Απορίες

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Συμφωνώ με αυτά που γράφεις αλλά η κοπέλα παίρνει ένα κιλό το μήνα. Δηλαδή δεν έχει κάνει κάτι το υπερβολικό, 10 κιλά έχει πάρει, αν κόψει 500 θερμίδες την ημέρα από το φαγητό της σε μία εβδομάδα μέσα θα έχει χάσει ένα κιλό. Σε ένα μήνα θα έχει χασει το 40%. Θα μου πεις το θέμα είναι αν μπορεί να το κάνει. Πιστεύω πως αν το θελήσει μπορεί να το κάνει, δεν είναι κάτι το υπερβολικά δύσκολο. Απλώς χρειάζεται να κόψει 500 θερμίδες από το φαγητό της, να τρέφεται δηλαδή με 1200 θερμίδες την ημέρα.

---

Καλησπέρα.
Θα προσπαθήσω να απαντήσω και στους 2 σας σε αυτό το ποστ και να γίνω όσο περισσότερο κατανοητός γίνεται.Ζητάω την κατανόησή σας σε περίπτωση που είναι μεγάλο και θα δυσκολευτεί κάποιος να το διαβάσει.

Mindcrime,σε αυτό που έγραψες (παράθεση) με το δικό σου σκεπτικό μπορεί να έχεις δίκιο.Δηλαδή απλά μαθηματικά.Κόβεις από εκεί 500 κάνεις και λίγο γυμναστική και σε ένα μήνα,(τόσο+τόσο)-τόσο=τόσο.
Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι.Μένεις στην ζυγαριά κι όχι στην ουσία.Δηλαδή η ζυγαριά είναι αυτή που ρυθμίζει την ψυχολογία της moonlight.Οπότε αν εγώ ρυθμίσω μια ηλεκτρονική ζυγαριά να δείχνει ότι θέλω,τότε ρυθμίζω και την ψυχολογία της.Οπότε έχουμε την πρώτη βδομάδα -3 κιλά,-1 την δεύτερη,+5 την τρίτη.Οπότε την τρίτη εβδομάδα κατάφερα να ''καταστρέψω'' ότι θετικό είχε αποκτήσει η moon τις 2 προηγούμενες εβδομάδες γιατί πολύ απλά η ζυγαριά δεν έδειξε αυτό που ήθελε ή περίμενε και η moon δεν μπορεί να διαχειριστεί την ''αποτυχία''.Κατάφερα δηλαδή να την κάνω να αμφισβητήσει τις δυνάμεις της,τον αγώνα της,την προσπάθειά της και να την φέρω εκεί που ήθελα.''Δεν μπορώ πλέον να το κάνω,δεν αξίζω τίποτα,δεν μπορώ να καταφέρω τίποτα.Είμαι ένα βάρος για όλους.Θα συνεχίσω να τρώω'' κλπ.
Κι όλα αυτά από μία ζυγαριά.Η ζυγαριά δηλαδή είναι αυτή που έχει τον έλεγχο κι όχι εμείς.Εκεί είναι το πρόβλημα.

Γνωρίζεις ότι οι διατροφολόγοι την ζυγαριά την έχουν για την ψυχολογία του '''πελάτη'' και για διάφορες μελέτες?Αν ρωτήσεις κάποιον διατροφολόγο που σέβεται την επιστήμη του,θα σου πει ότι την ζυγαριά δεν την κοιτάει καθόλου.Η ''μεζούρα'' είναι αυτή που λέει την αλήθεια (Moοn σε παρακαλώ,μην αρχίσεις να μετράς τώρα :) ).Aς μη μιλήσω για τις θερμίδες .Το ξεχνάμε.Άλλες εποχές.

Με λίγα λόγια προσπαθώ να σου πω ότι πολλές φορές εμείς σαμποτάρουμε τον ευατό μας και τον βάζουμε σε έναν φαύλο κύκλο γιατί κοιτάμε αλλού κι όχι εκεί που πρέπει.Κοιτάμε την ζυγαριά κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα.Ζυγιζόμαστε χωρίς να ξέρουμε τι γίνεται.Γνωρίζεις ότι μπορεί μέσα στη βδομάδα να έχεις χάσει λίπος αλλά να έχεις δείξει πάνω στη ζυγαριά?Ή γνωρίζεις ότι μπορεί να έχεις χάσει και στην ζυγαριά αλλά την προηγούμενη μέρα να έχεις φάει μια συγκεκριμένη ομάδα φαγητού και η ζυγαριά να θέλει 2 μέρες για να δείξει κάτω?Οπότε όταν ζυγιστείς να δείξει ότι πήρες κιλά?ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΛΑΘΟΣ.Κλείνω με αυτό το κομμάτι λέγοντας ότι δεν είναι αυτό το πρόβλημα.Το πρόβλημα είναι το γιατί γίνεται αυτό κι όχι τα 6 ή τα 10 κιλά.

