Printable View
Σαν τι να μου αρέσει δηλαδή;Quote:
Originally Posted by Macgyver
Νομίζεις ότι έχω τον άπλετο ελεύθερο χρόνο να αφιερώνω σε δραστηριότητες;
Δεν λέω ότι τα χόμπι είναι δύσκολα. Λέω ότι δύσκολα μπορώ να βρω χόμπι που αφενός να μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και αφετέρου να έχω τον απαιτούμενο χρόνο να ασχοληθώ.
Υπάρχει κάποιο χόμπι στο οποίο να πηγαίνω κάπου και να πιάνω την κουβέντα με άλλους περί ανέμων και υδάτων και να τα περνάμε όμορφα;
Αυτό το χόμπι μου αρέσει. :rolleyes:
Στο γυμναστηριο δεν εχεις ανταλλαξει ουτε μιση κουβεντα? Θα μπορουσες να προτεινεις μια μπυρα σε καποιον. Ας μην ειναι και ο πιο ενδιαφερον ανθρωπος του κοσμου , η αρχη να γινει.Quote:
Originally Posted by Anxious_
Καλα ειμαι why μου , ελπιζω και εσυ να εισαι καλα :)Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
Έχω αλλάξει γυμναστήριο πολύ πρόσφατα, γιατί έχω μετακομίσει σε άλλο δήμο. Οπότε στο γυμναστήριο που πάω τώρα επειδή είναι ψηλοχάος με πολύ κόσμο και εντελώς απρόσωπο είναι σχεδόν αδύνατον να πιάσεις κουβέντα.Quote:
Originally Posted by mnimonio is back
Πολύ παλιότερα, σε άλλο γυμναστήριο είχα κάνει αρκετές γνωριμίες και είχα βγει έτσι για το χαβαλέ για μπύρα, καφέ κλπ... φυσικά με αντρική παρέα.
Τίποτα το ιδιαίτερο. Όλοι τους αναζητούσαν γυναίκες και μόνο αυτό τους ενδιέφερε. Οπότε μόλις διαπίστωσαν ότι δεν έχω να τους "πουλήσω" γυναίκες απομακρύνθηκαν.
Πιστεύω ότι είναι λάθος να θεωρείται ότι μπορούν να αναπτυχθούν κοινωνικές σχέσεις στο χώρο ενός γυμναστηρίου. Οι λόγοι γνωστοί σε όλους.
Για μένα το γυμναστήριο είναι μόνο για φυσική εκγύμναση.
Κουμπί δεν πατήθηκε κανένα. Εσύ πρέπει να βρεις τι ήταν αυτό που έγινε και σε επηρέασε τόσο ώστε να αλλάξεις τροχιά..Quote:
Originally Posted by Anxious
Πάντως δεν γίνεται να ήσουν κοινωνικότατος, πλήρως λειτουργικός κοινωνικά παλιότερα και ξαφνικά όπως λες να έχεις φτάσει στο σημείο να ψάχνεσαι σε βασικά θέματα κοινωνικών δεξιοτήτων όπως πχ πού γνωρίζω παρέες?
Αν ήσουν 20 και τώρα είσαι 35, να έκανα μια προσπάθεια να το καταλάβω, γιατί όντως άλλες φάσεις...
Αλλά από τα 38 ως τα 44 δεν αλλάζουν και πολλά επί της ουσίας. Θα μου πεις έπεσε η κρίση! ναι σίγουρα, όλους μας επηρέασε αλλά εργασιακά/οικονομικά.
