Τοξικός σύντροφος;

Ο τοξικός άνθρωπος χρειάζεται εξαρτητικούς να τον αποθεώνουν ή ανθρώπους υπερβολικά συμπονετικούς ( που κατανοούν το υπόβαθρο ανασφάλειας αλλά δεν μπορούν να το χειριστούν σωστά ενδεχομένως και άρα καταλήγουν να υπηρετούν και αυτοί) και όχι έναν όμοιο τοξικό, αλλιώς θα σκοτωθούν... Μήπως κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια;

Προσωπικά θα ήθελα να κρατήσω τις τεκμηριωμένες απόψεις που παρατέθηκαν και όχι συναισθηματικά φορτισμένα απωθημένα, που ουδεμια ομοιότητα μπορεί να μην έχουν με την περίπτωσή μου.

Εμένα μ αρεσει να βλεπω κάθε περίπτωση εξατομικευμένα και να με αντιμετωπίζουν κι έτσι και όχι να λέμε ο τάδε έκανε αυτό κι εκείνο αρα και συ θα εχεις αυτή την κατάληξη, διότι το συναισθηματικό, κοινωνικό, πνευματικό κλπ υπόβαθρο αυτών των ανθρώπων μπορεί να είναι πολύ πολύ διαφορετικό.

Γι αυτο και εστιάζω σε πιο συγκρατημένες και τεκμηριωμένες απαντήσεις όπως της Ελισσάβετ και της Remedy.

Μενια επειδη εχω πεσει σε παρομοια περπτωση με τη δικη σου, στη κατηγορια του πιο συμπονετικου αν θες, με οριακη προσωπικοτητα η κοπελα, ενω στην αρχη αν τυχόν διαβασεις δικα μου ποστ εγραφα παμω κατω τα ιδια με εσενα συν καποιες φορες και επιθετικα για τις οριακες προσωπικοτητες.
Πλεον εμενα οκ μου περασε, αν και μιλαμε που και που, αλλα τωρα αντιλαμβανομαι οτι τραβηξε πολυ χειροτερα απο εμενα και συνεχιζει να τραβαει.
Για μενα ηταν ενας ερωτας οκ που ξεθυμανε πλεον και ειμαι οπως πριν, μια χαρα.
Για αυτην που εκανε χρόνια προσπαθεια με φαρμακα, βιβλια και αυτοβελτιωση, με αποχη απο σχεσεις μηπως μπορεσει να νοιωσει ετοιμη να κανει κατι ωραιο, γκρεμιστηκε οτι προσπαθεια ειχε κάνει και φαντάζομαι ζει μια τρομερη απογοητευση.
Οκ δεν φταιω εγω εξολοκληρου εννοειται, αλλα απο τη στιγμη που εβλεπα εξ αρχης αυτα που εβλεπες κι εσυ και συνέχισα απο καθαρη ανασφαλεια δινοντας της καποιες ελπιδες, ενω ηξερα οτι καποια στιγμη θα ληξει, ποιος ειναι ο τοξικος οεο??
Και αυτη για εμενα και εγω για αυτην ειναι η απαντηση.

Στην ουσια εκανα επιθεση στον τιτλο που εβαλες που προσωπικα τον θεωρω εξοργιστικο πλεον και ακρως εγωιστικο, και οχι τοσο στην ιστορια σου.

αυτα που σου ειπε η ρεμεντυ ειναι πολυ σωστα..μεγαλοι ψυχολογοι λενε οτι περιβαλον μεγαλωνουμε συνηθως τετοιες σχεσεις κανουμε....ακου τη ρεμεντυ θα σε βοηθησουν αυτα που σου ειπε...και την ελισαβετ φυσικα...
γενικοτερα ο τροπος που μεγαλονουμε επιρεαζη πολυ της σχεσης μας....ενα παραδειγμα να σου δωσω..τα αγορια υποσεινυδητα ψαχνουν να βρουνε στο πρωσωπο του συντροφου τους το πρωσωπο της μητερας...συνηθως τουλαχιστον...
οπως και α κοριτσια αν εχεις προσςλεξρι απο μικρη ηλικια εχουν για σωστο προτυπο για ιδανικο ανδρα το πρωσωπο ρου πατερα..εχω ακουσει πολλα κοριτσακια 13-14 ετων να λενε ο ανδρας θα ηθελα να μοιαζει και να ειναι σαν τον πατερα μου..
η περιπτωση σου φυσικα διαφερει και ρην αναλυσε με ευστοχια η ρεμεντυ.

