Originally Posted by
Antonis8
Δεν θεωρώ απαραιτητα "μαγκια" να ξεπερασει καποιος το πρόβλημα χωρίς φαρμακευτική αγωγή, χωρίς το ένα, χωρίς το άλλο.
Προσωπικα γνωρίζω ότι έχω ocd απο μικρός (είχα ρουτινες καταναγκασμων) πολυ πριν διαγνωστω και έχω περσσει υφεσεις και φουντωματα,ανάλογα με την ηλικια και τις συνθήκες. Υπηρξαν εξάρσεις που με καταπονουσαν αλλα υπηρξαν και περιοδοι που ήμουν καλά. Οσον αφορά το κομμάτι της αρρωστοφοβιας, πάντα είχε και αυτό εξάρσεις και υφέσεις. Η προηγούμενη μεγαλύτερη έξαρση ήταν στα 23-24.Το ξεπερασα για χρόνια ,χωρίς αγωγή ή ψυχοθεραπεία, μέχρι και πριν απο λίγους μήνες ,στα 29,που επανήλθε χειρότερο απο ποτε. Μου συνταγογραφηθηκαν αντικαταθλιπτικά και ζαναξ αλλά δεν τα έχω ξεκινήσει συστηματικά λόγω των παρενεργειων. Μακαρι να μην υπηρχαν παρενέργειες και θα τα ξεκινουσα χθες.
Ψυχοθεραπεία έκανα για δυόμιση μήνες. Με βοήθησε ελαχιστα,μονάχα σε καποια θέματα διαχείρησης του άγχους. Σε μένα δεν υπηρχαν ποτε κρυμμένα θέματα ή τραύματα,τα ήξερα όλα απο την αρχη. Η ψυχοθεραπεία ακολουθεί αμφιλεγόμενες οδούς συχνά. Η βάση της είναι παραεπιστημονικη και όχι αμιγώς ιατρική. Σίγουρα μπορει να έχει οφέλη, αλλά την ίδια στιγμή μπορει να είναι χάσιμο χρόνου και χρημάτων.
Γενικά, δεν είμαι σίγουρος πλεον αν ποτε ξεπερνιεται το "πρόβλημα" ή αν πρεπει να το αντιμετωπιζουμε παντα ως "πρόβλημα". Προσωπικα προσπαθω να μαθω απο όλα όσα βιωσα και βιωνω. Σίγουρα όταν η καθημερινότητα καταλήγει δυσχερής λόγω της ολης κατάστασης πρεπει να αντιμετωπιστει, παραλληλα όμως βοηθάει και η παραδοχη ότι όλοι οι ανθρωποι έχουν καποιου είδους νευρωση και πως η άλλη πλευρα, αυτή των "φυσιολογικων" που λες ότι περνανε τον καιρό τους με τη φοβερά επικοδομητικη συνήθεια να λιμναζουν σε καφετέριες, δεν ζουν εξίσου, ή ζουν και αυτοι εγκλωβισμενοι σε αυταπατες που αναγκάστηκαν να εστερνιστουν προκειμενου να θάψουν την αλήθεια της ματαιότητας και της φθοράς που εμπεριεχεται αναποτρεπτα σε κάθε υπαρξη. Φυσικά ο γιατρός θα σου πει πως δεν πασχεις απο κάτι, θα κανεις καποιες εξετασεις, αλλά παντοτε υπαρχει η υπαρκτη και λογικη πιθανότητα να παθεις κάτι ξαφνικά, χωρίς καμία αιτιολογία και αυτό είναι εξίσου μέρος της ζωής ,όσο και αν θέλουμε να μην το σκεφτομαστε.