Originally Posted by
GiannisNik3
Τι μπορούσαμε να κάνουμε αφού ήμασταν, όπως λες, ντροπαλοί και ευαίσθητοι;
Ξέρεις πώς λειτουργεί σε αυτές τις ηλικίες...
Φοβάσαι να μιλήσεις γι' αυτά σε τρίτους, από το φόβο μήπως σε που μπούλη, μαμόθρεφτο, κλαψιάρη και άλλα πολλά....
Ή το γνωστό "τι άντρας είσαι συ"........
Και για να επανέλθω στον παραπάνω χαρακτηρισμό, περί ευαισθησίας, δε νομίζω πως με χαρακτηρίζει πλέον...
Δε ξέρω για σένα, αλλά εμένα με τα χρόνια η προσωπικότητά μου έχει "μετασχηματιστεί", έχει γίνει πιο κυνική, "σκοτεινή" και "μακάβρια". Το "δηλητήριο" με το οποίο με "ποτίσανε" το παρααπορρόφησα φαίνεται........
Δεν μπορώ να ξεχάσω και να τ' αφήσω πίσω όλα αυτά από τη στιγμή που συναντώ και βιώνω τις συνέπειές τους μέχρι σήμερα!
Τις κοινωνικές ελλείψεις και φοβίες που αν δεν ήταν αυτοί οι τύποι δε θα τις είχα τώρα και θα είχα κι εγώ ίσως μια φυσιολογική ζωή, χωρίς να χρειαστεί να φτάσω 25 ετών και να αρχίσω τη φαρμακευτική αγωγή. Το τελευταίο το οφείλω, πάνω απ' όλα, σε έναν παθολόγο της συμφοράς που αποφάσισε να "παίξει" μαζί μου και να με στείλει στα τάρταρα! Διευθυντής πτέρυγας γνωστού νοσοκομείου...........
Έχεις ακούσει το τραγούδι "όλα εσένανε θυμίζουν";
Όσο για την ομορφιά της καθημερινότητας, τη βιώνω στα πρόσωπα των αδέσποτων ζώων που φροντίζω!
Σίγουρα ξέρουν να δίνουν και κάνουν λιγότερο κακό από τους ανθρώπους............