Γιώργο μου ο τίτλος έχει ερωτηματικό. Δεν χαρακτήρισα κάποιον. Ερώτηση έκανα. Και ο τίτλος είναι και λίγο αβανταδόρικος για να προσελκύσει τα κλικ και άρα περισσότερη συμμετοχή στο θέμα. Καταλαβαίνω αυτό που πέρασες, τώρα που το ανέλυσες αρκετά διεξοδικά, αλλά η δική μου περίπτωση είναι διαφορετική.

Ο φίλος μου δεν έχει στοιχεία μεταιχμιακής προσωπικότητας. Πιο πολύ μου φαίνεται να το πω έτσι απλά άβγαλτος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σαν να βρίσκεται στην ουρά της εφηβείας στο θέμα των διαπροσωπικών σχέσεων, ενώ στους άλλους τομείς είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος.

Δεν τον ταυτίζω με κάποιο δικό μου γονέα σε καμια περίπτωση. Άλλο αν βλέπεις κοινά στοιχεία. Ναι έχει κοινά στοιχεία με τον πατέρα μου κυρίως στη θετική και λιγότερο στην αρνητική διάσταση (πχ τάση για έλεγχο). Κοινά στοιχεία έχει όμως και με τη μητέρα μου. Δεν ταυτίζεται με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Επίσης και προβληματικές συμπεριφορές γονέων μπορούν να συγχωρεθούν αν δεις την δική τους διαδρομή. Γι αυτό και δε νιώθω κακία γι αυτούς. Απλά εχει περάσει η σχέση μας σε μια πιο ισότιμη βάση, όπως θα έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα.

Με το σύντροφο, επειδή έχουμε πολλάκις συζητήσει αυτα τα θέματα, το παραδέχεται και ο ίδιος ότι νιώθει ανασφάλεια και ότι φοβάται ότι θα με πάρει κάποιος από εκείνον και μου θυμίζει τύπου "άγχους αποχωρισμού". Και το ανάγω σε άγχος αποχωρισμού και όχι καθαρά ερωτική ζήλεια, γιατί πχ πες ότι πάω στο μαρκετ μονη... παντα θα μου πει "προσεχε στο δρομο, στα φαναρια κλπ". Και τον έχω ρωτήσει και μου λέει ότι όποτε λείπω έχει την έννοια μην πάθω κάτι, λες και είμαι μωρό παιδί. Και μου είπε ότι το ίδιο έκανε και ο δικός του πατέρας στη μητέρα του και εκείνη εκνευριζόταν.

Επίσης εχω γνωρίσει τους γονείς και τα αδέλφια του, ακριβώς για να δω σε τι περιβάλλον μεγάλωσε. Γενικά είναι μετριοπαθείς όλοι τους σαν οικογένεια. Έτσι θα τους χαρακτήριζα, απλοί άνθρωποι.

Πιστεύω δλδ για να μη σας κουράζω ότι ίσως εάν κάνει βήματα παραδοχής κάποιων δυσλειτουργικών συμπεριφορών ότι μπορεί να έχει μέλλον η σχέση μας, γιατί υπάρχει πλέον ουσιαστική αγάπη εκατέρωθεν. Δεν είμαι υπέρμαχος αυτών που ερωτεύονται μπαμ και κάτω. Τουλάχιστον εγώ δεν λειτουργώ έτσι. Εμένα μου βγαίνει όταν γνωρίσω έναν άνθρωπο σε βάθος στην πορεία, σαν κάτι που εξελίσσεται σιγά σιγά. Το θετικό είναι ότι αποδέχεται τις λάθος συμπεριφορές και έχει διάθεση να κάνει βήματα αλλαγής.