Γιατί τρώμε από λύπη ή και από χαρά?Γιατί η μόνη μας απόλαυση είναι το φαγητό?Γιατί νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό?Γιατί ενώ κάνουμε προσπάθεια μετά από μερικές μέρες καταλήγουμε πάλι στην ίδια κατάσταση αυτή τη φορά με χειρότερα αποτελέσματα?Γιατί μετά από βουλιμικά επεισόδια πηγαίνουμε στο άλλο άκρο?
Πίσω από αυτό υπάρχει μια ανασφάλεια και τα άτομα που το περνάνε παίζουν ανάμεσα στα άκρα.
Νιώθουμε ότι δεν μας αγαπάνε ή ότι δεν αξίζουμε,είμαστε βάρος για τους άλλους,δεν έχουμε κάνει τίποτα στη ζωή μας κι όλα αυτά τα σχετικά.Με λίγα λόγια δεν αγαπάμε ή ποτέ δεν αγαπήσαμε τον ευατό μας .Πάντα ψάχναμε τρόπους να τον ρίξουμε στον πάτο.Είτε αυτός ο τρόπος ήταν τα 6-7 κιλά,είτε διάφορες άλλες ενοχές και σκέψεις.Στην ουσία δηλαδή η βουλιμία ή η ασιτία είναι αντιδράσεις του οργανισμού με βάση τις σκέψεις που κάνουμε εκείνη την περίοδο.Με λίγα λόγια η Moonlight αυτό το διάστημα δεν κάνει θετικές σκέψεις,όχι γιατί δεν θέλει αλλά γιατί έχει μπει σε αυτό τον φαύλο κύκλο της αμφισβήτησης του ευατού της.Δυστυχώς όμως από ένα σημείο και μετά η υπερφαγία βοηθάει τις μαύρες σκέψεις καθαρά από παθολογικά αίτια.Πχ έλλειψη βιταμίνης D,μαγνήσιο όπως αναφέρεις κλπ.
Συνοψίζοντας και γι αυτό το κομμάτι θα πω ότι η συναισθηματική υπερφαγία βασίζεται πάνω στην πίεση που νιώθουμε είτε από τις αρνητικές σκέψεις μας,είτε από τις σκέψεις που μας δημιουργούν άτομα γύρω μας.Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Καλά τα λες Ντουβρουτζά αλλά ποια είναι η λύση?
Θα προσπαθήσω να απαντήσω σε επόμενο ποστ.Ένα ένα.Αυτή τη στιγμή θέλω να καταλάβει η moonlight κι όποιος άλλος ενδιαφέρεται πόσο κακό κάνουμε (Σαμποτάρουμε που μου αρέσει να λέω) στον ευατό μας βάζοντάς πάντα διάφορα όρια και πρέπει.Χρονικά,ποσοτικά και τα σχετικά,που αν δεν είναι όπως θέλουμε γυρνάμε στην κατάσταση που είμασταν.
π.Χ.Πρέπει μέχρι το καλοκαίρι να χάσω 10 κιλά αλλιώς δεν μπορώ να βγω στην παραλία.Ποιος το λέει αυτό?Θα σου πει η παραλία ''ΜΗ ΒΓΑΙΝΕΙΣ''?Το μυαλό σου θα το πει και οι σκέψεις σου.

Αυτά προς το παρόν.
Να είστε καλά :)

Quote:

---

Originally Posted by -moonlight-

Δεν είναι το φορτίο που σε συνθλίβει. Είναι ο τρόπος που το κουβαλάς.

