Originally Posted by
John11
Μη βιαστείς να κάνεις κάποια κίνηση. Είναι κατανοητό να πληγωθείς. Και πολύ μάλιστα.
Από την άλλη να σκεφτείς ότι κανένας μας δεν είναι τόσο σωστός ώστε να είναι τέλειος. Κάνουμε λάθη. Μερικές φορές κάποιες επιλογές από λάθος εκτιμήσεις για το τι είναι σωστό ή λάθος για την ένταση των αναγκών του άλλου σε σχέση με τις ανάγκες μας.
Δεν μπορώ να εκτιμήσω πώς θα καταλλήξει, τι "δρόμο" (στάση ζωής) θα επιλέξει εκείνη.
Θα σου πρότεινα όταν σε πλησιάσει πάλι, μετά από ένα μήνα, έξι μήνες, ένα χρόνο ή πέντε χρόνια να θυμηθείς αυτό: να της πεις πώς σε επηρέασε η απουσία της, να μιλήσεις, να θυμώσεις. Να εξηγήσεις. Μην κρατήσεις μόνο κακία χωρίς να εξηγήσεις πρώτα. Παράκληση, το θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό, μην το ξεχάσεις. Κάνε όποια κίνηση θες τότε, αλλά να θυμηθείς να εξηγήσεις πρώτα. Στο γράφω με τη σκέψη μιας δικής μου εμπειρίας.