Quote:

---

Originally Posted by menia88

Χαίρομαι που έπεσαν οι τόνοι Γιώργο. Πραγματικά δεν είχα διάθεση για παρεξηγήσεις. Καταλαβαίνω αυτό που πέρασες, τώρα που το ανέλυσες αρκετά διεξοδικά, αλλά η δική μου περίπτωση είναι διαφορετική.

Ο φίλος μου δεν έχει στοιχεία μεταιχμιακής προσωπικότητας. Πιο πολύ μου φαίνεται να το πω έτσι απλά άβγαλτος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σαν να βρίσκεται στην ουρά της εφηβείας στο θέμα των διαπροσωπικών σχέσεων, ενώ στους άλλους τομείς είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος.

Δεν τον ταυτίζω με κάποιο δικό μου γονέα σε καμια περίπτωση. Άλλο αν βλέπεις κοινά στοιχεία. Ναι έχει κοινά στοιχεία με τον πατέρα μου κυρίως στη θετική και λιγότερο στην αρνητική διάσταση (πχ τάση για έλεγχο). Κοινά στοιχεία έχει όμως και με τη μητέρα μου. Δεν ταυτίζεται με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Επίσης και προβληματικές συμπεριφορές γονέων μπορούν να συγχωρεθούν αν δεις την δική τους διαδρομή. Γι αυτό και δε νιώθω κακία γι αυτούς. Απλά εχει περάσει η σχέση μας σε μια πιο ισότιμη βάση, όπως θα έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα.

Με το σύντροφο, επειδή έχουμε πολλάκις συζητήσει αυτα τα θέματα, το παραδέχεται και ο ίδιος ότι νιώθει ανασφάλεια και ότι φοβάται ότι θα με πάρει κάποιος από εκείνον και μου θυμίζει τύπου "άγχους αποχωρισμού". Και το ανάγω σε άγχος αποχωρισμού και όχι καθαρά ερωτική ζήλεια, γιατί πχ πες ότι πάω στο μαρκετ μονη... παντα θα μου πει "προσεχε στο δρομο, στα φαναρια κλπ". Και τον έχω ρωτήσει και μου λέει ότι όποτε λείπω έχει την έννοια μην πάθω κάτι, λες και είμαι μωρό παιδί. Και μου είπε ότι το ίδιο έκανε και ο δικός του πατέρας στη μητέρα του και εκείνη εκνευριζόταν.

Επίσης εχω γνωρίσει τους γονείς και τα αδέλφια του, ακριβώς για να δω σε τι περιβάλλον μεγάλωσε. Γενικά είναι μετριοπαθείς όλοι τους σαν οικογένεια. Έτσι θα τους χαρακτήριζα, απλοί άνθρωποι.

Πιστεύω δλδ για να μη σας κουράζω ότι ίσως εάν κάνει βήματα παραδοχής κάποιων δυσλειτουργικών συμπεριφορών ότι μπορεί να έχει μέλλον η σχέση μας, γιατί υπάρχει πλέον ουσιαστική αγάπη εκατέρωθεν. Δεν είμαι υπέρμαχος αυτών που ερωτεύονται μπαμ και κάτω. Τουλάχιστον εγώ δεν λειτουργώ έτσι. Εμένα μου βγαίνει όταν γνωρίσω έναν άνθρωπο σε βάθος στην πορεία, σαν κάτι που εξελίσσεται σιγά σιγά. Το θετικό είναι ότι αποδέχεται τις λάθος συμπεριφορές και έχει διάθεση να κάνει βήματα αλλαγής.

---

Είναι καλό που θέλει να αλλάξει.
Το θέμα είναι να ελλατώσει την όποια αρνητική συμπεριφορά.

Επειδή θέλω να είμαι δίκαιη και όχι να κατευθύνω το όποιο σχόλιο υπέρ μου, ναι έχει σημάδια βελτίωσης σε σχέση με όταν τον γνώρισα. Απλά εντάξει δεν πιστεύω ότι θα γίνει το άκρως αντίθετο ποτέ. Αρκεί να μη νιώθω εγκλωβισμένη. Τώρα εξωστρεφής και του κεφιού και του γλεντιού δε θα γίνει και δεν ψάχνω κτ τέτοιο.