---

Νομίζω πως διαφωνώ.
Δεν είναι ο τρόπος αλλά ο χρόνος που το κουβαλάς :)

Νεακιφνσαιρβεσιβρεκεφκενφ εκνςκερνεςκνρςεκ

moonlight θα σου απαντήσω μ ένα βιντεακι

Eίσαι πιο όμορφη από όσο νομίζεις

πιστεύω να καταλάβεις το νόημα
είμαστε αυτό που νιώθουμε κι όχι αυτό που βλέπουμε

Ξξξξξηηηηηηηη

Quote:

---

Originally Posted by -moonlight-

Είμαστε αυτό που κάνουμε.

Δεν με απασχολεί η εξωτερική ομορφιά, οκ, ως ένα βαθμό όλους τους απασχολεί. Σε κάποιους θα αρέσεις λόγω δικών τους προσωπικών γούστων (και ακόμη κι' αν εισπράξω θετικά σχόλια και για εξωτερική αλλά και εσωτερική ομορφιά -χωρίς να τα επιδιώκω!- θα τα αμφισβητήσω γιατί εγώ δεν νιώθω έτσι για τον εαυτό μου), το θέμα είναι αυτό που γράφεις. Πώς νιώθει κανείς μέσα του, πόσο εκτιμάει τον εαυτό του ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ, πόσο ενεργητικός είναι, πόσο παλεύει, πόσο καλός άνθρωπος είναι μέσα του και έξω του, δηλαδή δεν φτάνει να έχεις καλά αισθήματα μέσα σου αλλά να είσαι σε θέση να τα δείξεις και να κάνεις πράξεις. Έχω ακούσει πολλές φορές την συγκεκριμένη ερώτηση "Τι το τόσο κακό έχεις κάνει και τιμωρείς έτσι τον εαυτό σου;". Το θέμα είναι πως δεν έχω κάνει κάτι καλό, και για μένα αλλά κυρίως για άλλους για να μπορέσω επιτέλους να νιώσω πραγματική χαρά, ανακούφιση, να μην παρατάω με τέτοιο τρόπο την ζωή, να σταματήσω να με αμφισβητώ με τον χειρότερο τρόπο!

Κατεβατούλι πάλι!

---

ακριβώς εδώ είναι το λάθος σου
όταν καταλάβεις τα πόσα καλά έχεις κάνει και ίσως δεν έδωσες την σωστή άξια αυτών που έκανες η δεν το εκτίμησαν οι άλλοι όσο θα έπρεπε

Quote:

---

Originally Posted by -moonlight-

Κατεβατούλι πάλι!

---

χαχαχα λιώνω ...!!!

...................

Quote:

---

Originally Posted by -moonlight-

Δυστυχώς ή ευτυχώς εγώ ξέρω καλύτερα τι ισχύει για τον εαυτό μου. Ευχαριστώ πάντως για την προσπάθεια :)

Καλά κάνεις. Αν δεν το ρίξουμε και λίγο στην πλάκα ή στον αυτοσαρκασμό, ζήτω που καήκαμε... Κάποιες φορές με παίρνει πολύ από κάτω αλλά κάποιες άλλες γελάω σε σημείο που αρχίζω να πιστεύω πως δεν είναι φυσιολογικό όλο αυτό που μου συμβαίνει γιατί δεν γίνεται να γελάς με όσα ζεις ή όσα γίνονται γύρω σου :p Εκνευρίζω και τους δικούς μου!

---

και όπως λέει και το ρητό

χαμογέλα κάνει τους άλλους ν ανησυχούν :p
10 λεπτά γέλιο την ήμερα μπορεί να μας βγάλει από πολλούς μπελάδες

.................

Quote:

---

Originally Posted by -moonlight-

Δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα καλά γι' αυτό δεν θα γράψω συμπεράσματα, απλά θα εξηγήσω την πλευρά μου.