Παιχνιδάκι :PQuote:
Originally Posted by kerasi
Nαι δίκιο έχεις για τις ηλικίες, αλλά ενας επικοινωνιακός και τα σκουπίδια να πάει να πετάξει μπορεί να κάνει γνωριμίες........πρώτα ο άνθρωπος και μετά η ηλικία, αν σπουδάζεις κλπ..........και αυτό με την ηλικία είναι ότι σταματάει η όρεξη και το να είσαι τόσο ανοιχτός, μπορεί να έχεις ένα γάμο , παιδιά , δουλειές κλπ κλείνεσαι περισσότερο........Quote:
Originally Posted by Macgyver
εγω γραφτηκα σε σχολη για να γνωρισω κοσμο..γιατι λεφτα για γυμναστηριο δεν παιζουν..κοι οι λιγοστοι φιλοι π χω βγαινουν σπανια μαζι μου λογω υποχρεωσεων
Το λάθος που έκανες όλα αυτά τα χρόνια της "αφιέρωσης" σε δουλειά και μεταπτυχιακό είναι που δεν κράτησες, έστω υποτυπώδεις, σχέσεις με όλα τα υπόλοιπα, κοπέλα και φίλους, έστω για να μην χαθεί ο δεσμός. Όταν ζούσες τετοια περίοδο "αφιέρωσης" (όπως μου συμβαινει εμενα τωρα με ενα μεταπτυχιακό που κάνω σαν εργαζόμενος) απλά αφήνουμε ένα κομμάτι του νου μας σε εγρήγορση για όλα τα υπόλοιπα της προσωπικής μας ζωη τα οποία περιορίζονται χρονικά. Σ αυτα (τα υπολοιπα της προσωπικής μας ζωης) βάζουμε προτεραιότητες, από το σημαντικό στο δευτερευον. Τουλάχιστον τα σημαντικά τα αναθερμαίνουμε όσο πιο συχνα γινεται ώστε να μην χαθουν. Διοτι αμα πέσει ο φορτος της δουλειας και το μεταπτυχιακο θα σου ρθει ο ουρανος στο κεφαλι, ένα τεραστιο κενο το οποιο θα θες απεγνωσμενα να καλύψεις και συνηθως αναζηταμε τα παλια για να το καλύψουμε.
Αυτό που έχεις να κάνεις τώρα, νοουμένου ότι έχεις τα τηλέφωνα τους και ξέρεις που μένουν, είναι επανασύνδεση και ότι ήθελε προκύψει. Πάντως κανείς απ αυτούς δεν θα σε απορρίψει αφού πάντα οι καλές εντυπώσεις που είχαμε για κάποιον πριν "χαθούμε" επανεμφανίζονται με το που ξεναβρισκόμαστε μετα από καιρό. Βέβαια ο άλλος μπορεί ήδη να προχώρησε τη ζωη του σε άλλα μονοπάτια και έτσι να μην είναι δυνατό να επανέλθει η σχέση σου μαζι του εκεί που ήταν κάποτε. Αυτο θα το μάθεις μετα την επανασύνδεση. Δοκίμασε το! Απ τους άλλους στα γυμναστηρια κλπ αυτούς ξέχασε τους, σε συνδεει μαζι τους απλά ο χώρος και απολυτως τίποτα άλλο.
Quote:
Originally Posted by Anxious_
Quote:
Originally Posted by Anxious_
Quote:
Originally Posted by Macgyver
ολες οι προτασεις που συζηταμε ειναι πολυ εφικτες, αλλα τις βλεπεις ολες αρνητικα.Quote:
Originally Posted by Anxious_
δεν φταιει καποια λογικη διεργασια, αλλα η διαθεση σου.
ΑΥΤΗΝ πρεπει να βελτιωσεις για να βρεις διαθεση για δραστηριοτητες.
κανεναν μας δεν τον παρακαλανε να βγουν μαζι του, απο το πουθενα. πρεπει να αναμιχθεις με ανθρωπους για να γινει αυτο.
ισως να ξεκινησεις απο εναν καλο ψυχοθεραπευτη η ομαδα αλληλουποστηριξης.
Εγώ δεν έγραψα πουθενά ότι ήμουν κοινωνικότατος. Έγραψα ότι μέχρι τα 38 μου είχα μία φυσιολογική ζωή με παρέες, έβγαινα, πήγαινα διακοπές κλπ...κλπ... Είχα και 4 φιλαράκια και ανά περιόδους είχα και συναισθηματικές σχέσεις.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Στα 38 μου λοιπόν έσκασαν όλα μαζί.
Δύο φίλοι έφυγαν από Ελλάδα, ένας έφυγε από Αθήνα (παντρεύτηκε στα κρυφά και εξαφανίστηκε σε κάποιο νησί) και το τέταρτο φιλαράκι έμπλεξε με κάτι οικογενειακά προβλήματα υγείας και αφοσιώθηκε σε κάποιο μέλος της οικογένειάς του. Με αυτόν μιλάμε αραιά και που, αλλά πλέον είναι "αλλού".
Εκείνη την περίοδο ήμουν σε κάποια σχέση οπότε εκεί είχε ρίξει και το βάρος της ζωής μου. Η σχέση υποτίθεται ότι είχε προχωρήσει και πήγαινε σοβαρά. Αλλά ήρθαν τα πάνω/κάτω και τελικά η φάση κρύωσε εντελώς και τερματίστηκε απότομα. Μετά από αυτό το σκηνικό το μόνο που ήθελα ήταν να ηρεμήσω και να αφοσιωθώ λίγο στον εαυτό μου.