Απλά να νιώθω ότι σέβεται τις ανάγκες μου. Πλέον το καταλαβαίνει και είναι θετικός στο να κάνω πράγματα, δεν το δέχεται ασμένως βέβαια. Προσπαθεί να το χωνεύει και όταν βλέπει ότι δεν χάνει τπτ από τα κεκτημένα του, σαν να το ξεπερνάει. Σαν να έχει ένα φόβο. Κάπως έτσι το νιώθω. Και όσο εκτίθεται σε αυτό λιγο λιγο και βλέπει ότι δε συμβαινει κατι απο το τραγικο που ειχε στο κεφαλι του ηρεμει και παμε παρακατω. Γι αυτο κ μιλησα γ αγχος/φοβο αποχωρισμού.

Αληθεια στο θεμα σεξ πως τα πατε?

Δεν είδα την απάντηση σου σε μένα γιατί προφανώς την έσβησες, αλλά είδα γενικά τις απαντήσεις σου στο θέμα οπότε θα σου πω πως τώρα σε καταλαβαίνω. Έτσι όπως έγραψες το πρώτο σου μνμ δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί μένεις με αυτόν τον άνθρωπο, αλλά εξηγώντας και την δική σου πλευρά, ναι βλέπω πως ήταν κάπως αναμενόμενο.

Καταρχάς χαίρομαι γιατί σε βλέπω συνειδητοποιημένη , φαίνεται πως έχεις σκεφτεί αρκετά και έχεις αναλύσει και τις δικές σου ενέργειες κι αντιδράσεις και αυτό είναι πολύ καλό ως βάση για να προχωρήσεις. Είδα οτι ανέλυσες πολύ καλά τους λόγους για τους οποίους μένεις σε μια τέτοια σχέση και έχουν να κάνουν με το δικό σου οικογενειακό περιβάλλον και την γενικότερη κατάσταση που ζούσες.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι αυτό που κάνεις ήδη, να δυναμώσεις όσο μπορείς, να τελειώνεις με τις σπουδές σου και να ανεξαρτητοποιηθείς οικονομικά ώστε να μπορέσεις να τραβήξεις τον δρόμο σου. Είναι λογικό μετά από όλη αυτή την πορεία να έχεις και συναισθήματα για αυτόν τον άνθρωπο αλλά θεωρώ αυτή την σχέση έτσι όπως την περιέγραψες κακοποιητική.

Θα στο πω ωμά : εσύ πιάστηκες από αυτόν για να ξεφύγεις από αυτά που ήθελες και εκείνος πιάστηκε από σένα για να ζήσει τις εμπειρίες που δεν είχε κτλ. Μέσα στη σχέση είχατε και οι δύο την ευκαιρία να εξελιχθείτε. Εσύ φαίνεται ότι έκανες σημαντικά βήματα ως προς αυτό (συνεχίζεις τις σπουδές σου, κτλ). Όσο εκείνος όμως είναι ακόμακολλημένος πάνω σου θα προσπαθήσει να διατηρήσει πάσει θυσία τον αρχικό λόγο που σε έφερε κοντά του. Το να είσαι δηλαδή εξαρτημένη από εκείνον.

Ναι καπως ετσι ειναι τα πραγματα Ελισαβετ. Σκεφτομαι το εξης, να μη δωσω τελος αμεσα πχ σμρ, αλλα ν δω πώς θα αντιδρασει οταν παρω πτυχιο κ αρχισω ν εργαζομαι.

Σμρ το πρωι του ειπα αυτο π μ ειπες, το οποιο του ειχα πει η ιδια κ πριν ενα χρονο. Δλδ κατεληξες στο ιδιο συμπερασμα με μενα. Και δεν το αρνηθηκε, ενιωσε καπως ασχημα, αλλα μου ειπε οτι το κανει ασυνειδητα κ δν τ καταλαβαινει.

Και του εφερα τ παραδειγμα μ τους αετους, που ειναι ζευγαρι κ πετανε με δεμενα τα ποδια μεταξυ τους. Πώς ειναι δυνατον ν πεταξουν ψηλα ; Το πολυ πολυ ν ξεπουπουλιαστουν κ ν πεσουν στη γη. Κ τ ειπα οτι η σχεση ειναι σαν ομαδα κ οτι πρεπει και οι δυο ν ειναι δυνατοι γ ν προχωρησει το συνολο. Εεε με κοιταζε, κ μ ειπε οτι δν τ κανει επιτηδες κ οταν τ κανει ν του το λεω...

