Printable View
tato, εχεις καθησει να παρατηρησεις μηπως θες ολα να γινονται με το δικο σου τροπο κ ετσι ο,τι πρωτοβουλια κ να αναλαβει ο αντρας σου τον ακυρωνεις?
γιατι εγω με συγκεκριμενα ατομα δεν κανω τπτ, επειδη ξερω πως ό,τι κ να κανω θα βρουν κατι στραβο να πουν κ ναι μεν θελουν να τα κανω αλλα να το κανω οπως θα τα εκαναν αυτοι.
οποτε ας τα κανουν μονοι τους :P
..... σίγουρα συμβαίνει σε ένα βαθμό και αυτό .... αλλά το λάθος δεν είναι εκεί. Το λάθος είναι σε λάθος επιλογή προσώπου. Είμαι πράος άνθρωπος και δεν είμαι άτομο που τα θέλω όλα με τον δικό μου τρόπο. Σαφώς όχι. Πουθενά αλλού δεν λειτουργώ έτσι.
Εγώ παντρεύτικα γιατί ξαναένιωσα παιδί μαζί του και επιτέλους (μετά από μια άσχημη παιδική ηλικία) μπορούσα να παίζω .... κάτι που μου είχα στερηθεί. Τώρα όμως είναι τα σκούρα που εγώ πια δεν μπορώ να παίζω γιατί μεγαλώνω ένα παιδί και όχι τον άντρα μου.
χμ... το χω δει σε πολλα ζευγαρια αυτο που λες....
στην αρχη μπορει οι συντροφοι-παιδια (κ των δυο φυλων) να ειναι πολυ γοητευτικοι αλαλ οταν ερχεται η ωρα των ευθυνων ειναι πραγματικα πολυ δυσκολο οχι απλα να μην εχεις καποιον να μοιρστεις το βαρος αλλα ισα ισα να εχεις εναν ακομη να σκεφτεις :S
Ελπίζω να μην παρεμβαίνω στη συζήτηση...
Smart, συμφωνώ απολύτως.
Ο δικός μου πρώην σύζυγος (ο Θεός να τον κάνει) είναι και αυτός μία απο τα ίδια. Στην αρχή και πριν έρθουν οι ευθύνες άψογος. Επιδίωκε μπορώ να πω κιόλας το όλα πακέτο... Γάμος, παιδί και τα σχετικά. Μόνο που όταν ήρθαν.... μην τον είδατε... Όχι πάνα να αλλάξει, ούτε που μπορούσα να τον βρω τη μέρα που γεννούσα. Δεν ξέρω τι παθαίνουν, αν ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα ίσως και να καθόμουν να το ψάξω.
Η αλήθεια είναι ότι μου είναι πολύ εύκολο να του ρίχνω όλο το φταίξιμο, γιατί έχω πολλάααααα ράμματα για τη γούνα του. Καμιά φορά, όμως, όταν μαλακώνω λίγο, σκέφτομαι πως ίσως (ίσως λέω) έχω και εγώ μερίδιο ευθύνης για τη δική του ανευθυνότητα. Μήπως εμείς γινόμαστε υπερβολικά μητρικές με τους αυντρόφους μας; Μήπως εμείς τους κακομαθαίνουμε και όταν έρχεται το παιδί όχι μόνο χάνουν το θρόνο του κανακεμένου αλλά πρέπει να βοηθήσουν κιόλας;
Συμφωνώ κούκλα μου,
τους κακομαθαίνουμε .... αλλά το χειρότερο είναι ότι τους διαλέγουμε και κακομαθημένους. Χτες σκέφτηκα ότι ή θα χωρίσω ή θα αρχίσω να παίζω διαφορετικά το παιχνίδι .... Τον έβαλα να κάνει το αυγό του παιδιού το απόγευμα και να τον ταίσει ανακινώνοντάς του με γλυκήτητα ότι από εδώ και πέρα το απογευματινό του παιδιού θα το αναλάβει αυτός. Το παιδάκι ούρλιαζε - έκλαιγε (δεν του είχε δώσει αρκετά παιχνίδια για να πετάξει στο πάτωμα και να ανοίξει το στόμα του) και εγώ καθόμουν στον καναπέ με τα πόδια στο τραπέζι (ότι ακριβώς κάνει ο άντρας μου όταν ασχολούμαι εγώ με το μωρό) και διάβαζα το βιβλίο μου.... Μετά επενέβην και έδειξα στον άντρα μου πώς να ταϊζει το παίδί δινοντάς του παιχνίδια.
Τελικά, βέβαια, τον ταίσα εγώ αλλά ήταν σαν ένα μάθημα για τον άντρα μου στο πώς να τον ταϊζει και να του φτιάχνει το φαγητό. Πρέπει να καταλάβει πόσο ζορίζομαι και εγώ και να αναλάβει μέρος των ευθυνών, μέρος της έντασης, μέρος της οικογένειας.
