Quote:
Originally posted by RainAndWind
Χαζή,αφανής,άχαρος τύπος γυναίκας,περνάω απαρατήρητη,να κάνω κακό στον εαυτό μου,δε με αγαπάω καθόλου,ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ.
Τα παραπάνω είναι δικά σου λόγια,μιλάς για σένα.Σε έχεις βάλει στην κατηγορία loser,μετά αναρωτιέσαι γιατί οι άλλοι δεν σε αποδέχονται.Γιατί δεν αποδέχεσαι εσύ τον εαυτό σου καλή μου.
Το ότι επιθυμούσες πάντα άντρες που άρεσαν σε πολλές,ήταν πάνω σε αυτή την τυπωμένη εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου,ήταν ένα είδος αυτοτιμωρίας το\"θέλω αυτόν που δε με θέλει\".
Θα φάω τα μούτρα μου,το ξέρω,αλλά γιατί διαλέγω πάντα άντρες που ανήκουν σε συγκεκριμένη κατηγορία;Kαταλαβαίνεις τι εννοώ;
Επίσης,διακρίνω μια εξιδανίκευση του έρωτα.Το να σε αγαπάει κάποιος,επ ουδενί δε σημαίνει πως θα είσαι το κέντρο του κόσμου του.Αυτό,το να επιζητάμε τέτοια αγάπη,πάλι είναι μορφή αυτοτιμωρίας.Περνάμε στην αγάπη των μυθιστορημάτων και το βάθρο είναι πολύ ψηλά για να το φτάσουμε.Γιατί το βάζουμε τόσο ψηλά;(για να μην το φτάσουμε).
Αν η απάντηση είναι αρνητική,ΔΙΑΛΥΘΗΚΑ.
Αυτό έγραψες.Γιατί η απόρριψη αυτή σημαίνει αυτόματα διάλυση;Όταν επιλέγουμε τόσο δυνατές λέξεις,σημαίνει πως κάτω από αυτές κάτι κρύβεται.Τι είναι αυτό που φοβόμαστε στην απόρριψη των άλλων;
Rain,έχεις δίκιο...όπως είπα και παραπάνω και όπως κι εσύ κατάλαβες δεν με πάω...Γι\'αυτό είχα παέι και σε ψυχολόγους και σε ψυχιάτρους....Κατάφερα να περιορίσω κατά πολύ την ευαισθησία μου και την αυτοκαταστροφή μου (με ladose και άπειρες συνεδρίες) αλλά η γνώμη μου για τον ευατό μου δεν αλλάζει...Καλώς ή κακώς περιμένω από τους άλλους...να μου πουν έναν καλό λόγο...Από αυτούς - στην περίπτωση του Άγγελου- που θέλω εγώ προφανώς...Η απόρριψη με τρομάζει γιατί με φαντάζεσαι να συναντηθούμε σε κανένα γάμο,σε καμιά βάφτιση του σογιού πώς θα αισθανθώ??Θα πιστεύω ότι όλοι με σχολιάζουν... Νιώθω και σε αυτή την περίπτωση ότι θα προσεγγίσω τον Brad Pitt...Δεν ξέρω...