Μήπως και το γεγονός ότι εγω ειμαι ακομη φοιτητρια ενω εκεινος εργάζεται, τον κανει να με βλεπει καπως;

Quote:

---

Originally Posted by menia88

Επειδή θέλω να είμαι δίκαιη και όχι να κατευθύνω το όποιο σχόλιο υπέρ μου, ναι έχει σημάδια βελτίωσης σε σχέση με όταν τον γνώρισα. Απλά εντάξει δεν πιστεύω ότι θα γίνει το άκρως αντίθετο ποτέ. Αρκεί να μη νιώθω εγκλωβισμένη. Τώρα εξωστρεφής και του κεφιού και του γλεντιού δε θα γίνει και δεν ψάχνω κτ τέτοιο.

Απλά να νιώθω ότι σέβεται τις ανάγκες μου. Πλέον το καταλαβαίνει και είναι θετικός στο να κάνω πράγματα, δεν το δέχεται ασμένως βέβαια. Προσπαθεί να το χωνεύει και όταν βλέπει ότι δεν χάνει τπτ από τα κεκτημένα του, σαν να το ξεπερνάει. Σαν να έχει ένα φόβο. Κάπως έτσι το νιώθω. Και όσο εκτίθεται σε αυτό λιγο λιγο και βλέπει ότι δε συμβαινει κατι απο το τραγικο που ειχε στο κεφαλι του ηρεμει και παμε παρακατω. Γι αυτο κ μιλησα γ αγχος/φοβο αποχωρισμού. Μπορει να ειναι κ βλακεια αυτό που λεω, δεν ξέρω. Αλλα αυτη την εντυπωση μου δινει.

Όσο για τη φίλη που σας είπα ότι του την έπεσε, όπως και σε όλους τους εκάστοτε συντρόφους μου, δεν ήταν φίλη, αλλά η ίδια μου η αδερφή. Απλά δεν ήθελα να φωτογραφίσω καταστάσεις. Φίλους έχω 2 επιστήθιους καρατεσταρισμένους εδώ και χρόνια, που δεν ζουμε μεν στην ίδια πόλη αλλά όποτε μιλάμε μέσω τηλ ή διαδικτύου είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Δεν θα έμενα ποτέ σε φιλική σχέση με άρρωστο άτομο. Η αδελφική σχέση είναι άλλη κατηγορία.

---

εχω την αισθηση οτι ταραχτηκες/ δυσαρεστηθηκες απο τις εντονες αντιδρασεις μας και τα παρουσιαζεις αρκετα διαφορετικα τα πραγματα σε αυτο το μνμ , απο το πρωτο (το οποιο και εσβησες, αλλα υπαρχει στις απαντησεις μας).
ειναι το οτι σε ταραζει η κριτικη προς τις επιλογες σου, η ειναι το οτι τον αδικησες και δεν μας ειπες ολες αυτες τις θετικες εξελιξεις στο πρωτο μνμ οπου τον περιγραφεις οπως και στον τιτλο, σαν τοξικο και αρνητικο σε ολα αυτα που εδω μας λες, οτι πλεον αρχισε να αποδεχεται?

τα δυο μνμτα, αρχικο και αυτο, ειναι σαν να απεχουν καποιους μηνες μεταξυ τους και να μας λες οτι πλεον εχουν καπως αλλαξει τα πραγματα. αν ισχυουν ολα αυτα, γιατι δεν μας τα ειπες? ολο το αρχικο μνμ ηταν γεματο αρνητισμο και αγανακτηση για εκεινον.
επιπλεον, τα επομενα μηνμτ που εσβησες, ελεγαν οτι εχεις προχωρησει στην ζωη σου παρα τα προβληματα αυτα, οτι εχεις κοψει ποροβληματικοςυ φιλους και συγγενεις κι αυτο που εχει μεινει πλεον, ειναι να χωρισεις κι εκεινον.
σαν να μετανοιωσες σημερα, αναφερεις οτι τελικα εχει διορθωθει πολυ.
τι ισχυει? δεν καταλαβαινω.
κλινω προς το οτι ενοιωσες πιεση απο την κριτικη μας και τα παρουσιαζεις πλεον αρκετα διαφορετικα..