Από χτες το απογευματινό του ήλιου μας θα το φτιάχνει ο μπαμπάς του. Σε λίγο θα του ζητήσω να αναλάβει τα φάρμακα του παιδιού από το φαρμακείο και διάφορες άλλες ανάγκες του μωρού και του σπιτιού. Σταδιακά είτε θα τον βάλω στο παιχνίδι είτε θα τον χωρίσω ... γιατί στο μυαλό μου τον έχω εντελώς απαξιώσει
ΣΩΣΤΗΗΗΗΗΗΗ!Quote:
Originally posted by tato
Συμφωνώ κούκλα μου,
τους κακομαθαίνουμε .... αλλά το χειρότερο είναι ότι τους διαλέγουμε και κακομαθημένους. Χτες σκέφτηκα ότι ή θα χωρίσω ή θα αρχίσω να παίζω διαφορετικά το παιχνίδι .... Τον έβαλα να κάνει το αυγό του παιδιού το απόγευμα και να τον ταίσει ανακινώνοντάς του με γλυκήτητα ότι από εδώ και πέρα το απογευματινό του παιδιού θα το αναλάβει αυτός. Το παιδάκι ούρλιαζε - έκλαιγε (δεν του είχε δώσει αρκετά παιχνίδια για να πετάξει στο πάτωμα και να ανοίξει το στόμα του) και εγώ καθόμουν στον καναπέ με τα πόδια στο τραπέζι (ότι ακριβώς κάνει ο άντρας μου όταν ασχολούμαι εγώ με το μωρό) και διάβαζα το βιβλίο μου.... Μετά επενέβην και έδειξα στον άντρα μου πώς να ταϊζει το παίδί δινοντάς του παιχνίδια.
Τελικά, βέβαια, τον ταίσα εγώ αλλά ήταν σαν ένα μάθημα για τον άντρα μου στο πώς να τον ταϊζει και να του φτιάχνει το φαγητό. Πρέπει να καταλάβει πόσο ζορίζομαι και εγώ και να αναλάβει μέρος των ευθυνών, μέρος της έντασης, μέρος της οικογένειας.
Από χτες το απογευματινό του ήλιου μας θα το φτιάχνει ο μπαμπάς του. Σε λίγο θα του ζητήσω να αναλάβει τα φάρμακα του παιδιού από το φαρμακείο και διάφορες άλλες ανάγκες του μωρού και του σπιτιού. Σταδιακά είτε θα τον βάλω στο παιχνίδι είτε θα τον χωρίσω ... γιατί στο μυαλό μου τον έχω εντελώς απαξιώσει
Τατο, βρίσκω την τακτική άψογη! Ελπίζω πραγματικά να είναι αποτελεσματική, όχι μόνο για να δει και εκείνος τη γλύκα του, αλλά μπας και κάνοντας πράγματα καταλάβει και το βάρος που σηκώνεις μόνη στους ώμους σου και πόσο ανάγκη έχει το παιδάκι σας από τη φροντίδα και των δύο γονιών του.
... σήμερα προχώρησα ακόμα λίγο..... του είπα να πάρει τα φάρμακα από το φαρμακείο για το παιδί. Με κοίταξε παράξενα και μου είπε να τον πάρω στην δουλειά να του το θυμίσω!!! Του απάντησα ότι είναι υποχρέωσή του να το θυμηθεί και ότι δεν πρόκειται να πάρω για να το θυμίσω.... Επίσης σκέφτομαι να αρχίσω γυμναστήριο στα Curves ώστε να ξεφεύγω λίγο και να κάνω κάτι για εμένα... μόνο αυτός έχει δικαίωμα να ξεφεύγει με την γυμναστική;;;
Πρέπει να ειναι μεγάλη δυστυχια να μενεις με καποιον τον οποιο δεν θαυμαζεις,δεν εκτιμας και δεν αγαπας.(Δεν λεω το 'ερωτευμενη' γιατι οντως δεν κραταει για παντα).
Ευτυχισμενα παιδια ειναι αυτα που εχουν ευτυχισμενους γονεις.
Αυτό ξαναπές το......Quote:
Originally posted by alexandrita
Πρέπει να ειναι μεγάλη δυστυχια να μενεις με καποιον τον οποιο δεν θαυμαζεις,δεν εκτιμας και δεν αγαπας.(Δεν λεω το 'ερωτευμενη' γιατι οντως δεν κραταει για παντα).
Ευτυχισμενα παιδια ειναι αυτα που εχουν ευτυχισμενους γονεις.
τα ξερουμε απο πρωτο χερι εμεις αυτα Πωλινακι μου!!!!!
Αχ κουκλίτσα μου......Quote:
Originally posted by alexandrita
τα ξερουμε απο πρωτο χερι εμεις αυτα Πωλινακι μου!!!!!
Να γελάει ο Ήλιος μου κορίτσια μου .... να γελάει ο Ήλιος μου .....
Αχ ας αλλάξω και εγώ και αυτός μην του στερήσουμε αυτό το λαμπερό γέλιο!!! Δέν βλέπουμε οι τυφλοί πόσο μας ευλόγησε το Σύμπαν και μας έφερε τέτοια λαμπερή ψυχούλα να ζήσει μαζί μας;;;
.... και εκεί όλα τελειώνουν .... και εκεί όλα αρχίζουν .... στο γέλιο του....
..... Φυσικά τα φάρμακα δεν τα αγόρασε .....
ε δεν εγινε κ τπτ!
ξαναστειλτον εξω, να παει αν τα φερει..
καποια στιγμη θσα κουραστει τις πολλαπλε διαδρομες κ θα οργανωσει τη σκεψη του :)