Πέρασαν λοιπόν 6 χρόνια και τα υπόλοιπα είναι γνωστά...
Εκείνους που θεωρούσα φίλους, όχι μόνο εξαφανίστηκαν, αλλά ούτε στους γάμους τους δεν με κάλεσαν. Όχι γιατί δεν το ήθελαν, απλά απόκοψαν ξαφνικά και βίαια. Σαν να τους τραβάγανε οι γυναίκες τους από την μύτη. Σαν να μην ήθελαν κανένα πάρε/δώσε με τη ζωή που έκαναν.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Έφτασα στο σημείο να παίρνω τηλέφωνα και να στέλνω μηνύματα στα κινητά τους, να μην μου απαντάνε και να μαθαίνω από τρίτους ότι έχουν φύγει από Ελλάδα ή Αθήνα και ότι έχουν παντρευτεί. Προσωπικά αισθάνθηκα μεγάλη πίκρα όταν μάθαινα ότι παντρεύτηκαν και ότι δεν μπήκαν στο κόπο να με καλέσουν στο γάμο τους.
Εντάξει, είπαμε και εγώ έχω μία αξιοπρέπεια. Δεν θα φτάσω και στο σημείο και να παρακαλάω.
Το παρελθόν το έχω διαγράψει. Θέλω να κάνω νέο ξεκίνημα.
Ξέρεις που πρέπει να ψάξω για ομάδες ψυχοθεραπείας;Quote:
Originally Posted by Remedy
Πάντως η γενικόλογη λέξη "χόμπι" δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόταση.
Εσύ αν δούλευες 10 ώρες κάθε μέρα, γυρνάς κομμάτια στο σπίτι μετά τις 6 το απόγευμα και είχες πραγματικό ελεύθερο χρόνο μόνο το Σαββατοκύριακο τι δραστηριότητες θα έβαζες στην ζωή σου;;
επειδη μου εχει τυχει, παλιοτερα, ακριβως οπως το περιγραφεις, και μαλιστα ειχα μολις χωρισει απο πολυ σημαντικη σχεση και ημουν μονη, αυτο που εκανα γιατι πραγματικα κι εγω μονο σε αργιες και σκ μπορουσα να σηκωσω κεφαλι απο την κουραση, ηταν να ξαναβρω παλια φιλαρακια που ειχα χαθει και παλιους συμμαθητες κι απο δημοτικο κι απο γυμνασιο που ειχα απομακρυνθει.Quote:
Originally Posted by Anxious_
για του ειδους της παρεας που ψαχνεις και συζητας, δουλεψαν τελεια τα ριγιουνιον.
ειχα περισσοτερη παρεα απ οση μπορουσα να καταναλωσω.
Εγώ σου πρότεινα συγκεκριμένα τέννις, αν σ αρέσει, και μπριτζ, διότι βρίσκεις μεγαλύτερες ηλικίες εκεί, είναι όμιλοι και στέκια ταυτόχρονα, μπορείς να παίξεις πχ και μετά να πιείς κ τη μπυρίτσα σου με τον συμπαίκτη σου να τα πείτε, να δικτυωθείς βρε παιδί μου. Δημιουργούνται παρέες, βασισμένες στο κοινό χόμπι και διοργανώνουν events, εκδρομές κτλ. Στον όμιλο τέννις που πάω πχ, υπάρχουν άτομα που γράφτηκαν, ερχόμενοι από άλλη πόλη λόγω δουλειάς, ενσωματώθηκαν, γνωριστήκαμε και βγήκαμε και μαζί μάλιστα κάμποσες φορές. Όλοι τους έχουν δουλειές και μάλιστα απαιτητικές πολλές φορές, αλλά χρόνο για το χόμπι βρίσκουν.
Παρομοίως γίνεται και στον όμιλο μπριτζ που πήγαινα παλιότερα.
Αυτό επίσης που σου γράφει η remedy με τους παλιούς συμμαθητές είναι πολύ σωστό. Υπάρχει μια γλύκα, μια νοσταλγία και μια αίσθηση γνώριμου σ αυτές τις συναντήσεις, παρέες ξανα-έδεσαν ή έδεσαν για πρώτη φορά. Στη ηλικία που είσαι (και είμαι), είναι πολλοί οι αποξενωμένοι, ελεύθεροι και παντρεμένοι.
Όσο για τους φίλους σου , σε καταλαβαίνω, έχω χάσει και γω κολλητές μου χωρίς λόγο. Απομακρυνθήκαμε λόγω συνθηκών ζωής. Με πόνεσε.
Σας ευχαριστώ για τις προτάσεις σας.