίζει να τον κάνεις παρέα. Συγχώρησε τον εαυτό σου και ΜΗΝ πετάς την ζωή σου.
του εκανες τα μουτρα- κρεας :p
ο πιο ευκολος τροπος να σε ξεχασει αμεσα ενας ανδρας και να ειναι και πολυ ευχαριστημενος απο τον εαυτο του, ειναι να του κατσεις ευκολα και να του φυγει η περιεργεια...
για να του μεινεις αξεχαστη, πρεπει να σε ερωτευτει.;)
παντα αυτη που παει με δεσμευμενο, ειναι η χαμενη.
οσο για την δουλεια, εγω θα σου προτεινα να ψαξεις για καποιο διαστημα μια πιο απλη δουλεια απο αυτην που σπουδασες που εχει μεγαλη ευθυνη και μπορει να σε αγχωνει, γι αυτο δεν τα καταφερνεις.
πχ. σουπερ μαρκετ, πωλητρια, κλπ. το σκεφτηκες?