kutchunie, νομίζω πως το πηρες λαθος.. δεν είναι τόσο τραγικά. Είμαστε χρόνια εδώ δεν είμαστε στον αέρα, ούτε πεινάμε ευτυχώς. Απλά έχουμε άγχος και λογικό είναι γιατί ούτε μας περισσεύουν. Πέρα απ’αυτά είμαστε οντως αρκετά νέοι. Αλλά θέλω να σώσω πρώτα απ’ολα τη σχέση μου. Το παιδί θα έρθει όταν έρθει η ώρα, παρεπιπτόντως ο ίδιος το θέλει ήδη αλλά δεν έχει έρθει η ώρα..
Είναι στον αδερφό του, είναι εντάξει από όλες τις πλευρές δεν τον άφησα στον δρόμο. Νιώθω σαν να δώσαμε λίγο χρόνο ο ένας στον άλλον αλλά χωρίς να ξέρω πως και από ποιον θα πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα. Για το οικονομικό δεν έχει κανένας κύρια ευθύνη. Δεν πήρε κανένας στον λαιμό του τον άλλον. Απλά ήρθε και το παλεύουμε..
Θέλω να είμαι μαζί του. Να πούμε ότι ήταν μια μπόρα και πέρασε.. κι ας ξανά μαλώσουμε δεν είναι κακό.. απλά την επόμενη φορά να συγκρατήσουμε τα λόγια μας και να μην ξεχάσουμε τι είμαστε ο ένας για τον άλλον. Πρέπει να σώσουμε την κατάσταση όσο είναι νωρίς
Sent from my iPhone using Tapatalk