επισης λες καπου οτι τα συζητατε συχνα ολα αυτα και δινει εξηγησεις για το οτι φοβαται μην σε χασει κλπ επειδη σε θελει τοσο πολυ, υποθετω.
τι εξηγησεις δινει για τον τροπο που σε υποβιβαζει και σε απαξιωνει εξωτερικα και εσωτερικα, σε συγκρινει, φλερταρει με αλλες? απο τον μεγαλο θαυμασμο το κανει κι αυτο? εχει, απαντησεις?

Remedy δεν με φοβιζει η κριτικη. Την εχω συνηθισει. Τα μνμτα φαινονται αλλωστε στα quotes. Ξενερωσα...απο αυτα τα περι κοσμοπολιταν π διαβασα. Κ ειπα κατσε ρε συ ανοιγεις την καρδια σου κ ο καθε ασχετος παιρνει την προσωπικη σ ιστορια κ τη γελοιοποει; Δεν ειναι ευχαριστο ν μιλαμε γ τοσο προσωπικα θεματα. Κ γ ν τ κανουμε παει ν πει οτι υπαρχει λογος.

Οσον αφορα την αποσταση στις αποψεις (θετικες κ αρνητικες), δε μου αρεσει ν βλεπω κανεναν μονοπλευρα. Κανεις μας δεν ειναι μονο καλος ή μονο κακος. Ξεκινησα παραθετοντας το προβλημα μου και συνεχισα αναλυοντας και την αλλη οψη του νομισματος για να σας δωσω μια πιο σφαιρικη εικονα.

Τι πιο ειλικρινες απο αυτο; Το μονοευκολο θ ηταν ν μπω ν βριζω κ ν βρω δεκα νοματαιους ν μ πουν ναι εισαι τελεια φτυσε το μαλακα.

Δεν μ ενδιαφερει κτ τετοιο. Εμενα μ νοιαζει ν ακουσω μια ολοκληρ αποψη, δινοντας ολοκληρ πληροφοριες.

Με ενα μηνυμα (πρωτο ποστ) δεν μπορεις ν πεις την ιστορια της ζωης σου. Αλλιως εγραφα κ μυθιστορημα.

ναι, αλλα πως σου δικαιολογειται για την απαξιωση που τρως με τις "κριτικες" του και για το οτι φλερταρει με αλλες, σε συγκρινει, κλπ?
οσο και να βλεπεις και την αλλη οψη, δεν μπορεις να παραβλεπεις οτι η συμπεριφορα του ειναι κακοποιητικη και προσβλητικη, μπορω να πω.

Μενια αν συνεχισεις να εισαι μαζι του να παρεις αποφαση οτι θα ζεις σε αυτο το μοτιβο συνεχως, δεν θα αλλαξει κατι, απλα αν σοβαρεψει καποια στιγμη σε κατι πιο επισημο, θα χειροτερεύσει.
Να ξαναρωτησω? Στο σεξ πως τα πατε?

Γιωργο σε συτο τον τομεα τα παμε σουπερ. Υπηρχε εξαρχης τρομερη χημεια. Ειμαι υπερευχαριστημενη.

Δεν ξερω τι να πω για αυτο το θεμα! Ειλικρινα! Πρωτα μπαινεις τον κραζεις με το που κάποιος τολμαει να στον κατηγορήσει παίρνεις ανάποδες. Εσυ μπορεις να τον βριζεις άφοβα οι άλλοι όχι.
Στην αρχη τον παρουσιάζεις ως καποιον που δεν εχει περαση και βγαινει με κατι γεροντοκορες μονο απο την δουλεια. Τωρα μας λες πως εχει πολύ πέραση και αρέσει. Δεν θα σχολιάσω τίποτα άλλο. Δεν ξερω για ποιο λόγο μπήκες να γράψεις. Μάλλον απλα ηθελες καπου να πεις τα παράπονα σου.