Originally Posted by
giorgos panou
καληπερα ΚΑΡΜΑ! πως εισαι ? παραμενεις καθαρος? η θεραπεια σου με τον ψυχογιατρο συνεχιζει ακαθεκτη?
Βρηκες καμια κοπελα ? η ακομα βασανιζεσαι με την προιν σου?
Φιλε μου, επειδη το στορυ σου, ανατριχιαστικα μου θυμιζει δικα μου στορυ, θα σου πω κατις σημαντικο! Εαν πραγματικα αγαπαμε μια κοπελα, εαν πραγματικα θελουμε να εχει σαν ζωγραφια στο προσωπο της ενα ζεστο χαμογελο, τωτες φιλε μου θα πρεπει να αναζηταμε το ατομικο της καλο πρωτηστος ,εννοω οτι εαν για αυτην ειναι υγειες κι καλο να ειναι χορια απο εσενα τωτες θα πρεπει να το δεχτεις! εαν για αυτην η χαρα κι το χαμογελο της δημηουργειτε απο καποιον αλλων ανδρα, απο αλλον ερωτα τωτες εσυ φιλε μου θα πρεπει να το δεχτεις και μαλιστα να χαρεις κιολας! διοτις η πραγματικη αγαπη ατο ειναι! ειναι να θελουμε το καλο της κοπελας που ειμαστε ερωτευμενοι κι ας μην ειναι αυτο μαζι με εμας!μπορει να ειναι πολυ πικρο αυτο που σου λεω, αλλα ετσι ειναι φιλε μου! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ!! διοτις εαν την θελουμε να ειναι μαζι μας! κι να μην ειμαστε συγουροι εαν θα γινει ξανα χαρουμενη τωτες δεν νιωθουμε αγαπη για την κοπελα αυτν αλλα νιωθουμε λατρεια !! νιωθουμε ιδιοκτησια και αποτερος σκοπος μας ειναι το ατομικο μας καλο κι οχι το δικο της! διοτις εαν την αγαπας πραγματικα θα θυσιασεις τα δικα σου συναισθηματα! για να την βλεπεις χαρουμενη! -πηστεψεμε ποναει πολυ αυτο που θα σου πω , το εχω ζησει κι απο την μια ηθελα να παω να τον τσακισω ,αλλα απο την αλλη επειδη την αγαπησα πραγματικα σαν εβλεπα ποσο λαμπερο ηταν το προσωπακι της μεσα απο τα δακρια μου χαρηκα! αυτο ειναι ΑΓΑΠΗ! αγαπη ειναι να ξανα κανεις λοιπον το ταξιδι -που λεει ο λογος - και να την κρυφο παρακολουθησεις, κι αν την δεις χαρουμενη σε μια ξενη αγγαλια να μην επεμβεις, να φυγεις μακρια της, αλλα χαρουμενος αφου θα εισαι σγουρος πως το κοριτσι που αγαπας ειναι χαρουμενο!!
Κι οσο για εμας, φιλε μου, για εμας που εχουμε αυτην την υποτροποιαζουσα νοσο, για εμας οπου συμφωνα με τελευταιες βιολογικες μελετες οι χρηστες ηρωινης εχουν κατα μεγαλο ποσωστο βιολογικη προδιαθεση στον εγκεφαλο, στους οποιουχους αδενες υποδοχης! για εμας οπου ο κοσμος δεν μπορει να μας καταλαβει, που νομιζει οτι μας αρεσει να καταστρεφομαστε! οτι μας αρεσει να χαλαμε τοσα λεφτα σε σκονες! οπου νομιζει οτι περναμε καλα μοναχοι μας σε καποια ακροθαλασσια μεσα σε ενα αμαξι με μοναξια μας και πρεα μας τον θανατο! για εμας λοιπον φιλε μου ο αγωνας πωτες δεν τελειωνει!! καθε λεπτο πολεμαμε! καθε μερα αγωνιαμε ποσο θα αντεξουμε τον πονο , τον πονο της καρδιας!