Πολλές φορές ανά διαστήματα με πιάνει ένας ψυχαναγκασμός με την γυμναστική και την διατροφή και πολλές φορές είμαι κολλημένη στα νούμερα της ζυγαριάς. Επιφανειακό δεν είναι αυτό; Απόλυτα. Κάπου εκεί αρχίζω να το καταλαβαίνω και όταν κοιτάω εγώ αλλά και οι γύρω πως το σώμα μου έχει αλλάξει με την καλή έννοια, τότε συνεχίζω γυμναστική και διατροφή γιατί βλέπω βελτίωση στην διάθεση και στο σώμα, με λίγα λόγια ΥΓΕΙΑ και χεσμένα τα έχω τα νούμερα. Τώρα έχω φτάσει στο σημείο που δεν ανεβαίνω καν στην ζυγαριά γιατί το αποτέλεσμα το βλέπω στο σώμα μου (με την κακή έννοια αυτή την φορά), και κυρίως το βλέπουν οι άλλοι και έχουν αηδιάσει μαζί μου κι' εγώ ακόμα περισσότερο με τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν ξέρω πως γίνεται να παίζω με τα 2 άκρα, την συναισθηματική υπερφαγία την προκαλώ επίτηδες για να αντέξω την καθημερινότητα, όμως η μείωση της όρεξης έρχεται χωρίς να το επιδιώξω, χωρίς καν να το καταλαβαίνω. Τελοσπάντων, ίσως όντως μπορεί να εξηγηθεί, δεν θα το ψάξω περισσότερο. Εγώ απλά θέλω να με βλέπω να νικάω τα συναιασθήματά μου και να λειτουργώ με έναν τρόπο που με βοηθάει, όχι το αντίθετο. Και ναι, αυτό είναι το πιο δύσκολο. Και πες ότι το κάνω, που πολλές φορές προσπαθώ και τα καταφέρνω, χρειάζεται πολλύ κουράγιο και υπομονή. Χεσμένη την έχω την παραλία μωρέ, δεν είμαι τόσο κομπλεξική όσο ακούγομαι. Θέλω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να νιώσω ΕΓΩ καλά με τις προσπάθειές μου, να με εκτιμήσω, να σταματήσω να με αμφισβητώ και να μου βάζω τρικλοποδιές, να μου επιτρέπω να πέφτω αλλά μην μένω για πάντα στο σκοτάδι.

Δεν κατάλαβα τι εννοείς ακριβώς με το αμέσως επόμενο ποστ σου, εγώ το μεταφράζω σαν να μην αντέχεις πια το φορτίο γιατί περνάνε τα χρόνια και εσύ είσαι στα ίδια, άρα πιστεύεις πως εκεί θα μείνεις. Ή μάλλον εννοείς το αντίθετο; Ότι με τον χρόνο τα πράγματα θα καλυτερέψουν; Και εκεί αυτός που το ζει και γνωρίζει τον εαυτό του, γελάει. Εγώ ξέρω πως θα προσπαθήσω να κάνω ό,τι μπορώ για να βγω και αν περάσει το καλοκαίρι και έχω την ίδια γαμημένη ψυχολογία με τόσο έντονο καθημερινό άγχος, θα πάρω φάρμακα ακόμα κι' αν δεν τους έχω εμπιστοσύνη, δεν αντέχεται άλλο η καθημερινότητα. Το έχω ξεκαθαρίσει πριν λίγο και στην μητέρα μου.

---

Τότε moonlight είσαι σε πάρα μα πάρα πολύ καλό δρόμο.ΣΥνέχισε και μην αναφέρεις για συναισθηματική υπερφαγία.

χαχαχα.
Το επόμενο ποστ που δεν έγραψα εννοώ :)

Μπα.. Το έχω συζητήσει σήμερα με την ψυχολόγο μου. Συναισθηματική υπερφαγία είναι (και γι' αυτό όταν μου είπε να προσπαθήσουμε να ρυθμίσουμε λίγο την διατροφή της είπα πως θα το κάνω σταδιακά και πως έχω το άγχος πως με τέτοια ψυχολογία κάποια στιγμή θα ξεσπάσω πάλι στο φαγητό), απλά οι περίοδοι ανορεξίας δικαιολογούνται από το ότι τρώω πάρα πολύ, δεν αντέχει άλλο το στομάχι μου και κάθε φορά που τρώω με σιχαίνομαι περισσότερο, άρα αντιδράει κατάλληλα και το σώμα.. Και το βιώνω σαν επεισόδια υπερφαγίας και ανορεξίας, κάτι τέτοιο. Anw, αυτό είναι το τελευταίο που με απασχολεί μιας και τώρα βιώνω επεισόδιο ανορεξίας και λέω να το εκμεταλλευτώ αν και νιώθω πως θέλω να ξεσπάσω στο φαγητό χωρίς να πεινάω και χωρίς να το χρειάζομαι. Ανεξήγητα πράγματα! :p

Για το αμέσως επόμενο που έχεις ήδη γράψει εννοούσα! Τελοσπάντων. Το εξαντλήσαμε το θέμα. Ευχαριστώ για τις απαντήσεις! :)

Να είσαι καλά moon : )