https://youtu.be/DGUlfvb33BI?si=hppYEE7-oN0bIgsJ
Ένα από τα δύο Γκούλντιαν που έχω, μερικές φορές κάνει αυτόν τον χορό στον άλλον που είναι αρσενικός κι αυτός, και λιώνω! χα χα
Μου φτιάχνει πολύ την διάθεση!
Printable View
https://youtu.be/DGUlfvb33BI?si=hppYEE7-oN0bIgsJ
Ένα από τα δύο Γκούλντιαν που έχω, μερικές φορές κάνει αυτόν τον χορό στον άλλον που είναι αρσενικός κι αυτός, και λιώνω! χα χα
Μου φτιάχνει πολύ την διάθεση!
Δεν ξέρω πώς ήταν στη μονάδα που υπηρέτησες αλλά εκεί που ήμουν εγώ, ήταν κολαστήριο επί Γης. Το ότι έχασα ένα πρωινό μόνο και έμεινα στα χιόνια μερικές ώρες δεν είναι τίποτα. Σε άλλη φάση που μετακινούνταν όλη η μονάδα για άσκηση στα σύνορα, με ξέχασαν πάλι. Έμεινα κοντά στις 30 ώρες χωρίς φαγητό, με ελάχιστο νερό και με περίπου 2-3 ώρες ύπνο. Εκεί μπορώ να πω ότι ταλαιπωρήθηκα. Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν τελικά βρέθηκα στο φορτηγό που μας μετέφερε στην τοποθεσία της άσκησης, ήταν να πιω νερό και να σωριαστώ όπως-όπως ανάμεσα στα «λουκάνικα» για ύπνο.
Βλέπω ότι η ΕΛΔΥΚ απορρίφθηκε. Οπότε μένουν τα νησιά του νοτιοανατολικού Αιγαίου ( Κως; ), η νότια Κρήτη, η Γαύδος, και κάποιες ... επιλαρχίες στην Κύπρο. Αν δεν κάνω λάθος. Μπας και είσαι «συνάδελφος»; Σε επιλαρχία αναγνώρισης ήμουν (το στρατόπεδο δεν υπάρχει πια).
Αλλα ειπε εκτος ελλαδας, τα νησια αυτα ανηκουν ελλαδα, οποτε ειναι λιγο μυστηριο χαχα
Στρατόπεδο το κάναμε το φόρουμ; Χαχα!
αυτό τώρα δεν είναι απαράδεκτο; άλλο ένα επιχείρημα υπέρ της κατάργησης της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.
Σε πια πόλη υπηρέτησες εάν δεν γίνομαι αδιάκριτος;
Εγώ πέρασα ωραία στον στρατό σε σημείο που αναπολώ μερικές φορές τις στιγμές!! Ήμουν στην Ξάνθη κέντρο Σταυρούπολη και μονάδα Πετροχώρι.
Δυστυχως συνεβαιναν αυτα μερικες φορες, αλλα βεβαια δεν ηταν ο κανονας. Γενικα αμα βλεπαν καποιον ησυχο που δε μιλουσε κτλ, τον «χωναν» στις υπηρεσιες, τα χειροτερα νουμερα σκοπια κτλ. Μια φορα που εκανα χρεη δεκανέα αλλαγης κοντεψα να πλακωθω στις σφαλιαρες μ’ εναν που δε ξυπνουσε να παει σκοπια… εχει καθε καρυδιας καρυδι η θητεια. Αλλα σε γενικες γραμμες οι περισσοτεροι ηταν καλα παιδια.
Εγώ; Ναυπλιο, Διδυμοτειχο, Λιτοχωρο.
Εγώ έχω μια απορία μιας και ανοίξατε το θέμα στρατός: Ήταν ευχάριστη εμπειρία για σας; Ή περιμένατε πως και πως να απολυθείτε; Γιατί ο καθένας το βιώνει διαφορετικά.
Οπως το γραφεις, ο καθενας το βιωνει διαφορετικα. Εμενα μου αρεσε αρκετα η θητεια. Στο στρατο δεν εχεις καμμια μεριμνα/αγχος. Τρως καλα (πολυ και καλο φαγητο σε γενικες γραμμες), σε μαθαινουν στρατηγικες μαχης και το χειρισμο του στρατιωτικου σου εξοπλισμου (αχρείαστο να ‘ναι), στεγαζεσαι και κοιμασαι.
Οποτε δεν εχεις καμια σκοτουρα στο κεφαλι σου, περα απο το να εισαι συνεπης στις υπηρεσιες σου, σκοπιες-περιπολα. Εχει αρκετες αγγαρειες φυσικα, καθαριοτητες κλπ.
και μπορει να κουραζεσαι αρκετα καποιες φορες. Αλλα τους πιο καλους υπνους τους εκανα στο στρατο, λογω κουρασης υποθετω.
Βεβαια εμενα προσωπικα μου αρεσουν πολυ και τα θεματα στρατηγικης/στρατιωτικης ιστορια και θυμαμαι που κατα τη διαρκεια της εκπαιδευσης ειχαμε πολυ ωραιες συζητησεις με τον ανθυπολοχαγο που ηταν διμοιριτης μας.